ตอนที่ 152 ข่าวฉาวยกระดับ ชื่อเสียงถูกทำลาย
ชื่อที่เขาเรียกคือคู่ลั่วหาน แม้ว่าจะกลายเป็นสภาพเช่นนี้ ใน ใจของเขาต่างก็เก็บซ่อนผู้หญิงคนนั้นเอาไว้อย่างลึกซึ้ง!
อะไรกัน! !
โม่หรูเฟยไม่ยอม! เธอไม่ยอมที่คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะไม่มี น้ำหนักเลยแม้แต่น้อยในใจของหลงเซียว
นอกจากไม่ยอมแล้ว ความรู้สึกที่ลึกซึ้งยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ไม่เป็นสุข หากในใจของหลงเชียวมีเพียงแต่ฉลั่วหาน เธอ ควรจะทำยังไงดี? ต่อให้ฉู่ลั่วหานใสหัวออกไปจากตระกูล หลง ในใจของหลงเซียวเธอก็ยังคงไม่มีสถานะใดๆอยู่ดี
เหล่ดวงตาที่ล้ำลึกมองไปยังด้านข้าง
เธอไม่ใช่แค่ต้องไล่ฉู่ลั่วหานออกไป ยังต้องให้หลงเชียว เกลียดเธออย่างถึงที่สุด ให้ฉู่ลั่วหานสามคำนี้กลายเป็นเขต ต้องห้ามที่อยู่ในใจของเขาโดยสมบูรณ์ ไม่ต้องถูกเขาเอ่ยถึง ขึ้นตอนที่ 152 ข่าวฉาวยกระดับ ชื่อเสียงถูกทำลาย
ชื่อที่เขาเรียกคือคู่ลั่วหาน แม้ว่าจะกลายเป็นสภาพเช่นนี้ ใน ใจของเขาต่างก็เก็บซ่อนผู้หญิงคนนั้นเอาไว้อย่างลึกซึ้ง!
อะไรกัน! !
โม่หรูเฟยไม่ยอม! เธอไม่ยอมที่คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะไม่มี น้ำหนักเลยแม้แต่น้อยในใจของหลงเซียว
นอกจากไม่ยอมแล้ว ความรู้สึกที่ลึกซึ้งยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ไม่เป็นสุข หากในใจของหลงเชียวมีเพียงแต่ฉลั่วหาน เธอ ควรจะทำยังไงดี? ต่อให้ฉู่ลั่วหานใสหัวออกไปจากตระกูล หลง ในใจของหลงเซียวเธอก็ยังคงไม่มีสถานะใดๆอยู่ดี
เหล่ดวงตาที่ล้ำลึกมองไปยังด้านข้าง
เธอไม่ใช่แค่ต้องไล่ฉู่ลั่วหานออกไป ยังต้องให้หลงเชียว เกลียดเธออย่างถึงที่สุด ให้ฉู่ลั่วหานสามคำนี้กลายเป็นเขต ต้องห้ามที่อยู่ในใจของเขาโดยสมบูรณ์ ไม่ต้องถูกเขาเอ่ยถึง ขึ้นขึ้นลิฟต์ สัญชาตญาณบอกว่าเรื่องที่ไม่หรูเฟยจะพูดร้ายแรง חר
โม่หรูเฟยมองไปรอบๆห้องผู้ป่วย “พี่คะ ในใจของหลง เขียวในตอนนี้มีแต่ฉู่ลั่วหาน ฉันติดว่าต่อให้ฉู่สั่วหานตายไป เขาก็ไม่สามารถมีคนอื่นได้อีก ดังนั้นก่อนที่ฉู่ลั่วหานจะตก รอบไป ฉันจะทำให้มันชื่อเสียงเละจนถึงที่สุด ให้มันอยู่ต่อ หน้าของหลงเชียวและคนตระกูลหลงไม่สามารถตั้งหลักได้ อีกต่อไป”
เกาหยิ่งจือเหยียบบันไดขึ้นไปบนชั้นสี่ที่ละก้าวๆ ริมฝีปาก ที่แดงสดงดงามค่อยๆ โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มทีละน้อย ยิ้มอย่าง
เหิมเกริมทั้งยังมืดมนชั่วร้าย “เธอมีแผนการอะไร?” โม่หรูเฟยกัดฟันพูด “ลูก ค่ะ” ทีละคำทีละประโยค
เกาหยิ่งจือหรี่ตาลง คิ้วที่เรียวงามราวกับใบของต้นหลิว ยักขึ้นเล็กน้อย “ความหมายของเธอก็คือ เธอจะใช้ลูกให้มัน สูญเสียที่ตั้งหลักโดยสมบูรณ์แบบ?”
