ตอนที่ 566 ความเจริญรุ่งเรืองนี้เพื่อคุณคนเดียวเท่านั้น
หลงเซียวกับลั่วหานเดินมาหยุดตรงมุมนอกหน้าต่าง ดูเหมือนว่าพวกเขาแค่มาดูแสงจันทร์เท่านั้น แต่ตอนที่พวกเขาเดินมาอยู่บนกระเบื้องเซรามิกรูปวงกลม กระเบื้องเซรามิกนั้นก็กลายเป็นเวทีขนาดเล็กที่ยกสูงขึ้น ค่อยๆห่างออกจากพื้นอย่างช้าๆ
ลั่วหานดึงแขนของหลงเซียวแน่นด้วยความมึนงงราวกับกำลังฝันอยู่“คุณสามี การชมแสงจันทร์ของพวกเรามันดูอลังการเกินจริงไปไหม?”
หลงเซียวยิ้มไม่พูดอะไร ท่ามกลางสายตาที่อิจฉาริษยาจนแทบจะตายหลายร้อยคู่ เขาโอบเธออย่างอ่อนโยน ในที่สุดเวทีขนาดเล็กก็หยุดลง
ไฟนีออนทำให้ทั้งเวทีเต้นกลายเป็นภาพสามมิติ ข้างล่างเป็นกลุ่มเมฆหนา พวกเขากำลังยืนอยู่ท่ามกลางหมู่มวลของเมฆหมอก บนหัวคือดวงจันทร์หนึ่งดวง
คุณพระ！
เคยเจอการเชื้อเชิญมาชมพระจันทร์แบบนี้ไหม?
ไม่เคยเจอมาก่อนเลย！
พวกนักข่าวเริ่มจะบ้าคลั่ง ต่างพากันยกกล้องวิดีโอ กล้องถ่ายภาพต่างๆขึ้นมาถ่ายกันอย่างบ้าคลั่ง กลัวว่าจะพลาดรายละเอียดอะไรไป！
งานเลี้ยงชมจันทร์ครั้งแรกของจักรวาลเลยนะเนี่ย ไม่เคยเจอภาพฉากแบบนี้มาก่อน หรูหราฟุ่มเฟือยแต่ไม่ได้ดูไร้รสนิยม โรแมนติกแต่ไม่ได้เชย เรียกได้ว่าเป็นผู้ริเริ่มการชมจันทร์รูปแบบใหม่
“เพล้ง！”
ไม่รู้ว่าใครทำแก้วตกเนื่องจากความตกใจที่มากเกินไป เสียงแก้วแตกที่พื้นก็ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของคนแต่อย่างใด สายตาของทุกคนยังคงจ้องมองดวงจันทร์ที่อยู่ข้างนอก จ้องมองคนของดวงจันทร์อยู่
ส้งชิงเซวี๋ยนอ้าปากเป็นรูปตัวโอด้วยความตกใจ“คุณพระ เซียวเซียวแสงจันทร์นี่มัน……โอ้โหๆ สวยงาม！”
กู้เยนเซินกระพริบตาๆ พูดขึ้นด้วยความอึ้งตะลึง“คุณภรรยาที่บ้านมีกระดานซักผ้าไหม? ถ้าไม่มีล่ะก็ ผมจะคุกเข่าบนรีโมทแล้วกัน วิธีการแบบนี้ของหลงเซียว ผมทำไม่ได้จริงๆ”
ไป๋เวยไม่ได้สนใจเขา เธอมองดวงจันทร์บนฟ้าอย่างหลงใหล มองคนที่สวมชุดสีน้ำเงินทั้งสองคน ทั้งที่เป็นสีโทนเย็นแท้ๆ แต่พวกเขาดันใส่แล้วรู้สึกอบอุ่น ดูสูงสง่ามาก！
อิจ ฉา จัง！
ซุนปิงเหวินกุมมือบนที่ตั้งแขนของรถเข็น เขามองหลงเซียวลั่วหาน แล้วหันมามองโม่หรูเฟย พร้อมกับพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน“ตอนนี้รู้สึกว่าความอิจฉาริษยาก่อนหน้านี้มันยังเร็วเกินไปใช่ไหม?”
