ตอนที่ 208 พานพบทะเลชางไห่ ทะเลอื่นก็ไม่อาจ เปรียบปาน
แอนน่าได้รับโทรศัพท์จากคณบดีเฉิน ปฏิกิริยาแรกที่รู้สึกก็ คือ “คุณล้อเล่นอะไรเนี่ย”
คณบดีเฉินขอร้องไหว้วานอยู่ทางนี้ “แอนน่านิสัยของถัง จิ้นเหยียนคนนี้นั้นตรงไปตรงมา โผงผาง ถ้าเขาตัดสินใจที่จะ ยอมแพ้แล้ว ก็จะไม่หันหัวกลับมาอย่างง่ายๆ แน่ คลี่คลาย กับปัญหาตรงหน้าก่อน ผมก็ได้แต่ขอความช่วยเหลือจาก คุณแล้ว”
ให้เธอยื้อถังจิ้นเหยียนกลับมาผ่าตัดให้คนไข้เหรอ
เธอใช้ฐานะอะไร จุดยืนอะไร จะเริ่มเอ่ยปากอย่างไรดี อีกทั้งไม่ต้องพูดว่า เธอก็ไม่แน่ใจว่าคนที่เพิ่งรีบกลับมา จากอเมริกาใช่ถังจิ้นเหยียนหรือไม่ ถึงแม้ว่าเขาจะใช่ แล้ว เธอจะเริ่มเอ่ยปากยังไงดีล่ะ
คณบดีเฉินไหว้วานต่อไป ก็ขาดแค่คุกเข่าต่อแอนน่าผ่านทางโทรศัพท์แล้ว แอนน่าเอาเป็นว่าผมขอร้อง คุณแล้วกัน พวกเราไม่มีวิธีเชิญเขามาได้จริงๆ”
หือ?
“คุณถังท่าน นี้ หรือว่าก็เห็นชีวิตคนเป็นแค่อากาศหรอกเห รอ ถ้าจะอธิบายให้ละเอียดหน่อย เขาจะไม่ทำเป็นไม่เห็น ใน เมื่อเขาก็เคยเป็นหมอท่านหนึ่ง ตอนนี้ก็ไม่น่าจะจู่ๆ เปลี่ยน ไปจนไม่มีความสัมพันธ์กับใครทั้งสิ้น”
* โถ่เอ๊ย คุณไม่เข้าใจสถานการณ์นะแอนน่า ในปีนั้น จริงๆ ก็… เพราะว่าเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย โถ่ สรุปว่า คุณก็ ลองสักตั้ง ได้มั้ย”
อดทนไม่ไหวกับการขอร้องของผู้อำนวยการเฉิน แอนน่า ก็ได้แต่ตอบตกลงไป
บนมือถือแสดงเบอร์มือถือที่คณบดีเฉินส่งมา ค่าขึ้นต้นมี
ถัง จี้ เหยียน สามตัว
ที่น่าแปลกใจก็คือ ตัวของถังจิ้นเหยียนนั้นอยู่ที่อเมริกา แต่เบอร์นี้กลับขึ้นต้นด้วยรหัสประเทศจีน +86 มีเงินก็ทำ อะไรตามใจตัวเองเหรอ อยู่อเมริกาก็ใช้โรมมิ่งระหว่าง ประเทศ
แอนน่าทิ้งตัวลงบนโซฟา คิดบทเกริ่นน่าอยู่สักพัก แล้วจึง โทรออกไป
ถังจิ้นเหยียนที่อยู่ใกลโพ้นทะเลอยู่อีกฟากนั้น กำลัง ปรึกษาหารือกับกลุ่มวิจัยเกี่ยวกับเรื่องของการทดลองอยู่ โทรศัพท์ส่วนตัวในกระเป๋ากางเกงดังขึ้นมา ใช้เบอร์ โทรศัพท์ของประเทศจีนมาโดยตลอด ไม่อยากจะใช้หลาย รอบแล้ว แต่นึกถึงที่ว่านี่เป็นช่องทางการติดต่อเพียงหนึ่ง เดียวระหว่างที่ตอนจู่ลั่วหาน ยังมีชีวิตอยู่กับเขา เลยเก็บมา ไว้โดยตลอด
นับว่าเป็นการคิดถึง ลึกๆ เข้าไปข้างในจิตใจนั้น ก็ยังคง เฝ้ารอมาโดยตลอด ต้องมีสักวันหนึ่งที่เกิดเรื่องอัศจรรย์ขึ้น จู่ๆ จู่ลั่วหานก็โทรมาหาเขา
เบอร์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอเป็นเบอร์โทรจีนที่แปลกหน้า
ถังจิ้นเหยียนสไลด์ปุ่มรับสาย “สวัสดีครับ”
ว
แอนน่าถอนหายใจออกมาเชือกหนึ่ง เธอยังนึกเสียอีกว่า
จะไม่มีคนรับสายซะ แล้ว
“คุณถัง สวัสดีค่ะ ฉันคือ…”
ลั่วหาน!
