ตอนที่ 199 เป็นไปได้ไหมว่าเธอก็คือลั่วลั่ว
แอนน่ารู้สึกวูบวาบที่ด้านหลัง ในสมองมีลางสังหรณ์บาง อย่างผุดขึ้น ให้ตายเถอะ เมื่อกี้เธอรีบเกินไปจนไม่ทันมองว่า คนที่ยืนอยู่ในลิฟต์เป็นหลงเชียว
ริมฝีปากเล็กค่อยๆเม้มเข้าหากัน หลังจากได้ยินเสียงของ หลงเชียว ความโมโหก็พุ่งพรวดขึ้นมาในทันได อีตานี่หลง ตัวเองเข้าขั้นจริงๆเลย หนังหน้าก็หนากว่าที่คิดอีก “คุณหลง ฉันไม่รู้ว่าคนที่อยู่ด้านในคือคุณ ถ้าฉันรู้ ฉันคงไม่ขึ้น”
หลงเชียวยังรักษาท่าทีเมื่อสักครู่ยืนอยู่ด้านหลัง นึง ยัดใส่กระเป๋ากางเกง ร่างสูงใหญ่แม้จะยืนอยู่ข้างหลัง แต่ รังสีอำนาจกลับเด่นชัดยิ่งกว่าตอนประจันหน้ากันซะอีก นี่ เป็นลิฟต์VIP ความหมายก็ตามชื่อ คนที่จะใช้โดยสารได้ ต้องเป็นคนที่มีในระดับนึง คุณแอนน่า ผมควรจะ เข้าใจว่าคุณสายตาไม่ดี? หรือแค่กำลังหาข้ออ้างให้ตัวเอง อยู่ดีล่ะ?”
เขาพูดกับเธอโดยใช้โทนน้ำเสียงโทนเดียวกันตั้งแต่ต้น จนจบ กับคำเทศนายาวเป็นพรวนอย่างผู้ตีมีการศึกษา แต่ ต่อให้จะฟังผ่านๆก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังเสียดสีจิกกัดเธออยู่
แอนน่ายิ้ม สายตามองไปยังตัวเลขที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆตาม การเคลื่อนที่ของลิฟต์ ก่อนจะเอื้อมมือไปกดที่ชั้นนึง รีบออกจากตรงนี้คงจะดีกว่า “ในเมื่อต้องเป็นคนมีระดับอย่างคุณถึง จะมีสิทธิ์ใช้ลิฟต์ตัวนี้ งั้นฉันขอออกไปก่อนแล้วกันค่ะ”
พูดจาเสียดสีกันสนุกมากไหม? คงไม่คิดว่าเธอจะสนใจ เขาจริงๆหรอกนะ?
หลงเขียวมองตัวเลขหนึ่งที่เธอเพิ่งกดมีไฟสว่างขึ้น ชาย หนุ่มขมวดคิ้ว จู่ๆก็เดินขึ้นมาตรงหน้าแอนน่าแล้วเข้าประชิด ตัวอีกฝ่าย ก่อนจะโน้มหน้าลงมาสบตากับเธอ ภายในลิฟต์ ตัวแคบๆ ลมหายใจของเขารดรวยรินลงบนตัวหญิงสาว ราวกับกำลังจะกลืนกินเธอเข้า
“นึกจะเข้าก็เข้า นึกจะออกก็ออก เธอเห็นถิ่นฉันเป็นอะไร? ฮืม?” เขาลากเสียงยาว นัยน์ตาลึกล้ำดั่งมหาสมุทรจ้อง เข้าไปในดวงตากลมโตที่แสนดื้อรั้นของหญิงสาว
แอนน่าสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของคนตรงหน้า สัญชาตญาณสั่งให้เธอเบี้ยงตัวหลบออกมาด้านข้างเล็กน้อย “คุณหลง ทำไม? จะแกล้งฉันหรอ?”
ริมฝีปากของหลงเซียวขยับเล็กน้อย คล้ายยิ้ม คล้ายไม่ ยิ้ม “ถ้าใช่แล้วจะทำไม?
