ตอนที่ 771 ผมขอหอมเธอได้ไหม
ใช่ น่ารักจัง
ใช่ น่ารักมาก!
เด็กน้อยตัวเล็กๆ นุ่มๆราวกับว่าหากสัมผัสก็จะนุ่มดุจขนนก เป็นลูกสาวของเขาลูกสาวอันเป็นที่รักยิ่งของเขา ความประหลาดใจและความตื่นเต้นที่ไม่อาจบรรยายหรือแสดงออกมาได้เลย ได้ก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของหลงเซียว สายตาอันล้ำลึกของเขาได้เผยให้เห็นถึงความอ่อนโยนดุจต้นหยางหลิ่วที่งอกขึ้นใหม่ในฤดูใบไม้ผลิ เขาไม่กล้าที่จะจ้องมองหนักมากเกินไปเพราะกลัวว่าสายตาของเขาจะทำร้ายแก้มและผิวหนังที่นุ่มราวกับน้ำของเธอ
“ผม…สัมผัสเธอได้ไหม?” หลงเซียวค่อยๆยื่นมือออกไป แต่เมื่อยื่นมือไปยังหน้าของเด็กน้อย เขาก็ทำใจไม่ได้ กลัวว่าความไม่รู้หนักเบาของเขาจะทำให้เด็กตกใจร้องไห้ได้
ลั่วหานที่มองอยู่นั้นได้แต่หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ “เธอคลอดก่อนกำหนด แต่เวลาที่คลอดก่อนกำหนดนั้นไม่นาน ไม่ต้องถึงกับขนานนี้ก็ได้ คุณสัมผัสดูสิ ผิวของเธอดีมากเลยจริงๆนะ หลังจากสัมผัสผิวของเด็กทารกจริงๆแล้ว คุณก็จะรู้เองว่าคำพูดที่ว่าเป่าขลุ่ยจะทำให้ผิวยืดหยุ่นเหมือนกับผิวเด็กแรกเกิดนั้น ล้วนแต่เป็นคำพูดเหลวไหลทั้งสิ้น”
หลงเซียวเหมือนกับว่ากำลังรวบรวมความกล้า มองที่นิ้วนี้ ไม่ได้นิ้วหัวแม่มือหนักเกินไป มองที่นิ้วนั้น ไม่ได้กล้ามเนื้อของนิ้วชี้นั้นหยาบกร้านมากที่สุด นิ้วกลางยิ่งไม่ได้อย่างแน่นอน แต่จะใช้นิ้วนางก็ดูจะประหลาดไม่น้อย…..
เมื่อดูไปดูมา หลงเซียวกลับเลือกไม่ถูกว่านิ้วไหนจะเหมาะสม ดังนั้นท่าทางจึงนิ่งงันไปอีกครั้ง “ลั่วลั่ว ผมขอหอมเธอได้ไหม?”
ลั่วหานจึงหัวเราะออกมา “หลงเซียว คุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะ กลัวซะขนาดนี้คุณไม่ได้เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม?”
หลงเซียวเหมือนกับเด็กที่ไม่ประสีประสาต่อเรื่องราวภายนอก เขายิ้มอย่างเขินๆพร้อมกับพูดว่า “คือ…ก็ผมไม่มีประสบการณ์นี่นาจริงไหม? ผิวเธอช่างอ่อนนุ่ม ถ้าผมทำเธอบาดเจ็บ….”
ลั่วหานทนดูต่อไปไม่ได้ จึงดึงมือของเขามาแล้วแยกนิ้วของเขาออกจากกัน นำมือของเด็กน้อยมาวางบนฝ่ามือของเขา “เป็นอย่างไรคะ?”
อยู่ๆหัวใจของหลงเซียวก็เต้นแรง เขา…เขาบอกไม่ถูกว่านั่นคือความรู้สึกแบบไหนกันแน่ ช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน ช่างคาดไม่ถึงยิ่งนัก ในมือใหญ่มือเล็กที่กำหมัดนั้นช่างประณีตยิ่งกว่าหยกขาวที่กำลังห่อตัวอยู่บนมือใหญ่ของเขา มือใหญ่หนึ่งข้างโอบมือเล็กข้างนั้น คนสองคนที่มาจากสองยุคข้ามผ่านความแนบชิดของผิวหนัง เข้าสู่จุดลึกสุดของห้วงหัวใจ ผสานเป็นสายเลือดเดียวกัน
สัมผัสอันแสนมหัศจรรย์นี้เรียกว่า เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ สินะ!
