ตอนที่ 11 อยากได้หน้า ไม่มี
ค่ำคืนในเมืองหลวง ภายใต้โคมไฟที่สว่างไสว ทำให้ ทิวทัศน์ตอนกลางคืนดูครึกครื้น
ฉ่ลั่วหานถอนเสื้อกาวน์สีขาวออก แล้วกำลังถือ กระเป๋าขึ้น เพื่อเลิกงานและกลับบ้าน ตอนที่พึ่งเดินออก จากประตู จ้าวเหมียนเหมียนก็ได้เรียกเธอจากข้างหลัง “คุณหมอฉู่ หนุ่มหล่อคนนั้นที่เจอในวันนี้ ได้ติดต่อคุณ อีกไหม?”
คำพูดของจ้าวเหมียนเหมียนให้ความรู้สึกอยากจะ เม้าท์มอยมากๆ
“ไม่มีหนิ เขาไม่มีเรื่องอะไร แค่ต้องการหาเรื่องเท่านั้น ไล่เขาไปให้ไกลๆก็พอ” ฉู่ลั่วหานตอบกลับด้วยน้ำเสียง ที่เย็นชา และดูเหมือนไม่สบอารมณ์ใดๆ ทำให้ฟังไม่ ออกเลยว่าตัวเองได้รู้จักกับหลงจื่อ
จ้าวเหมียนเหมียนจึงได้กระตุกมุมปากขึ้น “คุณหมอฉู่ ฉันรู้สึกว่าคุณดีหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการรู้ที่เรียน จบสูง และมีวิสัยทัศน์ที่ดี มากฝีมือ และมากความ สามารถ แต่ว่าตอนที่ต้องเผชิญกับผู้ชาย ก็ต้องมีวิธี หน่อย”
คุณหมอจ้าวใช้มือทำท่าทางที่หมายความว่า “นิด หน่อย” และกำลังจะดัดนิสัยฉู่ลั่วหานที่ถูกลือกันว่าเป็น ผู้ที่ไม่มีประสบการณ์ในความรักแม้แต่นิดเดียว
“ผู้ชายชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนอยู่แล้ว นี่จึงจะสามารถ แสดงให้เห็นถึงความสามารถและฝีมือของผู้ชาย ทำให้ เห็นว่าสามารถปกป้องผู้หญิง และผู้หญิงต้องเรียนรู้ที่จะ แสดงความอ่อนโยนในระดับที่เหมาะสมออกมา จะได้ ทำให้ผู้ชายต้องการปกป้องดูแล.” ทั้งสองก็ได้ขึ้น ลิฟต์ไป ในลิฟต์มีหมออีกหลายๆคนที่มาจากแผนกอื่น
จ้าวเหมียนเหมียนกดเสียงให้ต่ำลง จากนั้นก็พูดขึ้น “อย่างเช่น ต่อให้เป็นเรื่องตัวเองจัดการเองได้ คุณก็ แกล้งทำไม่เป็น”
ฉ่ลั่วหานหันไปมองข้างหน้าตรงๆ จึงเห็นกระจกตรง ประตูลิฟต์ที่สะท้อนให้เห็นเงาของคนห้าหกคนในลิฟต์
“จริงๆเรื่องที่ตัวเองสามารถทำได้ กลับไปขอให้ผู้ชาย
ช่วย แบบนี้ก็คงจะทำให้เรื่องมันคืบหน้าได้ช้า และทำให้
ต้องเสียทรัพยากรอีก แบบนั้นก็คงมีแค่คนไอคิวต่ำทำ
กันเท่านั้น”
หมอหลายๆคนที่อยู่ในลิฟต์ต่างก็มองหน้ากัน
จ้าวเหมียนเหมียนถูกทำให้เครียดจนต้องจับหน้าตัว เองไว้ “คุณหมอฉู่ของฉัน ถ้าคุณยังจะมองผู้ชายว่าต้อง ทำตามกฎ AA งั้นอีคิวของก็คงต่ำไปแล้ว”
ฉ่ลั่วหานทำท่าทางที่ไม่สนใจใดๆ “ทุกคนมีนิสัยที่ต่าง
กันอยู่แล้ว การทำงานที่ต่างกัน คุณจะบอกให้ฉันแกล้ง
อ่อนโยน ฉันก็คงทำไม่ได้”
จ้าวเหมียนเหมียนรู้สึกเครียดจนต้องกำหมัดไว้แน่นๆ “คุณฉู่ลั่วหาน ยังไงคุณก็ต้องคิดเพื่อเรื่องที่ใหญ่ที่สุด ของชีวิตนี้บ้างสิ? หรือว่าคุณอยากจะโสดตลอดชีวิต?”
