ตอนที่ 239 หลายๆ ปีที่ผ่านมา ทุกๆเรื่อง ทุกๆคน
ร่างกายส่วนบนของหลงเชียวจมลง และทั้งร่างของเขาก็กด ทับลงไปที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ไม่กล้าปล่อยให้น้ำหนักของ ร่างกายของเขากดทับตัวเธอเลย เขาแขวนตัวไว้เหนือเธอ และใช้เอวรับน้ำหนักตัวไว้ แขนทั้งสองก็โอบรอบตัวผู้หญิง ที่นอนอยู่
เขากอดไหล่ของเธอแน่น โอบเข้าอ้อมกอดของเขาเบาๆ ในที่สุดสมบัติที่หายากของเขาก็กลับคืนสู่ฝ่ามือของเขา กลับสู่ฝ่ามือของเขา อย่างเต็มที่ และสมบูรณ์
กลิ่นหอมเตกีล่าที่คุ้นเคยบนร่างกายของชายคนนั้น หอม ฉุนคุ้นเคย แต่กลับเพิ่มรสชาติที่แตกต่างจากในอดีตฉู่ลั่วหา นแทบจะหลงไหล และโลภกับกลิ่นบนร่างกายของเขา
เวลาผ่านไปนานแค่ไหน หนึ่งศตวรรษ หนึ่งชาติชีวิต และ การกลับชาติมาเกิด
ยาวนานจนไม่รู้ว่าจะชดเชยได้อย่างไร จึงทำได้เพียงแค่ ใช้แขนของตัวเอง กอดเขาไว้แน่นๆ ตอนที่ 239 หลายๆ ปีที่ผ่านมา ทุกๆเรื่อง ทุกๆคน
ร่างกายส่วนบนของหลงเชียวจมลง และทั้งร่างของเขาก็กด ทับลงไปที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ไม่กล้าปล่อยให้น้ำหนักของ ร่างกายของเขากดทับตัวเธอเลย เขาแขวนตัวไว้เหนือเธอ และใช้เอวรับน้ำหนักตัวไว้ แขนทั้งสองก็โอบรอบตัวผู้หญิง ที่นอนอยู่
เขากอดไหล่ของเธอแน่น โอบเข้าอ้อมกอดของเขาเบาๆ ในที่สุดสมบัติที่หายากของเขาก็กลับคืนสู่ฝ่ามือของเขา กลับสู่ฝ่ามือของเขา อย่างเต็มที่ และสมบูรณ์
กลิ่นหอมเตกีล่าที่คุ้นเคยบนร่างกายของชายคนนั้น หอม ฉุนคุ้นเคย แต่กลับเพิ่มรสชาติที่แตกต่างจากในอดีตฉู่ลั่วหา นแทบจะหลงไหล และโลภกับกลิ่นบนร่างกายของเขา
เวลาผ่านไปนานแค่ไหน หนึ่งศตวรรษ หนึ่งชาติชีวิต และ การกลับชาติมาเกิด
ยาวนานจนไม่รู้ว่าจะชดเชยได้อย่างไร จึงทำได้เพียงแค่ ใช้แขนของตัวเอง กอดเขาไว้แน่นๆ เช่นกัน ใช้อุณหภูมิร่างกายทั้งหมดเพื่อร่ำลึกถึงความรักที่ ว่างเปล่ามากว่าสองปี
ลมหายใจ หนักหน่วง และลมหายใจของจมูกหนักขึ้นเล็ก น้อยจากการกลั้นน้ำตา นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา น้ำตา ในดวงตาของคู่ลั่วหาน ก็ไม่สามารถรองรับมันได้อีกต่อไป ทั้งหมดหยดลงบนเสื้อผ้าของเขา
“หลงเชียว ฉันคิดถึงคุณมาก คิดถึงมาก..คิดถึงมาก” เสียงที่กดต่ำของเธอ ติดอยู่ในอ้อมกอดของเขา อ่อนแอและ ไร้แรงมาก แต่สั่นสะเทือนเส้นประสาทของเขาทุกเส้น
เพราะว่า เขาก็เป็นเช่นนั้น
เขากอดเธอไว้ และไม่ปล่อยมือแม้แต่ครู่เดียว เสียงของ เขาถูกชะล้างไปด้วยความสุขและกลายเป็นหมอก และมันก็ ตกอยู่ในหัวใจของเธอ อ่อนโยนมาก “ผมคิดถึงคุณมากกว่า ถั่วลั่ว ผมคิดถึงคุณอย่างบ้าคลั่ง”
เธอเชื่อ เธอเชื่อว่า ในสองปีที่ผ่านมา หลงเซียวต้องผ่าน อะไรมามากมาย ตอนที่เธอไม่อยู่ เขาผ่านมันมาได้อย่างไร?
ในความเป็นจริง เธอสามารถรู้ได้ทุกอย่าง โดย เช่นกัน ใช้อุณหภูมิร่างกายทั้งหมดเพื่อร่ำลึกถึงความรักที่ ว่างเปล่ามากว่าสองปี
ลมหายใจ หนักหน่วง และลมหายใจของจมูกหนักขึ้นเล็ก น้อยจากการกลั้นน้ำตา นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา น้ำตา ในดวงตาของคู่ลั่วหาน ก็ไม่สามารถรองรับมันได้อีกต่อไป ทั้งหมดหยดลงบนเสื้อผ้าของเขา
“หลงเชียว ฉันคิดถึงคุณมาก คิดถึงมาก..คิดถึงมาก” เสียงที่กดต่ำของเธอ ติดอยู่ในอ้อมกอดของเขา อ่อนแอและ ไร้แรงมาก แต่สั่นสะเทือนเส้นประสาทของเขาทุกเส้น
เพราะว่า เขาก็เป็นเช่นนั้น
เขากอดเธอไว้ และไม่ปล่อยมือแม้แต่ครู่เดียว เสียงของ เขาถูกชะล้างไปด้วยความสุขและกลายเป็นหมอก และมันก็ ตกอยู่ในหัวใจของเธอ อ่อนโยนมาก “ผมคิดถึงคุณมากกว่า ถั่วลั่ว ผมคิดถึงคุณอย่างบ้าคลั่ง”
เธอเชื่อ เธอเชื่อว่า ในสองปีที่ผ่านมา หลงเซียวต้องผ่าน อะไรมามากมาย ตอนที่เธอไม่อยู่ เขาผ่านมันมาได้อย่างไร?
