ตอนที่ 212 คนไข้ที่บริการยากที่สุด
โม่หรูเฟยไม่เข้าใจค่าถามของหลงเชียว และไม่คาด คิดว่าเขาจะจงใจอธิบายให้เธอฟังเพราะเธอเข้าใจแอ นน่าผิด เธอยิ้มอย่างอับอาย และยื่นมือผ่านโต๊ะ อาหารไปจับมือของเขาไว้แน่น “ฉันไม่รู้ว่าเธอมีคู่หมั้น แล้ว ก็แค่… ฉันคิดว่าพวกเขาสองคนนั่งด้วยกัน ดูเข้า กันได้ดีมาก พี่เซียวฉันไม่ได้เจตนาอย่างอื่น”
ยิ่งเธอพยายามอธิบายมากเท่าไหร่ สีหน้าของชาย ที่อยู่ตรงข้ามเธอก็ยิ่งดูแย่ลงเท่านั้น เขาก็ดึงมือออก จากฝ่ามือของเธอออกมา ท่านเชียวหยิบเมนูขึ้นมาดู “ถ้าคุณไม่แน่ใจ ไม่รู้ ก็อย่าพูดไปเรื่อย ฉันไม่ชอบผู้ หญิงพูดมาก ยิ่งไม่ชอบผู้หญิงที่ชอบเดาเรื่องคนอื่นไป ทั่ว”
“ต่อไปฉันจะไม่ทำอีก” โม่หรูเฟยอธิบายอย่าง รวดเร็วและแสดงรอยยิ้มที่มีเสน่ห์และชุ่มชื่นออกมา ทันที เอาใจเขา “พี่เชียวคุณลองทานฟัวกราส์ที่นี่ดูสิ ครั้งที่แล้วฉันมาทายกับพี่หยิ่งจือ รสชาติดีมากเลย ค่ะ”
เกาหยิ่งจือ?
คำสามคำนี้ไปจี้จุดของท่านเชียวเงยหน้าขึ้นมอง จากด้านหลังเมนู “หรูเฟย คุณไม่มีอะไรจะพูดนอกจาก ลูกพี่ลูกน้องของคุณแล้วเหรอ? ถ้าไม่มี ก็ไม่ต้องพูด”
โม่หรูเฟยหงุดหงิดจนอยากจะตบตัวเอง เธอรู้ว่า หลงเซียวไม่ชอบสองคนนี้ แต่เธอพูดถึงมัน โดยไม่ได้ ตั้งใจ เธอรีบยิ้มหวานและเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างอ่อน หวาน “พี่เชียว สองสามวันก่อนฉันกับคุณน้าไปช็อป ปิ้งด้วยกัน คุณน้ายังบอกอีกว่า วันอื่นเราไปเที่ยวด้วย กันอีก…”
โม่หรูเฟยพูดไปเยอะมาก หลงเชียวฟังไม่เข้าหูเลย สักคำ ความสนใจทั้งหมดของเขาจดจ่ออยู่ที่โต๊ะที่อยู่ ไม่ไกลนัก ไม่รู้ว่า ลั่วลั่ว มาทานข้าวกับเกาจึงอานเขา จะคุยอะไรกันนะ?
