ตอนที่ 232 เหนื่อยจนไร้เรี่ยวแรง
ณ ห้องประธาน บริษัท โม่ชื่อ
โม่ล่างคนกับโม่หรูเฟย ต่างก็นั่งตรงข้ามกันอยู่บนโซฟา ภายในห้องรับแขกของบริษัท
ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว และผู้สืบทอดเพียง คนเดียว ของประธานบริษัทโม่ชื่อกรุ๊ปก็ตาม แต่โม่หรูเฟยก็ ถือหุ้นเพียงส่วนหนึ่งของบริษัท โม่ซื่อเท่านั้น เธอไม่เคยเข้า ร่วมงานใดๆ ของบริษัทมาก่อนเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการ
บริหารจัดการเลยด้วยซ้ำ
แต่วันนี้ คำพูดที่โม่ล่างคุนได้พูดออกไปนั้น ทำให้แผนที่ โม่หรูเฟยวางไว้ ในอนาคตอันใกล้นี้ เปลี่ยนไปจนสิ้น
โม่หรูเฟยกำโซฟาหนังแท้ไว้แน่น จนเล็บที่ดูใสสะอาด ของเธอ เกือบจะหักสะบั้นไปด้วยแรงบีบของเธอแล้ว เธอ มองพ่อตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะถามเขาขึ้น “พ่อจะ บอกว่า ตอนนี้พ่อจะให้หนูมาเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัท งั้นหรือคะ?” ตอนที่ 232 เหนื่อยจนไร้เรี่ยวแรง
ณ ห้องประธาน บริษัท โม่ชื่อ
โม่ล่างคนกับโม่หรูเฟย ต่างก็นั่งตรงข้ามกันอยู่บนโซฟา ภายในห้องรับแขกของบริษัท
ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว และผู้สืบทอดเพียง คนเดียว ของประธานบริษัทโม่ชื่อกรุ๊ปก็ตาม แต่โม่หรูเฟยก็ ถือหุ้นเพียงส่วนหนึ่งของบริษัท โม่ซื่อเท่านั้น เธอไม่เคยเข้า ร่วมงานใดๆ ของบริษัทมาก่อนเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการ
บริหารจัดการเลยด้วยซ้ำ
แต่วันนี้ คำพูดที่โม่ล่างคุนได้พูดออกไปนั้น ทำให้แผนที่ โม่หรูเฟยวางไว้ ในอนาคตอันใกล้นี้ เปลี่ยนไปจนสิ้น
โม่หรูเฟยกำโซฟาหนังแท้ไว้แน่น จนเล็บที่ดูใสสะอาด ของเธอ เกือบจะหักสะบั้นไปด้วยแรงบีบของเธอแล้ว เธอ มองพ่อตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะถามเขาขึ้น “พ่อจะ บอกว่า ตอนนี้พ่อจะให้หนูมาเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัท งั้นหรือคะ?” โม่ล่างคุนเองก็พยักหน้าอย่างจนปัญญา “ตอนนี้หุ้นที่ บริษัทพ่อก็ตกฮวบฮาบมาต่อเนื่องสิบวันแล้ว ถ้าหากไม่ สามารถเอาเงินทุนมาจากตระกูลหลงได้ บริษัทก็คงต้องพบ กับวิกฤตครั้งใหญ่แน่ แล้วก็อาจจะเกิดเหตุการณ์ที่แม้แต่ลูก ก็คาดไม่ถึงก็ได้ ลูกก็รู้ว่าสิ่งที่พ่อพูดหมายความว่ายังไง”
โม่หรูเฟยไม่อยากจะยื่นมือ เข้ามายุ่งเกี่ยวกับการบริหาร บริษัทเลย เพราะความฝันของเธอไม่ได้อยู่ที่นี่เสียหน่อย!
“พ่อคะ ช่วงนี้หนูคิดอยากจะกลับไปท่าการแสดงใหม่อีก ครั้ง พ่อดูตอนนี้สิคะ แทบไม่มีเรื่องราวอะไรเกี่ยวกับหนูตาม ท้องถนนเลย ถ้าหากหนูยังนิ่งเงียบแบบนี้ต่อไป หลังจากนี้ หนูก็คงไม่มีโอกาสจะฟื้นคืนแน่ๆ แล้วที่พ่อให้หนูมาบริหาร บริษัทแบบนี้ เท่ากับว่างานที่หนูทำก็จบลงไปด้วยนะคะ พ่อรู้ ใหม?”
โม่ล่างคุนสายหัวถอนหายใจดังเฮือก “เฟยเฟย พ่อรู้ว่า ลูกรักงานแสดงมากแค่ไหน ลูกรักในงานของลูก แต่ขอแค่ ครั้งนี้ครั้งนี้ พ่ออยากให้ลูกมาช่วยบริษัท โม่ชื่อ พ่อไม่ได้เป็น หนุ่มๆ เหมือนสมัยก่อนแล้ว มีเรื่องตั้งมากมายที่พ่อ โม่ล่างคุนเองก็พยักหน้าอย่างจนปัญญา “ตอนนี้หุ้นที่ บริษัทพ่อก็ตกฮวบฮาบมาต่อเนื่องสิบวันแล้ว ถ้าหากไม่ สามารถเอาเงินทุนมาจากตระกูลหลงได้ บริษัทก็คงต้องพบ กับวิกฤตครั้งใหญ่แน่ แล้วก็อาจจะเกิดเหตุการณ์ที่แม้แต่ลูก ก็คาดไม่ถึงก็ได้ ลูกก็รู้ว่าสิ่งที่พ่อพูดหมายความว่ายังไง”
โม่หรูเฟยไม่อยากจะยื่นมือ เข้ามายุ่งเกี่ยวกับการบริหาร บริษัทเลย เพราะความฝันของเธอไม่ได้อยู่ที่นี่เสียหน่อย!