ในความเป็นจริง เธอสามารถรู้ได้ทุกอย่าง โดย ไม่ต้องถามอะไรมากมาย
อาการจุกเสียดในหัวใจของหลงเชียวเกิดจากความคิดถึง ที่มากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นทางด้านการแพทย์หรือทางจิตใจ เขาทรมานตัวเองได้เช่นนี้ คงต้องเจอกับช่วงเวลาที่เสียด แทงใจ และยากจะลืมเลือน
กลีบดอกพุดที่อยู่ในขวดของในวิลล่าของเขา…เพลง เปียโนที่เขาเล่น ความแรงที่เขาพยายามขยี้เธอหนักแค่ไหน เมื่อเขากอดเธออยู่…
เธอรู้ดี เธอรู้ทุกอย่าง
ในที่สุด เธอก็กลับมาสู่ในอ้อมแขนของเขา ในฐานะคูลั่ วหานพร้อมกับความทรงจำของฉู่ลั่วหาน เธอรู้ถึงความเศร้า และความสุขทั้งหมดของเขา และเธอก็เข้าใจถึงอดีตทั้งหมด
ของเขา
สามารถเห็นอกเห็นใจ และจับมือสู้ไปด้วยกันได้
ดีจัง เดีจัง!
“หลงเซียว กอดฉันไว้แน่นๆ กอดฉันไว้แน่นๆ” เธอขตตัว เข้าสู่ในอ้อมกอดของเขา ถอดหน้ากาก ไม่ต้องถามอะไรมากมาย
อาการจุกเสียดในหัวใจของหลงเชียวเกิดจากความคิดถึง ที่มากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นทางด้านการแพทย์หรือทางจิตใจ เขาทรมานตัวเองได้เช่นนี้ คงต้องเจอกับช่วงเวลาที่เสียด แทงใจ และยากจะลืมเลือน
กลีบดอกพุดที่อยู่ในขวดของในวิลล่าของเขา…เพลง เปียโนที่เขาเล่น ความแรงที่เขาพยายามขยี้เธอหนักแค่ไหน เมื่อเขากอดเธออยู่…
เธอรู้ดี เธอรู้ทุกอย่าง
ในที่สุด เธอก็กลับมาสู่ในอ้อมแขนของเขา ในฐานะคูลั่ วหานพร้อมกับความทรงจำของฉู่ลั่วหาน เธอรู้ถึงความเศร้า และความสุขทั้งหมดของเขา และเธอก็เข้าใจถึงอดีตทั้งหมด
ของเขา
สามารถเห็นอกเห็นใจ และจับมือสู้ไปด้วยกันได้
ดีจัง เดีจัง!
“หลงเซียว กอดฉันไว้แน่นๆ กอดฉันไว้แน่นๆ” เธอขตตัว เข้าสู่ในอ้อมกอดของเขา ถอดหน้ากาก ออกซิเจน ฝังตัวไว้ที่หน้าอกของเขา และรู้สึกถึงการเต้นของ หัวใจเขาด้วยแก้มของตัวเอง
แขนของหลงเซียวไม่กล้าใช้กำลังมากเกินไป ควบคุมแรง ให้พอดี และกระชับ ทำให้ผู้หญิงอยู่ในท่าทางที่อบอุ่นและ สบายที่สุด ลูบไหล่ของเธอ และกระซิบเบาๆ “ลั่วลั่ว ผมรัก คุณ ผมรักคุณ ผมรักคุณนะ..
คู่ลั่วหานยิ้มเล็กน้อย หลับตาอย่างพึงพอใจ ฟังเสียง หายใจและการเต้นของหัวใจเขา และฟังคำบอกรักของเขา “ฉันก็รักคุณเช่นกัน รักคุณมากมาย”
รักคุณมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา และไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ทั้งสองกอดกัน เป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่บินอยู่ ตามลำพังเป็นระยะทางหลายหมื่นไมล์บนที่สูงอันเงียบเหงา พวกเขาหลงไปในน่านน้ำที่ไม่ถูกต้อง และในที่สุดก็กลับมา รวมตัวกันอีกครั้งด้วยความรักในชีวิตนี้ในตอนที่พวกเขา รู้สึกเหนื่อยล้าสุดๆ ด้วยความเหนื่อยล้าทั้งทั่วร่างของพวก เขา และได้เห็นพลังในการสยายปีกอีกครั้งจากสายตาซึ่งกัน และกัน ออกซิเจน ฝังตัวไว้ที่หน้าอกของเขา และรู้สึกถึงการเต้นของ หัวใจเขาด้วยแก้มของตัวเอง
แขนของหลงเซียวไม่กล้าใช้กำลังมากเกินไป ควบคุมแรง ให้พอดี และกระชับ ทำให้ผู้หญิงอยู่ในท่าทางที่อบอุ่นและ สบายที่สุด ลูบไหล่ของเธอ และกระซิบเบาๆ “ลั่วลั่ว ผมรัก คุณ ผมรักคุณ ผมรักคุณนะ..
