ตอนที่ 549 ในเวลาต่อมา เขาก็รู้ความจริง! (7)
จู่ๆ เธอก็มีลูกโผล่ขึ้นมา แถมพ่อของลูกเธอก็คือเขา
อวี๋เยว่หานคลายอ้อมกอด มือสองข้างจับอยู่ที่บ่าของเธอ กำลังจะเอ่ยพูด จู่ๆ ที่ห้องรับแขกก็มีเสียงฝีเท้าเดินตึงตังเข้ามา
และก็ตามมาด้วยเสียงร้อนรนของพ่อบ้าน
“คุณนายใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ คุณหนูปลอดภัยดี……”
“คุณชายเขา……คุณชายกำลังคุยเรื่องสำคัญกับคุณเหนียนอยู่ที่ห้องครัว คุณนายใหญ่โปรดรอสักครู่……”
พ่อบ้านพยายามจะขวางเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ขวางคุณนายใหญ่อวี๋ที่กำลังร้อนใจไว้ไม่อยู่
พริบตาเดียว ร่างของหญิงชาก็มาปรากฏตัวอยู่ที่ประตูหน้าห้องครัว
เมื่อมองเห็นร่างสองร่างที่อยู่ในห้องครัว คุณนายใหญ่อวี๋ก็ชะงักไป ใบหน้ามีรอยกังวลอย่างปิดไม่มิด เดินตรงเข้าไปอย่างรวดเร็ว ยกไม้เท้าของตัวเองขึ้นแล้วฟาดไปที่แผ่นหลังของอวี๋เยว่หานอย่างแรง
ฟาดไปอย่างไม่ออมแรง จนอวี๋เยว่หานถึงกับร้องออกมาด้วยความจุก
แต่แผ่นหลังยังคงยืดตรง ไม่ได้ขัดขืนใดๆ ทั้งสิ้น
กลับเป็นเหนียนเสี่ยวมู่เองที่สงสาร รีบเข้าไปบังตัวชายหนุ่มเอาไว้ เอ่ยพูดอย่างร้อนรน “คุณย่าคะ เกิดอะไรขึ้น”
ทำไมพอมาถึงก็ลงมีตีคนเลยล่ะ
เธอไม่เคยเห็นคุณนายใหญ่อวี๋โมโหขนาดนี้มาก่อนเลย
ปกติท่านเป็นเหมือนเด็ก ทั้งมีเมตตาและร่าเริง
แม้จะเคยตีอวี๋เยว่หาน แต่นั่นก็แค่แกล้งทำเฉยๆ ไม่ได้ลงไม้ลงมือจริงจัง
แต่ว่าวันนี้ไม่เหมือนกัน เมื่อครู่นี้ ท่านตีอย่างแรง ราวกับโมโหมากจริงๆ
“เสี่ยวมู่มู่ อย่าห้ามย่า วันนี้ย่าต้องจัดการไอ้เด็กนี่ให้เด็ดขาด แก้แค้นแทนแก้วตาดวงใจของย่า!”
เหนียนเสี่ยวมู่ “……” เสี่ยวลิ่วลิ่ว? เสี่ยวลิ่วลิ่วเป็นอะไรไป
ก็ยังดีๆ อยู่ไม่ใช่หรือ
“พวกเธอไม่ต้องมาปิดบังย่า อย่ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานหมดแล้ว เป็นเพราะไอ้เด็กบ้านี่คนเดียว ไม่รู้ตอนนั้นไปทำกรรมอะไรไว้ คลอดสุดที่รักของย่าออกมา แต่กลับถูกแม่ของลูกทิ้งไปอย่างรังเกียจ ทำให้สุดที่รักของย่ากำพร้าแม่ตั้งแต่เด็ก ตอนนี้……ตอนนี้ยังมีหน้าก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้นอีก ถ้าเกิดสุดที่รักของย่าเกิดมีปมในใจ ย่าเอามันตายแน่!”
คุณนายใหญ่อวี๋พูดพลางยกไม้เท้าขึ้น เตรียมจะฟาดไปที่อวี๋เยว่หาน
เหนียนเสี่ยวมู่รีบขวางเอาไว้ “คุณย่าคะ คุณย่าใจเย็นๆ ก่อนนะคะ หนูรับรองได้ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับบอวี๋เยว่หานเลย ทั้งหมดเป็นเพราะเหวินหย่าไต้จ้างผู้หญิงที่ชื่อเซียวเวยมาหลอกว่าเป็นแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว!”
