ตอนที่ 266 มอบของขวัญให้ภรรยา
อาคารใหญ่MBK ห้องทำงานประธาน
หลงเซียวนั่งสบายๆอยู่บนเก้าอี้เจ้านาย ไอร้อนจากน้ำชาแก้วนึงที่ ถืออยู่ในมือค่อยๆพุ่งขึ้นมา กลิ่นชาโชยขึ้นไปยังจมูก กลิ่นหอมเบาๆ
แต่ใบหน้านั้นที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เดี่ยวตัวตรงข้าม ส่งผลต่ออารมณ์ใน การดื่มชาของเขาอย่างชัดเจน ทำให้เขาเพียงวนแก้วชาไปรอบๆ แต่ ทว่าก็ไม่ได้ดื่มเลยสักอีก
“ไม่รู้ว่าที่น้องเขยร้อนรนมาหาเขา คือเรื่องอะไร?”
นิ้วมือที่เรียวยาวสะอาดสะอ้าน แก้วอยู่กับแก้วชา เล็กๆน้อยๆ ราวกับกำลังเล่นกับโชคชะตาของทุกคน
เขาอายุน้อยกว่าเงินเหลียวสิบกว่าปี ตอนนี้ก็เรียกน้องเขยได้อย่าง เหมาะสม นึกถึงภาพนั้น นึกถึงอารมณ์นั้น
เงินเหลียว อันธพาลคนนึงของเมืองเจียงเฉิง ดีชั่วพอๆกัน เป็นคน ยโสโอหังอย่างยิ่ง!
ก็เท่านั้น!
เสิ่นเหลียวระงับต่ออารมณ์โกรธ ส่งเสียงร้องฮี สายตาทั้งคู่จ้องมอง เพียงชายตรงหน้าที่เหมือนนั่งอยู่บนก้อนเมฆอย่างบ้าเลือด “คุณเป็น คนทําใช่ไหม?”
หลงเซียวตอบกลับด้วยความงุนงง “พี่เคยที่พูดนี่หมายความว่ายัง ไง? น้องเขย ฉันไม่ค่อยเข้าใจ
“เสแสร้งให้น้อยหน่อย! รายงานความผิดต่อหน่วยราชการในบริษัท สาขาของฉัน คุณเป็นคนสั่งให้คนทำใช่ไหม! หลงเซียว ฉันแนะนำให้ คุณตรงไปตรงมากับฉันสักหน่อยจะเป็นการดีที่สุด อย่ามาใช้ เล่ห์เหลี่ยม!” เสิ่นเหลียวมาพร้อมกับจุดประสงค์ที่จะกวาดหลงเซียวให้ เรียบ แต่ดูแล้วตอนนี้ เขาไม่มีความมั่นใจที่จะปกป้องตัวเองด้วยซ้ำ
หลงเซียว การตอบโต้ของเขาเงียบสงบมากเกินไป มากเกินไปจริงๆ แก้วในมือของหลงเซียวถูกเขาหมุนกลับไปกลับมาหลายรอบ “น้อง เขย คุณรู้ไหมว่าการทำลายชื่อเสียงและการใส่ร้ายมีโทษอะไรทาง กฎหมาย? หากงานด้านกฎหมายของบริษัท น้องเขยไม่สามารถ ทำการบ้านพื้นฐานได้ดี น้องเขยฉันสามารถให้ความช่วยเหลือทาง กฎหมายแก่คุณได้ฟรีๆ
“คุณ! หลงเซียว คุณอย่าลำพองใจให้มากนัก! คุณคิดว่าถ้าบริษัทมี ปัญหาขึ้นมาจริงๆ คุณและฉู่ลั่วหานก็จะไม่เกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อยห รอ?” เสิ่นเหลียวขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างยโสโอหัง
แต่ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้าม กลับยังคงสงบเงียบไม่สะทกสะท้าน “พูด แบบนี้ ดูเหมือนว่าจะมีความเกี่ยวข้องเล็กน้อย ถ้าน้องเขยโชคร้ายติด คุก ในฐานะที่เป็นน้องเขย ดูเหมือนว่าลูกและภรรยาของคุณจะ ต้องการการดูแล น้องเขยวางใจเถอะ คุณไม่มีความเป็นธรรม ฉันไม่ สามารถไม่เป็นธรรม ฉันจะช่วยคุณดูแลพวกเขาให้ดี
ไออุ่นจางๆรอบนอกแก้ว ให้ความอบอุ่นกันฝ่ามือพอดี ท่านเซียวเล่น จนติดเป็นนิสัย
“หลงเชียว! เหอะๆ! จะส่งฉันเข้าคุกงั้นหรอ? สิทธิ์ของคุณหรอ?