คู่ลั่วหานยิ้มเล็กน้อย หลับตาอย่างพึงพอใจ ฟังเสียง หายใจและการเต้นของหัวใจเขา และฟังคำบอกรักของเขา “ฉันก็รักคุณเช่นกัน รักคุณมากมาย”
รักคุณมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา และไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ทั้งสองกอดกัน เป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่บินอยู่ ตามลำพังเป็นระยะทางหลายหมื่นไมล์บนที่สูงอันเงียบเหงา พวกเขาหลงไปในน่านน้ำที่ไม่ถูกต้อง และในที่สุดก็กลับมา รวมตัวกันอีกครั้งด้วยความรักในชีวิตนี้ในตอนที่พวกเขา รู้สึกเหนื่อยล้าสุดๆ ด้วยความเหนื่อยล้าทั้งทั่วร่างของพวก เขา และได้เห็นพลังในการสยายปีกอีกครั้งจากสายตาซึ่งกัน และกัน บอกตัวเองเสมอว่า อย่ายอมแพ้ และสุดท้ายก็ได้ค่า ตอบแทนกลับมา
พวกเขากางปีกของตัวเอง ให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกัน อาศัยอยู่ และระลึกถึงทุกสิ่งในอดีต ด้วยลมและฝน
และสัญญาว่า จะไม่มีวันแยกจากกันไปอีก
เป็นเวลานานเนิ่นนาน ก็ไม่มีใครยอมปล่อยมืออีกฝ่าย อยากจะชดเชยความเสียใจทั้งหมดที่พวกเขาพลาดไปกลับ มาทั้งหมด และอยากจะดึงอีกฝ่ายไว้ในอุ้งมือของตัวเอง และ ฝังไว้ในเส้นเลือดแห่งชีวิต
น้ำตาของอู่ลั่วหานทำให้เสื้อผ้าเขาเปียกไปแผ่นใหญ่ๆ และในที่สุดก็ขยับออกจากอ้อมกอดเขาเล็กน้อย เนื่องจาก ถูกกระทบกระแทกที่สมองเธอต้องขยับอย่างเบาๆ และ ระมัดระวังในตอนนี้
หลังจากสูดจมูกแล้ว ฉู่ลั่วหานก็เงยหน้าขึ้นมองใบหน้า ของเขา และลูบผิวหนังเขาทีละนิ้ว “ตอนที่ฉันตกจากหน้าผา ฉันคิดอยู่ในใจว่า ในชีวิตนี้ เราจะต้องแยกกันแบบนี้แล้วเห รอ? จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วเหรอ? เมื่อคิดไปคิดมาแล้ว บอกตัวเองเสมอว่า อย่ายอมแพ้ และสุดท้ายก็ได้ค่า ตอบแทนกลับมา
พวกเขากางปีกของตัวเอง ให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกัน อาศัยอยู่ และระลึกถึงทุกสิ่งในอดีต ด้วยลมและฝน
และสัญญาว่า จะไม่มีวันแยกจากกันไปอีก
เป็นเวลานานเนิ่นนาน ก็ไม่มีใครยอมปล่อยมืออีกฝ่าย อยากจะชดเชยความเสียใจทั้งหมดที่พวกเขาพลาดไปกลับ มาทั้งหมด และอยากจะดึงอีกฝ่ายไว้ในอุ้งมือของตัวเอง และ ฝังไว้ในเส้นเลือดแห่งชีวิต
น้ำตาของอู่ลั่วหานทำให้เสื้อผ้าเขาเปียกไปแผ่นใหญ่ๆ และในที่สุดก็ขยับออกจากอ้อมกอดเขาเล็กน้อย เนื่องจาก ถูกกระทบกระแทกที่สมองเธอต้องขยับอย่างเบาๆ และ ระมัดระวังในตอนนี้
หลังจากสูดจมูกแล้ว ฉู่ลั่วหานก็เงยหน้าขึ้นมองใบหน้า ของเขา และลูบผิวหนังเขาทีละนิ้ว “ตอนที่ฉันตกจากหน้าผา ฉันคิดอยู่ในใจว่า ในชีวิตนี้ เราจะต้องแยกกันแบบนี้แล้วเห รอ? จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วเหรอ? เมื่อคิดไปคิดมาแล้ว จ่าฉันก็กลัวความตายมาก คุณรู้ไหม? ตั้งแต่พ่อกับแม่ของ ฉันเสียชีวิตไป ฉันก็ไม่เคยกลัวความตายเลย. .
นิ้วที่อ่อนนุ่มของเธอ พาดผ่านใบหน้าที่สวยงามเหมือนใน ความทรงจำของเธอ คิ้วดาบ ดวงตาที่ลึก ตั้งจมูก ริมฝีปาก บาง.เธอใช้ปลายนิ้ว ค้นหาความทรงจำ
“แต่ในครั้งนั้น ฉันกลัวมาก กลัวความตายมาก เพราะ ความตาย นั่นหมายความว่าฉันจะไม่ได้พบเจอคุณอีกต่อไป แล้ว และฉันก็ไม่อยากจะจากคุณไป..”
หลงเชียวมองเธอด้วยสายตาอบอุ่นลึกๆ นิ้วกดที่ริมฝีปาก ของเธอ และไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป และทนไม่ได้ที่จะ ปล่อยให้เธอรื้อฟื้นความทรงจำนั้นขึ้นมาอีกครั้ง
คู่ลั่วหานยิ้มอย่างโง่ๆ จากนั้น เธอก็ไม่ได้พูดอีก “ใช่แล้ว คุณรู้หรือยัง? คนที่ผลักฉันตกหน้าผาในวัน
นั้น…..*
“ผมรู้แล้ว คือจินเสี่ยวเย้น แต่เธอตายไปแล้ว” จ่าฉันก็กลัวความตายมาก คุณรู้ไหม? ตั้งแต่พ่อกับแม่ของ ฉันเสียชีวิตไป ฉันก็ไม่เคยกลัวความตายเลย. .
นิ้วที่อ่อนนุ่มของเธอ พาดผ่านใบหน้าที่สวยงามเหมือนใน ความทรงจำของเธอ คิ้วดาบ ดวงตาที่ลึก ตั้งจมูก ริมฝีปาก บาง.เธอใช้ปลายนิ้ว ค้นหาความทรงจำ
“แต่ในครั้งนั้น ฉันกลัวมาก กลัวความตายมาก เพราะ ความตาย นั่นหมายความว่าฉันจะไม่ได้พบเจอคุณอีกต่อไป แล้ว และฉันก็ไม่อยากจะจากคุณไป..”
หลงเชียวมองเธอด้วยสายตาอบอุ่นลึกๆ นิ้วกดที่ริมฝีปาก ของเธอ และไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป และทนไม่ได้ที่จะ ปล่อยให้เธอรื้อฟื้นความทรงจำนั้นขึ้นมาอีกครั้ง
คู่ลั่วหานยิ้มอย่างโง่ๆ จากนั้น เธอก็ไม่ได้พูดอีก “ใช่แล้ว คุณรู้หรือยัง? คนที่ผลักฉันตกหน้าผาในวัน
นั้น…..*
“ผมรู้แล้ว คือจินเสี่ยวเย้น แต่เธอตายไปแล้ว” จู่สั่วหานชมวดคิ้ว “คุณรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“เมื่อวานนี้ พึ่งได้ยืนยัน”
เมื่อวานนี้?
หางตาของแอนนำเห็นดวงอาทิตย์ส่องแสง และปรากฏว่า เวลาผ่านไปนานมากแล้ว
“คุณอยู่ที่นี่กับฉันมาทั้งคืนเลยเหรอ?” ปฏิกิริยาแรก ก็คือ
เมื่อคืนเขามาได้ยังไง? ตอนที่เกิดเหตุนั้นเป็นช่วงเวลากลางคืนแล้ว เขาต้องไม่ได้
หลับทั้งคืนเลยแน่ๆ ใช่ไหม?
