ตอนที่ 424 ขาดทุน
“คุณคิดก็เรื่องของคุณ ตอนนี้ฉันจะนอนแล้ว” แม้แต่โทรศัพท์มือถือถังโจวโจวก็ไม่เล่นแล้ว เธอรีบดึงผ้าห่มมาคลุมหัว เธอนอนแล้ว ลั่วเซ่าเชินก็ทำได้แค่ยอมรามือ
น่าเสียดายที่ความคิดของเธอช่างไร้เดียงสา ลั่วเซ่าเชินจะให้โอกาสเธอได้นอนที่ไหนกัน “โจวโจว ผมมีความคิดดีๆ ตอนนี้ผมจะยังไม่อาบน้ำเพราะอีกเดี๋ยวก็ต้องอาบอีกรอบอยู่ดี รออีกเดี๋ยวพวกเราอาบด้วยกัน”
ลั่วเซ่าเชินขยับเข้าไปในผ้าห่ม ถังโจวโจวตกใจจนร้องกรี๊ดออกมา แต่เขาก็รีบพูดขึ้นมาทันที “โจวโจว คุณอยากให้ทุกคนได้ยินเหรอ”
“อือๆๆ” และแล้วลั่วเซ่าเชินคนชั่วจึงจับเธอไว้ โลกในผ้าห่มมีคนสองคนที่กำลังเล่นเกมต่อสู้กันไปมา ส่วนโลกของนอกผ้าห่มช่างเงียบสงบและสวยงาม
รอจนลั่วเซ่าเชินกินอิ่มแล้ว ถังโจวโจวก็เหน็ดเหนื่อยจนเมื่อยล้าไปหมด ทำไมทุกครั้งคนที่เหนื่อยแทบตายต้องเป็นเธอด้วยนะ ส่วนลั่วเซ่าเชินกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยกำลังวังชา นี่ไม่ยุติธรรมสำหรับเธอเลย
“ทำไมทุกครั้งฉันต้องเป็นคนที่ขาดทุนด้วย” เห็นถังโจวโจวทำปากยื่นท่าทางเศร้าโศก ลั่วเซ่าเชินก็ใจอ่อนยวบ ก่อนหน้านี้เขาทำเกินไปใช่ไหม แต่หลังจากนั้นเขาถึงได้รู้ว่าถังโจวโจวก็แค่บ่นไปอย่างนั้น ความจริงแล้วแม้ไม่สนใจเธอ เธอก็จะดีขึ้นเอง
วันที่สอง ถังโจวโจวถูกเสียงเรียกของคุณแม่ถังทำให้ตื่นขึ้น “โจวโจว รีบตื่นเร็ว เสี่ยวอวี่หิวแล้ว ต้องกินข้าวแล้ว”
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือบนหัวเตียงขึ้นมาดู เพิ่งจะหกโมงเช้า เมื่อวานลั่วเซ่าเชินทรมานเธออยู่ครึ่งคืน วันนี้ตอนเช้ายังต้องมาดูแลลูกชาย ถังโจวโจวทำได้แค่ประคองร่างกายที่หนักหน่วงลุกขึ้นจากเตียง
กว่าเธอจะเปิดประตู คุณแม่ถังก็ยืนอยู่หน้าประตูอยู่เกือบห้านาทีแล้ว “โจวโจว ทำไมถึงมาเปิดประตูช้านัก เสี่ยวอวี่ร้องไห้จะขาดใจแล้ว เขาไม่ให้แม่ป้อน เขาต้องการแม่ของเขาเท่านั้น”
ถังโจวโจวรับเสี่ยวอวี่มา “ลูกรัก ทำไมไม่ให้คุณยายป้อนคะ หรือว่าเมื่อวานไม่ได้เจอแม่เลยหงุดหงิด”
“แม่คะ ถ้าอย่างนั้นแม่ไปกินข้าวก่อนเถอะ รออีกเดี๋ยวหนูอุ้มเขาไปกินข้าวเอง”
“อย่างนั้นก็ได้ รีบลงมานะ รออีกเดี๋ยวถ้าหิวอีกหลานจะปวดท้องเอา”
