ตอนที่ 288 สําเอียงภรรยา
จู่ๆหยวนซูเฟินก็วางท่าทีต่ำลงเช่นนี้ ทำ ให้ล้วหานประหลาดใจมาก
มองไปดูแล้วรู้สึกว่าเธอจริงใจมาก แต่ พูดไม่ออกว่ามีอะไรที่มันผิดปกติ
หลังจากเธอพูดคำพูดนี้เสร็จ ยังคงมี ความสง่างามในฐานะที่เป็นผู้หญิงสูงศักดิ์ เหมือนปกติ แม้กระทั่งกล่าวขอโทษก็ไม่ได้ แสดงความกระเซอะกระเซิงออกมาแม้แต่น้อย
มือเอื้อมไปที่ข้างๆมือของเธออย่างไม่ ถนัด นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้จับมือของลั่วหาน ใช้มือทั้งสองข้างวางมือของเธอวางบนฝ่ามือ และจับไว้อย่างเบาๆ
พฤติกรรมที่แปลกประหลาด อุณหภูมิที่ ไม่คุ้นเคยเช่นนี้ การกระทําที่ไม่เหมาะกับพวก เธอสองคนอย่างเห็นได้ชัด สิ่งแปลกๆพวกนี้ ล้วนทําให้คนรู้สึกว่าอึดอัดมาก “ลัวหาน ฉันอยากพูดกับคุณว่า ขอโทษ”เธอพูดคำพูดเมื่อกี้ออกมาอีกครั้ง น้ำ เสียงจริงจังกว่าของเมื่อกี้
หลังจากปรับคุมการหายใจเสร็จ ลั่วหาน และหยวนซูเฟีนก็สบตากัน ในสายตาของทั้ง สองคนต่างมีอารมณ์ที่แตกต่างกัน
“ทําไมแม่ถึงคิดจะขอโทษกับฉันล่ะ?แล้ว คุณแม่ทําอะไรผิดไป ถึงต้องมาขอโทษฉัน ล่ะ?’
ลั่วหานคิดจะเก็บมือกลับมา แต่หยวน เฟินเหมือนกลัวเธอจะเก็บมือกลับไป จึงเพิ่ม แรงการจับขึ้นมาหน่อย สายตาของเธอยังได้ ปรากฏความอ่อนนุ่มของผู้เป็นแม่ด้วย
“ฉันรู้ว่าคุณโกรธฉัน เกลียดฉันอยู่ในใจ โทษฉันที่ทําต่อคุณเช่นนั้น…….เธอยิ้มออกมา อย่างขมขื่น เวลาที่เธอยิ้มมีริ้วรอยเกิดที่หาง ตาเล็กน้อย
ล้วหานไม่พูดสักนํา หยวนเป็นปฏิบัติ ต่อเธอยังไง เธอรู้อย่างชัดเจนกว่าคนอื่น ถ้า หากว่าจงใจจะคิดบัญชีกับเธอ นั้นหยวนซูเฟิน คงไม่มีปัญญาเดินเข้ามาในห้องป่วยของเธอ ด้วยซ้ำ
หยวนซูเฟินถอนหายใจเบาๆ ก่อนหน้านี้ ฉันไปเชื่อคําพูดที่ลอบกัดคุณ จึงเข้าใจผิดมา นาน ตอนนี้ฉันรู้ความจริงแล้ว………วาน ช่วง หลายปีนี้คุณต้องกล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม ในตระกูลหลงเสมอ……..แม่เข้าใจคุณผิดไป คุณสามารถให้อภัยฉันได้ไหม?”