หลงเซียวไม่ได้ตอบคำถาม จับมือเธอไว้ และกลับมานั่งที่ ขอบเตียง “ผมชอบ และก็เต็มใจ”
ฉู่ลั่วหานยกริมฝีปากขึ้น ครุ่นคิดถึงทุกสิ่งในใจอยากจะ ร้องไห้ และก็อยากจะหัวเราะ “ใช่แล้ว คุณปิดโรงพยาบาล กลางไปแล้วเหรอ? วิธีนี้มีประสิทธิภาพมากนัก”
หลงเชียวสารภาพ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดแต่อย่างใด และ เขาก็พูดอย่างเป็นธรรมชาติว่า “ไม่เพียงแค่อยากจะปิดมัน ไป ผมอยากจะโค่นอาคารนั้นทิ้งทั้งหมด และสร้างขึ้นมา ใหม่ด้วยซ้ำ” จู่สั่วหานชมวดคิ้ว “คุณรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“เมื่อวานนี้ พึ่งได้ยืนยัน”
เมื่อวานนี้?
หางตาของแอนนำเห็นดวงอาทิตย์ส่องแสง และปรากฏว่า เวลาผ่านไปนานมากแล้ว
“คุณอยู่ที่นี่กับฉันมาทั้งคืนเลยเหรอ?” ปฏิกิริยาแรก ก็คือ
เมื่อคืนเขามาได้ยังไง? ตอนที่เกิดเหตุนั้นเป็นช่วงเวลากลางคืนแล้ว เขาต้องไม่ได้
หลับทั้งคืนเลยแน่ๆ ใช่ไหม?
หลงเซียวไม่ได้ตอบคำถาม จับมือเธอไว้ และกลับมานั่งที่ ขอบเตียง “ผมชอบ และก็เต็มใจ”
ฉู่ลั่วหานยกริมฝีปากขึ้น ครุ่นคิดถึงทุกสิ่งในใจอยากจะ ร้องไห้ และก็อยากจะหัวเราะ “ใช่แล้ว คุณปิดโรงพยาบาล กลางไปแล้วเหรอ? วิธีนี้มีประสิทธิภาพมากนัก”
หลงเชียวสารภาพ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดแต่อย่างใด และ เขาก็พูดอย่างเป็นธรรมชาติว่า “ไม่เพียงแค่อยากจะปิดมัน ไป ผมอยากจะโค่นอาคารนั้นทิ้งทั้งหมด และสร้างขึ้นมา ใหม่ด้วยซ้ำ” ครอบงำอะ! ผู้ชายของเธอ
หลังจากที่เธอพูดจบ ก็ถึงคราวที่เขาจะพูดแล้ว
ท่านเซียวลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง มองลงไปที่ผู้หญิงตัว เล็กๆ ก้มหัวลง เหมือนเด็กนักเรียนที่ยอมรับความผิดของ เขา “ลั่วลั่ว ตอนนี้ผมมีบางอย่างอยากจะขอโทษคุณ และก็ ยังมีมีบางอย่าง ที่ผมอยากจะบอกคุณด้วย”
ทันใดนั้นเขาก็ดูจริงจังมากขึ้นมา ฉู่ลั่วหานหัวเราะเยาะ “นี่คุณอยากจะทำอะไรอีก?”
หลงเชียวหยุดเธอไม่ให้พูด และพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ทีละคำ “หลังจากที่เราแต่งงานกัน ผมก็มีท่าทีเย็นชาต่อคุณ แม้กระทั่งคบกับโม่หรูเฟย เพราะว่าผมเห็นคุณและผู้ชายคน อื่นๆอยู่ในโรงแรม…จากในรูปถ่ายนั่น”
คู่ลั่วหานเหล่ตาอย่างเงียบๆ !
ยังมีเรื่องแบบนั้นด้วยหรือ? เธอจำไม่ได้เลยสักนิด!
“ฉัน….ไม่รู้เรื่องเลยสักนิด”
“คุณถูกคนวางยา และหมดสติไป แน่นอนว่าคุณ ครอบงำอะ! ผู้ชายของเธอ
หลังจากที่เธอพูดจบ ก็ถึงคราวที่เขาจะพูดแล้ว
ท่านเซียวลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง มองลงไปที่ผู้หญิงตัว เล็กๆ ก้มหัวลง เหมือนเด็กนักเรียนที่ยอมรับความผิดของ เขา “ลั่วลั่ว ตอนนี้ผมมีบางอย่างอยากจะขอโทษคุณ และก็ ยังมีมีบางอย่าง ที่ผมอยากจะบอกคุณด้วย”
ทันใดนั้นเขาก็ดูจริงจังมากขึ้นมา ฉู่ลั่วหานหัวเราะเยาะ “นี่คุณอยากจะทำอะไรอีก?”
หลงเชียวหยุดเธอไม่ให้พูด และพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ทีละคำ “หลังจากที่เราแต่งงานกัน ผมก็มีท่าทีเย็นชาต่อคุณ แม้กระทั่งคบกับโม่หรูเฟย เพราะว่าผมเห็นคุณและผู้ชายคน อื่นๆอยู่ในโรงแรม…จากในรูปถ่ายนั่น”
คู่ลั่วหานเหล่ตาอย่างเงียบๆ !
ยังมีเรื่องแบบนั้นด้วยหรือ? เธอจำไม่ได้เลยสักนิด!
“ฉัน….ไม่รู้เรื่องเลยสักนิด”
“คุณถูกคนวางยา และหมดสติไป แน่นอนว่าคุณ ไม่รู้ แต่ตอนนี้ ผมได้รู้ความจริงหมดแล้ว สั่วลั่ว ผมขอโทษ สำหรับทุกสิ่งที่ผมทำกับคุณมาในอดีต..
คู่ลั่วหานคว้าผ้าปูที่นอน ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า ต้นตอ ของทุกอย่างเป็นเพราะสิ่งนี้
“คือใคร? ใครคือคนทำ?”
“น้องสาวของคุณ ฉู่ซีหราน” ท่านเซียวตอบอย่างเรียบ ง่าย เพราะเขารู้สึกว่า ลั่วลั่วไม่จำเป็นต้องเข้ามาแทรกแซง ในเรื่องนี้ เขาจะจัดการแทนเธอให้เรียบร้อยเอง
ฉู่ลั่วหานยิ้มอย่างไม่แยแส และทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “ฉู่ ซีหราน ฮ่าฮ่า ฉันควรรู้มานานแล้วว่า เธอมีความคิดในตัว คุณ และแม่ลูกคู่นี้พวกเขาอยากจะปีนขึ้นสู่ตระกูลหลง และ ฉัน…ก็เป็นหนามเสี้ยนในเนื้อของพวกเขาตาม ธรรมชาติ”
หลงเซียวกล่าวว่า “ผมจะช่วยคุณจัดการกับพวกเขาเอง และจะไม่ปล่อยให้พวกเขาปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก”
คู่ลั่วหานก็พูดขึ้นล่วงหน้าว่า “ไม่ พวกเขาล้อมกรอบฉัน และทำให้ฉันอยู่ในรู้สึกผิดมา ไม่รู้ แต่ตอนนี้ ผมได้รู้ความจริงหมดแล้ว สั่วลั่ว ผมขอโทษ สำหรับทุกสิ่งที่ผมทำกับคุณมาในอดีต..
