ตอนที่ 496 สายเลือดหนึ่งเดียว
ทั้งดิ้นรน อดทนและยึดมั่น หยวนชูเฟินได้ย้อมเรื่องอดีตในสมองอีกครั้งหนึ่ง
หลับตาปุ๊บ ลืมตาปั๊บ เกิดน้ำตาที่ร้อนแรงอีก
“ถ้าหากว่าตอนนั้นพวกเราล้วนอยู่ในสหรัฐอเมริกา มันก็อาจจะไม่เกิดเรื่องพวกนี้แล้ว……”น้ำเสียงของเธอได้แหบแห้งเพราะการพูดคุยและความเศร้าโศกที่เกิดขึ้น
น้ำตาของลั่วหานก็ทนไม่ไหวอีกแล้ว หลายออกมาจากขอบตา ไหลลงมาอย่างหนักแน่น และตกอยู่ในข้างแก้มของเธอ”แม่ ทุกสิ่งล้วนมีต้นเหตุอยู่ การย้อนกลับตัดสินใจใหม่นั้นอาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด ถ้าหากว่าพวกคุณไม่ได้ออกจากสหรัฐอเมริกาเหมือนกันในตอนนั้น ก็อาจจะไม่ได้เจอกันอีก ไม่ใช่เหรอ?”
หยวนชูเฟินพยักหน้า น้ำตาไหลออกมาเยอะกว่าเดิม”ปีนั้นอายุยังน้อยอยู่ งมงายเกินไป คิดแต่จะบินออกไปมองโลกกว้างเอง”
ใช่ไง หลายๆคนล้วนเหมือนกัน โรงเรียนแต่อยู่หน้าบ้านเยอะขนาดนั้น ที่มีชื่อเสียงก็มีมากพอ แต่กลับยินดีที่จะเดินทางหลายพันไมล์ไปยังต่างประเทศซึ่งเป็นสถานที่เราไม่คุ้นเคยมาก่อน
หลงเซียวเช็คน้ำตาในมุมตาของเธอ น้ำเสียงก็แหบแห้งเล็กน้อย”ลั่วลั่วพูดถูกต้องครับ ถ้าปีนั้นพวกคุณล้วนอยู่ในสหรัฐอเมริกา ก็อาจจะไม่ได้เจอกัน ทุกอย่างล้วนไปตามชะตากรรม”
หยวนชูเฟินหลับตาลง เสียใจมากๆ”ทุกอย่างล้วนไปตามชะตากรรม ไม่มีใครสามารถรอดพ้นได้จากหายนะของชะตากรรม”
เธอครุ่นคิดต่อ”ช่วงสมัยที่พ่อของพวกคุณเรียนอยู่มหาลัยปีที่4ก็เกือบจะอยู่แต่ในนิวยอร์ก ส่วนฉันเนื่องจากอีกสองเทอมก็จะจบการศึกษาเลยมีเรื่องต้องจัดการอีกมากมาย เลยต้องอยู่ในโรงเรียน ตอนแรกๆฉันได้รับสายของเส้าเอินทุกวัน ไม่ว่าเขาได้พบเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ล้วนเล่าให้ฉันฟัง ต่อมาเขายุ่งงานมากขึ้น ฉันก็ยุ่งกับการเรียนด้วย เลยติดต่อกันน้อยลงแล้ว”
ลั่วหานเข้าใจคร่าวๆแล้ว”พ่อได้เกิดเรื่องในช่วงเวลานั้นใช่ไหม?”
หยวนชูเฟินพยักหน้า”สองปีแรกที่เรียนอยู่มหาลัยเส้าเอินก็เกือบจะเรียนจบหลักสูตรทั้งสี่ปี ตอนนั้นฉันเลยยื่นข้อเสนอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของสหรัฐอเมริกา ปีที่สองทั้งปีล้วนอยู่แต่ในสหรัฐอเมริกา พอแลกเปลี่ยนเสร็จฉันก็กลับที่อังกฤษ ส่วนเส้าเอินยังอยู่ที่สหรัฐอเมริกา แต่ระยะห่างก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเรา ฉันก็รู้สถานการณ์ของเขาได้อย่างชัดเจน”
หลงเซียวพูด”แล้วต่อจากนี้ไปล่ะ?พ่อเกิดอะไรขึ้น?”
