เหนียนเสี่ยวมู่ เธอต้องไม่เคยนึกฝันมาก่อนแน่ๆ ว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายกับเธอขนาดนี้อยู่
เหวินหย่าไต้นึกถึงเรื่องที่เธอเพิ่งบอกกับเหนียนเสี่ยวมู่ ว่าอวี๋เยว่หานชอบแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว
เหนียนเสี่ยวมู่เองก็น่าจะเคยเห็นภาพวาดนั่นแล้ว
แถมตอนนี้ดันมีผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายคลึงกับเธอมาอ้างตัวว่าเป็นแม่ของเสี่ยวลิ่วลิ่วอีก ในใจของเหนียนเสี่ยวมู่ตอนนี้คงกระวนกระวายมากสินะ
ขอแค่เหนียนเสี่ยวมู่เข้าใจว่า การที่อวี๋เยว่หานชอบเธอนั้นเป็นเพราะเห็นเธอเป็นแค่ตัวแทน เธอจะดูซิว่าเหนียนเสี่ยวมู่จะมีหน้าเข้าพิธีหมั้นกับอวี๋เยว่หานได้ยังไง!
พอคิดได้แบบนี้ เหวินหย่าไต้ก็รู้สึกสะใจมาก!
เดินตามมาที่ถนน โบกเรียกรถคันหนึ่ง แล้วก็แอบตามไปอย่างมีความสุข
คฤหาสน์ตระกูลอวี๋
เมื่อรับรู้เรื่องราว อวี๋เยว่หานก็รีบกลับมารออยู่ที่คฤหาสน์ก่อนแล้ว
ข้างกายของเขา มีบอดี้การ์ดที่ฝึกฝนมาอย่างดี แฝงตัวอยู่รอบๆ
ไม่นาน รถยนต์คันหนึ่งก็แล่นเข้ามาหยุดจอดอยู่บริเวณหน้าประตูใหญ่
เหนียนเสี่ยวมู่ลงมาจากรถก่อน เปิดประตูรถออก พลางพูดปลอบผู้หญิงคนนั้น “คุณใจเย็นก่อนนะ เรามาถึงแล้ว คุณจะได้เจออวี๋เยว่หานแล้ว ส่งเสี่ยวลิ่วลิ่วมาให้ฉันก่อน……”
“นี่มันลูกสาวฉัน ฉันไม่ยกให้ใครทั้งนั้น!” ผู้หญิงคนนั้นกระชับแรงกอดเสี่ยวลิ่วลิ่วให้แน่นขึ้นไปอีก ทำราวกับตัวเองเป็นแม่ของเสี่ยวลิ่วลิ่วจริงๆ พูดปลอบเสี่ยวลิ่วลิ่วเสียงเบา
“เสี่ยวลิ่วลิ่วไม่ต้องกลัวนะ แม่มาหาหนูแล้ว มีแม่อยู่ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น……”
“……”
เหนียนเสี่ยวมู่กลัวว่าจะพูดจากระทบจิตใจเธออีก ทำให้เธอทำอะไรที่เหนือความคาดหมายออกมา จึงได้แต่กัดฟันอดทน ปล่อยให้เธออุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วต่อไป
บอดี้การ์ดที่ติดตามหญิงสาว ค่อยๆ เดินย่องมาด้านหลังของเธอโดยไร้เสียง กระซิบพูดเสียงต่ำ “เมื่อครู่สืบทราบมาว่า ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซียวเวยครับ”
เหนียนเสี่ยวมู่หลุบตาลง ไม่เอ่ยพูดอะไร
เดินตามเซียวเวยเข้าไปด้านใน กำลังคิดวางแผนอยู่ว่าจะเรียกร้องความสนใจของเธอโดยการเรียกชื่อออกมา แล้วถือโอกาสตอนที่เธอเผลอเข้าไปแย่งตัวเสี่ยวลิ่วลิ่วกลับมา
ทั้งสองคนเดินเข้าไปถึงหน้าประตู
เซียวเวยไม่เคยเข้ามาในคฤหาสน์ส่วนตัวที่หรูหราแบบนี้มาก่อน ได้แต่ถลึงตาเบิกกว้างจ้องมอง……
ตอนนี้แหล่ะ!
ขณะที่เหนียนเสี่ยวมู่คำนวณเวลาได้พอดี กำลังจะเอ่ยปาก ก็มีเสียงๆ หนึ่ง ดังขึ้นเร็วกว่าเสียงของเธอ
“เซียวเวย!”
