ตอนที่ 457 ปากหวานก้นเปรี้ยวมาก ชั่วช้ามาก สนุกมาก
เลขาสีหน้าเปลี่ยนทันที “ท่านประธานกรรมการ แจ้งตำรวจกลัวว่าไม่ได้ คนมากเกินไปแล้ว อีกทั้งพวกเขาบ้าคลั่งเกินไป ถ้าหากว่าตอนนี้ไม่ให้คุณชายใหญ่ออกหน้า ผมกลัว……ผมกลัวว่าพวกเขาจะทุบบริษัทโดยตรงเลย”
โป้ง หลงถิงโยนเอกสารที่อยู่ข้างมือออกไป “ติดต่อกองบัญชาการตำรวจเมืองหลวง คนชั่วร้ายกลุ่มหนึ่ง ผมไม่เชื่อว่าจัดการพวกเขาไม่ได้ ”
เหลียงจ้งซุนรีบตอบว่า “ไม่ได้ ท่านประธานกรรมการ ถ้าหากว่าพวกเราใช้ความรุนแรงหยุดความรุนแรงใช้พลังกดทับ ก็จะยิ่งกระตุ้นให้พวกเขาโมโหขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้นก็จะรุนแรงจนไม่สามารถจัดการได้จริงๆ พวกเราใช้การคลี่คลายเป็นหลักดีกว่า ใช้พลังกดทับไม่ได้ ”
หลงถิงหัวโตจนดันหน้าผากข้างหนึ่งไว้ หลงเซียวเล่นลับหลังกับเขา ผู้ถือหุ้นการจลาจล ทั้งหมดล้วนจี้เขาไปยังทางตัน สภาพการณ์ที่ถูกตีฝ่ายเดียวแบบนี้ เขายังไม่เคยได้เจอ
แต่ว่าแผนการในวันนี้ เพียงแค่อดทนได้เป็นการชั่วคราว “ติดต่อหลงจื๋อ ให้เขากับจี้ตงหมิงลงไปด้วยกัน บอกกับผู้ถือหุ้น หลงเซียวจะกลับมา ก็พูดว่าเป็นคำสั่งของผม ”
เหลียงจ้งซุนกับเลขาล้วนตื่นตะลึงจนทำตาโต “ท่านประธานกรรมการท่าน…….รับปากแล้วหรือ?”
“พูดจาไร้สาระ! ไม่งั้นจ้องมองพวกเขาทำให้บรรยากาศบริษัทอึมครึมเต็มไปด้วยพิษร้ายหรือ? รีบลงไป”
“ได้ครับ!”
เงากายของหลงจื๋อกำลังพุ่งเข้ามาจากข้างนอก รองเท้าหนังสีดำ เอี๊ยด ถูกับพื้นหยุดอย่างกะทันหัน “พ่อ การจลาจลข้างล่าง ตอนนี้จำเป็นต้องจัดการก่อน!”
หลงถิงเหล่ตามองเขาหนึ่งที “ตาผมยังไม่ได้บอด”
หลงจื๋อกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก “ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“ผมติดต่อพี่ชายใหญ่ของแกแล้ว วันสุดท้ายเขาจะเข้ามา แกกับจี้ตงหมิงลงไปก่อน บอกกับพวกเขา หลงเซียวจะกลับมาบริษัทก่อนพรุ่งนี้ ออกไปเถอะ”
หลงจื๋อหน้าซีด “ความหมายของท่านคือ ท่านติดต่อพี่ชายใหญ่ได้แล้วหรือ? พี่ชายใหญ่อยู่ที่ไหน? ให้พี่ชายใหญ่เข้ามาตอนนี้ล่ะ พ่อ อย่าล่าช้าอีกเลย ตอนนี้มีเพียงพี่ชายใหญ่สามารถควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้”
“หลงจื๋อ!” หลงถิงอยู่ดีๆตะโกนด่าเสียงหนึ่ง เนื้อที่อยู่บนใบหน้าสั่นแรงกว่าเดิม ยิ่งโอเวอร์กว่าเดิม การรีบเร่งของลูกชายทำให้เขารู้สึกว่าฐานะของตนเองยังสู้กับลูกครึ่งคนหนึ่งไม่ได้
“พ่อ มีบริษัทที่ได้ร่วมงามกันประกาศถอนหุ้นไปแล้วสิบกว่าแห่ง การสูญหายของบริษัทในช่วงนี้ เสียหายถึงจำนวนผลลัพธ์ของสามปีที่ผ่านมาไปแล้ว ท่านรู้ว่านี่คือทฤษฎีอะไรล่ะ”
“ผมรู้ ออกไป”
ขับไล่คนทั้งหลายออกไป หลงถิงล้มลงไปนั่งอยู่บนโซฟา หลงเซียว…… หลงเซียว…….ตกลงว่าเขาอยากจะทำอะไรกันแน่!