“พ่อคะ ช่วงนี้หนูคิดอยากจะกลับไปท่าการแสดงใหม่อีก ครั้ง พ่อดูตอนนี้สิคะ แทบไม่มีเรื่องราวอะไรเกี่ยวกับหนูตาม ท้องถนนเลย ถ้าหากหนูยังนิ่งเงียบแบบนี้ต่อไป หลังจากนี้ หนูก็คงไม่มีโอกาสจะฟื้นคืนแน่ๆ แล้วที่พ่อให้หนูมาบริหาร บริษัทแบบนี้ เท่ากับว่างานที่หนูทำก็จบลงไปด้วยนะคะ พ่อรู้ ใหม?”
โม่ล่างคุนสายหัวถอนหายใจดังเฮือก “เฟยเฟย พ่อรู้ว่า ลูกรักงานแสดงมากแค่ไหน ลูกรักในงานของลูก แต่ขอแค่ ครั้งนี้ครั้งนี้ พ่ออยากให้ลูกมาช่วยบริษัท โม่ชื่อ พ่อไม่ได้เป็น หนุ่มๆ เหมือนสมัยก่อนแล้ว มีเรื่องตั้งมากมายที่พ่อ ทำไม่ไหว ลูกละทิ้งงานแสดงไปก่อน เพื่อพ่อแม่ เพื่อบริษัท
โม่ชื่อ ได้ไหมลูก?”
โม่หรูเฟยไม่ยอมเด็ดชาด!
โม่หรูเฟยทั้งโกรธทั้งเกลียด จนใหล่ของเธอสั้นเทิ่มอย่าง รุนแรง เธอโกรธเสียจนใบหน้าที่แต่งแต้ม ด้วยเครื่องสำอาง หนาเตอะของเธอ เห็นเป็นสีแดงกำขึ้นมา อีกทั้งในแววตาก็ เช่นกัน เธอหัวเราะอย่างเยือกเย็นใส่โม่ล่างคุน ราวกับกำลัง จะตะโกนใส่เขา “พ่อคะ ตอนนี้หนูไม่มีอะไรเหลือแล้ว งาน แต่งของหนูก็ถูกทำลายไปแล้ว หนูไม่สามารถแต่งงานกับ ผู้ชายที่หนูรักได้ งานก็ไม่มี ไม่ว่าอะไรก็ไม่มีทั้งนั้น!”
“ลูกยังมีพ่อกับแม่ ยังมีบริษัทโม่ซื่ออยู่นะ เฟยเฟย ใน อนาคตบริษัท โม่ชื่อทั้งหมดก็จะกลายเป็นของลูกนะ ลูกจะ กลัวอะไรอยู่อีก? บริษัทนี้เป็นทรัพย์สมบัติของลูก หรือว่ามัน ไม่คุ้มค่าเท่ากับรายได้ ที่ลูกได้จากวงการบันเทิงนั้นหรือไง?”
โม่หรูเฟยยกมือขึ้นกุมหน้าด้วยความเจ็บปวด เธอร้องไห้ ออกมาจนทั่วทั้งร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ทำไม่ไหว ลูกละทิ้งงานแสดงไปก่อน เพื่อพ่อแม่ เพื่อบริษัท
โม่ชื่อ ได้ไหมลูก?”
โม่หรูเฟยไม่ยอมเด็ดชาด!
โม่หรูเฟยทั้งโกรธทั้งเกลียด จนใหล่ของเธอสั้นเทิ่มอย่าง รุนแรง เธอโกรธเสียจนใบหน้าที่แต่งแต้ม ด้วยเครื่องสำอาง หนาเตอะของเธอ เห็นเป็นสีแดงกำขึ้นมา อีกทั้งในแววตาก็ เช่นกัน เธอหัวเราะอย่างเยือกเย็นใส่โม่ล่างคุน ราวกับกำลัง จะตะโกนใส่เขา “พ่อคะ ตอนนี้หนูไม่มีอะไรเหลือแล้ว งาน แต่งของหนูก็ถูกทำลายไปแล้ว หนูไม่สามารถแต่งงานกับ ผู้ชายที่หนูรักได้ งานก็ไม่มี ไม่ว่าอะไรก็ไม่มีทั้งนั้น!”
“ลูกยังมีพ่อกับแม่ ยังมีบริษัทโม่ซื่ออยู่นะ เฟยเฟย ใน อนาคตบริษัท โม่ชื่อทั้งหมดก็จะกลายเป็นของลูกนะ ลูกจะ กลัวอะไรอยู่อีก? บริษัทนี้เป็นทรัพย์สมบัติของลูก หรือว่ามัน ไม่คุ้มค่าเท่ากับรายได้ ที่ลูกได้จากวงการบันเทิงนั้นหรือไง?”
โม่หรูเฟยยกมือขึ้นกุมหน้าด้วยความเจ็บปวด เธอร้องไห้ ออกมาจนทั่วทั้งร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างรุนแรง พลันเธอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน และสะอีกสะอื้น “เงินหรือคะ? พ่อ นี่หนูไม่สามารถทำเรื่องที่หนูอยากทำได้ เลยงั้นหรือคะ? เงินมันให้อะไรหนูได้คะ? แค่ก้มหน้านับเงิน อย่างไรประโยชน์งั้นหรือคะ? หนูไม่ต้องการ! หนูคือโม่หรู เฟย หนูคือดาราชั้นนำที่ยืนอยู่เวทีระดับนานาชาติ! สิ่งที่หนู ต้องการก็คือสายตาของคนนับหมื่นที่มองมาหาหนู หนู ต้องการเปล่งประกายอย่างเจิดจรัส! ไม่ใช่เงินที่จะมาซื้อ อะไรก็ได้!
สิ่งที่เธอต้องการ คือการได้ยืนอยู่บนเวที รับความชื่นชม และเลื่อมใสจากทุกคน อีกทั้งซ่อดอกไม้และเสียงปรบมือ อีก ทั้งสายตาของคนนับแสนนับล้าน ที่จ้องมาทางเธอด้วยความ อิจฉาเท่านั้น!
ไม่ใช่การมาสวมชุดระดับสูง แล้วมานั่งแหงกอยู่ในห้อง ท่างาน อ่านเอกสารหลังขดหลังแข็ง ราวกับเครื่องจักรแบบนี้ ทุกวันเสียหน่อย! !
เธอไม่อยากใช้ชีวิตแบบนั้น! ไม่เคยต้องการเลย!
