ตอนที่ 289 เมาแล้วขับ เกิดอุบัติเหตุทางรถ
ทั้งสองต่างได้วางสายกัน จากนั้นหลง เซียวได้กลับมาที่ข้างๆ วทานด้วยสีหน้าที่ ปกติ หิวไหม?อยากกินอะไร?”
พอได้ยินที่เขาพูด เธอจึงมีความรู้สึกที่ หิวขึ้นมา ฝั่งตรงข้ามโรงพยาบาลมีร้านอาหาร จีนร้านหนึ่ง ฉันอยากกินเกี๊ยวน้ำไส้ผักของ ร้านเขา”
พอเธอพูดเสร็จ ท่านเขียวจึงรู้สึกตกใจ มาก”แค่นี้?”
“ใช่ ฉันไม่อยากกินของที่มันๆ และก็ไม่ อยากกินอาหารตะวันตกด้วย อันนี้รสชาติดี มาก เดี๋ยวเรากินด้วยกันนะ”
เพียงแค่เกี๊ยว หนึ่งชุดที่ไม่ถึงยี่สิบ หยวน เธอก็สามารถดีใจจนขนาดนี้ได้ สีหน้า เต็มไปด้วยความสุข รูปลักษณ์ที่น่ารักเช่นนี้ แตกต่างไปจากลัวหานในความทรงจําของเขา แค่เขาชอบมาก
ไม่ว่าตอนนี้เธอจะเป็นแบบไหน เขาล้วน
ชอบหมด
“โอเค ฉันไปซื้อให้
เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ยกขาขึ้นมา และหันร่างไปเพื่อเตรียมไปซื้ออาหารให้ ภรรยา แต่มือกลับถูกเธอดึงไว้ จึงหันหน้ามา อย่างแปลกใจ”เป็นไร?เปลี่ยนใจแล้วหรือ?”
ลั่วหามเงยหน้าขึ้นมองไปดูดวงตาที่ สว่างและสดใสของเขา เกือบจะจมลงไปใน ดวงตาที่ลึกอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของเขา”ไม่ ให้ ผู้ช่วยของฉันไปซื้อเกี๊ยวน้ำก็พอ ส่วนคุณอยู่ที่ นี่ก่อน ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ”
หลงเขียววางมือของเธอไว้ในฝ่ามือของ ตนเอง และนั่งลงไปที่ข้างๆของเธอ พร้อมสูบ ผมที่หน้าผากของเธอ”โอเค ฉันจะอยู่กับคุณ
เธอให้เขาอยู่ ไม่ใช่เป็นเพราะการพึ่งพา อย่างที่ไม่ได้เจอกันนาทีเดียวก็จะคิดถึงจนเอา เป็นเอาตาย เป็นเพราะว่าเธออยากจะนั่งกับ เขาอยู่แบบนี้ ไม่ทําอะไร ฟังแต่เสียงหายใจ ของเขา มองหน้าตาของเขา และพูดเรื่องทั่วๆ ไปที่ไม่สําคัญกับ
“คุณภรรยาอยากพูดอะไร?ว่ามา ฉันฟัง อยู่”
ความเอาใจใส่และความอ่อนโยนของ เขา ราวกับว่าเขาฝึกซ้อมไปเป็นหลายๆครั้ง
เธอสงสัยว่า นี่ยังเป็นหลงเซียวที่เย็นชา ที่เธอรู้จักในเมื่อก่อนหรือ
คิดไปคิดมา ใจของเธอก็ลอยไปไกลเลย สักพักหนึ่งถึงจะฟื้นสติกลับมาได้”เมื่อกี้นี้คุณ ได้พูดถึงเกาหญิงจือในโทรศัพท์ใช่ไหม?”
อ๋อ?เธอได้ยินหรือ?
