ตอนที่ 282 เธอถูกเขาดึงดูดมาด้วยดอกไม้
หลงเซียวพิงหลังเก้าอี้ และหยิบถ้วย กาแฟจากโต๊ะมาอย่างสบายๆ
เมื่อคําพูดของลัวหานพูดออกมา สีหน้า ของหลงเซียวก็ปรากฏรอยยิ้มที่มีเล่ห์เหลี่ยม อย่างคุ้นเคยออกมา ริมฝีปากติดกับแก้วกาแฟ แก้วได้ซ่อนสีหน้าของเขาไปครึ่งหนึ่ง ดวงตา สีเข้มคู่นี้แสดงให้เห็นถึงการชื่นชมที่ท่านเขียว มีต่อผู้หญิงบางคน
มือข้างหนึ่งเสียดลงไปที่กระเป๋ากางเกง สีหน้าของท่านเขียวปรากฏความหยิ่งยโส อย่างหนึ่งออกมาที่ทำให้คนหวาดกลัว
แต่สีหน้าของโม่ล่างคนกลับ ไปอย่าง สิ้นเชิง ทั้งคําทั้งเขียว ซ๊กไปหมด ปากสั่นไป หลายครั้งถึงจะสามารถพูดคำพูดหนึ่งออกมา ได้” ……คุณนายหลง ฉันคิดก็ว่า……ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับคุณหลง ไม่ว่าให้ ใครก็ล้วนเหมือนกัน ดังนั้นเลย……ดังนั้น เลย……ฉันกับคุณติดต่อโดยตรงดูเหมือนจะไม่ ค่อยสะดวก ดังนั้นเลย……าหากคุณนายหลง รู้สึกว่าไม่เหมาะสม นั้นคุณพูดอีกสถานที่หนึ่ง มา ฉันล้วนได้หมด
ล้วหานหงายดวงดาที่เย็นชาขึ้นมาอย่าง ขี้เกียจ ในดวงตามีการเสียดสีอยู่สามส่วน และ มีการเห็นใจสงสารอยู่อีกเจ็ดส่วน ไม่ล่างคน ความหยิ่งผยองของคุณในเมื่อก่อนนี้หายไป ไหน ความเยาะหยืนที่มีต่อเธอในเมื่อก่อนนี้ หายไปไหน ตอนนี้คุณตกอยู่ในสถานการณ์ แบบนี้ คุณเองก็คาดการณ์ไม่ถึงใช่ไหม?
ดังนั้น ทีหลังไม่ว่าทําอะไรล้วนต้อง ระมัดระวังหน่อย!
“คุณโมเป็นคนที่รู้กาลเทศะ ฉันพอใจกับ ความจริงใจของคุณ ถ้า หลังคุณไม่ยัง สามารถทําตัวอย่างสุภาพบุรุษแบบนี้อีก นั้น การร่วมงานระหว่างพวกเราก็อาจจะสนุกยิ่ง ขึ้น เพราะในเมื่อฉันมีหุ้นของบริษัทโมชื่อแล้ว นั้นฉันก็เป็นสมาชิกผู้ถือหุ้นด้วย ถ้าหากฉัน จนรู้สึกเบื่อ ไม่แน่ฉันอาจจะลาออกในครึ่งทาง ก็ได้นะ”
รอยยิ้มของล้วหานสูญหายไปหมด พอ มองไปทางโนล่างคน ยังคงเป็นสีหน้าที่ทําให้ เขารู้สึกหวาดกลัว
โม่ล่างคนกับทนายของเขาแลกเปลี่ยน สายตากัน ในสายตาของทั้งสองเต็มไปด้วย ความกระวนกระวายใจ ส่วนผัวเมียสองคนนั้น ไม่ได้สนใจพวกเขาแม้แต่นิด คนหนึ่งกำลังนั่ง ชงชาอยู่บนเก้าอี้ อีกคนหนึ่งพิงหลังเก้าอี้และ ดื่มกาแฟอยู่ เหมือนกับว่าสิ่งที่พวกเขาจะทำ นั้นไม่ได้เป็นการแบ่งบริษัทโม่ซื่อไปครึ่งหนึ่ง เป็นแค่การพูดคุยกันเฉยๆ!