ในเวลานี้ หลงเซียวกำลังนั่งอยู่ที่โรงน้ำชาส่วนตัวนอกเมืองทางตะวันตกในเมืองหลวง เครื่องน้ำชาสไตล์โบราณ น้ำไหล จ้อกจ้อก ไหลอย่างค่อยๆ เขาชิมเองดื่มเอง ชิมเล่นอย่างเอ้อระเหยลอยชายด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง
และสายเข้าที่เป็นเบอร์ของพ่อ ดังขึ้นครั้งที่สิบแล้ว
นิ้วมือของเขาลูบไปเบาๆหนึ่งที รับขึ้นมาอย่างหย่อนยาน
“พ่อ มีเรื่องอะไรหรือ?”
ติดแล้ว!
หลงถิงลุกขึ้นทันที รีบเร่งพูดว่า “หลงเซียว แกอยากจะทำอะไร! แกอยากจะทำอะไรเป็นพิเศษ!”
หลงเซียวขมวดคิ้ว “น้ำเสียงที่พ่อพูดกับผมในตอนนี้ ดูเหมือนไม่ค่อยสงบมาก ดูแล้วไม่เหมาะที่จะคุยกัน”
“แก……….ดี แกอยากจะทำอะไร พูดสิ”
หลงเซียวเทน้ำ เกิดเสียงกังวาน จ้อกจ้อก “ผมเตรียมชาต้าหงเผา ที่ดีเยี่ยมกาหนึ่ง ไม่รู้ว่าท่านสนใจที่จะชิมด้วยกันไหม”
ทางนี้หลงถิงไฟไหม้ถึงคิ้ว เขาถึงขนาดเรียนเชิญเขาดื่มน้ำชาหรือ?
“แกรีบกลับมา!”
“ดูเหมือนว่าท่านไม่อยากดื่ม งั้นช่างมันเถอะ”
เขากำลังคุกคามหลงถิงอยู่ คุกคามที่ตีหน้าตาย
หลงถิงสงบลมหายใจ พยายามไม่ให้ตัวเองโมโหอีก “แกอยู่ที่ไหน?”
ไม่ว่าเขาจะเรียกร้องอะไร อยู่ภายใต้สภาพการณ์ในตอนนี้ เขาล้วนไม่สามารถสู้กับเขา บริษัท MBK ต้องการเขา ต้องการหมากรุกเม็ดนี้!
“โรงน้ำชา นอกเมืองตะวันออก ”
“ได้! ผมจะไป!”
หลงเซียววางสายลง เสียงเข้มต่ำพูดช้าๆว่า “หยังเซิน คุณเคยเล่นหมากล้อมไหม?”
หยังเซินที่ยืนอยู่ข้างๆพยักหน้า “เคยเล่น”
หลงเซียวจิบดื่มชาคำเล็กๆคำหนึ่ง “ความสนุกของการเล่นหมากล้อมคืออะไรหรือ? รู้ไหม?”
