ตอนที่ 608 คัมภีร์ดำหนาเหมาะสำหรับสอนให้ภรรยา
“คุณหมายความว่า ฉันต้องปฏิเสธฟางหลิงหยู้? ปฏิเสธฉู่ซีหราน?”
ทำไมคำตอบที่ได้รับแตกต่างจากที่เธอคิดไว้? เธอคิดว่าหลงเซียวจะสนับสนุนเธอ
หลงเซียวพยักหน้าโดยไม่ลังเล “ใช่ ปฏิเสธเธอ พวกเธอหาให้คุณช่วย ก็เพียงอยากจะหาที่พึ่งเท่านั้น หรือรับโทษร่วม ลั่วลั่ว ตอนนี้คุณก็เป็นคนมีเงินมีอิทธิพล ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใคร แต่ว่าพวกเธอไม่เหมือนกัน สำหรับแม่เลี้ยงของคุณ คุณคือหลักประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ ประโยชน์ที่คุณจะได้รับจากเธอ มันน้อยกว่าฐานะของคุณ”
ลั่วหานตะลึงไปชั่วขณะ ครุ่นคิดคำพูดของเขาที่ยากจะนึกถึง ยิ่งคิดก็รู้สึกว่ามีเหตุผลมาก “แต่ว่า พวกเขาควบคุมตระกูลเสิ่น ก็เป็นการช่วยคุณในทางอ้อม ตระกูลเสิ่นแอบขัดแข้งขัดขาบริษัทฉู่ซื่อกับบริษัทโม่ซื่อ ตอนนี้มีพวกเธอเป็นศัตรูอยู่เบื้องหลังตระกูลเสิ่น คุณไม่ใช่ไม่เป็นกังวลน้อยลงหรอ?”
ทฤษฎีไม่เลวใช่ป๊ะ? ลั่วหานคิดแบบนี้
หลงเซียวเปลี่ยนเป็นบีบเท้าเธออีกข้าง “ช่วย? ฉันจำเป็นต้องให้ฉู่ซีหรานกับฟางหลิงหยู้ช่วยหรอ? หวังให้พวกเธอช่วยฉัน ฉันก็ถูกยิงด้วยธนูตายก่อน คุณค่าของพวกเธอในตระกูลเสิ่น เพียงแค่มีบทบาทในการลดประสิทธิภาพของตระกูลเสิ่น คุณอย่าเอาเรื่องของพวกเธอมาคิดจริงจังเกินไป”
ลั่วหานเคลิ้มแล้ว “ครั้งที่แล้วคุณไม่ได้พูดแบบนี้”
“ฉันประเมินค่าของฉู่ซีหรานกับฟางหลิงหยู้ ไม่ใช้จากความสามารถในการโต้ตอบของพวกเธอ……”
หลงเซียวเงียบไปครู่หนึ่ง หยุดการเคลื่อนไหวของมือ อมยิ้มจดจ่อมองไปที่เธอ “และความสามารถในการทำสงครามจองพวกเธอ คุณหวังว่าพวกเธอจะยึดสิทธิ์ในการสืบทอดมรดกของตระกูลเสิ่นได้ไหม? ความคิดของพวกเขาไร้เดียงสาเกินไป เสิ่นเหลียวกับเสิ่นคั่วมาถึงทุกวันนี้ คุณรู้สึกว่าพวกเธอคือคู่ต่อสู้หรอ? ถึงสุดท้ายเกรงว่าจะตายยังไงก็ไม่รู้ คนประเภทนี้ ไม่สามารถคิดเป็นกองกำลังหลักได้ ต่อสู้ทำสงครามเป็นครั้งคราวก็พอแล้ว”
หลงเซียววิเคราะห์ละเอียดตรงประเด็น ดังนั้นวงจรสมองของลั่วหานจึงถูกเขาเปิดในช่วงเวลาสั้นๆ “พูดแบบนี้ ฉันไม่สามารถเป็นพันธมิตรกับฟางหลิงหยู้ได้ใช่ไหม?”