นี่ทําให้ไม่ล่างๆนยิ่งรู้สึกหวาดกลัวในใจ คุณนายหลงไม่ต้องห่วง ฉันจะปฏิบัติ ตามภาระหน้าที่ของฉันที่ระบุในสัญญาอย่าง เคร่งครัด แถมยังมีคุณชายหลงกำกับ อยู่……คุณวางใจได้เลย” ลั่วหามหาวออกมาอย่างขี้เกียจ ใบหน้า ที่สง่างามแสดงถึงความรำคาญ”คุณสามี ฉัน รู้สึกหน่อยแล้ว พอเซ็นชื่อเสร็จคุณเลี้ยงข้าว หน่อยได้ไหม?”
หลงเซียวยิ้มออกมา”โอเค ไม่สามารถ เสียเวลาการรับประทานอาหารของภรรยาได้”
สีหน้าของโม่ล่างคุนกระตุก และรีบยื่น สัญญาขึ้นมา พร้อมเดินมาถึงตรงหน้าของทั้ง สอง ก้มคํานับว่า”คุณนายหลง หวังว่า คุณ…….จะถอนคําฟ้องร้องอย่างเร็ว”
ล้วหานจับปากกาไว้”คุณโม่รอไม่ไหว แล้วหรือ”
โมล่างคนรับสายหัว ไม่……..ไม่ครับ ชา หน่อยก็ไม่เป็นไรครับ คุณนายหลงต้องยุ่งงาน ฉันสามารถเข้าใจได้”
ตัวอักษรของลัวหานที่เขียนลงบน
กระดาษ ม ชัดเจนและสวยงามมากและไม่ เอียงไปเอียงมาเหมือนเมื่อก่อนที่เริ่มฝึกเขียน อีก
หลงเซียวมองไปดูตัวอักษรของเธอ และ พยักหน้า ดีมาก ภรรยาของเขาพัฒนาได้ อย่างรวดเร็ว
หลังเซ็นชื่อเสร็จ โม่ล่างคนก้มลงเพื่อ แสดงความขอบคุณ”นั้นฉันไม่รบกวนคุณสอง คนรับประทานอาหารแล้ว ฉันกลับไป ก่อน………รอข่าวดีจากคุณนายหลงและ คุณชายหลงครับ
โม่ล่างคนและทนายออกจากห้อง ทํางาน มีเพียงสองคนที่เหลืออยู่ในพื้นที่กว้าง ขวางนี้
ล้วหานถอนหายใจออกมา และพิงอยู่บน เก้าอี้เงยหน้ามองไปดูผู้ชายที่อยู่ข้างๆ คุณ หลง เรื่องนี้ไม่ล่างคนเสียเปรียบขนาดนี้ เสีย หน้าไปด้วย คุณว่า ถ้าทีหลังเขามาแก้แค้น กลับ เขาจะทำโหดเหี้ยมกว่าเดิมไหม”
หลงเขียวขมวดคิ้วและพยักหน้า”ถ้าตาม หลักตรรกะทั่วไป เป็นเช่นนี้อยู่แล้ว ถ้าเขาจะ แก้แค้นเรา เขาจะต้องเหยียบย่ำเราให้น่า สังเวชยิ่งขึ้นแน่นอน”
ล้วหานขมวดคิ้วขึ้นมา คิวเหมือนกลาย เป็นเนินเขาสีดำสองแห่ง”อ๋อ……..มันก็มีเหตุมี ผลอยู่นะ”
แต่หลงเซียวพูดเพิ่มขึ้นมา”คุณนายหลง แต่ตรรกะทั่วไปใช้ไม่ได้กับฉัน ดังนั้นไม่ล่าง คนจะมาแก้แค้นไม่ได้ เพราะฉันจะไม่ให้ โอกาสเขา”
ล้วหานหลายนิ้วขึ้นมา”มั่นใจขนาดนี้ เชียวหรือ?”