“ใช่ สิทธิ์ของฉัน ฉันไม่เพียงแต่จะส่งคุณเข้าคุกนะ ยังมีวิธีที่จะ ทำให้คุณไม่ได้ออกมาอีก ฟอกเงินโดยปกติโทษทางกฎหมายนี่ไม่ น้อยเลยนะ แต่เปรียบเทียบกับการลักลอบค้าของเถื่อนแล้ว อย่างไหน มากกว่ากัน? ซื้อขายอาวุธเถื่อน เพียงพอที่คุณจะตายได้หลายๆครั้ง แล้ว น้องเขย”
ทุกครั้งที่เขาเรียกว่าน้องเขย สีหน้าของเสิ่นเหลียวคล้ำขึ้นไปอีกขั้น หนึ่ง “คุณ…. สินค้าของฉัน คุณเป็นคนปล้นไปใช่ไหม?”
หลงเซียวพยักหน้าอย่างไม่หวั่นต่อสิ่งใด ใช่ เพียงแต่คิดไม่ถึง คาด ไม่ถึงว่าพี่เขาเพิ่งจะค้นพบตอนนี้ ทำให้คนผิดหวังจริงๆ”
เสิ่นเหลียวตกใจหน้าถอดสี คาดไม่ถึงว่าเขาจะรู้ทั้งหมดแล้ว! และ
ไม่นึกเลยว่าหลงเซียวจะรู้ได้ถึงไพ่ที่ยังไม่ได้เปิดของเขา
เมื่อฟังคำพูดไร้สาระของเสิ่นเหลียวมากพอแล้ว หลงเซียวก็วางแก้ว ซา นิ้วอันเรียวยาว ไปที่โต๊ะ ยิ้มเล็กน้อย “น้องเขย คนเหล่านั้นของ สำนักงาน ประสิทธิภาพในการทำงานจะเร็ว จะช้า ก็นับว่าไม่ว่า ฉันคิด ไม่ถึงว่าวันนี้ บริษัทของคุณจะถูกตรวจสอบ
ทันใดหัวใจของเงินเหลียวก็หดลงจนเป็นก้อนกลม ความ กระวนกระวายใจอย่างรุนแรงทำให้เขารู้สึกได้ถึงการใช้อำนาจ คุกคามและการกดขี่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เรื่องนี้ หลงเซียวเป็นคนทำ เขา เป็นคนทำทั้งหมดอย่างแน่นอน
คุณต้องการบริษัทอู่ซื่อใช่ไหม?”
“คุณคิดว่าไง? ฉันหายากหรอ?”
ใจของเสิ่นเหลียวจมดิ่งลงไปอีก หรี่ตามองอย่างระวังตัว “คุณ ต้องการอะไร?”
ลูกตาที่ดำขลับของหลงเซียวก็ลืมขึ้นดั่งลมที่โหมพัดกระหน่ำ ทั่วทั้ง ตัวของเสิ่นเหลียวล้วนก็หนาวเหน็บตามไปด้วย
“เดิมทบริษัท ซี้อเป็นของภรรยาของฉัน คุณชายเงินใช้มาเป็นเวลา นานขนาดนี้แล้ว ก็ควรจะส่งคืนเจ้าของเดิมได้แล้ว จะพูดว่าฉัน ต้องการได้ยังไง? ใช่ไหม?”