เกาจึงอานทำเสียงชิชะ “แอนน่าคุณเห็นไหม? นั่น คือคู่รักที่แท้จริง คนรักกันเวลาอยู่ด้วยกัน มักจะมี เรื่องที่คุยกันไม่รู้จบ และมีความสุขมาก”
แอนน่าหั่นสเต็กด้วยมีดและส้อมอย่างไม่แยแส “ถ้าคุณชายเกาอิจฉามาก ก็ไปร่วมโต๊ะได้นะ พอดีเลยจะได้ให้ฉันทานข้าวในบรรยากาศที่เงียบสงบสักที”
เกาจิงอานจิ้มฟัวกราส์มาเล็กน้อยแล้ววางลงบน จานของแอนน่าตอนที่เขาดึงมือกลับ เขาก็ขมวด คิ้ว” ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอของพวกเขาหรอกนะ อีกอย่างตัวเอกของผมในวันนี้คือคุณ วันนี้ผมจะ บริการคุณเอง”
มีดและส้อมสีเงินเคาะไปบนจานพอร์ชเลนระดับไฮ โซ ท่าให้เสียงที่ไพเราะดังขึ้น แอนน่ามองไปที่ฟัว กราส์ในจานแล้วขมวดคิ้ว” คุณชายเกาเรายังไม่สนิท พอที่จะคืบอาหารให้กันนะ”
เกาจึงอาน ท้าวศอกไว้ที่ขอบโต๊ะ เขาไม่ได้โต้เถียง แต่ยิ้มอย่างใจเย็น “ผมไม่ได้ขอให้คุณคืบให้ผม เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่คีบให้กันและกัน แต่ฉันให้ บริการคุณเพียงฝ่ายเดียว”
มีร่องลึกปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของแอนน่าเธอไม่กิน อาหารที่คนอื่นคืบให้ อย่าว่าแต่เกาจิ่งอานเลย แม้ว่า ทานข้าวกับเควินเขาก็ไม่กล้าคืบให้เธอตามใจชอบ
” คุณชายเกาเป็นคนซาดิส์หรือเปล่าคะ?” เธอมองฟัวกราส์ที่สะดุดตาและอยากจะให้พนักงานมาเก็บจานไป
เกาจึงอานที่หยิ่งมาโดยตลอด อย่าว่าแต่ถูกรังแก ในเกียวโตนี้คนที่กล้าทำให้เขาเสียหน้านอกจากคน ตระกูลหลงแล้ว ก็ไม่มีคนอื่น แต่แอนน่ากล้าพูดกับ เขาแบบนี้
เกาจึงอาน “ฮ่าฮ่า” ยิ้มอย่างจริงใจ “แล้วอย่างงี้ แอนน่าเป็นคนที่ชอบซาดิสม์เหรอ?ถ้าเป็นเช่นนี้ เรา สองคนเนี่ยเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว”
เสียงหัวเราะจากที่นั่งตรงนั้นไปรบกวนท่านเชียว อยู่ต่อหน้าอาหารที่เต็มโต๊ะ เขากลับทานไม่อร่อย เมื่อ เทียบกับความไร้ชีวิตชีวาของฝั่งนี้ แอนน่าและเกาจิ่ง
อานกลับคุยกันอย่างสนุกสนาน
ท่านเซียวรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
ถ้า เกาจิงอานกล้าที่จะมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนเล็ก น้อยต่อ ลั่วลั่วละก็ เขาก็สัญญาว่าจะตัดแขนขาของ เขาออกด้วยตัวเอง
โม่หรูเฟยเริ่มคืบผักให้เขาก่อน พยายามทำให้เขา พอใจ” พี่เชียวลองทานนี่ดูสิ”
หลงเชียวไม่ได้กินอาหารเลยสักคำ และคิ้วของเขาก็ไม่คลายออกสักที ” หรูเฟย คืนนี้ผมมีธุระ ให้ลูกพี่ ลูกน้องของคุณพาคุณกลับไปนะ”
โม่หรูเฟยกินไป ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนกำลังการ เคี้ยวเทียน อายแชโดว์ที่ตั้งใจทามาอย่างระมัดระวังก็ ดูเหมือนจะหลุดออกมาทีละชั้นทีละชั้นเหมือนภาพ วาดบนผนัง” พี่เซียวฉันมาที่นี่เพื่อทานข้าวกับคุณ ฉัน เป็นคู่หมั้นของคุณ คุณจะผลักฉันให้ลูกพี่ลูกน้องของ ฉันทำได้อย่างไร?”
น้ำเสียงของเธอหดหูเล็กน้อย เธอมองไปที่หลง เชียวเหมือนจะร้องไให้ออกมา แต่สีหน้าของเขา เฉยเมยจนทำให้คนเห็นรู้สึกปวดใจ มันทำให้โม่หรู เฟยเจ็บปวดอย่างมาก
หลงเชียววางแขนบนโต๊ะเช่นเดิม มองไปที่โม่หรู เฟยด้วยความปวดหัว คุณต้องการให้ผมเตือนคุณ อีกครั้งหรือไม่ว่า สัญญาการแต่งงานระหว่างคุณกับ ผมมันมาได้ยังไง? อีกอย่าง ผมบอกคุณแล้วว่าคุณ เต็มใจที่จะเป็นคู่หมั้นของผมแค่ในนาม ก็แล้วแต่คุณ แต่คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะแสดงความคิดเห็นตอนเรื่องใดๆ และการตัดสินใจใดๆของผม ยิ่งไม่มีสิทธิ์มาคัดค้าน ผม”
สิ่งที่หลงเชียวพูดเมื่อ ปีก่อน ทุกคำทุกประโยค ปรากฏขึ้นในหัวของโม่หรูดฟย เพื่อที่จะได้รับ ตำแหน่งคู่หมั้นของหลงเชียว โม่หรูเฟยได้สัญญาไว้ ทุกอย่าง เธอคิดเสมอว่าเธอจะได้ใจของหลงเชียวมา แต่เวลาผ่านไปปีกว่าแล้ว เธอก็ยังแพ้ให้กับผู้หญิงที่ ตายไปแล้ว!
