บทที่ 281 อิคารอสบุกล่ะ!
กลางคืน……..
ตรงหน้าอกวู่หยานได้มีโลลิน้อยฟรานจังนอนหลับอยู่ เธอหลับในท่าที่เอานิ้วโป้ง
เข้าไปในปากตัวเองขณะที่มืออีกข้างก็กำเสื้อเขาแน่น เห็นแบบนี้วู่หยานก็อดที่จะ
อมยิ้มให้กับความน่ารักของเธอไม่ได้
เพียงแต่ว่าไอ้อมยิ้มนี้มันอยู่ได้เพียงไม่นานก็เปลี่ยนเป็นรอมยิ้มฝืนๆ………….
เพื่อฟรานจังวู่หยานได้ลงแรงอธิบายต้นสายปลายเหตุให้ฮินางิคุกับมิโคโตะฟังไป
ไม่ใช่น้อยเลย
บางทีอาจเป็นเพราะฟรานเป็นเด็ก และยังเป็นเด็กที่ฮินางิคุกับมิโคโตะรู้สึกถูก
ชะตาและรู้สึกรักใคร่เอ็นดูตั้งแต่แรกเห็น ทำให้ปกติตอนที่วู่หยานพาผู้หญิงมา
บ้านสองสาวจะหึงจะโกรธจากนั้นเขาก็จะโดนลงโทษ แต่ครั้งนี้ทั้งสองกลับไม่ได้
ลงโทษเขา………
แน่นอนว่านี่เป็นแค่เหตุผลส่วนเล็กๆที่สองสาวปล่อยเขาไป เหตุผลที่เหลือคือมี
พระแม่มาโปรดช่วยวู่หยาน! ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้อิคารอสก็ได้กลายเป็นภรรยา
สาวผู้เชี่ยวชาญในการทำความสะบ้านไปแล้ว……..
ย้อนกลับไป ขณะที่วู่หยานกำลังพาฟรานเที่ยวเล่นในเมืองแห่งการศึกษา ภายใน
ระยะเวลาสั้นๆอิคารอสก็ได้จัดการฟื้นฟูสภาพห้องที่พินาศให้กลับมาใหม่เหมือน
ดังเดิมได้ นี่ทำให้วู่หยานแปลกใจสุดๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะวู่หยานได้เช็คหน้าจอค่าสถานะของอิคารอสไปแล้วว่ามันไม่มี
ความสามารถจำพวกหยุดเวลา เร่งเวลา อยู่เขาคงคิดว่าเธอจะกลายเป็นเพอร์เฟ
คเมดคนใหม่……….
แต่ก็เพราะอิคารอสฟื้นฟูห้องนั่งเล่นได้นี่แหละ วู่หยานถึงได้รอดตายไป ไม่อย่าง
งั้นคืนนี้สองสาวคงไม่ยอมมีเซ็กกับเขา…….
ไม่สิ ไม่ใช่ คืนนี้ทั้งสองก็ยังไม่ยอมนอนกับเขาอยู่ดี……
สาเหตุก็มาจากโลลิน้อยที่นอนสบายใจตรงอกเขานี่แหละ
บางทีอาจเป็นเพราะได้มาอยู่ต่างโลก หรืออาจจะเป็นเพราะพลังถูกผนึก ไม่ว่าจะ
ด้วยเหตุผลอะไรแต่มันก็ทำให้ฟรานรู้สึกขาดความปลอดภัย ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธ
แบบหัวชนฟาว่าไม่ว่ายังไงก็จะไม่ยอมนอนในห้องคนเดียวเด็ดขาด
ตอนที่ได้ยินฟรานพูดว่าไม่อยากนอนคนเดียว วู่หยานยังจำได้ติดตาว่าสามสาว ฮิ
นางิคุ มิโคโตะ และ แอสเทรีย ต่างก็ยิ้มแก้มแทบปริ แล้วจ้องมองฟรานด้วยแวว
ตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังว่าจะได้นอนกับฟราน
เพียงแต่ไม่นานนักฟรานก็ดับฝันอันสวยงามของทั้งสามลงด้วยคำพูดที่ว่า ‘หนูจะ
นอนกับพี่ชายเท่านั้น!’ด้วยเหตุนี้จากใบหน้ายิ้มแย้มก็ได้ถูกแทนที่ด้วยความโกรธ
และความอิจฉาอันหนาแน่น!
แน่นอนว่าเป้าหมายของแรงอาฆาตนี้ก็คือตัววู่หยาน……….