โม่หรูเฟยตาแดงก่ำ ราวกับจะมีเลือดไหลออกมา เธอนึกว่าการปรากฏตัวที่สวยสง่าก่อนหน้านี้จะเป็นฟินาเล่ของงานนี้แล้วเสียอีก คิดไม่ถึงว่ามันคือตอนนี้ต่างหากล่ะ
ความริษยาของเธอกลับมาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง แถมยังรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้ด้วย“ซุนปิงเหวิน ในชีวิตนี้ฉันก็ไม่เคยมีโอกาสได้ดื่มด่ำกับเซอร์ไพรส์ของคุณเลย”
เซอร์ไพรส์ที่ทำขึ้นด้วยความรักและเอาใจใส่แบบนี้ เธอกลัวว่าตนเองจะไม่มีทางได้รับมันอีก ในโลกนี้ คนที่สามารถทำเรื่องพวกนี้ได้ ก็มีเจ้าของไปแล้ว
หลงเซียว……หลงเซียว……
เกาจิ่งอานตื่นเต้นสุดๆ เลือดสูบฉีด รู้สึกตื่นตัวไปทั่วทั้งร่างกาย ลากคนคนหนึ่งมาแล้วตะโกนขึ้น“เห็นแล้วยัง? เห็นแล้วยัง? พี่ของผม พี่ของผม！”
“พี่ของผมทำให้พี่สะใภ้ล่ะ”
แต่ไม่มีใครสนใจเขา
โจวโร่หลินทนดูต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ ดึงแขนเสื้อของเกาจิ่งอาน“ฉันขอล่ะคุณเกา อย่าทำให้ขายหน้าได้ไหม? คุณกลายเป็นจุดเด่นของทั้งงานไปแล้วนะ”
เกาจิ่งอานรู้สึกดีใจมากจริงๆ ชอบใจแบบสุดๆ“หลินหลินผมอยากมีแฟนจริงๆ ผมกำลังขอพรจากดวงจันทร์ คุณจะช่วยทำให้ผมสมปรารถนาใช่ไหม?”
โจวโร่หลินมองพระจันทร์ด้วยความอิจฉา ให้ชีวิตคู่มีความสุขรักมั่นกลมเกลียวกัน……บทกวีของโลกมนุษย์ที่แสนดีงาม
“ถ้าเกิดอากวางอยู่ที่นี่ด้วยก็ดีน่ะสิ พวกเราก็จะได้ฉลองข้ามค่ำคืนนี้ไปอย่างมีความสุขด้วยกัน”โจวโร่หลินเอามือขึ้นมาจับที่คาง ครุ่นคิดอย่างเหม่อลอย
คุณพระ！
ประสิทธิภาพในการสังหารร้ายแรงมาก เกาจิ่งอานตื่นตระหนกสุดๆ
“โจวโร่หลินคุณบ้าไปแล้วเหรอ?”
“ใช่น่ะสิ ฉันบ้า เป็นไข้ใจ ฉันคิดถึงผู้ชายของฉัน”
“ให้ตายสิ！”
ลั่วหานอยู่ในอ้อมกอดของหลงเซียว เงยสายตามองแสงจันทร์ที่สว่างสดใส ช่วงเวลานี้ จิตใจของเธอถูกเขาเติมเต็มจนครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว
ความงดงามที่สะเทือนใจคน สถานภาพสูงส่งที่แสนโดดเด่นตรงหน้า ความตื่นตาตื่นใจของผู้คนข้างล่าง ความเจริญรุ่งเรืองโชติช่วงชัชวาลนี้ เพื่อเธอคนเดียวเท่านั้น！
หลงเซียวจับที่แก้มของเธอ ท่ามกลางเลนส์กล้องและสายตามากมาย ภายใต้พระจันทร์และดวงดาว จูบลงไปที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยน ราวกับโบยบินไปบนฟากฟ้า ดำดิ่งลึกสู่มหาสมุทร
นานสองนาน เขาไม่อยากที่จะผละออกจากปากของเธอ หน้าผากแตะกับหน้าผากของเธอ พูดขึ้นอย่างอ่อนโยน“ลั่วลั่ว สุขสันต์วันไหว้พระจันทร์ ความพึงพอใจที่คุณอยากได้ เป็นแบบนี้ใช่ไหม?”