รักมากแค่ไหน ก็เกลียดและไม่เต็มใจมากแค่นั้น! เธอกัดฟันไว้และพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้วค่ะพี่
เชียว”
หลงเซียวไม่ได้ให้โอกาสเธอเจรจาแม้แต่นิด เดียว” ถ้ารู้แล้ว ตอนนี้ควรทำอย่างไร คงไม่ต้องให้ ผมสอนนะ?”
ดวงตาของโม่หรูเฟยเบิกกว้างขึ้นมาทันที “เดี๋ยวนี้ เหรอ?!”
หลงเซียวกำลังจะไล่เธอออกจากโต๊ะอาหาร ซึ่ง ความหายมันชัดเจนมาก
โม่หรูเฟยกำหมัดไว้แน่น เธอไม่ได้ลุกขึ้น แต่กลั้น ความโกรธในใจของเธอไว้ และถามไปทีละคำว่า “พี่ เชียว คุณชอบแอนน่าใช่ไหม”
สัญชาตญาณของผู้หญิงแม่นย่ามาตลอด
ท่านเซียวไม่ได้ยอมรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาวาง มีดและส้อมลง แล้วนั่งพิงพนักเก้าอี้ ” หรูเฟยคุณยุ่ง เรื่องของผมมากเกินไปแล้ว”
สถานะของแอนน่ายังไม่แน่นอน เขาสร้างศัตรูให้ เธอไม่ได้
ที่จริงเขาอยากจะหยุด แต่สถานการณ์มันห้ามไม่ได้
โม่หรูเฟยลุกขึ้นและกำสายกระเป๋าไว้แน่นด้วย ความโกรธ ” พี่เซียว คุณทานไปก่อน ฉันไปก่อนนะ”
สถานะที่ขึ้นชื่อว่าคุณนายของตระกูลหลงหมายถึง อะไร? เบื้องหน้าคนทั่วไปนั้นดุดีมีสง่า แต่แท้จริงแล้ว ได้อยู่กับชายผู้ว่างเปล่า โดยไม่ตอบสนองใด ๆ ไม่มี ความใส่ใจดูแลใด ๆ
ในเมื่อเลือกที่จะดื่มยาพิษเพื่อดับกระหายน้ำ ก็ควร ที่จะรู้ว่ามันต้องชดใช้
“แอนน่าเป็นหมอประจำตัวของผม เตือนเธอด้วยว่า ผู้ชายคนไหนที่เธอควรบริการ”
เขาจงใจเน้นคำว่าผู้ชาย และเห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจ
โม่หรูเฟยโกรธจนตัว สั่น บีบคำพูดออกมาว่า “อั้ม”
ทั้งแอนน่าและเกาจิงอานไม่คาดคิดว่าจู่ๆ โม่หรูเฟย จะเข้ามายุ่ง แอนน่าเงยหน้ามองดูใบหน้าที่ซีดเซียว เพราะถูกรังแกมาของเธอด้วยความสงสัย “คุณโม่มี อะไรรึเปล่า?”
โม่หรูเฟยไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ แค่ได้ยินเสียงของ เธอเหมือนกับฉู่ลั่วหานเธอก็อยากจะบีบคอเธออยู่ แล้ว!
พี่จึงอานพี่เชียวมีธุระต่ออีก เพราะงั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง ฉันกลับบ้านนะ”
สีหน้าของเกาจิ๋งอาน แย่ลงทันที “ฉัน?”
เธอไม่ได้รอให้เกาจิ้งอานสิ้นสุดการประหลาดใจ โม่หรูเฟยก็กัดฟันแล้วพูดกับแอนน่าว่า “พี่เซียวให้ คุณไปหาเขา”
ทีม?
คราวนี้ถึงคราวที่แอนน่าจะรู้สึกงงใจ หลงเชียวจะ ทำอะไรอีก?
