ตอนที่ 697 พบเพื่อนเก่าที่ต่างแดน
การเล่นแผลงๆ ที่กู้เยนเซินทำกับตู้หลิงเซวียน สร้างความโกลาหลแก่แวดวงสื่อในอเมริกาอย่างรวดเร็ว ผลกระทบใหญ่หลวงเกิดขึ้นกับตู้หลิงเซวียนตามที่คาดไว้
ทางด้านของเขาความโกรธเพิ่งจะก่อตัวยังไม่ทันหายดี ผู้ช่วยก็นำข่าวที่เต็มไปด้วยคำพูดถากถางและการตั้งข้อสงสัยมาให้เขาดู ทำให้ผู้ช่วยรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “ท่านประธาน ข่าวแพร่กระจายไปยังประเทศจีนเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ท่านประธานไม่รู้สึกว่ามันแปลกบ้างหรือ”
ตู้หลิงเซวียนกวาดตามองไปที่แท็บเล็ตแวบหนึ่ง คำวิจารณ์ทั้งหมดในนั้นดูเหมือนจะอยู่ในการคาดเดาของเขา ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการทำให้เขาเสียชื่อเสียง เขาย่อมต้องทำการบ้านมาดี
เจ้าหมอนี่ เขาต้องลากตัวออกมาให้ได้!
“มีอะไรแปลก จุดประสงค์ของเขาชัดเจนมาก ก็เพื่อทำให้ฉันหวาดวิตก “ตู้หลิงเซวียนมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตาเย็นชา ท้องฟ้าในนิวยอร์กสะอาดสะอ้าน แต่มือของคนบางคนกลับสกปรกเสียไม่มี
“ฝ่ายเทคนิคยังคงตรวจสอบอยู่ โดยหวังว่าจะพบ ID ของอีกฝ่ายผ่านไวรัสที่ฝังอยู่ในมือของคุณ ฝ่ายเทคนิคของหลันเทียนแข็งแกร่งมาก จะต้องสืบหาความจริงได้อย่างแน่นอน” ผู้ช่วยเองก็กัดฟันกรอด ทำให้ประธานเขาเสื่อมเสีย รนหาที่ตายชัดๆ!
ตู้หลิงเซวียนดึงเนกไทลง “คนในวิดีโอไม่ใช่ฉัน เขาดูเหมือนฉันทุกประการ แต่ไม่ใช่ฉัน”
ผู้ช่วยกะพริบตาหลายครั้ง “ไม่ใช่ประธานจริงๆ เหรอครับ แต่นี่คือบ้านของคุณนี่นา อีกอย่าง คนข้างในก็คือ……” คุณไม่ใช่เหรอ?
ไม่อย่างนั้นจะเหมือนกันขนาดนี้ได้อย่างไร? มันเหมือนเกินไปแล้ว ทำให้เขาไม่สงสัยเลย นี่มันชักจะยุ่งยากแล้วสิ!
ตู้หลิงเซวียนเอ็ดเบาๆ ใบหน้าสีแดงและดวงตาแดงก่ำของเขาชัดเจนขึ้นหลังจากความโกรธ “เขาติดตั้งเครื่องติดตามบนมือถือของฉันก่อน แล้วจำลองฉากบ้านของฉัน จากนั้น……”
——
ในไทม์สแควร์ กู้เยนเซินหัวเราะเบาๆ ด้วยความบันเทิง ใช้อินเทอร์เน็ตเพื่อส่งวิดีโอไปยังเว็บไซต์เล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก พออีกฝ่ายเห็นวิดีโอเป็นของตู้หลิงเซวียน ก็จะยินดีแล้วเริ่มเผยแพร่ต่อไป
กู้เยนเซินคัดลอกวิดีโอไปยังคลาวด์ และใช้ช่องทางต่างๆ เพื่อให้ตู้หลิงเซวียนดังไกลไปทั่วโลกภายในไม่กี่นาที
เขากดปุ่ม Enter เป็นลำดับสุดท้าย นิ้วเรียวยาวของเขาแตะที่เบาะหนังของรถอย่างสบายอารมณ์ ปล่อยให้คนทั้งหมดเข้าไป รอคอยกระแสทางโซเชียลอย่างปลื้มอกปลื้มใจ
ครืด ๆ ๆ
โทรศัพท์ของกู้เยนเซินดังขึ้น การสั่นสะเทือนที่ดังไม่หยุด ทำให้กู้เยนเซินหันกลับไปมอง เมื่อเห็นว่าไป๋เวยโทรมา กู้เยนเซินก็นั่งตัวตรงอย่างเอื่อยๆ และกระแอมในลำคอ ทำให้เสียงของเขาเซ็กซี่และดึงดูดใจอย่างเป็นธรรมชาติ “เมียจ๋า คิดถึงผมเหรอ?”