คู่ลั่วหานคว้าผ้าปูที่นอน ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า ต้นตอ ของทุกอย่างเป็นเพราะสิ่งนี้
“คือใคร? ใครคือคนทำ?”
“น้องสาวของคุณ ฉู่ซีหราน” ท่านเซียวตอบอย่างเรียบ ง่าย เพราะเขารู้สึกว่า ลั่วลั่วไม่จำเป็นต้องเข้ามาแทรกแซง ในเรื่องนี้ เขาจะจัดการแทนเธอให้เรียบร้อยเอง
ฉู่ลั่วหานยิ้มอย่างไม่แยแส และทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “ฉู่ ซีหราน ฮ่าฮ่า ฉันควรรู้มานานแล้วว่า เธอมีความคิดในตัว คุณ และแม่ลูกคู่นี้พวกเขาอยากจะปีนขึ้นสู่ตระกูลหลง และ ฉัน…ก็เป็นหนามเสี้ยนในเนื้อของพวกเขาตาม ธรรมชาติ”
หลงเซียวกล่าวว่า “ผมจะช่วยคุณจัดการกับพวกเขาเอง และจะไม่ปล่อยให้พวกเขาปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก”
คู่ลั่วหานก็พูดขึ้นล่วงหน้าว่า “ไม่ พวกเขาล้อมกรอบฉัน และทำให้ฉันอยู่ในรู้สึกผิดมา หลายปี ฉันจะต้องจัดการเรื่องนี้กับพวกเขาด้วยตัวเอง”
เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้ จู่ลั่วหานก็เสียใจมาก ที่เธอใจอ่อน กับสองคนนี้มาก จนปล่อยให้เสือกลับไปสู่ป่าครั้งแล้วครั้ง เล่า!
แต่ต่อไปนี้ จะไม่มีอีกแล้ว!
“โอ้? คุณจะจัดการด้วยตัวเองหรือ? ตอนนี้คู่ซีหราน แต่งงานกับเงินเหลียว เขามีอิทธิพลมากในเมืองเจียงเฉิง และลูกน้องของเขาเต็มไปด้วยทั้งฝั่งคนดีและคนร้าย คุณ อยากจะทำอย่างไร?”
คู่ลั่วหานอิมด้วยความมั่นใจ “ฉันรู้ แต่ในการวิเคราะห์ขั้น สุดท้าย นี่เป็นเรื่องของตระกูลฉู่ ดังนั้นฉันควรจัดการมันเอง ในเมื่อจู่ชีหรานแต่งงานกับเสิ่นเหลียวที่คุณพูดถึงแล้ว ถ้า อย่างงั้น บริษัทฉู่ซื่อ ก็ต้องเปลี่ยนเจ้าของแล้วใช่ไหม?”
ก่อนที่หลงเชียวจะตอบ จู่ลั่วหานก็หัวเราะทันที “ใช่แล้ว ฉันเกือบลืมไป ก่อนที่ฉันจะประสบอุบัติเหตุ ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ที่สุดของบริษัทฉู่ชื่อ ก็ได้เปลี่ยนเป็น บริษัทจู่ซื่อแล้ว… หลายปี ฉันจะต้องจัดการเรื่องนี้กับพวกเขาด้วยตัวเอง”
เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้ จู่ลั่วหานก็เสียใจมาก ที่เธอใจอ่อน กับสองคนนี้มาก จนปล่อยให้เสือกลับไปสู่ป่าครั้งแล้วครั้ง เล่า!
แต่ต่อไปนี้ จะไม่มีอีกแล้ว!
“โอ้? คุณจะจัดการด้วยตัวเองหรือ? ตอนนี้คู่ซีหราน แต่งงานกับเงินเหลียว เขามีอิทธิพลมากในเมืองเจียงเฉิง และลูกน้องของเขาเต็มไปด้วยทั้งฝั่งคนดีและคนร้าย คุณ อยากจะทำอย่างไร?”
คู่ลั่วหานอิมด้วยความมั่นใจ “ฉันรู้ แต่ในการวิเคราะห์ขั้น สุดท้าย นี่เป็นเรื่องของตระกูลฉู่ ดังนั้นฉันควรจัดการมันเอง ในเมื่อจู่ชีหรานแต่งงานกับเสิ่นเหลียวที่คุณพูดถึงแล้ว ถ้า อย่างงั้น บริษัทฉู่ซื่อ ก็ต้องเปลี่ยนเจ้าของแล้วใช่ไหม?”
ก่อนที่หลงเชียวจะตอบ จู่ลั่วหานก็หัวเราะทันที “ใช่แล้ว ฉันเกือบลืมไป ก่อนที่ฉันจะประสบอุบัติเหตุ ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ที่สุดของบริษัทฉู่ชื่อ ก็ได้เปลี่ยนเป็น บริษัทจู่ซื่อแล้ว… เธออ่านคำสองคำนี้ แล้วมองไปที่หลงเชียว “ฉันอยากจะ เอาบริษัทจู่ซื่อกลับมา ก่อนหน้านี้ฉันไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง เกี่ยวกับการบริหารจัดการของ บริษัท ฉันจึงยก บริษัท ให้ กับพวกเขา แต่ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว นี่คือจิตใจหลักของ พ่อแม่ฉัน ฉันจะต้องเอามันกลับคืนมา!”
หลงเชียวนั่งลงอีกครั้ง และมองไปที่ผู้หญิงที่มีรูปร่าง หน้าตาและโมเมนตัมแตกต่างกันมาก เขายิ้ม “ลั่วลั่ว คุณ เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ”
แต่เธอก็ซนและขายความน่ารัก “แน่นอน คุณเคยพูด ไม่ใช่เหรอ? การทำศัลยกรรมประสบความสำเร็จ และไม่มี การเปิดเผยข้อบกพร่อง แน่นอนฉันเปลี่ยนไปแล้ว และสวย ขึ้นใช่มั้ย?”