ทันใดนั้น ถังจิ้นเหยียนก็ลุกขึ้นมายืน เก้าอี้โดนเขาปัดจน ล้ม “ตึ้ง” กระเบื้องพื้นแตกออก ทำให้ส่งเสียงดังสั่นสะเทือน
“ลั่วหานคุณคือลั่วหาน ใช่หรือไม่”
เส้นต่างๆ บนใบหน้าของถังจิ้นเหยียนดึงขึ้นมาเนื่องจาก ตื่นเต้นมากเกินไป การแสดงออกทางสีหน้ากับความรู้สึก นึกคิดภายในจิตใจนั้นต่างจะบ้าคลั่งไปพร้อมๆ กัน สองมือ กำโทรศัพท์แน่น ตื้นตันจนแทบอยากจะหลุดเข้าไปอยู่ใน หน้าจอโทรศัพท์ หลุดเข้าไปอยู่ในสาย แล้วดึงผู้หญิงในสาย คนนั้นเข้ามากอดไว้ในอ้อมอก
ลั่วหาน!
เขารอมาสองปีกว่า ในที่สุดก็มาถึงแล้ว
พระเจ้าประทานสิ่งมหัศจรรย์สิ่งหนึ่งมาให้เขา!
นักวิจัยในห้องประชุมต่างตะลึงจนเบิกตาโพลง ดวงตาสี ฟ้าสิบกว่าคู่เห็นสภาพที่ถังจิ้นเหยียนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ภาพลักษณ์ของถังจิ้นเหยียนทั้งหมด ได้พังทลายหายไปโดยพลัน
เขาก็จะมีตอนที่ตื่นเต้นด้วยเหมือนกันเหรอ?
เขาไม่ได้มีแค่หน้าเดียวท่าเดียวหรอกเหรอ?
