ตอนที่ 18 หลงทางอยู่ในม่านหมอก
“ไม่! เดี๋ยวสิ ฉันอธิบายเรื่องนี้ได้นะ!”
ทีมงานที่อยู่ข้างๆ กระซิบเสียงเบาๆ “ทั้งทำเป็นเสแสร้งหน้ากล้อง ทั้งไปนอนกับคู่หมั้นคนอื่นไปด้วย สุดยอดจริงๆ”
“ว่าไงนะ” ชนิศาโกรธจัดจนตะโกนออกมา ในหัวของเธอมีแต่ ความคิดฟุ้งซ่านสับสนไปหมด
ทีมงานคนนั้นมองเธอแวบหนึ่ง “ความจริงก็เห็นๆ กันอยู่ หรือว่าที่ จริงเธอโดนคนอื่นใส่ร้ายป้ายสีมาอีกเหรอ ไม่มีฝีมือในการแสดงก็ ว่าแย่แล้วนะ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าสันดานจะแย่ขนาดนี้”
“แก!” ชนิศารีบใช้สายตาส่งซิกให้ผู้ช่วย “ยังไม่พาพวกมันออกไป
อีก!”
ในตอนที่ผู้ช่วยของชนิศากำลังจะลงมือทำตามที่เธอบอก พวกทีม งานของผู้กำกับก็เดินจากไปแล้ว
ชนิศาโกรธจนตัวสั่นไปหมด เธอขย่าผ้าปูเตียงอย่างรุนแรง “จิดา ภา แกมันร้ายนัก!”
เธอรีบร้อนต่อสายไปยังชเยศ แต่ชเยศปวดหัวกับภาพถ่ายนั้นมาก
ในตอนนี้เขาเลยอารมณ์ไม่ดี
“ชเยศ…ฉันกลัวจังเลย!” ชนิศาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคยชินและ
ร้องไห้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนออเซาะ
เดิมทีชเยศก็ไม่มีอารมณ์จะมาหยอกล้อกับเธออยู่แล้ว “บริษัทส่ง คนไปจัดการแล้ว คงไม่เกิดผลกระทบตามมามากนักหรอก แต่พวก เราคงต้องไม่ได้เจอกันสักพักนะ”
“ชเยศ..”
“ตามนี้นะ เธอก็อย่าก่อเรื่องอีกหล่ะ!” เขาวางสายอย่างหงุดหงิด และนั่งในห้องทำงานอย่างไม่รู้จะทำยังไงก็ลำบากไปหมด
จนถึงตอนนี้จิดาภายังไม่รับสายเขาเลย ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าต้องทำ ยังไงเธอถึงจะหยุด
ทันใดนั้นหน้าจอมือถือของเขาก็สว่างวาบ มีข้อความจากเบอร์ แปลกๆ ส่งมาถึงเขา “ถ้าอยากรู้ที่อยู่ใหม่ของจิดาภา ก็รีบมาร้าน กาแฟที่ถนนหิรัญบูรพาเดี๋ยวนี้”
ใครมันปล่อยข่าวนี้กันนะ
ชเยศไม่ทันได้คิดไตร่ตรองก็รีบวิ่งออกไป
ในห้องหรูของร้านกาแฟ
จิดาภานั่งอยู่ด้านตรงข้ามของจิรภาส กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟแท้ รส
เข้มข้นลอยคละคลุ้งไปทั่วร้าน
“เขามาแล้ว” จิรภาสมองประตูร้านและพูดด้วยเสียงเรียบๆ
เขาอยากรู้ว่าจิดาภาต้องการจะทำอะไรต่อไป
จิดาภาพูดตอบรับเสียงเรียบ แล้วอ่านข่าวในมือถือต่อ โดยไม่มี ท่าที่ว่าจะลุกไปหาชเยศ
“ไม่ไปพบเขาเหรอ” สายตาของเขามองไปบนใบหน้าของจิดาภา ผู้หญิงคนนี้ดูสวยแต่เงียบขรึม เหมือนกับน้ำวนที่ดูดคนเข้าไป
“ฉันไม่ได้วางแผนว่าจะพบเขา แค่อยากจะเพิ่มความสนุกให้กับ เกมนี้ก็เท่านั้น”
จิรภาสฉีกยิ้มมุมปากเป็นเส้นตรง “ผมนึกว่าคุณตั้งใจจะชวนผมมา เดท ไม่นึกเลยว่าจะมาเพื่อเจอผู้ชายคนอื่นน่ะ”