เธอน้ำตาไหลด้วยความดีใจ ซบลงไปในอ้อมกอดของเขา ดื่มด่ำกับความโรแมนติกที่เขาให้กับเธอ ซาบซึ้งกับสิ่งที่เขาออกแบบมาด้วยใจและความคิดสร้างสรรค์！
“คุณสามี ฉันรักคุณ ฉันรักคุณ”เธอกระซิบอยู่แบบนั้น น้ำตาหยดลงบนปกเสื้อของเขา เต็มไปด้วยความสุข ซาบซึ้ง ประหลาดใจ แล้วก็ความรู้สึกขอบคุณที่ยากจะพูดอธิบายออกมาได้
“นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราฉลองวันไหว้พระจันทร์ด้วยกัน จากนี้ไปพวกเราจะต้องฉลองข้ามค่ำคืนแบบนี้ไปด้วยกันอีกหลายร้อยครั้ง ผมจะพาคุณไปดูพระจันทร์ที่สวยที่สุด คุณอยากไปที่ไหน พวกเราก็จะไปที่นั่น”
หลงเซียวจูบไปที่น้ำตาตรงหัวตาของเธอ พร้อมกับพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน คำพูดหวานเลี่ยนพวกนี้ เขาพูดออกมาอย่างจริงใจและสะเทือนใจคน ดูไม่หยาบคายเลยแม้แต่น้อย ถึงขนาดที่ว่ามีเสน่ห์ที่แตกต่างไม่เหมือนใคร
“ขนาดฉันฝันอยู่ยังไม่เคยคิดเลย จริงๆนะหลงเซียว ฉันไม่กล้าคิดมาก่อนเลยจริงๆ”น้ำตาของลั่วหานทำไมถึงหยุดไม่ได้กันนะ มันยิ่งไหลมากขึ้นเรื่อยๆ แต่งงานมาหลายปีขนาดนี้ เธอเคยแต่ดูพระจันทร์เพียงลำพังมาโดยตลอด ความทุกข์ทรมานเหล่านั้น เธอนึกว่าจะอดทนต่อไปไม่ไหวแล้วเสียอีก
แต่ใครจะไปรู้ คิดไม่ถึงว่าเขาเอาความสุขไปวางไว้หลังความทนทุกข์ทรมานเหล่านั้น หลังจากที่ฟ้าโปร่งหลังฝนตก ทำให้เธอดื่มด่ำไปกับความประหลาดใจมากมายต่างๆนาๆ
หลงเซียวกุมมือของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะจูบไปที่น้ำตาของเธอ“แม่ของลูก หยุดร้องได้แล้ว”
ประโยคนี้ทำให้ลั่วหานหลุดยิ้มออกมา“เกลียด！”
หลงเซียวพยักหน้า“ใช่ ผมเกลียด เหอะๆ”
ลั่วหานกัดฟัน“ยังจะยิ้มอีก?”
หลงเซียวทนไม่ไหว เขาอยากที่จะยิ้มออกมา พอเห็นใบหน้าของเธอ แววตาของเธอ พอรู้ว่าเธอเป็นของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
“ลั่วลั่ว มีคุณแล้วดีจริงๆ ผมมีความสุขมาก”
คนข้างล่างไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดกัน แต่เห็นท่าทางของพวกเขาหวานแหววกันจนแทบจะลอยขึ้นฟ้า คนจำนวนไม่น้อยก็พากันใจแตกสลายตามๆกันไป
ผู้ชายมากมายก็ใจแตกสลาย กระเป๋าสตางค์ก็แตกสลายไปด้วยเช่นกัน
ลองถามดูสิว่ามีผู้ชายคนไหนที่จะรักคนคนหนึ่งตลอดทั้งชีวิต ในใจมีแค่เธอคนเดียวแบบนี้บ้าง?
