บทก่อนหน้า ตอนที่ 210 วันต่อมา ความสุขสองเท่า
บทต่อไป
ตอนที่ 210 วันต่อมา ความสุขสองเท่า
เธอกลัดกลุ้มจนเกือบจะอาเจียนเป็นเลือดเพราะเผชิญหน้า กับการป่าวประกาศสารภาพรักอย่างกะทันหันของเขา แอน น่าเพียงรู้สึกว่ามีฝูงอีกาดำบินผ่านหน้าของเธอแล้วยังมีเสียง ร้องประมาณว่า กา กา กา.
หลงเชียวโดนของหรือเปล่า? ควรจะทำการขับไล่อะไร
ใหม?
เมื่อได้เผชิญกับแววตาที่เต็มไปด้วยความนอบน้อมและ จริงใจของเขา มันอ่อนโยนไปถึงซอกกระดูก แอนน่าไม่ยอม ให้ความร่วมมืออย่างมาก นิ้วขาวๆ ของเธอแนบไปที่หน้า ผากของเขา ท่วงท่าตูมาตรฐานอย่างกับคุณหมอตรวจคนไข้ เลย ผลปรากฏว่า “ก็ไม่มีไข้นะ หรือว่าภายในของคุณหลง เกิดข้อผิดพลาด?”
ภายใน ก็คือภายในสมอง เธอบอกอย่างเป็นนัยๆ ชัดเจน
มาก
การประชดประชันและยั่วยุของเธอนั้น เดี๋ยวนี้สำหรับเขา แล้วเธอคือภรรยาที่รักขี้อ้อนเจ้าบทบาท ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ขอเพียงแค่นึกถึงแก้มตอกบัวตูมบนในหน้าเธอ ที่ซ่อนอยู่นั้นในกันบึงของ หัวใจเขารักคนนี้อย่างสุดซึ้ง เขาก็สามารถยอมรับได้ในทุกๆ ด้านและยังรักสุดขั้วหัวใจ
ดังนั้นท่านเชียวก็ยังคงยิ้ม เขาอยากจะเอารอยยิ้มนี้ที่เป็น เวลาสองปีกว่าแล้วไม่เคยยิ้มแบบนี้มอบให้แก่เธอทั้งหมด
อ่อ ภายในมีปัญหาจริงๆ ปัญหาค่อนข้างจะหนักพอ สมควร ในฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญอาวุโส แอนน่าน่าจะลอง ทำดู ฉันไม่รู้ว่าป่วยด้วยโรครัก จะมีทางรักษาให้หายได้ไหม
แอนน่ากะพริบๆ ตาอ้ว? ดังนั้นคุณหลงกับภรรยาก็คือรัก สุดหัวใจจริงๆ สิ่นะ น่าประทับใจและเลื่อมใสมากเลยค่ะ
เขายิ้ม และยังฟังว่าเธอจะพูดยังไง
ฉันกับภรรยาของฉันรักกันสุดหัวใจแน่นอน สามีภรรยาอ่ะ นะก็ต้องแบบนี้แหละ
การสนทนาของคนสองคน ดูเหมือนจะเป็นคนคนเดียวกัน แต่ท่านเชียวเพียงฝ่ายเดียวที่คิดว่าแอนน่าเป็นลั่วหาน แค่ผู้ หญิงคนนี้ยังไม่สามารถรับรู้ได้ถึงคำพูดที่ลึกซึ้ง ซ่อนความอบอุ่นเอาไว้ ทั้งหมดนี้เพื่อเธอคนเดียว
แอนน่าเบะปาก “ในใจคิดถึงภรรยาของคุณ ตอนนี้คุณ กลับมาบอกความในใจกับฉัน คุณหลงมีรักแบบเพื่อนร่วม Tan
เธอเอนหลังพิง โซฟา เมื่อกี้เกือบโดนเขาลากแล้ว ตอนนี้ ครึ่งท่อนโดนห้อยไว้ที่มุมโซฟา คือถ้าไม่พลาดนิดหนึ่งก็จะ ตกได้ และยังตกลงไปพอดีกับขาใหญ่ๆ ที่กำลังนั่งยองๆ อยู่ ของเขา
นั่งยองๆ ตั้งนาน นึกไม่ถึงว่าขาของเขาไม่ชา? ภรรยาที่หายไปของหลงเชียว ตอนนี้ได้มาอยู่ตรงหน้าแล้ว
เขามองอะไรก็ว่าดีไปหมด อากาศยังหวานเลย เอ่อ ไม่สิ ปนๆ กันไปอากาศที่มีกลิ่นกุหลาบฉุน!
