ตอนที่ 41 คนของผม ผมปกป้องเอง
ฉู่ลั่วหานเปลี่ยนสายตาและอารมณ์ของเธอจากหลง เซียวไปที่ถังจิ้นเหยียน วินาทีที่เขามาถึง เธอก็รู้ว่าเธอได้
รับความรอด
เมื่อเห็นคนดูแลโรงพยาบาลมา หลงเชียวอุ้มโม่หรูเฟยไป อีกฟากหนึ่งของหน้าประตูลิฟต์
เขาคิดว่า เขาสามารถรอถึงคำขอความช่วยเหลือจาก เธอ คิดไม่ถึงว่า เธอยอมที่จะให้ผู้คนมารุมล้อม ก็ไม่ยอม อ่อนข้อให้
แต่เธอแม้แต่ท่าทีที่อยากรู้จักเขาก็ไม่มี เหมือนกับคน แปลกหน้า ไม่ แม้แต่คนแปลกหน้ายังเทียบไม่ติด
เขากำลังรอคอย คิดว่าเธอจะดึงเขาไว้ บอกให้กับนัก ข่าวตรงๆ ฉันมีสามี เขาอยู่ที่นี่!
เช่นนั้น เขากดอารมณ์โมโหทุกอย่างไว้เพื่อช่วยชีวิตเธอ
หนึ่งครั้ง
ผู้หญิงของเขา เขาสามารถรังแกได้ คนอื่น ไม่ได้! เป็น แค่นักข่าวเล็กๆ ยิ่งไม่ได้!
แต่เธอไม่เลย เธอใช้การเงียบต่อต้านทุกสิ่ง ไม่เผยความ หวาดกลัวหรือความอ่อนแอแม้แต่น้อย
ฉู่ ลั่วหาน ไม่ต้องการเขา
โลกของเธอ สามารถยอมรับผู้ชายที่น่าเกลียดเข้ามาคนแล้วคนเล่า แต่ไม่สามารถยอมรับแค่เขาคนเดียว
เธอเลือกทางเอง งั้นก็ให้เธอไปเดินเองละกัน! ไม่มีการ ร่วมทางของเขา เธอจะเดินไปยังไง รอดูแล้วกัน แวบแรกถังจิ้นเหยียนก็เห็นฉู่ลั่วหาน จากนั้นก็เห็นหลง
เซียว
ที่จอดรถถูกล้อมรอบไปด้วยนักข่าวและในขณะนี้ถูกรุม ล้อมอีกครั้ง ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา
เช่นนั้น สิ่งต่างๆก็ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ถังจิ้นเหยียนไม่ได้ใส่แบรนด์ที่มีชื่อเสียงที่สามารถ พิสูจน์ตัวตนของเขาได้ แต่เมื่อมองดูสถานการณ์ตัวตน ของเขา สถานะก็ไม่ได้ดูต่ำเกินไป
นักข่าวจำต้องตรวจเช็ดสีหน้าก่อน “คุณเป็นใคร?”
แขนที่ยาวของถังจิ้นเหยียน ข้ามผ่านผู้คนจากนั้นปก
ป้องฉ่ลั่วหานไว้ที่ด้านหลังของตนเอง ความปรารถนาอัน แรงกล้าที่อยากปกป้อง ทำให้ผู้คนต่างตกตะลึง สายตาของท่านเซียวเก็บทุกรายละเอียดไว้ ดังนั้น เขา
เป็นหมอคนนั้นเหรอ?
ดวงตาที่ราวกับหัวแร้งกดต่ำลงไปอีกนิด เห็นผู้ชายจับ
มือเธอกะทันหัน!
สมควรตายจริง!
