ตอนที่83 ช่วงเวลาแห่งความสุข
หลังจากพี่น้ฏเห็นข่าวพวกนั้นแล้วก็รู้สึกโมโหเป็นอย่าง มาก “นักข่าวพวกนี้เขียนข่าวมั่วเสียจริง ชุดพวกนี้แขวน อยู่ที่บ้านของเธอชัดๆ พี่ว่าจะต้องเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง ของชนิศาแน่ๆ จิดาภาเราจะหาวิธีจัดการกับเธอไหม?”
เรื่องของตัวเอง แต่ต้องดึงจิดาภาเข้าไปเกี่ยว นั่นทำให้ พี่นัฏรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ฉันว่าชนิศาจะต้องมีอะไรแอบแฝงเพื่อได้เงื่อนไขที่ดี กว่ามาแน่ๆ ต่อไป เธอก็คงจะตัดขาดกับsj พี่ต้องคอยดู สถานการณ์ที่โรงพยาบาลไว้ให้ดีนะ เพื่อเก็บรักษาหลัก ฐานพวกนั้นไว้”
“ได้สิ” พี่นัฏเอ่ยรับอย่างตั้งใจที่จะจำเรื่องนี้ไว้
“ฉันไม่สนใจอยู่แล้วว่าเขาจะไปเซ็นสัญญากับบริษัท ไหน แต่ที่เขาติดค้างฉันอยู่ ฉันจะต้องเอาคืนให้ได้”
ชนิศาที่นับว่าเป็นศิลปินคนหนึ่งของบริษัท ) ในเมื่อ มีข่าวออกมาเช่นนี้ ทำให้ชเยศตกอยู่ในสถานการณ์ ลำบากใจเป็นอย่างมาก ผู้บริหารเองก็ยิ่งรู้สึกสงสัยใน ความสามารถของเขายิ่งขึ้นไปอีก
ตลอดช่วงเช้า ชเยศเองก็ทำได้เพียงเอ่ยคำขอโทษ ออกมาเพียงเท่านั้น
ในใจราวกับมีไฟลุกโชนขึ้นมา เขารู้สึกรังเกียจชนิศา
เสียจริงๆ ทนรอไม่ไหวถึงเพียงนี้เลยหรือ ไม่คิดบ้างเลย หรืออย่างไรว่าเขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆเช่นนี้หรือ เปล่า!
ท้องลูกของเขา หักหลังเขา ให้เขาต้องถูกสอบสวน หรือแม้กระทั่งเธอกล้าที่จะไปมีอะไรกับคนอื่น
เขาจะต้องให้เธอได้ชดใช้กับสิ่งที่เธอทำไว้
เรื่องนี้เป็นไปตามที่ชเยศคาดการณ์ไว้ ในสถานการณ์ เช่นนี้ ชนิศายังกล้าที่จะมาหาเขา เธอเดินเข้ามาใน ออฟฟิศของเขาด้วยตาแดงก่ำ “คุณชเยศ..”
เสียงออดอ้อนดังชั้น ใบหน้าของเธอแสดงออกให้เห็น ถึงความอ่อนล้า “ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรจะทำเรื่องแบบ นั้น ฉันก็รู้สึกลำบากใจ คุณฟังฉันอธิบายก่อนนะ ฉันรัก คุณขนาดนี้ ฉันจะหักหลังคุณได้อย่างไรกัน”
“ผมไม่อยากได้ยินเสียงคุณ ไม่อยากเห็นหน้าคุณ
ไสหัวออกไปซะ!”
ชเยศจ้องมองเธอด้วยความเกลียดชัง หากมองมากไป กว่านี้ เขายิ่งรู้สึกรังเกียจเธอ ใบหน้าของเธอนั้นจะทำให้ เขาต้องทำในสิ่งเลวร้าย
“อย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะคะ คุณชเยศ ฉันรักคุณ
ที่สุด”
ชนิศายื่นมือไปจับแขนของเขา ทำเหมือนเมื่อก่อน ที่เธอมักจะกอดเขาจากทางด้านข้าง แต่ชเยศกลับ สะบัดมือเธอออกไป แล้วลุกขึ้นยืน “คุณจะเซ็นสัญญา กับKBไม่ใช่หรือ? แล้วจะมายุ่งกับผมอีกทำไม?”
“คุณจำไว้นะ ผมจะไม่ปล่อยให้คุณมีความสุขแน่!”