เมื่อสักครู่ไป๋เวยกำลังจัดเรียงของใช้ สำหรับการเดินทางไปทำงานนอกสถานที่ ตอนนี้จัดไปได้ครึ่งกระเป๋าแล้ว เมื่อเห็นวิดีโอของตู้หลิงเซวียน แล้วยังมีคำวิจารณ์แผลงๆ อะไรนั่นอีก จึงรู้สึกคุ้นเคยอย่างมาก คล้ายกับสไตล์ของใครบางคน
ดังนั้นจึงทิ้งข้าวของลง แล้วโทรหาเบอร์ของกู้เยนเซิน
“คุณชายกู้ คุณอยู่อเมริกาเล่นสนุกเสียเพลินเลยนะ อยู่ในประเทศเล่นไม่ได้ ดินแดนทางฝั่งมหาสมุทรใหญ่กว่าใช่ไหม” ไป๋เวยนั่งไขว่ห้างบนพรมแคชเมียร์นุ่มๆ โทรออกโดยใช้หูฟังบลูทูธแนบหู สองมือกำลังยุ่งง่วนกับการจัดเสื้อผ้า ครีมทาผิว ใส่ลงในกระเป๋าให้เรียบร้อย
กู้เยนเซินเปิดกระจกรถของรถสปอร์ตลง และสูดอากาศเข้าไปเฮือกใหญ่ “สมกับเป็นภรรยาของผมจริงๆ ฉลาดมาก แสดงว่าคุณเห็นวิดีโอของตู้หลิงเซวียนแล้วสินะ คิดว่าเป็นยังไงบ้าง เนียนไหม”
อดไม่พูดไม่ได้ ของที่กู้เยนเซินทำออกมาเหมือนจริงมาก พอเธอเห็นมันก็คิดจริงๆ ว่าตู้หลิงเซวียนเป็นคนแบบนั้นจริงๆ คิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าจะเป็นของปลอม
“เนียนอยู่ คุณทำได้อย่างไร” ไป๋เวยถือชุดนอนไว้ในมือข้างละชุด ชุดหนึ่งเป็นสีน้ำเงิน อีกชุดเป็นสีขาว เธอจำที่กู้เยนเซินเคยบอกได้ว่า เขาชอบให้เธอสวมชุดนอนผ้าไหมสีน้ำเงิน เวลากอดอยู่ในอ้อมแขนเหมือนกอดกุหลาบสีน้ำเงินช่อหนึ่ง ทั้งเซ็กซี่และมีเสน่ห์
ไป๋เวยจึงเลือกใส่สีน้ำเงินไว้ในกระเป๋าเดินทาง
การยอมรับของกู้เยนเซินที่มีต่อไป๋เวยมีประโยชน์มาก เขาพูดถึงฝีมือของตัวเองอย่างฉะฉานว่า “ฟังนะ เทพเจ้าผู้นี้จะสอนบทเรียนให้คุณ อันดับแรก ผมจะส่งไวรัสเข้าไปที่มือถือของตู้หลิงเซวียน ตรวจสอบบ้านของเขาก่อน จากนั้นจึงคืนค่าให้กับคอมพิวเตอร์ แล้วค่อยใช้เทคโนโลยีการถ่ายภาพ 3 มิติเพื่อฝังตัวละครเข้าไป อันที่จริงสิ่งที่อยู่ในวิดีโอ ยกเว้นบ้านของเขาที่เป็นของจริง ส่วนตัวบุคคลล้วนเป็นนักแสดงชั่วคราวของผมทั้งหมด”
สิ่งที่เขาพูดนั้นดูง่ายดายอย่างยิ่ง แต่การจะทำถึงขั้นนั้นได้ จะต้องเชี่ยวชาญเทคโนโลยีขั้นสูง ไป๋เวยอดที่จะชื่นชมกู้เยนเซินในใจย่างล่องลอยไม่ได้
คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความสามารถมากขนาดนี้
“คุณทำสิ่งนี้ เพื่อช่วยท่านเซียวใช่ไหม ตู้หลิงเซวียนเป็นศัตรูหัวใจของท่านเซียว คุณเป็นพี่น้องของท่านเซียว คิดยังไง บัญชีนี้ก็ต้องคิดบนหัวคุณเช่นกัน “ไป๋เวยจัดเสื้อผ้าเสร็จ ก็ปิดขวดน้ำหอมแล้ววางไว้ในซอกกระเป๋า กลิ่นของมันจะกระจายติดเสื้อผ้า แถมกระเป๋าที่ปิดไว้ค้างคืน ถ้าเปิดดูอีกทีจะต้องหอมติดจมูกเชียวล่ะ
“ผู้ชายที่ทำให้ฉันทำอะไรแบบนี้ได้ นอกจากเขาแล้ว จุ๊ ๆ …… คงไม่มีอีกแล้วล่ะ เมียจ๋าคุณช่างฉลาดและเย็นชาจริงๆ! ” กู้เยนเซินจูบไปที่โทรศัพท์
ไป๋เวยตรวจสอบกระเป๋าเดินทางอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรขาดหายไป “ตู้หลิงเซวียนไอคิวสูงมาก คนๆ นี้จัดการไม่ง่าย ระวังอย่าให้เขาจับได้ล่ะ”
กู้เยนเซินขยิบตา “เมียจ๋าเป็นห่วงผมขนาดนี้เชียว ถ้าอย่างนั้นเราแต่งงานกันดีไหม?”
หน็อยแน่!
ข้ามเส้นเกินไปแล้ว
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฝันไปเถอะ จะให้ฉันแต่งกับคุณเนี่ยนะ ซื้อแม่สุกรแก่มาไม่ง่ายกว่าเหรอ” ไป๋เวยลุกขึ้น เดินไปที่ห้องนั่งเล่น พักนี้กู้เยนเซินไม่อยู่ ทำให้เธอนอนไม่ค่อยหลับนัก ดังนั้นเธอจึงต้องทานของบำรุงสุขภาพก่อนเข้านอน
เวลาเขาอยู่ เธอไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก แต่พอเขาไม่อยู่บ้าน เธอมักรู้สึกอ้างว้าง บ้านของกู้เยนเซินเดิมก็ใหญ่มากอยู่แล้ว เธออาศัยอยู่คนเดียวราวกับเดินไปไม่ถึงชายขอบ
คิดถึงเขาจัง
ความรู้สึกอันแรงกล้า จากก้นบึ้งของหัวใจไปสู่สมอง เธอคิดว่าเธอรักเขามากกว่าที่เธอคิด
“รอผมอยู่ที่จีน แล้วผมจะแต่งงานกับคุณ” กู้เยนเซินกึ่งเล่นกึ่งจริง ขอแต่งงานที่ไหน มีเอ่ยเตือนล่วงหน้าด้วย
ไป๋เวยจิบน้ำแล้วกินยาลงไป
“เฮ้ย! ”
“ระยำ!”
จู่ๆ กู้เยนเซินก็สบถคำด่าออกมา สายตามองตรงไปที่นอกกระจกรถ ร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ไกลนัก ชุดสูทรองเท้าหนัง เดินมาอย่างใจเย็น
“เป็นอะไร เห็นผีเหรอ” ไป๋เวยถอนหายใจ
กู้เยนเซินเปิดประตูรถ “เมียจ๋า แค่นี้ก่อนนะ ผมเจอคนรู้จัก”
พูดจบ เขาก็จูบโทรศัพท์อีกครั้ง แล้วเดินออกประตูไป
ไป๋เวยขมวดคิ้ว “ใคร?”
