ตอนที่ 66 อยู่บนเตียงมีคุณธรรมแบบนี้จริงๆ
เตียงเดียวกัน!
ประโยคนี้กระแทกหัวฉู่ลั่วหานพร้อมฟ้าร้องอย่าง ไม่ต้องสงสัย ดังก้องอยู่ในหัว หลงเซียวเป็นบ้าอะไร?
สามปีแล้ว แยกกันอยู่ นอนเตียงแยกกันเป็น กิจวัตรอยู่แล้ว จู่ๆ วันนี้เขาอยากทำลายรูปแบบ ลอง เชิงเหรอ? ล่อใจ? เป็นความอัปยศ?
สีหน้าฉ่ลั่วหานเปลี่ยนไปพร้อมกับความสงสัยใน ใจ ชายร่างสูงเซ็กซี่ก้าวเดินไปที่ห้องน้ำ
เสียงน้ำกระเซ็นด้านในทำให้ฉู่ลั่วหานคิดฟุ้งซ่าน
ในขณะนี้ โทรศัพท์หลงเซียวที่วางอยู่บนโต๊ะหัว เตียงก็ดังขึ้น ฉู่ลั่วหานโผล่ศีรษะไปดู โม่หรูเฟยโทรมา
ลั่วหานมองไปที่ประตูห้องน้ำ ยิ้มร้ายบนใบหน้า ยื่นมือไปเปิดโทรศัพท์เขา
“ท่านเซียว คุณยังไม่นอนเหรอ? คิดถึงฉันไหม? ฉันกับลูกคิดถึงคุณมาก….”
โอ้!
เสียงหวานปนขมขึ่นดังเข้ามารู้สึกคลื่นไส้ ฉู่ลั่วหา นขมวดคิ้ว ฟังต่อไปอย่างเงียบๆ โม่หรูเฟย เธอคิดจะ เกี้ยวพาราสีเขาอย่างไร?
โม่หรูเฟยนอนบนเตียงเจ้าหญิง ฝั่งตรงข้ามเตียงมี รูปถ่ายติดผนังมากกว่าครึ่ง เธอชื่นชมตัวเองในภาพ รูปลักษณ์ไร้ตำหนิสะอาด ขนตายาวชัดเจน ริมฝีปาก แดงนิดหน่อย ด้านล่างขาเรียวยาวมีริบบิ้นบังไว้ เหมือนหญิงสาวที่เย้ายวน
“พี่เซียว วันนี้ภาพมาแล้ว ภาพถ่ายได้สวยมาก พี่ ต้องชอบแน่ๆ ฉันเห็นแผนผังคฤหาสน์แล้ว ภาพนี้ฉัน ให้พวกเขาทำออกมาสองรูป กลับไปจะเอาหนึ่งรูปไป ติดที่ผนังทางเดินคฤหาสน์ได้”
อยากเอารูปไปแขวนที่คฤหาสน์เหรอ? คฤหาสน์ คือห้องหอของพวกเขา โม่หรูเฟยเข้ามาได้จริงๆ เหรอ?
เฮอะ!
ทางนั้นไม่ได้ตอบสนอง โม่หรูเฟยมองหน้าจอ โทรศัพท์ ยังไม่ได้วางนี่หน่า
“ท่านเซียว คุณฟังอยู่หรือเปล่า?”
ฉู่ลั่วหานเอนกายบนเตียงใหญ่สไตล์ยุโรป เอียง ปากหัวเราะเยาะ “พี่เซียวเธอกำลังอาบน้ำอยู่ มีอะไรเห รอ พี่สะใภ้จะบอกให้เอง”
โม่หรูเฟยสะดุ้ง เสียงหวานเมื่อครู่นี้กลายเป็น เสียงคำรามทันที “ฉู่ลั่วหาน! แกมีโทรศัพท์พี่เซียวได้ ไง! แก….อยู่คฤหาสน์เหรอ?!”
