ตอนที่ 665 อะไรคือเป็นกลางคืนเป็นกลางวัน
“ได้ ลูกรอก่อน อย่าพึ่งวาง แม่ไปดูก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น”
โฉหวั่นชิงได้เปิดไปหน้าเว็บข่าวในโทรศัพท์ แล้วก็ได้เปลี่ยนไปเป็นข่าวในประเทศจีน ข้างบนสุดนั้นได้มีตัวหนังสือสีแดงโชว์อยู่ “new” เป็นข่าวล่าสุด
อันที่หนึ่งมีคนมาบอกว่าหลงถิงนั้นได้ทิ้งภรรยาที่ป่วยแล้วไม่สนใจ ตัวเองนั้นได้จัดงานวันเกิดได้อยากอลังการ
อันที่สองเป็นหลงถิงนั้นได้พยายามที่จะเขี่ยหลงเซียวลงไป เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองนั้นได้ทอดทิ้งลูกที่พยายามทำทุกอย่างให้มาตลอดสิบปี
อันที่สาม เหมือนว่าทุกอย่างนั้นจะได้รับการอธิบายได้อย่างชัดเจน นั้นก็คือมีคนมาบอกว่าหลงเซียวนั้นไม่ได้เป็นลูกแท้ๆ ของหลงถิง แต่เป็นหยวนชูเฟินนั้นที่ได้ท้องก่อนที่จะแต่งงาน คนที่ออกมาพูดนั้นเป็นโฉหวั่นชิง!
โฉหวั่นชิงได้อ่านข่าวจนหมดนั้น มือก็ได้ลื่น แล้วก็ไปโดนที่อ่างน้ำในห้องครัว ถ้วยที่ได้ล้างเมื่อกี้ได้เก็บไว้ด้วยกันนั้นได้ตกลงไปกับพื้น ได้แตกละเอียดทันที!
เนื้อหาในข่าวนั้น…..ทำไม……ทำไมได้มาโผล่อยู่ตรงนี้?!
โฉหวั่นชิงเบิกตากว้าง ได้มองตัวหนังสือให้โทรศัพท์ราวกับว่าได้เห็นผี เหมือนว่าได้โดนหัวนั้นทุบไปที่หัว ตอนนี้นั้นได้ปวดหัวจนร่างกายนั้นไม่มีแรง
หลงจื๋อได้ยินเสียงทางนั้น ก็ได้ถามออกไปด้วยความสงสัยว่า “แม่? แม่เป็นอะไรไป?”
โฉหวั่นชิงได้เหมือนเอ๋อไปพูดอะไรก็ไม่ได้ เส้นผมได้ติดอยู่บนใบหน้าของเธอ ได้ส่ายหน้าด้วยความอ่อนแรง “ไม่ ฉันไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้”
“แม่เป็นอะไรกันแน่? เนื้อหานั้นแม่เป็นคนเขียนจริงใช่ไหม? แม่เป็นคนเขียนหรือเปล่า?” หลงจื๋อใจร้อน ก็ได้ถามออกไปไม่หยุด
โฉหวั่นชิงได้ปิดปาก เธอตกใจจนเหงื่อออก น้ำเสียงนั้นได้แหบแล้วปฏิเสธไป “เสี่ยวจื๋อ แม่ไม่เคยคิดที่จะเอามันออกมา มีคนแฮกคอมของแม่ ได้ขโมยมันออกไปจากคอมของแม่!”
หลงจื๋อ “ตึ้ง” ได้ต่อยไปที่ประตู กัดฟันแน่นแล้วก็พยายามพูดออกมาสามคำว่า “แม่…..จริงเลย!”