พอฉู่ลั่วหานครุ่นคิดถึงทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิต แต่งงานกับหลงเซียวในสามปีที่ผ่านมา ผลสรุปที่ได้ ก็ คงไม่ดีเท่าที่ตัวเองจะใช้ชีวิตไปด้วยตัวคนเดียว ถ้าหลัง จากแต่งหน้าแล้วทำให้ไม่มีความสุข งั้นชีวิตที่อิสระก็ คงจะดีกว่าเยอะไม่ใช่หรือไง?
“โสดไปทั้งชีวิต มีอะไรไม่ดีบ้าง ฉันก็วางแผนนี้ไว้อยู่ แล้ว” ฉู่ลั่วหานทำนัยน์ตาที่นิ่งเฉย น้ำเสียงนิ่งเฉย ในใจ เหมือนได้รับความสงบสุขหลังลมพายุ
“ได้ๆๆ คุณชนะ เดี๋ยวถ้าทำให้หนุ่มหล่อตกใจจนจาก ไป คุณก็อย่ามาร้องไห้ให้ฉันฟังก็แล้วกัน” จ้าวเหมียนเห มียนยอมใจเธอจริงๆ หมอฉู่ก็ยังคงเป็นหมอฉู่วันยังค่ำ ถ้าใช้มุมปากของคนปกติบนโลกนี้มี ก็คงทำอะไรเธอไม่ ได้แน่นอน
พอเดินออกจากประตูใหญ่ของโรงพยาบาล ลมหนาว พัดผ่านเข้ามา ทำให้ฉู่ลั่วหานต้องกอดแขนของตัวเองไว้ และรู้สึกเจ็บตรงหัวเข่าอีกครั้ง รู้สึกเจ็บจนไม่มีอะไรที่น่า เศร้าไปกว่านี้อีกแล้ว
เธอจึงยื่นมือไปขวางรถคันหนึ่งไว้ จากนั้นฉู่ลั่วหานก็ กลับคอนโดของตัวเองโดยตรง
พอหากุญแจ ฉู่ลั่วหานที่กำลังเตรียมตัวเปิดประตู กลับเพิ่งสังเกตเห็นว่ากุญแจเสียบไม่เข้า
เธอเลยใช้ไฟฉายของมือถือ ก็เห็นว่ารูตรงกลอนประตู นั้นอุดตัน
ฉู่ลั่วหานจึงหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา น้ำเสียงทั้งต่ำและ
ฟังเหมือนชั่วร้าย!
มาอุดรูของกอนกุญแจให้ตันแบบนี้ นี่กำลังจะแสดง อำนาจหรือว่ากำลังตักเตือน? หรือกำลังบอกเตือนหรือ
ว่าข่มขู่กันแน่?