ฟันเหล็กของเสิ่นเหลียวถูกกัดจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ขณะนี้มี แรงกดดันและการโจมตีอย่างรุนแรง เขาไม่มีวิธีแก้ปัญหาไม่ว่าสิ่งใด ก็ตาม ทำได้เพียงทำใจให้นิ่ง “ได้ ฉันเอาบริษัทฉ่ซื่อให้คุณ ฉันจะให้ คนร่างกาหนดเอกสาร
“ไม่ต้องแล้ว ฉันเตรียมแทนน้องเขยไว้หมดแล้ว ลงนามเถอะ”
หลงเซียวยื่นมือไปนําเอกสารจากมุมโต๊ะทำงานรูปวงแหวนแล้วโยน ไปยังตรงหน้าของเสิ่นเหลียว
“คุณ…วางกับดักฉันไว้ก่อนแล้ว!” เสิ่นเหลียวรู้ว่าตนเองตกหลุม พรางเข้าแล้ว อีกทั้งหลุมนี้ ยังทำให้ตนเองรับมือไม่ทัน ทำให้เขาต้อง พ่ายแพ้ยับเยิน
นิ้วเรียวยาวของหลงเซียวเคาะโต๊ะเล็กน้อย เสียงก๊อกๆบ่งบอกถึง ความเฉยเมยไม่ใส่ใจของเจ้าของบ้าน “น้องเขยเป็นนักธุรกิจ น่าจะรู้ ว่าห้างสรรพสินค้าเปรียบเหมือนสนามรบ ไม่มีกับดัก มีเพียงแค่ใครที่ จะเฉียบแหลมกว่า ก็ยิ่งว่องไวกว่า”
เสิ่นเหลียวพ่ายแพ้ หมดคำที่จะพูด
แต่ว่า เมื่อเขาเปิดเอกสารก็ยังคงต้องนิ่งอึ้ง
“คุณต้องการเอาหุ้นส่วนที่มีทั้งหมดของฉันไป?!
อะไรก็ไม่เหลือ!
คุณต้องการผลประโยชน์ครึ่งนึงที่ฉันได้รับในช่วงสองปีมานี้ที่อยู่ที่
บริษัท ซีอ?!”
“คุณ…..คุณ…”
หลงเซียวฟังเขาพูดจบ ก็พยักหน้า “ทำไม? น้องเขยตัดใจทิ้งไม่ลง หรอ? ไม่เป็นไร คุณไม่เซ็นต์ก็ได้นะ”
ไม่เซ็นต์ชื่อในเอกสาร เขาก็ต้องรอที่จะเข้าคุก ในใจเสิ่นเหลียวรู้ได้
อย่างแจ่มชัด
“ดีมาก”
ลั่วหานหยิบมือถือ สังเกตครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้กี่ครั้ง คล้ายกับว่า ต้องการมองมือถือให้ทะลุปรุโปร่ง กล้ำกลืนคำพูด ทั้งยังไม่รู้ว่าจะเอ่ย ปากยังไง
เปิดเผยฐานะทางสังคมที่แท้จริงของเธอ ทางด้านอเมริกานั้นก็คงได้ รับข่าวแล้วอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าพ่อแม่จะมีปฏิกิริยายังไง
เธอกัดริมฝีปากด้วยความเป็นกังวล หรือว่าจะตัดสินใจสารภาพทุก อย่างกับพวกเขาเอง
โทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้ง ในที่สุดก็รับสาย
“แอนน่า ทําไมถึงโทรมาหาพ่อเวลานี้?” ลั่วหาแตกตะลึงส่งเสียงอ่ามาคำนึง ดูเวลาในประเทศ เป็นเวลาเก้า โมงครึ่ง ขณะ นี้คือเวลากลางคืนของอเมริกา
“พ่อ คุณและแม่พักผ่อนแล้วใช่ไหม? งั้นพรุ่งนี้ค่อยโทรหาพวกคุณ ละกัน”