“ไม่ได้แน่นอน เรื่องที่จะลดฐานะของตนเองลงแบบนี้อย่าทำ พวกเธออยู่ตระกูลเสิ่นชอบกลับกลอกอย่างไร คุณต้องชัดเจนกับจุดยืนของตนเอง” หลงเซียวบีบๆแก้มของลั่วหาน กลัวว่าสิ่งที่ตนเองพูดจะหนักเกินไปและทำให้ลั่วหานรู้สึกไม่สบายใจ
ลั่วหานพยักหน้า ซับซ้อนจริงๆ ยังคิดว่าเป็นหมอจะง่ายกว่า
“อีกอย่าง คนประเภทฟางหลิงหยู้กับฉู่ซีหรานนี้ คุณเพียงสนใจแค่ผิวเผินก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องออกมาจากใจจริงๆ เข้าใจไหม?”
ลั่วหานเท้าคาง “ฉันเกือบจะรับปากกับฟางหลิงหยู้แล้ว แต่ฉันรู้สึกว่าควรบอกกับคุณสักหน่อย”
“นี่ก็ถูกแล้ว ฟางหลิงหยู้กับฉู่ซีหราน ปกติเห็นแก่ตัวมาก คนไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยได้ เวลานั้นพวกเธอไม่ละความพยายามที่จะใช้ประโยชน์กับคุณ ตอนนี้ยังคงเหมือนเดิม ดังนั้น ไม่ว่าพวกเขาจะดีแค่ไหนน่าสงสารแค่ไหน จำเอาไว้ ว่าอย่าใจอ่อน”
ลั่วหานใช้สองมือเท้าคาง มองหลงเซียวเหมือนไอดอล “ท่านเซียว คุณรู้ชัดเจนขนาดนี้ได้อย่างไร? เรื่องเมื่อก่อนคุณก็รู้ด้วยหรอ?”
“อะแฮ่ม” หลงเซียวกระแอมในลำคอ “ก็ไม่นับว่าชัดเจน”
“ไม่ถูก คุณชัดเจนแน่นอน พูดเถอะ เมื่อก่อนคุณเคยตรวจสอบพวกเธอไหม?”
หลงเซียวเห็นว่าลั่วหานมองออกแล้ว จำใจต้องจริงใจตรงไปตรงมา “เคยตรวจสอบ ฟางหลิงหยู้อยู่บริษัทฉู่ซื่อทำเรื่องเหล่านั้น ฉันรู้หมด คุณให้เงินออมทั้งหมดของตนเองแก่พวกเธอ ท้ายที่สุดแล้วพวกเธอตอบแทนคุณอย่างไร? ลืมไปแล้วหรอ?”
ลั่วหานไม่ได้ใส่ใจอันนี้ เธอดึงปกเสื้อเชิ้ตของหลงเซียว แล้วแบ็คแฮนด์ “ในเมื่อคุณรู้ทั้งหมด ทำไมตอนนั้นไม่สั่งสอนพวกเธอสักหน่อยล่ะ?”
หลงเซียวมองไปที่มือที่อยู่ไม่สุขของเธอ แล้วหัวเราะ “เวลานั้นคนที่ฉันอยากสั่งสอนที่สุดไม่ใช่พวกเธอ แต่เป็นคุณ ฟางหลิงหยู้ขอเงินจากคุณหลายครั้ง คุณสมัครใจขายคอนโดของตนเองทิ้งโดยไม่ยอดพูดคุยกับฉัน สมัครใจเช่าบ้านอยู่ข้างนอกโดยไม่อยู่เรือนหอของเรา คุณบอกสิ ว่าฉันควรจะสั่งสอนคุณไหม?”