แอนน่ากัดริมฝีปาก จู่ๆก็คิดถึงข้อเสนอที่เขาเคยพูด ในใจ ก็พลอยหวั่นๆ เขาคงไม่คิดจะเอาจริงหรอกใช่ไหม? ตอนนี้เอง ลิฟต์ก็หยุด หยุดอยู่ที่ชั้นที่เธอเพิ่งกดไปเมื่อครู่
แอนน่าสบตาเขาด้วยรอยยิ้มถือดี “คุณหลง ฉันถึงแล้ว
หลีกทางหน่อยค่ะ”
หลงเชียวยังคงยืนคร่อมร่างเธอไม่ขยับ ประตูทางด้าน หลังค่อยๆเปิดออก แต่เขาไม่ได้สนใจแต่อย่างใด ริมฝีปาก เผยยิ้มร้าย ดวงตาสีดำสนิทยากจะคาดเดาว่าเขากำลังคิด อะไร “จะรีบทำไม? หรือว่าเธอกลัวอะไร?”
แอนน่าถูกร่างสูงไล่ต้อนจนหลังเธอแนบชิดกับมุมผนัง ลิฟต์ แสงจากนอกประตูลิฟต์ส่องเข้ามาที่แผ่นหลังกว้าง สะท้อนเป็นเงามืดที่บริเวณด้านหน้าของชายหนุ่ม ทำให้ โครงหน้าของเขายิ่งเด่นชัดเป็นมิติมากขึ้น ยิ่งอยู่ในแสงสลัว ความหล่อกับรังสีดุดันของเขาก็ยิ่งปิดไม่มิด
“มีอะไรที่ฉันจะต้องกลัว ในเมื่อคุณหลงใจกว้างขนาดนี้ งั้นก็ขึ้นไปด้วยกันเลยก็ได้ รบกวนกดปิดลิฟต์ให้ที่ ขอบคุณ
มาก”
เธอยกยิ้ม จู่ๆก็เปลี่ยนเป้าหมายของตัวเองในเสี้ยววินาที ก็แค่แข่งกันว่าจะใครหน้าด้านกว่าไม่ใช่หรอไง? เธอเองก็ ท่าได้เหมือนกัน
ยังไงซะช่วงนี้ประสบการณ์ที่เขาได้เรียนรู้มาจากลู่ซวงซวง กับหลงจื่อ ก็พอจะเอามาใช้งานได้อยู่
หลงเชียวยื่นแขนไปดันผนังลิฟต์ ก่อนจะโน้มตัวลงมองแอ นน่า ริมฝีปากยกยิ้มบางๆ “ไหนบอกมาซิ ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่วย
จู่ๆแอนน่าก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เวลานี้แผงอกของหลง เชียวอยู่ระดับสายตาเธอพอดี ทุกลมหายใจเข้าออกในตอน นี้เต็มไปด้วยกลิ่นฮอร์โมนที่แผ่ข่านออกมาจากร่างของชาย หนุ่ม ดวงตาของเธอแข็งที่อ พยายามปรับบรรยากาศไม่ให้อี มครีม “มาหาพ่อคุณ ไม่เกี่ยวกับคุณ”
หลงเชียวก้มต่ำลงมาอีก จมูกของเขาสูตกลิ่นแซมพูหอมๆ ที่ออกมาจากเส้นผม กับกลิ่นครีมอาบน้ำที่มาจากกายของ หญิงสาว นอกจากนี้ …กลิ่นแอลกอฮอล์ซึ่งเป็นยารักษาขนาน ดีที่เขาคุ้นเคย!
ในเสี้ยววินาที ทุกอย่างก็ผิดเพี้ยนไปหมด เหมือนชาย หนุ่มกำลังตกลงสู่ห้วงแห่งความอ่อนโยน ทั้งเสียง ทั้งกลิ่น แอลกอฮอล์ เหมือนผู้หญิงคนนั้นไม่มีผิดเพี้ยน!
เหมือนจะเป็นเธอคนนั้น! เป็นเธอคนนั้นจริงๆ!
ดวงตาของชายหนุ่มเริ่มปรากฏเส้นเลือด ร่างสูงค่อยๆ หด ตัวลง มือที่ดันกำแพงค่อยๆกำแน่น ลมหายใจติดๆขัดๆ จิตใจกระสับกระส่าย อารมณ์หลากหลายถาโถมเข้ามาถึงส ติของเขาออกไป
แอนน่า? ลั่วลั่ว?
ราวกับเงาของผู้หญิงทั้งสองคนซ้อนกันไปมา เส้นประสาททุกส่วนเริ่มบีบตัวแน่น
ปวด ปวดหัว!
แอนน่าเห็นสีหน้าของเขาค่อยๆเปลี่ยนไปก็ทำอะไรไม่ถูก หัวใจของเธอเต้นตึกตัก เขาปวดหัวใจอีกแล้วใช่ไหม?