ความหลงตัวเองของเธอ ทำให้เขาพูดไม่ออก เขากลั้นหัวเราะ แต่ก็อดกลั้นไม่ได้ “ใช่”
“มีคำหนึ่งกล่าวไว้ว่า คุณก็น่าจะรู้ผู้หญิงที่ยิ่งสวยงาม ก็ ยิ่งโหดเหี้ยมอำมหิต”
“อยากจะทำอะไร ก็ไปทำอย่างกล้าหาญเถอะ เอาบริษัท ชื่อคืนกลับมา ชำระบัญชีเก่าให้เรียบร้อย ไม่ว่าคุณจะก่อ เรื่องใหญ่แค่ไหนขึ้นมา ผมก็จะช่วยคุณจัดการกับผลที่ตาม มาเอง ไม่ เธออ่านคำสองคำนี้ แล้วมองไปที่หลงเชียว “ฉันอยากจะ เอาบริษัทจู่ซื่อกลับมา ก่อนหน้านี้ฉันไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง เกี่ยวกับการบริหารจัดการของ บริษัท ฉันจึงยก บริษัท ให้ กับพวกเขา แต่ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว นี่คือจิตใจหลักของ พ่อแม่ฉัน ฉันจะต้องเอามันกลับคืนมา!”
หลงเชียวนั่งลงอีกครั้ง และมองไปที่ผู้หญิงที่มีรูปร่าง หน้าตาและโมเมนตัมแตกต่างกันมาก เขายิ้ม “ลั่วลั่ว คุณ เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ”
แต่เธอก็ซนและขายความน่ารัก “แน่นอน คุณเคยพูด ไม่ใช่เหรอ? การทำศัลยกรรมประสบความสำเร็จ และไม่มี การเปิดเผยข้อบกพร่อง แน่นอนฉันเปลี่ยนไปแล้ว และสวย ขึ้นใช่มั้ย?”
ความหลงตัวเองของเธอ ทำให้เขาพูดไม่ออก เขากลั้นหัวเราะ แต่ก็อดกลั้นไม่ได้ “ใช่”
“มีคำหนึ่งกล่าวไว้ว่า คุณก็น่าจะรู้ผู้หญิงที่ยิ่งสวยงาม ก็ ยิ่งโหดเหี้ยมอำมหิต”
“อยากจะทำอะไร ก็ไปทำอย่างกล้าหาญเถอะ เอาบริษัท ชื่อคืนกลับมา ชำระบัญชีเก่าให้เรียบร้อย ไม่ว่าคุณจะก่อ เรื่องใหญ่แค่ไหนขึ้นมา ผมก็จะช่วยคุณจัดการกับผลที่ตาม มาเอง ไม่ ต้องกังวลไดๆ ไม่ว่าจะเป็นคู่ชีหราน หรือเสิ่นเหลียวก็ตาม คุณอยากจะสู้กลับอย่างไร? ก็สู้กลับไปอย่างนั้น”
ผมจะคอยยืนอยู่ข้างหลังของคุณ และช่วยเหลือคุณทุกที่ ทุกเวลา
คู่ลั่วหานยิ้ม และดอกพุดที่สดใสอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ก็ บานอยู่ใต้ดวงตาของเธอ “งั้นฉันก็จะเป็นเสือปลอมสักครั้ง หนึ่ง”
“โอเค”
ฉู่ลั่วหานต้องการเอียงศีรษะ และได้รับการแก้ไขโดยหลง เชียว “คุณได้รับการวินิจฉัยว่ามีการกระทบกระแทกที่สมอง ดังนั้นจึงควรนอนลง และอยู่นิ่งๆ ในตอนนี้ อย่าขยับตัว”
คู่ลั่วหานขมวดคิ้ว “ฉันเคยพูดว่าอย่างไรบ้างนะ? คุณมี ร่างกายที่ทำให้เกิดปัญหาจริงๆ และจะโชคร้ายทุกครั้งที่ได้ ใกล้ชิดกับคุณ”
“ถ้าอย่างงั้นคุณนายหลง คุณกลัวไหม?” ริมฝีปากทั้งสอง ของเขากลายเป็นเส้นเดียวกัน และมองเธอด้วยรอยยิ้ม เหมือนไม่ได้ยิ้ม
“บังเอิญจริง ที่ฉันเป็นร่างอมตะ และฉันไม่ ต้องกังวลไดๆ ไม่ว่าจะเป็นคู่ชีหราน หรือเสิ่นเหลียวก็ตาม คุณอยากจะสู้กลับอย่างไร? ก็สู้กลับไปอย่างนั้น”
ผมจะคอยยืนอยู่ข้างหลังของคุณ และช่วยเหลือคุณทุกที่ ทุกเวลา
คู่ลั่วหานยิ้ม และดอกพุดที่สดใสอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ก็ บานอยู่ใต้ดวงตาของเธอ “งั้นฉันก็จะเป็นเสือปลอมสักครั้ง หนึ่ง”
“โอเค”
ฉู่ลั่วหานต้องการเอียงศีรษะ และได้รับการแก้ไขโดยหลง เชียว “คุณได้รับการวินิจฉัยว่ามีการกระทบกระแทกที่สมอง ดังนั้นจึงควรนอนลง และอยู่นิ่งๆ ในตอนนี้ อย่าขยับตัว”
คู่ลั่วหานขมวดคิ้ว “ฉันเคยพูดว่าอย่างไรบ้างนะ? คุณมี ร่างกายที่ทำให้เกิดปัญหาจริงๆ และจะโชคร้ายทุกครั้งที่ได้ ใกล้ชิดกับคุณ”
“ถ้าอย่างงั้นคุณนายหลง คุณกลัวไหม?” ริมฝีปากทั้งสอง ของเขากลายเป็นเส้นเดียวกัน และมองเธอด้วยรอยยิ้ม เหมือนไม่ได้ยิ้ม
“บังเอิญจริง ที่ฉันเป็นร่างอมตะ และฉันไม่ กลัวสัตว์ประหลาดใดๆ”
มองหน้ากันแล้วยิ้ม ไม่ต้องพูดซ้ำ
คู่ลั่วหานก็มองไปที่หลงเชียวเหมือนนักโทษ “คุณหลง คุณนายหลงอยากจะถามอะไรสักหน่อย คุณกับโม่หรูเฟย เพื่อนที่ดีของฉันในอดีต เริ่มคบกันได้อย่างไร? เพื่อนสาวที่ สนิทที่สุดกับสามี…ละครเรื่องนี้ ดูเกินจริงไปหน่อย”
สีหน้าของท่านเซียวซีด “ระหว่างเราสองคน ก็แค่เป็น เครื่องมือกันและกันเท่านั้น”
“ไม่สบอารมณ์?”
“ไม่มี”
“ไม่ทำอย่างอื่นเหรอ?”