โม่ล่างคนเข้าใจความหมายของเธอดี แต่ในสายตาของ เขาตอนนี้ เขาจำต้องทำลายความฝันที่สวยงามของลูกสาว อย่างช่วยไม่ได้ “เฟยเฟย พลันเธอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน และสะอีกสะอื้น “เงินหรือคะ? พ่อ นี่หนูไม่สามารถทำเรื่องที่หนูอยากทำได้ เลยงั้นหรือคะ? เงินมันให้อะไรหนูได้คะ? แค่ก้มหน้านับเงิน อย่างไรประโยชน์งั้นหรือคะ? หนูไม่ต้องการ! หนูคือโม่หรู เฟย หนูคือดาราชั้นนำที่ยืนอยู่เวทีระดับนานาชาติ! สิ่งที่หนู ต้องการก็คือสายตาของคนนับหมื่นที่มองมาหาหนู หนู ต้องการเปล่งประกายอย่างเจิดจรัส! ไม่ใช่เงินที่จะมาซื้อ อะไรก็ได้!
สิ่งที่เธอต้องการ คือการได้ยืนอยู่บนเวที รับความชื่นชม และเลื่อมใสจากทุกคน อีกทั้งซ่อดอกไม้และเสียงปรบมือ อีก ทั้งสายตาของคนนับแสนนับล้าน ที่จ้องมาทางเธอด้วยความ อิจฉาเท่านั้น!
ไม่ใช่การมาสวมชุดระดับสูง แล้วมานั่งแหงกอยู่ในห้อง ท่างาน อ่านเอกสารหลังขดหลังแข็ง ราวกับเครื่องจักรแบบนี้ ทุกวันเสียหน่อย! !
เธอไม่อยากใช้ชีวิตแบบนั้น! ไม่เคยต้องการเลย!
โม่ล่างคนเข้าใจความหมายของเธอดี แต่ในสายตาของ เขาตอนนี้ เขาจำต้องทำลายความฝันที่สวยงามของลูกสาว อย่างช่วยไม่ได้ “เฟยเฟย พ่อให้สัญญากับลูกได้นะ รอให้บริษัทโม่ซื่อผ่านวิกฤตเหล่านี้ ไปก่อน แล้วพ่อจะให้อิสระกับลูก ถึงตอนนั้นลูกอยากจะทำ อะไรก็ได้ แล้วพ่อจะไม่มีทางขัดขวางลูกแน่นอน”
โม่หรูเฟยเงยหน้าขึ้นมอง ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา “แล้วมันตอนไหนล่ะคะพ่อ? ช่วงเวลาวัยรุ่นของหนูมีอีกแค่ไม่ ที่ปีเท่านั้น! หนูอุตส่าห์ออกจากวงการบันเทิงมาสองกว่าปี เพื่อหลงเชียวแล้ว หนูไม่สามารถจะรอถึงอายุสามสิบ แล้ว ค่อยกลับเข้าไปใหม่ได้หรอกนะคะ!”
โม่ล่างคุนขมวดคิ้วแน่น พร้อมทั้งความรู้สึกเจ็บปวดที่พุ่ง เข้ามาในอก เขาเอนกายล้มลงไปบนโซฟา พลางใช้มือหนึ่ง คว้าเสื้อสูทของเขา ที่ตรงกับตำแหน่งหัวใจไว้พอดี ร่างกาย ของเขาบิดเบี้ยวไปมา ด้วยความรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ
“พ่อ! พ่อเป็นอะไรไปคะ! พ่ออย่าทำให้หนูตกใจสิ!”
โม่หรูเฟยรีบอ้อมมาอยู่ตรงหน้าเขา มือของเธอกระสับ กระส่ายไปมา เพราะไม่รู้ว่าควรจะช่วยเขายังไงดี ตอนนี้เธอ ตกใจเสียจนใบหน้ายิ่งซีดเผือดเข้าไปอีก “พ่อ! หนูจะรีบ เรียกรถพยาบาลนะ พ่อให้สัญญากับลูกได้นะ รอให้บริษัทโม่ซื่อผ่านวิกฤตเหล่านี้ ไปก่อน แล้วพ่อจะให้อิสระกับลูก ถึงตอนนั้นลูกอยากจะทำ อะไรก็ได้ แล้วพ่อจะไม่มีทางขัดขวางลูกแน่นอน”
โม่หรูเฟยเงยหน้าขึ้นมอง ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา “แล้วมันตอนไหนล่ะคะพ่อ? ช่วงเวลาวัยรุ่นของหนูมีอีกแค่ไม่ ที่ปีเท่านั้น! หนูอุตส่าห์ออกจากวงการบันเทิงมาสองกว่าปี เพื่อหลงเชียวแล้ว หนูไม่สามารถจะรอถึงอายุสามสิบ แล้ว ค่อยกลับเข้าไปใหม่ได้หรอกนะคะ!”
โม่ล่างคุนขมวดคิ้วแน่น พร้อมทั้งความรู้สึกเจ็บปวดที่พุ่ง เข้ามาในอก เขาเอนกายล้มลงไปบนโซฟา พลางใช้มือหนึ่ง คว้าเสื้อสูทของเขา ที่ตรงกับตำแหน่งหัวใจไว้พอดี ร่างกาย ของเขาบิดเบี้ยวไปมา ด้วยความรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ
“พ่อ! พ่อเป็นอะไรไปคะ! พ่ออย่าทำให้หนูตกใจสิ!”
โม่หรูเฟยรีบอ้อมมาอยู่ตรงหน้าเขา มือของเธอกระสับ กระส่ายไปมา เพราะไม่รู้ว่าควรจะช่วยเขายังไงดี ตอนนี้เธอ ตกใจเสียจนใบหน้ายิ่งซีดเผือดเข้าไปอีก “พ่อ! หนูจะรีบ เรียกรถพยาบาลนะ คะ!”
อาการเจ็บปวดในหัวใจของโม่ล่างคุนตอนนี้มันพรั่งพรู ออกมา จนไม่สามารถปิดบังโม่หรูเฟยได้แม้แต่น้อย เขาเค้น คำพูดออกมาอย่างไร้เรี่ยวแรง “ยา…อยู่ในลิ้นชัก…”
“ได้ค่ะ! หนูจะไปหยิบยามาให้!”