หยวนชูเฟินหลับตาลง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พูดชื่อคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ซึ่งเป็นชื่อที่ทุกคนล้วนรู้หมด”ต่อมา พ่อของคุณและเพื่อนร่วมชั้นของเขาได้หาคนมาลงทุนทำธุรกิจในแมนฮัตตัน จนธุรกิจเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และก็ได้พบกับหลงถิงที่เดินทางจากประเทศจีนไปสหรัฐอเมริกาเพื่อหาโอกาส”
หลงถิง?!
สองคำนี้กลายเป็นฟ้าแลบฟ้าร้องผ่าลงมา ทำให้บรรยากาศในห้องป่วยเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!
มือของหลงเซียวกำไว้อย่างแน่น ราวกับกำลังเตรียมพร้อมอยู่!
หยวนชูเฟินปิดคลุมหน้าเอาไว้”พ่อของพวกคุณแม้ฉลาดมาก และเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านธุรกิจลงทุนด้วย แต่จุดอ่อนของเขาก็คือใจอ่อน เชื่อใจคนอื่นง่ายเกินไป เขาได้รู้จักหลงถิงในเวลาที่สำคัญที่สุดของการจัดหาเงินทุน พวกเขาล้วนเป็นชายหนุ่มที่กระฉับกระเฉงทรงพลัง ล้วนอยากจะทำธุรกิจใหญ่ พ่อคุณเชื่อถือหลงถิง จึงชวนเขาเข้ามาในบริษัทของตัวเอง”
หลงเซียวหลับตาลง พอฟังถึงที่นี่ เขาจะเกือบจะเข้าใจหมดแล้ว ไม่อยากให้คุณแม่ต้องเจ็บปวดอีก ดังนั้นเลยพูดว่า”แม่ ฉันรู้แล้ว เรื่องต่อมาคุณไม่ต้องพูดฉันก็เข้าใจ แม่ อย่าพูดแล้ว”
ลั่วหานดึงผ้าคลุมไหล่บนร่างของหยวนชูเฟินให้ดี ห่อคลุมเธอไว้”แม่ พวกเราเข้าใจแล้ว บริษัทของคุณพ่อถูกหลงถิงแย่งไปในตอนนั้นใช่ไหม?”
หยวนชูเฟินทั้งเจ็บปวด ทั้งจมปัญญา ในที่สุดก็ส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง เวลาที่เขาส่ายหัว น้ำตาก็หล่นลงไม้อีก”พวกคุณคิดง่ายเกินไปแล้ว ถ้าเป็นแค่แบบนี้ จะมีความแค้นอยู่ในใจฉันมาสามปีสิบได้ยังไง?ถ้าง่ายแบบนั้นจะมีคดีความฆาตกรรมเกิดขึ้นในตระกูลมู่ได้ยังไงล่ะ?และ…….”เธอเจ็บปวดใจจนสุดๆ ไม่สามารถพูดเสร็จเลยครั้งเดียว หยุดไปสักครู่หนึ่งถึงพูดต่อว่า”และจะมีการล้มละลายของตระกูลหยวนเกิดขึ้นได้ยังไงล่ะ?”
ตระกูลหยวน?
ใช่แล้ว ยังมีตระกูลหยวน
หลงเซียวโตมาป่านนี้ ยังไม่เคยได้ยินคุณแม่พูดถึงคนในครอบครัวของตัวเอง ตอนเด็กๆถามคุณแม่ว่าทำไมคุณตาคุณยายถึงไม่มาเยี่ยมเขา คุณแม่ก็แค่หาข้ออ้างบอกเขาว่า คุณตาคุณยายล้วนไม่อยู่แล้ว
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นไป ทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลหยวน เธอก็ไม่พูดอีกแล้ว หลงเซียวก็เป็นเด็กที่เชื่อฟัง คุณแม่ไม่ยอมพูดถึง เขาก็เลยไม่ถามอีก
“แม่หมายความว่า การล้มละลายของตระกูลหยวนและคดีความฆาตกรรมของตระกูลมู่มีความเกี่ยวข้องกันเหรอ?”ลั่วหานมองไปที่หลงเซียว และถามหยวนชูเฟิน
หยวนชูเฟินส่ายหน้าด้วยความไม่แน่ใจ”ฉันไม่รู้ว่ามีความเกี่ยวข้องกันโดยตรงหรือเปล่า แต่สองเรื่องนี้มันบังเอิญเกินไป โธ่……พ่อจองของพวกคุณชวนหลงถิงเข้ามาในบริษัท ให้เขาเป็นผู้รับผิดชอบด้านการจัดหาเงินทุนหลงถิงเป็นคนฉลาดแกมโกง และรู้จักประจบสอพลอคนอื่น เขาใช้ทรัพยากรที่พ่อคุณมอบให้ ในไม่นานก็ได้สร้างวงของตัวเองขึ้นมา”
ฉลาดแกมโกง และรู้จักประจบสอพลอคนอื่น นี่เป็นความสามารถของนักธุรกิจจีนที่มีอยู่ติดตัวเสมอ!
