ตอนที่ 520 แรกเจอก็แปลกหน้า เจอครั้งต่อมาก็สนิท
“คุณแม่ คุณลุงโอวหยาง ทำไมจู่ๆ ถึงมาได้ละคะ ถ้าบอกพวกเราก่อน พวกเราจะได้ไปรับพวกแม่” เสิ่นหลานอีไม่ได้ส่งข่าวเรื่องจะมาเลยแม้แต่น้อย จะปิดบังกันได้ดีไปแล้วมั้ง
“ไม่เป็นไร แรกเจอก็แปลกหน้า เจอครั้งต่อมาก็สนิทกันเอง ถ้าบอกพวกเธอเร็วก็ต้องทำให้พวกเธอกังวล พวกเราสองคนไม่ใช่คนแก่อายุเจ็ดแปดสิบนะ เรื่องเล็กแค่นี้เอง”
ตอนที่ถังโจวโจวลงมา พวกเสิ่นหลานอีก็มาถึงเป็นชั่วโมงแล้ว เธอเห็นเสิ่นหลานอีจากบันไดจึงรีบวิ่งลงมาทันทีทำให้เสิ่นหลานอีต้องพูดอย่างร้อนรน “ลูกคนนี้นี่ เดินช้าๆ หน่อย ไม่สนใจลูกในท้องเลยรึไง”
“แม่คะ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้หนูรู้น่า” ถังโจวโจวโผเข้าไปกอดเสิ่นหลานอี สองแม่ลูกคลายกอด หลังจากนั้นถังโจวโจวก็ทักทายโอวหยางเลี่ย
“คุณลุงโอวหยาง ลุงกับแม่จู่ๆ มาแล้วทำไมไม่บอกหนูสักหน่อยล่ะคะ หนูจะได้ให้เซ่าเซินไปรับ”
“ไม่เป็นไร ตอนนี้พวกเราก็มาแล้วนี่ไง” คำนี้เสิ่นหลานอีเป็นคนตอบ ที่จริงเธอลากโอวหยางเลี่ยมาด้วยจึงทำได้เพียงต้องรีบตัดสินใจเพราะกลัวว่าถ้าล่าช้าโอวหยางเลี่ยจะเปลี่ยนใจอีก เมื่อก่อนเขาเองก็เคยทำแบบนี้มาก่อน
เสิ่นหลานอีเองก็ไม่คิดอะไรมากอีก ถ้าครั้งไหนที่เธอไม่พูดออกมาโอวหยางเลี่ยก็จะไม่ยอม เมื่อโอวหยางเลี่ยยอมแล้ว เขาก็ไม่เคยผิดคำพูดมาก่อน
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็จะเถียงกันซึ่งส่วนใหญ่เสิ่นหลานอีจะเป็นฝ่ายชนะ และโอวหยางเลี่ยก็ต้องยอมทำตามความต้องการของเธอ
โจวโจวรู้สึกว่าเมื่อเสิ่นหลานอีมา เธอก็ยิ่งเกิดความคิดดีๆ ตอนนี้หลินเหยาจะแต่งงานแล้วแต่เธอก็ช่วยอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ช่วยคุยเรื่องแต่งงานเล็กน้อย แน่นอนว่าคนสำคัญที่สุดก็คือหลินเหยา
เมื่อเมิ่งซงอวิ๋นรู้ข่าวว่าถังโจวโจวท้องก็รีบโทรมาถามทันที และบอกว่าถ้าถังโจวโจวว่างก็ให้มาเยี่ยมเขาที่เมืองแซทหน่อย
ถังโจวโจวเองก็รับปากแล้วเพียงแต่ไม่มีโอกาสเลย ครั้งนี้เสิ่นหลานอีกลับมาก็ถือโอกาสไปพร้อมแม่เลย
“แม่คะ หนูจะไปเยี่ยมคุณปู่ แม่จะไปด้วยกันไหม” เธอเห็นว่าเมื่อโอวยางเลี่ยได้ยินคำว่าบ้านตระกูลเมิ่ง สีหน้าก็ไม่ได้ดีเหมือนก่อนหน้านี้อีก ดูเหมือนว่าคุณลุงโอวหยางคงอยากจะกันท่าพ่อเธอตลอดเวลา
“ได้สิ ปู่โทรหาลูกตั้งแต่เมื่อไหร่” จะได้ไปเยี่ยมคุณพ่อเสิ่นคุณแม่เสิ่นด้วย นี่ทำให้เสิ่นหลานอีเห็นด้วยทันที
“เมื่อหลายวันก่อนค่ะ คุณลุงโอวหยาง ถึงเวลาแล้วจะไปกับพวกเราด้วยไหมคะ”
“เธอคิดว่าไงล่ะ” โอวหยางเลี่ยถาม
“คุณพูดกับลูกดีๆ หน่อยได้ไหม ทำไมต้องทำเสียงอย่างนั้นด้วย ถ้าคุณไม่อยากไป จะไม่ไปก็ได้นะ” เสิ่นหลานอีตบไหล่เขาเพราะทนฟังน้ำเสียงเขาไม่ได้