เฉียวหย่วนฟานและภรรยามองหน้ากันแล้วยิ้ม “ฉันและแม่ของคุณ ยังไม่พักผ่อนหรอก มีเรื่องอะไร คุณพูดเถอะ”
ได้ฟังเฉียวหยวนฟานถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนของพ่อที่เมตตา
ในใจของลั่วหานก็อบอุ่น คล้ายกับว่าได้ใกล้ชิดเตาไฟในฤดูหนาว
ทําให้อบอุ่นไปทั้งตัว
พ่อ เกี่ยวกับฐานะทางสังคมของฉัน คุณได้เห็นข่าวแล้วหรือยัง? แม่ “ เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
ลั่วหานช่วยตำหนิตัวเอง เรื่องนี้เธอขาดการไตร่ตรอง ได้มิ้นเคย เกือบฆ่าตัวตายเพราะลูกสาว ตอนนี้ก็ต้องมาสูญเสียอีกครั้ง สำหรับ เธอแล้วมันโหดร้ายเกินไปจริงๆ
“ลั่วลั่ว ฉันเป็นแม่ ข่าวฉันก็ได้ดูทั้งหมดแล้ว”
อ่า?
เสียงของแม่! เธอก็รู้แล้วงั้นหรอ? พระเจ้า ทันทีลั่วหานก็รู้สึกว่า ตนเองทําผิดอย่างมหันต์ ทำผิดพลาดครั้งใหญ่
แต่ได้ลิ้นยิ้มแล้วกล่าวว่า “เด็กโง่ แม่รู้แล้ว ในช่วงที่คุณออกจาก
อเมริกา พ่อของคุณอธิบายให้ฉันเข้าใจชัดเจนแล้วว่า ฐานะทางสังคม
ที่แท้จริงของคุณคือฉู่ลั่วหาน เป็นภรรยาของหลงเชียว” ลั่วหานปากสั่น เสียงสั่นเล็กน้อย “แม่ …. คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“เป็นสิ จะไม่เป็นไรได้ยังไง? แม่เคยบอกกับคุณแล้วใช่ไหม? คุณอยู่ ที่ประเทศจีนได้พบกับคนที่ชอบ จะต้องบอกแม่ ตอนนี้ข่าวเรื่องการ แต่งงานของคุณและหลงเซียวเจ้าหมอนั่นอื้อฉาวไปทั่วทั้งเมือง ไม่นึก เลยว่ายังไม่พากลับมาให้แม่ได้ดู”
ลั่วหามอับอายจนเหงื่อตกเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดว่าจะจบลงแบบนี้ เซอร์ไพร์สเกินไป เธอเซอร์ไพร์สมากจริงๆ
แม่วางใจเถอะ ฉันจะพาเขากลับไปหาคุณแน่นอน!” “
เฉียวหย่วนฟานรับสายโทรศัพท์ “ลูก ไม่ว่าคุณจะเป็นแอนน่าหรือว่า ลั่วหาน ล้วนก็เป็นลูกสาวของพวกเรา ต่อจากนี้ ก็ยังเป็นลูกสาวของ พวกเราต่อไป โอเคไหม?”
ลั่วหานเศร้าเสียใจ น้ำตาไหลออกมาจากตา “อื้ม! โอเค ฉันจะเป็น ลูกสาวของพวกคุณไปชั่วชีวิต พวกคุณก็คือพ่อแม่ของฉัน”
เธอสูญเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก พอโตขึ้นมาก็สูญเสียพ่อไปอีก ตอนนี้ ได้พบกับผู้บังเกิดเกล้าทั้งสองที่ดีแบบนี้ สวรรค์เอาใจใส่ดูแลเป็น พิเศษ เธอไม่มีเหตุผลที่จะไม่เห็นคุณค่าและไม่สำนึกในบุญคุณ
“เอาล่ะๆๆ ล้วลั่ว เด็กดีของฉัน!”