ไอ้เหี้ย!
“พ่อของคุณเรียนอยู่ที่ประเทศอังกฤษ จึงได้รับอิทธิพลจากประเพณีสุภาพบุรุษดั้งเดิมของอังกฤษ เขาไม่ชอบแย่งชิงกับคนอื่น ไม่ชอบคิดแผนใส่ร้ายผู้อื่น แค่อยากจะทำธุรกิจอย่างเรียบง่าย แต่หลงถิงกับคนที่เข้ามาบริษัททีหลังมีความคิดที่แตกต่างจากเขาอย่างสิ้นเชิง”
พอดีในเวลานี้ จู่ๆโทรศัพท์ของหลงเซียวก็ดังขึ้นมา เขาหยิบโทรศัพท์มาดู”เสี่ยวจื๋อโทรมา”
หยวนชูเฟินก้มลงเล็กน้อย”รับเถอะ”
หลงเซียวกดปฏิเสธการรับสาย”แต่ฉันค่อยโทรกลับให้เขา”
หยวนชูเฟินถอนหายใจออกมา หัวเราะพร้อมพึมพำ”หลงจื๋อ หลงจื๋อ……เฮอเฮอ”เหมือนจะนึกถึงเรื่องยาวนานที่ทำให้ตัวเองเศร้าโศกมาก เธอยิ้มอย่างขมขื่นมาก
“ต่อจากนั้นอีกสองเดือน จู่ๆหลงถิงก็มาบอกกับพ่อคุณว่าเขาจะออกจากบริษัท เขาเตรียมจะก่อตั้งบริษัทของตัวเอง พ่อของคุณรู้สึกว่าหลงถิงเป็นคนมีความสามารถและอาจจะไปได้ไกล เลยให้กำลังใจเขา แถมยังนำเงินหนึ่งแสนดอลลาร์จากเงินออมของตัวเองไปเผื่อฉุกเฉินให้เขาด้วย”
ลั่วหานเงยหน้าขึ้นไปมองหลงเซียว บนหน้าผากของเขาได้มีเส้นเลือดดำโผล่ขึ้นมาแล้ว
“บริษัทที่หลงถิงก่อตั้ง เป็นMBKหรือเปล่า?”
“ไม่ใช่ หึหึ…..”หยวนชูเฟินหัวเราะเยาะออกมา รู้สึกว่าเรื่องพวกนั้นที่ผ่านมาล้วนประชดมาก”บริษัทที่หลงถิงก่อตั้งขึ้นในตอนนั้นเป็นเพียงแค่บริษัทสำเร็จรูปเท่านั้นเอง”
“สำเร็จรูป?”หลงเซียวขมวดคิ้ว
“เออ แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่า ชายหนุ่มที่มองขึ้นไปแล้วเรียบง่ายและซื่อสัตย์มาก จะมีเล่ห์เหลี่ยมในใจมากขนาดนั้นล่ะ?เขาใช้บริษัทสำเร็จรูปแห่งหนึ่งกลืนบริษัทของพ่อคุณลงไปด้วย มันน่ากลัวไหม?เซียวเอ๋อ”
หน้าผากของหลงเซียวจู่ๆก็มีเส้นเลือดดำโผล่ขึ้นมา โผล่ออกมาจากผิวหนังส่วนลึก ซึ่งน่าหวาดกลัวมาก!
“ชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน!”
ไอ้เหี้ย!นี่เป็นสิ่งที่เจ้าเล่ห์อย่างหลงถิงถึงจะไปทำ!
