ตอนที่ 463 คุณชายหลงก็พูดคำหยาบเป็นนะเนี่ย
เช้าวันถัดไป แสงแดดในฤดูใบไม้ร่วงอันอบอุ่นส่องผ่านผ้าม่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนอน
หลังจากนอนหลับฝันดี ความอ่อนเพลียของหลงเซียวก็ลดลงจนแทบหายไปหมด แม้แต่ความปวดเมื่อยของดวงตาของเขาก็หายไปเช่นกัน
หลงเซียวเอนตัวหันข้าง ลั่วหานที่อยู่ในอ้อมแขนของเขายังคงหลับอยู่ เขามองดูแก้มขาวๆของลั่วหานและยกผ้าห่มออกเบา ๆ
พอเขาขยับตัว ลั่วหานก็ตื่นเช่นกัน
แขนเรียวๆของเธอกอดเขาไว้จากข้างหลัง “ สามี ”
ทันใดนั้นเอวของเขาก็รัดแน่นขึ้น และการเคลื่อนไหวของหลงเซียวก็หยุดลง จากนั้นก็หันกลับไปหาลั่วหานและพูดว่า “ว่าไงครับ?”
ลั่วหานหาวอย่างสบาย ๆ หลับไปหนึ่งตื่นผมของเธอที่ยุ่งเล็กน้อยพาดอยู่บนร่างกาย ผมปกคลุมเสื้อผ้าไว้ราวกับน้ำตกสีดำ
“ไม่มีอะไรจ่ะ ฉันแค่อยากแกล้งคน”
แกล้งคน?
หลงเซียวหันกลับไปและกอดเธอไว้ในอ้อมแขน โน้มตัวลง ยืดแขน ยึดตัวตรง ทำได้เสร็จในคราวเดียว ร่างของลั่วหานก็ได้นอนอยู่ในอ้อมแขนของหลงเซียวแล้ว
“คุณอยากจะแกล้งยังไง?หื้ม?” เสียงที่ไพเราะของเขาเป่าไปที่หูของเธอ
ลั่วหานโอบคอของเขาไว้ นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา “คุณพักผ่อนพอรึยัง?”
“ ฉันพักผ่อนได้สบายมาก มีพลังงานมากมาย ถ้าภรรยาของฉันอยากกลับไปนอนต่อ ฉันก็จะไปนอนเป็นเพื่อนคุณแน่นอน” เขาจูบไปที่จมูกของเธอกับอย่างร้ายๆ
ลั่วหานคิดไปคิดมา เมื่อคืนเขาเหนื่อยเกินไป เธอยังไม่ได้บอกเขาเรื่องที่หยวนชูเฟินมาเจอเธอ งั้นคุยกันวันนี้ดีกว่า
“ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ” ลั่วหานไม่ได้คล้อยตามเขา แต่เปลี่ยนสีหน้าและมองไปที่เขาอย่างจริงจัง
“ โอเค คุณภรรยาพูดเลย”
“ เมื่อวาน……”
ลั่วหานพูดไปแค่สองคำ โทรศัพท์มือถือของหลงเซียวก็ดังขึ้น และเสียงโทรศัพท์มือถือก็ทำลายความเงียบสงบที่สวยงามในห้องนอนไป
หลงเซียวขมวดคิ้ว“ อย่าไปสนใจเลย เธอพูดก่อน”
“คุณรับโทรศัพท์ก่อนก็ได้ ฉันไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน ค่อยพูดตอนกินข้าว”
“ได้เลย” เขาจูบเธอที่ริมฝีปากอีกครั้ง จากนั้นเขาก็วางเธอลง
ลั่วหานเดินเข้าไปในห้องน้ำและหลงเซียวก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
หมายเลขโทรศัพท์ของเกาจิ่งอาน เขาควรติดต่อกับเขาแล้ว
“ว่ามา” หลงเซียวพิงที่ระเบียงห้องนอน และมองออกไปที่ลานวิลล่านอกหน้าต่าง ดอกเดซี่เบิกบาน เป็นสีแดงสดที่ดูสว่างตา