คำพูดตัดเยื่อใยเช่นนี้ของเขาทำให้เธอรู้สึกตะลึง แต่ แล้วเธอก็ลุกขึ้นยืนขึ้น แล้วสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป แทบจะทันที “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็ขี้เกียจจะมาพูดเรื่อง ไร้สาระกับคุณแล้ว เสียเวลากับคุณมามากขนาดนี้แล้ว ฉันเองก็เหนื่อย”
“คุณคิดว่าคุณทำอะไรเพื่อฉันบ้างหรือคะ? แค่เพียงคุณ ทั้งจิดาภา แล้วมาเลือกฉันแค่นั้นเอง”
“ฉันอยู่กับคุณมานานขนาดนี้ แต่คุณก็ยังจะให้ฉันยอม แพ้จิดาภาแทบจะทุกเรื่อง จะให้ฉันทนเป็นแบบนี้ต่อไป อย่างนั้นหรือ คนเราต้องเดินไปในที่ที่สูงขึ้นอยู่แล้ว คุณ อย่าโทษฉันเลย”
เธอตั้งใจจะพูดสิ่งเหล่านี้กับเขา เพื่อยั่วให้เขาโมโห หรือทางที่ดีที่สุดให้เขาโมโหจนต้องลงไม้ลงมือกับเธอ จนเธอแท้งลูกเลยยิ่งดี แบบนี้สิถึงจะเป็นทางออกที่ดีกับ เธอ
ชเยศรู้ความลับและจุดอ่อนของเธอแทบจะทุกเรื่อง หากไม่ตัดให้ขาดนั้น ไม่ช้าหรือเร็วก็คงจะต้องเกิดเรื่อง วุ่นวายตามมา
เธอไม่ได้โง่เหมือนจิดาภา ที่ตั้งระเบิดเวลาไว้ข้างๆตัว เองแบบนั้น
ชเยศรู้ความหมายของเธอดีว่าเธออยากจะทำให้ ระหว่างเขาและเธอแตกหักกันไปเสีย เขาจึงหัวเราะออก มาด้วยความเย็นชา พร้อมกับมองเธอด้วยสายตาที่แสน จะเยือกเย็นนั่น “คุณท้องลูกผมอยู่ รอให้คุณคลอดลูก ออกมาก่อน แล้วเรื่องอื่นเราค่อยว่ากัน ไม่อย่างนั้น ผมจะ ไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่”
ท่าทางของชเยศไม่ได้มีที่ท่าว่าจะล้อเล่นเลย เขาเอ่ย
เดือนเธอ
คลอดเด็กคนนี้ออกมาก่อนอย่างนั้นหรือ?
ไม่มีทาง หากเป็นเช่นนั้น ชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไร
กัน!
เธอขายตัวเองไปจนแทบจะไม่เหลืออะไร เพื่อแลกกับ การได้เซ็นสัญญากับKB หากตอนนี้เธอคลอดเด็กคนนี้ ออกมา โอกาสทั้งหมดของเธอนั้นก็จะหลุดมือไป
เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของชนิศาที่ดูเครียดและ กังวล รอยยิ้มจึงปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาก้าวไป ข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อเข้าใกล้เธอมากขึ้น แล้วเอ่ยบอก กับเธอ “นี่แหละคือสิ่งที่คุณต้องชดใช้ที่คุณหักหลังผม”
เขาจะทำให้ชนิศาได้เดินไปเจอทางตัน ให้เธอได้รับรู้
ถึงความเจ็บปวดทรมาน
แต่สิ่งที่เขาจะทำนั้น ไม่ใช่เพียงแค่นี้
เขากดโทรศัพท์บนโต๊ะเรียกเลขาให้เข้ามา
“ของขวัญที่ผมให้เตรียมไว้ให้จิดาภาห่อเสร็จแล้วหรือ ยัง?”
“เตรียมเสร็จแล้วค่ะคุณชเยศ กระเป๋าถือPOรุ่นLimited edition กับสร้อยคอไพลิน พร้อมทั้งตัวเครื่องบินของ คุณชเยศ เตรียมวางไว้ให้ในรถแล้วค่ะ ” เลขาเอ่ยบอกกับ เขา
ชเยศพยักหน้ารับ แล้วเหลือบมองไปยังชนิศา ไม่มีอะไรแล้ว คุณก็ออกไปได้แล้ว ผมจะต้องไปฝรั่งเศสกับจิ ดาภาและไปเริ่มต้นใหม่กับเธอ”
“ส่วนคุณ ก็เพียงแค่เครื่องมือที่คลอดลูกออกมาให้ผม เพียงแค่นั้น”
ชนิศามองชเยศ เธอรู้สึกเหมือนกับตกอยู่ในขุมนรก อารมณ์ของเธอเริ่มดับสลายลงทีละน้อย กับการจะเดิน ออกไปจากออฟฟิศนี้ได้อย่างไรเธอยังไม่รู้เลย…