ลั่วหานมองประตูห้องน้ำ “ฉันไม่ได้อยู่แค่ใน คฤหาสน์นะ ยังอยู่ห้องเดียวกับพี่เซียวเธอด้วย พี่เซียวเธอกำลังอาบน้ำอยู่ อยากได้ยินเสียงอาบน้ำเขาไหม ล่ะ เสียงน้ำไหลเซ็กซี่มาก”
โม่หรูเฟยคว้าหมอนขึ้นมาเอานิ้วจิกหมอนสีทอง อย่างรุนแรง เกือบจะฉีกด้ายออกมา “ฉู่ลั่วหาน ยัยชั้น ต่ำ วางโทรศัพท์พี่เซียวลงเดี่ยวนี้!”
“ฮ่า โม่หรูเฟย เก็บแรงไว้เลี้ยงดูลูกเถอะ ไม่อย่าง นั้น เดี๋ยวได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ฉันกลัวเธอจะยิ่ง รับไม่ได้”
ฉ่ลั่วหานประมาณการออกมาของหลงเซียวในใจ ต้องวางสายก่อนหน้านั้น
โม่หรูเฟยทุบหมอนลงพื้นดัง “พรึ่บ” “ฉู่ลั่วหานแก กล้ายั่วพี่เซียวเหรอ ทำไม? อยากใช้วิธีร้ายกาจนั้นอีก เหรอ? หน้าไม่อาย!”
ฉลูรั่วหานทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา “ช่างเถอะ โม่ หรูเฟย ไม่ใช่ฉันไม่รู้นะว่าเธอใช้วิธีไหนในการปืนขึ้น เตียงเขา ถ้าไม่อยากด่าตัวเองทางอ้อมก็หยุดซะ”
น้ำด้านในหยุดแล้ว ฉ่ลั่วหานต้องจบบทสนทนา “ฉู่ ลั่วหาน ถึงเธอจะใช้วิธีการเดิมๆ พี่เซียวจะไม่
ทิ้งฉันและลูก”
“งั้นฉันก็อวยพรให้เธอ เป็นเมียน้อยก็ไม่แย่นะ สุภาพกับฉันหน่อย บางทีหลงเซียวอาจจะได้สิทธิ์ใน การดูแลเลี้ยงดูเด็กในอนาคต แม่เลี้ยงอย่างฉันจะได้ดี กับเขาหน่อย อีกอย่าง โม่หรูเฟย ดึกๆ มารบกวนชีวิตสามีภรรยาคนอื่นไม่ดีเลยนะ ไปนอนเถอะ”
พูดจบ ฉู่ลั่วหานก็วางสายไป
ท่านเซี่ยวห่อผ้าขนหนูออกมา ผมยังเปียกอยู่เล็ก น้อย ด้านบนขายาวเซ็กซี่มีผ้าขนหนูสีขาว มันสั่นเบาๆ ตามการเดิน ดูเหมือนจะหลุดได้ทุกเมื่อ
เจ้าเสน่ห์….จริงๆ
“เมื่อกี้โม่หรูเฟยโทรมา” ฉู่ลั่วหานอ่านหนังสือต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ท่านเซียวก็ไม่มีการตอบสนองอะไร “พูดว่าไงบ้าง” | ฉู่ลั่วหานพูดห้วนๆ “ไม่มีอะไร ส่งความคิดถึงถึง
คุณ”
ท่านเซียวขมวดคิ้ว “ฉู่ ลั่วหาน เธอเป็นผู้หญิงหรือ
เปล่า?”
หรือพูดว่า เป็นผู้หญิงของเขาหรือเปล่า?
ลั่วหานเงยศีรษะขึ้นมาจากหนังสือ ทุกครั้งที่เห็น หุ่นเขา ฉู่ลั่วหานจะสมองขัดข้อง เลยรีบเบนสายตา ออกอย่างรวดเร็ว “หรือคืนนี้ท่านเซียวนอนเตียงเดียว กับผู้ชาย?”
ท่านเซียวอยากจะบีบคอเธอให้ตายจริงๆ!