“คุณหลง เป็นยังไงบ้าง? ปวดหัวใจใช่ไหมคะ? หายใจ เข้าลึกๆ ผ่อนคลายสมอง ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น” สองมือเล็ก จับแขนของเขาแน่น พยายามดึงความสนใจให้เขาไม่คิด
มือใหญ่เลื่อนลงมาจับหัวไหล่ของแอนน่า ทันใดนั้น ร่าง สูงใช้แรงทั้งหมดดึงเธอเข้ามากอดเธอ แขนแข็งแรง โอบ กอดร่างเธอทั้งร่างไว้ในอ้อมกอดแน่น เสียงทุ้มต่ำเหมือนคน ละเมอ เขาหลับตาสนิทข่มความเจ็บปวดที่หัวใจ
“ลั่วลั่ว…เธอคือลั่วลั่วใช่ไหม?”
แอนน่าอยากผลักเขาออก แล้วตบไอตัวนี้จนกว่าเขาจะตั้ง สติได้ แต่ น้ำเสียงที่ปกติแสนจะเย็นชาอวดดี เวลานี้กลาย เป็นอ่อนแอหมดทางสู้ เหมือนเด็กน้อยที่กำลังตามหาพ่อแม่ ที่พลัดพราก เธอเห็นแบบนั้นก็ทนไม่ไหว “คุณหลง..”
“เรียกชื่อฉัน” เขาตัดบทแอนน่า ร่างสูงยังคงกอดแอนน่า ไว้แน่นอย่างเอาแต่ใจ เขาสูตกลิ่นบนตัวของเธอจนเต็มปอด ไม่นับกลิ่นกลิ่นดอกพุดซ้อน เธอคนนี้เหมือนกับคนรักที่หาย
ไปของเขาแทบทุกอย่าง
แม้แต่ส่วนสูง ก็เหมือนกับถั่วถั่วแบบเป๊ะๆ
เขาโอบกอดเธออย่างคนโลภที่กำลังบ้าคลั่ง อดจะเอาเธอ มาเป็นตัวแทนลั่วลั่วที่เขารักไม่ได้
แอนน่ากัดฟันกรอด “คุณหลง ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ อย่าทำแบบนี้”
เสียงของเธออ่อนยวบ บางทีคงเป็นเพราะเสียงอ่อนโยน ของเขาที่ไม่ได้เห็นบ่อยนัก หลงเชียวในตอนนี้น่าหลงใหล เหลือเกิน แอนน่ากลืนน้ำลาย หัวใจของเธอในตอนนี้ก็เต้น แรงไม่แพงกัน
ชายหนุ่มล็อคคางลงบนหัวไหล่เล็ก “เรียกฉันหลงเชียว”
เอาแต่ใจจริงๆ
แอนน่ากัดฟัน เอาเถอะ ตอนนี้เขาคือคนป่วย เธอควบคุม อารมณ์ที่ไม่ปกติของตัวเอง จากนั้นเอาตัวแนบชิดกับอ้อมอก ของชายหนุ่ม ก่อนจะเรียกเขาเสียงอู้ อี้ “หลงเชียว…
ร่างสูงนิ่งไปในทันใด ตัวเขาในตอนนี้แนบชิดกับเธอจน ไม่เหลือช่องว่าง แขนแข็งแรงกอดเธอแน่นขึ้นจนแทบอยาก จะหลอมรวมเป็นร่างเดียวกัน ทั้งคู่โอบกอดกันอย่างกระหาย รัก “เรียกอีก”
เสียงของเขาเย็นชาแต่ซื่อสัตย์เผด็จการแต่ลึกซึ้ง ทำให้ เธอปฏิเสธไม่ลง
แอนน่ากัดริมฝีปาก ทำตามที่เขาต้องการ “หลงเชียว หลง
เชียว หลงเชียว..”