ทุกคนต่างก็อึ้งไป รวมถึงเหนียนเสี่ยวมู่
พอเธอได้สติจะพุ่งเข้าไป เซียวเวยก็หันกลับมาเห็นเธอแล้ว
หญิงสาวกัดฟันกรอด ได้แต่ทำตัวนิ่งเฉยไม่ขยับเขยื้อนต่อไป
หันไปมองเหวินหย่าไต้ที่ดันโผล่มาได้จังหวะพอดิบพอดี
เหวินหย่าไต้เพิ่งลงมาจากรถแท็กซี่ วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าร้อนรน เมื่อมองเห็นอวี๋เยว่หานที่เดินออกมาจากคฤหาสน์ ก็แสร้งทำเป็นตกตะลึง
วิ่งไปด้านหน้า “เซียวเวย ฉันบอกไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าจะติดต่อคุณชายหานให้ ทำไมเธอหนีออกมาแบบนี้ล่ะ แถมยังมาที่นี่อีก……”
“พวกเธอออกไปห่างๆ ฉัน!”
เซียวเวยที่เมื่อครู่ดูจะสงบลงแล้ว เมื่อมองเห็นเหวินหย่าไต้ จู่ๆ ก็คลุ้มคลั่งขึ้นมาอีก
อุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วเอาไว้แล้วเดินถอยหลังไป ส่งสายตาเตือนไปยังทุกคน
ไม่ให้ใครเข้ามาใกล้
เธออุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วเอาไว้ เลยไม่มีใครกล้าแตะต้อง
“ให้เธอเข้ามาก่อน” ร่างสง่างามของอวี๋เยว่หานปรากฏตัวขึ้น บรรยากาศกดดันรอบตัว ดูเหมือนจะคลายความกดดันลง
ชายหนุ่มกวาดตามองไปยังผู้หญิงตรงหน้า ริมฝีปากบาง
เอ่ยสั่งขึ้นชัดเจนด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ภายในพริบตาก็ทำให้สถานการณ์ตรงหน้าเปลี่ยนมาอยู่ในการควบคุมของตัวเอง เมื่อเดินเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลอวี๋ ก็ถือว่าเป็นถิ่นของเขา
ถึงตอนนั้นไม่ว่าเซียวเวยคนนี้จะเป็นใคร มีจุดประสงค์อะไร เขาก็มีเวลาเพียงพอที่จะซักถามให้กระจ่างชัดเจน
เมื่อได้ยินว่าสามารถเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลอวี๋ได้ เซียวเวยก็ตะลึงงันไป หันหน้าลอบมองไปทางเหวินหย่าไต้แวบหนึ่ง
ตอนที่ 532 พิธีจีนหรือพิธีตะวันตก (10)
เมื่อเห็นว่าเหวินหย่าไต้พยักหน้า จึงยอมเดินตามเข้าไปด้านใน
เสี่ยวลิ่วลิ่วอยู่ในมือของเธอ เซียวเวยก็ถือได้ว่ามีไพ่ตายอยู่ในมือใบหนึ่ง
เรื่องอื่นยังไม่ต้องพูดถึง ก่อนที่จะรู้สถานะที่แน่ชัดของเธอ อวี๋เยว่หานไม่กล้าทำอะไรเธอแน่
ถ้าหากเธอเป็นแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่วจริงๆ อวี๋เยว่หานทำร้ายเธอต่อหน้าเสี่ยวลิ่วลิ่ว เสี่ยวลิ่วลิ่วต้องเกลียดเขาแน่!
พอคิดได้แบบนี้ เซียวเวยก็เบาใจ
เดินตามอวี๋เยว่หานเข้าไปด้านในของคฤหาสน์
คนทั้งหมด เดินเข้ามาถึงลานสนามกว้าง
อวี๋เยว่หานยืนอยู่ด้านหน้าสุด ฝีเช้าหยุดชะงักลง ยืนโดดเด่นอยู่ตรงนั้น แล้วค่อยๆ หมุนตัวหันกลับมา
ความรู้สึกน่าเกรงขามนี้ คนที่ไม่เคยเจอมันมาก่อน พริบตาเดียวก็ขาอ่อนลง
เซียวเวยพยายามรวบรวมสติของตัวเอง กอดเสี่ยวลิ่วลิ่วเอาไว้แน่น
ศีรษะแนบอยู่กับเสี่ยวลิ่วลิ่ว หอมแก้มใสอมชมพูเล็กๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่วไม่หยุด เหมือนเป็นภาพแสดงความรักอันลึกซึ้งระหว่างแม่กับลูก
“เสี่ยวลิ่วลิ่วไม่ต้องกลัวนะ นี่แม่เอง……”
การกระทำของเธอ ทำเอาเหนียนเสี่ยวมู่เกือบข่มความโกรธเอาไว้ไม่อยู่
แต่ว่าเธอต้องทนให้ได้ ก่อนจะรู้แน่ชัดว่าจุดประสงค์ของเซียวเวยคืออะไร เธอจะพูดอะไรออกไปไม่ได้ทั้งนั้น
ไม่อย่างนั้นเกิดพูดจาไปกระทบทำให้เซียวเวยร้อนตัวขึ้นมา เสี่ยวลิ่วลิ่วอาจจะตกอยู่ในอันตรายได้
