ตอนที่ 217 ตรวจเลือดสำเร็จ ยืนยันตัวตน
เกาหยิ่งจือรู้สึกตกใจเหมือนฟ้าผ่ากลางหัว! หลงเชียว จะให้ฉู่ลั่วหานตรวจเลือดหรอ หากเป็นเช่นนี้ตัวตน ของเธอก็จะไม่สามารถปกปิดได้แล้ว!
กรุ๊ปเลือดพิเศษของเธอไม่มีใครเหมือนได้ หากหลง เซียวและ แอนน่าทราบความจริง ต่อให้ภาพลักษณ์ ภายนอกจะเปลี่ยนแปลงยังไงก็ไม่ใช่อุปสรรคที่จะ ทำให้พวกเขากลับมารักกัน
เกาหยิ่งจือเผยสีหน้าขาวซีด และเบิกตากว้างทั้ง สองข้างอย่างตกใจ มุมปากก็สั่นเทาอย่างไม่เป็น ธรรมชาติเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็ยื่นมือจับแขน แอน น่า”ห้องตรวจเลือดอยู่…อยู่ชั้นหนึ่ง เดียวฉันพาเธอ ไปเองนะ แอนน่า”
ถือเป็นเรื่องน่าขำมาก แอนน่าทำงานอยู่ที่โรง พยาบาลแห่งนี้ แล้วเธอจะไม่รู้ว่าห้องตรวจเลือดอยู่ ที่ไหนได้ยังไง? ไม่เพียงแค่เธอรู้ หลงเชียวเองก็รู้เรื่อง นี้เหมือนกัน
ส่วนเหตุผลทำไมเขาถึงซักถามเกาหยิ่งคือ คำตอบคือในตอนนั้น แอนน่ายังไม่รู้แผนของเขาเลย เพราะ ไม่ว่าหลงเชียวลงมือท่าอะไรล้วนไม่เคยไม่สำเร็จ
แอนน่าสายมือเล็กน้อย แล้วดึงมือของเกาหยิ่งจืออ อก พร้อมยิ้มอย่างเกรงอกเกรงใจ ซึ่งรอยยิ้มบน ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบมีสีหน้าจริงใจ แทบไม่มีสีหน้า ละลาบละล้วงเลย “ผู้อำนวยการเกาค่ะ ห้องตรวจ เลือดฉันรู้จักค่ะ คุณยุ่งขนาดนี้ ไม่ขอรบกวนคุณ นำทางดีกว่าค่ะ”
มือของเกาหยิ่งจือล่วงลงมาอย่างหมดแรง และยัง คงมีสีหน้าขาวซีดไม่จืดจาง อีกอย่างหน้าม้าที่ปิดหน้า ผากมีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดโผล่ขึ้นมาแล้ว “ฮ่า ฮ่า…เมื่อกี้ฉันลืมไปเลย คุณหมอแอนน่าก็เป็นสมาชิก ของโรงพยาบาลแห่งนี้เหมือนกัน แล้วคุณจะไม่รู้จัก เส้นทางเหมือนกัน”
หลงเซียวเอามือข้างหนึ่งยัดในกระเป๋ากางเกง ส่วน อีกข้างยื่นมือจับมือของแอนน่าแล้วลากเธอเดินตรง ไปห้องตรวจเลือดอย่างรวดเร็ว เหมือนกับกลัวว่าเสีย โอกาสเพราะเพียงก้าวเดียว
เกาหยิ่งจือจ้องมองร่างเงาของทั้งสองคนที่เดินจาก ไปอย่างนึ่งอึ้ง และยังคงตกอยู่ในสภาวะนิ่งอึ้งอยู่สักพักใหญ่กว่าจะดึงสติกลับมา
เกาหยิ่งจือหลับตาหนึ่งที่ และพยายามควบคุม อารมณ์ตัวเองไม่ให้กระวนกระวาย ต่อให้ตัวตนของ เธอจะสามารถยืนยันได้ แต่ความทรงจำที่สูญเสียก็ยัง ไม่สามารถฟื้นคืนกลับมาได้
แม้แต่ถังจิ้นเหยียนยังไม่สงสัยในตัวเธอเลย และ ยิ่งเป็นคนอื่นยิ่งไม่มีทางสงสัยในตัวเธอด้วยเหมือน กัน ดังนั้นเหตุการณ์ที่ฉู่ลั่วหานพลัดตกจากหน้าผ่า ตายไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย!