กู้เยนเซินก้าวตามคนตรงหน้าไป และจับไหล่ของถังจิ้นเหยียนด้วยมือข้างหนึ่ง “เฮ้ หมอถัง บังเอิญจัง! ”
ถังจิ้นเหยียนหันหน้ามา คาดไม่ถึงว่าจะเห็นกู้เยนเซิน เขายิ้มอย่างประหลาดใจพลางกล่าวว่า “ประธานกู้ คุณมาอยู่นี่ได้ยังไง? ”
กู้เยนเซินโอบไหล่ถังจิ้นเหยียนอย่างคุ้นเคย “ได้พบเพื่อนเก่าในต่างแดน เรื่องน่ายินดีอย่างนี้ ไปดื่มกันสักหน่อยไหม”
ปกติถังจิ้นเหยียนจะไม่ค่อยออกมาเท่าไหร่นัก วันนี้เขามาเดินเล่นเป็นเพื่อนพ่อกับแม่ พ่อกับแม่เพิ่งเดินเข้าห้างสรรพสินค้าไป เขากำลังจะตามเข้าไปพอดี “วันนี้ไม่ได้ ไว้วันหลังเถอะ ผมเลี้ยงเอง”
ในขณะที่พูด พ่อของถังจิ้นเหยียนก็หันหน้ากลับมาตะโกนเรียก “จิ้นเหยียน ทำไมยังไม่มาอีก”
กู้เยนเซินโบกมือให้ถังจงรุ่ย”สวัสดีครับคุณลุง ผมเป็นเพื่อนกับหมอถัง ผมชื่อกู้เยนเซิน เรียกผมว่าเสี่ยวกู้ก็ได้”
ถังจงรุ่ยยิ้มอย่างใจดี “สวัสดี ไม่คิดเลยว่าจิ้นเหยียนจะมีเพื่อนอยู่ที่อเมริกาด้วย เอาอย่างนี้ พวกเธอคุยกันไปเถอะ”
ถังจงรุ่ยก้าวไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวัง ไม่ได้เร่งรัดลูกชายอีก
กู้เยนเซินลูบคาง พิจารณาดูใบหน้าของถังจิ้นเหยียนอย่างละเอียด แล้วยื่นมือออกไปแตะดู “หือ? หมอถังหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้ เหมือนจะไม่ได้พ่อมาเลย สงสัยได้มาจากทางแม่แน่ๆ! ”
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพ่อของถังจิ้นเหยียน แต่ทั้งคู่หน้าตาแทบไม่เหมือนกันเลย ต่อให้เป็นการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม แต่มันก็เปลี่ยนเสียจนไม่เหมือนกันสักนิดเดียว
ถังจิ้นเหยียนยิ้มอย่างภูมิใจ “ผมกับพ่อไม่เหมือนกันเลย ผมเหมือนแม่มากกว่า”
กู้เยนเซินหัวเราะฮ่าฮ่า “พูดอย่างนี้ แม่คุณต้องสวยมากแน่!”
“คุณพูดแบบนี้ ผมไม่ขัดข้องหรอกนะ” ถังจิ้นเหยียนยิ้มอย่างอ่อนโยน
กู้เยนเซินกระซิบกล่าว “หมอถัง คุณวิ่งมาอเมริการวดเดียว ไม่คิดจะกลับไปแล้วเหรอ ผมจะบอกให้นะ ตอนนี้หมอฉู่หย่าแล้ว โอกาสของคุณมาแล้วนะ ไม่อยากกลับไปเหรอ?”