โม่หรูเฟยไม่รู้เลยว่าโม่ล่างคนมีอาการโรคหัวใจ แล้วเธอ ก็ไม่รู้ด้วยว่าอาการของเขา มันถึงขั้นรุนแรงเรียบร้อยแล้ว เป็นเพราะเขากังวลใจเมื่อครู่นี้ ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดมาก ขึ้น หลังจากกินยาไปแล้ว เขาก็พยายามฝืนให้ตัวเองสงบลง
โม่ล่างคุนเอามือกุมที่หน้าอกไว้ พร้อมทั้งสูดลมหายใจ เข้าออกอย่างหนักหน่วง เขาเอื้อมไปดึงมือของโม่หรูเฟยอ ย่างไรเรี่ยวแรง ก่อนจะขอร้องด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เฟยเฟย ลูกคงเห็นสภาพของพ่อแล้วใช่ไหม ดังนั้น พ่อหวังว่าลูกจะ ช่วยพ่อที่บริษัทได้ พ่อไม่เชื่อใจใครอื่นทั้งนั้น ลูกรู้ใช่ไหม?”
โม่หรูเฟยเงยหน้าขึ้น ความรู้สึกไม่เต็มใจและความโกรธ เกลียดในใจของเธอตอนนี้ มันได้ คะ!”
อาการเจ็บปวดในหัวใจของโม่ล่างคุนตอนนี้มันพรั่งพรู ออกมา จนไม่สามารถปิดบังโม่หรูเฟยได้แม้แต่น้อย เขาเค้น คำพูดออกมาอย่างไร้เรี่ยวแรง “ยา…อยู่ในลิ้นชัก…”
“ได้ค่ะ! หนูจะไปหยิบยามาให้!”
โม่หรูเฟยไม่รู้เลยว่าโม่ล่างคนมีอาการโรคหัวใจ แล้วเธอ ก็ไม่รู้ด้วยว่าอาการของเขา มันถึงขั้นรุนแรงเรียบร้อยแล้ว เป็นเพราะเขากังวลใจเมื่อครู่นี้ ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดมาก ขึ้น หลังจากกินยาไปแล้ว เขาก็พยายามฝืนให้ตัวเองสงบลง
โม่ล่างคุนเอามือกุมที่หน้าอกไว้ พร้อมทั้งสูดลมหายใจ เข้าออกอย่างหนักหน่วง เขาเอื้อมไปดึงมือของโม่หรูเฟยอ ย่างไรเรี่ยวแรง ก่อนจะขอร้องด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เฟยเฟย ลูกคงเห็นสภาพของพ่อแล้วใช่ไหม ดังนั้น พ่อหวังว่าลูกจะ ช่วยพ่อที่บริษัทได้ พ่อไม่เชื่อใจใครอื่นทั้งนั้น ลูกรู้ใช่ไหม?”
โม่หรูเฟยเงยหน้าขึ้น ความรู้สึกไม่เต็มใจและความโกรธ เกลียดในใจของเธอตอนนี้ มันได้ สลายหายไปหมดแล้ว ทำไมถึงรอไม่ได้ ทำไมไม่ให้เธอ ประสบความสำเร็จทางวงการภาพยนตร์ก่อน แล้วค่อยให้ มานั่งแหงกอยู่ในที่ทำงานแบบนี้กันนะ?
เธอก็ยังรู้สึกไม่เต็มใจอยู่ดี!
แต่ด้วยสถานการณ์ของโม่ล่างคุนตอนนี้ ถ้าหากเธอ ปฏิเสธไปล่ะก็ บริษัทโม่ชื่อต้องตกอยู่ในวิกฤตจริงๆ แน่ๆ โม่ หรูเฟยจึงกัดฟันกรอด ก่อนจะพยักหน้าไป “ค่ะ หนูจะกลับมา บริหารบริษัทให้พ่อค่ะ”
ฉู่ลั่วหาน! เธอมีทั้งหน้าที่การงาน แถมยังได้กลับไปสู่อ้อม กอดของหลงเชียวอีกครั้ง ไม่ว่าอะไรเธอก็มีทั้งนั้น!
ส่วนฉันล่ะ! ไม่ว่าอะไรก็ไม่มีเหลือเลย! ฉันไม่มีทางให้เธอ อยู่สบายแน่! ไม่มีทาง!
“คุณหนูโม่หรูเฟย ดาราที่มีชื่อเสียงของประเทศจีน ที่ได้ รับสมญานามว่า เป็นบริทนีย์แห่งเอเชียตะวันออก หลังจากที่ เธอได้พักการแสดงไปกว่าสองปี จู่ๆ เธอก็ประกาศข่าวออก มากะทันหัน แต่ครั้งนี้ เธอได้กลายเป็นผู้บริหาร สลายหายไปหมดแล้ว ทำไมถึงรอไม่ได้ ทำไมไม่ให้เธอ ประสบความสำเร็จทางวงการภาพยนตร์ก่อน แล้วค่อยให้ มานั่งแหงกอยู่ในที่ทำงานแบบนี้กันนะ?
เธอก็ยังรู้สึกไม่เต็มใจอยู่ดี!
แต่ด้วยสถานการณ์ของโม่ล่างคุนตอนนี้ ถ้าหากเธอ ปฏิเสธไปล่ะก็ บริษัทโม่ชื่อต้องตกอยู่ในวิกฤตจริงๆ แน่ๆ โม่ หรูเฟยจึงกัดฟันกรอด ก่อนจะพยักหน้าไป “ค่ะ หนูจะกลับมา บริหารบริษัทให้พ่อค่ะ”
ฉู่ลั่วหาน! เธอมีทั้งหน้าที่การงาน แถมยังได้กลับไปสู่อ้อม กอดของหลงเชียวอีกครั้ง ไม่ว่าอะไรเธอก็มีทั้งนั้น!
ส่วนฉันล่ะ! ไม่ว่าอะไรก็ไม่มีเหลือเลย! ฉันไม่มีทางให้เธอ อยู่สบายแน่! ไม่มีทาง!