แอนนำเกาหัวเบาๆ ก็รู้ว่าเขาจะมีปฏิกิริยาตอบสนองแบบ นี้ ควรไปตายซะ เมื่อสักครู่น่าจะปรับเสียงหน่อย เล่นทำเอา เธอจะอธิบายว่า ตัวเองไม่ใช่ฉู่ลั่วหาน ก็รู้สึกจะใจดำไป หน่อย
แอนน่ายิ้มแหยะๆ ไปเล็กน้อย ได้ยินเสียงของถังจิ้นเหยี ยนตอนนั้นอย่างชัดเจน เสียงหนักแน่นยิ่งกว่าเดิม ความเร็ว ของเสียงเต้นของหัวใจเขา พุ่งขึ้นไปถึง150 เจ้าหมอนี่ใจเต้น ขึ้นมานี้ น่ากลัวยิ่งกว่าหลงเชียวอีก
“คุณถัง ฉันคือแอนน่า เราเคยเจอกันในมหาวิทยาลัยฮาร์ วาร์ดนะ ไม่ทราบว่าคุณยังพอจะจำได้บ้างมั้ย”
แอนน่าหลับตา สูดหายใจเข้าลึกๆ กลัวว่าจู่ๆ ถังจิ้นเหยี ยนจะเป็นลมล้มไปจริงๆ
อเมริกาที่ไกลโพ้น สันหลังอันกำยำของถังจิ้นเหยียน ทันทีทันใดก็ล้มลงไปแล้ว ร่างกายที่หลังจากอยู่ ในอาการตื่นเต้นชั้นสุด จู่ๆ ก็ล้มลงมาหนึ่งท่อน มือข้างเดียว ที่ไม่มีเรี่ยวแรงยึดโต๊ะเอาไว้ถึงจะสงบสติอารมณ์ไว้ได้
ได้ยินเสียงแหบแห้งจากทางนั้น แอนน่าถามอย่างไม่ สบายใจว่า “คุณหมอถัง คุณเป็นอย่างไรบ้าง ไม่เป็นอะไรใช่ มั้ย”
ถังจิ้นเหยียนหลับตา ปรับการหายใจสักครู่ “ไม่เป็นอะไร คุณหนูแอนน่า ไม่ทราบว่ามีอะไรครับ”
แอนน่าตบๆ อก ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว กลัวจริงๆ ว่าจะ ทำเอาเขาตกใจจนหัวใจวายขึ้นมาน่ะสิ “เป็นแบบนี้นะ…”
นำจุดประสงค์ที่ตนเองโทรศัพท์มาพูดไปหนึ่งรอบ จากนั้น ก็รอการตอบกลับของเขา เพื่อที่จะลดช่องว่าง เธอได้ทำ เตรียมใจกับการปฏิเสธของเขาไว้แล้ว
ถังจิ้นเหยียนก็ไม่ได้ปฏิเสธโดยตรง “คุณบอกว่า โปรเจ คนี้ คุณเป็นคนรับผิดชอบเหรอ”
“ก็ใช่ แต่ว่าตอนนี้ฉันได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งอาการของคนไข้ก็แย่มากๆ ถ้าหากว่าหาคุณหมอที่เหมาะ สมไม่ได้ ฉันก็จะไม่รบกวนคุณ หวังว่าคุณจะเข้าใจ”
ถังจิ้นเหยียนคิดแล้วคิดอีก ใช้ภาษาอังกฤษพูดกับคนใน ห้องประชุมเบาๆ ไม่กี่ประโยค ทางนั้นตอบอะไรไป จากนั้น ถึงจะพูดใส่ไมค์ใหม่ “ช้าสุด3ชั่วโมงผมจะให้คำตอบคุณ”
“ไม่ได้ คุณต้องตอบฉันมาในตอนนี้ คนไข้รอไม่ได้ คุณ เป็นหมอ คุณควรรู้ว่า เวลาสำคัญกับพวกเขามากแค่ไหน มา ถึงตอนนี้แล้ว ฉันหวังว่าคุณถังวางอารมณ์ส่วนตัวทั้งหมดลง ก่อน เพื่อคนไข้ ถอยมาหนึ่งก้าวได้ไหมคะ”
เธอบังคับไปหน่อย ตอนนี้ก็เขาโดนปิดทางที่จะถอยแล้ว
