แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
ตอนที่ 626 ฮ่า ๆ ท่านเซียวคุณเกเรจริง ๆ เลย
จู่ ๆ มันก็เป็นแบบนี้ไปได้?
ผู้ชมหลายสิบคนตกตะลึงพวกเขาประหลาดใจอย่างยิ่งและตกหลุมรักการเต้นรำของท่านเซียว
และยิ่งรู้สึกอินมากขึ้นในขณะที่ท่านเซียวถอดเสื้อผ้าของกู้เยนเซิน พระเจ้า มันแจ่มจริง ๆ
ลั่วหานกะพริบตาและตาลุกวาว เธอลืมตาค้างอยู่นาน ใครบอกเธอได้บ้างว่า เมื่อครู่นั้นเธอเห็นอะไร?
คนที่เล่นหัวไม้อย่างโจ่งแจ้งเป็นสามีของเธอจริงหรือ?
มัน…เร่าร้อนจริง ๆ เลย
ไป๋เวยยังคงอ้าปากค้าง เธอเอาแต่พูด “โอ้ว” อยู่นาน เธอมองดูกู้เยนเซินเต้นไปราวกับไร้กระดูกอยู่ในอ้อมกอดของหลงเซียวอย่างหลงใหล
หลงเซียวโยนแจ็คเก็ตของกู้เยนเซินและโยนมันออกไปอย่างเท่ ๆ แต่ก็มีเพื่อนร่วมงานหญิงสองสามคนจับได้ซึ่งกรีดร้องอย่างเมามัน
“ประธาน! สู้ ๆ! สู้ ๆ ค่ะ!”
กู้เยนเซินก้มหน้า “คุณชายหลง นายเล่นลูกไม้?”
หลงเซียวเต้นรำต่อไปอย่างใจเย็นโดยใช้แขนโอบรอบเอวของกู้เยนเซิน “ไม่ได้ถอดเสื้อเหรอ? คุณชายกู้คิดว่าแบบนี้ไม่เหมาะเหรอ? หรือว่านายอยากทำเองล่ะ?”
จีบสาว…จีบสาว!
กู้เยนเซินรู้สึกคอแห้งผาด ตัวที่สูงกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตร พูดตามหลักแล้วเขาเองก็โดดเด่น แต่ว่าทำไมถึงถูกหลงเซียวกอดได้ง่ายขนาดนี้?
“นายแน่ใจว่าจะใช้วิธีนี้? นายแน่ใจนะ?” กู้เยนเซินแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายริมฝีปากบางของเขาโค้งงอไปทางซ้ายบนและกะพริบตา
จีบกัน…จีบกัน!
ผู้คนรอบข้างแตกสลายไปหมดจากการแสดงของทั้งสองคนฉันไม่คาดคิดมาก่อนว่าประธานที่นั่งสูงเหนือเมฆจะเล่นง่ายขนาดนี้
น่ารักขนาดนี้!
หลงเซียวกล่าวอย่างแผ่วเบา “นายเข้าใจผิด?”
คำขู่ที่เพิ่งจะออกจากปากไป มือใหญ่ที่ยืดหยุ่นของหลงเซียวจับปกเสื้อเชิ้ตของกู้เยนเซินได้อย่างราบรื่น และใช้เทคนิคที่ผิดปกติเกือบจะแกะกระดุม
โจวโร่หลินกะพริบตาและจับแขนของลั่วหาน “พระเจ้า เทพธิดาคะ ๆ ปกติท่านเซียวก็ช่วยคุณถอดเสื้อแบบนี้ไหมคะ?”
บ้าบอ
โจวโร่หลินรู้สึกกระวนกระวายอยู่พักหนึ่งและสิ่งที่เธอพูดก็ทำให้ทุกคนเกิดความบ้าคลั่งขึ้นมาทันทีโดยจ้องมองไปที่ลั่วหาน ด้วยสายตาที่เกินจะจินตนาการ
ใช่แล้ว ท่านเซียวฝีมือดีขนาดนี้ คงจะไม่ได้ฝึกกันในวันเดียวแน่ GOD เมื่อคิดแบบนี้ ชีวิตส่วนตัวของท่านเซียวกับคุณหมอฉู่ก็แทบจะถูกฉายบนหน้าจอขนาดใหญ่
ร้ายจริง ๆ
ใบหน้าขาวของลั่วหานแดงก่ำไปหมด พลิกมือแล้วจับมือ โจวโร่หลินขึ้นมา“หึ ๆ ๆ โร่หลิน เธอนี่หัวดีจริง ๆ!”