“คุณหนูโม่หรูเฟย ดาราที่มีชื่อเสียงของประเทศจีน ที่ได้ รับสมญานามว่า เป็นบริทนีย์แห่งเอเชียตะวันออก หลังจากที่ เธอได้พักการแสดงไปกว่าสองปี จู่ๆ เธอก็ประกาศข่าวออก มากะทันหัน แต่ครั้งนี้ เธอได้กลายเป็นผู้บริหาร ของบริษัทโม่ชื่อกรุ๊ป และอยู่ด้วยกันกับโม่ล่างคุนพ่อของเธอ ช่วยกันค้ำจุนบริษัทโม่ชื่อ และหวังอย่างยิ่งว่า บริษัทโม่ชื่อจะ สามารถฟื้นฟูกลับมาสง่างามเหมือนในอดีต หลังจากที่ต้อง ประสบพบเจอกับภาวะซบเซาแบบนี้….”
พอหลงเชียวเห็นข่าวนี้ เขาก็ขมวดคิ้ว “มาเร็วกว่าที่คิด
นะ”
จี้ตงหมิงพยักหน้า “มาเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้จริงๆ ด้วย ครับ ก่อนหน้านี้คุณหนูโม่กำลังเตรียมตัวหวนคืนสู่วงการอยู่ พอดี แต่จู่ๆ คุณหนูโม่ก็ประกาศกลับมาเป็นผู้บริหารของ บริษัทโม่ซื่อ ซึ่งดูแย้งกับแผนที่คุณหนูโม่วางไว้มากเลยล่ะ ครับ”
หลงเซียวเคาะนิ้วที่เรียวยาวลงไปบนโต๊ะ จนแทบจะเป็น จังหวะเดียวกัน กับจังหวะการเต้นของหัวใจ “ดูเหมือนว่า โม่ ล่างคุนจะเจอเข้ากับปัญหาอะไรสินะ”
“ถ้าอย่างนั้น ท่านต้องการจะทำอะไรไหมครับ?”
หลงเชียวยกกาแฟขึ้นจิบเบาๆ โม่หรูเฟยละทิ้งตำแหน่ง การพัฒนาในวงการบันเทิง ที่เป็น ของบริษัทโม่ชื่อกรุ๊ป และอยู่ด้วยกันกับโม่ล่างคุนพ่อของเธอ ช่วยกันค้ำจุนบริษัทโม่ชื่อ และหวังอย่างยิ่งว่า บริษัทโม่ชื่อจะ สามารถฟื้นฟูกลับมาสง่างามเหมือนในอดีต หลังจากที่ต้อง ประสบพบเจอกับภาวะซบเซาแบบนี้….”
พอหลงเชียวเห็นข่าวนี้ เขาก็ขมวดคิ้ว “มาเร็วกว่าที่คิด
นะ”
จี้ตงหมิงพยักหน้า “มาเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้จริงๆ ด้วย ครับ ก่อนหน้านี้คุณหนูโม่กำลังเตรียมตัวหวนคืนสู่วงการอยู่ พอดี แต่จู่ๆ คุณหนูโม่ก็ประกาศกลับมาเป็นผู้บริหารของ บริษัทโม่ซื่อ ซึ่งดูแย้งกับแผนที่คุณหนูโม่วางไว้มากเลยล่ะ ครับ”
หลงเซียวเคาะนิ้วที่เรียวยาวลงไปบนโต๊ะ จนแทบจะเป็น จังหวะเดียวกัน กับจังหวะการเต้นของหัวใจ “ดูเหมือนว่า โม่ ล่างคุนจะเจอเข้ากับปัญหาอะไรสินะ”
“ถ้าอย่างนั้น ท่านต้องการจะทำอะไรไหมครับ?”
หลงเชียวยกกาแฟขึ้นจิบเบาๆ โม่หรูเฟยละทิ้งตำแหน่ง การพัฒนาในวงการบันเทิง ที่เป็น ตำแหน่งที่เธอชอบที่สุด แสดงว่ามันต้องมีเหตุผลอะไรที่ ทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้อย่างแน่นอน แถมยังขัดแย้งที่ดูยาก จะยอมรับได้ของเธอด้วย “จริงๆ แล้วมันก็เป็นเรื่องใหญ่ของ ตระกูลโม่เขาล่ะนะ ส่งกระเช้าดอกไม้ไปให้เธอ ในนามของ บริษัทซะ”
“ครับ ทำนประธาน”
ทันทีที่จ้งหมิงเดินออกไปได้เพียงไม่กี่ก้าว หลงจื ๋อก็มาถึง
ทันที
ตั้งแต่ได้กลายเป็นผู้บริหารทรัพย์สิน ของบริษัท MBK ชีวิตประจำวันของก็เหนื่อยเสียยิ่งกว่าหมูกว่าสุนัขเสีย อีก ทุกวันต้องดูสถิติ ข้อมูล แผนการเงินจำนวนมาก จน ทำให้เขาแทบจะเวียนหัวตาลายไร้เรี่ยวแรงไปเลยทีเดียว
เขาเดินเข้าประตูมา พร้อมกับถือเอกสารสรุปค่าใช้จ่าย เข้ามาด้วย หลงจื่อเอนหลังพิงประตู ก่อนจะบ่นออกมาด้วย ความยากลำบาก “นี่พี่ใหญ่ ช่วยไปพูดกับพ่อหน่อยได้ไหม ตำแหน่งผู้บริหารนี่ผมไม่อยากจะทำจริงๆ พี่ใหญ่ดูสิ แค่ไม่กี่ วันผมก็เหนื่อยจนจะผอมแห้งอยู่แล้ว” ตำแหน่งที่เธอชอบที่สุด แสดงว่ามันต้องมีเหตุผลอะไรที่ ทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้อย่างแน่นอน แถมยังขัดแย้งที่ดูยาก จะยอมรับได้ของเธอด้วย “จริงๆ แล้วมันก็เป็นเรื่องใหญ่ของ ตระกูลโม่เขาล่ะนะ ส่งกระเช้าดอกไม้ไปให้เธอ ในนามของ บริษัทซะ”