ประตูเปิดไม่ได้ ฉู่ลั่วหานจึงได้โทรหาส่วนกลาง แล้ว พูดสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ผ่านไปไม่กี่นาที คนของส่วน กลางจึงวิ่งมา แล้วมาดูสถานการณ์ว่าเป็นแบบนี้ ส่วน กลางจึงได้กล่าวขอโทษพลางยิ้มขึ้น “คุณผู้หญิงครับ เราจะรีบจัดการโดยด่วน แต่ว่าถ้าจะเปลี่ยนที่ล็อก ท่าน ต้องแสดงหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ให้เรา อย่างเช่น เอกสารยืนยันบ้านหลังนี้ของคุณ หรือบัตรประชาชน ครับ”
เมื่อกี้ตอนที่ฉู่ลั่วหานออกไปข้างนอก ก็เอากระเป๋าถือ ไว้แค่ใบเดียว ข้างในมีแค่ลิปสติกหนึ่งแท่ง แม้แต่ กระเป๋าสตางค์ยังไม่ได้เอาด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวก บัตรประชาชนพวกนี้
“ไม่มีค่ะ ดิฉันอยู่ที่นี่จริงๆค่ะ คุณสามารถสอบถาม ก่อนก็ได้ค่ะ”
พนักงานที่ดูแลคอนโดจึงกล่าวคำขอโทษถึงด้วยความ ลำบากใจ “ต้องขอโทษจริงๆ นี่เป็นกฎของทางบริษัทค่ะ ท่านต้องแสดงบัตรประชาชนของท่าน ทางเราถึงจะเปิด ประตูให้คุณได้ค่ะ”
ฉู่ลั่วหานรู้สึกเครียดจนต้องแสยะยิ้มขึ้น “ฉันอยู่ที่นี่ เกือบสามปีแล้ว คอนโดห้องนี้ฉันก็เป็นคนซื้อ คุณไม่รู้จัก ฉันหรือไง?” พนักงานจึงรู้สึกสะดุ้งตกใจ เพราะสีหน้าที่เคร่งเครียด
ของฉู่ ลั่วหาน
“ฉันไม่มีบัตรประชาชน มันอยู่ข้างในหมด คุณช่วยฉัน เปิดประตู แล้วฉันจะเอาให้คุณเอง”
ให้ตายเถอะ ทำไมถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
หลังจากที่ต่อล่อต่อเถียงกันมานาน พนักงานจึงพูดขึ้น “บัตรประชาชนของสามีคุณก็ได้ค่ะ คุณสามารถโทรหา เขากลับมาก่อนก็ได้”
ฉ่ลั่วหานจึงลุกโชนเป็นไฟ จึงได้ทำสีหน้าที่หม่นหมอง “ไม่ต้อง อยากจะพิสูจน์ว่าฉันเป็นเจ้าของบ้านจริงไหม คุณก็แค่ไปดูกล่องวงจรปิดก็รู้แล้วไม่ใช่หรือไง?”
คอนโดนี้เธอแค่เช่า แต่ถ้าเธอบอกว่าแค่เช่า พนักงาน คนนี้ก็คงจะปฏิเสธเธอโดนทันที
“แบบนี้…ก็ได้ค่ะ”
ฉู่ลั่วหานขอให้ไปเช็คกล่องวงจรปิด จุดประสงค์ไม่ได้มีแค่จะเปิดล็อกเท่านั้น เธออยากจะรู้ว่าคนที่คิดจะ ทำร้ายเธอคือใครกันแน่
ดั่งที่คาด เมื่อคืนหลังจากที่เธอจากไป ก็มีคนที่สวมใส่ เสื้อกีฬาสีดำ แล้วยังสวมใส่หมวกเบสบอล จากนั้นก็เดิน ขึ้นตึกมาอย่างลับๆล่อๆ จากนั้นก็หยุดอยู่ตรงหน้าประตู คอนโดของเธอสักพัก แล้วก็กดหมวกให้ต่ำลงและจาก ไป
ดูไม่ออกว่าเป็นใคร
ฝ่ามืออมชมพูของฉู่ลั่วหานจึงกำเป็นหมัดแน่นๆ “ฉัน ต้องการให้เช็คกล่องวงจรปิดตรงนอกห้องของฉัน นี่มี คนต้องการทำลายมันชัดๆ มันกระทบกับความปลอดภัย ของคนที่พักอาศัยอยู่ที่นั่นจริงๆ ถ้าไม่คิดจะจัดการให้ สิ้นซาก ฉันจะไปคอมเพลนแผนกที่เกี่ยวข้องกับส่วนนี้ เอง”
พอรปภ.ได้ยินว่าจะไปคอมเพลน เขาเลยขาอ่อนไป เลย จึงตอบกลับทันที “คุณฉู่เชิญรอก่อนนะครับ ผมจะ รีบไปเช็คกล่องวงจรให้เลยครับ”
ตั้งแต่ประตูบานเดี่ยวจนถึงระเบียงทางเดินที่มีไฟ และ เดินไปถึงตรงนอกประตูของโครงการตาของฉู่ลั่วหานก็ ได้จับจ้องอยู่ตลอดเวลา
คือเธอ!
