ตอนที่ 235 พาคุณกลับมาจากความเจ็บ ช้ำ
หลงเชียวหันไปมองรถที่เป็นรอยบุบไปทั่วทั้งคัน โดยที่ยังไม่ ยอมจะคลายมือออกจากเธอ ก่อนจะขมวดคิ้วถามขึ้น นี่มัน เกิดอะไรขึ้นน่ะ? คุณแข่งรถกับหลงแต่ทำไมถึงแข่งกัน เป็นแบบนี้ได้?”
หลงจื้อรู้สึกไม่เป็นธรรมจะแย่ เขาไม่ได้ทำอะไรกับรถของ พี่สะใภ้เลยด้วยซ้ำ ฟ้าโปรดมีเมตตาด้วยเถอะ!
แอนน่าส่ายหัว “ไม่ใช่หรอก มันเป็นรอยระหว่างที่ฉันกลับ มาที่บ้านนี้เอง พอดีฉันไปเจอรถแข่งคันหนึ่งเข้าแถมยัง เอาแต่โจมตีฉันอีก แต่สุดท้ายแล้วก็โดนฉันเหวี่ยงออกไป อยู่ดี”
หลงเซียวยังคงทำหน้ามุ่ย ดูเยือกเย็นแบบนั้น “ฟังจากน้ำ เสียงคุณ เหมือนว่าคุณจะพอใจมากเลยงั้นสิ? ทำไมล่ะ? อยากจะกลับไปแข่งอีกรอบหรือไง?”
แอนน่าเองก็ยิ้มขึ้น แต่รอยยิ้มของเธอกลับดูบิดเบี้ยวไป จนแก้มทั้งสองข้างของเธอเกิดรอย ตอนที่ 235 พาคุณกลับมาจากความเจ็บ ช้ำ
หลงเชียวหันไปมองรถที่เป็นรอยบุบไปทั่วทั้งคัน โดยที่ยังไม่ ยอมจะคลายมือออกจากเธอ ก่อนจะขมวดคิ้วถามขึ้น นี่มัน เกิดอะไรขึ้นน่ะ? คุณแข่งรถกับหลงแต่ทำไมถึงแข่งกัน เป็นแบบนี้ได้?”
หลงจื้อรู้สึกไม่เป็นธรรมจะแย่ เขาไม่ได้ทำอะไรกับรถของ พี่สะใภ้เลยด้วยซ้ำ ฟ้าโปรดมีเมตตาด้วยเถอะ!
แอนน่าส่ายหัว “ไม่ใช่หรอก มันเป็นรอยระหว่างที่ฉันกลับ มาที่บ้านนี้เอง พอดีฉันไปเจอรถแข่งคันหนึ่งเข้าแถมยัง เอาแต่โจมตีฉันอีก แต่สุดท้ายแล้วก็โดนฉันเหวี่ยงออกไป อยู่ดี”
หลงเซียวยังคงทำหน้ามุ่ย ดูเยือกเย็นแบบนั้น “ฟังจากน้ำ เสียงคุณ เหมือนว่าคุณจะพอใจมากเลยงั้นสิ? ทำไมล่ะ? อยากจะกลับไปแข่งอีกรอบหรือไง?”
แอนน่าเองก็ยิ้มขึ้น แต่รอยยิ้มของเธอกลับดูบิดเบี้ยวไป จนแก้มทั้งสองข้างของเธอเกิดรอย ทุ่มตื่นๆ ขึ้นมา ใบหน้าที่ดูขาวนวลช่างดูน่ารัก ออกมาจาก ความซุกซนของเธอนั้น
“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย อีกอย่างคนที่ ฉันชนะไปนั้น ฉันก็ไม่อยากจะไปแข่งด้วยอีกครั้งหรอกนะ”
หลงเชียวกลับหรี่ตามองเตือนเธอ พร้อมกับถามขึ้นต่อ “เป็นใครกัน?”
เขาคิดว่า คงไม่ใช่ศัตรูธรรมดาๆ แน่นอน
การที่แอนน่าเริ่มมีความสัมพันธ์กับหลงเชียว อาจจะ ทำให้ในสายตาคนหลายคนเกิดอิจฉาขึ้นมา เขาไม่เชื่อ หรอกว่านี่คือความบังเอิญ
“ไม่รู้เลย อีกฝ่ายปิดป้ายทะเบียนเอาไว้ด้วย คนในรถก็ มองไม่เห็น เหมือนจะเป็นพวกคนที่แข่งรถใต้ดินกันน่ะนะ”
แววตาของหลงเชียวพลันหรี่ลงเหลือเพียงขอบตาเป็นเส้น เท่านั้น พลันเขาก็ใช้มือขนาดใหญ่ของเขา ดึงตัวแอนน่าเข้า มาสู่อ้อมอกของเขาอีกครั้ง ยังไม่ทันที่เธอจะยืนได้คงที่ที ก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาของเขาพูดขึ้น “นี่คุณผู้หญิง คุณชักจะรู้ เรื่องมากเกินไปแล้วหรือเปล่า?” ทุ่มตื่นๆ ขึ้นมา ใบหน้าที่ดูขาวนวลช่างดูน่ารัก ออกมาจาก ความซุกซนของเธอนั้น
“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย อีกอย่างคนที่ ฉันชนะไปนั้น ฉันก็ไม่อยากจะไปแข่งด้วยอีกครั้งหรอกนะ”
หลงเชียวกลับหรี่ตามองเตือนเธอ พร้อมกับถามขึ้นต่อ “เป็นใครกัน?”
เขาคิดว่า คงไม่ใช่ศัตรูธรรมดาๆ แน่นอน
การที่แอนน่าเริ่มมีความสัมพันธ์กับหลงเชียว อาจจะ ทำให้ในสายตาคนหลายคนเกิดอิจฉาขึ้นมา เขาไม่เชื่อ หรอกว่านี่คือความบังเอิญ
“ไม่รู้เลย อีกฝ่ายปิดป้ายทะเบียนเอาไว้ด้วย คนในรถก็ มองไม่เห็น เหมือนจะเป็นพวกคนที่แข่งรถใต้ดินกันน่ะนะ”
แววตาของหลงเชียวพลันหรี่ลงเหลือเพียงขอบตาเป็นเส้น เท่านั้น พลันเขาก็ใช้มือขนาดใหญ่ของเขา ดึงตัวแอนน่าเข้า มาสู่อ้อมอกของเขาอีกครั้ง ยังไม่ทันที่เธอจะยืนได้คงที่ที ก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาของเขาพูดขึ้น “นี่คุณผู้หญิง คุณชักจะรู้ เรื่องมากเกินไปแล้วหรือเปล่า?” การแข่งรถใต้ดินนี่นะหรือ? หรือว่าช่วงนี้ เขาเองก็ได้ยิน เรื่องเกี่ยวกับการค้าตลาดมืดด้วยเหมือนกัน?