หลงเซียวอธิบายว่า “ในมือคุณตอนนี้มี หุ้นส่วนครึ่งหนึ่งของโม่ล่างคุน ดังนั้นเขาจึง ไม่ใช่ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดของบริษัทไม่ซื่อ กรรมการของโม่ซื่อก็จะต้องเลือกตั้งประธาน ใหม่ คุณคิดว่าประธานของโม่ชื่อยังจะเป็นเขา หรือเปล่า?” “ไม่ ในมือของโม่ล่างคนตอนนี้เหลือ เพียงร้อยละสิบสี่ เท่ากันกับฉัน นั้น……….หา นยิ้มออกมา”ไม่หรูเฟย”
หลงเชียวแตะปลายจมูกของเธอ”ใช่ ไม่ หรูเฟยจะกลายเป็นประธานใหม่ของไม่อ อย่าไปพูดถึงว่าเธออายุน้อยอยู่ไม่สามารถ ทําให้คนอื่นเชื่อฟังได้ แม้กระทั่งวิกฤตในดอน นี้ของโม่ซื่อ ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอนอนไม่ หลับเป็นเดือนแล้ว”
นิ้วมือของล้วหานสัมผัสของแขน เก้าอี้”คุณหลง วิธีที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ ตกลงคุณ คิดขึ้นมาได้ยังไง ฉันว่าทั้งชีวิตนี้ฉันก็ไม่ สามารถถึงระดับอย่างคุณได้หรอก ดิฉันนับถือ ” จริงๆ
“ใช่หรือ?แต่ทําไมฉันถึงรู้สึกว่า เวลาที่ คุณนายหลงจัดการไล่ล่างคนนั้น เหมือนจะ ทํานาญมากกว่าฉันอีก”
“ชมเกินไปแล้วนะ!” หลงเซียวจับแก้มของเธออย่างรักใคร ความหวงแหนในสายตาของเขาอยู่ยาวนาน กว่ากลิ่นกาแฟอีก”ไอ้โง่ ไปกัน ฉันพาคุณไป กินข้าว”
“รอก่อน ฉันยังมีเรื่องหนึ่งจะถาม คุณ”ทันใดนั้น ล้วหานก็จําเรื่องสิบปีก่อนที่ไป เวยพูดนั้นขึ้นมาได้ จึงอยากจะถามให้ชัดเจน ทีเดียว
แต่ใครจะไปรู้ว่าหลงเขียวใช้มือปิดปาก ของเธอไว้ เรื่องใหญ่ขนาดไหน ล้วนไม่ สําคัญเท่ากับเรื่องการกินข้าวของภรรยาฉัน กินเสร็จค่อยว่ากัน”
โอเคละกัน หมออู่ถูกเขาโน้มน้าวจน
สําเร็จ
“เออ ตามใจคุณ”
ภายในสถานกักกัน
แม้ว่าไฟฟ้าไม่ถือว่ามืด แต่ก็ไม่มีความ สว่างเหมือนเมื่อเช้าแล้ว ผู้หญิงที่นั่งอยู่ใต้ไฟ นั่น หน้าซีกมาก ดวงตาหมองคล้ำไร้วิญญาณ มีแต่ริมฝีปากกําลังกัดแน่นอยู่ ฟันจึงเกิดเสียง ที่บดละเอียดขึ้นมา
มือถูกกุญแจมือล็อคอยู่อย่างแน่น และ วางอยู่บนขา
โม่ล่างคนมองลูกสาวที่อยู่ข้างโต๊ะอย่าง ปวดร้าวใจ หัวใจเหมือนถูกใบมีดตัดออกมาที ละชิ้น ไข่มุกที่เขารักใครอยู่นั้น ตอนนี้กลับ ต้องอยู่ในสถานที่แบบนี้ แถมยังต้องรับความ อัปยศเช่นนี้อีก จะทําให้เขายอมใจได้ยังไง!
