ตอนที่ 535 ที่รัก ไม่เจ็บไม่เจ็บนะ
สองคนที่พัวพันกันอยู่บนท้องถนน ทำให้หยังเซินอยู่ไม่สงบแล้ว เขาพูดตะกุกตะกักไปสักพัก ชี้ไปที่เกาจิ่งอานแล้วพูดว่า “ท่านประธาน นั่นมันคุณเกาท่านประธานของอึนเคอไม่ใช่เหรอ？เขากำลังมีปัญหาอะไรหรือเปล่า？”
หลงเซียววางขาซ้อนกันอีกครั้ง เอนหลังอย่างสบายๆบนเบาะหลัง พร้อมกับรอยยิ้มอย่างคลุมเครือที่มุมปาก “ใช่ เขากำลังมีปัญหาจริงๆ”
เมาแล้วรังแกคนอื่น เกรงว่ามาขอโทษตอนนี้คงจะไม่ราบรื่น？แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ปล่อยให้เกาจิ่งอานที่อยู่ยงคงกระพันในทุกโอกาสมาโดยตลอดเจอปัญหายากๆบ้างแล้ว ซึ่งก็จะเป็นผลดีต่อพัฒนาการทางความรักของเขาในอนาคต
ผู้ชายเจ้าชู้ชอบเถลไถลคนนี้ ถึงเวลาที่จะได้ประลองฝีมือกับผู้หญิงแล้ว
หยังเซินไม่รู้ว่าควรจะยิ้มหรือร้องไห้ดี “ท่านประธาน นี่มันไม่ถูกหรือเปล่า？คุณเกาเป็นหนุ่มโสดรูปทองที่โด่งดังมาก เขาตามจีบแฟนสาวน่าจะไม่มีปัญหาอะไรที่สามารถกีดขวางได้ถึงจะถูก แต่ผมดูแล้วเหมือนว่าหญิงสาวจะไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่นะ”
หยังเซินยื่นศีรษะออกไปดูอย่างสอดรู้ หลังจากสังเกตไปสักพักเห็นว่าสถานการณ์ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยดีต่อเกาจิ่งอานสักเท่าไหร่ หญิงสาวดูเหมือนจะไม่ค่อยจะยอมรับ
หลงเซียวยิ้มเยาะ เขาอารมณ์ดี และใส่ใจเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องของเกาจิ่งอาน “ไม่ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะชอบวิธีนี้กัน ปกติเกาจิ่งอานทำเรื่องไม่ดีมากเยอะ ถึงเวลาที่จะมีคนมาสั่งสอนเขาบ้างแล้ว”
โจวโร่หลินเหรอ？
นิ้วของหลงเซียวเคาะอยู่บนหัวเข่าทีสองทีอย่างสบายๆ เมื่อมองแวบแรกหญิงสาวคนนี้ดูธรรมดาไม่ได้สวยงาม และไม่ได้เป็นประเภทที่ดูแรงดูก้าวร้าว แต่บนตัวเธอมีความเฉลียวฉลาดคล่องแคล่วอยู่ เป็นสิ่งที่ผู้หญิงทั่วไปจะไม่มี
เมื่อมองแบบนี้แล้ว ก็เข้ากันกับวิญญาณชั่วร้ายในตัวเกาจิ่งอานเหมือนกัน
หรืออาจจะเป็น เกิดมาซึ่งกันและกัน
หยังเซินถูกคำพูดของเจ้านายทำให้กระทบจิตใจไม่น้อย คิดในใจว่าท่านประธานใส่ใจกับเรื่องความรักแบบเด็กๆตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ？ไม่ค่อยถูกนะ ปกติท่านประธานจะไม่สนใจกับเรื่องรักรักใคร่ใคร่ของคนธรรมดาทั่วไปไม่ใช่หรือ？
“อย่างนั้น……ท่านประธานคิดว่า คุณเกาจะรังแกหญิงสาวคนนี้หรือไม่？เธอดูเหมือนจะไม่ค่อยมีแรงสู้อะไรมาก ” หยังเซินคนดูเหตุการณ์ที่ไม่กลัวว่าเรื่องจะบานปลาย การมองดูคนอื่นทะเลาะกันผ่านกระจกหน้ารถนี่มันสนุกมากเลยจริงๆ