“……จริงเหรอ” มือที่ถือไม้เท้าของคุณนายใหญ่อวี๋ชะงักไป มองไปทางเหนียนเสี่ยวมู่อย่างสงสัย เมื่อเห็นว่าเธอพยักหน้ารัวๆ จึงยอมลดไม้เท้าลง
“คุณย่า ท่านมาแต่เช้าแบบนี้ ยังไม่ได้ทานข้าวมาใช่หรือเปล่าคะ เดี๋ยวหนูจะไปบอกให้พ่อครัวเตรียมอาหารให้นะคะ……” เมื่อเห็นว่าคุณนายใหญ่อวี๋ไม่ได้โมโหเหมือนเมื่อครู่แล้ว ก็รีบประคองให้ท่านนั่งลง
เพิ่งจะนั่งลง คุณนายใหญ่อวี๋ก็พุ่งพรวดลุกขึ้นอีกรอบ
ราวกับคิดอะไรได้ หันไปมองทางอวี๋เยว่หาน
“เรื่องทั้งหมด เหวินหย่าไต้เป็นคนทำจริงๆ เหรอ”
อย่างไรซะนั่นก็เป็นผู้หญิงที่เธอเห็นมาตั้งแต่เล็ก ตอนนั้น คุณนายใหญ่อวี๋ยังเคยคิดจะจับคู่ให้เธอแต่งงานกับอวี๋เยว่หานอยู่เลย
ตอนนี้เหวินหย่าไต้กลายเป็นแบบนี้ คุณนายใหญ่ก็ยากที่จะรับได้
แม้ว่าก่อนที่จะมาที่นี่เธอได้ยินมาบ้างแล้ว แต่พอรับรู้ว่ามันคือความจริง ในใจก็อดใจหายไม่ได้
“หลักฐานมัดตัวแน่นหนา เหวินหย่าไต้ดิ้นไม่หลุดหรอกครับ” อวี๋เยว่หานได้ยินคำพูดของหญิงชรา เขาทนความเจ็บปวดที่แผ่นหลัง เดินเข้าไปหาท่าน เอ่ยพูดขึ้น
สิ้นเสียง จู่ๆ คุณนายใหญ่อวี๋ก็นิ่งเงียบไป
สีหน้ามีความซับซ้อน เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง “เธอทำเรื่องไม่ดีตั้งหลายเรื่อง ผลตัดสินออกมาหรือยัง คงไม่ถึงกับเอาชีวิตเธอหรอกนะ……”
ตอนที่ 550 ในเวลาต่อมา เขาก็รู้ความจริง! (8)
“ไม่หรอกครับ นับตามความผิด ถึงไม่ต้องจำคุกตลอดชีวิต แต่ก็โดนจำคุกอย่างน้อยยี่สิบปีขึ้นไป” อวี๋เยว่หานตอบคำถามของคุณนายใหญ่อวี๋
เมื่อได้ยินว่าไม่ถึงกับเอาชีวิตของเหวินหย่าไต้ คุณนายใหญ่อวี๋ก็ถอนหายใจออกมา
“จำคุกกี่ปีก็ไม่เป็นไร แต่อย่าให้ตาย……” หญิงชราพูดไปครึ่งหนึ่ง จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าเหนียนเสี่ยวมู่ยังนั่งอยู่ข้างๆ จึงไม่ได้เอ่ยพูดอะไรต่อ
ดึงมือของเหนียนเสี่ยวมู่มา
เอ่ยปลอบหญิงสาว
“ความจริง คนที่อวี๋เยว่หานควรจะขอโทษที่สุดก็คือเธอ ผู้หญิงดีๆ แต่งานเข้ามาในตระกูลเรา ต้องมาเป็นแม่เลี้ยงให้เสี่ยวลิ่วลิ่ว แถมยังมีคนมาก่อกวนไม่หยุดหย่อน ย่ารู้ว่าเธอลำบากใจ!”
“……”
“เสี่ยวมู่มู่ ย่ารู้ว่าเธอเป็นเด็กดี ถึงแม้ว่าเสี่ยวลิ่วลิ่วจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของเธอ แต่ว่าเธอก็เลี้ยงดูเขาเหมือนลูกแท้ๆ เธอวางใจได้ ต่อไปจะไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแล้ว เสี่ยวลิ่วลิ่วมีเธอเป็นแม่แค่คนเดียว อย่าว่าแต่แม่แท้ๆ ไม่ยอมปรากฏตัวเลย ต่อให้โผล่ออกมา ย่าก็ไม่มีทางให้เธอเข้ามาเหยียบที่ตระกูลของเราแม้แต่ก้าวเดียว! หลานสะใภ้ที่ย่ายอมรับ มีแค่เธอคนเดียวนะ!”