“ครับ ทำนประธาน”
ทันทีที่จ้งหมิงเดินออกไปได้เพียงไม่กี่ก้าว หลงจื ๋อก็มาถึง
ทันที
ตั้งแต่ได้กลายเป็นผู้บริหารทรัพย์สิน ของบริษัท MBK ชีวิตประจำวันของก็เหนื่อยเสียยิ่งกว่าหมูกว่าสุนัขเสีย อีก ทุกวันต้องดูสถิติ ข้อมูล แผนการเงินจำนวนมาก จน ทำให้เขาแทบจะเวียนหัวตาลายไร้เรี่ยวแรงไปเลยทีเดียว
เขาเดินเข้าประตูมา พร้อมกับถือเอกสารสรุปค่าใช้จ่าย เข้ามาด้วย หลงจื่อเอนหลังพิงประตู ก่อนจะบ่นออกมาด้วย ความยากลำบาก “นี่พี่ใหญ่ ช่วยไปพูดกับพ่อหน่อยได้ไหม ตำแหน่งผู้บริหารนี่ผมไม่อยากจะทำจริงๆ พี่ใหญ่ดูสิ แค่ไม่กี่ วันผมก็เหนื่อยจนจะผอมแห้งอยู่แล้ว” หลงเชียวเงยหน้าขึ้นมองเขา ก่อนจะเซ็นชื่อลงไปใน เอกสารต่อ “ผอมลงก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรนี่นะ แถมยังมี ประสิทธิผลที่ดีด้วย”
หลงจื้อกองเอกสารทั้งหมดไว้บนโต๊ะของเขา พร้อมทั้งยก แขนวางข้อศอกลงบนโต๊ะ พร้อมกับโน้มหน้าลงไปครึ่งหนึ่ง เพื่อมองเขาเซ็นชื่อ “พี่ใหญ่ พี่ไม่คิดว่าทุกวันที่นั่งดูเอกสาร พวกนี้ เซ็นชื่อ ประชุมอะไรนี้มันน่าเบื่อบ้างหรือ? ทิวทัศน์ ด้านนอกออกจะดูดีแบบนี้ มีที่ให้เที่ยวเล่นตั้งมากมาย แต่ กลับไปไหนไม่ได้สักที่ไม่ใช่ว่ามันน่าเสียดายออกหรอกหรือ ครับ?”
พลันหลงเชียวก็หยุดนิ่งไป พร้อมทั้งเงยหน้าขึ้นมองหลง จื้อ “นี่นายคิดว่างานเป็นอะไรที่ง่ายๆ สบายๆ งั้นหรือ?”
“จะคิดยังงั้นได้ยังไงล่ะครับ? พี่ไม่เห็นหรือไง ว่าผมเหนื่อย จนแทบจะหอบแตกอยู่แล้วนะครับ?”
“ในเมื่อเหนื่อย ทำไมยังมีเวลามาพูดจาไร้สาระกับพี่อยู่
ล่ะ?”
หลงจื่อมองไปบนฟ้าอย่างไร้คำจะพูด “นี่พี่ หลงเชียวเงยหน้าขึ้นมองเขา ก่อนจะเซ็นชื่อลงไปใน เอกสารต่อ “ผอมลงก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรนี่นะ แถมยังมี ประสิทธิผลที่ดีด้วย”
หลงจื้อกองเอกสารทั้งหมดไว้บนโต๊ะของเขา พร้อมทั้งยก แขนวางข้อศอกลงบนโต๊ะ พร้อมกับโน้มหน้าลงไปครึ่งหนึ่ง เพื่อมองเขาเซ็นชื่อ “พี่ใหญ่ พี่ไม่คิดว่าทุกวันที่นั่งดูเอกสาร พวกนี้ เซ็นชื่อ ประชุมอะไรนี้มันน่าเบื่อบ้างหรือ? ทิวทัศน์ ด้านนอกออกจะดูดีแบบนี้ มีที่ให้เที่ยวเล่นตั้งมากมาย แต่ กลับไปไหนไม่ได้สักที่ไม่ใช่ว่ามันน่าเสียดายออกหรอกหรือ ครับ?”
พลันหลงเชียวก็หยุดนิ่งไป พร้อมทั้งเงยหน้าขึ้นมองหลง จื้อ “นี่นายคิดว่างานเป็นอะไรที่ง่ายๆ สบายๆ งั้นหรือ?”
“จะคิดยังงั้นได้ยังไงล่ะครับ? พี่ไม่เห็นหรือไง ว่าผมเหนื่อย จนแทบจะหอบแตกอยู่แล้วนะครับ?”
“ในเมื่อเหนื่อย ทำไมยังมีเวลามาพูดจาไร้สาระกับพี่อยู่
ล่ะ?”
หลงจื่อมองไปบนฟ้าอย่างไร้คำจะพูด “นี่พี่ ใหญ่ ผมกับพี่ใหญ่ไม่เหมือนกันจริงๆ เลยนะ นั่งดูเอกสารดู สถิติดูการเงินพวกนี้ในบริษัท มันไม่ใช่ชีวิตที่ผมชอบเลย จริงๆ พี่ใหญ่เข้าใจใช่ไหม!”
อยากจะร้องไห้ออกมาเหลือเกิน แต่น้ำตาดันไม่ออกเสียนี้! ตอนนั้นทำไมเขาถึงหยุดเรียนไปนะ ทำไมเขาถึงไม่ชอบการ บริหารการเงินพวกนี้นะ ก็เพราะแค่ว่าไม่ชอบยังไงล่ะ!
แต่เพียงแค่คำพูดเดียวของหลงถึง ก็สามารถคว้าตัวเขา กลับมาได้ แถมยังบังคับกดหัวให้เขามาบริหารดูแลการเงิน ของบริษัทเขาอีก นี่อยากจะให้เขาตายหรือไงกัน?
หลงเชียวพยักหน้า ด้วยแววตาที่ยังคงสงบนิ่ง การต่อต้าน ของหลงจื่อไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเขาทั้งสิ้น “แล้วยังไง ล่ะ? นายมีความสามารถจะต่อต้าน หรือว่าปฏิเสธได้หรือ เปล่า?”