พูดตรงๆว่า หยังเซินไม่เข้าค่อยรู้ “เรื่องนี้…….ก็คือชนะฝ่ายตรงข้ามมั้ง”
“ชนะ จะต้องชนะอยู่แล้ว แต่ว่าล้อมรอบฝั่งตรงข้ามไว้ในเขตล้อม ให้เขามีความหวังนิดๆ ค่อยปิดทางออกของฝั่งตรงข้ามให้ตาย ดึงหมากรุกของเขาออกทีละเม็ดทีละเม็ด เอาหมากรุกของตนเองเติมเต็มกระดานหมากรุก ยึดครองช่องทั้งหมดทีละช่องทีละช่อง นี่จึงเป็นความสนุกที่ใหญ่ที่สุด”
หยังเซินไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ไอคิวของประธานสูงเกินไป คนขับรถตัวเล็กๆแสดงออกถึงว่าไม่สามารถเข้าใจ “อย่างนี้…….ลักษณะฟังแล้วเหมือนดูดีมาก”
“ย่อมดีมากอยู่แล้ว”
หลงเซียวจ้องมองนาฬิกาข้อมือหนึ่งที “ออกไปก่อนเถอะ อีกสักครู่ไม่ว่าจะได้ยินอะไรล้วนไม่อนุญาตให้เข้ามา”
หยังเซินพยักหน้า “ได้ครับ ท่านประธาน”
——
ลั่วหานได้พักผ่อนอยู่ในบ้านสองวัน ปรับตัวเองจากการพักร้อนจนถึงสภาพการทำงาน เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขับรถไปโรงพยาบาล
เธอเพิ่งถึงห้องโถงใหญ่โรงพยาบาล มีหมอกับพยาบาลไม่น้อยคึกคักเจี๊ยวจ๊าวเดือดพล่านทันที ร้อง โอ้วโอ้ว เหมือนดั่งเจอกับดารา
“ว้าว! หมอฉู่! หมอฉู่คุณกลับมาแล้ว! หมอฉู่! ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!”
“หมอฉู่! หมอฉู่! ดีมากเลย!”
“หมอฉู่ พวกเรารักคุณ พวกเรารักคุณ!”
หางตาลั่วหานเป็นตะคริว ดวงตาที่ฉลาดสดใสมองไปยังกลุ่มคนที่ตื่นเต้นดีอกดีใจอย่างมึนงง “เป็นยังไงแล้วหรือ? ฉันติดหนี้พวกคุณหรือ?”
“ไม่ใช่ไม่ใช่! หมอฉู่ คุณเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของพวกเราไง!”
หลินซีเหวินกับหวาเทียนแค่ได้ยินว่าลั่วหานมาถึงห้องโถงใหญ่ของโรงพยาบาล ทั้งสองคน โป้งป้าง โยนประวัติคนไข้ลง คนหนึ่งวิ่งเร็วกว่าอีกคนหนึ่ง บุกเข้าไปในลิฟต์แทบจะเหมือนบิน ยิ่งบ้าคลั่งดั่งล้อเล่นกับชีวิต ปุ้งปุ้ง ปั้งปั้ง เหยียบพื้นวิ่งไปถึงห้องโถงใหญ่
“ไอดอล!”
“หมอฉู่!”
หลินซีเหวินกับหวาเทียนตะโกนพร้อมกันเสียงหนึ่ง ผลักฝูงชนออกเบียดเข้าไปตรงกลาง ดึงแขนของลั่วหานไว้คนละข้าง
ลั่วหานงงแล้วงงอีก “เป็นอะไรกันแน่? อย่าทำให้ฉันตกใจ”
หลินซีเหวินพุ่งขึ้นไปกอดลั่วหานอย่างแน่น “ไอดอล คนใกล้ชิดอ่า โครงการของพวกเราถูกเก็บกลับไปแล้ว คุณรู้ไหม?”
