ตอนที่ 119 ไอพวกคนโง่ ฝังไปพร้อมกันเถอะ
หลังจากวางสายไป คู่ลั่หานยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าผิดปกติ ถ้า เกิดว่าจู่ซีหรานไม่เป็นอะไรจริง แล้วทำไมเธอถึงพูดได้ สมจริงขนาดนี้?
ไร้แรงลมก็ไม่มีคลื่น จะต้องเป็นเพราะฉู่ชีหรานที่ไม่มี สมองคนนี้ก่อเรื่องขึ้นแล้วแน่ๆ
เบอร์โทรศัพท์ถูกโทรออกอีกครั้ง แต่ปลายสายไม่มีการ ตอบรับใดๆ อีกแล้ว โทรศัพท์มือถือไม่มีใครรับสายอีก
หรือว่าจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ ?
หากคู่ชี้หรานเกิดตกไปอยู่ในกำมือของคนที่คิดไม่ดี จะ ต้องเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นแน่ๆ
กลับไปที่โต๊ะอาหารอย่างกระวนกระวาย ฉู่ลั่วหานกินอา หารมื้อนี้ด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
กลับไปถึงโรงพยาบาลในช่วงบ่าย อาการของผู้ป่วยทั้ง สามคนของฉู่ลั่วหานไม่คงที่ เธอจึงอยู่ในวอร์ดตลอดเวลาเพื่อสังเกตอาการ และการ เปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย ไม่ได้ออกไปไหนกว่า 3 ชั่วโมง
ในที่สุดอาการของผู้ป่วยก็กลับมาคงที่เป็นปกติ อู่ลั่วหาน เจ็บคอและเดินออกจากวอร์ดผู้ป่วยไป หยิบโทรศัพท์มือถือ ขึ้นมา ก็ต้องมองเห็นข้อความแจ้งเตือนเกี่ยวกับข่าวใหม่ขึ้น มามากมาย!
“ทายาทที่ได้รับการแต่งตั้งของบริษัทฉู่ชื่อมีชีวิตส่วนตัวที่ ไม่เหมาะสมกับตำแหน่ง หลังจากงานเลี้ยงจบลงก็ได้ทิ้งเชื้อ ไว้ และถูกพบว่าแอบไปเอาออกที่คลินิก เวชนารีแห่งหนึ่ง”
“ลูกน้อยที่ไม่มีโอกาสได้โต ทุบบริษัทฉู่ชื่อทิ้งก็ไม่อาจช่วย อะไรได้”
“บริษัทจู่ซื่อมีข่าวฉาวอีกแล้ว คุณหนูรอง งใช้ชีวิตเสเพล ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วที่ทำแท้ง”
ทันใดนั้นฉู่ลั่วหานก็รู้สึกเวียนหัว และหน้ามืดตาลาย
เกือบจะสลบลงไปกองอยู่บนพื้น!
มือของเธอคว้าชั้นวางเครื่องกระตุ้นหัวใจไว้ถึงทรงตัวไว้ ได้ เธอกัดฟันแน่น และเลือกเปิดข่าวหนึ่งในนั้นออก
ด้านในมีวาทศิลป์ที่เฉียบคมระบุไว้ว่าชีวิตส่วนตัวของ จู่ซี หรานยุ่งเหยิง และสกปรกแค่ไหน มีความสัมพันธ์กับผู้ชาย หลายคน มักจะไปเที่ยวอยู่ตามในต์คลับต่างๆ อาศัยตัวตน ในฐานะทายาทของบริษัทจู่ชื่อ เปิดฉากพายุแห่งการอวด รวยในแวดวงคนดัง
คู่ชีหรานรวบรวมผู้ชมเพื่อพนันม้าจนเกือบจะแพ้และเสีย ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของบ้านไป
ฉู่หรันโพสต์รูปภาพที่หรูหรามากมายบน facebook เพื่ออวดชีวิตที่ฟุ่มเฟือย และหรูหรา ในกลุ่มเพื่อนบนวีแชทก็ ยุ่งเหยิง และวุ่นวายมาก เธอเปลี่ยนผู้ชายราวกับเปลี่ยน เสื้อผ้า
หลังจากคู่ลั่วหานที่เป็นพี่สาวถูกเปิดเผยสถานะแล้ว ความ หยิ่งผยองของฉู่ซีหรานในการโอ้อวดความมั่งคั่ง ก็เพิ่มมาก ขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งไปกว่านั้นคือให้คนรุมตีสาวนวดคนหนึ่งเพียง เพราะเธอไม่ยอมเลียรองเท้าให้
ฉู่ลั่วหานหลับตาลงด้วยความปวดหัว เส้นประสาทของ สมองราวกับถูกอะไรบางอย่างดึงไว้อย่างรุนแรง หายใจ หนักจนแทบจะหายใจไม่ออก!