หลงเซียวยิ้มอย่างนิ่งๆ “ไม่มีทาง เกาจิ่งอานไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก คุณควรจะกังวลแทนเกาจิ่งอานจะดีกว่านะ”
“ห๊ะ？”
หยังเซินถามกลับอย่างไม่เข้าใจ แต่ว่าสัญญาณไฟเขียวแล้ว เขาก็ต้องยอมสละสิทธิ์ที่จะดูความสนุกต่อไปและขับรถต่อไปในทันที แต่ก็อดไม่ได้ที่จะบ่นอยู่ในใจ เป็นไปได้อย่างไรที่ผู้ชายอย่างเกาจิ่งอานจะกลัวผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้คนหนึ่ง？
แน่นอน หยังเซินไม่รู้มาก่อนว่า ก่อนหน้านี้หลงเซียวเคยพูดกับเกาจิ่งอานมาก่อนว่า ต้องมาขอโทษโจวโร่หลินและจะต้องให้เธอให้อภัยกับเขา
มิเช่นนั้น ก็รับผิดชอบผลที่ตามมาเอง！
——
เกาจิ่งอานออกแรงจับข้อมือของโจวโร่หลินไว้แน่น ส่วนโค้งระหว่างนิ้วติดอยู่กับข้อมือเรียวของเธอ แรงเยอะจนแทบจะสามารถบีบข้อมือของคนคนหนึ่งแตกได้
สีหน้าก็บิดเบือนไปเช่นกัน “ผมว่าคุณโจว ผมก็ขอโทษคุณไปแล้ว คุณต้องการอะไรกันแน่？”
โจวโร่หลินหายใจแรงทีหนึ่ง ใช้แรงดึงข้อมือของตัวเอง แต่โดนเขาจับไว้แน่นเกินไปจนไม่สามารถดึงออกมาได้ทำได้เพียงด่าเขา “ปล่อยมือ！คุณทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน แค่คำว่าขอโทษก็พอแล้วงั้นหรือ？คุณ……ที่คุณทำนั่นมันเป็นการบังคับ！ฉันสามารถไปฟ้องคุณได้！ปล่อยมือ！คุณปล่อยมือเดี๋ยวนี้！ฉันจะบอกคุณให้นะคุณเกา ฉันไม่สนว่าคุณจะมีฐานะอะไร ตำแหน่งอะไร ฉันไม่มีทางที่จะให้อภัยคุณเด็ดขาด！”
โจวโร่หลินจ้องเบิกตากว้าง ขนตาที่ยาวและเรียงเป็นเส้นๆอย่างชัดเจนโค้งงอขึ้น ดวงตาที่แบ่งตาขาวและตาดำไว้อย่างเห็นได้ชัดนั้นเปล่งประกายแห่งความโกรธออกมา ใบหน้าที่ขาวแดงระเรื่อด้วยความโกรธ เงยหน้าขึ้นสบตากับเกาจิ่งอาน รูจมูกทั้งสองข้างหายใจรดไอร้อนใส่เขาด้วยความโมโห
เหี้ย！
ในใจของเกาจิ่งอานพังทลายเป็นบ้าเลย เหี้ยเอ๊ย คืนนั้นคนที่ถูกกระทำและถูกรังแกคือเขา คือเขาต่างหาก！นี่มันแม่งเรื่องบ้าอะไรเนี่ย！
ปรับลมหายใจให้สม่ำเสมอ เกาจิ่งอานรู้สึกว่าความอดทนของตัวเองกำลังจะหมดลงแล้ว เขาลูบหน้าผากลงมาด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วพูดอย่างสุขุมใจเย็นว่า “คุณโจว เอาแบบนี้ คุณต้องการเงินเท่าไหร่ ผมให้คุณ ตอนนี้คุณโทรศัพท์ไปให้พี่ใหญ่ของผม คุณบอกเขาว่า ปัญหาระหว่างเราได้จัดการเรียบร้อยแล้ว ผมสัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก ที่ไหนที่คุณอยู่ผมก็จะไปให้ไกลที่สุด”
เหอะเหอะ！