ต่อให้มี….เธอก็สามารถโยนความผิดให้กับจิน เสี่ยวเย็น
ไม่มีอะไร ต้องไม่มีอะไร
เมื่อเดินมาสถานที่ที่เกาหยิ่งจือมองไม่เห็น แอนน่า ก็ออกแรงสะบัดมือออกจากหลงเชียว แต่กลับยิ่งถูก เขาจับไว้ยิ่งแน่น แอนน่าขมวดคิ้วจ้องมองเขา “คุณ คิดจะทำอะไรหรอ?”
หลงเสียวไม่ปิดบัง แต่พูดความจริงออกมาว่า “ผม อยากพิสูจน์บางอย่าง ซึ่งเรื่องนี้มีความสำคัญต่อคุณ และผมมาก ผมอยากรู้กรุ๊ปเลือดของคุณ”
แอนน่า”ห่ะ?” จากนั้นก็หัวเราะฮ่าช่าออกมา “คุณ หลง คุณนี่แปลกจริงๆ เดียวก็สงสัยว่าฉันเป็นภรรยา ของคุณ เดียวก็ต้องการทราบกรุ๊ปเลือดของฉัน ไม่จบ ไม่สิ้น?”
หลงเสียวไม่อยากพูดโต้เถียงกับเธอ เลยปล่อยมือ เธอ แล้วจับเธอนั่งบนเก้าอี้ “เป็นความจริงหรือเปล่า หลังจากตรวจเลือดเสร็จเดียวก็จะสามารถพิสูจน์ทุก อย่างเอง แอนน่าแล้วคุณกล้าพนันไหมล่ะ?”
เขาเผยสายตาตกใจแฝงความกังวลและความหวัง เล็กน้อยขึ้นจ้องมองเธอ จนทำให้เธอที่กำลังมีจิตใจ สงบนิ่งรู้สึกหวั่นไหว จากนั้นก็นิ่งเงียบสักพักหนึ่ง และ พูดขึ้นว่า “นี่จะเป็นการร่วมมือครั้งสุดท้ายของฉัน”
” โอเค!”
เมื่อเข็มเย็นๆ ที่มแทงเข้าผิวหนัง เลือดสีแดงสดก็ ค่อยๆไหลออกมาจากผิวหนัง ขณะเดียวกัน แอนน่าก็ กุมมือของหลงเสียวที่กุมมือไว้ข้างหนึ่งอย่างแน่น
“ผมต้องการทราบผลตรวจโดยเร็วที่สุด อีกอย่าง หากเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้น คุณจะต้องรับผิดชอบ”
ท่านหลงเอามือข้างหนึ่งยันโต๊ะ พร้อมกับจ้องมองพยาบาลด้วยสายตาแหลมคม จนพยายามตัวสั่น ก้ม หน้าและพูดว่า “คุณหลง คุณ..วางใจเถอะค่ะ เตียวก็ สามารถทราบผลแล้วค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”
ไม่ให้เธอกินอาหารเช้า แต่ขับรถตรงมาที่โรง พยาบาล แถมยังให้เธอมาตรวจเลือดด้วย เธอกระ พริบตาเล็กน้อย และเหลือบมองบาดแผลบนแขนของ ตัวเอง แล้วหันหน้ามองหลงเซียว พบว่าเขาคนจ้อง มองพยาบาลด้วยสีหน้าดุเหมือนกับสิงโตเลย
“หลงเชียว คุณไม่กลัวท่าพยาบาลกลัวจนร้องไห้ หรอ?”
“หากเปรียบเทียบทำผิดแล้วตกงาน ร้องไห้ตอนนี้ ถือว่ายังไม่รุนแรงมากหรอก”
คำตอบของท่านหลง ทำให้ แอนน่ารู้สึกขา
เมื่อก่อนตอนที่เขารู้มาว่าู่ลั่วหานถูกตรวจผิด พลาดว่าเป็นโรค HIV เขาก็จัดการเล่นงานโรง พยาบาลจนเละเทะ
แอนน่าทำปากมุ่ย “หลงเชียว อาหารเช้าที่คุณบอก ล่ะ? ตรวจเสร็จแล้วสามารถไปกินอาหารเช้าได้หรือ ยัง?”