อย่างน้อยคนส่วนใหญ่ในห้องโถงนี้ทำไม่ได้หรอก เงินทองของพวกเขาใช้สำหรับตอบสนองความปรารถนาความต้องการของตัวเอง พวกเขาพอได้ของใหม่ก็ทิ้งของเก่า โลภหลงอยู่กับเรือนร่างของหญิงสาว
“คุณสามี คืนนี้คุณคิดจะทำอะไรกันแน่? คุณจะจัดการกับหลงถิงไม่ใช่เหรอ?”ลั่วหานไม่เข้าใจ ท่าทีสงบนิ่งของหลงเซียว เธอมองไม่ออกจริงๆ
พระจันทร์ค่อยๆเลือนหายไปจากนอกหน้าต่าง ช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการเชยชมใกล้จะผ่านพ้นไปแล้ว“ไม่มีใครบอกว่าหนึ่งครั้งทำได้แค่เรื่องเดียวนี่นา คุณภรรยาไม่รู้สึกว่าการกระตุ้นเขาแบบนี้ผลที่ได้มันจะดีกว่าเหรอ? ”
ลั่วหานก้มหัวยอมจำนน“หลงเซียว คุณนี่จริงๆเลย ลึกล้ำเกินจะคาดเดาได้！”
“ขอบคุณสำหรับคำชมของคุณภรรยามากครับ”
ในใจของหลงถิงแทบจะแยกออกจากกัน การข่มขู่ ความประหลาดใจ ความตกใจกลัวในค่ำคืนนี้ ทั้งหมดทั้งมวลมันดูแปลกมากๆ เขารู้สึกอย่างชัดเจนว่าแผนการชั่วร้ายที่จะกระทำกับตัวเองกำลังอ้าปากรอเขมือบเขาอยู่
เสิ่นคั่วหันสายตามามองหน้าจอมือถือ จากนั้นก็ค้ำไม้เท้าเดินจากไป พอมาถึงที่ที่เงียบสงบ เขาเลื่อนรับสาย กดเสียงต่ำลง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เตรียมการเสร็จแล้วยัง?”
คนในสายพูดอะไรบางอย่าง เขาพยักหน้า“โอเค ทำตามแผนการ อย่าให้หลงเหลือเบาะแสอะไรเด็ดขาด”
เวทีเลื่อนกลับลงมา สองคนที่ดูราวกับเทพเมื่อตะกี้กลับลงมาสู่โลกมนุษย์ มีเสียงปรบมือและเสียงร้องด้วยความอิจฉาดังอึกทึกเป็นการต้อนรับพวกเขา
ลั่วหานหน้าแดง ซบอยู่ในอ้อมแขนของเขา“คุณสามี พวกเราแสดงความรักกันออกนอกหน้านอกตาแบบนี้ คุณไม่กลัว……”
มือของหลงเซียวแตะปิดริมฝีปากของเธอไว้“พวกเราล้วนเป็นคนที่เคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง จากนี้ไปก็ไม่กลัวอะไรแล้ว”
มือถือของจี้ตงหมิงดังขึ้น เขาหยิบมือถือขึ้นมา พอเห็นชื่อที่ปรากฏขึ้นมาบนจอ ก็เดินแยกออกจากกลุ่มคนที่วุ่นวาย จนมาถึงทางเดินตรงห้องแล้วจึงกดรับสาย
“อาหย่งว่ายังไง?”
คนที่โทรมาคืออาหย่ง ทำให้จี้ตงหมิงรู้สึกแปลกใจไม่น้อย
อาหย่งอยู่ที่ทางแยกสักที่หนึ่งของย่านสถานบันเทิงที่อยู่ไม่ไกลออกไป รถจอดติดไฟแดงพอดี“พี่หมิง งานเลี้ยงเริ่มแล้วยัง? ผมกลัวจะรบกวนเจ้านาย ก็เลยไม่กล้าโทรไปหาเขาโดยตรง”
จี้ตงหมิงหันไปมองเจ้านายที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นจากฉากละครที่สุดแสนจะโรแมนติก พูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น“ตะกี้ที่นายไม่โทรไป ก็ทำถูกแล้ว ถึงโทรไปก็ไม่มีคนรับ แล้วมีเรื่องอะไร?”
“เจ้านายให้ผมสะกดรอยตามคุณผู้หญิง แต่ว่าผมพลาดไปแล้ว ผมตามเธอไปถึงร้านดอกไม้ร้านหนึ่ง เธอเข้าไป แต่ผมไม่รู้ว่าร้านดอกไม้มีประตูหลังด้วย คุณผู้หญิงก็เลยหายไป ผมจะทำยังไงดี?”จางหย่งลนลานอยู่ไม่สุขจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว แค่คนคนเดียวยังเฝ้าดูไม่ได้ แล้วเขาจะไปทำงานกับเจ้านายได้ยังไง?