สายตาของโม่หรูเฟยเต็มไปด้วย เส้นเลือด ดูเหมือนไม่ได้นอนไม่ได้หลับติดต่อ มาหลายวันแล้ว”พ่อเห็นหรือเปล่า ฉันกลาย เป็นเช่นนี้แล้ว”
“เฟยเฟย พ่อคิดวิธีช่วยคุณได้แล้ว อีก สองวันคุณก็สามารถออกไปได้แล้ว สองวันนี้ คุณอดทนไว้ก่อน พ่อสัญญาว่าจะช่วยคุณออก ไปให้ได้ พ่อรับประกันได้!! ไม่หรูเฟียไม่เชื่อ เธอรู้ว่าการที่ขัดใจ หลงเขียวกับฉู่ลั่วหานนั้นจะมีผลกระทบยังไง ดังนั้น เรื่องที่ออกจากคุกนั้น เธอรู้สึกว่ามันไม่ ค่อยเป็นไปได้หรอก”พ่อจะหลอกฉันทำไม? เชอะ หลงเซียวกับลั่วหานผัวเมียใจร้ายคู่นี้ จะยอมปล่อยฉันหรือ?ตอนนี้ฉันอยู่ในมือของ พวกเขา พวกเขาต้องการให้ฉันอยู่ในนี้ตลอด ชีวิตแน่นอน!”
“ไม่ อีกสองวัน ล้วหานก็จะถอนฟ้อง วีดีโอในเน็ตก็ล้วนถูกลดแล้ว ข่าวที่เกี่ยวข้อง กับเธอ นพ่อจะพยายามลดทิ้งให้หมด รอให้ ช่วงนี้ผ่านไป ทุกอย่างก็ล้วนจะดีขึ้นมา”
โม่หรูเฟยขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ ดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดมีแต่ความ สงสัย พวกเขาจะปล่อยฉันหรือ?ทําไม?พวก เขาได้เสนอข้อแลกเปลี่ยนอะไรใช่ไหม?”
โมล่างคุนกัดริมฝีปากไว้ ใบหน้าที่ ขีดเขียวแทบไม่สามารถปกปิดความเหนื่อยล้า ได้”เออ ฉู่ลั่วหาบบังคับให้ฉันต้อง…..มอบ ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของโม่ชื่อให้เธอ ในขณะ เดียวกัน เธอยังเอาหุ้นส่วนในมือของฉันอีก ครึ่งหนึ่ง………..
“ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด”
โม่หรูเฟยตะโกนและลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ ตวาดใส่โม่ล่างคุน”ไม่ได้เด็ดขาดคุณพ่อฉัน เพียงแค่ลักพาตัว ไม่ได้ทำร้ายเธอเลย!แม้ว่า จะถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานลักพาตัว ฉันก็ไม่ ต้องรับโทษหนักหรอก พอถึงเวลานั้นพ่อคอย คิดวิธีอื่น ฉันก็จะสามารถออกไปได้แล้ว แต่ ตอนนี้……พ่อ ทําไมคุณถึงโง่เช่นนี้ ถ้าให้ครึ่ง หนึ่งของโม่ อ นั้นไม่นานไม่ชื่อก็ต้องล้ม ละลายแล้ง!”
ผู้คุมทั้งสองคนเห็นว่าไม่หรูเฟยมี อารมณ์แปรปรวนขึ้นมา จึงก้าวขึ้นไปจับเธอลง บนเก้าอี้”ไม่หรูเฟย นั่งเฉยๆ!”
