ตอนที่ 548 พบปัญหา
ในมือหันฮุ่ยซินคว้ากระเป๋าสีดำไว้แน่น ข้างในกระเป๋ามีมีดอยู่เล่มหนึ่ง หากไม่ไหวจริงๆ ท่ามกลางอันตรายก็อย่าหาว่าเธอไม่เกรงใจแล้วกัน
เพียงแต่หันฮุ่ยซินไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน หัวใจจึงเต้นแรง คนดีทำสิ่งไม่ดีทำให้รู้สึกอึดอัด
“โอ้ พี่ ดูจากท่าทางของหล่อนแล้วเหมือนจะเป็นพวกยอมตายดีกว่าโดนหยามนะ พวกเราจะเอายังไงดี” ชายคนหนึ่งมองไปหัวหน้า
หัวหน้าคือพี่เฉียง เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง คุณเจียงแค่บอกว่าทำให้ตกใจและรอให้เขามาก็พอ
คุณคิดว่าชื่อพี่เฉียงนี้ได้มาได้อย่างไรกัน แท้จริงแล้วเจียงรุ่ยเฉินจ้างเขามา เพราะอยากจะเป็นฮีโร่ช่วยสาวงาม จากนั้นก็จะใช้แผนทรมานกายเพื่อให้ได้ใจของหันฮุ่ยซิน
พี่เฉียงคิดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่อาจบีบคั้นอีกฝ่ายเกินไปได้ ไม่อย่างนั้นจะทำให้หันฮุ่ยซินบาดเจ็บ ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่ดี
“ฮ่าๆ คนสวย คุณรีบทิ้งมีดเถอะ ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวพวกเราลงมือขึ้นมา กลัวว่าคุณจะรับไม่ไหวนะ” พี่เฉียงก็แค่ทำท่าทีขู่ขวัญไปอย่างนั้นเอง เพราะเขาไม่สามารถลงมือกับหันฮุ่ยซินจริงๆ ได้ และเขาเองก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับลูกน้องทั้งสองคนด้วย เพียงหวังว่าทั้งสองคนจะไม่ลงมือก็พอ
“หึ ต้องเป็นพวกนายรีบออกจากที่นี่ถึงจะถูก แล้วฉันจะไม่ทำอะไร” เธอเป็นคนแบบไหน จะถูกพวกอันธพาลทำให้ตกใจกลัวได้อย่างไรกัน แม้ตอนนี้ในใจจะหวาดกลัว แต่ก็แสดงออกมาไม่ได้
“โถ่ พี่เฉียง พี่ดูผู้หญิงคนนี้พูดเข้าสิ ในเมื่อเธอไม่กลัวพวกเรา ถ้าอย่างนั้นคงต้องสั่งสอนเธอสักหน่อยดีไหม” ลูกน้องคนหนึ่งทนเห็นความหยิ่งผยองของหันฮุ่ยซินไม่ได้เอ่ยขึ้น
หันฮุ่ยซินได้ยินว่าพวกเขาจะทำร้ายเธอก็ก้าวถอยหลังไปสองก้าว พวกเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่ หรือต้องการจะทำร้ายเธอจริงๆ
“พวกนายไม่กลัวว่าพอถึงเวลาจะมีคนมาจัดการพวกนายเหรอ” หันฮุ่ยซินอยากจะพูดสิ่งที่ทำให้พวกเขากลัว แต่คิดไปคิดมา พบว่านึกออกแต่ชื่อเจียงรุ่ยเฉิน
จู่ๆ เธอก็รู้สึกเศร้า เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามที่จะเลี่ยงเขา ทำไมตอนนี้เมื่อพบกับความยากลำบาก คนที่เธออยากจะร้องขอให้ช่วยก็มีแต่เขา
“ใครจะมาจัดการพวกเราได้ พี่เฉียง ดูเธอพูดเข้า ทำเหมือนมีคนหนุนหลังอยู่งั้นแหละ ถ้ามีจริงไหนเธอลองบอกชื่อมาดูซิว่าใคร”
“ฉันไง ลองดูกันว่าจะสามารถจัดการพวกแกได้ไหม” เสียงของเจียงรุ่ยเฉินดังมาจากด้านหลังของหันฮุ่ยซิน เมื่อเธอตกใจหันกลับไปก็พบว่าเป็นเขา