เธอเลือกใช้คําที่เหมาะสมกับ สถานการณ์ เหมือนจะสำนึกผิดจริงจัง ทุกการ เว้นวรรคของเธอนั้นพอดีเป๊ะ ทุกการหายใจ ของเธอเหมือนมีน้ำตาซ่อนอยู่ ปรากฏภาพ ลักษณ์ที่เป็นคนมีความเมตตา และระบาย ความคับข้องใจออกมาอย่างดีจนคนจับผิดไม่ ได้
สมควรที่เป็นคุณหญิงของตระกูลหลง
หรือเกิน ถ้าล้วหานในฐานะที่เป็นลูกสะใภ้ยังมา พูดว่ากล่าวจําหนิอะไรอีก มันก็จะดูเป็นคนช่าง ใจร้ายหรือเกิน
แต่ในที่สุดลั่วหานก็ยังคงดึงมือของ ตนเองออกมาจากฝ่ามือของเธอ และยิ้มให้ เธอ”คำพูดของแม่ฉันฟังจนไม่ค่อยเข้าใจ คุณ แม่ไปเชื่อข่าวลือของใคร? และมันเป็นข่าวลือ ยังไง? ทำไมฉันถึงฟังไม่รู้เรื่องเลย?”
มือของหยวนชูเฟินค้างอยู่บนอากาศ แล้วจึงวางมือกลับมาที่ขาของตนเองอย่าง เก้อเขิน เงยหน้าขึ้นมามองหน้าตาที่สวยงาม และงดงามของลั่วหาน เมื่อคิดถึงฐานะที่เป็น คุณหนูของตระกูลเฉียวของเธอ จึงปรากฏ รอยยิ้มขึ้นมาพร้อมพูดว่า”เมื่อก่อนฉันเชื่อไม่ หรูเฟยจนเกินไป ไม่ทราบว่าเธอจะเป็นคนที่ โหดเหี้ยมขนาดนั้น โชคดีที่คุณฉลาดมาก เปิด เผยนิสัยอันแท้จริงของเธอออกมา ไม่นั้นฉัน ยังไม่รู้ว่าตนเองจะต้องถูกเธอหลอกลวงอีก นานเท่าไหร่ ลั่วหาน เมื่อก่อนไม่ทรูเฟยกลั่น แกล้งคุณ รังแกคุณ ฉันไม่ได้ออกมาช่วยคุณ แต่ทีหลังถ้าเกิดว่าเธอกล้าพูดอะไรที่ไม่ดีต่อ คุณอีก ฉันจะคิดบัญชีกับเธอแน่ๆ!”
คำสัญญาที่จริงจังมาก ราวกับว่าถ้าไม่ หรูเฟยปรากฏตัวต่อหน้าเธอในตอนนี้ ก็จะตัด ความสัมพันธ์ทุกอย่างกับเธออย่างสิ้นเชิง
แคล้วหานไม่ใช่เด็กแล้ว แถมไม่ใช่คน โง่ด้วย
ความสามารถในการปรับตัวเข้า สถานการณ์ของหยวนชูเฟิน เธอไม่ใช่ว่าไม่ เคยเห็นมาก่อน
ปัจจุบันตระกูลโม่ตกอยู่ในวิกฤตใหญ่ โม่ หรูเฟยยังถูกกักขังอยู่ คุณหนูที่เคยหยิ่งผยอง ในเมื่อก่อนได้กลายเป็นนักโทษแล้ว แม้ว่าเธอ จะออกจากคุกได้ แต่ชื่อเสียงของเธอก็จะเสีย หายอย่างมาก
จะไม่มีโม่หรูเฟยสามพยางค์ ปรากฏอยู่ ในรายชื่อผู้สุภาพสตรีของเมืองหลวงอีก “โม่หรูเฟยเคยท้อง ซึ่งเป็นลูกของหลง เขียวด้วย แต่ฉันได้ฆ่าลูกของเธอไป แม่จำไม่ ได้เหรอ?”