ไม่หรูเฟยโกรธขรึมจนกัดฟันไว้อย่าง แน่น และนั่งลงไปใหม่ เส้นเลือดที่อยู่หลังมือ โผล่นมาให้เห็น ใบหน้าที่ขีดเขียวโกรธจน แดง ขืนมา ฉู่ลั่วหานเฉันจะคิดบัญชีกับเธอ แน่ๆๆ
โม่ล่างคนรีบปลอบใจเธอ”เฟยเฟย คุณ นึกว่าเข้าคุกในฐานะลักพาตัว คุณก็สามารถ อยู่ในข้างในอย่างปลอดภัยหรือ?คนที่นิสัย อย่างหลงเชียว เขามีวิธีมากมายที่จะสามารถ ทําให้คุณไม่สามารถเดินออกจากที่นี่อย่างมี ชีวิต ถ้าคุณพ่อไม่ยอมรับข้อเสนอของพวกเขา ที่หลังก็อาจจะไม่มีโอกาสได้เจอคุณอีกแล้ว รู้ หรือเปล่า?”
โม่หรูเฟยใช้สองมือปิดหน้าไว้ เงียบขรึม ไปสักพัก”พ่อ ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องมันจบ เพียงเท่านี้ ความอัปยศที่จั่วหานให้ฉันในวัน นี้ ทีหลังฉันจะคืนเธอเป็นหลายๆเท่า ร้อยๆเท่า หมิ่นๆเท่า!”
“เฟยเฟย อย่าพาลหาเรื่องเลย คุณสู้ ชนะพวกเขาไม่ได้หรอก”
โม่ล่างคนถอนหายใจ เป็นห่วงและหวาด กลัวละหลัง เมื่อนึกถึงการต่อรองกันระหว่าง เขากับสองคนนั้น เขาก็รู้สึกตัวสั่นขึ้นมา ดู เหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทั้งสองคนนี้ ล้วนมีฆาตกรรมแอบแฝงอยู่ หากเขา งไปสัก พักหนึ่งก็จะกลายเป็นศพทันที
หลงเซียวเป็นเจ้าของบริษัทMBK ใครจะ กล้าไปท้าทายอำนาจของเขาล่ะ?
งานหมั้นของฉันและซุนกึ่งเหวินยังคง ดาเนินการต่อ แม้ว่าซุนปิงเหวินยังเทียบกับ หลงเชียวไม่ได้ แต่ช่วงหลายปีนี้หลงเซียวได้ มีศัตรูมากมาย ขอให้แค่สามารถรวมตัวพวก เขาขึ้นมา เพื่อจัดการหลงเซียวด้วยกัน ฉันไม่ เชื่อว่าเขาจะสกัดกั้นหลายๆคนได้ด้วยตัวคน เดียวด้วย! ”
โม่ล่างๆนออกจากสถานกักกันด้วย สีหน้าที่เศร้าโศก ท้องฟ้าเริ่มมืดดำขึ้นมา เทียบเท่ากับความในใจของเขาในตอนนี้
ท้องฟ้าเริ่ม/กพลบค่ำ เมืองหลวงได้ ครึกครื้นและเกิดแสงไฟในยามกลางคืน นอีก ครั้ง
ล้วหานและหลงเซียวกลับมาที่วิลล่า ด้วยกัน ภายในวิลล่าหรูหราที่ปกคลุมไปด้วย แสงไฟ ลมและกลิ่นหอมของดอกไม้พัดผ่าน มา
เนไปเกินมา ล้วหานก็ได้ชะลอลงอย่าง กะทันหัน หายใจเข้าลึกๆ หนึ่ง สายตากำลัง ค้นหาทิศทางบางที่”หลงเซียว คุณได้ดมกลิ่น หรือเปล่า?”
“อะไร?”สมองของหลงเซียวกำลังคิด เรื่องอื่นอยู่ จึงไม่ได้สนใจสิ่งที่เธอพูด จู่ๆเธอก็ ตั้งคําถามขึ้นมา เขาเลยฟื้นตัวมาไม่ทัน
แต่ใบหน้าของลิ่วหานกลับเต็มไปด้วย ความประหลาดใจ สูดกลิ่นอย่างตะกละอีก ครั้ง”เป็นกลิ่นของดอกพุด ได้ดมหรือเปล่า?”
