ตอนที่ 159 ถูกข่มขู่
หลังจากที่ญาณินีถูกวางสายใส่ไปแล้ว นั้น เธอเงียบไปสักพักหนึ่ง
เธอไม่คิดเลยว่าจิดาภาจะกล้าถึงขนาด นี้! กล้าวางสายใส่เธอ กล้าแสดงท่าทีเช่น นี้กับเธอ!
เธอจึงติดต่อไปยังภพธรอีกครั้ง แต่ภพ ธรที่เมื่อฟังเรื่องนี้แล้วนั้น ตอบกลับไป อย่างเลี่ยงไม่ได้ “คุณญาณินี ผมคิดว่าจิ ดาภาจะอยู่ในช่วงว่างงานชั่วคราว ผมจึง จัดตารางงานให้เธอไปเรียบร้อยแล้วครับ เกรงว่า….จะรับงานนั้นไม่ได้แล้ว”
รับไม่ได้อย่างนั้นหรือ? ญาณินีเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง
เธอจะคาดคิดได้อย่างไรกันว่าจะมีวันนี้ เธอวางแผนทุกอย่างไว้หมดแล้ว คิดไม่ ถึงเลยว่าจะเป็นเพราะเพียงแค่โฆษณา ของWMที่ฉายออกไปแล้วจะทำให้เรื่อง กลับกลายเป็นเช่นนี้
เธอไม่เพียงแต่จะต้องสูญเสียเงินก้อน ใหญ่ในค่าชดเชยการผิดสัญญาไปเท่านั้น แต่ยังจะกลายเป็นตัวตลกในวงการนี้ เพราะจิดาภาอึกเสียด้วย
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เธอรู้ว่าไม่สามารถจะ รอได้อีกต่อไปแล้ว
หลังจากที่คุยกับคมสรไปเมื่อครั้งที่แล้ว เธอจึงตัดสินใจที่จะใช้วิธีที่สะดวกและ รวดเร็วที่สุด นั่นก็คือการควบคุมตัว นัฏ “คมสร ฉันต้องการตัวญาติของพี่นัฎเป็น ตัวประกัน ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไรก็ตาม คุณ ช่วยฉันเรื่องนี้หน่อยแล้วกัน เรื่องนี้ผ่านไป แล้ว ฉันจะให้ค่าตอบแทนที่เป็นที่น่าพอใจ ให้กับคุณ
เพื่อควบคุมจิดาภา เธอจึงต้องใช้วิธี สกปรกเช่นนั้น
แววตาของคมสรฉายแววมืดลง “ได้ครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้โดยไม่ให้ขาดตก บกพร่องเลยครับ ส่วนคุณก็อย่า ลืมที่รับปากกับผมไว้วันนี้แล้วกัน”
ที่บ้านของพนัฎไม่ได้มีใครอยู่นัก แต่มี เพียงน้องชายคนที่ติดกันกับเธออยู่เพียง เท่านั้น
ญาณินี้เป็นเพราะตัวเธอเองที่ทำให้ตัว เองเป็นปีศาจร้ายแบบนี้ ไม่มีใครช่วยเธอ ได้แล้ว ในสายตาของเธอ ถ้าหากจิดาภา ไม่ขัดใจเธอ เส้นทางของเธอคงจะไม่ได้ ถูกจํากัดอย่างแน่นอน ผลลัพธ์ของวันนี้ เป็นสิ่งที่เธอทำตัวเธอเองทั้งนั้น
จิดาภาไม่ยอมอะไรเลยสักอย่าง แล้วจะ ยืนอยู่ในวงการบันเทิงนี้ได้อย่างไรกัน!
หลังจากที่ยืนยันรับงานสัมภาษณ์แล้ว นั้น จิดาภาก็ได้ไปสัมภาษณ์บทบาทอื่นๆ อีก ยุ่งจนถึงช่วงกลางคืน ถึงจะมีเวลาเป็น ของตัวเอง
“บอสใหญ่มารับเธอแล้ว รถจอดอยู่ข้าง นอกนะ” พี่นัฏนไปบอกกับภพธร “น้อง ชายฉันหยุดเลยมาหาฉัน เดี๋ยวฉันขอตัว ก่อนแล้วกันนะคะ ภพธรเองก็บอกออกมาเช่นกันว่าตัวเองมี ธุระต้องไปก่อน
นับตั้งแต่ที่ญาณินี้ไม่ได้ตั้งใจที่จะเอ่ยถึง วรมนนั้น เขาเองก็กำลังสืบหาข้อมูล สาเหตุการตายที่แท้จริงของเธอในปีนั้น อยู่
จิดาภาเดินออกมายังที่จอดรถเพียง นําพัง เห็นจิรภาสเป็นคนขับรถมารับเธอ เอง
“คนสวยครับ ไปไหนเอ่ย? ให้ผมไปส่ง คุณไหมครับ?”