เป็นรถเฟอรารี่สีเหลืองที่วิ่งผ่าน และป้ายทะเบียนนั้นรู้สึกคุ้นเคยมากๆ จากนั้นก็มีรูปของคนๆหนึ่งที่อยู่ใน กระจกรถ ดูคุ้นเคยมากๆ คุ้นเคยจริงๆ!
รปภ.ก็ได้จับจ้องรถคันนั้นไว้ จากนั้นก็เห็นสีหน้าที่ขาว ซีดของฉู่ ลั่วหาน จึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา
“เอาคลิปกล่องวงจรปิดก็อปให้ฉันหนึ่งชุด” “นี่….เกรงว่าจะไม่เหมาะสมหรือเปล่าครับ?”
“คนที่พักอาศัยอยู่ในนี้ได้รับอันตราย ไม่ว่าคุณจะใช้ กฎหมายข้อไหน พวกคุณก็ต้องรับผิดชอบผู้พักอาศัย อย่างไม่มีเงื่อนไข ถ้าไม่เข้าใจเกี่ยบกับกฎหมายพวกนี้ คุณก็ลองไปเสิร์ชในเน็ตดู ฉันไม่มีเวลามาอธิบาย คำถามที่พบเจอบ่อยกับพวกคุณหรอกนะ ตอนนี้เขา คลิปมาให้ฉัน”
รปภ.หลายๆคนและผู้จัดการที่ดูแลคอนโดก็ได้มอง หน้ากัน จากนั้นทุกคนก็ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไง
ลั่วหานจึงพูดขึ้นต่อ “ถ้าเป็นเพราะส่งเอกสารไม่ทัน เวลาที่เขากำหนด แล้วเรื่องพวกนี้นำพาซึ่งความเสียหาย ต่อหลายๆคน คนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็ต้องรับผิดชอบ ด้วยเหมือนกัน”
“ได้ๆ ตอนนี้ทางเราจะให้คุณ”
พอเอาคลิปวิดีโอจากกล่องวงจร ฉู่ลั่วหานก็ได้ยัดใส่ กระเป๋า จากนั้นก็พูดขึ้น “หวังว่าพรุ่งนี้ก่อนแปดโมงเช้า
ประตูของฉันจะเปิดได้เหมือนปกติ”
“คุณวางใจเถอะครับ วางใจเถอะ”
พูดจบ ฉู่ลั่วหานจึงออกจากท่ามกลางพนักงานผู้ชายที่ กำลังทำสีหน้าที่ตกใจและหวาดกลัว
พอออกจากประตู พัดเย็นๆก็ซัดเข้ามา ทำให้ฉู่ลั่วหา นรู้สึกหนาวใจเหลือเกิน ฉู่ซีหราน แกไม่มีวันทำให้ฉันมี ชีวิตที่ดีเลยใช่ไหม!
ไหนๆแกก็ไม่คิดจะปล่อยให้ฉันมีชีวิตที่ดีแล้ว งั้น เรา ทั้งสองก็ไม่ต้องคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีอีกต่อไป
เธอจึงจับแผ่นซีดีในกระเป๋า ฉู่ลั่วหานจึงได้พยายาม อดทนกับความเจ็บตรงหัวเข่า จากนั้นก็เดินออกจาก ประตูใหญ่ของโครงการ
“พี่สะใภ้”
ฉู่ลั่วหานที่เตรียมตัวดักแท็กซี่ข้างถนน จู่ๆก็มีรถเบนซ์ สีขาวจอดอยู่ตรงหน้าเธอ จากนั้นกระจกลดก็ค่อยๆลด ลง แล้วก็เห็นหน้าของหลงจื่อโผล่ออกมา
แสงไฟของข้างถนนที่เป็นแสงไฟที่เหลืองส้ม ทำให้ ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์ของหลงจื๋อถูกบดบังไปเยอะ ไม่ เหมือนตอนเช้าที่ทำตัวหัวดื้อและน่ารำคาญ แต่ตอนนี้ก็ ไม่ได้ถือว่าดีกว่าตอนเช้าสักเท่าไหร่
ฉู่ลั่วหานจึงได้กอดอกพลางหรี่ตาลง “มีเรื่องอะไร?” หลงจื่อไม่ได้ลงรถ จากนั้นก็ได้ผลักประตูข้างเบาะที่ นั่งคนขับออกจากข้างใน “ไม่มีอะไรก็หาพี่ไม่ได้หรอ? พี่สะใภ้ไม่ให้หน้าฉันขนาดนี้เลยหรอ?”