หยวนชูเฟินพยักหน้า”ตอนนั้นไม่มีใครรู้ว่า ก่อนที่ออกจากบริษัทของพ่อคุณ เขาก็ได้ขโมยแผนการรวมทุนของพ่อคุณ และติดต่อกับบริษัทร่วมทุนหลายแห่งในวอลล์สตรีทโดยข้ามพ่อคุณ เขายังได้ขายความลับทางธุรกิจของพ่อคุณไปให้บริษัทแห่งอื่น เวลาสั้นๆแค่เดือนเดียวเอง บริษัทของพ่อคุณก็ขาดทุนไปแล้วเยอะมาก การรวมทุนก็ทำไม่สำเร็จ ส่งผลให้บริษัทของพ่อคุณล้มละลาย”
ความรุนแรงและน่าหวาดกลัวของเรื่องนั้นแม้จะอธิบายออกมาเป็นคำพูด ก็ไม่สามารถจินตนาการได้ครบถ้วนหรอก
หลงเซียวเจ็บใจจนราวกับถูกมีดบาด มือยังคงจับโทรศัพท์อยู่อย่างแน่น เนื่องจากใช้แรงมากเกินไป เส้นเลือดดำบนหลังมือจึงโผล่ขึ้นมาแถบหนึ่ง ส่วนเล็บมือซีดขาวมาก
มือของลั่วหานคลุมมือเขาไว้ และตบเบาๆอย่างอ่อนโยน
หยวนชูเฟินเช็ดน้ำตาออก และใช้ทิชชู่เช็ดที่จมูกอีก”เมื่อได้ยินสิ่งเหล่านี้ ฉันจึงจากอังกฤษกลับมาที่สหรัฐฯ และได้เห็นเส้าเอิน……พวกเราแยกจากกันสองสามเดือน เขาผอมไปเยอะเลย.ตอนนั้นเขานั่งอยู่ในบริษัทคนเดียว ข้างๆไม่มีคนอยู่แม้แต่คนหนึ่ง เมื่อได้เห็นเขา หัวใจของฉันก็เกือบจะขาดไปด้วยแล้ว……”
เธอจับคลุมหัวใจเอาไว้ แต่ยังคงเจ็บแสบอยู่ ยังคงทนไม่ไหว
“วันนั้น เส้าเอินบอกว่า ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว คุณยังยอมแต่งงานกับฉันไหม?ฉันยังไม่ทันได้คิดก็ตอบว่ายอม ฉันบอกว่า เราแต่งงานกันทันทีเลย แล้วรีบกลับไปที่อังกฤษ ไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว พวกเราตกลงกันว่า จะออกไปจากสหรัฐฯพร้อมกัน พวกเราจะแต่งงานกัน แต่ต่อมา……”
หยวนชูเฟินร้องหนักอย่างหนัก ตั้งแต่แต่ป่านนี้ไป อารมณ์ของเธอถูกระเบิดออกมาอย่างสิ้นเชิง เสียงร้องไห้ดังก้องอยู่เป็นเวลานานมาก
หลงเซียวอุ้มเธอไว้ นำศีรษะของหยวนชูเฟินวางบนไหล่ของตัวเอง และตบหลังเธออย่างเบาๆทีละครั้ง
“หลังจากตัดสินใจแล้ว อีกหลายวันผ่านไปฉันได้กลับไปที่ตระกูลหยวน แต่จู่ๆคุณตาคุณยายพวกคุณกลับมาบอกกับฉันว่า พวกเขาหวังว่าฉันจะแต่งงานกับหลงถิง ตอนนั้นฉันไม่รู้เรื่องสักอย่าง แถมยังไม่เคยได้เห็นหน้าหลงถิงด้วย”
อะไรนะ?!
“คุณตาคุณยาย?!พวกเขารู้จักกับหลงถิงได้ยังไง?”ลั่วหานรู้สึกมึนงงมาก
หยวนชูเฟินอธิบายว่า”หลงถิงหาคนมารวมทุนได้ เลยกลายเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในวอลล์สตรีทอย่างรวดเร็ว เขาไปหาคุณตาคุณยายของคุณ และส่งสินสอดขอแต่งงานกับฉัน ตอนนั้นเส้าเอินเพิ่งจะล้มละลาย คุณตาคุณยายของคุณกลัวว่าฉันยังจะไปหาเขาอีก ก็เลยเห็นด้วยกับข้อเสนอของหลงถิง แต่ฉันไม่ยอม แม้ต้องตายฉันก็ไม่ยอม!”