“ไปในหัวใจของคุณค่ะ” จิดาภาว่าดังนั้น แล้วจึงขึ้นรถ
จิรภาส ม “วันนี้ผมจะพาคุณไปยังที่ พิเศษแห่งหนึ่งนะครับ” หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง รถได้จอดอยู่ใน ย่านชานเมืองซึ่งหากจากตัวเมืองพอ สมควร นี่เป็นโรงแรมส่วนตัว พ่อครัวมา จากประเทศอิตาลี ในทุกๆคืนจะมีเพียง สิบที่นั่งเท่านั้น และคนธรรมดาก็คงจะไม่ สามารถจองได้เสียด้วย
ภายในนั้นมีปลูกดอกไม้สดไว้หลาก หลายสี โรแมนติกเหลือเกิน
จิดาภาที่ถูกทัศนียภาพตรงหน้าทำให้ เธอกำลังรู้สึกตกตะลึง “คุณจิรภาสคะ ที่นี่ สวยจังค่ะ…”
จิรภาสยื่นมือมาโอบไหล่เธอ พาเธอเดิน เข้าไปด้านในโรงแรม
ภายในห้องโถง เมื่อพนักงานบริการ เห็นพวกเขาเดินเข้ามา กลับกัมหน้าลง ด้วยความตื่นเต้น เขาไม่มีหน้าที่จะไปพบ กับจิตาภา และยิ่งไม่อยากให้เธอจำเขาได้ ด้วย
แต่เนื่องจากเธอรู้สึกคุ้นมาก ขณะที่เดิน ผ่านเขาไปนั้น จิดาภาก็จำเขาได้
“เป็นอะไรครับ?” เมื่อรู้สึกถึงปฏิกิริยา ของคนที่อยู่ในอ้อมแขนตัวเอง จิรภาสจึง มองตามไปยังสายตาของเธอ
“นั่นชเยศค่ะ” ในใจของจิดาภาไม่ได้ รู้สึกอะไร คำสัญญาที่เคยให้ไว้ เป็นเพียง แค่เศษฝุ่นในความทรงจำของเธอเพียง เท่านั้น เธอไม่เคยคิดเสียใจในความบ้า ของตัวเอง แต่นั่นกลับทำให้เธอ ได้รู้ความจริงที่กระจ่างต่างหาก
คนนั้น ไม่ใช่คนที่ถูกกำหนดไว้ให้เธอ
“ใช่หรือครับ?” จิรภาสราวกับรู้สึกไม่ค่อย พอใจบ้างเล็กน้อย กระชับกอดเธอให้แน่น ขึ้น
เมื่อรับรู้ถึงความหึงของผู้ชายข้างๆ จิดา ภาจึงยิ้มแล้วเอ่ยกับเขา “ฉันเพียงแค่รู้สึก ว่าเขาตกลงมาอยู่ในจุดนี้ ทำให้ฉันรู้สึกงง เฉยๆเองค่ะ”
เป็นเรื่องยากที่จะเห็นท่าทางอันหึงหวง ของจิรภาสเช่นนี้
ทั้งสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์ จิดาภา ยืนอยู่ด้านหน้าเขา แล้วพูดออกมาอย่าง ตั้งใจ “ฉันสาบานได้ค่ะว่าในใจฉันมีเพียง แค่คุณจิรภาสเพียงคนเดียวเท่านั้น ทั้ง ในชีวิตนี้ ชาตินี้ แม้จนวันตายก็จะไม่ เปลี่ยนแปลง”
ดวงตาของชายหนุ่มสั่นไหวเล็กน้อย คุณนะ….”
เขาที่ช่วยเธอไม่ได้ จึงจับคางเธอด้วย ความรักและเอ็นดู พร้อมกับบรรจงจูบลง ไปอย่างลึกซึ้ง
พี่นักที่รอน้องชายอยู่ที่สนามบินเป็น เวลานาน ก็ยังคงไม่เจอกับน้องชายของ เธอ
เธอมองไปที่โทรศัพท์มือถือของตัวเอง มีข้อความจากเบอร์ที่ไม่รู้จักส่งข้อความ มาให้เธอ “น้องชายของคุณอยู่ในมือของ พวกเรา ถ้าอยากเจอตัว ไปที่โรงจอดรถ โซนC”
พี่นัฎตื่นกลัว จึงรีบวิ่งไปยังทิศทางใน โดยทันที ” มรถ” คมสรรอเธออยู่ก่อนแล้ว
“เป็นคุณ? คุณทําอะไรน้องชายฉัน!” พี่ นัฎตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “ที่นี่ มีรปภ.หลายคนนะ คุณ….”
“ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะไม่ตะโกนร้องเสียง ดังแบบนี้ ถ้าคุณไม่กลัวน้องคุณจะลำบาก ล่ะก็ ตะโกนร้องไห้คนมาช่วยได้เลย”
พี่นักตกใจกับคําพูดของคมสรเป็นอย่าง มาก จึงไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก แล้ว เข้าไปนั่งด้านในรถทันที
รอจนรถจอดที่หน้าประตูบ้านของญาณินี พี่นัฏก็เข้าใจทุกอย่าง เธอมองคมสรอย่าง เหยียดหยาม “คุณญาณินีหลอกใชพวก คุณมาตลอด แต่คุณก็ยังซื่อสัตย์ทำเพื่อ เธอ ฉันล่ะยอมคุณจริงๆเลย คมสรหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา เข้าไปสิ ผมจะรอดูว่าอีกประเดี๋ยวคุณจะ ยังมีท่าทางสบายๆแบบนี้ได้อีกอยู่ไหม”
พี่นัฎกัดริมฝีปากตัวเอง แล้วเดินตามคม สรเข้าไปในบ้านของญาณินี
น้องชายของเธอเรียนอยู่ปีสอง เขาชอบ งานในวงการบันเทิงมาโดยตลอด และก็รู้ ด้วยเช่นกันว่าพี่นัฎทำงานเป็นผู้ช่วยศิลปิน อยู่ มักจะรู้สึกสงสัยในเรื่องของบริษัทตัน สังกัดของศิลปินอยู่บ่อยๆ ญาณินีเองก็สืบ ข้อมูลจนรู้เรื่องเหล่านี้อยู่ก่อนแล้ว
เธอหยิบตารางข้อมูลการคัดเลือกศิลปิน ใหม่ออกมาให้น้องชายของพี่นัฎ กนต์ธร
“พี่นัฏ มาแล้วหรือ!” เมื่อกนต์ธรเห็นพี่ นัฎเขาจึงเดินเข้าไปหาเธอ “บอสคนสวย ของพี่คนนี้นี่ดีจริงๆเลย เธอบอกว่าจะให้ ผมเข้าร่วมการคัดเลือกการเดบิวต์ศิลปิน ใหม่ในช่วงปลายปีนี้ด้วยนะ ถ้าหากผม แสดงออกมาดีๆล่ะก็ อาจจะได้เข้าวงการ ด้วย”
“เข้าวงการ? นี่เธอพูดมั่วอะไร เธอต้อง ตั้งใจเรียน ยังต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ด้วยนะ!”
พี่นัฎดึงตัวกนต์ธร แล้วจ้องญาณินีด้วย ความเคร่งเครียด
แสงสว่างของไฟในห้องกับอารมณ์ของ เธอนั้นช่างไม่เข้ากันเสียเลย
“จะเครียดไปทําไมกันล่ะ? ฉันไม่ใช่เอ สักหน่อย เพียงแค่เชิญน้องคุณมาเป็น แขกเท่านั้นเอง ฉันไม่กินเขาหรอกนะ” ญาณินีหัวเราะออกมา “กนต์ธร อย่ากังวล ไปเลย เรื่องที่ฉันรับปากเธอไว้ ฉันจะต้อง หาตามนั้นแน่นอน ขอเพียงเธอมาเข้าร่วม การคัดเลือก ฉันรับประกันว่าเธอจะได้เข้า วงการแน่ๆ!”
“จริงนะครับ!” กนต์ธรรู้สึกตื่นเต้น
เขาค่อนข้างจะยังเด็ก ยังไม่รู้จักธาตุแท้ ของญาณินี ง่ายนักหากจะถูกเธอหว่าน ล้อมเช่นนี้
เธอหยุดพูดได้แล้ว กลับไปกับพี่!” พี่นัฎ ที่กำลังจะดึงกนต์ธรให้ออกไปด้วย กัน แต่กลับถูกคมสรขวางทางเอาไว้เสีย ก่อน
เขามองไปยังพี่นัฎอย่างมีความหมาย แอบแฝง หลังจากนั้นจึงเอ่ยพูดกับกนต์ธร ว่า “ฉันเป็นผู้จัดการส่วนตัวในสังกัดของ โอเล คืนนี้เธอไปพักกับฉันแล้วกัน พรุ่งนี้ ฉันจะพาเธอไปที่บริษัท เป็นไง?” เมื่อกนต์ธรได้ยินดังนั้น รู้สึกดีใจยิ่งนัก
“ได้เลยครับ!”
สายตาที่มองตามคมสรที่กำลังพากนต์ ธรเดินออกไป พี่นักกลับไม่สามารถทํา อะไรได้เลย…โวยวายไปก็คงไม่ส่งผล ดีทั้งต่อตัวเธอและกนต์ธรอยู่ดี อีกทั้งที่ ญาณินีลงทุนลงแรงถึงขั้นนี้ คงจะไม่ ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆอย่างแน่นอน
“ไม่นึกเลยว่าประธานบริษัทโอเลจะเล่น อุบายแบบนี้นะคะ” พี่นัฎมองญาณินีอย่าง ระแวดระวัง
“ฉันก็เพียงแค่อยากให้โอกาสในการเข้า วงการบันเทิงกับน้องชายของคุณเท่านั้น เองค่ะ คุณก็รู้ เพียงแค่เอ่ยปากออกมา ให้ งานละครหรือโฆษณากับเขาเป็นเรื่องที่ ง่ายมาก คุณคงจะไม่เป็นเหมือนจิดาภาที่ แยกแยะไม่เป็นหรอกใช่ไหมคะ?”