“พี่ใหญ่หลง กว่าจะหาพี่เจอนี่มันยากมากเลยนะเนี่ย! พี่ยุ่งยิ่งกว่าประธานาธิบดีอีก …..” เกาจิ่งอานพูดเยอะมากหลังจากที่เขารับโทรศัพท์
หลงเซียวขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ “ในเมื่อรู้ว่าฉันยุ่ง ก็รีบพูดให้ตรงประเด็น พูดเรื่องสำคัญ”
เกาจิ่งอานไม่กล้าซักไซ้อีกต่อไป “ โอเค ประเด็นหลักคือ เรื่องที่คุณให้ผมไปสืบ ตอนนี้ได้เรื่องแล้ว คุณคิดไม่ผิดเลย เหลียงหยู้คุนไม่ใช่คนดีอะไร เขาเคยทำงานที่ MBK สาขาสหราชอาณาจักร แต่แล้วก็เกิดอุบัติเหตุที่แปลกประหลาดบางอย่างขึ้น แล้วเขาก็ออกจาก บริษัทไป และจากนั้นเขาก็เริ่มทำธุรกิจใต้ดิน”
หลงเซียวตอบว่า อืม แล้วกล่าวว่า “พูดต่อ”
เกาจิ่งอานไอไปสองที “พี่ใหญ่ครับ เรื่องสำคัญแบบนี้เราคุยกันตอนเจอหน้ากันดีกว่า ประโยคสองประโยคมันพูดไม่ชัดเจน และฉันยังมีข้อมูลบางอย่างอยู่ คุณน่าจะสนใจ”
หลงเซียวเหลือบมองที่นาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า “ โอเค เดี๋ยวมาทานอาหารเช้าด้วยกัน ค่อยคุยกันตอนกินข้าว”
เกาจิ่งอานตกใจ “ ด่วนขนาดนี้เลยเหรอครับ? พี่ไม่ทานอาหารเช้าที่บ้านหรือ? ทานอาหารเช้ากับพี่สะใภ้ … ”
“เจอกันตอนแปดโมง นายเตรียมตัวออกตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า เวลาของฉันมีค่ามาก”
คำพูดของเขาทำให้เกาจิ่งอานเงียบลง “เอาละๆๆ ผมจะออกจากบ้านทันที!”
“ สามีจ๋า คุณจะออกไปข้างนอกตอนนี้เลยหรอ? คุณไม่กินข้าวที่บ้านเหรอ?”
หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ หลงเซียวก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ลั่วหานก็ช่วยผูกเนกไทให้กับเขา
“วันนี้ฉันมีเรื่องนิดหน่อย ฉันทานอาหารเช้ากับคุณไม่ได้แล้ว คืนนี้เจอกันที่บ้านนะ” เขาจับหน้าผากเธอมาแล้วจูบลงไป “บายๆนะ เจอกันคืนนี้นะครับ”
ลั่วหานเบ้ปากเล็กน้อย และพูดอย่างเป็นห่วงว่า “คุณนายหลงของฉันจะกลายเป็นซูเปอร์แมนอยู่แล้ว สุดยอดจริงๆเลย โอเคโอเค คุณรีบไปทำงานเถอะ เข้างานเก้าโมง คงมีการประชุมทั้งวันแน่ๆ”
“รอช่วงนี้ผมยุ่งเสร็จ แล้วผมจะใช้เวลากับคุณให้มากๆนะ” เขาสวมเสื้อสูท ร่างสูงและหล่อเหลา
“โอเคโอเค คุณไปยุ่งก่อนเลยค่ะ”
“ เมื่อกี้คุณจะคุยอะไรกับผมนะ?” หลงเซียวจัดทรงผมของเขา และถามเธอผ่านกระจก
เมื่อเห็นว่าเขายุ่งมาก ลั่วหานก็คิดว่า ค่อยพูดเรื่องนี้ก็ได้ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร
“ ไม่รีบ ค่อยคุยเรื่องนี้คืนนี้ก็ได้ คุณยุ่งมาก ต้องมีเรื่องใหญ่แน่ๆเลยใช่ไหมคะ? คุณประธาน”