“ใช่ ฉันไม่เพียงแค่รักแบบเพื่อนร่วมโลก แถมยังตกหลุม รักคนง่ายอีก ไม่เพียงแค่ตกหลุมรักคนง่าย และยังซอบไปรัก คนอื่นอีกด้วย เมื่อกี้คุณก็ได้ยินแล้วว่าฉันอยากจะเป็นผู้ชาย ของเธอ”
เอ๊ย! น้ำเสียงอันธพาลแบบนี้เป็นอะไรที่เกินด้านมาก คิด ว่าตัวเองเป็นฮ่องเต้เลือกนางสนม?
แอนน่าไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด แต่ว่าเธอก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะ โกรธเขา สองคนรำไทเก๊กไปมา “แท้ที่จริง คุณหลงเป็นเจ้า นายที่หนักแน่นในความรัก ในใจยังมีแต่ภรรยาที่เสียชีวิต ไปแล้ว ในบ้านก็เลี้ยงคนไว้เฝ้าฉัน ข้างนอกก็ยัง ด้านนอกมี สาวสวยรอใส่ชุดแต่งงานของคุณอยู่”
หลงเชียวฟังคำพูดถากถางของเธอด้วยความเพลิดเพลิน หูเขากลับรู้สึกเหมือนลมในฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านอย่างสบายหู นี่ก็คือลั่วลั่ว! ราวกับผู้หญิงที่ลงมาจากสวรรค์อีกครั้ง!
ได้ยินเพียงแค่เสียงของเธอ ทำนเซียวก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรจะ ท่ำให้มีความสุขไปมากกว่านี้แล้ว
เขาวางมือลงวางโซฟา เลือดไม่หมุนเวียน ขาซาแล้ว “ใช่ แล้ว คุณอ่านวรรณกรรมจีนมาก็เยอะ อาจจะเคยเห็น ประโยคนี้ มือสองมือต้องจับไว้ มือสองมือต้องแข็งแกร่ง”
แอนน่าเบะปาก “อ่อ? ดังนั้นงานหมั้นคุณกับคุณโม่ยังคง นับใช่ไหม?”
ท่านเชียวยกคิ้ว ยิ้มด้วยความรักและผูกพัน”คำนี้ ฉันดูเหมือนว่าคุณกำลังหึงฉันอยู่ใช่หรือไม่?”
แอนน่าไม่ได้ว่าใช่ไหม เงยคางเล็กน้อย บัวเล็กๆ ที่ บอบบางจะแสดงมุมแหลมคมจากน้ำเหมือนดวงตาของ พระจันทร์ยิ้ม “งั้นความสามารถในการเข้าใจของคุณก็คงจะ แย่มาก”
หลงเชียวขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ แอนน่า ผ่อนคลายหัวเข่า ก็ เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอ “คุณล่ะ? เมื่อไหร่จะยกเลิกงาน หมั้นกับผู้ชายแบบนั้นของคุณ”
หะ? ท่านเขียวให้คำจำกัดความกับเควิน เหอเหอ แอนน่ากลับเสพสุขอยู่อย่างนั้น พูดง่ายๆ ก็คือ ชอบถก
เถียงทะเลาะกันกับหลงเชียว เธอรู้สึกมันสนุกดี
เขาคือผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วย ทำไมต้องถอนหมั้น ด้วย? หลงเชี่ยว คุณคิดว่าที่คุณกำลังทำนั้นมันจะทำให้ฉัน เปลี่ยนใจได้เหรอ? หยุดใสชื่อสักที่จะได้ไหม? โตๆ กันแล้ว นะ โง่หรือเปล่า?