แอนน่าก็หัวเราะพลางขอให้เขายกโทษ “เรื่องนี้ไม่ได้ เกี่ยวกับฉันเลยนะ ฉันฟังเพลงจื่อพูดมาอีกที ใช่ไหมล่ะหลง จื้อ!”
ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันด้วยความรักอยู่นั้น จู่ๆ ก็ดึงหลงจื้อเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย หลงจื้อทำสีหน้างุนงง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจากหลังรถผุคันนั้น พร้อมกับพยักหน้า โดยที่ยังไม่รู้อะไรที่ “อือ ใช่แล้วล่ะ”
“เสี่ยวจื่อ! ดูเหมือนว่าช่วงนี้นายจะอยู่สุขสบายไปสินะ! พรุ่งนี้พี่จะเตรียมของเซอร์ไพรซ์นายให้เอง
หลงเชียวพูด พลางดึงมือของแอนน่าเดินไปทางลานกว้าง ของบ้าน ทำให้เหลือเพียงหลงจื้อ ที่ยืนรับลมอย่างงุนงงไป แบบนั้นคนเดียว
ไม่ใช่หรอกมั้ง เมื่อกี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ?
แอนน่าที่ถูกเขาพาเดินไปอย่างเร็ว ก่อนสาวเท้ายาวตาม เขาไป “หลงเชียว หลงจื่อยังอยู่ข้าง การแข่งรถใต้ดินนี่นะหรือ? หรือว่าช่วงนี้ เขาเองก็ได้ยิน เรื่องเกี่ยวกับการค้าตลาดมืดด้วยเหมือนกัน?
แอนน่าก็หัวเราะพลางขอให้เขายกโทษ “เรื่องนี้ไม่ได้ เกี่ยวกับฉันเลยนะ ฉันฟังเพลงจื่อพูดมาอีกที ใช่ไหมล่ะหลง จื้อ!”
ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันด้วยความรักอยู่นั้น จู่ๆ ก็ดึงหลงจื้อเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย หลงจื้อทำสีหน้างุนงง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจากหลังรถผุคันนั้น พร้อมกับพยักหน้า โดยที่ยังไม่รู้อะไรที่ “อือ ใช่แล้วล่ะ”
“เสี่ยวจื่อ! ดูเหมือนว่าช่วงนี้นายจะอยู่สุขสบายไปสินะ! พรุ่งนี้พี่จะเตรียมของเซอร์ไพรซ์นายให้เอง
หลงเชียวพูด พลางดึงมือของแอนน่าเดินไปทางลานกว้าง ของบ้าน ทำให้เหลือเพียงหลงจื้อ ที่ยืนรับลมอย่างงุนงงไป แบบนั้นคนเดียว
ไม่ใช่หรอกมั้ง เมื่อกี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ?
แอนน่าที่ถูกเขาพาเดินไปอย่างเร็ว ก่อนสาวเท้ายาวตาม เขาไป “หลงเชียว หลงจื่อยังอยู่ข้าง หลังอยู่เลยนะ รถเองก็อยู่ข้างหลังด้วย”
“เขามีขานี่ เดินไปเองได้อยู่แล้ว”
“แต่ว่า อุตส่าห์มาถึงที่บ้านแล้ว ไม่เชิญให้เขาเข้ามานั่ง ดื่มชาสักหน่อยหรือ?”
แอนน่าหันกลับไปมองหลงจื้อที่ดูเหมือนยังไม่ได้สติ พลัน หัวของเธอก็ถูกฝ่ามือขนาดใหญ่โอบเอาไว้จนเข้าไปสู่อ้อม
กอดของเขา
“อีกนิดเดียวเขาก็เกือบทำร้ายภรรยาของผมแล้ว ผมจะยัง เชิญเขาเข้ามาดื่มชาอยู่อีกทำไม? ผมอยากให้เขากินลูกปืน มากกว่าด้วยซ้ำ!”
ช่างมีพลังความแค้นเหลือเฟือจริงๆ!
แอนน่าจึงทำได้เพียงเงียบปากไปก่อน ขณะเดียวกันเธอ เองก็รู้สึกได้ถึงบางอย่าง ว่าเมื่อกี้นี้ตอนที่เธอกล่าวโทษหลง จื่อไป เหมือนกับเอาหิมะไปโปะลงบนน้ำแข็ง ซ้ำ เธอทำผิดไป แล้วสินะ เอาไว้วันหลังค่อยไปชดเชยให้เขาแล้วกัน
หลงจื๋อเองก็เกาหัวด้วยความงุนงง ก่อนจะเดินกลับไปที่รถ ของตัวเองอย่างไม่สบายใจ
“ไม่ได้เรื่อง!!!” หลังอยู่เลยนะ รถเองก็อยู่ข้างหลังด้วย”
“เขามีขานี่ เดินไปเองได้อยู่แล้ว”
“แต่ว่า อุตส่าห์มาถึงที่บ้านแล้ว ไม่เชิญให้เขาเข้ามานั่ง ดื่มชาสักหน่อยหรือ?”
แอนน่าหันกลับไปมองหลงจื้อที่ดูเหมือนยังไม่ได้สติ พลัน หัวของเธอก็ถูกฝ่ามือขนาดใหญ่โอบเอาไว้จนเข้าไปสู่อ้อม
กอดของเขา
“อีกนิดเดียวเขาก็เกือบทำร้ายภรรยาของผมแล้ว ผมจะยัง เชิญเขาเข้ามาดื่มชาอยู่อีกทำไม? ผมอยากให้เขากินลูกปืน มากกว่าด้วยซ้ำ!”
ช่างมีพลังความแค้นเหลือเฟือจริงๆ!