หลงจื้อสะอึกไปกับคำพูดเดียวของเขา พร้อมพูดด้วย สีหน้าระทมทุกข์ “ไม่ได้ครับ”
“ในเมื่อไม่ได้ ก็กลับไปทำงานต่อ แล้วก็อีกอย่าง ตารางที่ นายให้พี่มาครั้งก่อน นายเขียนตัวเลขผิดไปนะ” ใหญ่ ผมกับพี่ใหญ่ไม่เหมือนกันจริงๆ เลยนะ นั่งดูเอกสารดู สถิติดูการเงินพวกนี้ในบริษัท มันไม่ใช่ชีวิตที่ผมชอบเลย จริงๆ พี่ใหญ่เข้าใจใช่ไหม!”
อยากจะร้องไห้ออกมาเหลือเกิน แต่น้ำตาดันไม่ออกเสียนี้! ตอนนั้นทำไมเขาถึงหยุดเรียนไปนะ ทำไมเขาถึงไม่ชอบการ บริหารการเงินพวกนี้นะ ก็เพราะแค่ว่าไม่ชอบยังไงล่ะ!
แต่เพียงแค่คำพูดเดียวของหลงถึง ก็สามารถคว้าตัวเขา กลับมาได้ แถมยังบังคับกดหัวให้เขามาบริหารดูแลการเงิน ของบริษัทเขาอีก นี่อยากจะให้เขาตายหรือไงกัน?
หลงเชียวพยักหน้า ด้วยแววตาที่ยังคงสงบนิ่ง การต่อต้าน ของหลงจื่อไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเขาทั้งสิ้น “แล้วยังไง ล่ะ? นายมีความสามารถจะต่อต้าน หรือว่าปฏิเสธได้หรือ เปล่า?”
หลงจื้อสะอึกไปกับคำพูดเดียวของเขา พร้อมพูดด้วย สีหน้าระทมทุกข์ “ไม่ได้ครับ”
“ในเมื่อไม่ได้ ก็กลับไปทำงานต่อ แล้วก็อีกอย่าง ตารางที่ นายให้พี่มาครั้งก่อน นายเขียนตัวเลขผิดไปนะ” “ครับ?”
“จะครับอะไร? นายวางจุดทศนิยมผิดตำแหน่งไงล่ะ หมายความว่ายังไงเข้าใจใช่ไหม?”
หลงจื้ออ้าปากค้างแทบพูดไม่ออก นี่มันแตกต่างกันสิบ
เท่าเลยนะ!
หลงเซียวเองก็ตบลงไปบนกองเอกสาร ขณะที่เขากำลังอ้า ปากค้างด้วยความตะลึง “ด้านในนี้ พี่หวังว่าจะไม่เห็นความ ผิดพลาดแบบเดียวกันหรอกนะ”
หลงซื้อพูดอะไรไม่ออกไปทันที เขาเริ่มเลื่อมใสในสายตา ของหลงเซียวขึ้นมา “พี่ใหญ่ พี่ทำได้ยังไงกันนะ? มีเอกสาร ตั้งเยอะแยะแบบนี้ มีตัวเลขตั้งเยอะแบบนี้ พี่มองจุดทศนิยม ที่ผิดพลาดได้ยังไงกันนะ? นี่พี่เป็นเทพหรือเปล่าเนี่ย!”
“นายไม่อยากจะมานั่งตำแหน่งของพี่หรอกงั้นหรือ?” น้ำ เสียงของหลงเชียวที่ใช้พูด ดูเข้มงวดและจริงจังอย่างมาก
หลงจื้อรีบส่ายหัวปฏิเสธทันควัน “ไม่แน่นอนครับ! ไม่คิด เลยสักนิด!” “ครับ?”
“จะครับอะไร? นายวางจุดทศนิยมผิดตำแหน่งไงล่ะ หมายความว่ายังไงเข้าใจใช่ไหม?”
หลงจื้ออ้าปากค้างแทบพูดไม่ออก นี่มันแตกต่างกันสิบ
เท่าเลยนะ!
หลงเซียวเองก็ตบลงไปบนกองเอกสาร ขณะที่เขากำลังอ้า ปากค้างด้วยความตะลึง “ด้านในนี้ พี่หวังว่าจะไม่เห็นความ ผิดพลาดแบบเดียวกันหรอกนะ”
หลงซื้อพูดอะไรไม่ออกไปทันที เขาเริ่มเลื่อมใสในสายตา ของหลงเซียวขึ้นมา “พี่ใหญ่ พี่ทำได้ยังไงกันนะ? มีเอกสาร ตั้งเยอะแยะแบบนี้ มีตัวเลขตั้งเยอะแบบนี้ พี่มองจุดทศนิยม ที่ผิดพลาดได้ยังไงกันนะ? นี่พี่เป็นเทพหรือเปล่าเนี่ย!”
“นายไม่อยากจะมานั่งตำแหน่งของพี่หรอกงั้นหรือ?” น้ำ เสียงของหลงเชียวที่ใช้พูด ดูเข้มงวดและจริงจังอย่างมาก
หลงจื้อรีบส่ายหัวปฏิเสธทันควัน “ไม่แน่นอนครับ! ไม่คิด เลยสักนิด!” ในระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น หลงเชียวก็ส่งสัญญาณให้กับหลงจื่อ เพื่อให้คนที่นั่งแทนที่ ของเขา
คนที่เข้ามานั้น เป็นผู้บริหารของแผนกการตลาด ในมือ ของเขาถือเอกสารกองพะเนินมาด้วย “ท่านประธานครับ นี่ เป็นรายงานของเนื้องานแผนกการตลาด ของครึ่งเดือนแรก ครับ แล้วก็ยังมีโครงงานของอีกครึ่งเดือนหลังด้วยครับ”
“ดี”
หลงจื้อเบิกตามองอย่างเงียบๆ ให้ตายเถอะ นี่แผนกการ ตลาดก็มีงานให้ทำเยอะแบบนี้เหมือนกันเลยหรือ?
แค่งานของแผนกบัญชี เขาก็แทบตายแล้วด้วยซ้ำ นี่ทุกวัน พี่ใหญ่กว่าจะได้กลับก็กี่โมงเข้าแล้วเนี่ย?