“เสี่ยวจื๋อ เนื้อหานั้นแม่เป็นคนเขียน แต่ว่าแม่นั้นไม่คิดที่จะโพสต์ออกมา ลูกต้องเชื่อแม่ แม่รักลูกขนาดนี้ จะทำแบบนี้ได้ยังไง? อีกอย่างแม่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรเลย ต่อให้แม่โพสต์ออกไปก็ไม่มีคนเชื่อนะ ลูกคิดดูสิ ต้องมีคนกำลังใส่ร้ายแม่อยู่แน่ๆ”
“พอได้แล้วแม่! แม่ไม่เขียนออกมาจะมีคนไปแฮกมันได้ยังไง? ที่แม่เขียนมันออกมาก็เพื่อเพราะว่าสักวันนั้นจะได้ประกาศมันออกมา แม่มันโหดร้ายจริงๆ ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมีแม่แบบนี้!” เส้นเลือดบนหน้าผากของหลงจื๋อนั้นได้กระตุกอยู่ตลอด เพราะความโกรธ คอของเขานั้นได้แดง เส้นเลือดสีเขียวที่คอขยายเป็นเส้นโค้งบนผิวหนัง น่ากลัวเหมือนรากไม้หยาบ
โฉหวั่นชิงนั้นอยากจะทะลุออกจากโทรศัพท์มาจับมือของลูกชาย แต่ว่าเขาทำได้แค่ยืนนิ่ง ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน “เสี่ยวจื๋อ ลูกนั้นต้องเกลียดแม่แน่ๆ แต่ว่าลูกเคยที่จะคิดแทนแม่ไหม แม่นั้นหลบๆ ซ่อนๆ มากว่ายี่สิบกว่าปี ใครเคยคิดแทนแม่บ้าง? ตอนนี้หยวนชูเฟินใกล้ตายแล้ว แม่ไม่ควรที่จะออกหน้าออกตาเหรอ! ลูกเป็นลูกชายของแม่ ลูกเคยคิดถึงแม่บ้างไหม?”
อะไร?!
คุณแม่จะตายแล้ว?
หลงจื๋อได้เบิกตาโต เส้นเลือดที่แดงนั้นได้ย้อมนัยน์ตาของเขา “แม่พูดอะไร?”
โฉหวั่นชิงมองเศษจานที่แตกบนพื้น ก็เหมือนกับว่าได้มองคนที่ใกล้จะตายแล้ว มองเธอค่อยๆ เดินเข้าโรงศพ กลายเป็นปุ๋ยผง!
“เสี่ยวจื๋อ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วแม่ก็พูดเลยละกัน คราวก่อนที่ลูกนั้นคุยโทรศัพท์กับแม่แล้วพูดว่า พ่อนั้นโมโหมากๆ เป็นเพราะหยวนชูเฟินถึงได้โมโห แม่นั้นได้ให้คนไปสืบเรื่องของหยวนชูเฟิน เธอนั้นเป็นมะเร็ง ตอนนี้เธอนั้นใกล้จะตายแล้ว เธอนั้นได้ซ่อนตัวอยู่ที่โรงพยาบาลหวาเซี่ย พ่อของลูกก็รู้”
หลงจื๋อไม่รู้ว่าควรที่จะตกใจแม่ที่อยู่ถึงอเมริกาแต่ได้รู้เรื่องภายในประเทศ
หรือว่าตกใจที่หยวนชูเฟินนั้นได้เป็นมะเร็ง
หรือเขาควรจะตกใจว่า พ่อก็รู้เรื่องนี้!
ร่างกายที่ผอมสูงของหลงจื๋อนั้นได้ล้มลงไปอย่างหมดแรง เข่านั้นได้ไปกระแทกกับพื้น ชายที่สูงกว่าร้อยแปดสิบนั้น ได้หัวเราะและร้องไห้ราวกับเด็กน้อย “หึๆๆ! หึๆๆๆ!”
อยู่ๆ เขาก็คิดว่าตัวเองนั้นเหมือนเป็นคนโง่ รอบข้างนั้นได้มีเหตุการณ์แบบนี้ แต่เขานั้นไม่รู้อะไรเลย!
โฉหวั่นชิงไม่หยุดอยู่แค่นั้น “เสี่ยวจื๋อ เนื้อหานั้นแม่ได้เป็นคนเขียน แม่ก็คิดที่จะโพสต์ ไหนๆ หยวนชูเฟินก็มีเวลาไม่มากแล้ว แม่ทำไมถึงไม่ทำอะไรลักอย่างล่ะ?”
หลงจื๋อนั่งอยู่ เผชิญหน้ากับกำแพง “พวกคุณนี่ดีจริงๆ …..ดีมากๆ!”
โฉหวั่นชิงรู้ดี ว่าถ้าเรื่องนี้ได้หลุดออกไปก็ไม่มีทางย้อนกลับ แต่ก้าวออกไปก้าวหนึ่งแล้วก็ทำได้แค่ก้าวต่อไปให้มันจบ!