ดวงตาที่สดใสของโจวโร่หลินมีประกายความตื่นตระหนกของจิ้งจอกตัวน้อยอยู่ เธอจ้องมองเกาจิ่งอานโดยไม่กะพริบตา “คุณให้ฉันโทรศัพท์ให้คุณหลงแล้วบอกว่าเรื่องของเราจัดการเสร็จอย่างสงบแล้ว？”
เกาจิ่งอานเห็นแสงสว่างแห่งชัยชนะ อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า “ใช่ เพียงแค่คุณเป็นฝ่ายพูดว่าให้อภัยผมแล้ว ผมจะอยู่ให้ห่างจากคุณแน่นอน”
โจวโร่หลินส่งเสียงหึหึอยู่ในลำคอ ใบหน้าเล็กๆยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อคิดถึงครั้งแรกอันล้ำค่าของเธอที่ถูกคนเลวๆบังคับและแย่งชิงไป เธอก็แทบอยากจะฆ่าเขาให้ตาย！
“แล้วคุณจะไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไปได้ใช่ไหม？”ใบหน้าของโจวโร่หลินที่ขาวผ่อง ขยับเข้าไปใกล้เขาเล็กน้อย อัตราความอันตรายได้พุ่งสูงขึ้นในทันทีเกาจิ่งอานที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการจีบสาวถึงกับต้องถอยห่าง
“ใช่”เกาจิ่งอานกลืนน้ำลายลงคออย่างเงียบๆ คิดในใจว่าแย่แล้ว
โจวโร่หลินใช้ปลายลิ้นดันไปมาในปาก ทำให้กระพุ้งแก้มทั้งสองข้างบวมขึ้น “บนโลกของฉัน ที่นี่มีพื้นที่เล็กมาก ความเป็นไปได้ที่จะเจอคุณก็ยังมีมาก คุณว่าคุณจะไปที่ไหนถึงจะเหมาะสมหล่ะ？”
เหี้ย！
ยังจะสามารถสื่อสารกันดีๆได้อีกไหม！ถ้าไม่ก็จะใช้วิธีหยาบคายแล้ว！
เกาจิ่งอานอดทนไว้ กำหมัดแน่นแล้วปล่อยหมัดลง “คุณนี่มัน คุณมันแม่งสมองหมูชัดๆ ผมสามารถให้เงินคุณได้ ให้บ้านคุณได้ คุณนี่แม่งไม่รู้สถานการณ์เลยจริงๆ！”
โจวโร่หลินยังจะต้องรีบไปเข้างาน ไม่มีเวลาที่จะมาพูดเรื่องไร้สาระกับเขา “ให้เงินกับฉัน ให้บ้านกับฉันเหรอ？ได้สิ！ฉันขอสิบล้านล้าน เงินสด มีไหม？”
เกาจิ่งอาน：“……”
ทำไมคุณไม่ไปปล้นคลังทรัพย์สินของประเทศ！
โจวโร่หลินเม้มริมฝีปาก “ส่วนบ้านเหรอ？ฉันไม่ต้องการอะไรมาก ทางตรงถนนฉางอาน ตรงข้ามจัตุรัสเทียนอันเหมิน ไม่ต้องถึงหอประตูเทียนอันเหมิน แต่ห้องโถงใหญ่ของประชาชน สามารถให้ฉันได้ไหม？”
เกาจิ่งอาน：“……”
คุณมันโจรสาว！
โจวโร่หลินพูดจบ ออกแรงดึงมือตัวเองออกมา ยกคางขึ้นอย่างสง่างาม “คุณเการวยแล้วน่าสรรเสริญหรือยังไง ไม่เคยดูละครน้ำเน่าเหรอ？ออร่าของนางเอกมาจาก——ไม่、ก้ม、หัว、ให้、กับ、เงิน！”
คำพูดประโยคสุดท้าย เธอพูดช้ามาก แทบจะพูดออกมาทีละพยางค์ ท่าทางดูสวยสง่ามาก ภูมิใจมาก หยิ่งทระนงมาก
เหี้ย！
เกาจิ่งอานกุมขมับไว้ทั้งสองมือ กระทืบเท้า และกระทืบเท้าอย่างหนัก “โธ่เว้ย！！โจวโร่หลิน คุณคิดจะมีปัญหากับผมให้ถึงที่สุดใช่ไหม？การที่คุณมีปัญหากับผมมันมีผลดีอะไรกับคุณกันแน่？”