“ใช่ เกี่ยวข้องกับเกาหยั่งจอ”
“คุณคิดจะจัดการเธอหรือ?” ลัวหานพยายามจะหาคําตอบจากสายตา ของเขาให้ได้ แต่ผู้ชายคนนี้ซ่อนความในใจ ของตนเองได้ดีมาก ไม่ให้โอกาสคนอื่นได้ สอดรู้เลย
ดังนั้น ง่ายมาก จัดการ? พูดว่าจัดการ ได้ยังไงล่ะ?ผู้หญิงอย่างเกาหญิงจือ ใจร้าย มาก ปฏิบัติต่อผู้ป่วยก็ไม่ได้จริงใจอย่างคุณ เธออยู่ในโรงพยาบาลของฉันก็ถือว่าเป็นลูก ระเบิดลูกหนัง สามารถระเบิดได้ทุกเวลา ฉันก็ แค่ทําความสะอาดแมลงเม่าภายในบริษัท ใน ฐานะที่เป็นผู้บริหารแค่นั้นเอง
คําว่าแค่นั้นเอง พูดอย่างเบาบางและราบ เรียบมาก ไม่สนใจเลย!
ช่างเถอะ ล้วหานก็ค่อนข้างจะรู้แล้วว่า หลงเซียวจะทําอะไรแล้ว
ระหว่างที่ผัวเมียพูดคุยกันอยู่ หลินซีเห วินก็ถือกล่องอาหารสองกล่องเดินเข้ามา พร้อมเคาะประตู”หมูลู่ อาหารกลางวันของคุณ คะ” “เข้ามาเลย”
หลินซีเหวินเข้ามาแล้วก็วางอาหารลง จากนั้นแอบมองไปที่หลงเซียว ไม่ว่ามองมา ทางผู้ชายคนนี้เมื่อไหร่ ล้วนจะถูกดึงดูดความ สนใจไป ทั้งหยิ่งและมีรัศมีในตัว!
ไม่น่าทําไมหลายคน งบีบกันจนหัวแตก เผื่อจะมีความสัมพันธ์กับเขา
เชอะเชอะ จะไปโทษผู้หญิงที่หลงใหล ในความหล่อไม่ได้ ต้องโทษผู้ชายที่หล่อ เหลาอย่างเดียว!
เมื่อเห็นว่าหลินซีเหวีนเอาของมาให้ เสร็จยังยืนอยู่ในห้อง ใบหน้าที่สง่างามของ วหานปรากฏรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย”ยังมีเรื่อง อีกเหรอ?”
“มีค่ะ!หมอฉู่ สองวันนี้ฉันจะขอลา หน่อย”หลินเหวินจับที่ขอบแว่นตา และยิ้ม อย่างละอายใจ
“คุณเพิ่งลาไปไม่ใช่หรือ?ทำไมยังมาลา อีก?”
หลินเหวินหัวเราะอย่างอับอาย”ฉันมี เรื่องเร่งด่วนต้องจัดการ ผ่านสองวันนี้ไปก็จะ เสร็จแล้ว ฉันสัญญาว่าเมื่อผ่านสองวันนี้ไป หลังจากนั้นอีกเดือนหนึ่งฉันจะไม่ลาอีก”
แถมยังชูนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน สีหน้าดู จริงจังมาก
“เออ เขียนใบลามา ฉันจะเซ็นชื่อให้คุณ “ฉันเขียนเสร็จแล้ว หมอฉู่เซ็นชื่อก็พอ”
ลั่วหานมองไปดูใบขอลาที่เธอชูขึ้นมา”ดู เหมือนว่าคุณเตรียมไว้ตั้งนานแล้ว ถ้าทีหลัง ทําแบบนี้อีก ฉันจะลงโทษคุณโดยการให้คุณ ต้องทํางานล่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์”
แม้ว่าพูดแบบนี้ในปาก แต่ก็ยังเซ็นชื่อให้
เธอ
หลัน เหวิน อใบลาไว้และเดินออกจาก ห้องผู้ป่วยอย่างมีความสุข หลังจากเธอจากไป ลั่วหานถึงย้าย สายตามองที่หลงเซียว”ท่านเขียวลองเดาดู ผู้ หญิงคนเมื่อกี้นี้เป็นใคร?”