ดังนั้น ฮินางิคุ มิโคโตะ จึงส่งเสียง ‘ฮึ้ม’อย่างเย็นชาแล้วปิดประตูห้องนอนอย่าง
แรง ทำให้คืนนี้คงที่จะได้นอนกับวู่หยานก็คือฟรานจัง……..
วู่หยานทั้งมีความสุขและหดหู่ในเวลาเดียวกัน มีความสุขก็คือดีใจที่ฟรานไว้ใจ
ตัวเองถึงขนาดนี้
ส่วนหดหู่ก็คือ…..เห้อ…..
คืนนี้เขาจะไม่ได้แอ้มใครเลยน่ะสิ………
ถอนหายใจไปที วู่หยานผู้ที่มากด้วยราคะก็ได้หันไปมองฟรานที่หลับอย่างน่ารัก
น่าเอ็นดู จากนั้นเขาก็รีบท่อง ‘อมิตาพุทธ’ในใจอย่างรวดเร็ว (@ท่องดับความคิด
ชั่วๆ555)
วู่หยานเอามือฟรานที่จับเสื้อตัวเองออกและเอานิ้วโป้งที่เธออมอยู่ออกมาด้วย
จากนั้นวางเธอไว้บนเตียงแล้วห่มผ้าห่มให้ จากนั้นลุกขึ้น
วู่หยานดึงเอาหมวกบนหัวเธอออกมาวางไว้ที่ข้างเตียง แล้วมองฟรานไม่นานเขาก็
หัวเราะ
เอื้อมมือไปบีบจมูกน้อยๆของเธอ วู่หยานพูดเสียงเบาว่า “ทำไมหนูถึงได้น่ารัก
ขนาดนี้นะ……”
ฟรานที่หลับอยู่ราวกับรับรู้ได้ว่าตนเองโดนแกล้งเธอย่นจมูกเล็กๆของตัวเองด้วย
ความไม่พอใจ จากนั้นพลิกตัวหนีด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง น่ารักมาก!
เห็นแบบนี้วู่หยานก็ใจสั่น เขาฝืนยิ้ม “สงสัยจะใช้คำว่า น่ารัก มาอธิบายตัวฟราน
จังไม่ได้แล้วแหะ เธอมันน่ารักหลุดโลกเกินไป……”
ทันใดนั่นเอง วู่หยานก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องตัวเอง เขาหันไปมองด้วยความ
ฉงนสงสัย ก่อนที่จะเดินเข้าไป……..
นี่มันก็ดึกมากแล้ว ใครมากัน?………..
กลัวว่าจะทำให้ฟรานตื่น วู่หยานจึงค่อยๆเปิดประตู เมื่อเห็นว่าเป็นใครเขาก็เบิก
ตากว้างด้วยความช็อค ก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดจมูก
“มาสเตอร์……..”
คนที่มาคือ อิคารอส!
แน่นอนว่าถ้าเป็นอิคารอสยามปกติย่อมไม่ทำให้วู่หยานออกอาการช็อค ตอนนี้
เธอได้สวมชุดเมดล่ะ!
ชุดเมดสีขาวเพียวได้ห่อหุ้มร่างสูงอวบของอิคารอส ตรงหน้าอกเธอมีลูกกลมๆนูน
ออกมาเด่นอย่างเห็นได้ชัด มันใหญ่มากจนเสื้อเมดเธอปกมันได้แค่ครื่งเดียว ทำให้
คนอื่นสามารถเห็นก้อนกลมขาวเนียนได้เล็กน้อย! เรียกได้ว่าล่อตาล่อใจมาก!
ใบหน้าอิคารอสแดงเล็กน้อย ยืนตรงหน้าวู่หยาน มือทั้งสองจับกระโปรงแน่น ด้วย
ใบหน้าที่งดงามซึ่งเขินอายหน่อยๆบวกกับชุดเมดสีขาว ทำให้เสน่ห์ของอิคารอส
พุ่งสูงทะลุลิมิตร……..
สวรรค์……..
ในใจวู่หยานเหลืออยู่เพียงแค่คำนี้คำเดียว
นี่…นี่คืออิคารอสจริงๆ?…..
ความคิดที่สองของวู่หยานลอยขึ้นมา……..
“อิคารอส…….”
วู่หยานใจสั่นระรัว ถ้าฟรานเป็นพวกมีความน่ารักเกินผู้เกินคน งั้นอิคารอสก็เป็น
พวกที่มีเสน่ห์เกินมนุษย์!