“หลงเซียว จริงๆเลยคุณนี่!” ลั่วหานดึงคอเสื้อของเขาไปยังทางด้านนั้นของตนเอง
“คุณผู้หญิงคลายโมโหก่อน ฉันไม่ได้จัดการปัญหานี้อย่างถูกต้องในตอนนั้น แต่ว่าแค่อยากรอให้คุณพูดคุยกับฉัน ไม่ว่าคุณต้องการมากแค่ไหน ฉันสามารถให้คุณได้โดยอย่างไม่ต้องสงสัย คุณดื้อรั้นเหลือเกิน”
“หึ! เป็นความผิดของฉันหรอ?” ลั่วหานนอนฟุบอยู่ในอ้อมกอดของเขา กินจนอิ่มแล้ว อยากนอนขี้เกียจเท่านั้น ให้ท้องของเขาเป็นหมอนหนุน สบายจริงๆเลย”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณ เป็นความผิดของฉัน เมื่อก่อนฉันมองดูนิสัยชั่วร้ายของแม่เลี้ยงฟางหลิงหยู้โดยไม่ได้ช่วยอะไรคุณเลย ในครั้งนี้ฉันจะไม่ให้โอกาสพวกเธอมาทำร้ายคุณอีก ฟังนะ ไม่ว่าแม่เลี้ยงฟางหลิงหยู้จะให้ราคาอะไรกับคุณ ให้ผลประโยชน์กับคุณมากแค่ไหน อย่าหวั่นไหว ไม่ว่าพวกเธออยู่ต่อหน้าคุณจะร้องไห้อย่างน่าสงสารมาก ก็ไม่สามารถใจอ่อนได้”
หลงเซียวจับหัวของเธอไว้ในมือ พันผมยาวไว้รอบนิ้วมือ
“อึ่ม……ปฏิเสธแบบนี้?”
“การปฏิเสธก็คือการเปรียบเทียบ บางคนไม่รู้จักพอไม่คิดจะแก้ไข คนประเภทนี้คุณจะใจอ่อนทำไม?” หลงเซียวพูดแทงเข้าไปในใจของลั่วหาน ปลูกฝังคัมภีร์ดำหนาของตนเองให้กับลั่วหาน
ลั่วหาน : “……”
“และบางคน บางทีอาจจะมีแนวโน้มที่จะกลับตัวกลับใจ แต่โดยรวมแล้ว สันดานของมนุษย์เป็นสิ่งที่คงอยู่ ยากที่จะเปลี่ยน เช่นเดียวกับฟางหลิงหยู้ เธอมาหาคุณ ไม่ใช่เพราะคุณเคยเป็นคนในครอบครัว แต่เพื่อแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กับคุณ เธอกำลังพูดถึงความร่วมมือกับคุณบนมุมมองของนักธุรกิจ เข้าใจไหม?”
ลั่วหาน : “……หลงเซียว คุณรู้มากเกินไปแล้ว จิตใจของคุณล้ำลึกเหลือเกิน ฉันกลัวคุณแล้ว”
“ฮ่าฮ่า!” ได้ยินเธอบอกว่ากลัวเขา หลงเซียวก็หัวเราะอย่างมีความสุข “กลัวอะไรฉัน?”
“ฉันเกรงว่าคุณจะใช้กลเม็ดเหล่านี้กับตัวฉัน ฉันต้องถูกคุณฆ่าในไม่กี่นาที”
ลั่วหานทั้งบูชาทั้งเกรงกลัว บูชาความกล้าหาญและความล้ำลึกของเขา กลอุบายและความเฉลียวฉลาดที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเขา กลัวความมีอำนาจของเขา เธอเป็นคู่ต่อสู้ของเขาซะที่ไหน!
“กลเม็ดเหล่านี้ใช้ไม่ได้กับคุณ แล้วก็ไม่เหมาะสม กับคุณ ทำร้ายคุณไปปานกลาง ตัวฉันเองก็เจ็บปวดอย่างมาก” น้ำเสียงของเขาอบอุ่นมาก สั่นไหวหูของเธอราวกับขนนก นุ่มเบามาก สบายมาก
“ฉันรู้ มิเช่นนั้นฉันก็ตายไปแล้ว” ลั่วหานหัวเราะ
“เมื่อกี้ที่ฉันพูดไป เข้าใจไหม? จำได้แล้วใช่ไหม?” หลงเซียวหันหน้าเธอตรงๆ บอกเธออย่างรอบคอบ
ลั่วหานพยักหน้า จับเอวของเขา นำหัวไปไว้ในอ้อมกอดของเขา “โอเค รู้แล้ว จำได้แล้ว อุ้มฉันขึ้นไปนอนชั้นบน!”