เธอเรียกชื่อของเขาแผ่วเบา อีกครั้งและอีกครั้ง ราวกับ กำลังเรียกชื่อคนรักอยู่ ยิ่งเรียกก็ยิ่งคล่องปาก ความรู้สึกก็ ยิ่งเพิ่มขึ้น
ความเจ็บปวดที่หัวใจในที่สุดก็คลายลง คิ้วเข้มที่ขมวด แน่นค่อยๆคลายปมออก แขนแข็งแรงรัดตัวเธอไม่ปล่อย ชายหนุ่มยังคงหลับตาอยู่ “บางทีเธอนั่นแหละที่เป็นยา รักษาฉัน”
แอนน่าช้อนสายตาขึ้น ศีรษะชนเข้ากับคาง เธอสบตาชาย หนุ่มอย่างไม่อยากเชื่อ “คุณล้อเล่นอะไร? ฉันกับภรรยาคุณก็ แค่เสียงเหมือนกัน อย่าสับสนสิ แล้วก็เมื่อกี้ที่ฉันทำตามที่ คุณต้องการ ก็เพราะคุณนั่นแหละ คุณเป็นคนไข้ฉัน แล้วฉันก็ ไม่อยากให้คุณมาตายในลิฟต์ ฉันไม่รู้จะอธิบายกับคนอื่นยัง ไง”
หลงเชียวปล่อยเธอออก มือใหญ่จับคางเธอไว้ เขาอยาก จะฉีกใบหน้าเธอออกจริงๆ อยากรู้นักว่าข้างในจะเป็น ใบหน้าของใครอีกคนหรือเปล่า!
“ฉันบอกว่าเธอคือยารักษาฉัน ไม่ได้บอกว่าเป็นคนรักสัก หน่อย คิดมากไปแล้ว”
คนรักของเขามีแต่คนเดียว และนั่นไม่ใช่เธอ
แอนน่าหัวเราะ “งั้นก็ช่างมันเถอะคุณหลง เพราะฉันไม่ สนใจจะผูกมัดกับคุณอยู่แล้ว”
หลงเชียวลุกขึ้นยืนใหม่ ราวกับเมื่อครูไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เธอคิดว่าตัวเองจะหนีฉันพ้นหรอ? ไร้เดียงสาจริง”
ว่าจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ซายหนุ่มก้าวขายาวออกจาก ลิฟต์ ทิ้งเอาไว้เพียงเงาแผ่นหลังสูงใหญ่ ลิฟต์ขึ้นมาอีกชั้น แอนน่าถึงได้ตั้งสติกลับมา
จู่ๆอ้อมกอตก็รู้สึกโหวงๆ ความรู้สึกผิดหวังถาโถมเข้ามา ในจิตใจ หญิงสาวขมวดคิ้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ?
เมื่อกี้อัตราการเต้นของหัวใจเธอผิดปกติ ทำไมถึงเป็น แบบนั้นได้?
ปรับอารมณ์เสร็จ แอนน่าจึงเดินเข้าห้องทำงานของหลง
ถึง
แอนน่าขอให้หลงถึงหยุดการรายงานข่าวที่เกี่ยวข้องกับ
เธอโดยสื่อไว้แต่เพียงเท่านี้ และตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเขาต้อง ยกระดับป้องกันความเป็นส่วนตัวของเธอ
ไม่เช่นนั้น เธอจะถอนตัวออกจากโปรเจค
หลงถึงนั่งอยู่ในห้องทำงานท่านประธานที่ตกแต่งสไตล์ คลาสสิก ชายสูงอายุยิ้มอย่างคนใจดี “ได้ ฉันจะทำตามที่ เธอต้องการ คุณแอนน่าที่ฉลาดหลักแหลม ฝีมือการแพทย์สุดวิเศษอย่างจับตัวได้ยาก ฉันขึ้นชมเธอมาก”
แอนน่ายิ้มอ่อน กล่าวขอบคุณเสร็จ จึงเดินจากไป
หลงถึงตอบรับเธอด้วยความรวดเร็ว การเจรจาของเธอ ครั้งนี้ใช้เวลาเพียงห้านาทีเท่านั้น
ทุกคนที่ทำงานในออฟฟิศท่านประธานเมื่อได้เห็นแอนน่า ต่างก็พากันซุบซิบ ทุกคนชื่นชมความสวยของเธอไปต่างๆ นาๆ แอนน่าได้ยินจนรู้สึกรำคาญหูไปแล้ว
“คุณแอนน่าบังเอิญจัง”
ขณะที่กำลังรอลิฟต์ ร่างบางสวยสง่าก็เดินออกมาจาก ลิฟต์พอดี เรือนร่างสุดเซ็กซี่สวมชุดเดรสที่ช่วยขับรูปร่าง กลิ่นน้ำหอมชาแนลฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ เธอคือโม่หรู เฟย
แอนน่าพยักหน้าทักทาย “คุณโม่”
โม่หรูเฟยยิ้มกว้าง “มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?”