หลงเชียวยื่นมือจับมือของเธอ แล้วลากเธอเดินออก ไป โดยไม่ให้โอกาสเธอพูดอธิบายเลย วันนี้ แอนน่ารู้สึกมึนงงมาก “หลงเชียว คุณเป็นบ้า
อะไรอีกหรอ?”
“ไปห้องตรวจผล รีบไปรับเอกสารผลตรวจจะได้รีบ ไปกินข้าวกันไง”
เขาไม่อยากรอคอย แม้เพียงหนึ่งวินาทีหรือหนึ่ง นาทีก็ตาม เขาอยากเห็นผลตรวจกับตาตัวเองเพื่อ พิสูจน์ตัวตนว่าเธอคือคู่สั่วหาน!
ไม่นานห้องผลตรวจก็ประกาศผลตรวจ หลงเชียว รีบเดินมาเบื้องหน้าประตูห้องผลตรวจอย่างรวดเร็ว พยาบาลยื่นเอกสารผลตรวจให้กับเขาทั้งสองมือ แต่ เมื่อเห็นว่าเป็นหลงเซียวที่มีใบหน้าตึงเครียด เธอก็ แทบเข่าทรุด “คุณ คุณหลง ผลตรวจออกมาแล้วค่ะ นี่ เป็นผลตรวจเลือดของคุณหมอแอนน่าค่ะ”
หลงเซียวรีบยื่นมือรับเอกสารผลตรวจทันที เมื่อเห็น ข้างบนเอกสารเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ สีหน้า ตึงเครียดก็เผยรอยยิ้มผ่อนคลายที่ไม่เคยเผยขึ้น ถึง แม้จะมั่นใจตอนแรกแล้ว แต่เมื่อเห็นหลักฐานก็ยิ่งเพิ่มความมั่นใจมากขึ้น เป็นเธอจริงๆ! เป็นเธอ!
“ตอนนี้คุณยังจะปฏิเสธอีกไหม?”
หลงเชียวยกเอกสารผลตรวจขึ้นเบื้องหน้าของเธอ เมื่อเห็นผลตรวจ ปฏิกิริยาตอบสนองแรกของแอนน่า ก็คือสะดุ้งตกใจ เธอแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็น เลย!
เป็นไปไม่ได้! ตอนที่เธอพักอยู่โรงพยาบาลที่ อเมริกา ผลตรวจที่คุณหมอบอกคือเธอมีกรุ๊ปเลือด AB ปกติ ทำไมถึงมีผลตรวจแบบนี้ ทำไมถึงกลับเป็น กรุ๊ปเลือด Rh
กรุ๊ปเลือดเป็นของปลอม โรงพยาบาลที่อเมริกา หลอกลวงเธอ
ไม่ ไม่เพียงแค่นี้ ถ้าหากกรุ๊ปเลือดของเธอสามารถ หลอกได้งั้นเรื่องอื่นๆล่ะ?
เพราะสูญเสียความทรงจำ จู่ๆเธอก็ตั้งคำถามต่อ ตัวเองขึ้น หน้าตาของเธอ ตัวตนของเธอ….สิ่งเหล่านี้มี ความจริงกี่ส่วน ความเท็จกี่ส่วน!
แอนน่าเบิกตากว้าง สิ่งที่ทำให้เธอตกใจไม่ใช่แค่ เพียงความจริงเรื่องกรุ๊ปเลือดของเธอแล้ว แต่รวมถึงเป็นความแปรปรวนในหัวสมองที่ยากจะสงบนิ่งได้!
ตกลง ใครกันแน่ที่หลอกเธอ!
ใครกัน!
หลงเสียวนึกว่า หลังจากที่แอนน่าเห็นผลตรวจแล้ว จะกระโจนเข้ามาโอบกอดตัวเอง แต่เธอกลับจ้องมอง ท่านหลงด้วยสายตาหม่นหมอง “แอนน่าแอนน่าคุณ เป็นอะไรหรือเปล่า?”
ผู้หญิงเบื้องหน้าตัวสั่นเทาทั้งตัว เหมือนกันเด็กน้อย ที่ไม่สวมเสื้อยืนอยู่ท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น เขา เลยใช้อุณหภูมิร่างกายของตัวเองให้ความอบอุ่นเธอ
แอนน่าเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้านิ่งอึ้ง ริมฝีปากก็สั่น เทาเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็ยกมือจับแขนเสื้อของหลง เชียว “คุณโกหกฉันหรือเปล่า?”