แอนน่าจึงทำได้เพียงเงียบปากไปก่อน ขณะเดียวกันเธอ เองก็รู้สึกได้ถึงบางอย่าง ว่าเมื่อกี้นี้ตอนที่เธอกล่าวโทษหลง จื่อไป เหมือนกับเอาหิมะไปโปะลงบนน้ำแข็ง ซ้ำ เธอทำผิดไป แล้วสินะ เอาไว้วันหลังค่อยไปชดเชยให้เขาแล้วกัน
หลงจื๋อเองก็เกาหัวด้วยความงุนงง ก่อนจะเดินกลับไปที่รถ ของตัวเองอย่างไม่สบายใจ
“ไม่ได้เรื่อง!!!” โม่หรูเฟยต่าออกมาอย่างเสียงดัง ก่อนที่จะมีเสียงฝ่ามือ ตบเข้าดังฉาด ดังขึ้นมาอย่างชัดเจน!
รอยนิ้วมือทั้งห้า ต่างก็ถูกประทับลงบนใบหน้าของฝ่าย ชาย ใบหน้าที่ดูแข็งแกร่งของฝ่ายชาย ก็บวมช้ำรู้สึกเจ็บ แสบจนเข้าเนื้อ ตอนนี้เธอยิ่งโกรธจนตัวสั่นระริกเข้าไปอีก!
หลังจากซักมือกลับไป เธอก็เหวี่ยงฝ่ามือตบลงไปบนหน้า ของเขาอีกครั้ง!
ถึงฝ่ายชายจะถูกตบหน้าด้วยกันสองครั้งก็ตาม แต่เขาก็ ยังไม่กล้าออกเสียง ไม่กล้าต่อต้านอะไร ฝ่ายชายที่มีร่างกาย สูงกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตร กำลังยืนอยู่ต่อหน้าโม่หรูเฟย โดยไม่กล้าทำอะไรออกมา
โม่หรูเฟยเองก็ดูเหมือนว่าแค่ตบจะยังไม่สาแก่ใจ เธอจึง ใช้รองเท้าส้นสูงของเธอ เหยียบลงไปบนหลังเท้าของฝ่าย ชาย ขณะเดียวกันก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่หลังเท้า ราวกับมีกระดูกขนาดใหญ่ที่มแทงลงไป มันเจ็บปวดเสียจน ใบหน้าของฝ่ายชายถอดสี
แต่เขาก็ยังไม่กล้าส่งเสียงใดๆ ออกมา โม่หรูเฟยต่าออกมาอย่างเสียงดัง ก่อนที่จะมีเสียงฝ่ามือ ตบเข้าดังฉาด ดังขึ้นมาอย่างชัดเจน!
รอยนิ้วมือทั้งห้า ต่างก็ถูกประทับลงบนใบหน้าของฝ่าย ชาย ใบหน้าที่ดูแข็งแกร่งของฝ่ายชาย ก็บวมช้ำรู้สึกเจ็บ แสบจนเข้าเนื้อ ตอนนี้เธอยิ่งโกรธจนตัวสั่นระริกเข้าไปอีก!
หลังจากซักมือกลับไป เธอก็เหวี่ยงฝ่ามือตบลงไปบนหน้า ของเขาอีกครั้ง!
ถึงฝ่ายชายจะถูกตบหน้าด้วยกันสองครั้งก็ตาม แต่เขาก็ ยังไม่กล้าออกเสียง ไม่กล้าต่อต้านอะไร ฝ่ายชายที่มีร่างกาย สูงกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตร กำลังยืนอยู่ต่อหน้าโม่หรูเฟย โดยไม่กล้าทำอะไรออกมา
โม่หรูเฟยเองก็ดูเหมือนว่าแค่ตบจะยังไม่สาแก่ใจ เธอจึง ใช้รองเท้าส้นสูงของเธอ เหยียบลงไปบนหลังเท้าของฝ่าย ชาย ขณะเดียวกันก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่หลังเท้า ราวกับมีกระดูกขนาดใหญ่ที่มแทงลงไป มันเจ็บปวดเสียจน ใบหน้าของฝ่ายชายถอดสี
แต่เขาก็ยังไม่กล้าส่งเสียงใดๆ ออกมา “แค่เรื่องเล็กๆ แค่นี่ยังทำไม่ได้ แล้วจะไปทำอะไรได้! บริษัท โม่ชื่อให้ทรัพยากรพวกนายตั้งเยอะแยะ! เลี้ยงเสีย ข้าวสุกจริงๆ! แม้แต่ผู้หญิงคนเดียวก็ยังสู้ไม่ได้! แล้วยังคิดจะ แข่งรถหลังจากนี้อีกหรือ! ฝันไปก่อนเถอะ!”
โม่หรูเฟยได้รับความช่วยเหลือ จากกลุ่มรถที่สนับสนุน บริษัท โม่ชื่อ แล้วเลือกคนที่มีฝีมือการแข่งรถที่ดีที่สุดออกมา คนหนึ่ง แล้วให้เขาตามรอยรถของฉู่ลั่วหานไป แถมยัง กำชับเขาไว้ด้วยไว้ไม่ต้องมีเมตตาใตๆ ต้องหาวิธีทำให้รถ เธอพลิกคว่ำให้ได้!
แต่ด้วยความที่ฝ่ายชายยังมีฝีมือไม่พอ จึงถูกฉู่ลั่วหานทำ
ให้รถของเขาพลิกคว่ำแทน
แล้วแบบนี้โม่หรูเฟยจะไม่โกรธได้ยังไงล่ะ! ตอนนี้เธอ โกรธเสียจนอยากจะฆ่าคนขึ้นมาแล้วจริงๆ ด้วยซ้ำ
“พูดออกมา! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
โม่หรูเฟยด่าเสียจนอ่อนแรง เธอนั่งลงกับเก้าอี้ ภายใน ห้องทำงานที่กว้างใหญ่ตอนนี้ ความโกรธของเธอกำลังฟุ้ง ไปทั่วทั้งห้อง ดูโหดร้ายและรุนแรง จนไม่สามารถเก็บมันได้ ในที่เดียว “แค่เรื่องเล็กๆ แค่นี่ยังทำไม่ได้ แล้วจะไปทำอะไรได้! บริษัท โม่ชื่อให้ทรัพยากรพวกนายตั้งเยอะแยะ! เลี้ยงเสีย ข้าวสุกจริงๆ! แม้แต่ผู้หญิงคนเดียวก็ยังสู้ไม่ได้! แล้วยังคิดจะ แข่งรถหลังจากนี้อีกหรือ! ฝันไปก่อนเถอะ!”