ถังจิ้นเหยียนกล่าวอย่างเคร่งเครียดว่า “ประธานกู้ล้อเล่นแล้ว ลั่วหานกับผมเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่ได้มีความคิดเป็นอื่น”
“จริงเหรอ ผมยังเผยความลับได้อีกหน่อย อีกสองสามวันหลงเซียวต้องไปทำธุระที่เจียงเฉิง และหมอฉู่อยู่คนเดียว คุณรู้ไหม” กู้เยนเซินชำเลืองมอง บอกใบ้ให้เขาอย่างคลุมเครือ
รอยยิ้มของถังจิ้นเหยียนยังคงบริสุทธิ์และชัดเจน “ประธานกู้ ผมตัดใจแล้ว และผมเชื่อว่า ด้วยนิสัยของหลงเซียว เขาไม่มีวันหย่ากับลั่วหาน”
“ชิ! คุยกับคนฉลาดนี่น่าเบื่อชะมัด จะรู้สึกสักหน่อยก็ไม่มี ถ้าอย่างนั้น คุณเดินเที่ยวต่อเถอะ ผมไปล่ะ”
ทั้งสองคุยกันอีกไม่กี่คำ กู้เยนเซินก็กล่าวลา เพราะยังมีตู้หลิงเซวียนรอเขาอยู่
——
บริษัทหลันเทียน
หลังจากผู้ช่วยฟังคำอธิบายจบ ก็พูดอย่างกระวนกระวายใจว่า “ท่านประธาน ในเมื่อคุณสงสัยว่าเป็นฝีมือของกู้เยนเซิน คุณต้องการควบคุมตัวเขาไว้ก่อนหรือไม่ หากเขาทำยังทำเรื่องนอกกติกาอีก ชื่อเสียงของคุณจะยิ่งแย่ลงนะครับ”
ตู้หลิงเซวียนพยักหน้า “คนอยู่ในอเมริกานี่แหละ เราเจอกันเมื่อวาน ฉันจะเป็นคนติดต่อเขาเอง”
“ตกลง”
ทางผู้ช่วยพูดยังไม่ทันจบ ก็มีวิดีโอปรากฏบนอินเทอร์เน็ตอีกระลอก “ทำไมยังอยู่อีก ผมติดต่อสื่อให้ลบออกแล้วนี่”
ตู้หลิงเซวียนกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “กู้เยนเซินต้องเก็บข้อมูลสำรองไว้แน่ เว็บไซต์เล็กๆ ไม่เป็นที่นิยมเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตรวจสอบทีละรายการ และจัดการให้หมดจดภายในเวลาที่สั้นที่สุด ที่ซื้อกลับมาไม่ได้ก็ถูกแฮ็กจนหมดแล้ว”
“เข้าใจแล้วครับ”
ตู้หลิงเซวียนวนหัวแม่มือ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ก่อนที่จะติดต่อกับกู้เยนเซิน เขาอยากติดต่อคนๆ หนึ่งก่อน
นิ้วขยับเลื่อนบนหน้าจอโทรศัพท์ ตู้หลิงเซวียนกดไปที่เบอร์ของหลงเซียว
สัญญาณข้ามมหาสมุทรดังขึ้น บนโต๊ะข้างเตียงของห้องนอนใหญ่ในรีสอร์ทหยี่จิง หลงเซียวกอดลั่วหานไว้ในอ้อมแขน กำลังอวดรูปร่างที่ดีของตัวเองให้เธอดูด้วยความสนใจ เมื่อเขาเห็นตัวเลขที่คุ้นเคย หลงเซียวก็ยิ้มเยาะ
“ประธานตู้”
ประธานตู้?
ลั่วหานขมวดคิ้ว ตู้หลิงเซวียนโทรมา
ตู้หลิงเซวียนยิ้มอย่างไร้ที่ติ “คุณหลง รบกวนคุณดึกขนาดนี้……”
“ในเมื่อประธานตู้รู้ว่าดึกขนาดนี้เป็นการรบกวนการนอนของผม งั้นก็วางสายเถอะ”
“เดี๋ยวก่อน” ตู้หลิงเซวียนรู้จักนิสัยของหลงเซียวดี เขาสามารถวางสายโทรศัพท์ได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงรีบขัดไว้ก่อน “วิดีโอที่เกี่ยวกับผมบนอินเทอร์เน็ต คุณหลงคงเห็นแล้วสินะ ผมอยากรู้ว่า คุณต้องการจะทำอะไร? ”
ลั่วหานเม้มปาก ลอบยิ้ม
หลงเซียวลูบผมยาวของเธอ และกล่าวอย่างไม่แยแสว่า “คำถามของคุณตู้ดูแปลกๆ นะ วิดีโอเกี่ยวกับคุณบนอินเทอร์เน็ต ดูไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผมเลย ผมต่างหากที่อยากจะรู้ว่า คุณต้องการจะทำอะไร”