ลั่วหานจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพตรงหน้าไว้
หลงเซียวตื่นเต้นจนปากสั่น “Angel….ฉันคือ….ฉันคือคุณพ่อ ฉันคือคุณพ่อนะ” แววตาที่เปล่งประกายของเด็กน้อยจ้องมองมายังเขา ขนตาที่ยาวนั้นขยับขึ้นลงพร้อมกับดวงตาที่กระพริบ ดวงตาที่ชาญฉลาดคู่นั้นเหมือนกับภูตตัวน้อยไม่มีผิด เมื่อเห็นคุณพ่อที่กำลังลืมตาอยู่นั้นเด็กน้อยจ้องมองเขาด้วยความสงสัย
ลั่วหานหัวเราะขึ้นพร้อมกับพูด “หลงเซียว ลูกสาวของคุณรังเกียจคุณเสียเเล้ว ตอนที่เธอเพิ่งจะคลอดพอเห็นเสี่ยวจื๋อก็ยิ้มแล้ว แต่พอเห็นคุณ….ดูเหมือนจะเฉยชาไปหน่อยนะ”
หลงเซียวหึงจนขมวดคิ้วพูด “ยิ้มให้เสี่ยวจื๋อ?”
“อืม ยิ้มซะมีความสุขเลยล่ะ ขนาดลุงส้งกับคุณหมอยังไม่อยากเชื่อว่าเด็กที่เพิ่งคลอดมาก็ยิ้มแล้ว”
มือของหลงเซียวยังคงกุมมือน้อยๆของเธอไว้อยู่ท่านั้นไม่กล้าขยับ “Angel ฉันคือคุณพ่อนะ เราได้คุยกันไว้ตั้งนานแล้วนะว่า ลูกคลอดออกมาแล้วพวกเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันที่สุด อย่าลืมเชียวล่ะ”
ลั่วหานกุมขมับ หลงเซียว นายแน่ใจนะว่าตอนที่นายได้สลบไปเมื่อหลายวันมานี้ ไม่ได้สลบจนทำสมองของนายหายไปด้วย?
หลงเซียวเล่นกับลูกอยู่ครู่หนึ่ง อดไม่ได้จึงถามขึ้น “ยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลย ผมขอหอมเธอได้ไหม?”
“โธ่! แน่นอนว่าได้สิ ใบหน้าของเธอนุ่มสบายเป็นอย่างมาก” ลั่วหานนำผ้าที่ห่อตัวกดลงไปด้านล่าง เผยให้เห็นแก้มเล็กๆของเด็กน้อย เพื่อให้หลงเซียวได้เข้าไปหอม
หลงเซียวแนบลำตัวเข้าไป ยังไม่ทันที่ปากจะสัมผัสกับแก้มของลูกสาว เขาเงยหน้าเพราะความไม่แน่ใจอีกครั้ง “ลั่วลั่ว หลายวันมานี้ผมไม่ได้โกนหนวด มีไรหนวดหรือเปล่า?”