“……”
——
วันต่อมา อาคารบริษัทฉู่ซื่อ
กู้เยนเซินฮัมเพลงป๊อปอังกฤษไปที่ห้องทำงานของหลงเซียวอย่างอารมณ์ดี หลังจากเคาะประตูเล็กน้อยก็เปิดประตูเข้าไป “มีหนึ่งข่าว……”
“พูดอันร้ายก่อน” หลงเซียวพูดตัดบทเขา ไม่ได้ชายตาขึ้นมามอง ดูเอกสารต่อไป
กู้เยนเซินเบะปาก “ไม่เชื่อมั่นในตนเองขนาดนี้เลยหรอ? ใครบอกคุณว่าเป็นข่าวร้ายหรือข่าวดี? หนึ่งข่าวดี อีกหนึ่งข่าวยิ่งดี”
กู้เยนเซินเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว แบเอกสารให้หลงเซียวดู “อย่างที่คุณคิด ในที่สุดโครงการพลังงานใหม่นี้ได้เลือกตู้หลิงเซวียนกับบริษัทฉู่ซื่อ พวกเขาต้องดำเนินการตรวจสอบแยกแยะทั้งสองบริษัท แต่ผมคิดว่าเรามีโอกาสที่ดีกว่าในการคว้าแชมป์ ดังนั้น ข่าวดีอันนี้เป็นยังไงล่ะ?”
หลงเซียวถือปากกาหมึกซึมชุบทอง ภายใต้นามปากกาที่เพิ่งเซ็นชื่อ “นี่ก็นับว่าเป็นข่าวดีหรอ? ไม่มีการสรุปก็สามารถสูญเปล่าได้ ไม่นับ”
หลงเซียวหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมา เปิดออกหนึ่งฉบับ เอกสารวางซ้อนกันเป็นกองใหญ่ ไม่น้อยกว่าห้าสิบฉบับ เขาไม่มีเวลาคุยเล่นกับกู้เยนเซิน
กู้เยนเซินปากบูดปากเบี้ยว สายตาสำรวจหลงเซียว “ข่าวที่สอง การยื่นขอล้มละลายของบริษัทไห่ลุนผ่านแล้ว อีกทั้ง ฮ่าฮ่าฮ่า! ตอนนี้ตู้หลิงเซวียนเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัทไห่ลุน กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาต้องเป็นแพะรับบาปให้กับบริษัทไห่ลุน! มันเจ๋งจริงๆ!”
หลงเซียววางปากกา เงยหน้ามองกู้เยนเซิน ดูเหมือนเขาจะมีความสุขมากเกินไป “เรื่องนี้เมื่อวานฉันก็บอกกับคุณแล้ว ไม่ใช่ข่าวใหม่ ฉันมีบางเรื่องอยากจะบอกกับคุณ”
กู้เยนเซินเบ้ปากอย่างหนัก “เชี่ย! นี่ไม่นับว่าเป็นข่าวดีหรอ? ได้ คุณพูดมาเถอะ คุณต้องการจะบอกอะไรกับฉัน”
หลงเซียวกล่าว “เมื่อวานเกาจิ่งอานต่อยตู้หลิงเซวียน วันนี้การสัมภาษณ์ของตู้หลิงเซวียนต้องดีมากอย่างแน่นอน คุณควรดูการถ่ายทอดสดสักหน่อย”
กู้เยนเซินตกตะลึงไปชั่วขณะ เกิดอาการตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่ง “ต่อย? ต่อยจนกลายเป็นอย่างไร? เชี่ย วันนี้ตู้หลิงเซวียนจะต้องถูกสัมภาษณ์ บริษัทไห่ลุนเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแบบนี้ อย่างแน่นอนเขาต้องเป็นผู้นำ!”
หลงเซียวพยักหน้า กล่าวอย่างเฉื่อยชาว่า “ใบหน้าได้รับบาดเจ็บ ในกล้องอาจจะดูดีมาก นิตยสารเศรษฐกิจการคลังของเมืองหนิงไห่สัมภาษณ์ตู้หลิงเซวียนวันนี้สิบโมง”
“เชี่ยย! งั้นรออะไรล่ะ ฉันจะไปดูWebcast! ข่าวใหญ่ที่สุดในเมืองหนิงไห่วันนี้คือบริษัทไห่ลุน ตู้หลิงเซวียนกำลังจะกลายเป็นคนดังทางอินเทอร์เน็ตแล้ว!”
