ตอนที่ 163 ผู้ช่วยก็ไม่ใช่คนหรือ
พี่นัฏฏกภพธรพยุงตัวขึ้นมา รอยแดงๆที่ แก้มของเธอปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน อีกทั้งใบหน้าข้างซ้ายเริ่มบวมแล้วเสีย ด้วย
“จิดาภา…เธอมาได้อย่างไรกัน?”
เวลานี้เธอควรจะอยู่ในรายการไม่ใช่ หรือ!
จิดาภาถูกเธอลากลงมาเหนื่อยอีกแล้ว
“เขาตบพี่กี่ครั้ง?” จิดาภาเอ่ยถามด้วย น้ำเสียงที่พยายามจะระงับความโมโหนี้ไว้ มอง นัฎอย่างเจ็บปวด “2ครั้ง”
เพี้ยะ!
จิดาภา วัดมือไปตบหน้าเขาอีกฉากหนึ่ง อย่างไม่มีความลังเลใดๆทั้งสิ้น อีกทั้งยังมี ความแม่นยำโดยตรงใบหน้าของผู้จัดการ
ภารดีพอดีเสียด้วย
“จิดาภา นี่คุณทำอะไร!” ผู้จัดการของ ภารดีที่โดนตบไปนั้นยืนอึ้ง ภารดีลุกขึ้น ยืน ต้องการจะหยุดจิดาภาไว้ “นี่คุณบ้าไป แล้วหรือ?”
“เปล่านี่คะ” จิดาภากวาดตามองเธอด้วย ความเย็นชา
รังแกผู้ช่วยของเธอ จะต้องได้รับสิ่งที่ทำ กลับคืนไปเป็นอีกสองเท่า! แล้วตบหน้าเขาไปอีกสองที
ในขณะที่อีกฝ่ายนั้นไม่ได้ตอบโต้เอาคืน เธอตบหน้าเขาไปแล้วทั้งหมดสี่
จิดาภาสูดหายใจเข้าลึกๆ “แล้วยังมีอะไร อีก? ” ท่าทางของเธอนั้นแข็งแกร่งมาก เสียจนไม่มีใครกล้าขัด และยังมีการ์ดที่ ติดตามมาด้วยอีกสี่คนเสียด้วย
พี่นัฎไม่ได้พูดอะไร แต่เมื่อครูตอนที่ พวกเธอเข้ามานั้น เห็นพวกนี้กำลังให้พี่
นัฏคุกเข่าลง….
จิดาภาส่งสายตา แล้วบรรดาการ์ดของ เธอก็มากดตัวของผู้จัดการคนนั้น
“พี่นัฎไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้ช่วยของฉัน แต่เธอเป็นทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัว คุณไม่มี สิทธิที่จะมาทําร้ายเธอ รังแกเธอต่อหน้า ผู้คนแบบนี้ แน่นอนว่าฉันจะต้องเอาคืน จากพวกคุณเป็นร้อยเท่าพันเท่า!”
คำพูดของจิดาภาดังไปทั่วทั้งห้อง มี เพียงตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้ดี ว่าพี่นัฎสำคัญ กับเธอมากขนาดไหน ในช่วงเวลาที่เธอ ย่ำแย่ที่สุดในวงการนี้ คนที่ไม่ทิ้งเธอไป ไหนก็มีเพียงพนัฏเท่านั้น ถ้าหาก วันนี้เธอไม่มา เธอก็คงจะต้องโทษตัวเอง
ไปตลอดชีวิต
จะมีชื่อเสียงโด่งดังหรือไม่นั้น หาก เธอจะต้องเอาชื่อเสียงนั้นมาแลกกับคน ที่เปรียบเสมือนครอบครัวที่สำคัญที่สุด ของเธอไป แล้วจะมีชื่อเสียงไปเพื่ออะไร กัน หรือจะแลกด้วยอีกเป็นร้อยรางวัลก็ ทดแทนกันไม่ได้เช่นกัน
ผู้จัดการส่วนตัวของภารดีตกใจกลัว ทำได้เพียงรอให้ภารดีช่วยเขาอย่าง ลนสาบ
เมื่อครู่ที่เขาลงมือด้วยความโหดร้ายมาก เพียงไหน ตอนนี้ในใจกลับรู้สึกเสียใจกับ การกระทํานั้นของเขาเป็น อย่างมาก เขาไม่ควรจะหาเรื่องคนอย่าง ดาภาเลย…
“จิดาภา คุณมันบ้าไปแล้ว!”