“พี่ใหญ่ ผมนี่เลื่อมใสพี่จริงๆ เลยนะครับ! ผมเลื่อมใสพี่ ใหญ่จากใจจริงเลยล่ะ! ผมต้องยอมรับเลยว่า ระหว่างคนเรา มีข้อแตกต่างเยอะจริงๆ เอาล่ะครับ งั้นผมกลับไปทุ่มเท ทำงานต่อแล้วกันนะครับ”
หลงเซียวพลันตะโกนเรียกเขาไว้ “นายไม่ได้บอก ในระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น หลงเชียวก็ส่งสัญญาณให้กับหลงจื่อ เพื่อให้คนที่นั่งแทนที่ ของเขา
คนที่เข้ามานั้น เป็นผู้บริหารของแผนกการตลาด ในมือ ของเขาถือเอกสารกองพะเนินมาด้วย “ท่านประธานครับ นี่ เป็นรายงานของเนื้องานแผนกการตลาด ของครึ่งเดือนแรก ครับ แล้วก็ยังมีโครงงานของอีกครึ่งเดือนหลังด้วยครับ”
“ดี”
หลงจื้อเบิกตามองอย่างเงียบๆ ให้ตายเถอะ นี่แผนกการ ตลาดก็มีงานให้ทำเยอะแบบนี้เหมือนกันเลยหรือ?
แค่งานของแผนกบัญชี เขาก็แทบตายแล้วด้วยซ้ำ นี่ทุกวัน พี่ใหญ่กว่าจะได้กลับก็กี่โมงเข้าแล้วเนี่ย?
“พี่ใหญ่ ผมนี่เลื่อมใสพี่จริงๆ เลยนะครับ! ผมเลื่อมใสพี่ ใหญ่จากใจจริงเลยล่ะ! ผมต้องยอมรับเลยว่า ระหว่างคนเรา มีข้อแตกต่างเยอะจริงๆ เอาล่ะครับ งั้นผมกลับไปทุ่มเท ทำงานต่อแล้วกันนะครับ”
หลงเซียวพลันตะโกนเรียกเขาไว้ “นายไม่ได้บอก ว่าเหนื่อยแล้วก็น่าเบื่อมากหรือไง?”
หลงจื้อหันกลับมาพูด “อ้อ…พี่ใหญ่ไม่ได้พูดเอาไว้หรือ ครับว่ามันเปลี่ยนไม่ได้นะ?” “มีเรื่องบางเรื่อง ที่สามารถทำให้นายสดชื่นใต้นะ”
“พูดจริงพูดเล่นครับเนี่ย?”
หลงเซียวพยักหน้า “แอนน่ากลับมาจากอเมริกาแล้ว สอง วันนี้เธอเองก็ไม่ได้ทำงาน นายไปผ่อนคลายให้สบายใจกับ เธอก็ได้นะ”
หลงจือพลันรู้สึกถึงร่างกายที่เปี่ยมไปด้วยพลัง ราวกับ เส้นเลือดมันสูบฉีดไปมา!
“พี่ใหญ่จะบอกว่าผมสามารถไปหาเธอได้งั้นหรือครับ? ไป อยู่ด้วยกันกับเธอเนี่ยนะครับ?!”
“ทำไมล่ะ? ไม่อยากหรือไง?”
“อยากสิครับ! อยากมากๆ เลยล่ะ! งั้นผมไปก่อนนะครับพี่ ใหญ่! พี่ใหญ่ก็ทำงานต่อไปนะครับ!”
หลงจื้อรีบพุ่งออกจากห้องทำงานไปไม่เห็นฝุ่น หลงเชียว เองก็ส่ายหัวยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ นี่หลงจื้อไม่อยากจะนั่งแท่นที่ สำคัญของบริษัท MBK เลยงั้นหรือ? ว่าเหนื่อยแล้วก็น่าเบื่อมากหรือไง?”
หลงจื้อหันกลับมาพูด “อ้อ…พี่ใหญ่ไม่ได้พูดเอาไว้หรือ ครับว่ามันเปลี่ยนไม่ได้นะ?” “มีเรื่องบางเรื่อง ที่สามารถทำให้นายสดชื่นใต้นะ”
“พูดจริงพูดเล่นครับเนี่ย?”
หลงเซียวพยักหน้า “แอนน่ากลับมาจากอเมริกาแล้ว สอง วันนี้เธอเองก็ไม่ได้ทำงาน นายไปผ่อนคลายให้สบายใจกับ เธอก็ได้นะ”
หลงจือพลันรู้สึกถึงร่างกายที่เปี่ยมไปด้วยพลัง ราวกับ เส้นเลือดมันสูบฉีดไปมา!
“พี่ใหญ่จะบอกว่าผมสามารถไปหาเธอได้งั้นหรือครับ? ไป อยู่ด้วยกันกับเธอเนี่ยนะครับ?!”
“ทำไมล่ะ? ไม่อยากหรือไง?”
“อยากสิครับ! อยากมากๆ เลยล่ะ! งั้นผมไปก่อนนะครับพี่ ใหญ่! พี่ใหญ่ก็ทำงานต่อไปนะครับ!”
หลงจื้อรีบพุ่งออกจากห้องทำงานไปไม่เห็นฝุ่น หลงเชียว เองก็ส่ายหัวยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ นี่หลงจื้อไม่อยากจะนั่งแท่นที่ สำคัญของบริษัท MBK เลยงั้นหรือ? อาจจะใช่ แล้วก็อาจจะไม่ใช่ก็ได้
แต่มันดูเกือบเหมือนจะไม่สำคัญแล้วล่ะนะ
ขณะเดียวกัน ก็มีเสียงเคาะประตูห้องทำงานของหลงเชียว ขึ้นสามครั้ง หลงเซียวก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะเผยยิ้ม ขึ้น “เข้ามาได้!” อาจจะใช่ แล้วก็อาจจะไม่ใช่ก็ได้
แต่มันดูเกือบเหมือนจะไม่สำคัญแล้วล่ะนะ
ขณะเดียวกัน ก็มีเสียงเคาะประตูห้องทำงานของหลงเชียว ขึ้นสามครั้ง หลงเซียวก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะเผยยิ้ม ขึ้น “เข้ามาได้!”