ลั่วหานตกอยู่ในภวังค์แล้วจริงๆ แต่ในใจกลับถูกท่าทางที่จริงจังของหลงเซียวหลอมละลายไปแล้ว เธอยิ้มพร้อมกับพูด “ตอนที่คุณนอนสลบอยู่ฉันช่วยคุณโกนไปแล้ว สะอาดมาก ไม่มีไรหนวด”
กลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ ลั่วหานจึงแนบริมฝีปากลงไปจูบตรงมุมปากและคาง “เรียบร้อย”
หลังจากผ่านการทดลองเมื่อครู่แล้ว หลงเซียวถึงกล้าที่จะค่อยๆก้มหัวลง ประทับจูบลงไปบนแก้มของลูกสาวราวกับแมลงปอบนบินผิวน้ำ พอรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นและกลิ่นของน้ำนม หัวใจดวงนั้นก็หลอมละลายแล้ว
“ลั่วลั่ว ขอบคุณคุณมาก ขอบคุณที่คุณคลอดลูกสาวที่น่ารักแบบนี้ ขอบคุณ” ริมฝีปากของหลงเซียวประทับลงบนใบหน้าของลั่วหานอยู่เป็นเวลานาน และตัดใจไม่ได้ที่จะจากลาใบหน้านั้น
ในเวลานี้ลั่วหานได้ลืมความเจ็บปวด ราวกับที่ให้ตายก็ยังดีกว่าอยู่ยามคลอดลูกไปจนหมดสิ้น เธอจำได้เพียงแค่ความอ่อนโยนของเขา ความสุขของเขาเท่านั้น
ดูเขามีความสุขมากขนาดนี้ เขาชอบลูกน้อยของพวกเขามากขนาดนี้ ลั่วหานรู้สึกว่าทุกอย่างนั้นคุ้มค่าแล้ว ถึงแม้ว่าจะต้องเผชิญกับความเจ็บปวดแบบเดียวกันอีกครั้ง เธอก็จะไม่ลังเลที่จะตอบตกลง
ความหวานของสามคนพ่อแม่ลูกนี้ ทำให้ตลอดช่วงเช้านั้นเต็มไปด้วยความเลี่ยน เมื่อใกล้เวลาที่คุณหมอจะมาทำการตรวจร่างกายให้หลงเซียว ลั่วหานจึงให้ป้าหลันอุ้มลูกไป
ลั่วหานดึงผ้าห่มขึ้นให้หลงเซียว จากนั้นจึงลูบบนเส้นผมเขาด้วยความสงสารจับใจ “บนร่างกายยังเจ็บอยู่ไหม? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ? ประเดี๋ยวหมอก็ยะมาเปลี่ยนยาให้แล้ว คาดว่าบาดแผลคงจะเจ็บอยู่ไม่น้อย”
หลงเซียวกุมมือของเธอ “ไม่เจ็บหรอก คุณคือยาแก้ปวดของผม ได้เห็นคุณเเล้วยังจะเจ็บอะไรอีก?”
ลั่วหานจึงตำหนิ “พูดมาก!”
หลังจากที่คุณหมอได้ตรวจอาการของหลงเซียวแล้ว จึงพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ “ไม่สมเหตุสมผลสักนิด ตอนนี้ดัชนีมวลทุกด้านของเขาล้วนปกติ ทำไมถึงยังไม่ฟื้นอีกนะ?”
“บางทีอาจเป็นเพราะว่าเหนื่อยเกินไป สูญเสียพละกำลังไปอย่างมาก ดังนั้นเป็นการยากที่จะฟื้นฟูกลับมา ให้เขานอนพักผ่อนเยอะๆเถอะ ขอเพียงแค่เขาปลอดภัย ถึงจะนอนอยู่ก็ไม่เป็นไร” ลั่วหานพูดขึ้น
คุณหมอจึงพยักหน้า “เวลานี้คงทำได้เพียงแค่นี้แหละ”
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป กู้เยนเซิน จี้ตงหมิง ก็ได้มาถึงรีสอร์ทหยีจิ่ง ทั้งสองคนเดินเข้ามาพอพบลั่วหานจึงพูดขึ้น “มีเรื่องด่วนอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า? หรือว่าอาการของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง?”
ลั่วหานผายมือเชิญพวกเขาให้ขึ้นไปชั้นสอง “พวกคุณเข้าไปก็จะรู้เอง”
ทั้งสองคนต่างไม่กล้าหยุดอยู่กับที่ รีบสาวเท้าเดินขึ้นไปยังชั้นสอง แต่ว่าขณะที่เปิดประตูนั้นพวกเขาสองคนต่างตะลึงงัน ที่แท้หลงเซียวกำลังเอนกายอ่านเอกสารอยู่บนเตียง!
อ่านเอกสาร!
อ่านเอกสารเลยนะ!!!!
เขาฟื้นแล้ว!