“เสี่ยวจื๋อ เรื่องมันได้ชัดเจนขนาดนี้แล้ว ไม่นานพวกนักข่าวก็ได้ประกาศไปทั่วโลก ทุกคนนั้นก็จะได้รู้กันหมดว่าหลงเซียวนั้นไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อของลูก ลูกถึงจะเป็นคนเดียวที่จะสานต่อMBK และแม่ ที่เป็นแม่ของลูก แน่นอนว่าต้องกลับไปที่ตระกูลหลง และหยวนชูเฟิน เธอนั้นเป็นแค่คนนอก! เธอตายไปก็ดี มีชีวิตอยู่ก็ช่าง เรื่องที่พ่อของลูกนั้นทำได้มีแค่เรื่องเดียวก็คือหย่ากับเธอ!”
บูม!
หัวของหลงจื๋อนั้นได้มีเสียงฟ้าผ่าผ่าลงมา เขานั้นเหมือนได้โดนฟ้าผ่าลงมาอย่างหนัก ได้ตกใจอยู่ตรงนั้น
“ไม่มีทาง พ่อผมไม่มีทางที่จะหย่ากับคุณแม่ พ่อนั้นรักคุณแม่จริงๆ! แม่อย่าเข้ามายุ่ง แม่ เลิกยื่นมือเข้ามาได้แล้ว!”
หลงจื๋อนั้นเจ็บปวดจนได้ใช้มือขวาสางเข้าไปที่ผม ออกแรงกำผมไว้ในมืออย่างแรง แต่ว่าความเจ็บปวดบนผิวหนังนั้นเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดใจในของเขาเลย
ทุกอย่างนี้กะทันหันเกินไป! เร็วเกินไป! ได้เสียการควบคุมไปหมด!
เดิมเป็นแค่งานวันเกิดที่ไม่เข้ากับเวลา ทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนี้! ทำไม!
โฉหวั่นชิงนั้นได้ตั้งสติจากความตกใจเมื่อกี้ได้ ความนึกคิดนั้นได้กลับมาเลยทันที “เสี่ยวจื๋อ ไม่ต้องเสียใจ สิ่งที่ลูกต้องทำตอนนี้คือเตรียมใจให้พร้อม พวกเราแม่ลูกนั้นร่วมมือกัน ลูกนั้นนั่งบนตำแหน่งประธานMBKดีๆ แม่นั้น กลับไปยังตระกูลหลง!”
——
รีสอร์ทหยีจิ่ง
ลั่วหานเห็นข่าวที่โฉหวั่นชิงปล่อยออกมา ตัวนั้นก็ได้สั่น “บ้าเอ๊ย…..ยัยผู้หญิงนี่บ้าไปแล้วเหรอ?”
เธอนั้นได้เปิดคอมออกมา รีบไปอ่านเนื้อหาของข่าวบนเน็ต ไม่ถึงสิบนาที คอมเมนต์ข้างล่างนั้นได้เกินหมื่นคน มีคนบอกว่าหมาถ้าใจร้อนขึ้นมาก็จะกัดคนไปทั่ว มีคนบอกว่าผู้หญิงนามสกุลโฉเรียกว่าโฉหวั่นชิงเป็นผู้หญิงที่หลงถิงนั้นหลงเมื่อยี่สิบปีก่อน
ยังมีคนบอกว่า เมื่อก่อนโฉหวั่นชิงนั้นอยากจะขึ้นตำแหน่ง แต่ว่าถูกคุณนายที่แท้จริงนั้นไล่ออกไป ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
ยิ่งมีคนได้โพสต์รูปของโฉหวั่นชิงโฉหวั่นชิงเมื่อตอนอายุยี่สิบนั้นหน้าตานั้นสวยมากๆ คิดไม่ถึงว่าเป็นหญิงที่สวยขนาดนี้
ยังมีคนโพสต์รูปตอนที่หยวนชูเฟินนั้นเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ หยวนชูเฟินที่อยู่ในชุดกี่เพ้านั้นใสราวกับน้ำ ก็ยังได้มีบรรยากาศแบบนั้นบนตัวเธอแม้ว่าจะผ่านไปแล้วกว่าสิบปี
ไม่ต้องสงสัย โฉหวั่นชิงนั้นเหมือนแจกันดอกไม้ แต่หยวนชูเฟินนั้นไม่ว่าภายในหรือภายนอกก็เป็นถึงกุลสตรี
ทั้งสองมาเทียบกันสูงต่ำนั้นแบ่งออกมาชัดเจน
ระดับพื้นดินนั้นก็คงเป็นได้แค่นี้
“เพื่อนๆ ในโซเชียล มีรูปมีหลักฐาน ใครนั้นเป็นฮองเฮาตัวจริง ยังต้องมาทะเลาะกันอีกเหรอ?”