ลั่วหานติดใจกับเรื่องนี้มานาน ตอนนั้นมี เพียงแค่พวกเธอสามคนอยู่ในสถานการณ์ ตกลงใครเป็นคนทํา โม่หรูเฟยรู้อยู่แก่ใจ เชื่อ ว่าหยวนชูเฟินก็คงรู้ด้วย
พอพูดถึงตอนนี้ สีหน้าของหยวนซูเฟิน ค่อนข้างจะเขียวขึ้นมา เธอยิ้มออกมาเพื่อซ่อน ความเก้อเขินของตนเองลงไป เรื่อง ………ไม่ใช่ความผิดของคุณ”
“ใช่หรือ?แต่ทําไมฉันถึงจําได้ว่า ตอนนั้น ทุกคนล้วนพูดว่าฉันเป็นคนผลักโม่หรูเฟยลง ล่ะ?แม่ ความทรงจําของฉันไม่ค่อยดี คุณช่วย ฟื้นฟูความทรงจําให้ฉันหน่อยได้ไหม?”
นิ้วมือของหยวนชูเฟินกำแน่นขึ้นมา แหวนที่นิ้วทําจนฝ่ามือเจ็บปวดมาก เธอเงย หน้าขึ้นมา พูดความจริงของอุบัติเหตุในปีนั้น
ออกมาต่อหน้าล้วหาน “ไม่หรูเฟยล้มลงไปเอง ไม่มีความ เกี่ยวข้องกับคุณแม้แต่น้อย ฉันเห็นกับตา”คำ พูดที่ทำให้ตนเองหน้าแตกเช่นนี้ หยวนซูเฟน ยังสามารถพูดอย่างมีเหตุมีผล ลั่วหานรู้สึกนับ ถือจริงๆ
ลัวหานหายใจเข้าลึกๆอย่างเศร้าใจ เธอ รู้ตั้งนานแล้ว เรื่องทุกอย่างเธอล้วนรู้อยู่แก่ใจ แต่ในที่สุดเธอก็ยังใส่ร้ายเธออีก
ดังนั้น———
แม่บอกฉันมาได้ไหมว่า ทำไมคุณถึง รังเกียจฉันขนาดนี้?ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันไม่ คู่ควรกับลูกชายของคุณ?”
ใช่ เธออยากรู้ อยากรู้มานานแล้ว !
เพียงแค่เพราะฐานะทางครอบครัวของ
เธอหรือ?
เชื้อเฮ้อ!
หยวนซูเฟินถอนหายใจออกเบาๆ รู้สึก จนปัญญาเล็กน้อย และรู้สึกเจ็บใจด้วย”คุณ เป็นลูกสะใภ้ที่ดี และก็เป็นผู้หญิงที่รักนวล สงวนตัว แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่คุณไม่สามารถเทียบ กับโม่หรูเฟียได้ในตอนนั้น”
“ฐานะของฉัน?”เธอพูดอย่างเปิดเผย
คําตอบของหยวนชูเฟินก็ซื่อสัตย์ มาก”ถูกต้อง แม้ว่าคุณเป็นคุณหนูของตระกูลฉ แต่ในมือของคุณไม่มีหุ้นส่วนของฉู่ชื่อ แถม คุณยังสละสิทธิ์ในมรดกของฉู่ซี้ออีกด้วย ฐานะแบบนี้ ตระกูลหลงจะไม่สามารถยอมรับ ได้”
ตลกจัง!ล้วหานอยากขาออกมาจริงๆ !
“ฉันคาดไม่ถึงว่า ตระกูลมหาอำนาจ อย่างตระกูลหลงยังต้องสนใจถึงฐานะของลูก สะใภ้ด้วย!”