“ฉู่ลั่วหาน เธอรนหาที่ตาย รู้ไหม?” เตือนด้วย ความใจดีอย่างเกรี้ยวกราด
สี่ทุ่มแล้ว ฉู่ลั่วหานกัดฟัน เอาหนังสือไว้ข้างๆ “ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร ท่านเซียว ขอบคุณที่ซื้อเตียง ใหญ่ขนาดนี้ แบ่งครึ่งแล้วยังกว้างมาก”
เธอหลีกเลี่ยงแขนที่บาดเจ็บ เข้าไปในผ้าห่มแนบ ข้างๆ เตียงใหญ่ นอนลงเหมือนท่อนไม้
เตียงใหญ่Kingsize เธอนอนแค่ไม่กี่สิบเซนติเมตร ร่างบางเหมือนแขวนอยู่ที่ขอบเตียง เหลือพื้นที่ขนาด ใหญ่ทั้งหมดให้หลงเซียว
ท่านเซียวเอาผ้าเช็ดตัวออก ภายใต้แสงสว่าง ร่างกายผู้ชายคนนี้เหมือนรูปปั้นเดวิด!
เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก!
ภายใต้ไฟโคมระย้าคริสทัลหรูหรา ไม่สามารถละ สายตาจากความเซ็กซี่ของชายหนุ่มได้
หยุด!
ฉู่ ลั่วหาน เธอไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!
ท่านเซี่ยวกระตุกปากบาง “เธอ สีหน้าเธอมัน ทรยศเธอแล้ว เธอชอบหุ่นฉันมาก”
ฉ่ลั่วหานยืดคอให้ตรง “ฉันชอบกินเนื้อหมูด้วย
ล่ะ!”
ท่านเซี่ยว
ผ้าห่มสำหรับสองคน เธอใช้แค่นิดเดียว ท่านเซียว ยื่นมือออกไปดึงผ้าห่มแล้วเข้าไปนั่ง ขมวดคิ้วเป็นปม เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ท่านเซียวรู้สึกว่าเตียงเดี่ยวดีที่สุด
มีทางช้างเผือกกั้นอยู่ตรงกลาง นี่ถือว่านอนเตียง เดียวกันเหรอ?
ท่านเซียวมองผ้านวมที่นูนขึ้นเล็กน้อยทางนั้นของ เธอ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มานี่”
ฉู่ลั่วหานกำลังดิ้นรนในใจอยู่พักหนึ่ง เธอไม่สงวน ท่าทีเพราะกลัวความหื่นกระหายของเขาจะมาอย่าง ไม่ทันตั้งตัว แต่ตอนนี้แขนเธอบาดเจ็บอยู่ เธอต้องการ ฟื้นตัวโดยเร็วที่สุด แต่หลงเซียวพอขึ้นเตียงแล้วจะ โหดร้ายอย่างเหลือเชื่อ ต้องทำให้บาดเจ็บถึงสองครั้ง
คิดๆ แล้ว ไม่สามารถประนีประนอมได้
“ฉันนอนที่นี่ดีมากแล้ว ท่านเซียว ดึกแล้ว ปิดไฟ นอนเถอะ” เธอเอามือที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจับผ้าห่มไว้ เพราะเธอปกปิดแค่ส่วนบนของร่างกาย เผยให้เห็น ส่วนที่อยู่ใต้เข่า สองเท้าอยู่บนที่นอนวางลักษณะ ทแยงมุม น่องและเท้าขาวอยู่ระหว่างชุดผ้าปูที่นอนสี ดำแวววาวขับให้ดูนุ่มนวลละเอียดอ่อนมากขึ้น
หลงเซียวสั่งครั้งที่สองอย่างใจร้อน “มานี่ นี่ไม่ใช่ การปรึกษาหารือกับเธอนะ”
ฉ่ลั่วหานไม่สนใจ “ท่านเซียว ตอนนี้ฉันบาดเจ็บ และป่วยอยู่ ช่วยอะไรคุณไม่ได้ ถ้าต้องการจริงๆ คุณ ก็ทำเองสิ”
ยัยที่ม! คิดเรื่องนี้อยู่จริงๆ ด้วย
ท่านเซียวเอนกายพิงหัวเตียง ความเดือดดาลทั่ว ร่างกาย “ตอนนี้เธอต้องทำตามเงื่อนไข ถ้าไม่อยากให้ บริษัทฉู่ซื่อโดนแฉ เธอรู้ว่าตัวเองควรทำยังไงนะ”
สิ่งที่เขาต้องการให้เธอทำ คือสิ่งนี้จริงๆ?