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” พอพี่เฉียงเห็นเจียงรุ่ยเฉินเดินออกมา ใจพี่เฉียงยังตุ๊มๆ ต๊อมๆ เพียงหวังว่าหลังจากคุณเจียงจีบผู้หญิงของเขาติดแล้ว จะไม่โทษเรื่องทั้งหมดนี้กับเขา
“แกเป็นใคร กล้าจะมาจัดการกับพวกเรา ทุกคนฟังฉัน แย่งตัวผู้หญิงมาให้ได้”
พวกโจรเมื่อได้ยินดังนั้น ทุกอย่างก็หลุดจากการควบคุม เจียงรุ่ยเฉินมองตรงมามือหนึ่งสู้กับพี่เฉียงอีกมือผลักหันฮุ่ยซินออกไปพราะกลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บ
“เจียงรุ่ยเฉิน ระวังหน่อย” คนเหล่านี้กำลังจนตรอก หันฮุ่ยซินกลัวว่าเจียงรุ่ยเฉินจะบาดเจ็บ
พี่เฉียงเห็นว่าตัวเองยังคงลงมือหนักไปก็ร้อนรน อีกเดี๋ยวเกิดประธานเจียงเป็นอะไรไป เขาคงรับผิดชอบไม่ไหว “วันนี้ฉันพี่เฉียงจะสั่งสอนแกเอง” พี่เฉียงพูดพลางเดินก้าวมาข้างหน้า
เขาขวางลูกน้องทั้งสองคนไว้แล้วลงมือต่อสู้กับเจียงรุ่ยเฉินเอง ทั้งสองดูลูกพี่ของตัวเองต่อสู้อย่างกล้าหาญก็รีบร้องเชียร์ทันที “พี่ใหญ่ สุดยอดเลย จัดการพวกมันเลย”
เจ้าโง่สองคนนี่ ยังคิดว่าฉันจะลงมือจริงๆ งั้นเหรอ พี่เฉียงเหวี่ยงหมัดไปทางใบหน้าของเจียงรุ่ยเฉิน บังคับให้ใช้แรงอย่างถูกต้อง หน้าเจียงรุ่ยเฉินปรากฏรอยช้ำทันที
หันฮุ่ยซินเห็นเขาถูกต่อยจึงร้องเรียกทันที “เจียรุ่ยเฉิน ระวังตัวหน่อย”
“รู้แล้ว คุณดูแลตัวเองให้ดี” เจียงรุ่ยเฉินไม่หันหน้ามา เมื่อครู่พอพี่เฉียงต่อยหน้าเขา เขาก็สวนกลับไปในทันที
ตอนที่ 549 แกล้งป่วย
“ประธานเจียง ออมมือด้วย” พี่เฉียงเอ่ยออกมาเบาๆ ด้วยใบหน้าขมขื่น
“อย่าลังเล ถ้าเธอจับได้ฉันจะจัดการนาย ในเมื่อแกกล้าทำร้ายผู้หญิงของฉัน คอยดูว่าฉันจะจัดการแกยังไง!” ประโยคหน้าเขาพูดเบา แต่ประโยคหลังเขาตั้งใจพูดให้เธอได้ยิน
หันฮุ่ยซินคิดอยากจะเถียงเจียงรุ่ยเฉินมากว่าใครเป็นผู้หญิงของเขา เธอตกลงเมื่อไหร่ เพียงแต่ในเวลานี้ เธอจะทำให้เขาวอกแวกไม่ได้ ทำได้เพียงปล่อยผ่านไปก่อน
ฉากการต่อสู้ที่รุนแรงดุดันของเจียงรุ่ยเฉินและพี่เฉียงนั้น แน่นอนว่าใบหน้าก็ต้องมีเลือดตกยางออกบ้าง
“ต่อไปอย่าให้ฉันเห็นพวกแกอีก” เจียงรุ่ยเฉินขวางอยู่ตรงหน้าหันฮุ่ยซิน มองตรงไปที่พี่เฉียง พี่เฉียงรีบตอบ “รู้แล้วๆ ต่อไปไม่กล้าแล้วครับ”
ทั้งสามคนวิ่งหนีไป พอเจียงรุ่ยเฉินเห็นทุกคนวิ่งหนีไปแล้วก็รีบจับร่างกายที่เมื่อกี้ถูกทำร้ายพลางร้องโอดโอย
หันฮุ่ยซินเห็นว่าเมื่อกี้เขาดูไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน แต่ทำไมจู่ๆ ก็เกิดเจ็บขึ้นมาขึ้นมาได้ ในใจคิดว่าเขากำลังแกล้งหลอกเธออยู่ เพียงแต่เจียงรุ่ยเฉินออกหน้าแทนเธอ เธอเองก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง
“เป็นไงบ้าง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” หันฮุ่ยซินจับหน้าเขา เขาก็ร้องเจ็บขึ้นมาทำให้หันฮุ่ยซินไม่กล้าโดนตัวเขาอีก