และเมื่อสิ้นเสียงของภารดี เธอก็ถูกจิดา ภาตบหน้าไปหนึ่งที
เป็นการกระทําที่รวดเร็วและว่องไวยิ่งนัก
เพื่อพี่นัฎแล้ว เธอไม่หยุดเพียงแค่ตบ หน้าผู้จัดการของภารดีเพียงเท่านั้น แม้แต่ ภารดีเธอก็ไม่เว้นเช่นกัน
“เกรงว่าพวกคุณจะยังไม่เข้าใจฉันดีพอ นะคะ ฉันก็บ้าแบบนี้นี่แหล่ะค่ะ”
เป็นเพราะการดีไม่เคยได้รับการปฏิบัติ และทําให้เธออับอายขายหน้าเช่นนี้มา ก่อน ใบหน้ามีความหวาดกลัวดูอัปลักษณ์ เป็นอย่างยิ่ง “เธอ! เขาเป็นคนที่คุณญาณิ นีจัดมาให้ฉัน นี่แม้แต่คำสั่งของคุณญาณิ นีเธอก็ยังไม่ฟัง เธอยังเป็นศิลปินในสังกัด โอเลอยู่รึเปล่า?”
เอาโอเลมากดดันจิดาภาอย่างนั้นหรือ?
” เขาไม่มีสิทธิ!” จิดาภาเดินเข้าไปหา ภารดีอย่างไม่เกรงใจ บีบเธอเสียจนไม่มี ทางหนีถอยไปได้ “พี่นัฎเป็นผู้ช่วยที่ฉัน จ้างส่วนตัวของฉันเอง เธอไม่ใช่พนักงาน ของโอเลอยู่แล้ว คุณญาณินีไม่มีสิทธิที่จะ มาสั่งให้เธอทำอะไรก็ได้แบบนี้ ส่วนคุณ ยิ่งไม่มีสิทธิทำเช่นนี้ด้วยเหมือนกัน!” ใจของการดีเต้นแรง เธอรู้ดีว่าเธอผิด แต่ ยังคงพูดต่ออย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้ “ฉัน ไม่สน ในเมื่อเป็นคนที่คุณญาณินีจัดให้มา เป็นผู้ช่วยของฉัน!”
“และอีกอย่าง นึกไม่ถึงว่าเธอจะกล้า ลงมือตบฉันแบบนี้ เธอยังอยากจะอยู่ใน วงการนี้อยู่อีกไหม!”
วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องถ่ายทำโฆษณา ระดับนานาชาติเลยนะ เธอมาก่อเรื่องแบบ นี้ น้ำเข้าสมองไปแล้วหรือไง!”
“ใช่หรือคะ?” จิดาภาเดินไปรอบๆ ด้วย ใบหน้าที่มีรอยยิ้มเหยียดหยาม เธอจะให้ บทเรียนที่น่าประทับนี้กับเธอเอง “เดี๋ยวก็ ไม่ใช่แล้วค่ะ”
“เธอหมายความว่าอะไร?” “ฉันจะให้ทางแบรนด์ต้นสังกัดไม่เลือก คุณมาเป็นBrand ambassadorะ สิ แล้วต่อไป คุณรับงานBrand ambassadorอะไร ฉันก็แย่งมา! คุณได้ รับงานละครอะไร ฉันก็จะไปแย่งงานคุณ มาเหมือนกัน! คุณจะลองดูก็ได้นะ!”