ตระกูลหลงไม่ต้องการ แต่ฉันต้องการ เซียวเอ๋อเขาก็ต้องการแน่นอน!เขียวเอ๋ “เธอตื่นเต้นมาก เกือบจะโพล่งคำที่ เหลือออกมา แต่เธอก็ได้กลืนคำพูดนั้นลงไป ในช่วงเวลาที่สําคัญ
ล้วหานขมวดคิ้ว”หลงเซียวเป็นอะไร?” “ไม่มีอะไร ไม่เกี่ยวข้องกับเขา”
หยวนชูเฟินมองไปที่ดวงตาคู่นั้นของลั วหาน ดวงตาของเธอสว่างมาก ราวกับว่า สามารถมองเห็นความในใจของเธอ ดังนั้นเธอ จึงรีบหลบหลีกไป”เมื่อก่อนฉันทําผิดไป ทีหลังฉันจะปฏิบัติเธออย่างเหมือนลูกสะใภ้ ของตระกูลหลง แต่ล้วหาน คนที่ฉันรักและ ห่วงใยสุดยังคงเป็นลูกชายของฉัน ฉันหวังว่า ทีหลังคนจะรักเขาอย่างดี ซื่อสัตย์ต่อเขาทุก เรื่อง”
ลั่วหานหัวเราะเยาะเย้ยในใจ นี่ก็คือวิธี การของคนในตระกูลหลง ให้คุณได้เผชิญกับ สิ่งที่หวานก่อน จากนั้นจึงตบหน้าคุณ ทําให้ คุณเจ็บปวดจนไม่รู้จะทำไรต่อ
“ฉันจะรักเขาอยู่แล้ว จะซื่อสัตย์ต่อเขา แน่นอน แต่ทุกสิ่งไม่มีความเกี่ยวข้องกับคุณ แม้แต่นิด ฉันรักเขา แค่เพราะว่าเขาเป็นสามี ของฉัน”
ล้วหานเห็นสถานการณ์ได้ชัดเจนกว่า หยวน เฟิน ความสัมพันธ์ของเธอและหยวนช เฟินในตอนนี้ จํากัดอยู่แค่หยวนชูเฟินเป็นผู้ให้ กําเนิดหลงเขียว เป็นแม่ทางสายเลือดของ เขาที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
มิฉะนั้น ฉู่ลั่วหานยังอยากจะส่งหยวน เฟินเข้าไปที่สถานกักกันเพื่อให้เธอสงบสติ อารมณ์สักสองสามวัน
“ขอบคุณค่ะ”
หยวนชูเฟินพูดคำพูดนี้ออกมาอย่าง กะทันหัน
เมื่อเทียบกับคำพูดที่ตรงปากไม่ตรงกับ ใจของเมื่อกี้นี้ แม้ว่าคำขอบคุณคำนี้เรียกง่าย
มาก แต่มันจริงใจมากกว่า
ลัวหานพยักหน้า”ไม่ต้อง เพราะนี่เป็นสิ่ง ที่ฉันเต็มใจทําเพื่อเขา การพูดคุยของทั้งสองเพิ่งจบสิ้นลง ร่าง ที่ยาวเพรียวยืนอยู่นอกประตูผู้ป่วย ความสูง ของเขาเกือบจะโดนคานที่อยู่เหนือประตู และ ความสูงที่ได้เปรียบของเขาได้บังแสงและลม จากทางเดินไปเกือบหมด
หยวนซูเฟินหันมามองหลงเซียวอยาก ประหลาดใจ นิ่งอึ้งจนเกือบเสียสติ” เซียวเอ๋อ คุณ…คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“เพิ่งถึง”
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่มาก นัก คำตอบของหลงเขียวแม้ไม่ถือว่าตอบแบบ ขอไปที แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเช่นกัน
หยวนชูเฟินลุกขึ้นมา จัดระเบียบกี่เพ้าที่ หรูหราของตนเอง”ในเมื่อคุณมาแล้ว นั้นก็อยู่ ทีนี่ดูแลลั่วหานให้ดี ฉันกลับไปก่อน”
“แม่อย่ามาที่โรงพยาบาลอีกเลย เวลาที่ ผู้ป่วยพักผ่อนอยู่ต้องการความสงบ
หยวนซูเฟินชะงักลง ดวงตาของลั่วหาน แห่งความขัดแย้ง จะถือถ้อยได้ยังไงล่ะ” “ดังนั้นคุณหลงจึงฟังตั้งแต่ต้นจนจบใ
ไหม?”