โจวโร่หลินโบกกำปั้นเล็กของตัวเอง ในมือถือโทรศัพท์ไว้ “ผลดีก็มีมากมายนะ คนรวยมักจะชอบใช้เงินซื้อความสบายใจไม่ใช่เหรอ？ฉันก็จะไม่ให้โอกาสนี้กับคุณ ฉันจะให้คุณรู้สึกผิดกับฉันอยู่ตลอดเวลา ทำให้ทุกครั้งที่คุณนึกถึงการกระทำเลวๆของคุณแล้ว มองเห็นตัวเองในกระจกก็จะรู้สึกคลื่นไส้ อีกอย่าง ฉันอยากให้คุณเข้าใจ ธรรมะย่อมชนะอธรรม หึ！ประวัติความเจ้าชู้ของคุณฉันไปเสิร์ชหามาหมดแล้ว ข่าวลือว่าสาวๆรอบตัวคุณเกามีมากเป็นพันๆ ขยันเปลี่ยนสาวๆมากกว่าเปลี่ยนถุงเท้าเสียอีก ต่อไปนี้ จะทำให้คุณไม่สบายใจจนตายไปเลย！”
เกาจิ่งอานรู้สึกหมดหวังมาก！ไอ้ผู้หญิงบ้า ประหลาดจริงๆ！
“คุณ……มันบ้า！” เกาจิ่งอานถูกเธอด่าจนพูดไม่ออก
โจวโร่หลินพูดจบ รู้สึกสะใจแล้ว ก็หันหลังเดินจากไป
เกาจิ่งอานเจออุปสรรคมามากมาย ครั้งนี้ถ้ายังทำไม่สำเร็จก็จะต้องไม่สบายใจต่อไปอีก จึงตัดสินใจตามไป “โจวโร่หลิน คุณยื่นข้อเสนอมาเถอะ ขอแค่ผมสามารถทำได้ จะช่วยคุณแน่นอน！”
โจวโร่หลินไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง “ลาก่อน！”
เธอเดินเร็วและเร่งรีบมาก ด้านหน้าเป็นสี่แยกถัดไป เกาจิ่งอานตามมาติดๆ เดินอีกต่อไปไม่นานก็จะถึงอาคารสำนักงานของบริษัทฉู่ซื่อแล้ว เขายังจะพยายามอะไรได้อีกหล่ะ
ไหนไหนก็ไหนไหนแล้วทำมันให้ถึงที่สุดเลย เกาจิ่งอานเอื้อมมือไปจับ……
“เฟี้ยว！！”
ตรงสี่แยก มีรถคันหนึ่งขับออกมาอย่างกะทันหัน โจวโร่หลินหลบไม่ทัน เบิกดวงตากว้างจ้องไปที่หัวรถสีดำตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ราวกับเวลาหยุดนิ่งไป ภาพตัวรถสีดำถูกหยุดชะงักไว้ในดวงตาของเธอ และดูเหมือนจะพุ่งชนเข้ามาที่ตัวเธอแล้ว
“ระวัง！”
เกาจิ่งอานมือไวตาไว กระโดดไปข้างหลังของโจวโร่หลินอย่างรวดเร็ว ยื่นมือที่เรียวยาวออกไปคว้าเธอเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเองอย่างแน่นหนา
ทันใดนั้น ร่างที่ทับซ้อนกันทั้งสองร่างก็กลิ้งไปบนท้องถนนอย่างรวดเร็ว ฝีเท้าที่ดูยุ่งเหยิงราวกับเรือประมงที่ถูกพลิกคว่ำด้วยคลื่น ปลาน้อยๆกระโดดไปมา เข้าไปในลูกคลื่น
โจวโร่หลินมองเกาจิ่งอานด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า มองทะลุเข้าไปในดวงตาที่เบิกกว้างของเขา เห็นตัวเองที่ถูกย่อขนาดอยู่ด้านใน
“พลั่ก！โคร้ม！”
ทั้งสองคนล้มลงบนพื้นพร้อมๆกัน หลังของเกาจิ่งอานล้มลงไปกระแทกบนอิฐหินชนวนอย่างจัง ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงมาจากด้านหลังของเขา และร่างกายปวดเมื่อยไปครึ่งตัว
โจวโร่หลินถูกเขากอดไว้ คนทั้งคนล้มลงไปบนตัวของเขา คางก็แทบจะชนกับคางของเขา สี่ตามองกัน ระยะห่างไม่ถึงสองเซนติเมตร