“ไม่ใช่นะ!” สำหรับเขาจิดาภาบริสุทธิ์และจริงใจ เธออธิบายด้วย ใบหน้าที่ดูลุกลี้ลุกลนและตึงเครียด พอได้ฟังเสียงที่ทำให้คนฟังลุ่ม หลงเหมือนเมาเหล้า หัวใจของเธอก็เต้นเร็วกว่าเดิมหลายเท่าตัว
“แล้วเพราะอะไรล่ะ” จิรภาสจงใจค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปถาม เขากุม มือของเธออย่างเผด็จการ “บอกมา”
“ก็เพราะอยากเจอคุณ” จิดาภาไม่เคยพูดคำนี้กับผู้ชายคนไหน
มา ก่อน มันไม่เหมือนกับตอนที่อยู่หน้ากล้องเลยสักนิด พอเธอพูดจบก็ หน้าแดงทันที ใจก็เต้นเร็วรัวๆ มากขึ้น
แม้ว่าเธอจะเขินมาก แต่เธอก็พูดออกมาอย่างจริงใจ
“งั้นทำไมต้องนั่งห่างกันแบบนั้นด้วย” ริมฝีปากจิรภาสยื่นออกมา เล็กน้อย เขาลุกขึ้นแล้วมานั่งข้างๆ จิดาภา จากนั้นก็โอบไหล่ของ
เธอ
จิดาภาพิงอยู่ในอ้อมอกเขาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู และมีรอยยิ้มที่ พราวไปด้วยเสน่ห์
จากมุมที่พวกเขานั่งนั้นก็สามารถเห็นบรรยากาศภายในร้านใหญ่ ได้อย่างชัดเจนนั้น ก็เห็นชเยศนั่งรออยู่อย่างกระสับกระส่ายอยู่ที่ โต๊ะ เธอก็รอเขาจนถึงดึกดื่นมืดค่ำไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ความจริงใจของ เธอถูกเขาเหยียบลงไปบนพื้น เธอช่างโง่เขลาจริงๆ
ในตอนนั้นชนิศาคงกำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา!
จิรภาสมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ กาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ฉันมันโง่เกินไปรึเปล่า” จิดาภาเงยหน้าขึ้นมาถามจากในอ้อมอก
เขา
“อืม” จิรภาสหันไปมองใบหน้าของเธอ อดไม่ได้ที่จะพูดว่าวิธีการ ของเธอเหมือนเด็ก แต่เขากลับมองเห็นถึงความตั้งใจของเธอ
“แต่ยังไง ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงที่โง่นะ เหมาะสมกับฉันซะมากกว่านะ”
จิร
ภาสหยิบแก้วกาแฟบนโต๊ะขึ้นมาอย่างที่อๆ
จิดาภาพูดเสียงเบา “นั่นมันของฉัน..”
จิดาภาพูดเสียงเบา “นั่นมันของฉัน…”
จิรภาสยังคงดื่มต่อไป แล้วเห็นรอยลิปสีอ่อนๆ ที่อยู่ปากแก้ว “นี้ ถือว่าจูบทางอ้อมรึเปล่านะ”
จิดาภาหน้าแดงไปหมด เหมือนกันเข้าใจความหมายอันลึกซึ้งใน แววตาของเขา จากนั้นเธอก็หลับตาลงอย่างช้าๆ เพื่อรอจูบของเขา
จิรภาสไม่ลังเลอีกต่อไป เขาโน้มตัวและก้มลงมา ผู้หญิงคนนี้
เหมือนภัยพิบัติที่ถูกกำหนดเอาไว้ในชีวิตเขา เมื่อได้พบเจอกับเธอ เขาก็ยากที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้ไปเข้าใกล้เธอและไม่ไปกอดเธอ
เขาจะปล่อยให้ภรรยาที่สวยหยาดเยิ้มของเขาถูกคนเลวพวกนั้น รังแกได้ยังไง มีแค่จิดาภาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ไปรังแกพวกมัน