หลงเซียวคุณจอมวางแผนขนาดนี้ไม่ได้นะ!
ฉ่ลั่วหานกัดฟันขาวเข้าด้วยกัน ขยับไปทางเขา
“ได้…ยัง!”
ท่านเซียวตรวจสอบระยะทางด้วยสายตา พูด อย่างไม่หนักไม่เบา “เธอว่าไงล่ะ?”
ลั่วหานขยับอีกครั้ง “ได้หรือยัง?”
ท่านเซียวอารมณ์ไม่ชุ่มชื้น ทนไม่ได้ที่ฉู่ลั่วหานพูด
ไร้สาระแบบนี้ ดวงตาเย็นชามองมือที่บาดเจ็บของเธอ “ฉันคิดว่าเธออยากเจ็บมากกว่านี้”
ฉู่ลั่วหานโกรธจัด ลุกขึ้นนั่งจากผ้าห่มอย่าง
“รุนแรง” เท้าเหยียบลงบนที่นอนที่ยืดหยุ่นสุดๆ เกิด หลุมเล็กๆ สองหลุม ขาเรียวยืนอยู่ตรงหน้าเขา ดวงตา มองไปที่ท่านเซียวจากไกลๆ
ท่าทางนั้นเหมือนจะม้วนแขนเสื้อต่อยคน
ท่านเซี่ยวดวงตาเป็นประกาย มองตามขาเธอขึ้น ไป อาการบาดเจ็บที่หัวเข่าหายแล้ว แต่มีรอยแผลเป็น สีน้ำตาลจางๆ
ผู้หญิงคนโกรธจัดแล้ว เขารอการเคลื่อนไหวก้าวต่อไปของเธออย่างอดทน
ใครจะไปรู้ หลังจากท่านเซียวเตรียมพร้อมแล้ว จู่ๆ ฉู่ลั่วหานก็ระงับความโกรธในดวงตาไว้ เดินไปข้าง กายเขา นั่งลงบนบั้นท้ายเขา “คุณเรียกฉันมา อย่ามา เสียใจที่หลังแล้วกัน”
ท่านเซียวจ้องมอง “ขู่ฉันเหรอ? ดีมาก”
โชคดีที่แขนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้อยู่ข้างเขา ในใจรู้สึกปลอดภัยเล็กน้อย นอนหงาย กางแขนกาง ขาตัวเองออก หลับตาและพูดขึ้นด้วยจิตวิญญาณที่ ตายแล้ว “อยากทำอะไรก็เร็วๆ เสร็จแล้วจะได้รีบนอน”
คราวนี้ท่านเซียวโกรธจริงๆ แล้ว! เขาบีบแขนเธอ ที่ใกล้แขนตัวเอง ดวงตามืดครึ้มมีความโกรธพุ่งออกมา “เธออยากเหรอ?”
“ฉันไม่อยาก!” คุณไม่ใช่หรือไง!
“ไม่อยากก็หุบปาก!”
หม? ไม่จริงมั้ง? คืนนี้เขาไม่ทำเหรอ?