แอนน่าเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “คุณชายเกา ขอโทษด้วยนะคะ ดูเหมือนว่าคนใช้ของฉันต้องการ ฉัน ทั้งสองคนทานอาหารให้อร่อยนะคะ คุณโม่เรา เพิ่งเริ่มทานกัน บริกรจะเอาจานใหม่มาให้นะคะ ทีรา มิสุ หวังว่าคุณจะชอบมันนะคะ”
โม่หรูเฟยอยากจะปาเค้กใส่หน้าเธอจริงๆ!
* แอนน่าอาการป่วยของพี่เซียวก็รบกวนคุณด้วย นะ คุณต้อง….ดูแลเขาให้ดีสุด!”
ไม่ว่าใครมาได้ยินต่างก็ฟังออกว่า เธอกำลังหึง!
แอนน่าขยับเก้าอี้ออกไป “คุณ โม่สบายใจได้เลยค่ะ ฉันปฏิบัติต่อคนไข้อย่างเท่าเทียมกันมาโดยตลอด”
เมื่อเดินไปถึงที่โต๊ะอาหารของหลงเชียว แอนน่าไม่ ได้นั่งที่เก้าอี้ที่โม่หรูเฟยเคยนั่ง แต่ยืนอยู่หน้าโต๊ะและ มองไปที่เขา ” หรือว่าคุณหลงทานข้าวกับคู่หมั้น แล้ว ตื่นเต้นเกินไป หัวใจได้รับการกระทบกระเทือนต้อง การรักษาตัวฉุกเฉินหรือ?”
ผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่พูดจาเสียดสีเธอจะตายรึไง
แต่ทันทีที่เธอปรากฏตัว ท่านเซียว รู้สึกสว่างขึ้นมา ทันที แม้ว่าใบหน้าของเธอจะกวนตีนมากก็ตาม
“นั่งลง”
ท่านเชียวหยิบมีดและส้อมขึ้นมาอีกครั้ง และเริ่ม เพลิดเพลินกับอาหารมื้อค่ำอย่างแท้จริง
แอนน่าเบะปากเล็กน้อย “ให้ฉันกินของเหลือของคู่
หมั่นของคุณเหรอ?”
“ทำไม?ไม่เต็มใจ?”
* แน่นอนว่าไม่เต็มใจ”
ท่านเซียวเคี้ยวอาหารในปาก แก้มของเขาขยับเป็น จังหวะ “ถ้าคุณไม่เต็มใจก็นั่งลงและดูผมกิน”
ที่!
แอนน่าหัวเราะเยาะ แล้ววางมือของเธอลงบนโต๊ะ เธอเกือบจะมองบนใส่เขา” หลงเซียว คุณมาทำเก่ง ทำไม? คุณหงุดหงิดอะไร?”
ท่านเซียวกินอย่างเอร็ดอร่อย “แล้วหมอประจำตัว ของผม ผู้หญิงที่ผมเพิ่งประกาศไปว่าผมจะจีบ มาทาน ข้าวกับลูกพี่ลูกน้องของคู่หมั้นผมเนื่องในฐานะอะไร ครับ?”
แม่งเอ้ย ความสัมพันธ์นี้จะซับซ้อนไปกว่านี้อีกใหม?
“เพื่อน!”
ท่านเซียวหัวเราะเยาะ” ดูเหมือนว่าคุณจะเหงามา กนะเนี่ย หิวจนคบเพื่อนไม่เลือก?”
แอนน่าดึงเก้าอี้ออกมาและนั่งลงด้วยความโกรธ ” หลงเชียว สิ่งที่คุณทำไปเมื่อกี้ มันไม่สุภาพอย่าง มาก คู่หมั้นของคุณเสียหน้ามาก คุณจะให้เธอคิด อย่างไรกับฉัน? ให้เกาจึงอานคิดอย่างไรกับฉัน?”
หลงเชียวหั่นสเต็กออกมาแล้วเสียบไว้ที่ส้อมของตัว เอง ยัดใส่ปากแอนน่าอย่างแม่นยำ!
เนื้อวัวปิดปากของแอนน่าไว้ และแอนน่าก็ตกใจ อย่างมาก
ดวงตากลมๆของเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลา ที่ไร้ความปรานีของหลงเชียว ได้แต่ด่าเขาว่าคนเหี้ย ในใจ!