“ผมเป็นคนที่สามารถตอบทุกคำถามของพวกคุณ! ”
ขาหนึ่งข้างของหลงเซียวก้าวเข้าไปในลิฟต์
คำพูดของถังจิ้นเหยียนพูดออกมา
ประตูลิฟต์ถูกปิด หลงเซียวโอบกอดโม่หรูเฟยไว้โดยไม่ พูดสักคำ เตรียมตัวไปห้องคนป่วย VIP
นิ้วมือของโม่หรูเฟยดึงคอเสื้อของเขาไว้ ดูน่าสงสาร “พี่
หลงเซียว ฉันกลัวจังเลย ฉันกลัวว่าเธอจะทำเรื่องที่ท่าร้าย
ลูก….. พี่เซียว ฉันสู้เธอไม่ได้ ไม่ก็ พวกเราเปลี่ยนโรง
พยาบาลกันเถอะ?” “ไม่ต้องหรอก เธอไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก “ผู้ชาย น้ำ เสียงเย็นชาเหมือนเกล็ดน้ำแข็ง
ดวงตาของโม่หรูเฟยบีบน้ำตาออกมาไม่กี่หยด”พี่เซียว ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ เมื่อก่อน ความสัมพันธ์ของฉันกับเธอ ดีขนาดนั้น เธอกลับทำแบบ นั้น…. พี่เซียวคุณอยู่กับฉันที่โรงพยาบาลหน่อยนะ?ถ้า หากฉันอยู่ที่นี่คนเดียว แล้วมีนักข่าวมา…”
“ได้ ”
ก็ยังคงเป็นเสียงที่เย็นชา
แต่ว่า เพียงพอแล้ว
สิ่งที่เธอรักก็เป็นผลแบบนี้
โม่หรูเฟยซบหน้าเข้าไปในไหล่และแขนของเขา ปากที่ แดงยิ้ม
เธอต้องขอบคุณเด็กในท้องนี้ เธอต้องปกป้องดูแลเด็ก คนนี้ให้ดี
ในระเบียงทางเดิน ฉู่ลั่วหานกับถังจิ้นเหยียนก็ยังคงถูก นักข่าวรุมล้อม
“ในเมื่อคุณเป็นคนดูแลโรงพยาบาลนี้ รบกวนคุณอธิบาย ให้ชัดเจน คุณหมอฉู่ลั่วหานให้ยาคนท้องที่ทำร้ายเด็ก ทารก ต้องรับผิดชอบทางกฎหมายใช่ไหม?และ ต้องถูกไล่ ออกจากโรงพยาบาล?”
ถังจิ้นเหยียนแม้แต่รอยยิ้มมารยาทก็ไม่ยิ้มให้เขา พูด ด้วยใบหน้าทิ้งตึง ไม่ว่าจะมีส่วนผสมที่เป็นอันตรายในยา หรือไม่ จำเป็นต้องตรวจสอบก่อนจึงจะทราบ นอกจากนี้ ต้องตรวจสอบด้วยว่าผู้ป่วยมีสารตกค้างในร่างกาย เดียวกันหรือไม่”
เขาพูดอย่างราบรื่น ไม่มีความรู้สึกกลัว และออร่าที่ แข็งแกร่งที่เผยออกมา ทำให้คนอื่นรู้สึกวางใจ
“อย่างไรก็ตามคุณโม่หรูเฟยได้รับบาดเจ็บจากการทาน ยาตามที่ฉู่ลั่วหาน เห็นจากความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ของทั้ง สอง….ฉู่ลั่วหานมีแรงจูงใจที่ชัดเจนสำหรับการฆ่าเธอ”
หา! แม้แต่คำว่าฆ่าคนก็โผล่ออกมาแล้ว
ถังจิ้นเหยียนก็ยังคงปกป้องเธอไว้ที่บริเวณของเขา สายตาของเขาดุร้าย “ฆ่าคน?คุณผู้ชาย คำพูดนี้ของคุณ ผมมีสิทธิ์ยื่นฟ้องหมิ่นประมาทและใส่ร้าย คุณได้โปรด ระวังการใช้ภาษาของคุณด้วย”
นักข่าว ” .