คุณนายใหญ่อวี๋ยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกว่าเหนียนเสี่ยวมู่ไม่ได้รับความเป็นธรรม แทบอยากจะควักใจออกมาให้เธอ
อยากจะจัดการแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่วจริงๆ
ราวกับว่าถ้าแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่วปรากฏตัวขึ้นตอนนี้ เธอก็จะใช้ไม้กวาดไล่ออกไปให้พ้น
เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยิน เส้นประสาทก็ตึงเครียดขึ้น!
ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางอวี๋เยว่หานสุดชีวิต
ช่วยห้ามคุณย่าให้เธอหน่อย ไม่อย่างนั้น ก็บอกท่านแทนเธอ ว่าเธอนี่แหล่ะคือแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว……
อวี๋เยว่หานเหล่ตามองเธอนิ่งๆ แวบหนึ่ง ใครทำเรื่องอะไรไว้ ก็อธิบายเอาเอง
เหนียนเสี่ยวมู่ “……” !!
“เสี่ยวมู่มู่ เป็นอะไรไป ทำไมสีหน้าดูแย่ขนาดนี้ ย่ารู้ว่าเธอไม่สบายใจ พูดออกมาเถอะ อย่าเก็บมันไว้!”
คุณนายใหญ่อวี๋เห็นว่าหน้าผากของหญิงสาวเต็มไปด้วยเหงื่อ จึงช่วยเช็ดให้เธออย่างสงสาร
เหนียนเสี่ยวมู่รีบจับมือของท่านเอาไว้ “คือว่า คุณย่าคะ ความจริงแม่ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว……”
“ย่ารู้ย่ารู้ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่ใจกว้างขนาดไหน เมื่อรู้ว่าผู้ชายที่ตัวเองรักไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น ก็เจ็บปวดด้วยกันทั้งนั้น ย่าผ่านมันมาก่อน เข้าใจความรู้สึกของเธอดี”
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คุณย่า ฟังหนูพูดก่อน……”
“เธอนั่นแหล่ะฟังย่า ย่าอายุปูนนี้แล้ว ผ่านอะไรมามากมาย คนสองคนอยู่ด้วยกัน ไม่มีทางที่จะไม่ทะเลาะกันเลย ถ้าเกิดเจอคนที่จริงใจกับเธอ ปกป้องดูแลเธอได้ เธอต้องรักษาเขาเอาไว้”
คุณนายใหญ่อวี๋พูดอย่างเสียดาย
“ถ้าเธอปรากฏตัวเร็วกว่านี้หน่อย บางทีเสี่ยวลิ่วลิ่ว อาจจะเป็นลูกสาวของเธอกับอวี๋เยว่หาน มันคือโชคชะตาจริงๆ!”
“……”
เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยินคำพูดของหญิงชรา ก็ยกมือขึ้นปิดหน้า
เธอปรากฏตัวเร็วมากพอแล้วนะ
แต่ว่ามันเร็วเกินไปนี่สิ ตอนนี้จะอธิบายอย่างไรดี ว่าเธอนี่แหล่ะคือแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว……
เหยียนเสี่ยวมู่กังวลใจ ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น
มองไปทางคุณนายใหญ่อวี๋ด้วยแววตาจริงจัง “คุณย่าคะ ความจริงแล้วหนูนี่แหล่ะคือแม่แท้ๆ ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว!”
“……” คุณนายใหญ่อวี๋ชะงักไป
มองไปทางเธออย่างจริงจังแวบหนึ่ง แล้วก็หันไปมองทางอวี๋เยว่หาน
อวี๋เยว่หานกำลังจะเอ่ยพูด จู่ๆ คุณนายใหญ่อวี๋ก็ดึงเหนียนเสี่ยวมู่เข้าไปกอด มือเหี่ยวย่น ลูบไปที่ศีรษะของเธออย่างเอ็นดู “มู่มู่คนซื่อของย่า ย่ารู้ว่าเธอไม่สบายใจ แต่เธอก็ไม่ควรหลอกตัวเองแบบนี้นะ!”
เหนียนเสี่ยวมู่ “……”!!
อวี๋เยว่หาน “……” !!