โม่หรูเฟยได้รับความช่วยเหลือ จากกลุ่มรถที่สนับสนุน บริษัท โม่ชื่อ แล้วเลือกคนที่มีฝีมือการแข่งรถที่ดีที่สุดออกมา คนหนึ่ง แล้วให้เขาตามรอยรถของฉู่ลั่วหานไป แถมยัง กำชับเขาไว้ด้วยไว้ไม่ต้องมีเมตตาใตๆ ต้องหาวิธีทำให้รถ เธอพลิกคว่ำให้ได้!
แต่ด้วยความที่ฝ่ายชายยังมีฝีมือไม่พอ จึงถูกฉู่ลั่วหานทำ
ให้รถของเขาพลิกคว่ำแทน
แล้วแบบนี้โม่หรูเฟยจะไม่โกรธได้ยังไงล่ะ! ตอนนี้เธอ โกรธเสียจนอยากจะฆ่าคนขึ้นมาแล้วจริงๆ ด้วยซ้ำ
“พูดออกมา! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
โม่หรูเฟยด่าเสียจนอ่อนแรง เธอนั่งลงกับเก้าอี้ ภายใน ห้องทำงานที่กว้างใหญ่ตอนนี้ ความโกรธของเธอกำลังฟุ้ง ไปทั่วทั้งห้อง ดูโหดร้ายและรุนแรง จนไม่สามารถเก็บมันได้ ในที่เดียว ฝ่ายชายยังคงก้มหน้ากำหมัดด้วยความน่าละอาย เขาที่ เป็นถึงนักแข่งรถ แต่กลับแพ้ให้กับหญิงสาวที่ไม่ได้ทำงาน สายนี้ด้วยซ้ำ นี่มันช่างน่าอายเสียเหลือเกิน ตัวเขาเองก็รู้สึก โมโหขึ้นมาเช่นกัน “คุณหนูครับ ฝีมือของเธอไม่ธรรมดาเลย นะครับ อีกอย่างยังใช้ทักษะที่มีได้อย่างเป็นประโยชน์ ผมแพ้ แล้วล่ะครับ ผมไม่มีอะไรจะพูดต่อ แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอก ครับ!”
ไม่ยอมแพ้งั้นหรือ?
โม่หรูเฟยยกขาที่อยู่ภายใต้กระโปรงของเธอขึ้นไขว้ก่อน จะโน้มตัวลงมา พร้อมกับยิ้มอย่างเยือกเย็น “ไม่ยอมแพ้งั้น หรือ? ฉันอยากจะเห็นเหลือเกิน ว่านายจะไม่ยอมแพ้ยังไง กัน!”
“คุณหนูโปรดวางใจเถอะครับ ผมต้องชนะเธอแน่”
“ดีมาก แต่ถ้าหากนายไม่ชนะเธอล่ะก็ ฉันจะถอนทุนออก ให้กลุ่มรถของนายสลายตัวไปเป็นเด็กล้างรถซะ!” ฝ่ายชายก้มหัวให้อย่างนอบน้อม “ครับ คุณหนู” หลังจากที่นักแข่งรถนั้นจากไป โม่หรูเฟยก็ ฝ่ายชายยังคงก้มหน้ากำหมัดด้วยความน่าละอาย เขาที่ เป็นถึงนักแข่งรถ แต่กลับแพ้ให้กับหญิงสาวที่ไม่ได้ทำงาน สายนี้ด้วยซ้ำ นี่มันช่างน่าอายเสียเหลือเกิน ตัวเขาเองก็รู้สึก โมโหขึ้นมาเช่นกัน “คุณหนูครับ ฝีมือของเธอไม่ธรรมดาเลย นะครับ อีกอย่างยังใช้ทักษะที่มีได้อย่างเป็นประโยชน์ ผมแพ้ แล้วล่ะครับ ผมไม่มีอะไรจะพูดต่อ แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอก ครับ!”
ไม่ยอมแพ้งั้นหรือ?
โม่หรูเฟยยกขาที่อยู่ภายใต้กระโปรงของเธอขึ้นไขว้ก่อน จะโน้มตัวลงมา พร้อมกับยิ้มอย่างเยือกเย็น “ไม่ยอมแพ้งั้น หรือ? ฉันอยากจะเห็นเหลือเกิน ว่านายจะไม่ยอมแพ้ยังไง กัน!”
“คุณหนูโปรดวางใจเถอะครับ ผมต้องชนะเธอแน่”
“ดีมาก แต่ถ้าหากนายไม่ชนะเธอล่ะก็ ฉันจะถอนทุนออก ให้กลุ่มรถของนายสลายตัวไปเป็นเด็กล้างรถซะ!” ฝ่ายชายก้มหัวให้อย่างนอบน้อม “ครับ คุณหนู” หลังจากที่นักแข่งรถนั้นจากไป โม่หรูเฟยก็ ทรุดลงบนเก้าอี้ เพราะโกรธจนหน้ามีดตามัว เธอเหลือบมอง เหล่าเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะ ก่อนที่ความโกรธของเธอจะ ปะทุขึ้นมาอีกระลอก!
“ไปตาย! ไปตายกันให้หมด!”
โม่หรูเฟยปัดกองกระดาษที่อยู่บนโต๊ะนั้นจนปลิวว่อน จน ทำให้พื้นหินอ่อนที่ดูสว่างสุกใส กองเต็มไปด้วยกองกระดาษ
เอกสาร
ขณะนั้นเอง เสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้น
ประหลาด เป็นเบอร์ที่ประหลาดมาก
ประหลาดจนทำให้โม่หรูเฟยรู้สึกว่า นี่เธอเข้าใจผิดไปเอง หรือเปล่า
ซุนปิงเหวินนั่งพิงเก้าอี้อยู่ในห้องทำงาน ตอนนี้เลยเวลา เลิกงานไปแล้ว จึงทำให้ในห้องที่ดูกว้างใหญ่นี้ เหลือเพียง เขาคนเดียวเท่านั้น พร้อมด้วยในมือที่ถือโทรศัพท์เอาไว้ พร้อมทั้งสายตาที่จับจ้องไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ พร้อมทั้ง เผยรอยยิ้มที่ดูเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งออกมา
“ประหลาดใจใช่ไหมล่ะ คุณโม่?”