“คุณเข้าใจผมที่สุด” หลงเซียวใส่นาฬิกา แล้วคว้ากุญแจรถ เดินออกประตูไป
ใช่สิ ฉันเข้าใจคุณ ถ้าฉันไม่เข้าใจคุณฉันไม่ปล่อยคุณไปหรอก
——
เกาจิ่งอาน และหลงเซียว มาถึงร้านน้ำชา พวกเขาสั่งอาหารเช้าและพูดคุยกันระหว่างรับประทานอาหาร
“พี่ใหญ่ครับ ตามที่ผู้หญิงของเหลียงหยู้คุนให้ข่าวมา เหลียงหยู้คุนเคยสนิทกับผู้บริหารคนหนึ่งของMBK ธุรกิจหลายอย่างที่เขาแอบทำอยู่นั้น ได้รับการสนับสนุนจาก MBK จนถึงตอนนี้ ธุรกิจของเหลียงหยู้คุนก็ได้รับการดูแล เพราะฉะนั้นกลุ่มลักลอบค้าจำนวนมากโดนตำรวจจับไป แต่เขาไม่เป็นอะไรเลย”
เกาจิ่งอานพูดไปพร้อมส่งรูปถ่ายสองสามแผ่นและกระดาษเอกสารให้กับ หลงเซียว” นี่คือข้อมูลที่ผมเก็บรวบรวมในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้ พี่ใหญ่ลองดูก่อน คนเหล่านี้คือคนที่เหลียงหยู้คุนมีความสนิทมาก
หลงเซียวเปิดดูภาพถ่าย บุคคลในภาพนั้นไม่สวมแว่นกันแดดไว้ ก็ใส่หน้ากากอนามัย ไม่ก็มีเพียงใบหน้าเล็ก ๆ หรือเพียงด้านหลัง
คิ้วของเขาขมวดขึ้นมา “นายให้ฉันดูอะไร? นายคิดว่าฉันมีตาทิพย์รึไง?”
เกาจิ่งอานจัดทรงผมของเขาและพูดว่า “เหอเหอเหอ นี่ก็… ผมก็อยากหาหลักฐานที่แน่นกว่านี้ แต่การปลอมตัวของอีกฝ่ายก็ดีเกินไป ผมไม่มีโอกาสเลย คนที่ผมส่งไปแทบจะกลับมาไม่ได้ ครั้งที่แล้วที่เราจัดการกับเหลียงหยู้คุนด้วยกัน คุณก็รู้ไอนั่นมันแสบขนาดไหน จริงไหม?”
หลงเซียวเลิกคุยเรื่องไร้สาระกับเขา เขาหยิบกระดาษขึ้นมาสองสามแผ่น บนนั้นเป็นเส้นทางการจัดส่งของของเรือบรรทุกสินค้า รวมถึงรายการของสิ่งของบนเรือ ดูเหมือนว่าเส้นทางถูกส่งจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปยังอเมริกาเหนือ และบางส่วนถูกส่งไปยังเมืองชายฝั่งตะวันออก
ไม่ยากที่จะคิด สินค้าหลั่งไหลเข้ามาในประเทศชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ และโอกาสสูงที่จะเข้าที่โตเกียวก็เช่นกัน
สินค้าที่จัดส่งเวลา10วัน ก็มีปริมาณถึง 500 ตัน เป็นจำนวนมหาศาล!
แล้วดูที่รายการสินค้าด้านบนอีกครั้ง ดวงตาของหลงเซียวก็เย็นลงเล็กน้อย “ มันเล่นใหญ่นะเนี่ย”
เกาจิ่งอานกินโจ๊กใสไป1คำ โจ๊กรสชาติจืดเกินไป เขากินไปอย่างทรมาน “ ใช่ครับ เหลียงหยู้คุนมีสินค้ามากมายอยู่ในมือ และ80%เป็นของที่ผิดกฎหมาย เป็นเงินที่ได้มาอย่างเสี่ยงชีวิต เหอเหอ”
หลงเซียวพลิกเอกสารไปหนึ่งหน้า คราวนี้ดวงตาของเขาเย็นลงกว่าเดิม “ นี่มันอะไรกัน?”