11 ท่านเซียวพูดไม่ออก
ฉู่ลั่วหานทำปากแบน “ถือว่าฉันไม่ได้ถามแล้วกัน ถ้าไม่ได้ ลงมือ จะมีลูกได้อย่างไร?”
ใบหน้าของท่านเชียว มืดมน “เรื่องนี้ ผมก็จะตรวจสอบให้ ชัดเจนแน่นอน เด็กคนนั้น อาจไม่ใช่ของผม”
“โอ้?” เธอควรเชื่อหรือไม่? กลัวสัตว์ประหลาดใดๆ”
มองหน้ากันแล้วยิ้ม ไม่ต้องพูดซ้ำ
คู่ลั่วหานก็มองไปที่หลงเชียวเหมือนนักโทษ “คุณหลง คุณนายหลงอยากจะถามอะไรสักหน่อย คุณกับโม่หรูเฟย เพื่อนที่ดีของฉันในอดีต เริ่มคบกันได้อย่างไร? เพื่อนสาวที่ สนิทที่สุดกับสามี…ละครเรื่องนี้ ดูเกินจริงไปหน่อย”
สีหน้าของท่านเซียวซีด “ระหว่างเราสองคน ก็แค่เป็น เครื่องมือกันและกันเท่านั้น”
“ไม่สบอารมณ์?”
“ไม่มี”
“ไม่ทำอย่างอื่นเหรอ?”
11 ท่านเซียวพูดไม่ออก
ฉู่ลั่วหานทำปากแบน “ถือว่าฉันไม่ได้ถามแล้วกัน ถ้าไม่ได้ ลงมือ จะมีลูกได้อย่างไร?”
ใบหน้าของท่านเชียว มืดมน “เรื่องนี้ ผมก็จะตรวจสอบให้ ชัดเจนแน่นอน เด็กคนนั้น อาจไม่ใช่ของผม”
“โอ้?” เธอควรเชื่อหรือไม่? ท่านเซียวหัวโต “ผมใช้เวลาอยู่กับเธอนานมากก็จริง แต่ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ผมไม่เคยคิดริเริ่มที่จะสัมผัสตัวเธอ ก่อน”
คู่ลั่วหานขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน “ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว เหรอ?”
ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “ไม่เคย ทุกครั้งหลัง จากเมาแล้ว ผมจากระบวนการไม่ได้เลย จำไม่ได้ว่า มันเคย เกิดขึ้นจริงหรือเปล่า”
“หยุด ฉันไม่อยากจะฟังรายละเอียด” เธอกำลังหาเรื่อง
หนักใจจริงๆ! ที่ถามสิ่งนี้ขึ้นมา! หลงเซียวถอนหายใจอย่างรู้สึกผิด “ผมขอโทษ”
“มันผ่านไปแล้ว ฉันจะลืมมันไป”
ทั้งสองพูดคุยกันมากมายอยู่ในห้องผู้ป่วย อดีต ปัจจุบัน
และอนาคต
แต่ท้ายที่สุด หัวข้อก็วนกลับมาที่การฆาตกรรมในครั้งนี้
อีกครั้ง
คู่ลั่วหานและหลงเชียวพูดพร้อมกัน “ฉันคิดว่าจินเสี่ยวเย้
ทั้งสองหยุดพูดในเวลาเดียวกัน ฉู่ลั่วหานกล่าวว่า “คุณ
พูดก่อน” ท่านเซียวหัวโต “ผมใช้เวลาอยู่กับเธอนานมากก็จริง แต่ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ผมไม่เคยคิดริเริ่มที่จะสัมผัสตัวเธอ ก่อน”
คู่ลั่วหานขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน “ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว เหรอ?”
ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “ไม่เคย ทุกครั้งหลัง จากเมาแล้ว ผมจากระบวนการไม่ได้เลย จำไม่ได้ว่า มันเคย เกิดขึ้นจริงหรือเปล่า”
“หยุด ฉันไม่อยากจะฟังรายละเอียด” เธอกำลังหาเรื่อง
หนักใจจริงๆ! ที่ถามสิ่งนี้ขึ้นมา! หลงเซียวถอนหายใจอย่างรู้สึกผิด “ผมขอโทษ”
“มันผ่านไปแล้ว ฉันจะลืมมันไป”
ทั้งสองพูดคุยกันมากมายอยู่ในห้องผู้ป่วย อดีต ปัจจุบัน
และอนาคต
แต่ท้ายที่สุด หัวข้อก็วนกลับมาที่การฆาตกรรมในครั้งนี้
อีกครั้ง
คู่ลั่วหานและหลงเชียวพูดพร้อมกัน “ฉันคิดว่าจินเสี่ยวเย้
ทั้งสองหยุดพูดในเวลาเดียวกัน ฉู่ลั่วหานกล่าวว่า “คุณ
พูดก่อน” “ผมไม่คิดว่าจินเสี่ยวเย้นเป็นฆาตกรคนสุดท้าย เธอต้อง ได้รับคำสั่งจากใครบางคนถึงมีความกล้าหาญเช่นนี้” การ แสดงออกของหลงเชียวต่อยๆเย็นลง และความอ่อนโยนใน ดวงตาของเขา ก็ถูกปกคลุมด้วยความเย็น
คู่ลั่วหานยิ้มเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมา แต่เธอ ก็รู้ว่าการคาดเดาเธอนั้นไม่ห่างจากความจริงมากนัก “บังเอิญ ฉันก็คิดอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน และฉันคิดว่า ที่เรา คาดเดาอยู่นั้น น่าจะเป็นคนเดียวกัน”
“โอ้? ดูเหมือนว่า คุณก็รู้ด้วย?” หลงเซียวมองไปที่เธอ อย่างงุนงง เธอรู้อะไรอีกกันแน่ ที่ในหัวฉลาดนี้?
“ฉันเป็นเหยื่อ และรอดชีวิตมาได้ ยังไม่ให้รู้สึกตัวบ้างเห รอ? ฉันโง่มาหลายปีแล้ว ควรจะฉลาดขึ้นแล้ว” เธอหัวเราะ เยาะตัวเอง
“ถ้าอย่างนั้น คุณนายหลง คุณมีแผนจะจัดการอย่างไรกับ คนที่ทำร้ายคุณผู้นี้? คุณรับมือจู่หรานและบริษัทจู่ซื่อไป หรือว่า เรื่องนี้ให้ผมจัดการไหม?”