ฉู่ซีหราน! เธอรู้เพียงแค่ว่าเธอนั้นกล้าหาญเสเพล และโดดเด่นมากขึ้นหลังจากที่พ่อเสียชีวิตไป กลับไม่ เคยรู้มาก่อนเลยว่า ชีวิตส่วนตัวของเธอเป็นแบบนี้
อ่านต่อด้านล่าง –
“เนื่องจากหลายวันก่อนสถานะของจู่ลั่วหานถูกเปิดเผย จึงสามารถเรียกคืนความไว้วางใจจากหุ้นส่วนที่มีต่อ บริษัท คู่ชื่อ แต่หลังจากข่าวอื้อฉาวของฉู่ชีหรานถูกเปิดเผย นัก ลงทุน และหุ้นส่วนต่างก็ได้พากันขอถอนทุน ในปัจจุบัน อาคารสำนักงานของ บริษัทฉู่ชื่อ ได้ยุ่งเหยิ่งไปหมด
“คุณผู้หญิงฟางหลิงหยู่ไม่มีการออกมาตอบโต้ใดๆ ทั้งสิ้น เกี่ยวกับเรื่องนี้ ยืนยันว่าเรื่องนี้เป็นข่าวลือจากสื่อ ส่วนความ จริงจะเป็นอย่างไรนั้น ทุกคนต่างก็รู้ดี”
“ยังมีเวลาอีก 2 ชั่วโมงก่อนที่ตลาดหุ้นจะปิด สำหรับ ชะตากรรมของ บริษัทฉู่ซื่อ นั้น หลายคนยังคงรอดูท่าที”
อาการปวดท้องอย่างรุนแรงโจมตีขึ้นมาอย่างกะทันหัน! ลั่วหานเจ็บปวดจนงอตัวนั่งลงบนพื้น ใช้กำปั้นยันหน้าท้อง ของตัวเองไว้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลง แต่ว่าเจ็บมาก! ความเจ็บปวดที่ รุนแรงกลิ้งลงไปทั่วทั้งร่างกาย ทำให้เธอไม่สามารถหายใจ! และหายใจไม่ออก!
คู่ชีหลาน! เธออยากจะดึง บริษัทอู่ซื่อ ฝั่งไปพร้อมๆ เธอเห
รอ!
“หมอฉู่? คุณเป็นอะไรไป?”