เธอจะแต่งงานกับเควินนะ ลางสังหรณ์บอก ผู้ชายแบบเควินเท่านั้นถึงจะเหมาะที่จะใช้ชีวิตด้วย หลงเชียว อ่ะเหรอ มีออร่ามากเกินไปแถมยังฐานะดีเกินไปอีก
หลงเชียวเกี่ยวเส้นผมของเธอวนไปหนึ่งรอบ ลูบผมที่ เหมือนเส้นไหมผ่านระหว่างซอกนิ้ว “เชื่อฉัน ต้องมีสักวัน ไม่ งั้นก็รอเวลาเธอถอนหมั้น บอกฉันสักคำ ฉันก็จะถอนหมั้น เหมือนกัน เมื่อเทียบกับการสู้คนเดียวนั้น ฉันชอบการมี ความสุขทั้งคู่มากกว่า”
ตอนนี้เขาก็สามารถที่จะมั่นใจในสถานะของแอนน่า แต่ ทางโม่หรูเฟยแค่หมั้นเท่านั้น แค่แหวนหมั้นเขายังไม่ให้เลย อย่างดีก็แค่เป็นตอนนึงที่เขาเผยหน้าออกมาในพิธี ยิ่งไป กว่านั้นไม่ถึงสองนาทีเขาก็จากไปแล้ว
ในวันนี้ เขายังคงจ่าสิ่งที่พูดไว้ตอนที่จากไปได้ “ละครที่ พวกคุณกำกับ จะชวนฉันไปเป็นดารารับเชิญ? อย่างงั้น ฉัน ขอบอกพวกคุณเลยนะ รายการการแสดงวันนี้ เขาจะได้รับ ผลอะไรยังไง ฉันก็ไม่รู้นะ”
เขาเดินจากไป โดยทิ้งโม่หรูเฟยที่สวมชุดเดรสและผู้ใหญ่ ของตระกูลหลงและตระกูลโม่อีกด้วย
เหอะ!
เรื่องแบบนี้ เขายังจะมาบรรยายแบบนี้อีกเหรอ? แอนน่า มองเขา ยิ้มแล้ว “คุณหลง คุณจำคนผิดแล้วค่ะ ไม่ต้องถูกนะ คะ เวลาเดินออกจากประตูก็อย่าไปเดินผิดทางอีกนะ”
มือขาวๆ ของเธอโบกเบาๆ เหมือนกับนายหญิงกำลังส่ง
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไม แอนน่าสุขุม ฉลาด มีไหวพริบกว่าลั่
ต้องสงสัยว่าทำไมตอนนี้ท่านเซียวถึงชอบแอนน่า ลั่วหาน ถูกเพิ่มเข้ามายังความสงบของแอนน่า
“สบายใจได้ เดินผิดทางแล้วยังไง? เดินอ้อมหนึ่งรอบโลก ฉันก็ยังกลับมาที่นี่ได้”
มาหาคุณ
แอนน่าไม่คุ้นชินกับความรู้สึกลึกซึ้งของหลงเชียวในวันนี้ เลย รู้สึกทนไม่ไหวแล้ว รู้สึกว่ามันท้าทายความอดทนของ หัวใจเธอมากๆ เลย
โชคดีที่ว่าตอนเธอกำลังคิดหาวิธีที่จะหยุดสงครามล้อยัง ไงดี โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาพอดี
มองเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา ท่านเซียวก็ตัดสายทันที
“ท่ำไมนะ? ไม่รับโทรศัพท์เหรอ?”
เธอจงใจยิ้มแบบไม่ใส่ใจ ในฐานะที่เป็นคนนอก ไม่ใช่ เรื่องของตัวเอง
ท่านเขียวขมวดคิ้ว “ผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้คุณทึงได้” อย่างงี้ ก็คงเป็น โม่หรูเฟยแล้วแหละ
โทรศัพท์ดังรอบที่สองแล้ว ครั้งนี้ ไม่ต้องรอหลงเชียวกด วาง เธอรีบคว้าโทรศัพท์มาเลย เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ว่าที่เจ้า สาวโทรมาก็ต้องรับนะ คุณจีบฉันไม่ติด ก็อย่าละทิ้งทางนั้น เลย ถึงเวลาที่อยากร้องไห้จะหาซบไหล่ใครก็ไม่มี”
นิ้วมือก็ของเธอก็กดไปที่ปุ่มรับสาย ยกโทรศัพท์แนบไปที่ ข้างหูของเขา ยกขึ้นมาให้ด้วยความใจดีและอารมณ์ที่ดี
“อึม”
“ยุ่งอยู่”
“วันนี้?
มองดูที่นาฬิกาข้อมือ
“โอเค”
ยังจะมีการคุยโทรศัพท์ที่สั้นกว่านี้ไหม? อย่างน้อยแอนน่า ก็ไม่เคยเห็นมาก่อน สรุปสายตัดไปแล้ว
เชียวไม่ใช่คนเลี่ยนๆ กับแอนน่านั้นก็ไม่สามารถใช้ กลยุทธ์ที่รวบรัดนี้ได้สำเร็จ ดังนั้นท่านเชียวก็ยืนอย่างเข้ม งวด ฉันมีธุระข้างนอกนิดหน่อย คุณอยู่บ้านก็ดูแลตัวเองให้ ดีนะ
แอนน่ากลั่นไม่อยู่ ขำจนไหล่สั่น “ระบบความปลอดภัยใน บ้านคุณหลงดีขนาดนี้ จะมีอะไรน่าห่วงอีกคะ?”