“ทำธุระค่ะ แต่ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว ” เธอตอบกลับง่ายๆ
อายไลน์เนอร์สีดำกรีดตาวัดหางขึ้นเพิ่มความโฉบเฉียว เครื่องสำอางแต่งแต้มลงบนใบหน้าทั้ง360องศาอย่าง ประณีตไร้ที่ติ เธอส่งยิ้มอ่อนหวานมาให้ “ตูท่าทางจะมาหา คุณลุงนะคะ เหอะ ฉันก็มาหาเขาเหมือนกัน จริงสิ ฉันกับพี่ เขียวใกล้จะจัดงานแต่งกันแล้วนะคะ หวังว่าจะได้รับคำอวยพรจากคุณ”
อ้อ?
จะแต่งงานแล้ว?
“งั้นก็ดีค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ” แอนน่ากล่าวอวยพร โดยไม่แยแส สำหรับเธอแล้วนี่มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร
“ขอบคุณค่ะ คุณแอนน่าก็จะต้องมีความสุขเช่นกัน”
แอนน่าส่งยิ้มไม่ยินดียินร้ายให้ ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินเข้า ลิฟต์ เธอสูดหายใจลึก แต่งงาน? คงใช่ เธอกับเควินเองก็ กำลังจะแต่งงานไม่ใช่หรือไง?
เธอนวดขมับ จิตใจรู้สึกกระสับกระส่าย
ลงไปได้ชั้นนึงลิฟต์ก็ถูกเปิดออก มีคนเข้ามาใหม่ แอนน่า ถอยหลังไปครึ่งก้าว เป็นผู้หญิงสามคนกำลังพูดคุยกันเดิน
เข้ามา
“เมื่อกี้เห็นโม่หรูเฟย แทบไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้เธอสวย กว่าในทีวีอีก อย่างว่าละนะ กำลังจะแต่งให้ซีอีโอแล้วนี่ ออ ร่าเจิตจ้าขึ้นไม่น้อยเซียว”
“เขาสองคนจะแต่งงานกันจริงๆอ่ะ? แต่ในใจซีอีโอมีแค่ ภรรยาที่เสียชีวิตไปนี่นา? แถมยังป่วยเพราะภรรยาจนตอนนี้ ก็ยังรักษาไม่หายอีก เฮ้อ
“อย่างที่คนเขาพูดกันนั่นแหละ ถ้ายังตัดคนเก่าไม่ขาด คน ใหม่ก็คงไม่เข้ามาแทนที่ แต่คนตายไปแล้วจะเอาอะไรมาสู้ กับคนเป็นที่ยืนอยู่ตรงหน้าล่ะ?”
เสียงวิจารณ์ของคนทั้งสามยังคงดำเนินต่อไป แอนน่ายิ้ม อ่อน ก็คง ใช่ หลงเชียวรักภรรยาเก่ามากมายนาดนี้ ก็คงไม่ สามารถจะจมอยู่กับอดีตไปได้ตลอดชีวิต
หญิงสาวส่ายหัว ดึงความรู้สึกมาอยู่ที่จุดศูนย์กลาง เธอ เริ่มสนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆของหลงเชียวตั้งแต่เมื่อไหร่?
เวลานี้ ณ ห้องทำงานหลงเชียว
จี้ตงหมิงโค้งคำนับ “บอส สืบมาได้แล้วครับ คุณแอนน่า เคยรักษาตัวที่โรงพยาบาลในอเมริกาช่วงระยะเวลานึง ซึ่ง ตรงกับช่วงที่คุณนายหายตัวไป แต่ทางโรงพยาบาลล้าง ประวัติคนไข้จนเกลี้ยง จึงแน่ใจได้เพียงแค่คุณแอนน่าเคยได้ รับการรักษาเป็นระยะเวลานานอยู่พอสมควร ส่วนราย ละเอียด คาดว่ามีใครบางคนพยายามปกปิด ทำให้สืบไม่ พบครับ”
ยิ่งประวัติถูกล้างออกไป ก็ยิ่งแน่ชัดว่ามีบางอย่างผิดปกติ
หลงเชียวเงียบไปหลายนาที นิ้วเรียวขยับเม้าท์ ก่อนจะนิ่ง ไป “ยิ่งนับวันฉันยิ่งรู้สึกว่า เธอมีบางอย่างที่ฉันรู้สึกคุ้นเคย เมื่อไหร่ก็ตามที่เกิดความรู้สึกนี้ ฉันมักจะแยกไม่ออกว่า ตกลงเธอคือลั่วลั่ว หรือว่าแอนน่า”
จี้ตงหมิงบอกใบ้อย่างระมัดระวัง “เป็นไปได้ไหมครับว่า เธอก็คือคุณนาย? เพียงแต่รูปโฉมเปลี่ยนไป?”