“เปิดตาให้กว้างๆ มาดู หยวนชูเฟินนั้นเป็นนักศึกษาดีเด่นที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์เลยนะ ปรมาจารย์ด้านภาพวาดจีน โฉหวั่นชิงเป็นอะไร?”
“ปรมาจารย์ด้านภาพวาดจีน? ไม่คิดว่างั้น? ไม่เคยเห็นภาพวาดที่หยวนชูเฟินวาด ถ้าเป็นปรมาจารย์จริง อย่างน้อยก็เอาผลงานออกมาโชว์หน่อยสิถึงจะถูก”
คนในโซเชียลนั้นเริ่มทะเลาะกัน
ลั่วหานยิ่งดูหัวยิ่งร้อน เรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าหยวนชูเฟินมาเห็นล่ะก็ เธอนั้นได้โมโหจะกระอักเลือดแน่ๆ!
ไม่กล้าเดาไปเอง ลั่วหานนั้นได้โทรไปหาส้งชิงเซวี๋ยน
เวลาก็ไม่เช้าแล้ว ส้งชิงเซวี๋ยนกำลังสูบบุหรี่ก็สวนดอกไม้ของโรงพยาบาล เห็นว่าเป็นลั่วหานโทรมา ก็รีบรับทันที “เสี่ยวลั่วลั่ว คนท้องนั้นต้องพักผ่อนมากๆ ทานข้าวเยอะๆ ทำ……”
“ลุงส้ง เกิดเรื่องแล้ว!”
——
บริษัทฉู่ซื่อ ห้องทำงานประธาน
หลงเซียวได้เลื่อนโทรศัพท์ เบอร์ของลั่วหานนั้นโชว์ว่ากำลังคุยสายอยู่ เสี่ยวจื๋อก็โทรไม่ติด
วางโทรศัพท์ลง หลงเซียวพูด “อาหมิง คำแถลงการณ์ได้เตรียมไปถึงไหนแล้ว?”
สายตาที่เหมือนไข่ไก่ของจี้ตงหมิงนั้นได้กลมกว่าไข่มุกซะอีก ใบคำแถลงการณ์ในมือของเขานั้นได้หนักยิ่งกว่าภูเขาไทซาน “กะ กะทันหันเกินไปไหมครับ? เจ้านาย คุณยื้อเวลาหน่อยไหม? บอกว่านี่เป็นแค่ข่าวปลอบ คุณ……”
แอนดี้ก็ได้รีบพูดเสริมว่า “ท่านประธาน ถ้าเกิดว่าคุณนั้นยอมรับว่าคุณกับหลงถิงนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดแค่ฝ่ายเดียว อำนาจที่คุณมีในตระกูลหลงนั้นก็จะเสียไปทั้งหมด ยังมีหุ้นส่วนของMBK ที่อยู่ในมือคุณอีก……”
พูดถึงเรื่องหุ้นส่วน แอนดี้กับจี้ตงหมิงนั้นก็ได้มองไปยังเจ้านายที่สีหน้ายังเย็นชาของพวกเขาพร้อมกัน
วินาทีนั้น ทั้งยาวนานและเชื่องช้า พวกเขานั้นเข้าใจอะไรแล้วทันที!
หลงเซียวพูด “หุ้นส่วนแล้วจะทำไม? หุ้นส่วนของMBK มรดกในมือของฉันทั้งหมด ตอนนี้ทั้งหมดนั้นได้อยู่บนมือของภรรยาของฉัน”
อึก! อึก! อึก!
สองคนนั้นกลืนน้ำลายไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง!
จี้ตงหมิงได้กัดฟันเงียบๆ “แต่ว่าเจ้านาย มรดกหลังแต่งงาน ยังไงก็เป็น……เป็นของคุณและก็คุณนายคนล่ะครึ่งนะครับ”
กฎหมายใหม่หลังแต่งงาน เจ้านายคงไม่มีทางไม่รู้ใช่ไหม? พระเจ้าช่วย? เจ้านาย ช่วงเวลาสำคัญไม่ต้องทำเป็นไม่รู้กฎหมายนะครับ!