ไม่ว่าสิ จู่ๆฉูลั่วหานก็สัมผัสได้ว่าหลงจื่อรู้เรื่องเยอะ เกินไป เขาไม่มีทางมาที่นี่โดยบังเอิญแน่นอน เขาต้อง แอบสืบที่อยู่ของเธอ จากนั้นก็มาหาเธอที่นี่
หลงจื่อได้แอบเช็คประวัติเธอ!
พอเธอรู้ว่าเป็นแบบนี้ ก็ทำให้ฉู่ลั่วหานรู้สึกไม่สบายใจ
มากๆ
“ถ้าคุณชายรองตระกูลหลง อยากได้หน้า ก็คงจะมา %3D หาผิดคนแล้ว ที่ฉัน ไม่มีทางที่คุณจะได้แน่นอน” ในใจ ของเธอคิดอย่างเดียวแล้วจะไปหักหน้าฉู่ซีหราน ให้มอง หน้ากันไม่ติดไปเลย ใครจะมีกระจิตกระใจมาสนใจ คุณชายคนนี้อีกล่ะ
หลงจี ๋อกลับไม่คิดจะยอมแพ้ จากนั้นก็รู้สึกอย่างไม่ สนใจ “ได้ ไม่ให้หน้าก็ได้ พี่สะใภ้ งั้นพี่ขึ้นรถก่อน ฉันจะ พาพี่ไปที่แห่งหนึ่ง”
ฉู่ลั่วหานจึงหัวเราะเบาๆ “ดึกๆดื่นๆขนาดนี้มานั่งรถ ของน้องชายของสามีแล้วไปไหนไม่รู้? เกรงว่าคงจะไม่ เหมาะสม”
หลงจื้อจึงพยักไหล่ “ไม่เหมาะสม? หรือคุณไม่กล้า?” เขาทำสายตาที่ดูท้าทายเธอ แล้วทำสีหน้าดูถูก
ฉู่ลั่วหานจึงได้แสยะยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา “น้องสามี อยากจะหาเรื่องท้าทาย ก็คงจะหาผิดคนแล้ว ฉันยังมี11 ธุระ คงไม่สามารถเล่นเป็นเพื่อนน้องได้อีก”
ลั่วหานพูดไปก็ได้สาวเท้าแล้วเดินจากไป ตอนนี้ ทำไมถึงรู้สึกปวดเข่ายิ่งกว่าเดิม ทุกครั้งที่ก้าวเดินก็ เหมือนกระดูกกำลังจะแตกเป็นซากๆ!
หลงจื่อจึงได้ขับรถตามฉู่ลั่วหานไปด้วยความใจเย็น “พี่สะใภ้ คืนนี้สถานที่ผมจะพาไป รับประกันได้เลยว่าพี่ จะไม่มีทางเสียใจ เชื่อผม!”
ฉูลั่วหานจึงได้กอดอกไว้แน่นๆ เพราะว่าอากาศมัน
หนาว และเพื่อที่จะทำให้ตัวเองดูมีอำนาจ เธอเป็นพี่ สะใภ้ของเขา กลัวว่าเด็กคนนี้จะแยกแยะความสัมพันธ์ ไม่ถูก “หลงจื้อ คุณฟังไว้ ฉันเป็นภรรยาของพี่ใหญ่คุณ คุณ
ควรจะรักษาระยะห่างกับฉันไว้ เข้าใจไหม?”
หลงจื่อจึงเบะปากอย่างสุดคำบรรยาย “คุณเป็นผู้หญิง ของใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?”
“เหอะ!”