พยาบาลที่เดินผ่านมาเห็นท่าทาง และใบหน้าของ คู่ลั่วหา นที่มีเหงื่อผุดออกมา ก็รีบยื่นมือออกมาช่วยเหลือ คู่ลั่วหา นกัดฟันพยุงร่างขึ้นมา “ช่วยพยุงฉันขึ้นที่ ขอบคุณ”
นางพยาบาลพยุงอู่ลั่วหานขึ้นมา เธอเกาะเสาน้ำเกลือไว้ อย่างหมดแรง สีหน้า และริมฝีปากแดงจนน่าตกใจ
หลับตาลงสูดหายใจเข้าลึกๆ คู่ลั่วหานเดินเข้าไปในห้อง
ทำงาน
“หมอฉู่ สีหน้าคุณเป็นอะไรไป? ไม่สบายเหรอคะ?” เมื่อ จ้าวเหมียนเหมียนเห็นเธอแบบนี้ ก็ตกใจ
ฉู่ลั่วหานปวดท้องรุนแรงมาก ถลาไปที่ลิ้นซักเพื่อหายาก
ระเพาะอาหาร เปิดฝาขวดออกแล้วยัตยาเข้าไปในปาก หยิบน้ำเปล่าขึ้นมาแล้วส่งยาลงไปใน
กระเพาะ
กล้ามเนื้อท้องกระตุก ประสบการณ์หลายปีบอกเธอว่า ความวิตกกังวล และความโกรธของเธอสามารถทำให้ปวด ท้องใต้ ปวดจนร่างกายสั่นเท่า
“ฉันมีธุระต้องออกไปสักเดี่ยว”
จี้ซือหยู่เดินไปถึงหน้าโต๊ะทำงานของเธอ มองดูสีหน้าของ เธออย่างไม่สบายใจ ยื่นมือออกไปแตะหน้าผากของเธอ ไม่ ได้เป็นใข้ “หมอฉู่ คุณจําเป็นต้องไปตรวจเดี๋ยวนี้เลย”
คว้าขวดยาของเธอไว้ จี้ซือหยู่จริงจังขึ้นกว่าเดิม “หมอฉู่ คุณจำเป็นต้องไปตรวจตอนนี้เลย จะกินแค่ยาแก้ปวดไม่ได้!”
ฉู่ลั่วหานยื่นแขนออก “ฉันไม่เป็นไร นั่งสักพักก็ดีขึ้น พวก เธอไปทำงานเถอะ”
ผู้ป่วยร้องเรียก จ้าวเหมียนเหมียนถูกเรียกไปที่ห้องผู้ป่วย จี้ซื้อหยู่ต้องไปดูคนไข้ที่โถงใหญ่ จึงทำได้เพียงแค่ปล่อยให้ คู่ลั่วหานได้พักผ่อน
เมื่ออาการปวดท้องบรรเทาลง คู่ลั่วหานก็รีบหยิบกุญแจรถแล้วลงไปที่ลานจอดรถทันที
โบยบินมาตลอดทาง เธอเหยียบคันเร่งจนสุด ไปที่อาคาร บริษัทจู่อย่างสุดชีวิต
รถขับมาถึงด้านนอกอาคาร จากระยะไกลสามารถมอง เห็นว่ามีนักข่าวหลายสิบคนดักอยู่ข้างนอก อุดหน้าประตู ใหญ่ไว้จนน้ำไม่อาจ ไหลผ่านได้
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะถูกนักข่าวขยี้เอาได้ ตัดสิน ใจตรงลงไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน ตั้งแต่ชั้น B2 ขึ้นไป ลิฟต์ ตรงขึ้นไปที่สำนักงานด้านบน
ลั่วหาน? เธอมาอยู่ที่นี้ยังไง?!”
เมื่อฟางหลิงหยู้มองเห็นคู่ลั่วหานมายืนอยู่นอกห้องทำงาน ของเธอ ก็ตกใจจนปกคลุมทั่วหัวใจ “เธอมาทำอะไร?”
“คุณคิดว่าฉันมาทำอะไรล่ะ?” ริมฝีปากซีดของคู่ลั่วหานก
ระตุกอย่างประชด สัมผัสของการทำอะไรไม่ถูก เธอพยายาม เกาะลูกบิดประตูเพื่อสนับสนุนตัวเอง “ฟางหลิงพวกคุณ สองแม่ลูกคิดจะทำลาย บริษัทฉู่ซื่อ หรือไง? เฮอ ทันทีที่ บริษัทซื่อล้มละลาย พวกคุณสองแม่ลูกได้ไปดื่มลมตะวัน ตกเฉียงเหนือแน่!