หลงเซียวและลั่วหานเงียบขรึม ความแค้นระหว่างคนรุ่นเก่า พวกเราไม่สามารถแสดงความคิดเห็นออกมาได้อย่างง่ายดาย
หยวนชูเฟินพูดต่อ”คืนที่ฉันกับเส้าเอินตัดสินใจจะหนีนั้น หลงถิงก็อยู่ในตระกูลหยวน เขาถูกเชิญชวนเข้าร่วมงานเลี้ยงของตระกูลหยวน คืนนั้น……คืนนั้น……”
เงียบขรึมกันอีก เป็นความเศร้าโศกที่ยาวนานอีกครั้ง และความนานนี้เหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุด
“คืนนั้น……ต่อมาเป็นยังไงฉันจำไม่ได้แล้ว แต่ว่า พอฉันตื่นขึ้นมา ได้นอนอยู่บนเตียงกับหลงถิง พวกเราสองคนได้……”
ไอ้เหี้ย!
ไอ้เหี้ยเอ้ย!ไอ้สัตว์ร้าย!!
หยวนชูเฟินทนความเศร้าโศกที่เจ็บปวดใจสุดๆลงไป หัวใจที่แตกหักไปแล้ว แม้ผ่านไปสามสิบปี ก็ยังคงไม่สามารถรักษาไม่หาย”หลงถิงอ้างว่าเขาเองก็ไม่รู้ตัว ตอนนั้นฉันมีอารมณ์ที่ไหนมาคิดใครถูกใครผิดล่ะ ฉันรู้แค่ว่า ฉันไม่คู่ควรกับเส้าเอินแล้ว ฉันไม่เหมาะกับเส้าเอินที่สะอาดอีกแล้ว
น้ำตาของหยวนชูเฟินไหลลงมาเรื่อยๆ”ฉันไม่ได้ไปหาเส้าเอิน ฉันคิดว่า เส้าเอินคงต้องรอฉันอยู่ที่ท่าเรือนานมาก……”
ปีนั้นรักจนเข้ากระดูก แต่ต่อมาพลาดกันไป ความเจ็บปวดนี้ไม่น้อยไปกว่าการเอาซี่โครงออกมาหนึ่งซี่จากร่างกาย มันจะเจ็บปวดมากขนาดไหน?
“ต่อมา หลายๆครั้งที่ฉันอยากจะคิดสั้น แต่ทุกครั้งล้วนไม่สำเร็จ อีกไม่นานฉันก็พบว่าฉันท้องแล้ว ฉันนึกว่าเป็นลูกของหลงถิง……เพื่อลูกคนนี้ และเพราะสถานการณ์ในตอนนั้นด้วย ฉันเลยแต่งงานกับหลงถิง ฉันคิดว่า รอให้ลูกคลอดออกมาเสร็จก็จะฆ่าตัวตาย แต่หลังจากเซียวเอ๋อคลอดออกมาแล้ว ฉันถึงรู้ว่า นี่เป็นลูกของฉันกับเส้าเอิน เซียวเอ๋อเป็นลูกของฉันกับเส้าเอิน……”
เธอเอียงตัวอยู่ในอ้อมแขนของหลงเซียว ร้องไห้อย่างสุดๆ”เซียวเอ๋อ หลายๆครั้งที่ฉันคิดจะไปตาย โดยเฉพาะหลังจากพ่อคุณเสียชีวิตแล้ว ฉันยิ่งคิดจะไปตายด้วยกับเขา แต่ฉันไม่อยากจากคุณไป คุณเป็นสายเลือดเดียวของตระกูลมู่แล้ว เซียวเอ๋อ”
ขอบตาของหลงเซียวบวมแดงมาก น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาจากดวงตา เขากัดฟันไว้ น้ำเสียงที่ทุ่มต่ำเต็มไปด้วยฆาตกรรม”คนในตระกูลมู่ทั้งหมด ถูกฆ่าโดยหลงถิงใช่ไหม?”