ตาโตที่งดงามของลั่วหานตื่นตะลึงจนหยีไปหนึ่งส่วนสาม “โครงการอะไรหรือ?”
หลินซีเหวินดึงลั่วหานขึ้นข้างบน ระหว่างทางเอาคำสั่งเพิกถอนของบริษัท MBK พูดเสริมเติมไปหนึ่งรอบ เรื่องทั้งหมดในหนึ่งเดือนที่ผ่านมาพูดออกมาอย่างหมดจด
ลั่วหานดันหน้าผากไว้ “ก็แค่นี้หรือ?”
หลินซีเหวินพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง “อืม? ก็เป็นเช่นนี้ ตอนนี้ไม่เพียงแค่จะเพิกถอนเงินของศัลยกรรมหัวใจ ยังเตรียมพร้อมที่จะเพิกถอนโครงการการกุศลอื่นๆหลายอย่างจนหมด เงินของพวกเราถูกตัดขาดแล้ว”
ลั่วหานพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว”
หวาเทียนพูดว่า “คุณคิดว่าจะทำยังไงดีล่ะ?”
ลั่วหานดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง เปิดคอมพิวเตอร์ที่ไม่ได้เปิดเครื่องมาหนึ่งเดือนกว่า “แน่นอนต้องขอเงินกับคนที่มีเงิน ขออำนาจกับคนที่มีอำนาจ เอาประวัติคนไข้ในเดือนนี้มาให้ฉันก่อน”
หลินซีเหวินกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก “ไอดอล คุณไม่ไปเอาเงินก่อนหรือ?”
“รีบอะไรล่ะ? แม่น้ำใหญ่น้ำท่วมแม่น้ำเล็กเต็ม รอก่อนเถอะ เอาเอกสารมาให้ฉัน อีกสองชั่วโมงประชุม ใช่แล้ว ไปบอกกับหมอถัง ฉันกลับมาแล้ว เคสผ่าตัดที่อยู่ในมือเขาแบ่งให้ฉันครึ่งหนึ่ง”
หลินซีเหวินจ้องมองหวาเทียน “……..”
“ยังอึ้งอยู่ทำอะไรหรือ? เงินจะมีเอง โครงการจะไม่เกิดอะไรขึ้น ฟ้าทับลงมาแล้วมีคนตัวสูงไปดันไว้อยู่ล่ะ”
ใช่สิ สามีของเธอจะกลับไปฆ่าบริษัท MBK แล้ว โครงการเล็กๆ แขวนไว้ในใจทำไม?
——
หลงถิงมาถึงโรงน้ำชา โมโหจนยกเท้าเตะประตูของห้องพิเศษบนชั้นลอยออก ชุดสูทสีดำอยู่ดีๆบุกเข้าไป ปกคลุมแสงไฟไปบริเวณหนึ่ง
“หลงเซียว อะไรของแกหน่ะ!”
หลงเซียวที่นั่งไขว้ขาอยู่บนเบาะ เทน้ำชาแก้วเล็กๆแก้วหนึ่ง วางอยู่ตรงข้าม “ท่านมาแล้ว ชาเพิ่งเสร็จ นั่งลงดื่มดูสิ”
หลงถิงจับแก้วชาเล็กๆที่ละเอียดอ่อน เพี๊ยง โยนลงไปบนพื้นน้ำชาถูกเขาสาดกระจายเต็มพื้น แก้วที่ละเอียดอ่อนเด้งอยู่บนพื้นสองครั้งแต่ไม่แตก
หลงเซียวขมวดคิ้ว ก็เทแก้วที่สองอีก “ดูแล้วก่อนที่จะดื่มน้ำชา พ่อชอบดื่มคารวะเพื่อนเก่าก่อน ก็ดีเช่นกัน”
เพื่อนเก่าไง…….เขารู้ เขาก็รู้เช่นกัน
“หลงเซียว กลับไปกับผมเดี๋ยวนี้”
“กลับไปหรือ? ผมเป็นคนที่ถูกบริษัท MBK ไล่ออกจากประตู ไม่มีหน้ากลับไปจริงๆ พ่อหาผิดคนแล้ว” หลงเซียวหยิบแก้วน้ำชาที่ละเอียดอ่อนขึ้นมา นิ้วที่เรียวยาวดูงามลูบไล้ตามข้างแก้วน้ำชา ยิ้มราบเรียบอยู่
“เพี๊ยง!”