“ผู้ช่วยของคุณ”
ความหมายชั้นที่หนึ่ง
แม้จะไม่รู้ความลับที่ลึกกว่านี้ แต่เป็นไป ไม่ได้ที่ท่านเขียวจะพูดว่าไม่รู้
ลั่วหานรู้ดีกับนิสัยของเขา เธอไม่เพียง แต่เป็นผู้ช่วยของฉัน ยังเป็นลูกสาวของหลิน เหว่ยเยด้วย”
ครั้งนี้ สีหน้าของหลงเซียวจึงมีการ เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงหน้าตาของผู้ หญิงในเมื่อกี้ ก็ค่อนข้างจะเหมือนภรรยาของ หลินเหว่ยเป
ธุรกิจของหลินเหว่ยเย่มจนใหญ่มาก แต่ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลใหญ่ทั้งสี่ ตระกูล และก็ไม่อวดรวยอวดเก่งใดๆ ถือว่า เป็นนักธุรกิจที่ใช้ได้ แถมชื่อเสียงก็ดีเลิศเช่น กัน สามารถพูดได้ว่าไม่มีศัตรูในเมืองหลวง แต่คาดไม่ถึงว่า ลูกสาวของเขาได้มา
เป็นผู้ช่วยของลั่วหาน
“ลูกสาวของหลินเหว่ยเมาเป็นผู้ช่วย ให้คุณ ฐานะทางสังคมของหมอฉันไม่ สามารถคาดการณ์ได้แล้ว”
ระหว่างพูดหลงเขียวก็แกะถุงพลาสติก ของอาหารสองกล่องออก เห็นได้ชัดว่าเขา เข้าใจผิดความหมายของคำพูดลัวหาน
“ท่านเขียวในฐานะที่เป็นผู้ร่ำรวยที่สุดใน เมืองหลวง ยังมาหยอกล้อหมอเล็กๆอย่างฉัน อีก นี่ถือว่าเป็นการอวดรวยในทางอ้อมหรือ เปล่า?”
เขาเปิดกล่องอาหารออกมา กลิ่นหอม ของแป้งแพร่กระจายออกมา รสชาติที่เรียบ ง่ายเหมือนทําเองที่บ้าน แต่ท่านเซียวคงไม่ ค่อยได้ดมได้กินมากนัก
แต่รู้สึกว่ามันคงต้องอร่อยมาก ท่านเขียวอยากจะวางบนโต๊ะของเตียง เธอ แต่ล้วหานไม่ยอม
“ช่วยพยุงฉันขึ้นมา ฉันนอนจนปวดเอว อยากจะไปนั่งที่โซฟาข้างนอกสักพักหนึ่ง เธอ เหยียดแขนออกและขอกอดของเขาอย่างกับ เด็ก
“โอเค คุณภรรยาอยากกินที่ไหน เราก็ กินที่ไหนกัน”
ไม่ได้ดึงเธอขึ้นมา แต่กลับก้มตัวลงอุ้ม เธอเข้ามาในอ้อมอก เลยวางเธอไว้บนโซฟา และเอาหมอนอันหนึ่งใส่ไว้ในข้างหลังของ เธอ จากนั้นจึงเปิดฝากล่องพลาสติกออก
แล้วหลินเหวินก็ไม่เพียงแต่เป็น ลูกสาวของหลินเหว่ยเย่ ยังเป็นหายนะของ หลง อด้วย ฉันมองออกได้ว่า หลงจื่อชอบ เธออยู่”
ข่าว ทําให้หลงเชียวค่อนข้างจะ ประหลาดใจ เสี่ยว อชอบเธอ?” พูดตรงๆ ถ้าเป็นการแต่งกายอย่างหลิน ซีเหวินในเมื่อกี้นี้ หลงเซียวไม่เชื่อว่าคนที่หยิ่ง ยโสอย่างหลง อจะชอบ
ผู้หญิงที่หลงจื่อชอบ เป็นสไตล์แบบ หาน
“ใช่ ฉันแน่ใจมาก ดังนั้นฉันเลยคิดอยู่ว่า หลงจอชอบผู้หญิงที่ใส่ชุดเครื่องแบบหมอ หรือ?