โม่หรูเฟยพยักหน้า “ไช่แล้วค่ะ ความจริงเป็นสิ่งที่ไม่อาจ จะปิดบังได้ ฉันไม่อาจจะปิดบังไปตลอดได้ สู้ให้เด็กคนนี้แสดงมูลค่าที่สูงที่สุดของเขาออกมา จะดีกว่า พี่คะ พี่บอกฉันทีว่าท่ายังไงถึงจะสามารถคุ้มครอง ตัวเอง ในขณะเดียวกันให้เด็กสูญสลายไปได้”
นิ้วมือที่เรียวงามของเกาหยิ่งจือยันอยู่ที่หน้าผาก “เธอคิด ดีแล้ว? เรื่องแบบนี้ทำร้ายร่างกายมากนะ”
“ให้ดื่มเหล้าพิษเพื่อดับกระหายฉันก็ไม่กลัว พี่บอกมา
เถอะค่ะ! ” โม่หรูเฟยกัดทุกคำเอาไว้แน่น คราวนี้ เธอจะ ต้องสำเร็จ ทุกยกที่ต่อปากต่อคำเอาชนะกับฉู่ลั่วหานเธอต่าง ก็แพ้อย่างราบคาบ คราวนี้ เธอจะต้องชนะ!
“ได้ เธอรอข่าวจากฉัน”
วางสายโทรศัพท์ลง โม่หรูเฟยก็โทรไปอีกหมายเลขหนึ่ง “พี่เป้ย ช่วงนี้มีข่าวอะไรของฉู่ลั่วหาน ไม่ต้องคำนึงถึงใคร หน้าไหน ให้นักข่าวเปิดเผยออกมาให้หมด ถึงเวลาฉันจะ ปกป้องพวกเขาเอง พี่เซียวสลบไม่ฟื้น ไม่มีกำลังจะมาสนใจ เรื่องเหล่านี้ วางใจทำได้ค่ะ! ”
“ใช่แล้วค่ะ เขียนตามสบาย! ข้อมูลเกี่ยวกับฉู่ลั่วหานนัง หญิงสารเลวคนนี้ที่ตกอยู่ในมือของสื่อจะต้องไม่น้อยแน่ เพียงแต่ถูกพี่เชียวระงับเอาไว้ก็ เท่านั้นเอง เผยแพร่ออกไป อาศัยโอกาสตอนนี้”
วางสายโทรศัพท์ลง โม่หรูเฟยสูดหายใจเข้าเบาๆ จากนั้น หมุนตัวจะเดินเข้าไปด้านใน พอหันหน้ากลับ อยู่ๆมองเห็น หยวนชูเฟินยืนอยู่ตรงนั้น!
ทั่วทั้งร่างกายของโม่หรูเฟยกระตุกทีหนึ่งอย่างแรงราวกับ สายฟ้าฟาดก็ไม่ปาน มือถือที่กำเอาไว้ในมือตกลงสู่พื้น ปาก กระตุกอยู่หลายที ส่งคำพูดประโยคนึงออกไปอย่างยาก ล่าบาก
“คุณป้า คุณ..ป้าตื่นตั้งแต่เมื่อไรกันคะ?”
หยวนซูเฟ็นนวดคลึงบริเวณตรงกลางระหว่างหัวคิ้ว “เพิ่ง ตื่นจ๊ะ โทรศัพท์กับใครน่ะ ที่ระเบียงร้อนขนาดนั้น ทำไมไม่ คุยข้างใน?”