ทำไมเขาจะไม่ไปเล่า ปกติโอวหยางเลี่ยก็จะติดตามเสิ่นหลานอีไปทุกทีอยู่แล้ว ดังนั้นเสิ่นหลานอีจึงกล้ามั่นใจว่าเขาต้องไปแน่
“ผมไม่ไปจริงๆ นั่นแหละ” น่าเสียดายที่ครั้งนี้เสิ่นหลานอีต้องผิดหวัง ครั้งนี้โอวหยางเลี่ยคิดต่างจากเธอ
“คุณไม่ไปจริงเหรอ” เธอไม่อยากจะเชื่อ วันนี้กลับได้ยินคำปฏิเสธแบบนี้ แปลกจริงๆ
“ไม่ไปจริงๆ หลานอี ถึงเวลาคุณก็ไปเยี่ยมพ่อแม่เถอะ ผมยังมีเรื่องต้องทำหน่อย รอให้ผมว่างแล้ว ผมจะไปหาคุณ”
“อ้อ” ปกติโอวหยางเลี่ยจะตามเธอตลอดจนบางครั้งเสิ่นหลานอียังรู้สึกว่าเขาขวางหูขวางตา เพียงแต่จู่ๆ เขาก็ไม่ยอมตามเธอแล้ว เธอกลับพบว่าเป็นยากมากที่จะเกิดขึ้น น่าแปลกจริงๆ
“ทำไม ตัดใจไม่ได้เหรอ”
“เปล่า คุณไปทำธุระของคุณเถอะ ฉันไปคนเดียวก็ได้” ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เธอไม่ใช่คนที่ชีวิตนี้จะอยู่ห่างจากโอวหยางเลี่ยไม่ได้ เพียงแต่มักจะอยู่ด้วยกัน จู่ๆ มีวันที่จะไม่อยู่ด้วยกัน เธอก็รู้สึกแปลกๆ
ก็แค่นั้น เสิ่นหลานอีปลอบใจตัวเอง เธอไม่ทรมานเลยสักนิด
ตอนที่ 521 พัวพันกับอดีต
ถังโจวโจวไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องระหว่างพวกเขา เห็นเสิ่นหลานอีกับโอวหยางเลี่ยกำลังเถียงกัน ก็คิดว่าหากจะเอ่ยห้ามคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงค่อยๆ ปลีกตัวออกมาและเดินขึ้นไปชั้นบน
เสิ่นหลานอีไม่เห็นและยังคงสนใจเรื่องของโอวหยางเลี่ยอยู่ โอวหยางเลี่ยเห็นท่าทางเธอเหมือนอยากให้เขาไปด้วย แต่ก็ยังทำเป็นปากแข็ง ก็ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นแล้วมีประโยชน์อะไร
“หลานอี ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยเลยล่ะ”
“ฉันเป็นแบบไหน” เสิ่นหลานอีมองตัวเอง ตอนนี้เธอปกติดีมาก ไม่มีโอวหยางเลี่ยก็จะดีมาก เสิ่นหลานอีรู้ว่าตัวเองพยายามข่มใจไม่ให้รู้สึกอะไร เพราะมีเพียงทำแบบนี้เท่านั้นหัวใจเธอจึงจะเจ็บปวดน้อยลง
โอวหยางเลี่ยเห็นเสิ่นหลานอียังไม่ยอมรับก็รู้สึกว่าต้องคุยกับเธอดีอีกครั้ง เขาดึงเธอตรงไปที่ห้องของพวกเขา ป้าหลิวจึงถือโอกาสนี้ทำความสะอาดห้องเสีย
โอวหยางเลี่ยลากเสิ่นหลานอีเข้าไปปิดประตูล็อกกุญแจ เสิ่นหลานอีนั่งลงบนเตียง มองโอวหยางเลี่ย “คุณจะทำอะไร”
“หลานอี ผมรู้สึกว่าพวกเราควรคุยกันนะ ในใจคุณคิดอะไรอยู่กันแน่ คุณอยากกลับมา ผมก็กลับมากับคุณแล้ว ตอนนี้ผมแค่ต้องไปทำธุระของตัวเอง ทำไมคุณถึงทำหน้าแบบนั้น”
“เลี่ย ฉันทำอะไร ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าคุณมีอะไรต้องทำที่นี่ด้วย” เสิ่นหลานอีคิดไม่ตก เขาส่งงานให้ลูกชายทำตลอด และจู่ๆ เขาคงไม่เข้าไปก้าวก่ายงานของโอวหยางหงแน่