กู้เยนเซินทิ้งเอกสารแล้วรีบวิ่งไป ดูเหมือนสดชื่นมากที่ได้เห็นตู้หลิงเซวียนหน้าแตก
หลงเซียวดูเวลา สิบโมงแล้ว
น่าจะมาถึงแล้ว
แอนดี้เคาะประตูเล็กน้อย “ท่านประธาน คุณลุงท่านมาแล้ว เชิญเขาเข้ามาเลยไหม?”
หลงเซียวหมุนปากกาหมึกซึม ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ประธาน “ไม่ต้อง ให้เขารอที่ห้องรับแขก ฉันจะไปเอง”
ได้เวลามาแล้ว เป็นเพราะเรื่องพลังงานใหม่กับตู้หลิงเซวียน เขายืดเวลาให้เขามาหลายวันแล้ว!
หลงเซิ่งนั่งอยู่ห้องรับแขกของบริษัทฉู่ซื่อ ห้องรับแขกตกแต่งได้หรูหรามาก มีภาพวาดอิมเพรสชันนิสต์ที่มีชื่อเสียงหลายชิ้นแขวนอยู่บนผนัง นอกจากนี้ยังมีลายเซ็นที่เขียนโดยอดีตนายกเทศมนตรีเมืองหลวง “สวรรค์ย่อมตอบแทนคนขยันหมั่นเพียร” สีตัวอักษร ใช้กรอบรูปเป็นไม้จินซือหนาน
ห้องรับแขกทั้งหมดมีทั้งหรูหรามากทั้งเรียบๆ แต่ดูการจัดวางผลงานศิลปะและเฟอร์นิเจอร์อย่างละเอียดรอบคอบ ของทุกๆชิ้นราคาไม่เบา
“คุณลุง พอใจอะไรล่ะ ฉันจะมอบให้คุณ”
หลงเซียวเห็นปฏิกิริยาของหลงเซิ่งผ่านบานเกล็ด โลภมากลาภหาย ก็คืออธิบายคนประเภทนี้ ประเภทเดียวกันกับฟางหลิงหยู้ แค่มีสมองมากกว่าฟางหลิงหยู้หน่อยนึง
หลงเซิ่งหันมา กล่าวอย่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ว่า “หลงเซียวมาแล้ว แหะแหะ ห้องรับแขกนี้ตกแต่งดีจริงๆ มีลักษณะพิเศษมาก”
หลงเซียวผายมือให้เขานั่ง “ใช่ไหม? เพียงแต่การเงินของบริษัทฉู่ซื่อกับ MBK ไม่มีทางเอามาเปรียบเทียบกันได้ คุณลุงเป็นคนที่เคยผ่านโลกมา เกรงว่าว่าจะยากที่จะเห็นสิ่งเหล่านี้”
หลงเซิ่งหยิบถ้วยชามาดื่ม แสร้งทำเป็นยิ้ม “ตามกำลังทางด้านทุนทรัพย์ จริงๆมีช่วงความต่าง แต่ลุงเชื่อในความสามารถของคุณ คุณต้องชนะเหมือนพ่อของคุณอย่างแน่นอน”
หลงเซียวเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างอ่อนเพลีย ประสานมือไว้ที่ท้องน้อย “ลุงให้เกีรติฉัน เพียงแต่ว่าฉันให้เกียรติกับคุณลุงมากยิ่งกว่า!”
หลงเซิ่งวางถ้วยชา “กับฉัน? ฉันถอนตัวออกจากศูนย์การค้ามาหลายปีแล้ว”
“เกรงว่าจะไม่ใช่หรือเปล่า? คุณลุงเห็นMBKเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก ก็ไม่ใจสั่นหรอ?” หลงเซียวเบ้ปากอย่างหนัก ถากถางอย่างเยือกเย็น
หลงเซิ่งพูดอย่างเย้ยหยันว่า “MBKเป็นอย่างไร ทั้งหมดเป็นผลงานชิ้นยอดเยี่ยมจากความลำบากของพ่อคุณกับคุณ ฉันจะใจสั่นอะไร?”
หลงเซียวลากน้ำเสียงของเขา “ความจำของลุงดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนัก เพิ่งจะบังคับให้แม่มอบหุ้นMBKให้เมื่อหลายวันก่อน ชั่วพริบตาก็ลืมไปแล้วหรอ?!”