เรื่องที่ชเยศกับชนิศาแตกหักกันนั้นแพร่ออกไปอย่าง
รวดเร็ว
พี่นัฏเองก็ถึงกับเอ่ยปากชมจิดาภา “จิดาภา ความคิด เธอนี่ดีจริงๆเลยนะ ครั้งนี้ชนิศาแย่แน่ๆ”
“เธอคงคิดว่าหากได้เซ็นสัญญากับKBแล้วทุกอย่างจะ ง่ายขึ้น แต่เธออาจจะลืมคิดไปว่าจริงๆแล้วที่เธอเดินมา ถึงวันนี้ได้ นั่นเป็นเพราะเธอคอยแต่พึ่งพาชเยศทั้งนั้น แต่ตอนนี้เธอเขี่ยชเยศออกไปแล้ว คนทางนั้นก็คงจะเขี่ยเธอทั้งเข้าสักวันเช่นกัน”
“พอถึงตอนนั้น เธอก็จะถูกKBทั้ง!” พี่น้ฏเอ่ยต่อ
“อืม” จิดาภาตอบกลับอย่างเรียบๆ แล้วมองดูเวลา “ฉัน ต้องกลับก่อนแล้ว ต้องกลับไปทานข้าวกับคุณจิรภาส พรุ่งนี้เริ่มทำงาน พี่เองก็พักผ่อนนะคะวันนี้”
เธอสวมใส่ชุดกระโปรงสบายๆ ลุกขึ้นจากโซฟา
พี่นัฏจึงเอ่ยบอกกับเธออย่างดีใจว่า “วางใจเถอะ พี่ดูแล ตัวเองได้อยู่แล้ว เธอเพียงแค่ไปเดทกับคุณจิรภาสอย่าง สวยๆก็พอ ซึมซับช่วงเวลาของพวกเธอสองคนให้ได้ มากที่สุดแล้วกัน”
คู่สามีภรรยาอย่างพวกเขา นานๆที่จะมีโอกาสได้ออกมา อยู่ด้วยกันเช่นนี้
จิดาภาเปิดประตูห้องออกมา ก็เจอกับเบื้องหลังของ จิรภาสที่กำลังยืนมองท้องทะเลอยู่ ความหล่อเหลาที่ ปรากฏออกมาให้เห็นนั้นทำให้ไม่สามารถละสายตาออก
ไปจากเขาได้เลย
“กำลังคิดอะไรอยู่คะ?” เธอเข้าไปกอดเขาจากทางด้าน หลัง เราออกไปเดินเล่นกันเถอะค่ะ ฉันอยากหาอะไรกิน แล้ว”
“กำลังคิดถึงคุณอยู่ไงครับ….หิวแล้วหรือ? ไปกันครับ” สำหรับความต้องการของจิดาภา จิรภาสไม่เคยปฏิเสธ เธออยู่แล้ว
นับตั้งแต่ตอนที่เขาจะแต่งงานกับเธอตั้งแต่นั้นมา เขาก็ พร้อมที่จะทำดีกับเธออย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสองคนจับ
มือกันแล้วเดินออกจากโรงแรมไป
ทิวทัศน์บนถนนนั้นสวยงามมากเหลือเกิน ทั้งสองคน อยู่ในชุดลำลองสบายๆ ก้าวเดินไปบนทางเล็กๆตรง ชายหาด ผมของจิดาภาถูกลมพัดปลิวไปตามสายลม ทำให้เธอดูอบอุ่นอ่อนโยนเป็นอย่างมาก
ความงามของทิวทัศน์อันแสนเงียบสงบในเวลานี้เป็น ของพวกเขาเพียงแค่สองคนเท่านั้น
ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกคนอื่นถ่ายรูป สามารถดื่มไปกับ ช่วงเวลาอันแสนสุขของพวกเขาได้อย่างเต็มที่
พวกเขาหาของกินเล่นกันบริเวณข้างทาง เต้นรำไป พร้อมๆกันกับนักท่องเที่ยวคนอื่นๆบริเวณน้ำพุ โอบกอด กันมองดูทะเลในยามค่ำคืน ช่วงเวลานี้ ถือว่าพวกเขาดู เป็นเหมือนคู่รักธรรมดาๆทั่วไปเฉกเช่นคนอื่น
ถ้าหากเป็นไปได้ จิดาภาอยากจะหยุดเวลาไว้แบบนี้ ตลอดไป
ความสุขแบบนี้ช่างหายากเหลือเกิน มีค่ามากเสียจริงๆ
“คุณจิรภาสคะ ในอนาคตฉันอยากมีบ้านแบบนั้นจัง ” จ ตาภาชี้ไปยังบ้านหลังหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ฟื้นที่ไม่ ใหญ่มาก แต่ตรงกำแพงเต็มไปด้วยดอกกุหลาบ ระเบียง ชั้นสองตกแต่งอย่างน่ารัก มีเก้าอี้โยกหวายสีขาววางอยู่ และมีแมวน้อยสีเทาตัวหนึ่งเดินอยู่ตรงระเบียง
จิรภาสลูบผมเธอเบาๆ ของเพียงแค่ภรรยาของผมชอบ ต่อให้เป็นดวงดาวที่อยู่บนฟ้า ผมก็จะไปเอามาให้คุณได้ อยู่แล้ว”