ท่านเซียวดูเหมือนก้อนเมฆที่ลอยอยู่เปลี่ยนไปมา ไม่สามารถจับทางได้ “ทำไมฉันต้องติดด้วยว่าคนอื่น จะคิดอย่างไร?”
เอาแต่ใจมาก หยิ่งยโสมาก
ผู้ชายคนนี้นี่หยาบคายไม่มีที่ติ!
นิ้วเรียวยาวของท่านเชียวเอื้อมไปที่ริมฝีปากของ แอนน่าแล้วบีบไปที่คางของเธอต่อหน้าของสองคนที่ นั่งอยู่โต๊ะฝั่งนั้น สอนให้เธอกินอาหารด้วยตนเอง ว่า” ถ้าคุณไม่รีบกัด น้ำลายก็จะออกมาแล้วนะ คุณแอ นน่า”
”
แอนน่ากลืนสเต็กลงไปพร้อมความโกรธ ” หลง เชียว พอได้แล้ว มากกว่านี้ก็จะไม่สนุกแล้ว”
ท่านเซียว จิ้มมาอีก 1ชิ้น เขาชอบภาพเธอตอนเคี้ยว มากๆ “ตอนนี้คุณกำลังพูดกับผมในสถานะอะไร?ถ้า ในสถานะแฟนหรือภรรยาในอนาคต ผมจะฟัง ถ้า สถานะอื่น ๆล่ะก็ ไม่ว่าหลังจากนี้คุณจะพูดอะไร คุณ กลืนมันลงไปพร้อมอาหารได้เลยได้เลย ”
ไอ้เวร! แบบนี้เรียกว่าจีบเธอหรือ? เรียกว่าบังคับ เธอดีกว่า?
” ฉันเป็นหมอของคุณ แค่นี้”
“ มันไม่สำคัญหรอก สถานะสามารถอัพเกรดได้ และปรับบทบาทได้” เขาส่งรอยยิ้มที่น่าหลงใหลออก มาอีกครั้ง เขาจับจังหวะการเต้นของหัวใจเธอไปอย่าง ง่ายดาย
* หลังทานอาหารเสร็จ ผมจะพาคุณไปที่ ๆ หนึ่ง”
“ฉันไม่ไป”
” เมื่อสักครู่นี้ใครบอกว่าเป็นหมอของผม ถ้าคุณ เลือกสถานะนี้แล้ว ผมจะเชื่อฟังคุณอย่างดีเป็นคนไข้ที่
ดี”
“นายมันคนพาล หลงเชียว”
ท่านเชียวลิ้มรสอาหารรู้สึกมีความสุขมากขึ้น “เมื่อ ก็นี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ”
แอนน่าเคี้ยวสเต็ก” หลงเชียว!”
เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “ดีมากความ หมายของสองคำนี้ก็คือคนพาล”
แอนนา: ..
สมัยนี้แม้แต่คนพาลก็สามารถทำตัวเลวๆอย่างเปิด เผยได้! มีแค่ที่นี่ที่เดียวไม่มีสาขาอื่นแล้ว!
ที่โต๊ะอาหารถัดไป ตั้งแต่ที่ย้ายมานั่งตรงนี้ น้ำตา บนใบหน้าของโม่หรูเฟยยังไม่ได้หยุดเลย แต่เธอไม่ กล้าร้องมีเสียง ตอกแตกๆน้ำตาไหลหยดลงบนจาน เหมือนกับเครื่องปรุง
เกาจิงอานลูบๆไปที่หน้าผากของเธอ “หรูเฟย ดูสิ ตอนนี้สภาพเธอเป็นยังไง แค่เพราะผู้ชายคนนี้”
“ฉันรักเขา ฉันยอม!”
เกาจึงอานคร่ำครวญถึงความโชคร้ายของเขา และ โกรธเขา” ความรัก แม่งมีของแบบนี้ในโลกใบนี้ด้วย เหรอ? อย่าโทษว่าพี่ไม่เตือนเธอนะ ของพวกนั้นเป็น หลอกลวงในหนังสือเท่านั้น ในชีวิตของเรา มีแค่ต่าง ฝ่ายต่างหาความต้องการของตัวเอง”
โม่หรูเฟยกัดฟันของเธอไว้แน่น และพูดอย่าง คลุมเครือว่า “นั่นเป็นเพราะพี่ไม่เคยรักมาก่อน พี่ไม่ เข้าใจ”
“รัก? อ่อ… ถ้าเป็นแบบทำ ฉันก็เข้าใจนะ”