น้ำเสียงนิ่งสงบมาก ดูเหมือนไม่ได้ยินเนื้อหาที่เธอคุย โทรศัพท์ ปากของโม่หรูเฟยลาดเอียงขึ้น ฝืนยิ้มเป็นอย่าง มาก “หนู หนูกลัวไปรบกวนการพักผ่อนของคุณป้ากับพี่เซียว ค่ะ โทรศัพท์ที่ไม่ใช่สาระสำคัญอะไร พูดเข้าใจกันชัดเจน แล้วค่ะ”
ในขณะที่พูดเธอโค้งตัวเก็บโทรศัพท์ขึ้นมาหน้าจอโทรศัพท์แตกเป็นรอยร้าว เห็นได้ถึงความแรงของ การตกเมื่อครูนี้
หยวนซูเฟินไม่ได้ซักถามอีก เธอเป็นห่วงลูกชาย ครู่เดียวก็ ตื่นแล้ว นั่งบนโซฟามองดูหลงเชียว กุมมือของเขาเอาไว้ อย่างปวดใจ พูดพึมพำกับตัวเอง “ทำไมยังไม่ฟื้น เขียวเอ๋อ ลูกจะทำให้แม่เป็นห่วงจนจะตายอยู่แล้ว”
โม่หรูเฟยไม่กล้าพูดจาชี้ชั่ว อยู่เป็นเพื่อนที่ด้านข้างอย่าง เงียบๆ
“ฉู่ลั่วหานไม่ได้เข้ามาใช่หรือเปล่า?” หยวนชูเฟินกัดชื่อ ของฉู่สั่วหานเอาไว้อย่างเยือกเย็น น้ำเสียงพูดไม่ออกว่าคือ เบื่อหน่ายหรืออะไรอื่น ทั้งยังไม่เหมือนว่าเป็นการขับไล่ที่ แน่นอน
สีหน้าของโม่หรูเฟยค่อยๆอ่อนโยนลง “ไม่ได้มาค่ะ ด้าน นอกมีคนดูอยู่ ไม่ให้เธอเข้ามา เธอมาก็ได้แต่ส่งผลกระทบ ต่อการพักผ่อนของพี่เซียว คนแบบนี้ยังไงก็อย่าเข้าใกล้พี่ เซียวจะดีกว่า”
นอกห้องผู้ป่วย
“คุณหญิง คุณผู้หญิงกำชับเอาไว้ว่า ไม่ว่าใครก็ไม่ สามารถเข้าเยี่ยมคุณชายได้ คุณกลับไปจะดีกว่า”
คนที่เฝ้าอยู่ด้านนอกสวมชุดสูทสีดำทั้งตัว สีหน้าลำบาก ใจ น้ำเสียงกลับไม่ดีนัก ไม่เหมือนกับคนของตระกูลหลง เหมือนคนของตระกูลโม่มากยิ่งกว่า
ในเวลานี้ จะกงหมิงก้าวเท้าใหญ่ๆเร่งรีบเข้ามาราวกับบิน ในมือถือกระเป๋าเอกสาร สีหน้ารีบร้อน บนใบหน้ายังมีเหงื่อ เม็ดเล็กๆผุดออกมา
“คุณหญิง ทำไมคุณถึงอยู่ด้านนอกล่ะครับ?”
จู่ลั่วหานไม่ได้ตอบกลับ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมคุณรีบ ร้อนจนกลายเป็นแบบนี้?”
จี้กงหมิงเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก “ไม่…ไม่มีอะไร ต่างก็ เป็นเรื่องเหล่านั้นของบริษัท คุณหญิง คุณไม่เข้าไปหรอ ครับ?”