จึงทำได้แค่ยืนมองอยู่ข้างๆ พิจารณาดูว่าเซียวเวยมีจุดประสงค์อะไรกันแน่……
“คุณชายหาน” เมื่อเหวินหย่าไต้มองเห็นอวี๋เยว่หาน ก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหา “ความจริงฉันเตรียมจะพาเธอมาหาคุณแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่า พอเธอได้ยินว่าจะมาเจอคุณ เธอจะเริ่มคลุ้มคลั่ง แล้วแอบหนีมาคนเดียวแบบนี้”
“……”
“ตอนที่ฉันเร่งตามไปถึง จึงได้รู้ว่าเธอกล้าบุกไปที่โรงเรียนอนุบาลเพื่อขโมยตัวเสี่ยวลิ่วลิ่ว ถ้ารู้เร็วกว่านี้ฉันคงจะห้ามเธอเอาไว้ เป็นเพราะฉันไม่ดีเอง” เหวินหย่าไต้พูด แล้วก็พยายามบีบน้ำตาให้ไหลออกมา ทำท่าทีราวกับกำลังสำนึกผิด
หยุดไปสักพัก ก็พูดขึ้นต่อ “แต่ว่ายังไงซะเธอก็เป็นแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว ไม่ง่ายเลยที่แม่ลูกจะได้เจอกันแบบนี้ ถ้าเกิดบังคับให้แยกจากกัน เกรงว่าเสี่ยวลิ่วลิ่ว……ยังไงซะแม่เลี้ยงก็สู้แม่แท้ๆ ไม่ได้หรอก!”
เธอพูดแล้วจงใจหันไปมองทางเหนียนเสี่ยวมู่แวบหนึ่ง
เห็นสีหน้าซีดขาวของเหนียนเสี่ยวมู่ เธอก็รู้สึกสาแก่ใจ
สิ้นเสียง ดวงตาสีดำขลับของอวี๋เยว่หานก็หรี่ลง กวาดสายตามองไปที่เธออย่างเยือกเย็น
ขณะที่มองไป สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด ทำให้เดาไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่
เขาขมวดคิ้วมองไปทางเซียวเวย “คุณบอกว่าเป็นแม่ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว ไหนหลักฐาน”
เหมือนว่าเซียวเวยก็รอเขาพูดประโยคนี้อยู่ เอื้อมมือไปในกระเป๋าเสื้อแล้วหยิบหลักฐานออกมา โยนมันไปที่พื้น
จากนั้นก็อุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วถอยหลังไปอย่างกังวล
ไม่กล้าเฉียดเข้าไปใกล้อวี๋เยว่หาน
ผู้ช่วยเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว หยิบเอกสารขึ้นมา กวาดตามองอย่างรวดเร็ว แววตาค่อยๆ เปลี่ยนไป
ถือเอกสารเดินไปหยุดตรงหน้าอวี๋เยว่หาน “เอกสารผลตวรจพิสูจน์ดีเอ็นเอครับ”
ผลพิสูจน์ออกมาว่า เป็นแม่ลูกกันจริงๆ!
อวี๋เยว่หานกวาดตามองไปที่เอกสารฉบับนั้น สีหน้ายังคงราบเรียบ ดูไม่ออกว่าเขาเชื่อหรือไม่เชื่อ
“คุณต้องการอะไร”
คนคนหนึ่งทำเรื่องมากมายแบบนี้ ต้องมีจุดประสงค์แน่นอน
ไม่ว่าผู้หญิงตรงหน้าจะเป็นแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่วหรือเปล่า แต่เธอใช้ความพยายามขนาดนี้เพื่อแย่งตัวเสี่ยวลิ่วลิ่วไป แถมยังเอาผลตรวจดีเอ็นเอมาให้เขาดูแบบนี้ คงไม่ใช่แค่มาบอกเขาว่าเธอเป็นแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่วแน่
ถ้ารู้จุดประสงค์ของเซียวเวย ก็จะรู้ว่าต้องจัดการกับเธออย่างไร
เซียวเวยได้ยินคำพูดของอวี๋เยว่หาน ก็นึกว่าเขาเชื่อเธอแล้ว สีหน้าส่อแววยินดี
กำลังจะบอกออกไปว่าอยากได้เงิน ก็ฉุกคิดได้ถึงสิ่งที่เหวินหย่าไต้กำชับเอาไว้ คำพูดติดอยู่ที่ริมฝีปาก จากนั้นก็รีบเปลี่ยนคำ
“ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ฉันต้องการแค่ลูกสาวของฉัน!”
“……”
“ตอนนั้น ฉันมีเหตุผลจำเป็น จึงต้องส่งเสี่ยวลิ่วลิ่วมาให้คุณ ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันต้องการเอาลูกฉันกลับไป”