หลงถิงหยิบแก้วขึ้นมาครั้งที่สอง โยนลงบนพื้นแตกกระจาย
“แกอย่าคิดว่าตนเองเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่อะไร อย่าเก๊กท่าอยู่ต่อหน้าผม หลงเซียว บริษัท MBK สามารถให้แกสมหวัง ก็สามารถทำร้ายแกเช่นกัน ไม่มีบริษัท MBK แกก็ไม่ได้เป็นอะไรเช่นกัน”
หลงเซียวเทชาแก้วที่สามให้ดีๆ ยกแขนยาวขึ้นมาส่งไป “พ่ออารมณ์แรงมาก อีกทั้ง ผมได้พูดว่าผมยิ่งใหญ่ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ ? ตรงกันข้าม สำหรับบริษัท MBK มากล่าวแล้ว ผมเพียงแค่คนที่ไม่มีความสำคัญคนหนึ่งเท่านั้น เรียกแล้วก็มาไล่แล้วก็ไป หรือว่าไม่ใช่ล่ะ?”
เขากำลังตบหน้าเขาอยู่ ง่ายๆตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม เรียบง่ายคล่องแคล่วปราดเปรียว
หลงถิงจ้องมองแก้วน้ำชานั้น สายตาสามารถทำให้ชาร้อนแช่แข็งกลายเป็นน้ำแข็งหนึ่งก้อน “ ทั้งหมดล้วนอยู่ในแผนการของแก? แกรู้ว่าบริษัท MBK จะเกิดอะไรขึ้นมานานแล้ว”
หลงเซียวยิ้มเบาๆอย่างบริสุทธิ์ใจ “พ่อดื่มน้ำชาก่อนเถอะ แขนของผมยกจนเมื่อยสักหน่อยแล้ว”
หลงถิงเหล่มองหนึ่งที “แก……”
ยังไง เขาไม่รับมาก็ไม่ได้
ทั้งสองนั่งไขว้ขาตรงข้ามกัน หลงถิงไม่ข่มอารมณ์ร้อนไว้ก็ไม่ได้ แค่ว่าแก้วน้ำชานั้น ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีอารมณ์ดื่ม
“ท่านอยากให้ผมกลับไปบริษัท MBK จัดการการจลาจลของผู้ถือหุ้น ช่วยบริษัท MBK กอบกู้ความเสียหายช่วงนี้กลับมาหรือ?” หลงเซียวแทรกเข้าไปตรงๆ พูดตรงจุดมุ่งหมายของเขาโดยตรง
หลงถิง ฮึ เย็นชา “แกล้วนรู้แล้วเป็นดังที่คิดไว้จริงๆ”
“พ่อเสือไม่มีลูกหมา ผมเรียนรู้กับพ่อมา”
ใบหน้าหลงถิงบึ้ง “ในเมื่อแกล้วนเข้าใจ พวกเราเป็นคนที่อยู่ด้านสว่างไม่พูดคำด้านมืด ผมให้แกรีบกลับไปบริษัท MBK จัดการวิกฤติ รวมกับโครงการของเมืองเจียงเฉิงกับอเมริกาด้วย”
หลงเซียวเยาะเย้ย “เหอะๆๆ!” เขาหัวเราะจนงดงามโดยพลการ เสียงเย็นชาประชดประชันมาก “ความอยากของพ่อ ไม่ใหญ่เกินไปแล้วหรือ”
หลงถิงเหล่ตามองอย่างโหดร้ายหนึ่งที “หลุมของแก แกไปถมเอง”
“โอ๊ะ? ผมจำได้ว่าโครงการของอเมริกาผมมอบให้เสี่ยวจื๋อแล้ว โครงการของเมืองเจียงเฉิงผมก็ยกสิทธิ์ให้กับพี่ชายแล้วเช่นกัน กลายเป็นหลุมของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ?”