โดยไม่รอให้โม่หรูเฟยได้ถามอะไร ซุนปิงเหวิน ทรุดลงบนเก้าอี้ เพราะโกรธจนหน้ามีดตามัว เธอเหลือบมอง เหล่าเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะ ก่อนที่ความโกรธของเธอจะ ปะทุขึ้นมาอีกระลอก!
“ไปตาย! ไปตายกันให้หมด!”
โม่หรูเฟยปัดกองกระดาษที่อยู่บนโต๊ะนั้นจนปลิวว่อน จน ทำให้พื้นหินอ่อนที่ดูสว่างสุกใส กองเต็มไปด้วยกองกระดาษ
เอกสาร
ขณะนั้นเอง เสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้น
ประหลาด เป็นเบอร์ที่ประหลาดมาก
ประหลาดจนทำให้โม่หรูเฟยรู้สึกว่า นี่เธอเข้าใจผิดไปเอง หรือเปล่า
ซุนปิงเหวินนั่งพิงเก้าอี้อยู่ในห้องทำงาน ตอนนี้เลยเวลา เลิกงานไปแล้ว จึงทำให้ในห้องที่ดูกว้างใหญ่นี้ เหลือเพียง เขาคนเดียวเท่านั้น พร้อมด้วยในมือที่ถือโทรศัพท์เอาไว้ พร้อมทั้งสายตาที่จับจ้องไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ พร้อมทั้ง เผยรอยยิ้มที่ดูเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งออกมา
“ประหลาดใจใช่ไหมล่ะ คุณโม่?”
โดยไม่รอให้โม่หรูเฟยได้ถามอะไร ซุนปิงเหวิน ก็ถือโอกาสพูดขึ้นก่อน จริงๆ แล้วนั้น เธอก็ประหลาดใจอยู่ จริงๆ
โม่หรูเฟยกับซุนปิงเหวินเคยคบกันมาก่อน แต่เป็นเพราะ ความรักระหว่างตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงนั้น มันก็เป็นแค่ การแสดงละครเท่านั้น ถ้าหากจะพูดถึงความรักจริงๆ ล่ะก็ เธอกล้าพูดได้เลยว่า ไม่มีแน่นอน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกับซุนปิงเหวินคนนี้เลย ถึงแม้ว่าจะเป็นพี่ ชายของเธอเองก็ถาม ถึงจะประสบปัญหาด้านการเงิน แต่ก็ คงไม่มีทางยื่นมือมาแน่ ไม่อย่างนั้นพ่อจะไปหาความช่วย เหลือจากหลงถึงทำไม แทนที่จะเป็นเกาจึ่งอาน?
“จริงๆ แล้วฉันประหลาดใจมากเลยล่ะประธานชุน จริงๆ แล้วคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าคุณจะโทรมาหาฉันแบบนี้นะ”
โม่หรูเฟยหันไปมองดูพื้นที่ระเกะระกะ ก่อนจะพูดด้วยน้ำ เสียงที่ดูไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่
ซุนปิงเหวินเองก็หัวเราะออกมา “ก็คุณไม่ได้ขึ้นเป็นผู้ บริหารของบริษัทโม่ซื่ออย่างเป็นทางการแล้วนี่ ก็ถือว่าเป็น เพื่อนร่วมธุรกิจกัน แล้วทำไมผมจะไม่โทรมาอวยพรล่ะ ครับ?” ก็ถือโอกาสพูดขึ้นก่อน จริงๆ แล้วนั้น เธอก็ประหลาดใจอยู่ จริงๆ
โม่หรูเฟยกับซุนปิงเหวินเคยคบกันมาก่อน แต่เป็นเพราะ ความรักระหว่างตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงนั้น มันก็เป็นแค่ การแสดงละครเท่านั้น ถ้าหากจะพูดถึงความรักจริงๆ ล่ะก็ เธอกล้าพูดได้เลยว่า ไม่มีแน่นอน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกับซุนปิงเหวินคนนี้เลย ถึงแม้ว่าจะเป็นพี่ ชายของเธอเองก็ถาม ถึงจะประสบปัญหาด้านการเงิน แต่ก็ คงไม่มีทางยื่นมือมาแน่ ไม่อย่างนั้นพ่อจะไปหาความช่วย เหลือจากหลงถึงทำไม แทนที่จะเป็นเกาจึ่งอาน?
“จริงๆ แล้วฉันประหลาดใจมากเลยล่ะประธานชุน จริงๆ แล้วคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าคุณจะโทรมาหาฉันแบบนี้นะ”
โม่หรูเฟยหันไปมองดูพื้นที่ระเกะระกะ ก่อนจะพูดด้วยน้ำ เสียงที่ดูไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่
ซุนปิงเหวินเองก็หัวเราะออกมา “ก็คุณไม่ได้ขึ้นเป็นผู้ บริหารของบริษัทโม่ซื่ออย่างเป็นทางการแล้วนี่ ก็ถือว่าเป็น เพื่อนร่วมธุรกิจกัน แล้วทำไมผมจะไม่โทรมาอวยพรล่ะ ครับ?” โม่หรูเฟยได้ยินก็ยิ้มเยาะ “ประธานชุนเกรงใจไปแล้วล่ะ”
ขุนปิงเหวินลุกขึ้นยืน ก่อนจะจัดเสื้อสูทของตัวเอง “คืนนี้ ไม่ทราบว่าคุณโม่ว่างหรือเปล่าล่ะครับ? ผมอยากจะเชิญคุณ ไปดื่มอะไรด้วยกันสักแก้ว”
“ได้สิคะ! หากเป็นคนอื่นชวน ฉันก็คงจะไม่ว่าง แต่นี่เป็น ถึงประธานซุนมาเชิญเอง ฉันจะปฏิเสธได้ยังไงกันล่ะคะ?”