จิดาภาไม่มีแม้แต่ความลังเลใดๆ
คำพูดที่เธอพูดออกมานั้นเธอสามารถทำ มันได้จริงๆ ทําให้คนอื่นๆไม่ต้องสงสัยใน ความเป็นไปได้ในคําพูดนั้นเลย
เธอต้องการจะแก้แค้นเพื่อพี่นัฎของเธอ ไม่ว่าใครที่มาขวางหน้าเธอก็ไม่มี ประโยชน์เสียแล้ว!
ผู้คนที่ดูอยู่รอบๆนั้นตกใจกับท่าทางที่ โมโหของจิดาภาเป็นอย่างมาก ปิดฉาก ละครเมื่อครูลง มีศิลปินอย่างจิดาภาหนุน หลังอยู่แบบนี้ พี่นักก็คงไม่ต้องได้รับกับ เรื่องที่ไม่เป็นธรรมแล้ว
เรื่องนี้สาเหตุล้วนแต่มาจากภารดีที่กดขี่ ข่มเหงผู้ช่วยของเธอ
หากเป็นคนอื่น อาจจะไม่แก้แค้นเพื่อผู้ ช่วยของตัวเองขนาดนี้
การกระทำของจิดาภาในวันนี้นั้นเปลี่ยน มุมมองของคนอื่นที่มีต่อเธอ จริงๆแล้วเธอ
เป็นคนที่พยายามอย่างสุด ชีวิตเพื่อคนที่ทํางานอยู่ด้วยกันกับเธอถึง เพียงนี้
มีศิลปินคนไหนบ้างที่จะกล้าทำแบบจิตา ภาเช่นนี้
เพื่อผู้ช่วยของตัวเอง แม้แต่กับประธาน บริษัทเธอยังกล้าต่อต้าน ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนล้วนแต่เห็น เหตุการณ์จริงกันทั้งนั้น ว่า นัฎถูกแกล้ง ถูกตบตี โดยไม่ได้ตอบโต้กลับเลยแม้แต่ นิดเดียว
“เธออย่างนั้นหรือ? ฝันไปเถอะ!”ภารดี จ้องหน้าเธอ กล่าวออกมาด้วยความ เหยียดหยาม
“เธอก็เป็นเพียงแค่ศิลปินเล็กๆคนหนึ่งใน โอเลเท่านั้น เป็นหมากที่อยู่ในมือของคุณ ญาณินี เธอจะเอาอะไรมาสู้กับฉัน!”
จิดาภาไม่มีเวลาว่างพอที่จะสนใจเธอ แต่กลับหันไปยังทิศทางตรงหน้าประตู อยากจะรบกวนพวกคุณบอกฉันหน่อย ได้ไหมคะว่าผู้รับผิดชอบแบรนด์ต้นสังกัด นานาชาตินี้เขาอยู่ที่ไหน?
จิดาภาพูดแล้วก็จะต้องทำให้ได้ด้วย! เธอต้องการแสดงให้การดีเห็นว่า อะไรที่ เรียกว่าความสามารถที่แท้จริง
ภารดีส่งเสียงอย่างเหยียดๆออกมา โดย ไม่ได้คิดเลยว่าสถานการณ์กำลังจะ พลิกกลับกัน
และในขณะที่เธอกำลังรู้สึกสบายอก สบายใจอยู่นั้น ผู้รับผิดชอบของแบรนด์ ต้นสังกัดก็เข้ามายังสตูดิโอพอดี มองจิดา ภาอย่างไม่แน่ใจ และยังมีภารดีที่นั่งอยู่ ด้านข้างอีกคน
เรื่องในวันนี้ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจ แต่ไม่รู้ว่าควรจะยื่นมือเข้าไปดีหรือเปล่า เพราะถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องระหว่าง ศิลปินในสังกัดเดียวกัน…
จิดาภาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้ว กดโทรออกไปยังเบอร์หนึ่ง… การดีมองเธออย่างเย็นชา “ถึงเธอจะ โทรหาขอให้คุณญาณินีช่วยก็คงจะไม่มี ประโยชน์หรอก!”