เขาฟังไปทั้งจบ โมโหจนเกือบจะทุบ ประตูห้องผู้ป่วยจนแตก
“คุณได้ยินหรือเปล่า การแท้งของโม่หรู เฟย ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉันเลย?”สิ่งที่เธอ ถูกใส่ร้าย เธออยากให้เขาได้เห็นความจริง ทั้งหมด
เขาสามารถฟังความจริงจากปากของ หยวนซูเฟีนได้ เธอรู้สึกดีใจมาก ดีใจหรือเกิน
” ฉันรู้ แม้ว่าไม่ได้ฟังคำอธิบายของคุณ แม่ ฉันก็เชื่อว่าคุณจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นอยู่ แล้ว คนที่ฉันเชื่อถือได้ไม่ใช่คุณแม่ เป็นคุณ นั่นเอง”
ลั่วหามกระซิบพิมพา”ตายแล้ว ดูเหมือน ว่าฉันจะกลายเป็นชนวนเหตุแล้ว เมื่อได้ยินการพิมพ์ของเธอ หลังเขียว กลับหัวเราะออกมา”ไม่หรอก ฉันยืนหยัดใน ความคิดของตนเอง เสียงของคนอื่นไม่ สามารถเปลี่ยนแปลงท่าทีที่ฉันมีต่อคุณได้ ฉัน จะนําเอียงภรรยาคนเดียว”
เมื่อเวลาที่พวกเขากำลังพูดกันอย่างรัก ซึ้งใจ โทรศัพท์ของลั่วหานก็ดังขึ้นมา
เมื่อเห็นชื่อข้างบน ล้วหานเลยเหลือบตา ไปมองทีหลงเขียว นี่เป็นสายที่โทรมาโดยไม่ ล่างคน เนื้อหาที่พวกเขาจะคุยกันไม่ค่อย เหมาะที่จะถูกหลงเขียวได้ยิน
เมื่อเวลาที่เธอกำลังสับสนอยู่ โทรศัพท์ ของหลงเซียวก็ดังขึ้นมา
“ฉันออกไปรับโทรศัพท์ก่อน หลงเชียว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และลุกขึ้นเดินไปที่ห้อง รับแจ้ง
จากนั้นล้วหานจึงจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แน่นอน เธอไม่รู้ว่า เมื่อกี้นี้หลงเขียว ก็ได้เห็นชื่อสามพยางค์ที่ปรากฏอยู่บนนั้น
คนหนึ่งอยู่ข้างนอก อีกคนหนึ่งอยู่ข้าง ใน ทั้งสองคนล้วนลดระดับเสียงลงอย่างจงใจ
ลัวหานหงายมุมปากยิ้มขึ้นมา”คุณโม่ เวลาที่เหลือให้คุณพิจารณามันไม่มากแล้วนะ”
โม่ล่างคนหัวเราะออกไปอย่างเกือ เขิน”เรื่องทุกอย่างล้วนไม่ได้ง่ายเหมือนที่เห็น จากภายนอก ฉันเลยต้องพิจารณาให้ดีก่อน”
เจ้าเล่ห์จิ้งจอก!
“น้นผลที่คุณไม่พิจารณาออกมาได้คือ อะไร?”ล้วหานรับสายไปด้วย พร้อมใช้สายตา แอบมองหลงเขียวที่อยู่บนระเบียง
เงาหลังที่สูงโปร่งของผู้ชายคนนี้หล่อ เหลาจนหาเทียบมิได้ แต่ฆาตกรรมที่แพร่ หลายออกมากลับรุนแรงมาก
ฉันเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของคุณ ครึ่งชีวิตของ นป้งเหวินเป็นของคุณ” ล้าหานหัวเราะออกมา”คุณโมสมกับเป็น คนฉลาด ฉันได้เตรียมเงินไว้แล้ว เมื่อไหร่ที่ ฉันได้ยินข่าว เมื่อไหร่แหละที่ฉันจะนําเงิน คืนให้คุณหมด”
“โอเค!”
ล้วหานวางสายลง เงี่ยหูฟังการ เคลื่อนไหวของฝั่งหลงเชียว และเหมือนจะ ได้ยินชื่อของเกาหยิงจือ