คนชุดดำเห็นท่า ก็ไม่สะดวกที่จะยืนกรานขัดขวางอีกต่อ
ไป ฉู่ลั่วหานจึงได้ตามจี้ตงหมิงเข้าไปในห้องผู้ป่วยด้วยกัน คิดๆดูก็น่าใจสลายจริงๆ เธออยากพบหลงเชียว คิดไม่ถึงว่า จะต้องอาศัยผู้ช่วยของเขา
เข้าประตูมา ที่อยู่ต่อหน้าก็คือหยวนชูเฟินกับ โม่หรูเฟย ทั้งสองคนเฝ้าอยู่ที่หน้าเดียงของหลงเชียว ดู สนิทสนมและเศร้าโศก
จีดงหมิงได้สอบถามหมอมาแล้ว กว่าเจ้านายของตนเอง จะฟื้นขึ้นมายังต้องใช้เวลา แต่เขาในขณะนี้มีบางเรื่องรอไม่ ไหวแล้ว
“คุณผู้หญิง ผมทางนี้มีเอกสารนิดหน่อย ที่บอสเป็นผู้รับ ผิดชอบ ตอนนี้ต้องการเขาเซ็นชื่อ ดังนั้น…”
หยวนซูเฟินซึ่งตาใส่เขาทีหนึ่งอย่างรุนแรง “จี้ตงหมิง ฉัน ว่าเธอมีชีวิตจนเบื่อแล้ว! เขาตอนนี้เป็นแบบนี้จะเซ็นชื่อได้ ยังไง? ไม่ว่าเรื่องอะไร รอเขาฟื้นค่อยว่ากัน บริษัทคน มากมายขนาดนั้น จำเป็นจะต้องรอเขาคนเดียว? หากไม่ได้ จริงๆ ให้ประธานคณะกรรมการเซ็นชื่อ ประธานคณะ กรรมการยังใหญ่สู้เขาไม่ได้?”
จี้ตงหมิงได้ไปหาหลงถึงแล้ว แต่เขาไม่ยอมเซ็นชื่อ นี่คือ โปรเจ็คของหลงเชียว ต้องแบกรับความรับผิดชอบ อีกทั้ง หลงเชียวกับหลงถึงมีความแตกต่างเป็นอย่างมากใน แผนการทางธุรกิจ
“คุณผู้หญิง นี่จำเป็นต้องให้ท่านประธานเซ็นชื่อ ผมก็ไม่มี ทางเลือกเช่นเดียวกันครับ”
ส่วพานเก่ยขึ้น “เอกสารอะไร? ฉันขอดูหน่อย”
จั๊ดหมิงสีหน้าลำบากใจ “คุณหญิง นี่..
“ทำไมคะ? ฉันคือคุณผู้หญิงของเขา สิทธิ์แต่นี้ก็ยังไม่มี เขาตอนนี้ไม่ได้สติ ฉันเป็นภรรยาของเขา ฉันมีสิทธิ์ตำเนิน การแทน”
โม่หรูเฟยหัวเราะขึ้นอย่างประชดประชัน คู่ลั่วหานเธอใจ กล้ามากเลยนะ พี่เขียวเพียงแค่สลบไปเธอก็สามารถรอไม่ ไหวที่จะแย่งตำแหน่งแล้ว! ช่างจิตใจสกปรกจริงๆ! ”
คู่ลัวหานรับเอาเอกสารมา ย้อนถามเธอกลับว่า “ไม่อย่าง นั้น คุณมา? คุณเซ็นชื่อ คุณแบกรับความรับผิดชอบ เกิด ปัญหาอะไรขึ้นคุณรับผิดชอบ?”
“เธอ…”
หยวนซูเฟินตัดบทโม่หรูเฟย เซ็นชื่อแล้วจำเป็นต้องแบก รับความรับผิดชอบ ยิ่งไปกว่านั้น โม่หรูเฟยไม่มีสิทธิ์ที่จะเซ็น
ชื่อ “ให้เธอดู”
คู่ลั่วหานเปิดเอกสารออก ส่วนใหญ่เธอดูไม่เข้าใจด้านในล้วนเป็นตัวเลขแต์และกราฟเส้นรายงาน ต่างๆ คำศัพท์เฉพาเที่มีกาษาจีนภาษาอังกฤษผสมปนเปกัน ไปหมด เรียกได้ว่าลายตาไปหมด
จู่สั่วหานถือกระดาษปากกาเอาไว้ “ผู้ช่วย จีบฉันเชื่ใจคุณ ได้ไหมคะ ?”