หลงเชียวบีบดั้งของเธออย่างไร้ยางอายด้วยนิ้วยาวๆ ทำทางแบบนี้คือสุดจริงๆ แต่ความรู้สึกที่เขาสัมผัสได้นั้น แตกต่างจากตอนที่บีบลั่วหานนิดหน่อย จมูกของแอนน่าตรง มาก หนึ่งในหัวใจ การทำศัลยกรรมของเธอประสบความ สำเร็จอย่างมาก!
“ถึงกรงทองจะปลอดภัยแค่ไหน ก็ขังหมาป่าที่มีความ ทะเยอทะยานไม่ได้”
ยังคงคิดถึงหมาป่าตาขาวของเธอ? ความจำดีจริงๆ
แอนน่าใช้สองมือหยิบหนังสือมาอีกครั้ง กัมหน้าพลิก หนังสือ “ขอให้เตทของคุณหลงราบรื่น หวานชื่นและมีความ สุขนะคะ! ” ร่างสูงใหญ่ของท่านเชียวยืนพิงแสงไฟเงาหล่อ ในที่มืดๆ ก็ก้มลงมาใกล้ๆ “คุณหนูแอนน่ามีความสุขในการ อ่านหนังสือนะ หาความรู้เพิ่มเยอะๆ”
ในเวลาเดียวกัน นิ้วยาวๆ ของเขาก็หยิบหนังสือที่ แอนน่า ถือกลับหัวให้อยู่ในด้านปกติ
แอนน่า: “.”
ขายหน้ามาก
ชายผู้สวมชุดสูทสีดำอันสง่าเดินออกไป ดึงเสน่ห์ความ เป็นผู้ชายออกมา แต่กลับก้าวห่างออกไปไกลเรื่อยๆ ทำให้ มันสลักอยู่ที่แอนน่าแบบลึกซึ้งมาก
นิ้วมือเขาก็ค่อยๆ แตะที่ริมฝีปากของเธอ
ปากของเขา ราวกับไวน์ที่มีกลิ่นหอมนุ่มนวลเต็มไปด้วย ความแข็งแกร่ง ครั้งนี้เธอรู้สึกว่าแก้มสองข้างของเธอร้อน
ผ่าว
ส่ายหัว หลับตา หยุดคิด
เป็นไปไม่ได้ หลงเชียวต้องล้อเล่นแน่ๆ! ฉันโดที่อเมริกา และทุกคนรอบตัวฉันพิสูจน์ได้! ภรรยาที่เสียไปแล้วของหลง เชียว?
เกินไปแล้ว!
คิดว่าจะฆ่าเวลาเบื่อๆ ไปถึงเวลาอาหารเย็น แต่ไม่คิดเลย ว่าถึงเวลาหกโมง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
เบอร์แปลกจีนโทรมาแต่ที่นี่เป็นเขตโตเกียว ถึงแม้ไม่รู้ว่า คนที่โทรมาเป็นใคร แต่ดูจากเลขท้ายเบอร์โทรแล้วมีเลข แปดและหก เท่านี้ก็พอจะบ่งบอกถึงฐานะทางสังคมของ เจ้าของเบอร์แล้ว
ความรู้สึกแรกคือคิดว่าเป็นทางโรงพยาบาลโทรมา เวลา นี้ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดนะ ถังจิ้นเหยียนก็คงกำลังนั่งเครื่อง เพื่อกลับประเทศละ ยากนะที่โรงพยาบาลจะมีธุระต้องติดต่อ กับเธอ
4 – ใครคะ?”