หลงเซียวเงยหน้าขึ้น สายตาอันสงบดุจสายน้ำจ้องมองดวงตากลมโต ที่มองมาทางเขาเกิดการปะทะสายตากันอย่างชัดเจน “ยืนบื้ออยู่ทำไม?เห็นฉันฟื้นแล้วไม่ดีใจกันหรือไง?”
กู้เยนเซินกลืนน้ำลาย “ฉัน….ให้ตายเถอะ! คุณชายหลงนายเล่นละครอะไรอยู่ ในเมื่อฟื้นขึ้นมาแล้วทำไมไม่รีบไปแถลงการณ์รายงานสื่อ?”
จี้ตงหมิงก็พูดขึ้นบ้าง “บอส ตอนนี้ราคาหุ้นของบริษัทฉู่ซื่อ ท่านรู้แล้วใช่ไหมครับ?”
หลงเซียวพยักหน้า ให้พวกเขานั่งลงก่อนแล้วจึงค่อยเปิดเอกสารในมือออก “ลั่วลั่ว ได้เอาข่าวที่เกิดการขยับตัวของหุ้นบริษัทฉู่ซื่อให้ฉันดูแล้ว ฉันได้ทำตารางวิเคราะห์ไว้อยู่ฉบับหนึ่ง พวกนายเอาไปดู”
อะไรนะ? อะไรนะ? อะไรนะ?
เขาฟื้นขึ้นตอนไหนกันแน่! ยังมาทำตารางวิเคราะห์อีก นี่เขายังเป็นมนุษย์อยู่ใช่ไหม?!
ในใจของกู้เยนเซินได้โอดครวญเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ไม่น่าเชื่อว่าหลงเซียวที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่สลบไป ทำให้ผู้คนตกใจเมื่อวันก่อน จะเป็นคนเดียวกันจริงๆ กู้เยนเซินอยากจะใช้ลำแสงXสแกนดูจริงๆ
หลงเซียวปะทะสายตากับเขา พร้อมกับยิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนจะพูด “คุณชายกู้ สายตาของนายต้องการที่จะแยกร่างฉันออกหรือไง?”
“ใช่ คิดแบบนี้จริงๆนั่นแหละ” กู้เยนเซินบ่นพร้อมกับดูตารางวิเคราะห์
เวลาเดียวกันนั้นหลงเซียวก็พูดอธิบายขึ้น “หลงถิงต้องการใช้ประโยชน์จากเรื่องของฉันอย่างตามใจชอบเพื่อไปใส่ร้ายบริษัทฉู่ซื่อ ทำให้ราคาหุ้นของบริษัทฉู่ซื่อตกต่ำเหมือนในตอนนี้ เขาฉวยโอกาสพยายามกวาดซื้อหุ้นในราคาต่ำ วางแผนที่จะฮุบบริษัทฉู่ซื่อ”
สองคนพยักหน้า “เป็นอย่างนี้จริงๆ อีกอย่างฝีมือของหลงถิงนั้นก็ร้ายกาจ นักเก็งกำไรหุ้นของพวกเขามีความสามารถในการหาโอกาสมาก ตอนนี้เขากำลังอ้าปากกว้าง ความหิวโหยนับวันยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ”
หลงเซียวยิ้มอย่างเยือกเย็น “รสชาติของพวกเขารุนแรง ไม่ได้เป็นเรื่องไม่ดี อย่างน้อยเขาก็ให้ธนบัตรเพื่อแลกเปลี่ยนกับสินค้าจริงๆ แก่บริษัทฉู่ซื่อ ธนบัตรซื้อหุ้นนั้นง่าย แต่หุ้นเปลี่ยนเป็นธนบัตรนั้นไม่ง่าย” จี้ตงหมิงยังไม่หายข้องใจ “บอส คุณจะโต้กลับอย่างไร?”
หลงเซียวยื่นรูปใบที่สองให้พวกเขาดู “ง่ายมาก ทำให้ราคาหุ้นเกิดความวุ่นวาย”
กู้เยนเซินมองดูที่รูปใบที่สอง กระตุกปาก เหล่ตาพร้อมหายใจเข้า “คุณ….เอาอาการป่วยของตัวเองมา
สร้างกระเเส?”
“ถ้าหากนายคิดว่านี่คือการสร้างกระแส ฉันก็ไม่เถียง” หลงเซียวยอมรับตามตรง
กู้เยนเซิน “………..”