“คุณไม่ใช่ว่าเป็นผู้หญิงของใครก็กลายเป็นผู้หญิงของ คนๆนั้น สิ่งแรก คุณคือผู้หญิงที่โดดเด่นคนหนึ่ง”
ยัยเด็กคนนี้พูดจาเก่งจริงๆ
ฉ่ลั่วหานจึงได้หรี่ตาลงเล็กน้อย “ไปไหน?” หลงจือจึงได้กระตุกคิ้วขึ้นอย่างได้ใจ “ขึ้นรถก่อนค่อยว่ากัน”
สภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยแสงสีเสียง เมืองหลวงเป็น เมืองที่เต็มไปด้วยความครึกครื้นจริงๆ
ทั้งถนนสายตานี้เต็มไปด้วยสถานที่บันเทิง ทุกส่วน
เป็นของตระกูลหลงหมด
ที่นี่เป็นสถานที่บันเทิงของตระกูลหลง เพราะว่าเป็น สถานที่ใหญ่มากๆ จึงมักจะถูกคนเรียกว่าเป็นถนนสาย ยาวกว่าสิบลี้
ไม่ว่าจะสถานะทางการเงิน หรือแม้แต่อำนาจ ก็ สามารถเผยให้เห็นในที่นี่อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ลั่วหานก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะได้เจอหลงจื่อในที่นี่
ริมฝีปากบางๆของหลงจื่อจึงกระตุกขึ้นเบาๆ “พี่สะใภ้ เข้ามากับผมเถอะ”
ฉู่ลั่วหานที่สวมใส่แค่ชุดลำลอง แต่ก็โดนผู้หญิงที่ หน้าตาสะสวย และแต่งตัวสวยหรูมองแรงใส่ ตอนนี้เธอ ได้ดึงดูดสายตาคนอื่นให้มาสนใจมาเยอะ ทุกๆสายตาที่ มองนั้นเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียบหยาม และดูไม่ ต้อนรับเธอเลยสักนิด
เธอไม่ได้จะสบสายตากลับสักคน
กำลังดูถูกเธออยู่งั้นหรอ?
เธอเป็นตั้งคุณผู้หญิงที่เป็นเจ้าของในสถานบันเทิงที่แสนจะวิลิศมาหราของที่นี่!
สถานที่บันเทิงที่เป็นตึกสีขาวที่เป็นตึกสิบกว่าชั้น อีก ทั้งยังมีน้ำพุหลากสีที่สวยงาม ในประตูใหญ่ที่ทำจาก กระจก กลางห้องโถงใหญ่แขวนด้วยโคมไฟเพชรคริ สทัลจากอิตาลีที่ดูระยิบระยับและส่องสว่างเหมือนตอน นี้เป็นเวลากลางวัน
ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ตรงใต้โคมไฟเพชรคริสทัล และสิ่ง ปลูกสร้างที่สร้างกำแพงด้วยกระจก ทำให้สะท้อนแสง ไฟออกมา จึงไปกระทบกับเรือนร่างของเธอ ทำให้เธอดู โดดเด่นและเป็นที่น่าสนใจมากขึ้นอีก
ในห้องโถงที่มีพื้นที่ประมาณสี่ห้าร้อยตารางเมตร เต็ม ไปด้วยกิจกรรมที่ให้ความบันเทิงมากมาย และมีสาว สวยกำลังเต้นรำกันอย่างครึกครื้น
สายตาของฉู่ ลั่วหาน จู่ๆก็ได้จับจ้องไปยังสิ่งที่เห็น อย่างไม่ละสายตา
ในท่ามกลางผู้คนมากมาย เรือนร่างที่สูงใหญ่ของหลง เซียวยังคงเป็นคนที่โดดเด่นกว่าใครๆ เขาที่อยู่ในชุดสูท สีดำ และสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว อีกทั้งยังปลดกระดุมตรง คอออกหลายเม็ด ทำให้เห็นถึงผิวพรรณที่ดูมีสุขภาพที่ แข็งแรง มืออันเรียวยาวได้จับไวน์แดงไว้ และทุกคนก็ กำลังทำความเคารพเขา
ผู้หญิงคนหนึ่งแทบจะเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาไป ทั้งเรือนร่าง เธอที่ทำตัวเหมือนไร้กระดูกและดูอ่อนเหมือนโคลนตมที่ไม่มีเรี่ยวแรง
เหอะ!
เรือนร่างนั้นที่ดูสง่างาม การแต่งหน้าที่ดูเข้มจัด ทำให้ ดูเหมือนเป็นเมียน้อยของคนอื่นจริงๆ นั่นก็คือโม่หรูเฟย!
คืนนี้คงจะมีเรื่องสนุกให้ดูแล้วสิ