แอนน่าลองถามไปหนึ่งประโยค รอฟังฝ่ายตรงข้ามตอบกลับมาอย่างเงียบๆ
เกินคาดมาก ฟังเสียงจากทางนั้นคือเป็นเสียงผู้ชาย หัวเราะ สามส่วนเหมือนว่ารู้จักเป็นอย่างดี สามส่วนเหมือน ว่าจะไม่ดี ส่วนที่เหลือก็คือตัดออกไป
เธอรู้ทันทีว่าเจ้าของเสียงคือใคร เกาจึงอาน
“คุณหนูแอนน่า รับโทรศัพท์ผม ไม่รู้ว่าคุณรู้สึกเซอร์ไพรส์ หรือเปล่า?” ตอนนั้น ผู้ชายคนนั้นก็ยังคงหัวเราเบาๆ ค่อน ข้างอารมณ์ดีเลยทีเดียวล่ะ
แต่แอนน่าไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าสนใจอย่างที่เขาคิด ตรงๆ เลยนะ “คุณเกา ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรคะ? ถ้าจะมาพูดแบบ ครั้งที่แล้ว คุณกดวางซะตอนนี้จะดีกว่า”
“อย่ารีบร้อนสิ่คุณหนูแอนน่า วันนี้ฉันเชิญคุณเป็นพิเศษ และหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันเสียหน้านะ เชิญด้วยความ จริงใจ รับรองไม่มีความคิดอื่นแอบแฝงแน่นอน”
เกาจิงอานพูดไปก็เริ่มไม่ขำแล้ว สุภาพและยังอ่อนน้อม ถ่อมตนด้วย แม้แต่ความเย่อหยิ่ง การดูถูกเหยียดหยาม ผู้คนทั้งหมดนี้ถูกถอดออกหมดแล้วเหลือความชายแสนถ่อมตัว
แอนขมวดเชิญทำไม
เปิดประตูเซราติ เดินวิลล่าอาคาร หลัก ก้าวบันได เหนือออก แบบเรียกมารยาท คุณหนูแอนที่แล้วคุณ รู้สึกเสียใจจริงขอโทษด้วยตัวเอง หวัง โอกาส
แอนแหยเพลย์บอยเปลี่ยนแล้วเลยเป็นฝ่ายขอโทษก่อนเธอเชื่อหรือเชื่อ
ขอโทษเหรอจำเป็นแล้ว แค่อย่าเกิดเรื่อง แบบพอคุณเกา ธุระแล้วฉันขอวางพูด อยู่แอนอยากวางสายแล้ว
วางสายได้ แต่คุณเปิดประตูให้ก่อนมอ่ะ
อ่อ
สายตาลอยไปที่ประตูบานคู่ แอนน่าลุกขึ้น เกาจึงอานเกม นี่ไม่ง่ายอย่างที่คิด แท้จริงแล้วจอแสดงผลเห็นเกาจิงอานยืน ตรงๆ อยู่ที่บันได ในภาพแสดงความเห็นถึงความหล่อเหลา ไม่ธรรมดาแต่กลับมีใบหน้าที่อันธพาล
คุณมาท่าอะไรที่นี่?
คุณหนูแอนน่า มีหลักการไหนที่รับแขกข้ามประตูบ้าง? อย่างน้อยก็ควรเปิดประตูนะ? ฉันขับรถมาเป็นชั่วโมงกว่าจะ ถึงที่นี่ ไม่ให้ฉันกินน้ำสักหน่อยเหรอ?
แอนน่าขมวดคิ้ว ไม่ได้คิดอะไรพร้อมเบะมุมปาก เกาจิง อานกำลังจะเล่นกลอะไรกันแน่?
เปิดประตู แอนน่าวางโทรศัพท์ลง แล้วก็พิจารณาเกาจิ้ง อาน “เรื่องอะไรพูดมา?”
เกาจิงอานมองเข้าไปข้างใน ริมฝีปากบางๆ ยิ้มแบบขี้เล่น “หลงเชียวไม่อยู่บ้าน งั้นฉันไม่เข้าไปแล้วล่ะ ไม่งั้นหญิง หม้ายกับผู้ชายพูดออกไปมันจะไม่มีผลไม่ดีต่อซื่อเสียงของ คุณหนูแอนน่า แบบนี้คุณหนูแอนน่าพอจะเดินไปที่รถของผม ได้หรือไม่ ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณ”
แอนน่ากอดอกและยิ้มอ่อนๆ “เข้าบ้านดูไม่เหมาะสม? แล้วขึ้นไปบนรถนี่เหมาะสมเหรอ? งั้นก็คุยกันตรง นี้แหละ”
เกาจิงอานยิ้มแบบลำบากใจ “พูดความจริงเลยแล้วกัน ผมอยากชวนคุณหนูแอนน่าขึ้นรถ ดูอะไรบางอย่าง ฉัน รับรอง คุณไม่ผิดหวังแน่นอน และผมก็จะไม่ทำอะไรไม่ดีกับ คุณเด็ดขาด”
เกาจิงอานชูสองนิ้วพร้อมสาบานอย่างตั้งใจ
แอนน่ากำลังสับสนในใจ “คุณเกา หลอกฉัน มันก็ไม่ได้มี อะไรดีกับคุณเลยนะ”