ไป๋เวยยิ้มอย่างเงียบ ๆ และแอนดี้ก็พยักหน้าอย่างมีความหมาย
ลั่วหานเห็นบางอย่างผิดปกติและรีบเปลี่ยนเรื่อง “ผู้ช่วยจี้ คุณก็แพ้นะคะ ก็ต้องถอดด้วยรึเปล่า? คุณเลือกคู่เต้นสิ!”
จี้ตงหมิงยังเข้าใจว่าตัวเองหลบพ้นแล้ว คิดไม่ถึง…
“หึ ๆ ให้ผู้หญิงถอดคงไม่เหมาะมั้งครับ? ดูท่า…สาว ๆ คงไม่สะดวก”
ลองคิดถ้าสาว ๆ ถอดจนเหลือชิ้นเดียว คงเขินน่าดู
“ผู้ช่วยจี้ ฉันเป็นเพื่อนคุณเอง”
การมาเร็วดีกว่าความบังเอิญ คนที่พูดอยู่ก็คือหวังเค่ย หวังเค่ยและเถียนเถียนเดินมาจากประตูด้านข้าง พ่อลูกใส่ชุดคู่พ่อลูก ทั้งสองดูน่ารัก
โดยเฉพาะเถียนเถียน กระโปรงตูตูสีน้ำเงินถุงน่องสีขาวบริสุทธิ์ที่ขาของเธอและรองเท้าหนังสีฟ้าขนาดเล็กที่เท้าของเธอ เธอแต่งตัวเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยในการ์ตูน
ลั่วหานได้ยินว่าหวังเค่ยกับเถียนเถียนมาด้วย แต่เพิ่งจะเจอพวกเขาสองคน ทั้งแปลกใจและดีใจ
“หัวหน้าหวัง! คุณหายไปไหนมา! เพิ่งจะมาร่วมกิจกรรมเอาป่านนี้! ช่วงทานข้าวก็ไม่เห็นคุณ!” เพื่อนร่วมงานชายคนหนึ่งทัก
เถียนเถียนมองลั่วหานด้วยความเขินอาย และพูดอย่างอ่อนหวาน “คุณน้าสวัสดีค่ะ!”
ลั่วหานใจละลายเมื่อเธอกล่าวทักทาย เธอยื่นนิ้วไปแตะแก้ของเธอ “เถียนเถียนมาแล้วเหรอจ๊ะ วันนี้สวยจังเลย!”
เถียนเถียนพยักหน้าอย่างว่าง่าย “ขอบคุณค่ะคุณน้า วันนี้คุณน้าก็สวยมากค่ะ”
“เด็กดีจริง ๆ!”
หวังเค่ยอธิบายด้วยความเกรงใจ “ตอนแรกก็ออกมาเที่ยวเล่นกับทุกคน แต่ว่าเถียนเถียนหลับไประหว่างทาง ผมไม่ได้เตรียมชุดให้เธอมาพร้อม เลยมีไข้นิดหน่อย กินยาลดไข้เพิ่งจะหาย แล้วก็เลยร้องจะออกมาหาคุณน้าคนสวย”
ลั่วหานสีหน้าตกใจ “เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้! ฉันเป็นหมอ ฉันรู้ดีกว่าคุณว่าจะดูแลคนป่วยยังไงนะคะ”
หวังเค่ยยิ้มเจื่อน “มันจะดีเหรอครับ? ทุกคนออกมาเที่ยว ผมไม่อยากให้หมดสนุก ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ยิ่งกว่านั้นพวกเราก็มาได้เวลาพอดี”
ใช่ ทันเวลาพอดี ท่านเซียวกับกู้เยนเซินกำลังผลัดกันถอดเสื้อ แถมเสื้อของกู้เยนเซินก็ถูกปลดถึงแขนแล้วด้วย เผยให้เห็นกล้ามเนื้อไหล่และหน้าอก
ภาพมันช่างหอมหวานเหลือเชื่อ! งดงาม!