คุณแม่ถังไม่กล้ามองไปทางลูกสาว ก่อนหน้านี้ที่ถังโจวโจวเปิดประตูก็ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยดี แต่พออุ้มเสี่ยวอวี่จึงไม่ทันระวังเผยให้เห็นร่องรอยที่คอของเธอเข้า
ลั่วเซ่าเชินก็ถูกเสียงของคุณแม่ถังทำให้ตื่น มองเห็นถังโจวโจวที่อุ้มลูกชายเข้ามาก็อยากเข้าไปรับลูกมา แต่กลับถูกเสี่ยวอวี่ปฎิเสธ “คุณอยากนอนต่อก็นอนได้เลย ตอนนี้นอกจากฉันเขาไม่อยากให้ใครอุ้มทั้งนั้น”
บางครั้งถังโจวโจวก็รู้สึกประสบความสำเร็จ ลูกชายพึ่งพาแค่เธอเท่านั้น ไม่เสียแรงที่เธออุ้มท้องมาเกือบสิบเดือนและคลอดเขาออกมา เพียงแต่ตอนนี้สำหรับเธอการพึ่งพาของลูกชายก็เป็นภาระที่แสนหวานอย่างหนึ่ง
“ลูกรัก ลูกนั่งอยู่บนเตียงก่อนนะ แม่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วแม่จะอุ้มลูกไปกินข้าว ดีไหม” ใบหน้าของเสี่ยวอวี่ยังมีคราบน้ำตาอยู่ เด็กน้อยคว้าดึงชุดนอนของถังโจวโจวไว้ ใบหน้าซุกอยู่ในอ้อมกอดของเธอ พูดยังไงก็ไม่ยอมปล่อยมือ
“คุณอุ้มเขาลงไปเลยก็ได้” ลั่วเซ่าเชินเองก็ทำอะไรไม่ถูก เวลานี้ลูกไม่ให้เขาอุ้ม เขาก็ช่วยแบ่งเบาภาระของถังโจวโจวไม่ได้ ลูกชายคนนี้นิสัยไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ ต่อไปถ้าแม่เขาไม่อยู่จะทำยังไง
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ คุณจะตื่นเลยไหม”
“ตื่นเลย นอนไม่หลับแล้วล่ะ” ด้านนอกฟ้าเริ่มสว่างแล้ว แต่ภายในห้องยังปิดผ้าม่านอยู่ เลยไม่รู้สึก ถังโจวโจวอุ้มลูกออกไปก่อน ลั่วเซ่าเชินค่อยตามออกมา
เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง ป้าหลิวก็ทำอาหารเช้าไว้รอแล้ว “แม่คะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ ป้าหลิวคะ วันนี้มีอะไรอร่อยบ้างคะ”
“ป้าทำซุปไข่ให้คุณเสี่ยวอวี่ถ้วยหนึ่งค่ะ ส่วนของพวกคุณก็มีโจ๊กถั่วเขียวและก็เสี่ยวหลงเปาค่ะ”
“อากาศร้อนขนาดนี้ กินของแก้ร้อนในหน่อยก็ดี แม่คะ ลั่วอิงลงมารึยังคะ”
“ยังไม่มาเลย เมื่อกี้ตอนแม่ไปดูที่ห้องเธอตื่นแล้วล่ะ คงจะใช้เวลาอาบน้ำนาน ไม่เป็นไร ลูกป้อนข้าวให้เสี่ยวอวี่ก่อน รออีกเดี๋ยวก็ลั่วอิงก็คงลงมา”
คุณแม่ถังมองดูเสี่ยวอวี่ที่จ้องมองอาหารบนโต๊ะ เชื่อว่าเขาต้องหิวแล้ว ถังโจวโจวควรป้อนข้าวให้เขาก่อน รออีกเดี๋ยวค่อยทานอาหารเช้าของตัวเอง