“ไม่ว่าเป็นเพราะแพทย์ของเราใช้ยาผิดโดยไม่ตั้งใจหรือผู้ป่วยรับประทานอาหารที่ขัดกับยาโดยที่รู้ไม่เท่าทัน ยังคงต้องตรวจสอบให้ชัดก่อน แต่ทุกท่านสามารถวางใจ ได้ เมื่อสิ่งต่าง ๆ เกิดขึ้นในโรงพยาบาลของเรา เราจะทุ่ม สุดแรงในการสืบหาความจริง แล้วเปิดเผยให้ทุกท่านได้รับ ทราบ ทุกท่านรอฟังข่าวก็พอแล้ว”
เขาพูดอย่างสบายๆ เพียงไม่กี่คำก็สามารถทำลายการ ไล่ถามของนักข่าว สำหรับนิสัยของฉู่ ลั่วหาน เขาไม่เชื่อ เธอจะทำเรื่องแบบนั้นออกมาได้ ไม่ใช่ว่าเธอไม่มีโอกาสทำ แต่เธอไม่ลดตัวไปทำแบบนี้
ฉู่ลั่วหานเป็นคนยังไง ในเรื่องเล็กๆก็สามารถเห็นนิสัย ใจคอของคนคนนั้นได้
และคนที่ชื่อโม่หรูเฟย ตอนเขาอยู่ที่เมืองนอก เขาไม่เคย ได้ยินชื่อนี้ แต่เมื่อวันนี้ได้ยินข่าวคราว ก็แค่คนธรรมดา!
ฉ่ลั่วหานยกตาขึ้น ใต้ตามีความรู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อย แต่ สักพักก็ได้ก้มลงไป
“งั้น คุณมีความคิดเห็นและคุณจะอธิบายยังไงเกี่ยวกับ เรื่องที่มีหมอของโรงพยาบาลของคุณหยอดล้อคำหวาน กับผู้ชายแปลกหน้าในเวลาทำงาน?”
“ใช่ๆ ! เรื่องที่เลวร้ายแบบนี้! เธอจะแก้ตัวยังไง?! ” ลั่วหานกัดฟัน เธออยากเอ่ยปากถังจิ้นเหยียนดึงข้อมือ ของเธอไว้
“หยอดคำหวาน?ผมเห็นแค่หมอในโรงพยาบาลของพวก เราทำงานอย่างหนักในห้องทำงาน เพื่อนของเธอ หรือแฟนของเธอ ส่งอาหารดึกให้เธอ ทำไม?อาหารที่เต็มด้วยความ รัก กลับส่งมอบการด่าทอแบบนี้ออกมาเหรอ ถ้าข่าวนี้ถูก ปล่อยออกไป ต่อไปคงไม่มีใครกล้าส่งอาหารให้คนรักของ ตนในที่ทำงานแล้วมั้ง?”
คำพูดของเขา พูดได้อ่อนโยนและกินใจคน เหมือนลม พัดและกวาดฝุ่นบนตัวเธอออกจนหมด เขาไม่โกรธ ไม่ วู่วาม น้ำเสียงดูใจกว้าง ไม่รู้สึกไม่เหมาะสมเลย
“คุณเป็นใครกัน?คุณปกป้องเธอขนาดนี้ เป็นเพื่อนร่วม งานของเธอจริงหรือ?หัวหน้า แค่นี้เองเหรอ?”
ในที่สุดสีหน้าของถังจิ้นเหยียนก็ได้มีการเปลี่ยนแปลง เล็กน้อย ใช่ เขาหัวเราะ จากรอยยิ้มเย็นชาที่ยิ้มให้นักข่าว และรอยยิ้มอบอุ่นที่ยิ้มให้เธอ การเปลี่ยนแปลงนี้ใช้แค่ วินาทีเดียว
“เช่นนั้นก็หมายความว่าคุณไม่โชคดีเหมือนคนในโรง พยาบาลเรา ที่มีเพื่อนร่วมงาน หัวหน้าดีๆแบบนี้ อีกอย่าง ผมจะทุ่มสุดแรงปกป้องคนของผม ข่าวต่างๆที่จงใจใส่ร้าย ถ้าพรุ่งนี้ก่อนเที่ยงยังไม่ลบออกอีก ผมจะให้กฎหมายมา รักษาสิทธิของตนเอง”
เขาพูด คนของผม.
คำพูดนั้นกำกวม!