เถียนเถียนจับนิ้วของลั่วหานอย่างว่าง่าย “คุณน้าคะ เถียนเถียนคิดถึงคุณน้า คุณน้าคิดถึงเถียนเถียนไหมคะ?”
ลั่วหานหันมามองเธอแล้วใช้หน้าผากชนหน้าผากเธอ “อืม! น้าก็คิดถึงเถียนเถียนมากเลย ตอนนี้เถียนเถียนยังเจ็บอยู่ไหม?”
“ไม่เจ็บแล้ว ไม่เจ็บเลยสักนิด!” เถียนเถียนตอบเสียงอ่อนเสียงหวาน
หวังเค่ยพับแขนเสื้อ “ผู้ช่วยจี้ วันนี้สละชีวิตเพื่ออยู่กับสุภาพบุรุษในวันนี้ ถ้าวันนี้เสียมารยาทอะไรไปต้องขอโทษด้วย แต่ว่า คุณอย่าได้ตำหนิลูกน้อง ทุกคนมาเพื่อสนุกกัน ต่อหน้าสาวน้อยของผม คุณต้องเห็นแก่หน้าผมบ้างนะ”
จี้ตงหมิงเต๊าะลิ้น “หัวหน้าหวัง วันนี้จะต้องแก้ผ้า มันช่างน่าเสียดายนัก!”
บอกว่าเสียดายแต่ก็ลงมือ จี้ตงหมิงเต้นเป็นผู้ชาย ส่วนหวังเค่ยเต้นเป็นผู้หญิง
บนฟลอร์ ชายหนุ่มสี่คนจับคู่สองคู่ ทุกคู่สู้กันอย่างหนักเพื่อถอดเสื้อ!
“ฉีกเลย!”
ท่านเซียวประสบความสำเร็จอีกครั้งและฉีกเสื้อของกู้เยนเซินร่างกายส่วนบนของกู้เยนเซินเรียบเนียน กล้ามเนื้อแข็งแรงของเขาปรากฏภายใต้แสงไฟและสามารถมองเห็นหน้าท้องซิกแพ็คของเขาได้อย่างแผ่วเบา
“ซู่ว์!”
เพื่อนร่วมงานชายผิวปากและโห่ร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่ง มีทั้งถ่ายภาพและมีคนบันทึกวิดีโอมีความโกลาหลในที่เกิดเหตุ
“โอ้โห คุณชายหลงคุณเก่งขนาดนี้เลย เวทมนตร์ เก่งมาก เก่งมาก!”
ช่วงบนของกู้เยนเซินเปลือยเปล่า กางเกงรัดเข็มขัด Hermes ถูกถอดออกหลวม ๆ…หลวม ๆ…
หลงเซียวขมวดคิ้ว “คงไม่ถึงกับเวทมนตร์ แต่ฉันว่าพอแล้วสำหรับนาย”
กู้เยนเซินโมโหแล้ว “นายรอก่อน!”
เขากระโดดไปข้างหน้าโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ของเขาทิ้งท่าทีและท่าทางการเต้นของเขาโดยสิ้นเชิง ล้มล้างบรรยากาศหรูหราที่หลงเซียวสร้างขึ้นในตอนนี้ ดนตรีที่มีชื่อเสียงระดับโลกเข้ากับความรู้สึกระหว่างเมืองกับชนบท
“เฮ้ย!”
เสียงทุ้มต่ำของหลงเซียวดังขึ้นด้วยภาษาที่ไม่ดีจากนั้นกู้เยนเซินก็พุ่งตรงไปข้างหน้าคว้าเสื้อคลุมของหลงเซียวแล้วดึงอย่างแรง!
ไม่น่าแปลกใจภายใต้การดึงอย่างรุนแรงของเขา เสื้อคลุมของหลงเซียวก็หายไปด้วย
ไป๋เวยอ้าปากค้าง “บ้าบอ กู้เยนเซินแมนมาก!”