“ใครบอกว่าฉันจะโทรหาเขากัน?” แวว ดาของจิดาภายังคงแฝงความเยือกเย็น เหล่านั้นไว้ แล้วเธอจึงกดเปิดลำโพง
ไม่นาน ก็มีคนรับสาย “สวัสดีค่ะ ออฟฟิศ เลขาบริษัทเค.เอฟค่ะ”
เค.เอฟ?
หรือจิดาภาจะมีเพื่อนเป็นผู้บริหารระดับ สูงของเค.เอฟกัน?
ภารดีขมวดคิ้ว แล้วนั่งยึดตัวตรง
“สวัสดีค่ะ ฉันจิดาภา ต้องการเรียนสาย คุณจิรภาสค่ะ” คนรอบๆข้างต่างอดไม่ได้ที่จะปาดเหงื่อ แทนจิดาภา ต่อสายตรงหาจิรภาสแบบนี้ เลยหรือ? จิดาภาคงจะไม่ได้บ้าธรรมดาๆ แน่!
เมื่อครู่ที่การดีรู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้างตอน นี้เธอกลับรู้สึกผ่อนคลายลงแล้ว “คุณจิร ภา คงจะสนใจเธอหรอกนะ? เธอฝันไป หรือเปล่า!”
แต่บางครั้งเรื่องบางเรื่องก็อาจจะเกิน
ความคาดหมาย
“ฮัลโหล ผมจิรภาส
เพียงแค่ประโยคเดียว ทำให้ทุกคนอยู่ใน
ภาวะตกตะลึง
จิรภาสรับสายจริงหรือ? พระเจ้า! จิดาภาเป็นศิลปินหญิงที่มีเบื้อง หลังเป็นอย่างไรกันแน่ ถึงได้กล้าหาจิร กาสให้ช่วยออกหน้าแทนแบบนี้!
“คุณจิรภาสคะ ขอโทษทีนะคะที่ต้อง รบกวนคุณด้วยวิธีนี้ ตอนนี้ฉันเจอปัญหา นิดหน่อยค่ะ พอจะให้ผู้ช่วยของคุณมาหา
ฉันหน่อยได้ไหมคะ”
“ให้เขาไปหรือ? จริงๆแล้วผมก็ว่างอยู่ นะครับ…” น้ำเสียงของจิรภาสฟังดูแล้วมี ความอ่อนโยนเป็นอย่างมาก
ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขานั้นดูจะมี ความลึกซึ้งเกินไปหรือเปล่า
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่เรื่องเล็กๆเท่านั้นเอง”
เรื่องแค่นี้ ตฤณจัดการก็พอแล้ว ไม่ จําเป็นต้องให้จิรภาสมาเองเลย จิรภาสจึงเอ่ยบอกกับตฤณที่อยู่ทาง ฝังนั้น “ไปหาคุณจิดาภาหน่อยนะ ไม่ว่า จะเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องคำนึงถึงข้อแลก เปลี่ยนอะไรทั้งนั้น”
เขายังไม่ได้วางสาย ส่วนจิดาภาเองก็ยัง ไม่ได้ปิดลำโพงเช่นกัน
ดังนั้นคำพูดนี้ทุกคนล้วนได้ยินด้วยกัน ทั้งนั้น
ไม่มีใครคิดว่าเรื่องจะมาถึงจุดนี้ได้ สีหน้าของการดีนั้นขาวซีดเสียจนไม่ สามารถบรรยายได้ เธอนั่งตกตะลึงอยู่ ตรงนั้น ดวงตาทั้งสองข้างสูญเสียความมี ราศีไปเสียแล้ว