ซุนปิงเหวินแสดงท่าทีดีใจออกมา เมื่อเห็นว่าเธอยอมรับ ข้อเสนอไป โม่หรูเฟยเองถึงจะไม่มีประสบการณ์ แต่ก็เดา ออกว่าที่เขาโทรมากำลังมีแผนอะไรอยู่แน่
“ผมชอบคุณ โม่ที่เป็นผู้หญิงที่สดชื่นมีความสุขแบบนี้ล่ะ ผมจะรอคุณอยู่ที่คลับBOSS สองทุ่มนะครับ”
“ไว้เจอกันค่ะ”
ณ บ้านพัก ช่วงเวลาตกดึก แสงไฟที่เหลืองนวลที่ส่องลง บนพื้น ทำให้บรรยากาศในโถงรับแขก ดูเหมาะสมขึ้นมา
อย่างมาก โม่หรูเฟยได้ยินก็ยิ้มเยาะ “ประธานชุนเกรงใจไปแล้วล่ะ”
ขุนปิงเหวินลุกขึ้นยืน ก่อนจะจัดเสื้อสูทของตัวเอง “คืนนี้ ไม่ทราบว่าคุณโม่ว่างหรือเปล่าล่ะครับ? ผมอยากจะเชิญคุณ ไปดื่มอะไรด้วยกันสักแก้ว”
“ได้สิคะ! หากเป็นคนอื่นชวน ฉันก็คงจะไม่ว่าง แต่นี่เป็น ถึงประธานซุนมาเชิญเอง ฉันจะปฏิเสธได้ยังไงกันล่ะคะ?”
ซุนปิงเหวินแสดงท่าทีดีใจออกมา เมื่อเห็นว่าเธอยอมรับ ข้อเสนอไป โม่หรูเฟยเองถึงจะไม่มีประสบการณ์ แต่ก็เดา ออกว่าที่เขาโทรมากำลังมีแผนอะไรอยู่แน่
“ผมชอบคุณ โม่ที่เป็นผู้หญิงที่สดชื่นมีความสุขแบบนี้ล่ะ ผมจะรอคุณอยู่ที่คลับBOSS สองทุ่มนะครับ”
“ไว้เจอกันค่ะ”
ณ บ้านพัก ช่วงเวลาตกดึก แสงไฟที่เหลืองนวลที่ส่องลง บนพื้น ทำให้บรรยากาศในโถงรับแขก ดูเหมาะสมขึ้นมา
อย่างมาก คนๆ หนึ่งที่กำลังพลิกหน้าหนังสืออ่านอย่างใจจดใจจ่อ พลันรู้สึกร้อนผ่าวที่ด้านหลัง ก่อนที่จะตกเข้าสู่อ้อมกอดอัน แข็งแกร่งของอีกฝ่ายไป
เธอที่กำลังหันหลังให้เขาอยู่ตอนนี้ เผยรอยยิ้มมุมปากขึ้น มาบางๆ “คุณนี่เป็นหัวขโมยชั้นยอดได้เลยนะคะหลงเซียว”
หลงเชียวผายแขนพร้อมกับ โอบเธอไว้ในอ้อมกอดจน หมด แขนโอบสนิทจนแทบไม่มีรอยให้ลมใหลผ่าน หน้าอก ของเขาอยู่ติดกับแผ่นหลังของเธอ ราวกับว่าแบบนี้มันยังไม่ พอ เขาคิดจริงๆ ว่าอยากจะทำให้เธอเข้าไปในร่างกายของ เขา เขาจะได้พาเธอไปไหนมาไหนได้สะดวกจริงๆ
“แต่ก็ไม่เท่ากับแม่ยอดนักหนีของผมหรอกนะ” เขาเองก็ หยอกเธอกลับ เขาปิดตาลงพร้อมกับเอาคางค้ำไว้บนหัวของ เธอ และสูดดมกลิ่นหอมอ่อนที่ระเหยออกมาจากเส้นผมของ เธอ
แอนน่าเองก็เบ้ปาก ตอนนี้เธอคงอ่านหนังสือในมือไม่รู้ เรื่องแล้ว จึงวางมันไว้ข้างๆ พร้อมทั้งเอามือที่ว่างเปล่านั้นกุม มือของเขาเอาไว้ และรู้สึกมันไปด้วยกันกับหลงเชียว มันช่าง สวยงามเหลือเกิน ตัวเธอเองก็ยากจะอธิบายมันได้ คนๆ หนึ่งที่กำลังพลิกหน้าหนังสืออ่านอย่างใจจดใจจ่อ พลันรู้สึกร้อนผ่าวที่ด้านหลัง ก่อนที่จะตกเข้าสู่อ้อมกอดอัน แข็งแกร่งของอีกฝ่ายไป
เธอที่กำลังหันหลังให้เขาอยู่ตอนนี้ เผยรอยยิ้มมุมปากขึ้น มาบางๆ “คุณนี่เป็นหัวขโมยชั้นยอดได้เลยนะคะหลงเซียว”
หลงเชียวผายแขนพร้อมกับ โอบเธอไว้ในอ้อมกอดจน หมด แขนโอบสนิทจนแทบไม่มีรอยให้ลมใหลผ่าน หน้าอก ของเขาอยู่ติดกับแผ่นหลังของเธอ ราวกับว่าแบบนี้มันยังไม่ พอ เขาคิดจริงๆ ว่าอยากจะทำให้เธอเข้าไปในร่างกายของ เขา เขาจะได้พาเธอไปไหนมาไหนได้สะดวกจริงๆ
“แต่ก็ไม่เท่ากับแม่ยอดนักหนีของผมหรอกนะ” เขาเองก็ หยอกเธอกลับ เขาปิดตาลงพร้อมกับเอาคางค้ำไว้บนหัวของ เธอ และสูดดมกลิ่นหอมอ่อนที่ระเหยออกมาจากเส้นผมของ เธอ
แอนน่าเองก็เบ้ปาก ตอนนี้เธอคงอ่านหนังสือในมือไม่รู้ เรื่องแล้ว จึงวางมันไว้ข้างๆ พร้อมทั้งเอามือที่ว่างเปล่านั้นกุม มือของเขาเอาไว้ และรู้สึกมันไปด้วยกันกับหลงเชียว มันช่าง สวยงามเหลือเกิน ตัวเธอเองก็ยากจะอธิบายมันได้ ว่าทำไมจู่ๆ มันถึงพัฒนากันมาจนถึงขั้นนี้ได้กัน? ในเมื่อมันอธิบายไม่ได้ ก็คืออธิบายไม่ได้ยังไงล่ะ
“หลงเชียว ที่คุณไปปฏิเสธไม่หรูเฟยอย่างโจ่งแจ้งแบบนั้น
ทำให้เธอรู้สึกทุกข์ต่อหน้าคนมากมายแบบนั้น คุณไม่กลัวว่า กลัวจะแก้แค้นคุณหรือคะ?” หลงเชียวซุกอยู่บนหัวของเธอ พลางสูดหายใจเข้าลึก “บนโลกใบนี้ เรื่องที่ผมกลัวที่สุด คือการสูญเสียคุณไป ส่วน
เรื่องอื่น ผมไม่กลัว”
พลันในสมองของเขาก็มีเรื่องที่คู่ชีหรานทำร้ายเธอผุดขึ้น มา ทำให้หลงเชียวขมวดคิ้วแน่นเข้าไปอีก!