โดยไม่คาดคิด ฉู่ลั่วหานปฏิเสธอีกครั้ง “ไม่ “ผมไม่คิดว่าจินเสี่ยวเย้นเป็นฆาตกรคนสุดท้าย เธอต้อง ได้รับคำสั่งจากใครบางคนถึงมีความกล้าหาญเช่นนี้” การ แสดงออกของหลงเชียวต่อยๆเย็นลง และความอ่อนโยนใน ดวงตาของเขา ก็ถูกปกคลุมด้วยความเย็น
คู่ลั่วหานยิ้มเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมา แต่เธอ ก็รู้ว่าการคาดเดาเธอนั้นไม่ห่างจากความจริงมากนัก “บังเอิญ ฉันก็คิดอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน และฉันคิดว่า ที่เรา คาดเดาอยู่นั้น น่าจะเป็นคนเดียวกัน”
“โอ้? ดูเหมือนว่า คุณก็รู้ด้วย?” หลงเซียวมองไปที่เธอ อย่างงุนงง เธอรู้อะไรอีกกันแน่ ที่ในหัวฉลาดนี้?
“ฉันเป็นเหยื่อ และรอดชีวิตมาได้ ยังไม่ให้รู้สึกตัวบ้างเห รอ? ฉันโง่มาหลายปีแล้ว ควรจะฉลาดขึ้นแล้ว” เธอหัวเราะ เยาะตัวเอง
“ถ้าอย่างนั้น คุณนายหลง คุณมีแผนจะจัดการอย่างไรกับ คนที่ทำร้ายคุณผู้นี้? คุณรับมือจู่หรานและบริษัทจู่ซื่อไป หรือว่า เรื่องนี้ให้ผมจัดการไหม?”
โดยไม่คาดคิด ฉู่ลั่วหานปฏิเสธอีกครั้ง “ไม่ ต้อง คนคนนี้ ฉันจะจัดการเอง”
ท่านเขียวแสดงความไม่พอใจ “ลั่วลั่ว ผมเป็นสามีของคุณ สามีไม่ได้ใช้เป็นของตกแต่งนะ”
คู่ลั่วหานบีบมุมริมฝีปากที่หลบตาของเขาด้วยนิ้ว ดึงริม ฝีปากเขา และยกขึ้น “เพราะคุณยังมีสิ่งที่สำคัญกว่าที่จะต้อง ทำ อย่าลืมว่าฉันไม่ใช่แค่ฉู่ลั่วหาน แต่ยังเป็นแอนน่า อีก อย่างคุณคิดว่าตู้หลิงเซวียนจะยอมแพ้ง่ายๆเหรอ สำหรับผู้ หญิงที่เลิกสัญญาการแต่งงานของคนอื่น? ฉันเคยคิดเกี่ยว กับเรื่องนี้แล้ว ผู้หญิงจัดการกับเรื่องของระหว่างผู้หญิงเอง และส่วนผู้ชาย ก็จัดการกับเรื่องของผู้ชายไป”
หลงเชียวหัวเราะอย่างร้ายกาจทันที และทันใดนั้นเขาก็ รู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้ ร้ายกาจอยู่พอสมควร
“โอเค”
“ฉันมอบตู้หลิงเซวียนให้คุณ และบริษัทเฉียวชื่อก็มอบให้ คุณ ทั้งสองคนของตระกูลเฉียวปฏิบัติต่อฉันเป็นอย่างดี ฉัน ไม่อยากจะให้พวกเขาถูกคุกคาม” ต้อง คนคนนี้ ฉันจะจัดการเอง”
ท่านเขียวแสดงความไม่พอใจ “ลั่วลั่ว ผมเป็นสามีของคุณ สามีไม่ได้ใช้เป็นของตกแต่งนะ”
คู่ลั่วหานบีบมุมริมฝีปากที่หลบตาของเขาด้วยนิ้ว ดึงริม ฝีปากเขา และยกขึ้น “เพราะคุณยังมีสิ่งที่สำคัญกว่าที่จะต้อง ทำ อย่าลืมว่าฉันไม่ใช่แค่ฉู่ลั่วหาน แต่ยังเป็นแอนน่า อีก อย่างคุณคิดว่าตู้หลิงเซวียนจะยอมแพ้ง่ายๆเหรอ สำหรับผู้ หญิงที่เลิกสัญญาการแต่งงานของคนอื่น? ฉันเคยคิดเกี่ยว กับเรื่องนี้แล้ว ผู้หญิงจัดการกับเรื่องของระหว่างผู้หญิงเอง และส่วนผู้ชาย ก็จัดการกับเรื่องของผู้ชายไป”
หลงเชียวหัวเราะอย่างร้ายกาจทันที และทันใดนั้นเขาก็ รู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้ ร้ายกาจอยู่พอสมควร
“โอเค”
“ฉันมอบตู้หลิงเซวียนให้คุณ และบริษัทเฉียวชื่อก็มอบให้ คุณ ทั้งสองคนของตระกูลเฉียวปฏิบัติต่อฉันเป็นอย่างดี ฉัน ไม่อยากจะให้พวกเขาถูกคุกคาม” “โอเค”
“อีกอย่าง ทำไมตอนนี้คุณเรียกฉันว่าถั่วถั่ว? ยังเรียกแบบ ขนลุกขนาดนี้” เธอก้มตาแล้ว แกล้งเขาอย่างจงใจ
“เออ..”
เป็นแค่ชื่อเล่น ต้องการเหตุผลด้วยหรือ? ถ้าต้องการจริงๆ เขาชอบก็คือเหตุผลที่ดีที่สุด
“คุณพูดเพิ่มอีกค่าหนึ่งไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้”
“กล้าที่จะพูดเพิ่มอีกหนึ่งคำไหม?”
“ไม่กล้าแล้ว”
“ฮ่าฮ่า!”
ดวงอาทิตย์ กำลังส่องแสง และเสียงหัวเราะของผู้หญิงคน นั้น อยู่โดยรอบ เป็นเวลานานเนิ่นนาน.. “โอเค”
“อีกอย่าง ทำไมตอนนี้คุณเรียกฉันว่าถั่วถั่ว? ยังเรียกแบบ ขนลุกขนาดนี้” เธอก้มตาแล้ว แกล้งเขาอย่างจงใจ
“เออ..”
เป็นแค่ชื่อเล่น ต้องการเหตุผลด้วยหรือ? ถ้าต้องการจริงๆ เขาชอบก็คือเหตุผลที่ดีที่สุด
“คุณพูดเพิ่มอีกค่าหนึ่งไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้”
“กล้าที่จะพูดเพิ่มอีกหนึ่งคำไหม?”
“ไม่กล้าแล้ว”
“ฮ่าฮ่า!”
ดวงอาทิตย์ กำลังส่องแสง และเสียงหัวเราะของผู้หญิงคน นั้น อยู่โดยรอบ เป็นเวลานานเนิ่นนาน..