“แกยังแก้ตัว! แกเอาโครงการของเมืองเจียงเฉิงมอบให้หลงยี่ เขาสมองเลือนรางเซนต์เอกสารไปมั่ว คิดไม่ถึงแกวางกับดักให้เขาลง”
“โอ๊ะ? ก่อนที่จะเซนต์เอกสาร หรือว่าพี่ชายไม่ได้ดูให้ละเอียดหรือ? โอ๊ะ ใช่แล้ว พี่ชายร้อนใจเกินไปจริงๆ เซนต์ชื่อของตนเองโดยตรง ยังไง นี่ก็ถือว่าเป็นความผิดของผมหรือ?”
นิ้วของหลงเซียวลูบตามข้างๆของแก้วน้ำชาเล็ก นิ้วที่เรียวงามกับแก้วหยกขาวเสริมกันได้เด่นชัดยิ่งขึ้น
หน้าอกของหลงถิงหงุดหงิดโมโหจนดั่งไฟแรง “หลงเซียว แกอย่าดีใจจนเหลิง!”
“ตอนนี้พ่อพูดกับผม เกรงใจสักนิดหน่อยดีกว่า ผ่านการต่อสู้ในครั้งนี้ พ่อคงมองออกได้ คือบริษัท MBK ออกจากผมไม่ได้ แต่ไม่ใช่ผมออกจากบริษัท MBK ไม่ได้ ยังมี ตอนนี้บริษัท MBK เสียหายอย่างมากไม่สมบูรณ์ ผมไม่สนใจที่จะยุ่งด้วยจริงๆ”
วางกลยุทธ์ของเขา ความสงบนิ่งใจเย็นของเขา กับความโมโหของหลงถิงไม่เหมือนกันโดยสิ้นเชิง ท่าทีอย่างเงียบสงบแบบนี้ ทำให้หลงถิงใจวุ่นวาย
เขาคาดเดาเขาต่ำเกินไป
“แกอยากจะได้อะไรหรือ? พวกเราสามารถตกลงเงื่อนไขกัน” มือของหลงถิงถือถาดแก้ว น้ำชาสีน้ำตาลในแก้วสะท้อนแสงเย็นของเขา
หลงเซียววางแก้วลง “แม้แต่บริษัท MBK ล้วนไม่ได้อยู่ในสายตาผม พ่อหยิบเงื่อนไขอะไรออกมาได้อีกล่ะ?”
“โอ๊ะ? บริษัท MBK ไม่ได้อยู่ในสายตาของแกจริงๆหรือ? เหอะๆ บริษัท MBK สามารถเหยียบบริษัทฉู่ซื่อ บริษัทโม่ซื่อด้วยเท้าเดียว!”
“อู้……..” หลงเซียวออกเสียงตื้นๆหนึ่งคำ “อย่างนี้หรือ ได้ งั้นก็ลองคุยกันดูสิ ให้ผมไปบริษัท MBK จัดการความยุ่งเหยิงทั้งหลาย ท่านสามารถให้ผมอะไร”
ในใจหลงถิงพ่นไฟแรงออกมา ชาต้าหงเผา ที่ดีขนาดไหนก็ดับไม่ได้ “แกยังเป็นประธานของบริษัท MBK ขุนนางคืนสู่ตำแหน่งเดิม”
“เหอะๆ” หลงเซียวหัวเราะ “ดูเหมือนไม่ค่อยดึงดูดใจเท่าไหร่”
มือของหลงถิงกำแล้วกำอีก “หรือว่าแกอยากจะเอาตำแหน่งของผมหรือ?”