มือทั้งสองของหลงเซียวนั้นประสานกัน เขานั้นได้พิงไปที่ที่นั่งอย่างผ่อนคลาย “ฉันรู้”
จี้ตงหมิงนั้นก็ได้รีบเอาใบแถลงการณ์นั้นซ่อนไว้ข้างหลัง “เจ้านาย ยังไม่ยอมรับก่อนจะดีกว่าครับ ให้ข่าวนี้เงียบลงไป หรือว่าลบทิ้ง ตอนนี้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของMBK ก็ไม่ได้ออกมาพูดอะไร พ่อของคุณก็ยังไม่ยอมรับนะครับ”
ผมบนหัวของแอนดี้นั้นแทบที่จะชี้ขึ้นมา “เจ้านายค่ะ อย่าใจร้อน ขอร้องล่ะ อย่าใจร้อน จริงๆ นะ เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นกะทันหันเกินไป พวกแล้วไปติดต่อฝ่ายประชาสัมพันธ์ให้มาจัดการเองค่ะ”
หวังเค่ยนั้นกลับไม่คิดว่าเรื่องนี้นั้นกะทันหันเกินไป ตอนที่เขาได้รับงานที่หลงเซียวมอบหมาย จนกระทั่งเรื่องเริ่มที่จะบานปลายนั้น เขานั้นเหมือนจะสัมผัสได้ ว่าหลงเซียวนั้นกำลังเล่นหมาก เขารู้ว่าหมากนั้นมันจะเดินต่อไปยังไง เขาได้ควบคุมการเดินของเกมไว้ตั้งแต่เริ่มแล้ว
ในใจของเขา ต้องมีอันดับของมันเรียบร้อย!
โทรศัพท์ของพวกเขานั้นได้สั่นขึ้นพร้อมกัน ข่าวนั้นได้อัปเดตใหม่แล้ว เป็นคลิปเหตุการณ์จากในงาน
ในคลิปนั้น สีหน้าของหลงถิงนั้นดูไม่ดีมาก ๆ คล้ายกับขี้เถ้า “เรื่องข่าวลือบนโซเชียลนั้น ผมจะสืบให้ชัดเจนแน่นอน ข่าวที่ทำให้ผมและภรรยาของผมนั้นต้องเสียหาย ผมนั้นก็จะดำเนินความตามกฎหมายทั้งหมด!”
หลงถิงพูดได้อย่างมีพลัง ใบหน้านั้นได้โมโหจนเปลี่ยนสี ยังคงพยายามที่จะให้ตัวเองนั้นไม่ได้ดูแย่
เขาพูดจบ เหลียงจ้งซุน กับหลงยี่นั้นก็ได้ประคองเขาลงไปจากเวที หลงยี่กับเจ้าหน้าที่นั้นได้รับผิดชอบเคลียร์สถานที่จัดงาน พวกนักข่าวนั้นก็ยังไล่ตามไม่ยอมเลิก
“คุณหลงครับ ขอถามหน่อยครับว่าโฉหวั่นชิงเป็นคนรักเก่าคุณจริงไหมครับ?”
“ขอถามหน่อยค่ะคุณแม่ของคุณชายรองยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหมคะ?”
“คุณหลงคะ คุณนั้นกำลังคิดอยู่ใช่ไหมคะว่าจะหย่ากับคุณหญิงหยวนชูเฟิน?”
“คุณหลงครับ……”
“คุณหลงคะ……”
พูดไปพูดไป กล้องของพวกนั้นข่าวนั้นก็ได้ถูกคนตีจนล้ม ข่าวก็ได้หยุดอยู่ตรงนี้ ในความรีบร้อนนักข่าวนั้นก็ได้อัพคลิปขึ้นไป ยังไม่ได้เพิ่มตัวหนังสือหรือตัดต่อเลยสักนิด
จี้ตงหมิงกับแอนดี้และคนที่กำลังเคาะแป้นพิมพ์อย่างหวังเค่ย ก็ได้มองไปที่หลงเซียวด้วยความหวาดระแวง
อะไรที่เรียกว่าภายในคืนเดียวนั้นก็ได้วุ่นวายไปหมด?
ตอนนี้ก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ?
แต่ แต่ว่าในช่วงเวลาที่แสนวุ่นวายนั้น ทำไมเขาไม่เป็น อะไรเลยแม้แต่นิด?
หลงเซียววางโทรศัพท์ “อาหมิง เรียกฝ่ายกฎหมายกับทนายประจำตัวฉันมา”