มือที่เรียวละเอียดของแอนน่าพลันกุมมือที่กว้างใหญ่ของ เขาไว้ นิ้วมือที่เรียวยาวแต่ละนิ้ว ต่างก็สอดเข้ากับนิ้วมือของ เขาเข้าด้วยกัน ผิวหนังของทั้งสองคนดูขาวใสอย่างมาก เมื่อ มารวมกันเป็นมือเดียว มันเหมือนกับคู่ที่สวรรค์สร้างมายังไง ยังงั้น
“หลงเชียว ฉันอยากจะลองอะไรเรื่องหนึ่งน่ะ” ว่าทำไมจู่ๆ มันถึงพัฒนากันมาจนถึงขั้นนี้ได้กัน? ในเมื่อมันอธิบายไม่ได้ ก็คืออธิบายไม่ได้ยังไงล่ะ
“หลงเชียว ที่คุณไปปฏิเสธไม่หรูเฟยอย่างโจ่งแจ้งแบบนั้น
ทำให้เธอรู้สึกทุกข์ต่อหน้าคนมากมายแบบนั้น คุณไม่กลัวว่า กลัวจะแก้แค้นคุณหรือคะ?” หลงเชียวซุกอยู่บนหัวของเธอ พลางสูดหายใจเข้าลึก “บนโลกใบนี้ เรื่องที่ผมกลัวที่สุด คือการสูญเสียคุณไป ส่วน
เรื่องอื่น ผมไม่กลัว”
พลันในสมองของเขาก็มีเรื่องที่คู่ชีหรานทำร้ายเธอผุดขึ้น มา ทำให้หลงเชียวขมวดคิ้วแน่นเข้าไปอีก!
มือที่เรียวละเอียดของแอนน่าพลันกุมมือที่กว้างใหญ่ของ เขาไว้ นิ้วมือที่เรียวยาวแต่ละนิ้ว ต่างก็สอดเข้ากับนิ้วมือของ เขาเข้าด้วยกัน ผิวหนังของทั้งสองคนดูขาวใสอย่างมาก เมื่อ มารวมกันเป็นมือเดียว มันเหมือนกับคู่ที่สวรรค์สร้างมายังไง ยังงั้น
“หลงเชียว ฉันอยากจะลองอะไรเรื่องหนึ่งน่ะ” จู่ๆ แอนน่าก็เปลี่ยนน้ำเสียงพูดไป
“หือ? เรื่องอะไรหรือ?”
แอนน่าเอนพิงกายของเขา ทำให้ตัวของเธอพิงติดหน้าอก ของเขาอย่างเกียจคร้าน ราวกับเด็กน้อยที่อยากได้ความสุข จากอ้อมกอดของเขา “ฉันอยากตามหาความทรงจำที่เสียไป กลับมา ตอนแรกที่ฉันตกลงไปในหน้าผาอย่างไม่ระวัง นั้น .ไม่ว่าจะคิดยังไงมันก็ดูไม่ปกติเอาเลย”
“คุณจะพูดว่าอะไรกัน?”
แอนน่าย้อนกลับไปคิดถึงตอนที่หลงจื้อ กำลังพูดคุยถึงฉู่ลั่ วหานข้างๆ อย่างละเอียด พร้อมทั้งขมวดคิ้วพูด “ฉันรู้สึกว่า ฉันไม่ได้เป็นคนโง่ถึงขนาดนั้น ไม่มีทางพลัดตกลงหน้าผา อย่างไม่ระวังแบบนั้นหรอก ถึงแม้ว่าร่างกายของฉันจะไม่ดี ก็ตาม แต่ก็คงไม่โง่ถึงกับเอาตัวเองไปทิ้งที่หน้าผานั้นหรอก ใช่ไหม? ฉันก็เลยสงสัยว่า ต้องมีคนที่จ้องจะทำร้ายฉันแน่”
หลงเซียวพยักหน้า “อืม”
“นี่คุณตอบสนองปกติไปหรือเปล่าเนี่ย?” แอนน่าหันกลับ มามองหลงเซียว นี่เขาตอบง่ายๆ แค่นั้นนะนะ! จู่ๆ แอนน่าก็เปลี่ยนน้ำเสียงพูดไป
“หือ? เรื่องอะไรหรือ?”
แอนน่าเอนพิงกายของเขา ทำให้ตัวของเธอพิงติดหน้าอก ของเขาอย่างเกียจคร้าน ราวกับเด็กน้อยที่อยากได้ความสุข จากอ้อมกอดของเขา “ฉันอยากตามหาความทรงจำที่เสียไป กลับมา ตอนแรกที่ฉันตกลงไปในหน้าผาอย่างไม่ระวัง นั้น .ไม่ว่าจะคิดยังไงมันก็ดูไม่ปกติเอาเลย”
“คุณจะพูดว่าอะไรกัน?”