แอนน่าก็ได้ที่ขี่แพะไล่อีกครั้ง ไล่ถึงความลังเลสุดท้ายใน ใจเขา “ทฤษฎีที่คุณหมอถังกำลังวิจัยในขณะนี้ เหมาะสมกับ โปรเจคนี้พอดี ถ้าได้ล่ะก็ ฉันหวังว่าจะได้ร่วมงานกับคุณ เข้าไปอีกขั้น คุณถัง ฉันรอคุณที่ประเทศจีน”
พรวดเดียว เธอพูดจบแล้วก็วางสายไป
“ฉันรอคุณที่ประเทศจีน”
ประโยคนี้ สะกิดเข้าไปในความยืนหยัดสุดท้ายของถังจิ้น
เหยียน
“Caseyจองตั๋วไปเมืองหลวงไฟล์ทที่เร็วที่สุดให้ผมหน่อย
ผมต้องกลับประเทศด่วน”
โรงพยาบาลหวาเซี่ย
“คุณพูดว่าอะไรนะ ถังจิ้นเหยียนจะกลับประเทศ จริงๆ”
เกาหยิ่งจือเกาะแขนของซุนเจียลี่แน่น บีบจนทำแขนเธอ แทบจะแตก ซุนเจียลี่กัดฟันจนปวด “ใช่…คุณปล่อยมือฉัน ก่อน เจ็บ”
เกาหยิ่งจือปล่อยแขนของเธอออก ดีใจจนแทบเป็นบ้า ดีใจ ตื่นเต้น ความดีใจมากมายพลุ่งพล่านออกมาอยู่ในใจ เธอเป็นบ้าไปแล้วเรียบร้อย
ถังจิ้นเหยียนจะกลับมาแล้ว เธออดทนรอเขามาเป็นเวลา สองปีกว่า คิดว่าจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว ไม่นึกว่า เธอจะคิด อย่างไรก็คิดไม่ถึง ถังจิ้นเหยียนยังคงจะกลับมาได้
จะว่าไป ระหว่างพวกเขาสองคนก็ยังมีโอกาสพรหมลิขิตของเธอกับถังจิ้นเหยียน ยังไม่ได้สิ้นสุดลง
ซุนเจียลี่เห็นความดีใจบนใบหน้าของเธอ อดไม่ได้ที่กวน ซ้ำยังอดไม่ได้ที่จะเดือน “ผู้อำนวยการเกา ถังจิ้นเหยียนถูก แอนนาเชิญกลับมานะ คุณรู้มั้ยว่านี่มันหมายความว่าอะไร”
จู่ๆ สายตาของเกาหยิ่งจือก็จ้องเฉียบไปยังซุนเจียลี่ หรี่ ดวงตาลง ครุ่นคิดถึงพายุเฮอริเคนสีดำอยู่อย่างลับๆ แอน นา…คู่ลั่วหาน
เป็นคนเหี้ยนี้อีกแล้ว คนเหี้ยที่วิญญาณยังคงไม่ไปไหน
“หรือว่าถังจิ้นเหยียนจะรู้สถานะของแอนน่าแล้วหรอกเห รอ” เกาหยิ่งจือกำแขนของซุนเจียลี่แน่นอีกครั้ง การเจ็บปวด ครั้งนี้ โหดมากยิ่งขึ้น
ซุนเจียลี่เจ็บจนน้ำตาแทบจะไหล “ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ เหมือนว่าจะไม่ใช่ ถ้าหากรู้ว่าแอนน่าก็คือฉู่ลั่วหาน เขาก็ต้อง บินกลับมาทันทีแน่ๆ”
ใช่ ใช่แล้ว ดูจากความรู้สึกที่ถังจิ้นเหยียนมีต่อจู่ลั่วหาน เขาต้องบินกลับมาทันทีแน่ๆ
เกาหยิ่งจือนั่งบนเก้าอื้อย่างเหี่ยวเฉา ไม่ได้ เธอจะให้ถัง จิ้นเหยียนรู้สถานะที่แท้จริงของแอนนำไม่ได้ จะต้องให้พวก เขาจากกันและกันไม่ได้