“คุณเจ็บตรงไหน พวกเราไปโรงพยาบาลกันหน่อยไหม” เธอเห็นใบหน้าเขาบวมแดงขึ้นมา ดูเหมือนว่าพวกโจรเมื่อกี้จะมือหนักพอดู
“ไม่เป็นไร น่าจะไม่เป็นไร” เพียงแต่การแสดงออกของเขายังทำให้เธอเป็นกังวล
“ไปตรวจที่โรงพยาบาลสักหน่อยไหม ฉันกลัวว่ามีตรงไหนจะได้รับบาดเจ็บแล้วมองด้วยตาเปล่าไม่เหน”
หันฮุ่ยซินไม่วางใจ ต้องรู้ว่าถ้ามีตรงไหนบาดเจ็บขึ้นมาหากรอจนแสดงอาการอาจถึงแก่ชีวิตได้ ไปตรวจสักหน่อยคงจะดีกว่า
“ไม่ต้องจริงๆ ในเมื่อฮุ่ยซินห่วงผมขนาดนี้ ถ้าไม่อย่างนั้นก็ส่งผมกลับบ้านเถอะ ที่บ้านผมมีหมอประจำบ้าน ถึงเวลาให้เขาช่วยตรวจผมก็พอแล้ว”
หันฮุ่ยซินส่ายหน้าทันที “ที่นั่นเป็นบ้านคุณ ฉันไปคงไม่เหมาะ ในเมื่อคุณไม่ยอมไปโรงพยาบาล ถ้าอย่างนั้นฉันก็จนปัญญาแล้ว” เห็นว่าหันฮุ่ยซินคิดอย่างนี้และจะทิ้งเขาไว้คนเดียว เจียงรุ่ยเฉินเศร้าขึ้นมาทันที
“โอ๊ย เจ็บมากเลย ฮุ่ยซิน คุณจะใจร้ายกับผมจริงเหรอ” เจียงรุ่ยเฉินไม่เชื่อว่าใจของหันฮุ่ยซินจะเป็นหินจริงๆ ไม่ยอมหวั่นไหวเลยสักนิด
“ฉันกลับไปกับคุณไม่ได้ เดี๋ยวคนที่บ้านคุณจะเข้าใจผิด….”
“ไม่เป็นไร ฮุ่ยซิน ที่บ้านมีผมแค่คนเดียว หรือคุณอยากเจอพ่อแม่ผมเหรอ ถ้าคุณยอม ผมก็ตกลง….” เจียงรุ่ยเฉินยังพูดไม่จบ หันฮุ่ยซินก็ขัดจังหวะขึ้นมาทันที
“ใครอยากจะเจอพ่อแม่คุณ คุณคิดไกลไปแล้ว ฉันไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น” เธอเคยคิดอย่างเขาที่ไหน หันฮุ่ยซินคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองเดิมทีก็แค่คิดเผื่อไม่อยากให้เจียงรุ่ยเฉินลำบาก กลับกลายเป็นว่าเขาคิดมากกว่าเธอเสียอีก
“เมื่อกี้คุณยังกลังวลอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงมาโทษผมแล้วล่ะ ฮุ่ยซิน ผมบาดเจ็บเพราะคุณ หรือคุณจะทนไม่สนใจผมได้จริง” เจียงรุ่ยเฉินทำท่าทางน่าสงสาร หันฮุ่ยซินทนไม่ได้อีกต่อไป
“ก็ได้ ในเมื่อคุณอยู่คนเดียว ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปส่งคุณ แต่ฉันบอกคุณไว้ก่อนเลยนะ ส่งคุณกลับแล้วให้คุณกินยาเสร็จฉันจะกลับเลย คุณอย่ามาขวางฉันด้วย”
“วางใจเถอะ คุณจะกลับเลยก็ได้ ผมรับรองจะไม่ขัดขวาง กลัวแต่ว่าคุณจะไม่อยากกลับ” เพียงแค่ตกลงก็พอแล้ว ดูเหมือนว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ สักวันเข้าต้องทำสำเร็จอย่างแน่นอน
“ถ้าคุณกล้าคิดไม่ซื่อ ฉันไม่อยู่หรอก” หันฮุ่ยซินเริ่มหน้าแดง คุยกับเจียงรุ่ยเฉินทีไรเธอเถียงไม่ชนะเขาเสียที เพราะเธอไม่ได้หน้าหนาเหมือนเขา
“ใช่ ใช่ ผมไม่ดีเอง ฮุ่ยซิน ไปกันเถอะ ผมรู้สึกว่าแผลเริ่มปวดอีกแล้ว” ที่จริงแล้วก็ไม่ปวดสักเท่าไหร่หรอก แต่ถึงแม้จะเจ็บแต่เจียงรุ่ยเฉินก็ทนได้ เขาอยากให้หันฮุ่ยซินสงสารเขามากกว่า
ทั้งสองคนขึ้นไปบนรถ ครั้งนี้หันฮุ่ยซินเป็นคนขับ เจียงรุ่ยเฉินนั่งข้างๆ ตอนนี้เขาบาดเจ็บ เหมือนคนป่วย