หลงเขียว มอย่างลึกซึ้งมาก”ถ้าพูดแบบ นี้ มันก็อาจจะเป็นไปได้ เพราะผู้ชายที่สามารถ ทะลุหน้าตาภายนอกเห็นถึงจิตใจอันดีงามของ คุณ น หายากจริงๆ”
เชอะ!
การหลงตัวเองแบบนี้ ล้วหานนับถือทั้ง
กายและใจเลย
กเกี๊ยวใส่ปากของเขา เกี๊ยวน้ำปิดปาก ของเขาทันที”กินข้าว!”
เธอพูดอย่างดุร้าย แต่รอยยิ้มในสายตา ยังคงอยู่ ไม่ได้หายแม้แต่นิด
สามารถกินข้าวมือหนึ่งกับคนที่รักของ ตนเอง และพูดคุยไปด้วย ชีวิตช่างดีงามหรือ เกิน
ความปรารถนาสูงสุดของผู้หญิง ก็เช่นนี้ แหละ
วันรุ่งขึ้น เวลาประมาณตีห้า
คนส่วนใหญ่ในเมืองหลวงยังอยู่ในฝัน อยู่ ข่าวด่วนเรื่องหนึ่งได้ถูกส่งไปยังพาดหัว ข่าวเมืองหลวงเวอร์ชั่นออนไลน์
“ซุนปิงเหวินเมาแล้วขับตอนดึก จนส่ง ผลให้เกิดอุบัติเหตุทางรถอย่างรุนแรง ขณะนี้ ได้ถูกส่งไปที่โรงพยาบาล! ”
เนื้อหาของข่าวไม่ถือว่าสั้น ถ้าสรุปย่อๆ ออกมาก็คือ ซุนป้งเหวินขับรถจากเมือง8กลับ เมืองหลวง แต่เนื่องจากเมาขับและดึกด้วย จึง ส่งผลให้ไปชนกับรถบรรทุกคันหนึ่งในระหว่าง ทาง
เมื่อลั่วหานอื่นมาเห็นข่าว หาวอย่าง เกียจคร้านขึ้นมา ความสัมพันธ์ระหว่างโม่ล่าง คุนและซุนปิงเหวิน ไม่มีค่าเลย
ในพิธีหมั้นเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมายังได้ เขียนว่าฟ้าสวรรค์บันดาลให้เป็นคู่ชีวิต แต่ใน เวลาเพียงพริบตาเองก็กลายเป็นศัตรูแล้ว การ แต่งงานเพื่อเป็นผลประโยชน์ทางการค้าไร้ค่า จริงๆ ทําให้คนน่าสงสารมาก น่าเห็นใจมาก
เมื่อเห็นลักษณะ ที่เต็มไปด้วยเลือดของ ซุนปิงเหวินที่อยู่บนรูปภาพ สีหน้าของล้วหาน แสดงความหวาดกลัวออกมา วิธีการที่โหด เหี้ยมเช่นนี้ ทําให้คนน้อยใจมาก
จากนั้นเธอมองไปที่ผู้ชายที่นอนอยู่ข้าง ตนเอง เขายืดแขนข้างหนึ่ง และเอาศีรษะของ เธอกอดเข้ามาในอ้อมอกของตนเอง แก้มสวย มีเสน่ห์ชวนให้คนหลงใหลในแสงยามเช้าที่
บางเบา เธอเป็นคนโชคดีมาก คนที่ตนเองรัก น ไม่ได้แลกเปลี่ยนผลกําไรกับเธอ สิ่งที่แลก เปลี่ยนกันนั้นเป็นความจริงใจ
วางโทรศัพท์ลง ล้วหานเอียงตัวไปจูบ บนหน้าผากของเขา และยิ้มออกมาอย่างมี ความสุข