บริษัทMBK ห้องทำงานท่านประธาน
จีดงหมิงนำเอกสารฉบับหนึ่งส่งให้หลงเชียว พูดอย่าง นอบน้อมว่า “ท่านประธาน นี่ข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับคุณ หนูแอนนาที่สืบได้ในขณะนี้ ข้อมูลของตระกูลเฉียวทั้งหมดก็ อยู่ข้างในแล้ว”
ซองจดหมายกระดาษหนังวัวหนาๆ ซองหนึ่ง เพียงพอ สำหรับการสืบค้นตระกูลเฉียวสามรุ่นก่อนให้ทะลุปรุโปร่ง
หลงเชียวลูบๆ ซองจดหมาย พยักหน้า “ฉันรู้แล้ว แกออก
ไปเถอะ”
ศีรษะเจ็บที่อๆ ที่จริงแล้ว แม้ว่าไม่ดูสิ่งข้างใน จากการที่ ได้รู้จักและเข้าใจในช่วงหลายวันมานี้ เขาก็แทบจะตัดความ คิดที่ว่า แอนน่าคือคู่ลั่วหานไปแล้ว
บนตัวของพวกเธอมีสิ่งที่เต็มไปหมด ถ้าหากแอนน่าคือจู่ลั่วหานจริงๆ ทำไมเธอถึงจะไปเรียนรู้อะไรที่ไม่ได้ เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เรียนมาภายในเวลาสองปีมากขนาดนั้นได้
อย่างไร
รถแข่ง?
วิชาแพทย์?
ทักษะการใช้ชีวิตทั้งหมด?
อีกทั้งยังปรับเปลี่ยนหน้าตาไปอย่างสิ้นเชิง เปลี่ยนลายมือ
ไปจนหมดสิ้น
เขาไม่กล้าเชื่อ คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปได้โดยสิ้นเชิง ขนาดนี้
แบกเอาความสงสัยและพะวงไว้ เขาเปิดซองจดหมายออก ข้างในเป็นรูปตั้งแต่แอนน่าเล็กจนโต ตั้งแต่เกิดจนถึง
ประถม มัธยมปลาย มหาวิทยาลัย ผู้ใหญ่ ตอนนี้
สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ หาตัวจับได้ยาก
ก็เป็นใบหน้าที่ร่ำลือกันทั่วทั้งเมือง ไม่เคยเกิดการ
เปลี่ยนแปลง
ในแฟ้มยังมีข้อมูลที่แอนน่าเคยเข้าโรงพยาบาล เวลานั้นตรงกันพอดีกับที่ลั่วหานเกิดอุบัติเหตุขึ้น แต่สถานที่เขียนไว้ว่าที่ได้เทือกเขาแอลป์ หลังจากที่เกิด อุบัติเหตุขึ้น เธอถูกส่งไปที่โรงพยาบาลเซนต์เมรี่ สหรัฐอเมริกา ได้รับการรักษายาวนานกว่า300วัน
ข้อมูลแม้แต่เครื่องมืออุปกรณ์การรักษาก็รวมอยู่ข้างใน อย่างครบถ้วนและถูกต้อง
หลังจากนั้น ยังมีรูปที่แอนน่าหมั้นกับตู้หลิงเซวียน ทั้งสอง เดินจูงมือกันบนสนามหญ้าอยู่ที่คฤหาสน์ส่วนตัวในนิวยอร์ก รอบข้างเป็นญาติสนิทของทั้งสองฝ่าย
แอนน่าเป็นคนที่ต่างกับคู่ลั่วหานโดยสิ้นเชิง มีโบกของตัว เอง กั้นอยู่กับเขาครึ่งซีก โลก ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายมาโดย ตลอด