ก่อนที่เธอจะได้ข้อสรุปเขาก็ปิดไฟ ปกปิดความ สง่างามในห้อง ท่ามกลางความมืด ฉู่ลั่วหานได้กลิ่นลม หายใจของผู้ชายใกล้ๆ กลิ่นอากาเว่บนร่างกายหลง เซียว มีความตื่นเต้นและความงดงามของทุกอารมณ์ ล้วนกลายเป็นหอบหายใจทุ้มต่ำ
เขาไม่พูดอะไร เธอก็ไม่พูดอะไร นอนราบไปด้วย กันครึ่งหนึ่ง ฉู่ลั่วหานพยายามให้ลมหายใจตัวเองไม่วุ่นวาย นิ้วจับชุดนอนตัวเอง สงบสติอารมณ์
ไม่นาน ลมหายใจผู้ชายข้างกายก็สม่ำเสมอ ดู เหมือนเขาจะหลับไปแล้ว
แสงจันทร์อันมีเสน่ห์ เธอมองเขาเบาๆ มุมปากเธอ ยกขึ้นอย่างเผลอตัว ไม่รู้ว่าหลงเซียวคิดจะทำอะไร แต่ เธอสนุกกับความเงียบในช่วงเวลานี้ ถึงขั้นคิดว่าจะดี มากถ้าเวลาหยุดอยู่ตรงนี้
ไม่นาน ฉู่ลั่วหานก็หลับไปด้วยกลิ่นหอมบน ร่างกายเขา
นอนถึงกลางดึก หลงเซียวก็ตื่น เขาโดนอะไรบาง อย่างทับจนทำให้เขาตื่น
ยกขาขึ้นมา เขารู้สึกถึงร่างกายมากกว่าครึ่งตัว ของสาวน้อยทับขาตัวเองอยู่ ขาข้างหนึ่งเธออยู่บนตัว เขา อีกข้างหนึ่งยื่นไปอีกด้านหนึ่งของเตียงด้วยท่าทาง โอเวอร์ มือจับชุดนอนเขา เอาศีรษะซุกในเอวเขาแล้ว หลับเหมือนตาย
ท่านเซียวขมวดคิ้วแน่น!
ยัยที่ม นี่มันท่านอนอะไร! ฉู่ ลั่วหาน คุณหมอฉ่ หญิงแกร่งที่มักจะเย็นชาโอ้อวดและมั่นใจ อยู่บนเตียง มีคุณธรรมแบบนี้เหรอ?
ท่านเซียวเอาขาออกจากตัวเธอ นั่งครึ่งหนึ่งแล้ว ดึงเธอขึ้นมาวางศีรษะเธอกลับไปบนหมอน วางแขน เธอที่ได้รับบาดเจ็บไว้อย่างดี ในที่สุดหญิงสาวก็กลับมานอนท่าเมื่อครู่นี้อีกครั้ง
แต่แค่ครึ่งชั่วโมง เธอก็คลานมาหาเขาเหมือน ปลาหมึกอีกครั้ง!
ท่านเซียวมองเวลา ตีสาม ผู้หญิงคนนี้อยาก ทรมานให้ตายหรือไง!
เขาเลยนอนตะแคง ขายาวใหญ่หนีบขาเธอเอาไว้ ไม่ให้โอกาสเธอพลิกตัว มือใหญ่โอบเอวเธอไว้ หลีก เลี่ยงแขนเธอ กอดฉู่ลั่วหานไว้แน่น
เมื่อท่านเซียวทำสิ่งเหล่านี้จบแล้ว ถึงได้รู้ว่าฉู่ลั่ วหานแนบอยู่ในอ้อมแขนเขา ผมยาวสลวยอยู่บนแขน เขา ใบหน้าสวยแนบชิดหน้าอกเขา กลิ่นหอมของดอก การ์ดิเนียปะทะเข้าหน้า
หลังจากดมแล้วหัวใจรู้สึกผ่อนคลายและมีความ
สุข
กอดเธอไว้ หลับสนิทท่านเซียวอาจจะไม่ได้ สังเกตตัวเองเลยว่า คืนนี้เป็นคืนที่ย่ำแย่ที่สุดแต่ก็เป็น คืนที่หลับสบายที่สุดในรอบสามปีของเขา
“เธอ ฉันจะทำยังไงกับเธอดี? เธอบอกฉันได้ ไหม?” เขาโอบแขนใหญ่รอบเอวเธอ หลับตาแล้ว พึมพำ
ผู้หญิงในอ้อมแขนพึมพำอะไรบางอย่าง ศีรษะพบ หมอนเล็กที่สบายยิ่งกว่า เงียบสงบอีกครั้ง
ท่านเซียวยิ้ม เป็นยิ้มที่ผ่อนคลายที่สุดในรอบสามปี