จัดงหมิงพยักหน้าอย่างมั่นใจ “คุณหญิงวางใจครับ เอกสารเหล่านี้ผมดูแล้ว เพียงแค่ต้องการเซ็นชื่อ ไม่เช่นนั้น ไม่สามารถที่จะดำเนินการได้ คุณวางใน งใจเซ็นชื่อได้ครับ”
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอเซ็นชื่อ “ฉันเซ็นชื่อ ต่อไปหากเกิด เรื่องอะไรขึ้น ความรับผิดชอบสามารถโยนมาที่ฉันได้ ทั้งหมด
พูดจบ คู่ลั่วหานก็เขียนชื่อของตัวเองทีละขีดทีละเส้น
จี้ตงหมิงสองมือรับเอกสารเข้ามาด้วยความเคารพ อยู่ๆ รู้สึกว่าเอกสารที่อยู่ในมือมีค่ามหาศาลขึ้นมาอย่างกะทันหัน คำพูดเมื่อสักครู่นี้ของคุณหญิง พูดจนชายหนุ่มร่างใหญ่ อย่างเขาซาบซึ้งจนแทบจะร้องให้ออกมา
โค้งคำนับ กล่าวขอบคุณ “คุณหญิง ขอบคุณมากครับ”
“บริษัททางนั้นมีธุระคุณก็ไปทำงานเถอะค่ะ ทางนี้มีคนดู อยู่ ทางด้านนั้นก็ลำบากคุณมากหน่อยแล้ว” คู่ลั่วหานสั่งการ อย่างใจกว้างเหมาะสม มีระบบระเบียบเป็นอย่างมาก สไตล์ ของชนชั้นสูงโดยสมบูรณ์แบบ ไม่กระโดกกระเดกเลยแม้แต่ น้อย
ดวงตาของหยวนชูเฟินเหลือบมองสังเกตดู่ลั่วหานอยู่ครู่ หนึ่ง ความรู้สึกประหลาดใจเกิดขึ้นมาเล็กน้อย
ค่อยมองดูโม่หรูเฟยที่กัดฟันถลึงตา ที่จริงแล้วสูงต่ำนั้นไม่
ต้องการคะแนนที่มากเกินไป
จี้ตงหมิงพยักหน้าว่าครับ แล้วออกจากห้องผู้ป่วยไป
เดินออกจากประตู มองเห็นหลงจื้อถืออาหารเข้ามา ทั้ง สองคนพยักหน้าทักทายกันอย่างเร่งรีบ
“คุณแม่ พี่สะไภ้ไหญ่ พี่หรูเฟย คนรับใช้เตรียมอาหารเอา ไว้ทุกคนมาทานด้วยกันหน่อยเถอะครับ พี่ใหญ่ยังไม่ สามารถฟื้นขึ้นมาได้ชั่วคราว ทุกคนต้องดูแลสุขภาพร่างกาย ก่อน”
กล่องอาหารสองกล่องที่อยู่ในมือของหลงซื้อต่างก็สูงสาม ชั้น หลังจากที่เปิดออก กับข้าวหกน้ำซุปหนึ่ง เตรียมได้อุดม สมบูรณ์เป็นอย่างมาก แก้วจานวางตั้งไว้บนโต๊ะอาหารทั้ง สามคนกลับไม่มีท่าทีที่จะไปรับประทานเลยแม้แต่น้อย
หยวนซูเฟินจูงมือของโม่หรูเฟยเพียงล่าพัง “หนูกำลังท้อง จะต้องระวังการรับประทานอาหาร ทานอะไรสักหน่อยเถอะ”
เธอแสร้งทำที่ไม่ยอม หยวนชูเฟินพูดไปสองสามประโยค
ก็เชื่อฟังแล้ว
หลงจื้อหัวเราะขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับเอ่ย “คุณแม่ พี่สะใภ้ ใหญ่ทั้งสองคนก็ไปทานเช่นเดียวกันครับ ผมดูอยู่ทางนี้ ไม่มี ทางเกิดเรื่องอะไรขึ้น”
หยวนชูเฟินเดินมาถึงด้านหน้าโต๊ะอาหาร หยิบช้อนตักซุป ขึ้น มองจู่ลั่วหานอย่างเยือกเย็น “ยืนอึ้งอะไรอยู่! ”
แหม่!
การตอบสนองของหลงจื่อกับฉู่ลั่วหานเหมือนกันไม่มี
ผิด!
ในเวลานี้เอง อยู่ๆ โทรศัพท์มือถือของไม่หรูเฟยก็ดังขึ้นมา เสียงนึงอย่างกะทันหัน เป็นข่าวที่ส่งเข้ามาโดยอัตโนมัติ
มองเห็นข่าว มุมริมฝีปากของโม่หรูเฟยก็ยกสูงขึ้นเรื่อยๆ
โทรศัพท์มือถือของหลงจื่อก็ดังขึ้นที่หนึ่งเช่นเดียวกัน ปัด หน้าจอโทรศัพท์มือถือให้เปิดออก สีหน้าของหลงจือก็ เปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง!