“ผมถูกความจริง คุณคือคู่ลั่วหาน เป็นภรรยาของ ผม เมื่อสองปีก่อน คุณเกิดอุบัติเหตุที่ทวีป แอฟริกา….คุณอยากฟังไหม? รอให้คุณใจเย็นกว่านี้ ก่อน เดียวผมอธิบายกับคุณอย่างละเอียดเลย”
แอนน่ารู้สึกปวดหัวมาก จนไม่สามารถครุ่นคิด สงบ สติอารมณ์ และไม่สามารถหายใจด้วย!
เธอออกแรงผลักหลงเชียวออก จนลืมบาดแผลที่ แขนเลย จากนั้นก็หลับตาลง และสูบลมหายใจเข้า ลึกๆ “หลงเชียว คุณหยุดหยอกเล่นกับฉันได้แล้ว คุณ หยอกเล่นเกินไปแล้ว ฉันเล่นไม่ไหว”
ถ้าสิ่งที่หลงเชียวพูดมาเป็นความจริง นั้น หมายความว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีล้วนเป็นสิ่งเท็จ พ่อแม่ ตัวตน ชื่อ คู่หมั้น แม้กระทั่งหน้าตาของ เธอ….ทุกอย่างล้วนเป็นเท็จหมด!
โลกที่สร้างขึ้นมาใหม่สองปีกว่าพังทลายหมด
หลงเชียวโอบกอดผู้หญิงที่ตัวสั่นในโอบกอดที่ อบอุ่นอีกครั้ง พร้อมพูดปลอบโยนว่า “ไม่ต้องกลัว ผม อยู่ที่นี่ ต่อให้เกิดอะไรขึ้น ผมก็จะอยู่เคียงข้างคุณ ผมรู้ ว่าตอนนี้คุณยังรับไม่ได้ไม่เป็นไร ผมให้เวลากับคุณ ไม่ต้องกลัว…”
เขาลูบหลังของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อแสดงความ ต้องการปกป้องเธอ
แอนน่ายกมือทาบลงบนหน้าอก น้ำตาที่พยายาม กลั้นไว้พังทลายไหลออกมาร่วงตกกระทบชุดสูทของ เขา ขณะเดียวกันก็พยายามไม่ส่งเสียงร้อง
ระเบียงที่เงียบสงบและว่างเปล่ามีเพียงพวกเขา สองคน และไม่มีพยาบาลหรือหมออยู่ในบริเวณนั้น เหมือนกับเป็นโลกของพวกเขาทั้งสองคน
หลังจากสงบสต็อารมณ์ แอนน่าก็สลัดตัวออกจาก อ้อมกอดของเขา ดวงตาของเธอแดงซ้ำเล็กน้อย “ขออภัยที่ฉันทำให้เสื้อของคุณสกปรก!”
หลงเสียวส่ายหน้าเล็กน้อย และพูดขึ้นว่า “สามารถ เช็ดน้ำตาให้กับคุณถือเป็นเรื่องที่โชคดี แต่การทำให้ คุณร้องไห้ถือเป็นเรื่องที่แน่”
แอนน่าขยับริมฝีปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร
หลงเซียวมองความสงสัยในตัวของเธอออก เขา พูดขึ้นว่า “ผมไม่ได้บังคับให้คุณยอมรับว่าคุณเป็น ภรรยาของผมตอนนี้หรอก เพราะคุณยังคงเสียความ ทรงจำอยู่”
แอนน่าก้มหน้าลง “ขอโทษด้วย ฉันต้องการจัดการ ชีวิตของฉันก่อน”
วุ่นวายไปหมด เส้นทางชีวิตของเธอบิดเบี้ยวแล้ว
“อึม ผมให้เวลากับคุณได้เสมอ”
แอนน่ารู้สึกขอบคุณความใจกว้างและความรักของ หลงเซียวในตอนนี้มาก เขาแทบไม่บีบคั้นเธอเลย แต่ ให้เวลาเธอค่อยๆปรับตัว
“หลงเชียว ฉันจำคุณไม่ได้ ดังนั้น…เมื่อก่อนระหว่าง เราเป็นยังไงบ้าง ฉันไม่รู้เลย และความรู้สึกที่ฉันมีต่อ คุณก็ไม่มีด้วย”
หลงเสียวยกมือปาดเช็ดคราบน้ำตาตรงหางตาของ เธอ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ ผม เชื่อว่า ผมสามารถทำให้คุณรักและเลือกผมอีกครั้ง ได้”
“ฉัน….”