ลมหายใจหยุดนิ่ง กลั้นลมหายใจไว้ ทุกอย่างรอบข้างถูกกดปุ่มหยุดชั่วคราวไว้
โจวโร่หลินตกใจ
เกาจิ่งอานก็ตกใจเช่นกัน
“โอ๊ย！！”
เกาจิ่งอานถูกดึงสติกลับมาด้วยความเจ็บปวดตรงหลัง อดไม่ได้ที่จะทิ้งน้ำหนักตัวลงไป เมื่อทิ้งน้ำหนักตัว โจวโร่หลินก็ล้มทับลงมากด้วยเช่นกัน ริมฝีปากผ่านริมฝีปากของเขาไปโดยไม่ได้ตั้งใจ และไปจูบลงข้างที่แก้มของเขา
เนื่องจากริมฝีปากที่เย็นเล็กน้อย สัมผัสโดนผิวแบบร้อนๆทีหนึ่ง ราวกับเวลาที่ดับก้นบุหรี่ ร้อนจนสามารถแผดเผา
เกาจิ่งอานรู้สึกอึดอัดจากการกระทำโดยไม่ได้ตั้งใจของเธอ และพูดอู้อี้ว่า “คุณ……คุณจูบผม？”
“เพี๊ยะ！！”
โจวโร่หลินเงยหน้าขึ้นและตบไปหนึ่งที เสียงดังฟังชัดดังอยู่บนหน้าของเขา
บนใบหน้าเจ็บและชาไปทันที เกาจิ่งอานชะงักไปสักครู่ “เฮ้ย！ผมช่วยคุณ แต่คุณกลับตบผม？”
โจวโร่หลินพยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก หันหลังไปไม่มองเขา และไม่ให้เขาเห็นสีหน้าของตัวเอง กัดริมฝีปากล่างแล้วพูดอย่างโมโหว่า “คุณเอาเปรียบฉัน！”
เกาจิ่งอานไร้ความผิดขนาดไหน！กล้ำกลืนขนาดไหน！
“ผมเอาเปรียบคุณ？！ผมแม่ง……”เกาจิ่งอานโมโหจนไร้คำพูด “ผมแม่งกลัวว่าคุณจะโดนรถชนตายแล้วไม่มีคนช่วยผมชี้แจงข้อเท็จจริง！เหี้ยเอ๊ย ผมนี่มันทำคุณบูชาโทษจริงๆเลย！”
โจวโร่หลินรู้ว่าครั้งนี้ไม่ใช่ความผิดของเขา แต่ให้ตายอย่างไรก็ไม่มีทางยอมรับว่าเมื่อกี้เขาได้ช่วยชีวิตไว้ เชิดหน้าชูคอและพูดว่า “คุณสมัครใจเอง！”
เกาจิ่งอานรู้สึกเจ็บแสบที่หลัง ใช้มือดันพื้นไว้แต่ไม่ได้ลุกขึ้นยืน“เฮ้ย！ผู้หญิงคนนี้นี่！”
ผู้คนที่อยู่รอบข้างเข้ามาดูเหตุการณ์มากขึ้นเรื่อยๆ ต่างพูดวิพากษ์วิจารณ์ว่า “โอ้โฮ ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ เมื่อกี้ช่วยชีวิตแฟนสาวแบบไม่คิดชีวิตเลย！”
“วัยรุ่นสมัยนี้ทะเลาะกันนี่มันจริงๆเลย ทะเลาะกันเพียงเล็กน้อยก็จะฆ่าตัวตาย โธ่……”
“นั่นน่ะสิ！พวกคนเกิดยุค90ที่ไม่รู้จักคิด！”
มีคนจำนวนมากเกินไป โจวโร่หลินถูกวิพากษ์วิจารณ์จนหน้าแดงและขาวสลับกันเป็นช่วงๆ “คุณ……คุณยังไม่ลุกขึ้นอีกเหรอ？”
เกาจิ่งอานปล่อยให้ผิดเลยตามเลย นอนนิ่งไม่ขยับ “ที่รัก ผมลุกไม่ขึ้น คุณต้องช่วยผมแล้วแหละ เด็กดี ช่วยพยุงผมทีนะ”
โจวโร่หลินกัดฟัน ลงคุณน่ะสิ！
“ฮ่าฮ่าฮ่า ลุกไม่ขึ้นใช่ไหม ？มา ฉันจะพยุงคุณเอง เด็กดี ไม่เจ็บนะ！”
โจวโร่หลินก้มลงช่วยพยุงเขา หยิกแขนของเขาอย่างแรงตอนที่เขาไม่ทันตั้งตัว！
“ฮ่าฮ่าฮ่า ที่รัก ยังเจ็บอยู่ไหม？”
คุณ……นี่มัน……！！
โอ๊ย——