เวลาที่หลงเขียวตื่นมาเป็นหกโมงเช้า กว่า นาฬิกาธรรมชาติปลุกเขาตื่นมา ชั่วเวลาที่ เขาลืมตาขึ้นมา ผู้หญิงในอ้อมอกกลับหลับตา ลงทันที
เขาสายหน้าและยิ้มออกมา จากนั้นแตะ ไปที่ศีรษะของเธออย่างรักใคร ทําไมยังแกล้งหลับอีกล่ะ?” ” ในเมื่อตื่นแล้ว
เธอเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมอกของ เขา ได้ข่าวว่าท่านเขียวชอบชิงที่หนึ่งทุกเรื่อง ดังนั้นฉันจึงไม่กล้าตื่นเช้ากว่าคุณ”
“พูดเก่งหรือเกิน แต่อยากชิงที่หนึ่งก็ ต้องดูสถานการณ์ด้วย เรื่องแบบนี้ฉันไม่อยาก ข็งหรอก”
ลั่วหานใช้มือปิดปากและหาวออกมา”ตื่น
ได้แล้วคุณหลง”
หลงเซียวกลับเข้าชิดเธอ”คุณภรรยาไม่ ให้จูบอรุณสวัสดิ์บ้างหรือ?”
สีหน้าและท่าทางในการขอจูบนั้น หาที่ เทียบไม่ได้จริงๆ
ลัวหานจูบลงบนริมฝีปากของเขา จูบ เดียวที่สั้นๆ
แต่สัตว์กินเนื้ออย่างท่านเขียว แม้ไม่มี เนื้อกิน แต่ให้เขากินแต่น้ำเปล่ามันช่างรังแก เขาเกินไปนะ เขาจึงใช้มือใหญ่จับด้านหลัง ศีรษะของเธอ เลยจูบให้ลึกกว่าเดิม ปลายลิ้น โค้งงอไปทุกที่ จูบอย่างตั้งใจมาก
“…….ฉันยังไม่ได้แปรงฟันเลย”
เธอไม่กลัวจะถูกเขาจูบ เพียงแต่ว่าตื่น มาเช่าๆก็มาจูบกัน ……..ค่อนข้างจะละอายใจ หน่อยนึง หลงเขียวปล่อยศีรษะของเธอออก แตะ ไปที่ปลายจมูกของเธอเป๊ะเดียว ไม่เป็นไร เมื่อกี้ฉันแปรงให้คุณเสร็จแล้ว”
ผู้หญิงอย่างลั่วหานที่แต่งงานมาแล้ว หลายปี ยังหน้าแดงขันมาอีก
หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ หลงเซียวได้ เห็นข่าวบนโทรศัพท์ เลื่อนลงไปดู จากนั้นวาง โทรศัพท์ลงอย่างหมดความสนใจ เหมือนกับ ว่าการมีชีวิตหรือการตายของซุนปังเหวินไม่มี สวนเกี่ยวข้องกับเขาแม้แต่นิด
แม้ว่าท่านเขียวรู้มาตั้งนานแล้วว่า ครึ่ง ชีวิตนี้ของซุนปังเหวิน คือภรรยาของเขาซื้อมา ด้วยเงินหลายหมื่นล้าน
แน่นอนว่าหลายหมื่นล้านนี้เป็นของโม่ ล่างคน เขาไม่ยอมไปจับด้วยซ้ำ
ท่านเขียวไม่อยากไปสนใจ แต่ใครบาง คนไม่สามารถนั่งนิ่งๆได้
หลังจากได้ยินข่าวนี้ ซุนเจียสี่เหมือนบ้า ไปแล้ว เธอคลานขึ้นมาอย่างรุงรัง ร้องไห้ไป พร้อมตะโกนใส เป็นแบบนี้ได้ยังไง! ชายจะ เกิดอุบัติเหตุได้ยังไง!