ได้ยินเสียงร้องไห้ของได้มิ้น ใจของลั่วหานก็หดหู่ตามไปด้วย ไมตรีจิตของแม่กับลูกสาวสองปีกว่า ความสัมพันธ์ของปมเงื่อนที่ซับ ซ้อนระหว่างคนทั้งสองในอดีต ไม่มีวิธีที่จะแยกออกแล้ว
โทรศัพท์ในบ้านเพิ่งจะวางสายลง ชื่อของคนนึงที่คุ้นเคยก็กระโดด เข้ามาในดวงตา
น้ำตาบนใบหน้าของลั่วหานยังไม่ทันหายไป ก็ถูกรอยยิ้มจากความ สุขเล็กๆมาเติมจนเต็ม
“คุณหลง มีอะไรให้รับใช่ไหมคะ? เธอคืบมือถือ แล้วเปิดเคสผู้ป่วย หลงเซียวแกว่งๆเอกสารในมือ “ของที่คุณต้องการฉันช่วยเอามาให้ คุณแล้ว”
“โอ้? คุณหมายถึงบริษัทฉี่ซื่อหรอ?” เร็วใชไหมละ? นี่เร็วเกินไปไหม?
“ไม่เลว ตอนนี้ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดในบริษัทฉู่ชื่อคือคุณ ฉันเพิ่งจะ วางแผนแทนคุณ หุ้นส่วนในมือของคุณ แทบจะถือได้ว่าเป็นผู้ครอง บริษัทฉู่ชื่ออย่างสมบูรณ์ ขอเสนอให้คุณโยกย้ายคณะกรรมการ บริหาร”
ลั่วหานทำปากแบน “ดูท่าคุณจะลงมือกับเสิ่นเหลียวอย่างโหดเหี้ยม แต่เรื่องการลงมืออย่างโหดเหี้ยมนี้ ดูเหมือนว่าคุณหลงจะทำได้อย่าง คล่องมือมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
หลงเซียวจิบชาในแก้ว ชาที่เพิ่งจะแช่น้ำ รสชาติอร่อยถูกปากเป็น อย่างมาก “คำพูดนี้เหมือนไม่ได้ชมฉันเลย”
เย็นนี้ฉันลงครัวด้วยตนเอง เชิญคุณทานข้าว ตอนนี้ฉันมีคนไข้คน นึงที่จะต้องผ่าตัด ต้องใช้เวลานาน…” คิดถึงเวลานี้ ลั่วหานตบเบาๆที นึง “ตอนเย็นคุณทานข้าวคนเดียวเองเลยนะ เคสนี้ต้องใช้เวลาสิบกว่า ชั่วโมง ฉันคงไปไม่ทัน
หลงเซียวเข้าใจแต่ไม่เต็มใจยอมรับ ขมวดคิ้ว “คุณเป็นหมองานยุ่ง แบบนี้อยู่แล้ว ถ้ามอบบริษัทฉู่ซื่อให้คุณอีก ต่อไปฉันจะเจอภรรยาจะ ต้องนัดล่วงหน้าไหม?”
คำนึงเตือนสติลั่วหาน ก็ใช่นะ เธอเอาบริษัทฉู่ชื่อไปแล้ว ไม่มีเวลารับ
ผิดชอบ
เพียงแต่……
“คุณหลงวางใจ ฉันมีคนรับช่วงต่อ”
“มีคนนึง ที่เหมาะสมอย่างมาก
ประตูของห้องทำงานก็ถูกเคาะ หลงเซียวดูนาฬิกา “คุณทำธุระก่อน ฉันจะเก็บงานตามหลังให้
“ค่ะ รบกวนด้วยคุณหลง”
ฟังแล้ว ตามใจง่ายๆไม่เปลี่ยน
ใครจะไปรู้ว่า ไม่คาดคิดว่าตอนนี้บริษัทอู่ซื่อจะกลับมาอยู่ในมือของ เธอ แต่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างใหญ่หลวง
เวลาเดียวกันจี้ตงหมิงและกู้เยนเซ็นก็เข้าประตูมา คนทั้งสองเข้ามา พร้อมกันแบบนี้ หลงเซียวก็คิดใคร่ครวญเล็กน้อย พูดมาเถอะ เป็นยังไงบ้าง?”