ลั่วหานเหล่มองเขา “เมื่อกี้ที่คู่เต้นฝ่ายหญิง…เอ่อ ดีมาก”
“ฮ่า ๆ ๆ!” แอนดี้หัวเราะอย่างไร้ความปรานี
ไป๋เวยฮัม แล้วกอดคอแอนดี้ เธอพูดขึ้น “แอนดี้ ดูผู้ชายของเธอสิ ยังหัวเราะได้อีกไหม?”
แอนดี้: “…”
เสื้อโค้ทของกู้เยนเซินถูกหวังเค่ยถอดจนหมดและเขาไม่รู้ว่ารองเท้าของเขาไปไหน
ลั่วหานปิดตาของเถียนเถียน ภาพถัดไปไม่เหมาะสมสำหรับเด็กจริง ๆ
โดยไม่คาดคิดชายสี่คนได้แสดงกลวิธีแบบไม่ใส่เสื้อ ในจุดนั้นคุณดึงกางเกงของฉัน ฉันถอดรองเท้า คุณดึงเข็มขัดฉัน ฉันดึงถุงเท้าคุณ คุณเตะเสื้อของฉันและฉันก็ทำลายเสื้อของคุณทิ้ง
ดนตรีออเคสตราร่วมมือกับการต่อสู้ฉีกแนวไร้ยางอาย เปลี่ยนมุมมองทุกอย่างของคนที่เฝ้าดู คนไม่น้อยหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อบันทึกภาพไว้ พวกเขาต่างพากันง่วนอยู่กับการกดปุ่ม
“ฮ่า ๆ ๆ! ท่านประธานสู้ ๆ! แก้ผ้าประธานกู้ให้หมดเลย!”
“หัวหน้าหวัง ข้างล่าง ๆ! กางเกงผู้ช่วยจี้!”
“ประธานกู้ เบาหน่อย ๆ! อย่าทำให้ท่านประธานเจ็บนะ!”
“ประธานกู้ ท่านประธานแหวนราคากี่ล้านน่ะ!”
กู้เยนเซินที่กำลังถูกหลงเซียวทำให้หัวใจแตกสลายนั้น อดไม่ได้ที่จะร้องเสียงดัง “เฮ้ย พวกนายดูให้ดี ตอนนี้คนที่ถูกรังแกคือฉัน!”
“ประธานกู้ ดูดีจริง ๆ !”
“ประธานกู้ อารมณ์คือทุกสิ่งทุกอย่าง!”
กู้เยนเซินแสดงให้เห็นว่าเขาก็หน้าตาดี!
“ประธาน ถอดชิ้นสุดท้ายของประธานกู้เลย ฮ่า ๆ! สู้ ๆ นะ ประธาน!”
เสียงร้องโหวกเหวกดังขึ้นไม่มีที่สิ้นสุดการต่อสู้ใกล้จะสิ้นสุดลงและฉากนี้ถือได้ว่าเป็นเรื่องรุนแรง!
ชุดสูทสีดำกางเกงขายาวรองเท้าหนังถุงเท้าเข็มขัดเสื้อผ้าบนร่างกายของชายคนนั้นยุ่งเหยิง เพราะกระบวนการนี้น่าเวทนานี้ เสื้อผ้าจึงขาดและผิดรูปไป
กางเกงขายาวและเสื้อยืดทำด้วยมือจากอิตาลีอันล้ำค่าของท่านเซียวกระจัดกระจายอยู่บนพื้น
เอ่อ…
เมื่อมองไปที่คนไม่กี่คนนั้นจี้ตงหมิงมีเพียงกางเกงในที่น่าอับอาย หวังเค่ยมีกางเกงในแบบบ็อกเซอร์ กู้เยนเซินแย่ที่สุดเขาเพียงสวมกางเกงในขาสั้น
กางเกงในขาสั้นอะไรกัน อย่าให้ต้องร้อนแรงเกินไป ก็พอจะเข้าใจได้แต่อย่าให้ต้องอธิบายเลย
“ฮ่า ๆ ๆ! ประธานกู้หล่อมาก! หล่อจริง!”
“ประธานกู้หมุนตัวหน่อย ๆ!”
กู้เยนเซินยกแขนขึ้นและทำท่าสองสามท่าสำหรับการแข่งขันเพาะกาย
ไป๋เวยต้องหลับตา
นี่นางยังจะทำขายหน้าได้อีกเหรอเนี่ย? !