เหล่านักข่าวพ่ายแพ้ให้กับคำพูดของถังจิ้นเหยียน. ไม่มีใครกล้าเสียมารยาทอีกแม้แต่คำเดียว
คนที่รอดูความสนุก กลับไปอย่างเสียอารมณ์ สีหน้าที่ตึงเครียดของฉู่ลั่วหานคลี่คลายลง
ในลิฟต์ ฉู่ลั่วหานพูดอย่างมีมารยาท “เมื่อกี้ขอบคุณมาก
นะ” คนด้านหลังของถังจิ้นเหยียนก็รู้จักกาลเทศะ เหลือลิฟต์
ไว้ให้พวกเขาสองคน และเป็นพื้นที่ปิดแน่นความรู้สึกของ เธอได้เปลี่ยนไป
ความรู้สึกของเขา ก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว
“ถ้าอยากขอบคุณผมจริงๆ ก็อย่าทำหน้าเหมือนผมติด หนี้คุณ เรื่องมันก็ได้แก้ไขแล้ว อารมณ์ยังไม่ดีอีกเหรอ?”
ฉ่ลั่วหานหัวเราะออกมา “คิดไม่ถึงว่าคนอ่อนโยนอย่าง รองคณบดีเมื่อเผชิญกับพวกนักข่าว จะเก่งกาจขนาดนี้” พูดเก่งแบบนั้น เคยไปแข่งพูดมาแล้วกี่ครั้งจึงสามารถ พูดได้แบบนี้?
ถังจิ้นเหยียนมองดูมือขวาตนเองที่เมื่อกี้ได้จับมือเธอ ยิ้ม “ผมก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าผมจะสามารถพูดได้แบบนี้ คุณเคยทำวิจัยวิชาชีววิทยาไหม?นกอินทรีบางครั้ง สามารถต่อสู้กับหมาป่าในขณะที่ปกป้องลูกนกอินทรี”
เอิ่ม….เหมือนการเปรียบเทียบนี้รู้สึกแปลกๆนะ
ครั้งนี้ฉ่ลั่วหานขำกับคำพูดเขาจริงๆ “เข้าใจแล้ว เป็น เพราะความรักของแม่จากตัวรองคณบดีพุ่งออกมา ขอคุณ แม่อินทรีมาก ลูกอินทรีรู้แล้ว”
ถังจิ้นเหยียนเอานิ้วที่เล็กยาวของเขานวดกลางคิ้ว ผิดแผนแล้ว!
“ใช่แล้ว ผมสามารถถามคำถามหนึ่งได้ไหม? คุณกับหลง เซียวเป็นอะไรกันแน่ เมื่อกี้สายตาที่เขามองคุณ….รู้สึก พิเศษนะ”
นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาเอ่ยถาม เธอกลับตอบอย่างไม่ตั้งใจ
เหมือนเดิม
“ไม่ได้เป็นอะไรกัน ”
ดูแล้ว เขาเดาถูก สามีที่ไม่รู้ว่าเป็นใครของฉู่ลั่วหานก็คือ หลงเซียว
สามีฉู่ ลั่วหาน เป็นคนที่จัดการยากแบบนี้ ถังจิ้นเหยียนข มวดคิ้วอีกครั้ง ความยากมากกว่าเดิม คนอย่างหลงเซียว
ไม่ธรรมดา
“ดูจากสภาพ ผมคงต้องแก้ไขแผนใหม่แล้ว “เหมือนเขา กำลังพูดกับตนเอง
“แผนอะไร?”
“เอิ่ม….แผนขุดค้นเก่งมาที่ทีมเรา”
เพื่อหาหลักฐานยืนยันว่าฉู่ลั่วหานไม่ได้ทำผิด ในฐานะ รองคณบดีสั่งการตรวจสอบอย่างละเอียดเกี่ยวกับยาบำรุง ในเลือดที่เธอได้ทาน และขอให้ตรวจสอบเลือดและ ปัสสาวะของโม่หรูเฟย
เมื่อโม่หรูเฟยได้ยินว่าจะตรวจ สีหน้าเปลี่ยนไปทันทีปฏิเสธทันที
หลงเซียวยืนอยู่ข้างเตียง หมอที่รับผิดชอบมาสุ่มกลุ่ม ตัวอย่างไม่กล้าบังคับเธอ
“คุณหลงเชียว เรื่องมันเกี่ยวโยงถึงชื่อเสียงการเป็นอยู่ ของคุณหมอเรา หวังว่าคุณจะให้คุณโม่หรูเฟยให้ความ ร่วมมือด้วยนะ”
“ฉันไม่ตรวจ ! นี่มันเป็นการสร้างความอัปยศให้แก่ฉัน พี่ หลงเซียว ให้พวกเขาออกไป!