สติและความสามารถในการคิดของหลง เขียวฟื้นตัวกลับมาอีกที และถูกกระตุ้นเพราะ ความสุขของเธอ จากนั้นก็สูดเข้าไปอย่างลึกๆ แน่จริงด้วย กลิ่นหอมในอากาศนั้นมีความ สดชื่นที่แปลกใหม่ มีความสะอาดที่แปลก อย่าง เป็นกลิ่นหอมของดอกพุดนั่นเอง
“ดอกไม้บานแล้ว’หลงเซียวได้ลงข้อ สรุปอย่างมั่นใจ ใช่แล้ว ดอกพุดบานแล้ว
อยู่ดีๆก็มาถึงฤดูออกดอกของดอกพุด แล้ว
ล้วหานสะบัดมือของหลงเชียวออก และ เดินตามทางเล็กๆที่ขรุขระเพื่อหาดอกพุด ฉัน จะไปดู
หลงเซียวเห็นมือที่ถูกสะบัดออกของ ตนเอง จึงสายหน้าและถอนหายใจออก มา”คุณภรรยาครับ ปรากฏว่าในใจของเธอฉัน ยังเทียบกับดอกไม้หลายดอกนี้ไม่ได้ด้วย ถ้า เป็นเช่นนั้น นั้นฉันจะลองพิจารณาดูอีกที ปี หน้าจะย้ายดอกไม้พวกนี้ไปที่อื่นหรือเปล่า”
ล้วหานหันมายิ้มให้เขา ได้ส ย้ายฉัน ออกไปด้วย
“ก็ได้ ฉันก็จะไปด้วย”
“ฮา!”
ล้วหานยืนอยู่หน้าดอกพุดที่สะอาด สะอ้านไร้ที่ติ ภายใต้แสงไฟสีเหลืองอันอบอุ่น ดอกพุดสีขาวไร้ที่ติจึงสะท้อนสีเหลืองออกมา จางๆ และกลิ่นดอกไม้อันสดชื่นกระจายไปทั่ว ทําให้คนรู้สึกสดชื่นมาก
ล้วหานก้มหน้าลง และน่าจมูกเข้าใกล้ กับดอกไม้ดอกหนึ่ง ดมสดไปนานๆ นานมากที่ ไม่ได้เห็นดอกพุดแบบนี้แล้ว ขอบคุณค่ะ คุณ หลง คุณดูแลพวกมันได้ดีมาก”
มือคู่หนึ่งของหลงเซียวเสียดไว้ใน กระเป๋ากางเกง มองลงไปที่ภรรยาจอมตะกละ ที่กำลังสร้างความสัมพันธ์กับดอกไม้อยู่ คุณ ภรรยารู้หรือเปล่าว่า หงส์จะอาศัยอยู่แต่ต้น มะเดื่อ แล้วจะเลือกต้นมะเดื่อที่ดีที่สุดอาศัย”
“รู้ แล้วยังไงล่ะ? มันมีความสัมพันธ์กับ การปลูกดอกไม้ของคุณหรือ?”
เธอเงยหัวข้นมา เอียงหน้าข้างหนึ่งมอง ไปที่เขา มือคู่หนึ่งของหลงเซียวเสียดอยู่ใน กระเป๋ากางเกง รูปร่างที่สูงโปร่งและสง่างาม ของเขาทําให้ทุกอย่างรอบด้วกลายเป็นสิ่ง เสริมหมด
แม้กระทั่งดอกพุดพวงนี้ ก็ล้วนสูญเสีย ความเด่นไป
เธอดูจนรู้สึกวาบหวามขึ้นมา เกือบจะลุก นมากอดเขาไว้
สายตาที่มีเสน่ห์ของหลงเชียวปรากฏ รอยยิ้มขึ้นมา ดังนั้น ดอกพุดของฉันได้ดึงดูด ความสนใจของคุณไง”