เกาจิ่งอานกินเสี่ยวหลงเปาเข้าไป เอ่อรสชาติอันนี้ค่อยดีหน่อย เขาพูดอย่างไม่ชัดเจน “โอ้ เมื่อสิบวันก่อน เหลียงหยู้คุนมีสินค้าจำนวนหนึ่งเจอกับพายุในทะเล และได้รับความเสียหายอย่างหนัก ดูเหมือนว่าเขาจะขาดทุนไปเท่านี้”
เขาชูสองนิ้วขึ้นมา และพูดเลขออกด้วยริมฝีปากของเขา
จำนวนนี้มัน…
ไม่มากไม่น้อย มันเป็นจำนวนเงินที่หลงถิงยักยอกมาจากMBK
เขานี่เอง!
เขาคือคนที่สมรู้ร่วมคิดกับเหลียงหยู้คุน!
เหลียงหยู้คุนรู้ทุกอย่างมานานแล้ว เขารักษาความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับหลงถิงไว้ แล้วเขาก็ร่วมงานกับเขาเช่นกัน แต่เขากลับไม่รู้อะไรเลย
ไอ้บ้าเอ้ย!
“เพี๊ยะ!” หลงเซียวทุบแฟ้มบนโต๊ะอาหาร “แม่มึงเอ้ย!”
“อะแฮ่ม!” จู่ๆเกาจิ่งอานก็ไอเสียงดังขึ้นมา และเสี่ยวหลงเปาในปากของเขาก็พ่นออกมาทั้งหมด “แฮ่มๆๆๆไอ้บ้าเอ้ย ฉัน แฮ่มๆๆๆๆ ผมไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม? พี่ใหญ่พูดคำหยาบเป็นด้วย? แฮ่มๆๆๆ อุ๊ยมันแปลกมาก แต่ว่า พี่ใหญ่เวลาพี่พูดคำหยาบพี่หล่อมาก!”
นิ้วเรียวยาวของหลงเซียว บีบเอกสารจนกลายเป็นก้อน เขาไม่มีเวลามาสนใจคำเยาะเย้ยของเกาจิ่งอาน เขาพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา “เหลียงหยู้คุน อันตรายมาก”
เกาจิ่งอานเช็ดสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขาออก “ใช่ครับ มันอันตรายมาก ตอนที่เขาทำงานอยู่สำนักงานสาขาย่อย เขาทำสิ่งผิดกฎหมายเยอะมาก อีกอย่างตอนนั้นยังมีสามีภรรยาคู่หนึ่งที่ฆ่าตัวตายเนื่องจาก บริษัท ถูกรวบอย่างผิดกฎหมาย ชายคนนั้นนามสกุลหวา”
หลงเซียวขมวดคิ้ว “ ฉันรู้ คนพวกนี้เป็นคนทำจริงๆด้วย แม้ว่าเหลียงหยู้คุนไม่ใช่ฆาตกรโดยตรง แต่เป็นฆาตกรทางอ้อม ผู้ตายคือพ่อแม่ของหวาเทียน เขาเกือบจะฆ่าฉันเพราะเรื่องนี้”
“ฮ๊ะ?!” ซาลาเปาของเกาจิ่งอานยังไม่ทันส่งเข้าปาก ก็ร่วงลงมา ยังกินอาหารเช้าอย่างมีความสุขได้อยู่ไหมเนี่ย? ถ้าไม่ได้ เขาก็จะ …….เลิกกิน
“ฮ๊ะอะไรกัน กินซาลาเปาของนายไปเถอะ”
เกาจิ่งอาน: “……. ” กินอะไรกันล่ะ ถ้ากินอีกก็จะสำลักตายอยู่แล้ว
“พี่ใหญ่ครับ พี่จะทำยังไงต่อไป? เหลียงหยู้คุนโหดร้ายมาก และยังมีคนใหญ่คนโตคอยหนุนหลังอีก พี่ต้องระวังแล้วนะ”
หลงเซียวกินโจ๊กไปหนึ่งคำและพยักหน้า“ เขามีไม้เด็ดอยู่ในมือ ตอนนี้ทำอะไรเขาไม่ได้ จับตาดูเหลียงหยู้คุนให้ดี และแอบหาหลักฐานอย่างลับๆ”
“ฉันเกรงว่าเขาจะทำร้ายคุณก่อน” เกาจิ่งอานกลืนโจ๊กลงไป แม่งเอ้ย โคตรไม่อร่อย ขมด้วย
หลงเซียวสงบลง“ มีคนอยากจัดการฉันอยู่มากมาย เพิ่มเขามาคนเดียวก็ไม่เป็นไร นายจับตาดูเหลียงหยู้คุนก่อน พรุ่งนี้ฉันจะไปเจียงเฉิง”
“คุณหมายถึงโครงการเมืองเจียงเฉิงเหรอ? ยังมีโอกาสเอากลับมาได้อยู่เหรอ?”