กู้เยนเซินเบะปาก “ด้านสำนักงานอัยการนั้นได้แจ้งล่วงหน้ามาแล้ว แต่อาวุธปืนนั้น จัดการได้ไม่ค่อยดี”
จี้ตงหมิงกวาดสายตามองกับกู้เยนเซ็น ก้มหน้าแล้วกล่าวว่า “เจ้า นาย กรมตำรวจแจ้งล่วงหน้ามาแล้ว ฝ่ายตรงข้ามก็ยอมรับแล้ว อาวุธ ปืนนั้นเป็นพวกไม่ชอบด้วยกฎหมายเป็นของโจรที่หลบซอนโดย พลการ และไม่มีความเกี่ยวข้องกับบริษัทฉ่ซื่อ”
กู้เยนเซ็นทำปากเบี้ยว “เชี่ย! ปฏิบัติการได้อย่างรวดเร็วมีระดับ จี้ตงหมิงยิ้มเล็กน้อย “คุณให้ฉันชนะแล้ว คุณชายกู้”
หลงเซียวพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ตอนนี้บริษัทฉ่ซื่อผ่านการต่อสู้และ การทดสอบมาอย่างโชกโชน จะต้องใช้เวลาภายในระยะสั้นที่สุดใน การปรับปรุงเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง อย่างนี้ ตอนนี้พวกคุณก็สามารถนัด ตกลงกับประเทศเยอรมนีในการทำอุปกรณ์ผลิตผลิตภัณฑ์ยาที่ เหมือนกับโรงงานMBK ได้ทันที”
“เจ้านาย บริษัท ซื่อทำการนำเข้าส่งออก ต้องใช้อุปกรณ์เหล่านี้ ด้วยหรอ?”
ถ้าเสิ่นเหลียวยุติงานที่ผิดกฎหมาย ช่องโหว่เงินทุนของบริษัทฉู่ซื่อ ก็จะปรากฏออกมาทันที การนำเข้าและส่งออกที่บริสุทธิ์ไม่สามารถ ตอบสนองความต้องการเงินทุนจำนวนมากได้ ยาปฏิชีวนะของโรง พยาบาลหวาเซียต้องการลงทุนผลิตจำนวนมากในทันที โครงการนี้จะ มอบให้บริษัท ซื่อทํา”
กู้เยนเซินที่ปิดปากเงียบกริบ ก็กลายเป็นรูปตัวโอ “เชี่ย! คุณชาย หลง คุณจะให้ท้ายคนในครอบครัวตัวเองไปหน่อยไหม?
หลงเบะปาก นิ้วเรียวยาวคลําๆที่คิ้ว คุณชายกู้ ขณะนี้คุณไม่มีอะไร ทํา อย่างนี้ ฝ่ายการเงินและการตลาดของบริษัท ชื่อคุณไปดู รอ ปรับปรุงเสร็จแล้วมาบอกฉัน”
“เชี่ย!! เซี่ย!!” จี้ตงหมิงมองฝ้าเพดาน อดกลั้นไม่กล้า
หลงเซียวตบๆบ่าเพื่อนสนิท นำนิ้วมือจัดคอปกเสื้อให้ แล้วก็กดลง อีกครั้งนึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความจนใจ “ไม่มีวิธี ฉันต้องการมอบของ ขวัญให้ภรรยา ก็คงมอบผลิตภัณฑ์แบบกึ่งสำเร็จรูปไม่ได้หรอกใช่ ไหม?”