แอนน่าย้อนกลับไปคิดถึงตอนที่หลงจื้อ กำลังพูดคุยถึงฉู่ลั่ วหานข้างๆ อย่างละเอียด พร้อมทั้งขมวดคิ้วพูด “ฉันรู้สึกว่า ฉันไม่ได้เป็นคนโง่ถึงขนาดนั้น ไม่มีทางพลัดตกลงหน้าผา อย่างไม่ระวังแบบนั้นหรอก ถึงแม้ว่าร่างกายของฉันจะไม่ดี ก็ตาม แต่ก็คงไม่โง่ถึงกับเอาตัวเองไปทิ้งที่หน้าผานั้นหรอก ใช่ไหม? ฉันก็เลยสงสัยว่า ต้องมีคนที่จ้องจะทำร้ายฉันแน่”
หลงเซียวพยักหน้า “อืม”
“นี่คุณตอบสนองปกติไปหรือเปล่าเนี่ย?” แอนน่าหันกลับ มามองหลงเซียว นี่เขาตอบง่ายๆ แค่นั้นนะนะ! หลงเชียวพูด “ผมคิดมาก่อนแล้วล่ะ ว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แบบนั้น เพียงแต่ที่ผ่านมาผมไม่ได้ลงมือตรวจสอบจริงจัง เท่านั้น เป็นผมที่โง่เอง แต่ตอนนี้ ผมตรวจสอบมันออกมา หมดแล้ว”
แอนน่าหันหน้ามาหาเขาอีกครั้ง “แล้วเจออะไรบ้างหรือ
คะ?”
หลงเชียวปัตจมูกของเธอ “เมื่อคืนวันนั้น คนที่อยู่ด้วยกัน กับคุณทั้งหมด ผมสงสัยพวกเขา แล้วผมก็ไม่รังเกียจที่จะไป ซักถามเป็นรายคนด้วย”
“ในเมื่อไม่มีหลักฐานอะไรเลย ทำไมพวกเขาถึงยอมรับ ล่ะ? นี่เป็นอาชญากรรมเลยนะคะ คุณชายหลงของฉัน”
ไม่มีของพิสูจน์ ไม่มีคนพิสูจน์ ถ้าหากอยากจะตรวจ หาความจริงล่ะก็ คงจะไม่ง่ายอย่างที่คิดแน่
“ถ้าหากแม้แต่เรื่องแค่นี้ผมยังทำไม่ได้ล่ะก็ ผมก็คงไม่ เหมาะที่จะเป็นสามีของคุณหรอก วางใจเถอะนะ ในเมื่อคุณ ไม่ได้รับความเป็นธรรมแบบนี้ ผมต้องทำทุกอย่างแทนคุณ อยู่แล้วล่ะ”
แอนน่าอดไม่ได้ที่จะหันกลับมาหาอีกครั้ง หลงเชียวพูด “ผมคิดมาก่อนแล้วล่ะ ว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แบบนั้น เพียงแต่ที่ผ่านมาผมไม่ได้ลงมือตรวจสอบจริงจัง เท่านั้น เป็นผมที่โง่เอง แต่ตอนนี้ ผมตรวจสอบมันออกมา หมดแล้ว”
แอนน่าหันหน้ามาหาเขาอีกครั้ง “แล้วเจออะไรบ้างหรือ
คะ?”
หลงเชียวปัตจมูกของเธอ “เมื่อคืนวันนั้น คนที่อยู่ด้วยกัน กับคุณทั้งหมด ผมสงสัยพวกเขา แล้วผมก็ไม่รังเกียจที่จะไป ซักถามเป็นรายคนด้วย”
“ในเมื่อไม่มีหลักฐานอะไรเลย ทำไมพวกเขาถึงยอมรับ ล่ะ? นี่เป็นอาชญากรรมเลยนะคะ คุณชายหลงของฉัน”
ไม่มีของพิสูจน์ ไม่มีคนพิสูจน์ ถ้าหากอยากจะตรวจ หาความจริงล่ะก็ คงจะไม่ง่ายอย่างที่คิดแน่
“ถ้าหากแม้แต่เรื่องแค่นี้ผมยังทำไม่ได้ล่ะก็ ผมก็คงไม่ เหมาะที่จะเป็นสามีของคุณหรอก วางใจเถอะนะ ในเมื่อคุณ ไม่ได้รับความเป็นธรรมแบบนี้ ผมต้องทำทุกอย่างแทนคุณ อยู่แล้วล่ะ”
แอนน่าอดไม่ได้ที่จะหันกลับมาหาอีกครั้ง “พอฟังจากน้ำเสียงคุณแล้ว แสดงว่าที่ฉันได้รับความเป็น ธรรมแบบนี้ คงจะไม่ใช่ครั้งแรกสินะคะ? นั่นยิ่งทำให้ฉัน สงสัยเข้าไปอีก ว่าฉู่ลั่วหานทำไมถึงโชคไม่ดีแบบนั้น แถม ไม่รู้ว่าต้องประสบพบเจออะไรมาบ้างด้วย?”
หลงเชียวเผยอริมฝีปากที่ดูเซ็กซี่ขึ้น ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะ หัวเราะ “นี่ยังพูดถึงตัวเองแบบนี้ได้ด้วยหรือ?”
แอนน่าเองก็เงยหน้ามองเขา พลางพูดแกมเล่น “ฉัน เข้าใจดีค่ะ ว่าเรื่องที่เธอโชคร้ายที่สุด น่าจะเป็นการที่มา แต่งงานกับคุณนี่ล่ะ คุณนี่นะ แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้ว ว่า เป็นคนที่ชอบหาเรื่องใส่ตัวนะ!” “พอฟังจากน้ำเสียงคุณแล้ว แสดงว่าที่ฉันได้รับความเป็น ธรรมแบบนี้ คงจะไม่ใช่ครั้งแรกสินะคะ? นั่นยิ่งทำให้ฉัน สงสัยเข้าไปอีก ว่าฉู่ลั่วหานทำไมถึงโชคไม่ดีแบบนั้น แถม ไม่รู้ว่าต้องประสบพบเจออะไรมาบ้างด้วย?”
หลงเชียวเผยอริมฝีปากที่ดูเซ็กซี่ขึ้น ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะ หัวเราะ “นี่ยังพูดถึงตัวเองแบบนี้ได้ด้วยหรือ?”
แอนน่าเองก็เงยหน้ามองเขา พลางพูดแกมเล่น “ฉัน เข้าใจดีค่ะ ว่าเรื่องที่เธอโชคร้ายที่สุด น่าจะเป็นการที่มา แต่งงานกับคุณนี่ล่ะ คุณนี่นะ แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้ว ว่า เป็นคนที่ชอบหาเรื่องใส่ตัวนะ!”