หลงเซียวก้มหน้ามองเธอ “เจาะเลือดทำการตรวจเช็ด คุณควรให้ความร่วมมือ”
โม่หรูเฟยร้องไห้ฟูมฟาย “ฉันไม่! คุณไม่เชื่อใจฉันเลย เหรอ! คุณให้ฉู่ลั่วหานมาพูดกันให้รู้เรื่อง! คุณลองถาม เธอดูว่าเธอมีใจที่อยากฆ่าฉันหรือไม่!
เธอทั้งร้องทั้งโวยวาย หมอไม่รู้จะทำยังไงดี จึงเลือกถอย ออกไป หลังจากที่หมอจากไป หลงเชียวกดมือที่ดิ้นรนของโม่หรู
เฟยไว้ “คุณยังไม่ยอมพูดความจริงอีกเหรอ?”
โม่หรูเฟยเบิกตากว้าง มองดูเขาด้วยความไม่สบายใจ หลบสายตาไป “คำพูดนี้ของพี่หลงเซียวหมายความว่าไง?”
หลงเซียวสะบัดมือของเธอทิ้ง “งั้นก็คิดทบทวนดีๆที่นี่
ก่อนนะ” หันหลังกลับไปแล้วเดินออกไปจากห้อง ขณะ
เดียวกันเขาโทรให้จี้ตงหมิง “ส่งคนมาจับตาดูเธอไว้ ”
“ครับ เจ้านาย นักข่าวเมื่อกี้ เจ้านายจะจัดการยังไง?”
“เหลือของไว้ ปล่อยคนไป ”
ฟังจากน้ำเสียง ไม่ได้ปล่อยไปง่ายๆแบบนี้ ในใจจี้ตงหมิง รู้ดี มีคนจะซวยแล้ว
“ครับ เจ้านาย งั้น… ฝั่งคุณผู้หญิง ให้ผมไปดูหน่อย ไหม?เกิดเรื่องแบบนี้คุณผู้หญิงคง”
“ตงหมิงคุณทำแค่เรื่องที่คุณควรทำก็พอแล้ว! จี้ตงหมิงที่อยู่อีกฝั่ง ไม่กล้าตัดสินใจเอง แต่ในใจเขารู้สึก
ว่า เรื่องนี้คนที่ได้รับผลกระทบที่สุด ก็คือคุณผู้หญิง เจ้านายไม่ถามไถ่อะไรเลย เขาดูแล้วรู้สึกสงสาร
“หาคนลบโพสต์ในเวทีสนทนา “ก่อนที่เขาจะวางสาย เขาสั่ง และเพิ่มประโยคอื่น” บล็อกบัญชีของเขา ”
“ครับ! เจ้านายวางใจ ”
หลังจากฟังคำสั่งเสร็จ หลงเซียวเดินออกไปหน้าประตู โรงพยาบาล เขานั่งอยู่ในรถโรลส์-รอยซ์ โฮลดิงส์ด้วย อารมณ์ที่ย่ำแย่ หมัดทุบไปสุดแรงที่พวงมาลัยรถ
เมื่อคิดถึงภาพที่มีหมอผู้ชายปกป้องฉู่ลั่วหานไว้ด้านหลัง ของเขา ในใจของเขาก็มีไฟลุกไหม้!
สิ่งที่น่าโมโหกว่านั้น เธอกลับให้เขากอดเธอไว้แบบนั้น ไม่มีแม้แต่ดิ้นรน!
หลงเซียวโมโหมาก เขาอยากถามให้เข้าทั้งหมด ว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร! เป็นอะไรกับเธอ!
ใช่หรือไม่ เป็นผู้ชายบนเว็บ เป็นเขา! ใช่หรือไม่ ผู้ชายที่ หลงยี่เคยเอ่ยถึง!
ดีที่สุดคือ ความจริงไม่ใช่แบบที่เขาคิดไว้!
เพราะว่าหลงเซียวที่เกรี้ยวกราด ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็ทำ ออกมาได้หมด!