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ แม่คะ แม่ก็กินไปรอไปเถอะค่ะ”
ตอนที่ 425 ส่งอาหารความรัก
ถังโจวโจวป้อนข้าวให้เสี่ยวอวี่ได้ไม่กี่คำ ลั่วอิงก็ลงมา “รีบมาเร็ว ลูกดู น้องเริ่มกินแล้ว”
วันนี้ลั่วอิงต้องไปโรงเรียน เมื่อเร็วๆ นี้เธอได้เข้าเรียนชั้นเรียนประถมแล้ว
“พ่อละคะ”เมื่อลั่วอิงนั่งลงบนเก้าอี้และไม่เห็นลั่วเซ่าเชินจึงถามขึ้น ทางป้าหลิวก็ยกโจ๊กมาวางให้หนึ่งชาม
“รออีกเดี๋ยวพ่อก็ลงมา ลูกกินก่อนเลย กระเป่านักเรียนเรียบร้อยไหม รออีกเดี๋ยวให้พ่อไปส่งลูกที่โรงเรียน” ทางด้านของเสี่ยวอวี่ที่เห็นแม่คุยอยู่กับพี่สาว ก็กัดนิ้วตัวเองพลางยิ้ม
ตอนนี้มีของกิน เขาจึงไม่ได้เกี้ยวกราดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เพียงนั่งนิ่งอย่างสงบ ไม่ได้ทำเสียงดังเหมือนเมื่อก่อน
ลั่วเซ่าเชินก็ลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว “แม่ครับ อรุณสวัสดิ์ครับ”
“รีบกินข้าวเถอะ รอลูกอยู่คนเดียวแล้ว”
“พวกเราไม่ได้รอคุณนะคะ ให้เด็กๆ กินกันก่อน”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องหิวท้องรอผมหรอก เสี่ยวอวี่กินเสร็จรึยัง”
ถังโจวโจวมองดูที่ก้นชาม “ยังมีเหลืออยู่ คุณกินก่อนเลย”
เมื่อทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ ลั่วเซ่าเชินก็ไปบริษัทซึ่งก่อนหน้านั้นก็แวะไปส่งลั่วอิงที่โรงเรียนก่อน คุณแม่ถังก็อยู่บ้านกับถังโจวโจวเพื่อเลี้ยงเสี่ยวอวี่
ผ่านไปหลายวัน วันนี้ตอนสาย เสี่ยวอวี่ที่อยู่ในห้องรับแขกกับคุณแม่ถังกำลังเล่นของเล่นอยู่ ถังโจวโจวกำลังทำความสะอาดห้องรับแขก ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังขึ้น “ปาปา”
“แม่คะ เมื่อกี้เสี่ยวอวี่พูดรึเปล่าคะ” ถังโจวโจวหันไปถามคุณแม่ถัง
“ดูเหมือนจะใช่นะ แต่เซ่าเซินก็ไม่อยู่นี่ แล้วเสี่ยวอวี่เรียกใครน่ะ”
ในขณะที่ทั้งสองคนยังไม่แน่ใจก็มีเสียงดังขึ้นอีก “ปาปา”
“จริงๆ ด้วย เสี่ยวอวี่เรียกปะป๊าได้แล้ว” ถังโจวโจวอุ้มลูกชายขึ้นมาด้วยมือเดียว “เสี่ยวอวี่ เรียกอีกครั้งลูก แม่จะโทรหาพ่อให้เขาฟัง ดีไหม”
ถังโจวโจวคิดขึ้นอีกว่าหลายวันมานี้ลั่วเซ่าเชินกลับมาดึก เขากลับมาถึงเสี่ยวอวี่ก็นอนไปแล้ว ตอนเช้ามีเวลาเขาก็ตื่นสาย เซ่าเซินก็ไปทำงาน เป็นแบบนี้ เสี่ยวอวี่ก็ไม่ได้เจอพ่อหลายวันแล้ว คงจะคิดถึงพ่อ