จี้ตงหมิงกระทืบเท้าหนึ่งที“ห๊ะ！อาหย่งนายอย่าเพิ่งบอกเจ้านายก่อน คืนนี้เจ้านายมีธุระที่ยังไม่ได้จัดการเลย นายรีบไปหาเธอก่อน จะต้องหาให้เจอให้ได้！”
จางหย่งรุกรี้รุกรนจนเหงื่อไหลเต็มหน้า“ผมจะไปหาต่อ แล้วทางฝั่งพวกคุณเป็นยังไงบ้าง??”
“ที่นี่ทุกอย่างเรียบร้อยดี มีสองเหตุการณ์ที่ต่างกันสุดขั้วเกิดขึ้นไล่เลี่ยกันเลย ตอนนี้เจ้านายกับคุณหญิงเป็นศัตรูร่วมชาติของคนในสังคมแล้ว ฉันใกล้จะถูกทารุณกรรมจนตายแล้วด้วย พอแล้วๆไม่คุยต่อแล้วนะ”
จี้ตงหมิงสูดหายใจ เดินเข้าไปในงานเลี้ยง จะให้เจ้านายรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าคุณผู้หญิงหายไปแล้ว ไม่อย่างนั้นคืนนี้จะดำเนินการต่อยังไง?
พวกนักข่าวถูกยามรักษาความปลอดภัยกันไว้อยู่ข้างนอก เข้ามาสัมภาษณ์ใกล้ๆไม่ได้ ทำได้แค่แย่งกันปล่อยภาพ สร้างกระแสในอินเทอร์เน็ตเท่านั้น
การแพร่กระจายข่าวในอินเทอร์เน็ตรวดเร็วมากจนน่าตกใจ กระจายไปทั่วทุกหนทุกแห่งในเวลาเพียงไม่กี่นาที！
การชมจันทร์สิ้นสุดลง จี้ตงหมิงเริ่มจัดการให้พนักงานเสิร์ฟไปเตรียมขนมไหว้พระจันทร์และขนมรสชาติต่างๆมาให้กับแขกในงาน พวกจานชามต่างๆที่ทำจากเงินชนกันเกิดเป็นเสียงเล็กน้อยๆ ทุกคนต่างดื่มด่ำไปกับอาหารสุดพิเศษไม่เหมือนใครของวันไหว้พระจันทร์
ส้งชิงเซวี๋ยนยกจานอาหาร คีบขนมไหว้พระจันทร์ไส้ไข่แดงมาหนึ่งชิ้น จงใจหันไปพูดกับหลงถิง“เพื่อนเก่า เห็นแล้วยัง ว่ามังกรเกิดลูกออกมาก็เป็นมังกร หงส์เกิดลูกออกมาก็เป็นหงส์”
เขาเอาขนมไหว้พระจันทร์ใส่เข้าไปในปากหนึ่งชิ้น ลิ้มรสอย่างเคลิบเคลิ้ม อร่อย！
หลงถิงกำมือแน่นเป็นก้อน“ส้งชิงเซวี๋ยน นายคิดจะพูดเสียดสีอะไรกันแน่！”
ส้งชิงเซวี๋ยนแบะปาก“ที่ฉันอยากพูด ตะกี้ก็พูดไปแล้ว เซียวเซียวเป็นเด็กที่ดีคนหนึ่ง ลูกมักสืบทอดสิ่งต่างๆจากพ่อ ที่ฉันพูดไม่ถูกหรือไง?”