ลั่วหานถอนหายใจและหัวเราะเบา ๆ “ไป๋เวย ผู้ชายของเธออยู่บ้านก็แต่งตัวแบบนี้เหรอ? ชีวิตยามราตรีน่าจะโลดโผนมากนะ”
ไป๋เวยสบถใส่กู้เยนเซินแล้วพูด “นี่มัน…เป็นกรณียกเว้น! ปกติเขาใส่ขาสั้น!”
ไม่ว่าจะกางเกงแบบไหนก็เซ็กซี่ได้!
เถียนเถียนอยากจะดู แต่เธอถูกปิดตาไว้ “คุณน้า หนูอยากเห็นคุณพ่อ”
ลั่วหาน: “เอ่อ เถียนเถียน ตอนนี้คุณพ่อไม่ค่อยสะดวกจ้ะ เดี๋ยวค่อยดูนะเด็กดี”
โจวโร่หลินพูดขึ้น “คิดไม่ถึงว่าหัวหน้าหวัง จะหุ่นดีมากนะคะ หน้าตาก็หล่อด้วย คงมีคนชอบเยอะเลยเนอะ?”
ไป๋เวยพยักหน้าแล้วมองเถียนเถียน “มีน่ะมีแน่…แต่ว่าผู้หญิงทั่วไปที่ไหนจะกล้า?”
จะว่าไปก็ใช่ ก็ต้องเลี้ยงลูก
“ว้าว ท่านเซียว! ท่านเซียว!”
“ท่านเซียว! พวกเรารักคุณค่ะ!”
เอ่อ…
เสื้อผ้าท่อนบนของท่านเซียวถูกถอดไปนานแล้ว ซิกแพคบนหน้าท้องของเขา แต่ละแพก ๆ…มีรูปทรงลึกและกล้ามเนื้อแน่นนั้นแน่นราวกับงานแกะสลัก
ไม่มีไขมันที่ท้องส่วนล่างและแขนและลงไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้องมีวีไลน์สองเส้นคดเคี้ยวและหายไปที่ขอบของกางเกงใน
เป็น…รูปร่างที่ดีสุด ๆ!
มิน่าล่ะปกติสวมสูทแล้วดูดีขนาดนั้น รูปร่างแบบนี้จะใส่ไม่สวยได้ยังไงล่ะ?
แต่ว่า ท่านเซียวสวมอะไรน่ะ?
สิ่งที่สะดุดตาไปกว่าเส้นกล้ามเนื้อหน้าท้องวีไลน์คือเสื้อผ้าของท่านเซียว
“คุณชายหลงนาย..ใส่กางเกงว่ายน้ำ! นายสวมกางเกงว่ายน้ำ! นายไม่มีศีลธรรม สวมกางเกงว่ายน้ำได้ไง!” กู้เยนเซินแทบคลั่ง! เขารู้แล้วว่าเขาโดนแกล้ง!
และเป็นกางเกงว่ายน้ำแบบสุภาพที่ยาวเท่าต้นขาและเป็นกางเกงว่ายน้ำทรงหลวม จริง ๆ เลย!
ดวงตาของลั่วหานเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเขาได้คะแนนสูงมากสำหรับหลงเซียวในใจเธอ
หลงเซียวบีบเอวของเขาด้วยมือข้างหนึ่งพยุงขายาวสองข้างที่เหยียดตรงได้สัดส่วน กล้ามเนื้อน่องยังมีความแน่นและตึงและรูปทรงที่สร้างขึ้นอย่างดีช่วยบำรุงสายตาของผู้ชมชายและหญิง
เขายิ้มเล็กน้อย “ผมลืมบอกทุกคนไปคืนนี้ยังมีอีก บ่อน้ำพุร้อนด้านในวิลล่าเตรียมพร้อมแล้ว พวกเราไปแช่น้ำแร่กันเถอะ”
“เพื่อความสะดวก ผมเลยเปลี่ยนเสื้อมาแล้ว ด้านประสิทธิภาพ นี่เรียกว่าการประหยัดต้นทุนเวลา ประธานกู้ยังมีคำถามอีกไหม?”
“ไอ้…บ้า…เอ๊ย!”