ไอพวก ปัญญาอ่อนให้สมอง!
ฟางหลิงหยู้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะเรียกคน คู่ลั่วหา นก้าวเดินขึ้นไป แย่ง โทรศัพท์ไว้ “เพี้ยะ
” ตกลงบนพื้น!
“เธอ เธอทำอะไร!”
เมื่อเห็นความโกรธของจู่ลั่วหาน ฟางหลิงหยู่ก็กลัวขึ้นมา คู่ลั่วหานไม่ใช่คนที่ควรจะเข้าไปยุ่งด้วยสักเท่าไหร่ หากเธอ ขัดขืนขึ้นมาก็จะต้องตายกันไปข้างหนึ่ง
“จู่หรานล่ะ! บอกให้เธอใสหัวออกมาเตี๋ยวนี้!”
บนใบหน้าที่ถูกเติมแต่งจนหนาของฟางหลิงหยู่มีตัว หนังสือเขียนอยู่ว่าไม่มีความเห็น สายตาที่เฉียบคมของคู่ล วหานกวาดมอง สามารถเจาะเข้าไปในใจเธอได้ “เธออยู่ ใหน?!”
ฟางหลิงหยู่กัดฟัน “ฉันไม่รู้!”
“ไม่รู้เหรอ?!” คู่ลั่วหานโกรธจนย่ำอยู่กับที่เดิมเป็นวงกลม หลังจากนั้นมือทั้งสองข้างก็หยิบของบนโต๊ะทำงานของเธอ โยนทิ้งไปบนพื้น!
ไป!
เธอ
ถอนออกทั้งหมดเลย?
กระเพาะอาหารปวดขึ้นมาอีกครั้งแล้ว คราวนี้กลายเป็น เรื่องใหญ่แล้ว กลายเป็นเรื่องใหญ่แล้วจริงๆ
คู่ลั่วหานยื่นมือออกไป “เอารายชื่อมาให้ฉัน”
ฟางหลิงหยู – ขยับถอยหลังหนึ่งก้าว “เธอ..จะเอารายชื่อ ไปทำไม?”
สายตาที่ดุร้ายของฉู่ลั่วหานจ้องไปที่เธอ “คุณว่าเอาไปทำ อะไรล่ะ! กลายเป็นรูรั่วขนาดใหญ่แบบนี้แล้ว คุณยังจะ ซ่อมแซมรักษามันได้อีกเหรอ?!”
เพียงเธอพูดแค่ประโยคเดียวก็ทำให้เธอเจ็บได้ ใช่ เธอ ซ่อมแซมมันไม่ไหวแล้ว ฟางหลิงหยูที่ราวกับเด็กแรกเกิด ก่อนที่จะได้พบกับพ่อของเธอนั้นยังไม่เคยได้เห็นโลกใบ ใหญ่ และมันไม่ใช่วัสดุทางธุรกิจเลย
ลู่ลั่วหานกวาดสายตามองดูรายชื่อ ส่วนใหญ่ไม่รู้จักเลย แต่ว่าหนึ่งในนั้นมีคนที่เธอรู้จัก ก่อนหน้านี้เป็นเพื่อนของคุณ พ่อ และมีน้ำหนักมากในหมู่นักลงทุน
ลุกขึ้น คู่สังหารจ้องมองเธออย่างเย็นชา “ให้มันน้อยๆ หน่อย จับตาดูลูกสาวของคุณให้ดี อย่าได้ปลุกปั่นปัญหา อีก!”