หลงเชียวลูบหัวไหล่ของเธอ จากนั้นก็ค่อยๆคลี่รอย ยิ้มออกมา “ไม่หิวแล้วหรอ? ไปกันเถอะ ผมรับปากจะ พาคุณไปกินอาหารเช้าที่พิเศษ”
เธอลืมไปแล้ว
เป็นอาหารเช้าที่พิเศษอย่างที่คาดการณ์ไว้เป็น อาหารเช้าที่เธอไม่เคยกินมาเลย
ท่านหลงกับแอนน่าเดินตรงเข้าร้านยุงเหอ ที่หน้า ประตูโรงพยาบาล วินาทีที่เปิดประตู ลูกค้าและพนักงานในร้านต่างพากันตกใจนิ่งอึ้งอยู่ไม่กี่วินาที
นี่…นี่คือหลงเชียวผู้ร่ำรวยลำดับต้นๆของประเทศ กับคุณหมอแอนน่าแผนกศัลยกรรมที่มีชื่อเสียงหรอก หรอ?
คิดไม่ถึงว่าพวกเขามากินข้าวที่นี่!
ร้านแห่งนี้จะมีชื่อเสียงแล้ว!
หลังจากท่านหลงเข้ามาก็เดินตรงไปที่หน้า เคาน์เตอร์ เขายังไม่ทันพูดสักคำเลย หัวหน้าพนักงาน ก็ก้มหน้าเดินมาต้อนรับ “คุณหลง..”
“ผมต้องการทานอาหารที่นี่” ท่านหลงพูดอย่าง เรียบง่ายขึ้น จากนั้นหัวหน้าพนักงานก็ออกคำสั่งทันที
“ครับ เชิญนั่งก่อนครับ”
ทั้งสองคนนั่งยังไม่ถึงหนึ่งนาที ร้านที่บรรยากาศ
คึกคักก็ว่างเปล่าทันที
แอนน่ายกมือกุมขมับเล็กน้อย เธอรู้สึกตกใจกับ ฐานะของหลงเซียว “หลงเชียว คุณนี่เป็นยมทูตหรอ? แค่ปรากฏตัวก็ทำคนตกใจจนวิ่งหนีหมดแล้ว?”
ท่านหลงเอามือมาประสานกัน พร้อมกับวางแขนบนโต๊ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านหลงเข้าร้านอาหาร เหมือนคนทั่วไป อันที่จริงเขาไม่ได้อยากไล่ทุกคนออก ไป ต้องการเพียงเจ้าของร้านกระตือรือรันบริการ แต่ สามารถทำให้ลั่วลั่วที่เพิ่งร้องไห้หัวเราะได้ถือว่าคุ้ม ค่า
“ดูเหมือนคุณจะดูออก แล้วไม่ทราบว่ายมทูตอย่าง ผมแบบนี้ไม่รู้ว่าคุณจะกลัวหรือเปล่า?” แอนน่ายักไหล่ “ทำไมฉันต้องกลัวคุณด้วย?”
ท่านหลงพยักหน้าเล็กน้อย แล้วขยับริมฝีปากอย่าง เซ็กซี่ “ก็จริง ตอนนี้ไม่ใช่คุณกลัวผม แต่ผมกลัวคุณ ไม่เพียงแค่กลัวคุณ ผมยังต้องประจบประแจงคุณ ด้วย”
ท่านหลงกำลังถือเมนูอยู่ “อาหารเช้าคลาสสิกของ ที่นี่คือ ปาท่องโก๋ คุณคิดจะกินกับอะไรอ่ะ?”
แอนน่าเพิ่งเคยได้ยินอาหารเช้าของภาคเหนือแบบ นี้ แต่กลับไม่เคยกินมาก่อนเลย ดังนั้นเลยซักถามขึ้น ว่า “อ๋อ? แล้วกินกับอะไรถึงอร่อยหรอ?”
ท่านหลงวางป้ายโฆษณาอาหารลง ยิ้มและพูดว่า “ไม่เกี่ยวกับอาหารเช้าหรอก แต่สำคัญอยู่ที่กำลังกินกับใครต่างหาก”