“มีสิ” หลงเซียวพูดคำสั้น ๆ และไม่พูดอะไรอีก
“ โอเค … ผมจะเชื่อพี่ใหญ่! ฉันจะกลับไปจับตาดูเหลียงหยู้คุน”
“ ถ้านายมีพลังเยอะ ก็ช่วยดูแลลูกพี่ลูกน้องของนายให้ดีๆ ให้เธออยู่เฉยๆอย่าไปรบกวนพี่สะใภ้ของนาย” หลงเซียวดูเหมือนจะเตือนเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาหมายถึงอะไรเกาจิ่งอานเข้าใจทันที
“พี่ใหญ่ไม่ต้องกังวลครับ ไม่ว่าจะทางการงานหรือเรื่องส่วนตัว ผมจะไม่ปล่อยโม่หรูเฟยไปแน่ๆครับ! ความคับข้องใจส่วนตัวของผมกับเธอมันยังไม่จบ ดังนั้นพี่ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้นะครับ ปล่อยให้ผมจัดการ พี่ไปจัดการเรื่องโครงการของเมืองเจียงเฉิงเถอะ เจิ้งเฉิงหลินเจ้าเล่ห์มาก จัดการยาก”
หลงเซียวเหลือบมองดูนาฬิกานั้น “ ฉันมีประชุมตอนเก้าโมงครึ่ง นายกินไปเถอะ”
หลังจากพูดจบ หลงเซียวเช็ดมุมปากของเขา เขากินอาหารเช้าไปแค่ไม่กี่คำ อย่างอื่นเขาไม่ได้แตะเลย
เกาจิ่งอานบ่นไปกลืนน้ำลายไป “ พี่ใหญ่ครับ พี่มีสามหัวและหกแขนหรือไง ผมล่ะยอมจริงๆ! สู้ขนาดนี้ ขนาดเครื่องจักรยังรับไม่ไหวเลย
หลงเซียวติดกระดุมเสื้อสูท หยิบกุญแจมาและยิ้มเบา ๆ “ ฉันมีน้ำมันหล่อลื่น ทำให้ฉันทำงานได้ตลอดเวลา”
เกาจิ่งอานคิดมาสักพัก ก็ไม่เข้าใจ “น้ำมันหล่อลื่นเหรอ? พี่……หมายความว่ายังไง?”
หลงเซียวเดินออกจากร้านอาหารไป ติ้งตุง เสียงปลดล็อกรถดังขึ้น เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างสดใส “น้ำมันที่สามารถทำให้เครื่องจักรยังคงสภาพเดิมและทำงานได้ด้วยความแม่นยำสูง ในศัพท์เครื่องยนต์เขานี้เรียกว่าน้ำมันหล่อลื่น สำหรับฉันคือพี่สะใภ้ของนาย”
“พรุ๊ฟ !!”
เกาจิ่งอานถูกเขาหวานใส่อย่างไม่ทันตั้งตัว พ่นเลือดอย่างรุนแรง