สะกดข่มไม่ให้ความหื่นเข้าครอบงำ วู่หยานกลืนน้ำลายฝืดคอ แล้วพูดติดๆขัดๆว่า
“อิ…อิคารอส..ทะ…ทำไมเธอถึงได้สะ….ใส่ชุดนั้น…?”
ได้ยินอิคารอสก็ก้มหน้าลงด้วยความอาย ทำให้ไฟในใจวู่หยานร้อนแรงกว่าเดิม
ขณะที่วู่หยานกำลังสะกดมันอย่างยากลำบาก อิคารอสก็หันตัวไปอีกทางแล้วพูด
เสียงเบาว่า
“คือ….ในอินเตอร์บอกไว้ว่าผู้ชายชอบให้ผู้หญิงใส่ชะ…ชุดนี้น่ะคะ……”
วู่หยานเหงื่อไหลพราก นี่อิคารอสผู้ใสซื่อของเขาต้องแปดเปื้อนเพราะไอ้พวก
ในเน็ตเหรอเนี่ย?……….
แต่เขาก็ต้องยอมรับว่า อิคารอสเหมาะกับชุดนี้จริงๆ…….
“มาสเตอร์…..” ผ่านไปสักพักก็ยังไม่ได้ยินเสียงวู่หยาน อิคารอสจึงเงยหน้าขึ้น
มองวู่หยาน แล้วพูดด้วยความกังวลนิดๆว่า
“มาสเตอร์….ไม่ชอบ?”
ใบหน้าอันทรงเสน่ห์ได้เปลี่ยนไปเป็นหน้าเศร้าๆ บวกกับนัยน์ตาสีน้ำทะเลที่ชวน
ให้คนที่มองนิ่งค้างราวกับต้องมนต์ ยังมีชุดเมดสีขาวนี่อีก ทั้งหมดนี้ทำให้หัวใจวู่
หยานบิดไปมา
วู่หยานหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน “มะ..ไม่ใช่หรอก…ตรงกันข้ามต่างหาก…..”
ได้ยินวู่หยานก็มีสีหน้าความสุขทันที เธอพูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “งั้น มาสเตอร์
ชอบสินะ?”
“อื้ม….ชอบมากเลย….” วู่หยานลังเลก่อนจะพูดว่า “แต่ทำไมวันนี้…อิคารอสถึง
ได้มาหาฉันก่อนล่ะ?….” (@คือปกติหยานมันจะเป็นฝ่ายไปหาเอง)
อิคารอสสะดุ้ง ก่อนจะก้มหน้าลงไปแล้วพูดเสียงอ่อนแอว่า “ก็เพราะมาสเตอร์
…….”
คำพูดช่วงหลังเธอไม่ได้พูดออกไป เธอทำเพียงแค่หันไปมองทางฟรานที่นอน
สบายด้วยสายตาไม่ดี……
เห็นแบบนี้ถถึงจะไม่รู้ว่าทำไมแต่วู่หยานก็พอจะเดาได้ สงสัยเพราะเห็นเขาตัวติด
กับฟรานมาก คงจะทำให้อิคารอสอิจฉาเล็กน้อย…….
คิดถึงตรงนี้ วู่หยานก็ส่ายหน้าด้วยความขบขัน ชำเลืองมองฟรานทีนึงแล้วหัน
กลับมามองอิคารอสด้วยแววตาที่เต็มอันร้อนแรง!
วู่หยานเดินออกจากห้องแล้วปิดประตูลงเบาๆ เสร็จแล้วหันมามองอิคารอสที่มีสี
หน้าประหลาดใจ เขาส่งยิ้มอ่อนให้
มือมารเอื้อมออกไปจับไหล่บางของเธอ จากนั้นกระชากเสื้อเมดเธอลงมา!
อิคารอสร้องออกมาเสียงนุ่ม จากนั้นหน้าคู่โตก็ได้ปรากฏออกมาต่อหน้าวู่หยาน
ทำให้เขาเลือดสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง!
ผลักอิคารอสไปชิดกำแพง แล้วเลื่อนมือลงไปที่กระโปรงเธอ ก่อนที่จะถอดมัน
ออก
“มาสเตอร์….” อิคารอสหน้าแดงก่ำ เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็โดนวู่
หยานขัด
“เบาเสียงหน่อย…..”
โดยไม่รอให้อิคารอสได้ตอบสนอง วู่หยานเสียบน้องชายตัวเองเข้าไป ทำให้คำพูด
ที่กำลังจะออกมาต้องกลายเป็นเสียงครางแทน…….