เดินออกจากห้องทำงานไป ลั่วหานปวดท้องจนสูญเสีย จังหวะในการเดิน ต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะไป ถึงโรงจอดรถ
เธอจะต้องไปเยี่ยมผู้อาวุโสคนนี้ด้วยตัวเอง ไม่ว่าผลลัพธ์ จะเป็นยังไง
รถเคลื่อนมาถึงใต้ตึก บริษัท ของเฉินจงหัวลั่วหานปรับ อารมณ์ของตัวเองสักพัก คุณลุงที่ไม่ได้พบกันมานาน จริงๆ แล้วการเข้าไปรบกวนอย่างกะทันหันนั้นไม่ค่อยสะดวกที่จะ คุย
คิดบวกหน่อย..ย้า พุ่งเข้าไปเลย
เมื่อพนักงานหน้าเคาน์เตอร์เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาคือ ภรรยาของก็เชื่อมต่อโดยตรงกับโทรศัพท์ระดับ สูงสุดทันที
ด้วยภายใต้ชื่อภรรยาของหลงเชียวแล้ว เวลาทำธุระนั้น สะดวกมากจริงๆ แม้กระทั่งขั้นตอนการนัดหมายก็ถูกตัด ออกไปเลย
แต่สิ่งนี้ไม่ได้นำความช่วยเหลือที่เป็นประโยชน์มาให้ฉู่ลั่วหานเลย
เฉินจงหัวชื่นชมความกล้าหาญ และความรู้จักรับผิดชอบ ของฉู่ลั่วหานมาก แต่เขาก็ได้สูญเสียความเชื่อมั่นที่มีต่อ บริษัทจู่ซื่อ ไปอย่างสิ้นเชิง
“ลั่วหานเอ๋ย ฉันรู้ว่าเธออยากจะให้บริษัทฉู่ชื่อกลับมา ตระหง่านอีกครั้ง แต่ว่าลุงก็ต้องขออภัยที่ต้องบอกหนูว่า ห้าง สรรพสินค้าสู่สนามรบ ถ้าเลือกแม่ทัพผิด ไม่ว่าทหารจะเก่ง แค่ไหนก็ไม่มีทางชนะ ..”
เขามองดูท่าทางที่หมดหวังของฉู่ลั่วหานแล้ว ก็พูดขึ้น อย่างจริงใจ “ถ้าเกิดว่าเธออยากจะให้ บริษัทจู่ชื่อ ฟื้นกลับ มาอีกครั้งจริงๆ คงต้องกลับมาคุมหางเสือเรือก่อน เธอมา เป็นประธานบริษัทจู่ชื่อ ฉันจะชักชวนพวกคุณลุง และพวกนัก ลงทุนให้มาลงทุนบริษัทฉู่ซื่อ
คู่ลั่วหานส่ายหน้า “ฉันได้ยกหุ้นทั้งหมดให้พวกเธอไปแล้ว บริษัทฉู่ชื่อไม่มีทางกลับมาหาฉันอีกแล้ว”
ในช่วงบ่ายเธอได้ไปพบกับผู้อาวุโสมาสี่ท่าน ความคิด เห็นของพวกเขาส่วนใหญ่ก็คล้ายกัน
ในตอนที่ตลาดหุ้นปิด หุ้นของบริษัทชื่อร่วงจนถึงระดับ ต่ำสุด และประวัติศาสตร์อยู่ต่ำสุด
นี่เป็นสถานการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน ราวกับว่าจะประกาศ ลงโทษประหารชีวิต
นั่งอยู่ในรถ คิดถึงหลงเชียว เธอคิดถึงเขามาก ไม่เพียงแค่คิดถึงข้อมือของเขาที่สามารถพลิกกระแสได้ อย่างเฉียบขาด แต่เป็นเพราะหวังว่าเขาจะสามารถอยู่เป็น เพื่อนกับเธอได้ในตอนที่เธอหมดหนทางในที่สุด
และหลงเชียวในตอนนี้ยังอยู่บนเครื่องบินที่มุ่งหน้าไปซี แอตเทิล เธอติดต่อเขาไม่ได้
“ตอนนี้มีรายงานข่าวใหม่แทรกขึ้นมา บริษัทMBK ซึ่งเป็น ที่รู้จักในฐานะผู้นำด้านอสังหาริมทรัพย์ในประเทศจีน เพิ่ง ลงทุน โครงการ SKY ขนาดใหญ่ที่ซีแอตเทิลซึ่งได้ถูกระงับ โดยเจ้าหน้าที่ของสหรัฐฯ เนื่องจากกระบวนการก่อสร้างที่ ผิดกฎหมาย ประธาน บริษัท MBK รีบเดินทาง ไปถึงซีแอตเทิลด้วยตัวเองเพื่อจัดการเรื่องนี้
คู่ลั่วหานเข้าใจแล้ว นั่งอยู่ในรถเป็นเวลานานในสมองว่างเปล่าขาว MBK เองก็เกิดเรื่องขึ้นเหมือน
กัน!