แม่เอ๊ย!
นักข่าวที่แสวงหาความตายกลุ่มหนึ่งนี่คืออยากหาที่
ตาย!
โม่หรูเฟยกวาดตามองฉู่ลั่วหานเล็กน้อย จากนั้นนำ โทรศัพท์มือถือส่งให้กับหยวนชูเฟินด้วยสีหน้าลำบากใจ “คุณป้าคะ ลองดูนี้…
WTE! หลงจื๋ออยากจะจิกโม่หรูเฟยให้ตาย!
ด้านหน้า บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ คู่ลั่วหานสวมเสื้อผ้า ของผู้ชายถูกกั้นไว้ในลิฟต์โรงพยาบาล เสื้อผ้าที่อยู่ด้านใน ยุ่งเหยิงเป็นอย่างยิ่ง เธอใช้มือข้างเดียวกุมเสื้อคลุมของชายหนุ่มเอาไว้แน่น สีหน้าหวาดหวั่น
ตัวอักษรที่แนบมายิ่งสุดที่จะรับได้ “หลงเชียวประสบ อุบัติเหตุทางรถยนต์กลางดึกเป็นตายไม่รู้แน่ ภรรยาคู่ลั่วหา นกลับร่างกายคลุมเสื้อผ้าผู้ชายปรากฏตัวด้วยท่าทางตื่น ตระหนก”
และรูปที่สอง ภาพยิ่งรุนแรง ยิ่งดึงดูดให้คนจินตนาการไป ใกล!
คู่ลั่วหานซบอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มแปลกหน้า ชาย หนุ่มสวมชุดผ่าตัด มองไม่เห็นใบหน้าตรงๆ แต่ชุดผ่าตัดเงา ร่างที่สูงใหญ่ ไม่พูดชื่อนามสกุล ยิ่งทำให้คนตัดสินชี้ขาดได้ ง่ายกว่าพูดออกมา!
“เปิดเผยชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังของฉู่ลั่วหาน ความจริง เป็นศัลยแพทย์บางทำนของโรงพยาบาล”
เนื้อหาข่าวแถวหนึ่ง รูปภาพสองรูป ทำให้ฉู่ลั่วหานนั่งลง
บนแท่นชื่อเสียงฉาวโฉ่ในการคบช้อย่างแน่นหนา
หยวนซูเฟิน “ปีก” โยนโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะ สั่น สะเทือนจนแก้วจานสั่นไหวอย่างรุนแรง ส่งเสียงที่หนักอึ้ง ออกมา
“นังหญิงสารเลว! ฉันควรจะรู้ตั้งนานแล้วว่าเธอไม่ใช่ ของดีอะไร! ”
ถือโอกาสคว้ากับข้าวจานหนึ่งขึ้นมา หยวนซูเฟินยืนพรวด ก้าวเดียวข้ามมาถึงด้านหน้าของฉู่ลั่วหาน จากนั้นยกแขน ขึ้น..
“คุณแม่…! ! ”
“พรวด! ”
กะหล่ำดอกผัดหมูสับจานหนึ่งไหลลงมาตามใบหน้าของคู่
ลั่วหาน!
คู่ลั่วหานนิ่งอึ้งอยู่กับที่อย่างตื่นตกใจ ดวงตาทั้งสองข้าง ปิดลงตามความคุ้นชิน สิ่งที่ตามมาก็คือความร้อนเดือด พล่านที่ปะทะมาบนใบหน้า!
น้ำจากอาหารเปียกชุ่มเส้นผมและใบหน้าที่ขาวซีต เครื่อง ปรุงต่างๆไหลจากใบหน้าลงมาสู่ร่างกาย
กะหล่ำดอกติดอยู่บนปกคอเสื้อ แปะกระทบลงบนหน้าเท้า อย่างน่าอับอาย..
“ขโมยผู้ชายขโมยมาถึงโรงพยาบาลแล้ว ! คู่ลั่วหาน ใน กระดูกของเธอเลวขนาดนี้เลย?! “