ใช่แล้ว ลูกมักสืบทอดสิ่งต่างๆจากพ่อ ใช่แล้ว มังกรเกิดลูกออกมาก็เป็นมังกร แต่ก็ต้องดูว่า ใครเป็นพ่อ ใครเป็นมังกร！
ใจของหลงถิงดิ่งลงสู่เหวลึก ทุกสิ่งทุกอย่างในค่ำคืนนี้มันล้วนแต่แหลมคม ทำลายป้อมปราการที่แข็งแกร่งมั่นคงของเขาจนแทบจะพังทลายลง
“นายหุบปากเดี๋ยวนี้นะ！ส้งชิงเซวี๋ยน ถ้านายกล้าพูดขึ้นมาอีกแค่ประโยคเดียว ฉันจะทำให้นายพูดไม่ได้อีกแม้แต่คำเดียว”เขากัดฟัน แววตาที่ดุร้ายราวกับกำลังล่าเหยื่อของเขา แทบจะเข้ามาบดขยี้เป็นชิ้นๆ
แต่ส้งชิงเซวี๋ยนกลับไม่เกรงกลัวเขาแม้แต่น้อย“นายคิดจะใช้วิธีการเดิมๆอีกแล้วเหรอ? เก็บแรงไว้เถอะ”
เขารู้แล้ว?
คิดไม่ถึงว่าเขารู้แล้ว?
ท่ามกลางบรรยากาศที่อบอุ่น หลงเซียวเดินเข้ามาข้างหน้าเวทีเต้นรำ จี้ตงหมิงอุ้มกล่องขนาดใหญ่กล่องหนึ่งเดินตามมา
หลงเซียวดึงไมโครโฟนขึ้นมา ทดสอบเสียงสักหน่อย“ทุกท่าน”
เสียงดังไปทั่วห้องโถงทำให้ดึงความสนใจของผู้คนกลับมา เงาสีน้ำเงินส่องแสงสว่าง ดูสูงส่งยากที่จะเข้าถึง อา！
หลงเซียวยิ้มอย่างสง่างามและสูงส่งพร้อมกับพูดขึ้น“ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนที่พิเศษ ดังนั้นผมอยากที่จะทำในสิ่งที่พิเศษสักหนึ่งอย่าง ณ ที่นี้”
ลั่วหานขมวดคิ้ว เขาจะทำอะไรอีก?
หลงเซียวกวาดสายตามองไปรอบๆ เพ่งไปที่พวกหลงถิง ต่อมา เขาหันไปมองลั่วหาน มองอย่างเหม่อลอยไม่มีหันเหไปไหน“ทุกท่านล้วนรู้กันแล้ว ว่าผมเป็นลูกชายคนโตของตระกูลหลง ภายใต้ชื่อผู้ถือหุ้นชั่วคราวของMBK บริษัทMBKผมใช้เวลาสิบปีกว่าจะเดินมาถึงทุกวันนี้ สินทรัพย์จำนวนมากภายใต้ชื่อของผม นอกจากหุ้นแล้ว ยังมีClub.HTที่ทุกท่านกำลังยืนอยู่ในค่ำคืนแห่งนี้และอาคารหัวชิวที่กำลังก่อสร้างอยู่ในเมืองเจียงเฉิงด้วย”
หลงถิง หลงยี่ หลงเซิ่งและโจวหยู่เช่นจ้องมองเขาด้วยท่าทางตกใจ เขาพูดขนาดนี้คิดที่จะทำอะไรกันแน่?！
ลั่วหานเม้มปากเป็นเส้นตรง เธอต้องเชื่อฟัง สัญญากับเขาแล้วว่าจะเชื่อฟัง เขาพูดอะไรเธอต้องเชื่อฟัง เขาจะทำอะไร เธอพอจะเดาออกบ้างแล้ว
ในงานเริ่มเงียบสนิท เงียบสนิทโดยสิ้นเชิง
น้ำเสียงทุ้มต่ำของหลงเซียวชัดเจนอย่างมาก“เปิดออกสิ”
จี้ตงหมิงเปิดกล่องออก ข้างในเป็นเอกสารสองสามชุด เขาใช้สองมือถือไว้ ระมัดระวังราวกับกำลังแบกโลกไว้ทั้งใบ
หลงเซียวพูดขึ้นอย่างแน่วแน่มั่นคง“ตอนนี้ ผมจะยกหุ้นทั้งหมด อสังหาริมทรัพย์ เงินทุน ตราสารหนี้ ทั้งหมดให้กับภรรยาของผมคุณผู้หญิงฉู่ลั่วหาน นับจากนี้เป็นต้นไป ผมไม่ใช่ผู้ถือหุ้นของMBK แล้วก็ไม่ใช่เจ้าของของClub.HTอีกต่อไป