เขา..จะเป็นยังไงบ้างนะ?
โชคร้ายไม่เคยมาเพียงลำพัง ตอนนี้หลงเชียวยุ่งเกินกว่า จะดูแลตัวเองได้ จะต้องไม่มีทางช่วยเธอได้แน่
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเทียบกับปัญหาของ MBK แล้ว บริษัท
ชื่อนั้นไม่น่ากล่าวถึงเลย
คู่ลั่วหานกุมหน้าผากอย่างหงุดหงิด คราวนี้เธอจะสามารถ พึ่งใครได้?
ในเวลานี้เองโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
บังเอิญมาก เป็นถังจิ้นเหยียน
ผู้ชายที่มักจะปรากฏตัวออกมาทุกครั้งที่เธอไม่มีทางออก ดำรงอยู่อย่างผู้ช่วยให้รอด
“หมอจู่ คุณอยู่ที่ไหน? ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน อย่าขยับ ผม จะไปหาคุณเอง”
คู่ลั่วหานมองดูลานกว้าง มองขึ้นไปคือหน้าจอขนาดใหญ่ ข่าวเมื่อกี้นี้ก็มาจากตรงนั้นและ “ฉันอยู่ที่ลานกว้างของ อาคารหัวชิว”
“ครับ! รอผมนะ!”
พูดคำว่ารอผมมาหนึ่งคำ โทรศัพท์ก็ถูกวางไปแล้ว จูลั่ วหานนั่งรออยู่ในรถไม่ขยับไปไหนเลยจริงๆ อันที่จริงไม่ใช่ การรอ แต่เป็นเพราะตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะไปไหน
ใช้เวลาสั้นๆ เพียง 10 นาที รถเมอร์เซเดส S600 ของถัง จิ้นเหยียนก็มาถึง จอดเคียงข้างกับรถของเธอที่ลานจอดรถ
ด้านนอก
กระจกรถถูกเคาะเสียงดัง เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นเขาด้วย
ความตกใจ
“รองคณบดี คุณ.ทำไมมาถึงเร็วจัง?”
บนใบหน้าของถังจิ้นเหยียนมีเหงื่อเล็กน้อย รีบมากเกินไป จนสูทก็ไม่ได้ใส่ บนร่างของเขามีแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียว เท่านั้น “ผมรู้เรื่องหมดแล้ว MBK เองก็ลำบาก ที่สำคัญก็คือ ผมได้ยินหมอจ้าวบอกว่าคุณไม่สบาย”
ถ้าเป็นเรื่องอื่นเขาสามารถเพิกเฉยได้ แต่เรื่องสุขภาพ ร่างกายของเธอนั้น เป็นเรื่องที่สำคัญมาก
ดวงตาสีแดงของฉู่ลั่วหานแดงก่ำขึ้นมาทันที “รองคณบดี ฉันไม่เป็นไร แต่บริษัทจู่ที่อ อยากเห็นมันล้มละลาย”
จ.ฉั้นไม่