“ปาปา” เสี่ยวอวี่เชื่อฟังคำพูดของถังโจวโจว เขาเรียกพ่ออีกครั้งจริงๆ ถึงแม้ยังออกเสียงไม่ค่อยถูก แต่สำหรับพ่อแม่แล้วก็สร้างความยินดีมากล้น นี่คงเป็นของขวัญที่ดีที่สุด
“ลูกชายเชื่อฟังดีจริงๆ แม่จะพาลูกไปบริษัทของพ่อ พวกเราไปส่งอาหารเที่ยงเป็นความรักให้พ่อ ลูกว่าเป็นยังไง”
“ปาปา”
“ดี ในเมื่อลูกก็เห็นด้วย ถ้าอย่างนั้นพวกเราทำตามนี้” ถังโจวโจวหอมแก้มเสี่ยวอวี่ไปฟอดหนึ่ง
“พอแล้ว ไม่ต้องหยอกลูกแล้ว ในเมื่อลูกอยากไปส่งอาหารเที่ยงให้เซ่าเซิน ลูกก็เตรียมตัวทำอาหารเถอะ ลูกไม่ทำอาหารนานมากแล้ว แต่อย่าทำแย่เหมือนเด็กฝึกหัดนะ”
“แม่คะ วางใจเถอะ ฝีมือการทำอาหารของหนูพัฒนาขึ้นมากแล้วน่า” เมื่อก่อนเซ่าเซินก็บอกว่าเธอทำอาหารอร่อย ตอนนี้คงจะไม่ต่างกันมากหรอก
เมื่อมีไอเดีย ถังโจวโจวจึงรีบลงมือทำทันที ซึ่งเริ่มจากปรึกษากับป้าหลิวเกี่ยวกับอาหารมื้อเที่ยงก่อน หลังจากนั้นป้าหลิวก็รับผิดชอบในการไปซื้อผัก ถังโจวโจวเตรียมพร้อมที่จะทำ ถังโจวโจวยังเตรียมที่จะทำขนมให้ลั่วเซ่าเชินอีกด้วย
สิบเอ็ดโมง อาหารก็เตรียมเสร็จเรียบร้อย คุกกี้ก็อบเสร็จแล้ว คุณแม่ถังรู้ว่าถังโจวโจวจะไปทานอาหารกับลั่วเซ่าเชินที่บริษัท คุณพ่อถังอยู่บ้านคนเดียวก็เหงา ดังนั้นคุณแม่ถังจึงกลับไปบ้าน
เธอเรียกรถแท็กซี่มาคันหนึ่ง ตรงไปที่บริษัท ป้าหลิวช่วยเธอเอาของขึ้นรถ เธออุ้มเสี่ยวอวี่ไว้ “ป้าหลิว ไปก่อนนะคะ”
“นายหญิง เดินทางปลอดภัยค่ะ” ป้าหลิวมองดูให้รถไปไกลแล้วถึงเดินกลับเข้าบ้านไป
รถแท็กซี่หยุดลงตรงหน้าบริษัท ถังโจวโจวจ่ายเงินค่ารถเสร็จก้อุ้มเสี่ยวอวี่ไว้ ขอให้คนขับรถช่วยเธอเอาของใส่มือเธอ และเธอก็หิ้วของตรงเข้าไปที่บริษัท
สองปีแล้วที่ถังโจวโจวไม่ได้มาที่บริษัท ไม่รู้ว่าจะยังมีคนจำเธอได้ไหม หัวใจถังโจวโจวตุ๊มๆต่อมๆ พยายามจะรักษาความสุขุมเอาไว้ ถ้าถูกเรื่องเล็กๆ ทำให้ตกใจได้ นั่นก็คงเป็นคนขี้ขลาดแล้วจริงๆ
เมื่อเข้าไปถึงห้องโถง เสี่ยวอวี่ก็ตกอยู่ในความสนใจของทุกคนทันที “พระเจ้า เด็กน้อยที่น่ารักน่าชังนั่นลูกใครกันนะ”
“ทำไมถึงดูคล้ายกับท่านประธานของพวกเราจัง”
……
“ไม่ใช่คล้าย แต่ดูเหมือนจริงๆ คงไม่ใช่ลูกประธานใช่ไหม ประธานมีลูกแล้วเหรอ ทำไมฉันไม่รู้เลย”