ถ้าอย่างนั้นทำไมโอวหยางเลี่ยถึงยังบอกว่ามีงานต้องทำอีก เดิมทีโอวหยางเลี่ยไม่อยากมาแล้วแต่เธอลากเขามา ผลสุดท้ายก็กลับมาด้วยกัน เขามาบอกว่าเขาเองก็มีงานของเขานี่มันน่าแปลกเกินไป
เสิ่นหลานอีคิดไม่ตก แต่โอวหยางเลี่ยก็ไม่ยอมบอกเธอ เธอก็ต้องไม่สบายใจแน่นอนอยู่แล้ว
โอวหยางเลี่ยถึงได้เข้าใจว่าเธอโกรธอะไร “หลานอี ในใจคุณยังมีผมใช่ไหม” โอวหยางเลี่ยรู้สึกว่าตัวเองก็ใช้ชีวิตมานานแล้ว เสิ่นหลานอีก็ผ่านอะไรมามากเช่นเดียวกัน ที่จริงไม่ควรจะคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องพวกนี้อีก เขาก็แค่อยากทำความเข้าใจเรื่องนี้ก็เท่านั้น
“….ในใจฉันมีคุณไหม คุณไม่รู้เหรอ”
ทั้งสองคนใช้ชีวิตร่วมกันมาหลายปี โอวหยางเลี่ยยังไม่ยอมเชื่อเธออีก นี่ทำให้เสิ่นหลานอีค่อนข้างผิดหวัง
“รู้สิ ผมรู้ เพียงแต่หลานอี บางครั้งผมก็ไม่แน่ใจ ถึงได้ลองถามดู แต่ทุกครั้งคุณก็คิดว่าผมจะเข้าใจคุณทุกเรื่อง หลานอี คุณต้องรู้ว่าผมเองก็เป็นคน บางครั้งผมก็ตื่นตระหนกเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ”
คำพูดนี้ทำให้เสิ่นหลานอีเงียบไป เธอพยายามที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเคยทำกับโอวหยางเลี่ย ดูเหมือนว่าทุกครั้งที่เจอเรื่องแบบนี้ จะเป็นโอวหยางเลี่ยที่เป็นฝ่ายอ้อนวอนก่อน
ดูเหมือนเธอจะเพิกเฉยต่อปัญหาทุกครั้ง ใช่หรือไม่ก็เป็นอย่างนี้ ดังนั้นปมในใจของโอวหยางเลี่ยนับวันจึงยิ่งมากขึ้น มาถึงตอนนี้ก็ไม่มีความมั่นใจเหลืออีกแล้ว
เขาเองกลับไม่คิดบ้างว่าถ้าเธอไม่ยอมอยู่กับเขาแล้วจะใช้ชีวิตร่วมกันมายี่สิบกว่าปีได้อย่างไร เธอเพียงรู้สึกว่าเธอไม่ต้องพูด โอวหยางเลี่ยก็จะสามารถเข้าใจเธอได้
ผลสุดท้ายโอวหยางเลี่ยก็ทำได้แค่เก็บกดมันไว้ในใจ แทบจะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้เธอเหลือเชื่อจริงๆ
เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อถ่วงเวลา การตัดสินใจของเขาเด็ดขาดแค่ไหน เธอเคยเห็นมันมาก่อน ตอนนั้นมีคนทรยศกับครอบครัวโอวหยาง โอวหยางเลี่ยไม่พูดอะไรสักคำก็ไล่คนคนนั้นออกจากบ้านโอวหยางไปในทันที
และตอนนั้นที่พาเธอไปที่บ้านตระกูลโอวหยาง เขายังเป็นผู้สนับสนุนหลักว่าจะต้องให้เธอเป็นคุณผู้หญิงบ้านตระกูลโอวหยางเท่านั้น เธอได้เห็นทักษะการตัดสินใจของเขา แต่ทำไมในเรื่องนี้เขาถึงไม่เข้าใจสักทีนะ
“เลี่ย ฉันยอมรับ บางครั้งฉันก็ละเลยความรู้สึกของคุณไป สนใจแต่ความรู้สึกตัวเองตลอด เพียงแต่เรื่องที่ว่าฉันมีใจให้คุณหรือเปล่านั้นเรื่องนี้คุณควรรู้มันมาตั้งนานแล้ว คุณเก็บเอาไว้มาถามฉันตอนนี้ คิดว่าในใจคุณคงสงสัยมานานแล้วใช่ไหม”
โอวหยางเลี่ยเห็นเสิ่นหลานอีไม่โกรธและอธิบายให้เขาฟังก็รู้สึกว่าสิ่งที่เขาคาดหวังมาตลอดในที่สุดก็มาถึงเสียที