วิลล่าของตระกูลซุนได้ตกอยู่ใน ท่ามกลางของความวุ่นวายอย่างสิ้นเชิง ซุนเจื ยลี่ได้ใส่ชุดนอนและวิ่งไปที่ห้องรับแขก เมื่อ เห็นว่าพ่อแม่กำลังใส่รองเท้าเพื่อเตรียมที่จะ ไปโรงพยาบาล เธอจึงจับแขนของพ่อไว้ ทันที”พ่อ!ฉันไม่เชื่อว่าพี่ชายเป็นการเมาขับ คนเจตนาที่จะฆ่าพี่ชายแน่นอน!”
“ตอนนี้ยังไม่ตรวจสอบเสร็จ พวกเราไป โรงพยาบาลดูสถานการณ์ก่อน คุณเปลี่ยน เสื้อผ้าให้เสร็จแล้วรีบตามมา
“เออ!ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”
รถของพ่อซุนแม่ซุนขับไปอย่างเร็ว ซุน เจีย อุ้มโทรศัพท์ไว้และตะโกนใส่คนใช้ยัง เม้าท์มอยอะไรกัน รีบไปหยิบเสื้อผ้าให้ฉัน!
เมื่อเทียบกับความวุ่นวายของวิลล่า ตระกูลซุน วิลล่าตระกูลเกล้ถือว่าราบเรียบมาก
เกาหยิ่งจือแค่จ้องไปดูตาเดียว และ หัวเราะเยาะออกมา”จิ่งอาน ถ้าครั้งนี้ซุนกึ่งเห นฟื้นตัวกลับมาไม่ได้ นั้นโรงงานของคุณที่ อยู่เขตชานเมืองทางตะวันตกจะสามารถไปยึด ของเขามาหมดได้ไหม?”
เกา งอ่านเอียงตาเล็กน้อย ดวงตา ปรากฏความสว่างขึ้นมา”สิ่งของของซุนปิงเห วิน ฉันยังไม่มีสิทธิ์ได้ และฉันก็ไม่อยากไปยุ่ง เรื่องพวกนี้”
อ๋อ?”เกาหญิงจือรู้สึกสงสัยกับคําพูด ของน้องชาย
เกา งอานวางโทรศัพท์ลง และพูด อธิบายให้เธอฟัง”ซุนปิงเหวินเป็นคู่หมั้นของ โม่หรูเฟย คนที่เอาปืนมาที่ซุนวิ่งเหวินใน ตอนนี้ ถ้าเกือบไม่ใช่ ลั่วหานก็ต้องเป็นหลง เขียว ดังนั้นใครเอาเนื้อชิ้นนี้ไป ใครก็จะร้อน
มือ” ” คนขี้ขลาด มักจะอดอยากจนตาย”
เกา งอานสวนหน้า”ช่วงนี้ที่กลับมาใน ประเทศฉันได้สังเกตว่าหลงเซียวเป็นคนมี ลูกไม้ ถ้ามีใครไปขัดใจเขา เขาจะทนไม่ได้ แม้แต่เรื่องเล็ก ดังนั้นพี่ คุณอย่าไปมีเรื่องกับ เขาเลย ถ้าเมื่อก่อนเคยไปขัดใจเขา ก็ต้องรีบ ไปขอโทษ อย่ารอให้เขามาคิดบัญชีกับคุณ ไม่ นั้น แม้แต่ฉันก็ช่วยคุณไม่ได้
เกาหยิ่งจือท่าตาขาวใสเขา “คุณนี่ช่าง แปลกหรือเกิน ตกลงจะพูดอะไร!”
หลังจากค่าเขาไปคำหนึ่งเสร็จ แต่เธอ เองกลับรู้สึกกระวนกระวายใจ
“พี่ครับ คุณยังไม่รู้อยู่แก่ใจหรือไง?”