ดังนั้น.ความคิดที่ว่า แอนนาคือคู่ลั่วหาน ก็ได้ตัดทิ้งไป อย่างสิ้นเชิง
เวลานี้เอง โทรศัพท์ของหลงเชียวก็ดังขึ้น กู้เยนเซินโทร เข้ามา
หลงเชียวลูบหน้าผาก เขาปวดหัวมาก “ทำไมหรอ” “ประโยคนี้ ควรเป็นฉันที่ถามแกปะ? เสียงเที่ยวแรง แกเป็นอะไรไป? อ้อ ใช่ เห็นข้อมูลของแอนน่าแล้ว หรือไม่? ฉันกับแฮคเกอร์ทางนี้สองสามคนร่วมมือกันหานะ อีกทั้งยังมีผู้ช่วยของแก ครั้งนี้ นำข้อมูลของ หญิงงามผู้นี้ ชุดออกมาทั้งหมดได้จริงๆแล้ว พอใจมั้ย”
พอใจ ถึงจะแปลก
“ไม่ใช่ ฉันควรถามแกรู้สึกเสียใจภายหลังมั้ย? ตอนนี้รู้ แล้วว่าแอนนาไม่ใช่เมียของแก ยังไม่รู้ซะยังดีกว่า…”
หลงเชียวอารมณ์ไม่ดีเป็นอย่างมาก “พูดภาษาคนไม่เป็น
ก็วางสายละ”
“อย่า สิ อย่าสิ ฉันตั้งใจมากนะ ฉันว่านะ คุณชายใหญ่หลง คุณชายของผมน่ะ คุณนายของท่านจะไม่ใช่ชีวิตอย่างเด็ด เดี๋ยวหน่อยไม่ได้เหรอ? เมื่อก่อนคุณพลาดลั่วหานไปแล้ว ตอนนี้ล่ะ ยังคิดจะพลาดแอนน่า? ถ้าหากว่าชอบจริงๆ ไม่ ต้องสนใจว่าเธอคือใคร ไม่ต้องไปสนว่าเธอจะแต่งกับใคร จีบมาได้ก็ไม่ใช่ว่าจบแล้วเหรอ ไม่ต้องมาวางมาดเป็นเทพ มังกรอะไรแล้ว ใช้ความจริงใจทำให้เธอได้ใจไปตรงๆ เลย โอเค?”
กู้เยนเซินจะทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว พี่น้องของตัวเองจะโง่งมงายในความรัก แทบจะเป็นตาย ไม่ง่ายที่จะมี ชีวิตอยู่ไปได้ ก็มาเจอกับแอนน่า เจ้าหมอนี่ที่หัวรั้นก็จะไปรัก คนที่เขาไม่ได้รัก เรื่องนี้วุ่นจนเจ็บไข้
ท่านเซียวกุมขมับ ทิ้งน้ำหนักลงไปบนพนักพิงเก้าอี้ “แกรู้ มั้ยว่า อะไรที่เรียกว่า พานพบทะเลชางไห่ ทะเลอื่นก็ไม่อาจ เปรียบปาน”
กู้เยนเซินไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เข้าใจ และก็ไม่เห็นด้วย “ฉันรู้แค่ว่า ผ่านหมู่บ้านนี้ไป ก็ไม่มีร้านนี้ อีกอย่าง ถึงจะเผยข้อมูลที่ใหม่ ที่สุด พวกเพื่อนๆ ฉันที่อยู่ศูนย์กลางการวิจัย มหาวิทยาลัย ฮาร์วาร์ด บอกว่า วันนี้ถังจิ้นเหยียนรับโทรศัพท์ จะบินกลับ มาเลย โทรศัพท์นั้นใครเป็นคนโทร ฉันไม่รู้ แต่ว่าข้อมูลมีผล ที่ที่ถังจิ้นเหยียนจะไป เป็นโรงพยาบาลหวาเซี่ยในมือของ แก”
หลงเชียวผละมือออกจากหน้าผาก นิ้วยาวๆ กดไปที่มุม โต๊ะ โทรศัพท์ที่ทำให้ถังจิ้นเหยียนกลับมาที่โรงพยาบาลอีก ครั้ง ก็มาจากหวาเซี่ย จะเป็นใครที่โทรไปได้ล่ะ?
แอนน่า…