จี้ตงหมิง “…………”
สามชั่วโมงผ่านไป จี้ตงหมิงและกู้เยนเซินเดินออกจากรีสอร์ทด้วยความตื่นเต้นราวกับถูกเปิดจุดเส้นเลือด คนสองคนดูเหมือนดูเหมือนจะขับรถกลับบริษัทฉู่ซื่อ
ขณะนี้หลงเซียวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ต่อสายไปยังเบอร์เบอร์หนึ่ง เบอร์นั้นดังขึ้นเพียงสองครั้งก็มีคนรับสายแล้ว อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “คุณหลง ใช่คุณจริงๆหรือ?”
“ฉันเอง ข่าวข้างนอกนั่นเขียนถึงผมเสียจนเกินจริง คิดดูอีกทีก็อาจทำให้คุณตกใจไปด้วยใช่ไหม?” หลงเซียวอารมณ์ดีไม่น้อย ที่ได้ล้อเขา
“เอ่อ…เป็นดังนั้นจริงๆ แต่ว่าคุณหลงมีธุระอะไรหรือไม่? มีธุระอะไรให้ผมรับใช้หรือ?
หลงเซียวรอคอยประโยคนี้ “ความจริงแล้วก็มีอยู่เรื่องหนึ่งต้องการให้คุณสอดมือเข้าไปจัดการอยู่”
“แน่นอน! แน่นอน! ขอเพียงผมทำได้! ตอนนั้นคุณช่วยบริษัทไห่ลุนจากเงื้อมมือของตู้หลิงเซวียน บุญคุณแม้เพียงน้ำหยด ก็ควรตอบแทนให้ได้ดั่งสายธาร อีกอย่างคุณคือผู้ช่วยชีวิตผม! คุณพูดเถอะว่าจะให้ผมทำอะไร?”
หลงเซียวพูดขึ้น “ซื้อหุ้นบริษัทฉู่ซื่อควรจะซื้ออย่างไร? ซื้อตอนไหน ซื้อเท่าไหร่ ผมจะคอยบอกคุณอย่างละเอียด แต่คุณต้องเตรียมเงินทุนไว้ให้พร้อม มีปัญหาอะไรไหม?”
ฝ่ายนั้นไม่ได้คิดอะไร ก็รีบรับปากในทันที “ถึงแม้ว่าต้องจำนองบริษัทของตัวเอง ก็จะต้องเอาเงินเติมเข้าไป อีกอย่างผมเชื่อว่าเงินทุนที่ไหลเวียนของผม มีมากพอต่อความต้องการของคุณ ต้องทำอย่างไร คุณพูดเถอะ”
“ดีมาก” มุมปากของหลงเซียวยกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาอันเฉียบแหลมนั้นดุจคลื่นที่พัดเป็นระลอกๆ
——
“ตอนนี้มีข่าวแทรกมาว่า ประธานบริษัทฉู่ซื่อคุณไป๋เวย ได้ประกาศ เนื่องจากสาเหตุด้านสุขภาพร่างกายของคุณหลงเซียว จะมีการวางมือจากบริษัทฉู่ซื่อไปสักพัก นี่หมายความว่า ในอนาคตเวลาใดเวลาหนึ่ง บริษัทฉู่ซื่อที่เปรียบเหมือนกับเรือลำใหญ่ จะไม่มีผู้คัดท้ายเรือ……..”
“ข่าวลือที่ว่าความกังวลในด้านร่างกายของหลงเซียวนั้นเป็นจริง อัจฉริยะด้านการเงินอายุสามสิบ จะจัดการด้านสุขภาพ และความเสมอภาคทางธุรกิจได้อย่างไร?”
“เป็นเพราะสาเหตุทางด้านร่างกายและการเกิดของลูกสาวอันเป็นที่รักจะเป็นเหตุผล ที่หลงเซียวจะลาออกจากการแข่งขันทางธุรกิจหรือไม่? บรรยากาศในด้านเศรษฐกิจนั้นตึงเครียด”
“หุ้นของบริษัทฉู่ซื่อตกอีกครั้ง นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่บริษัทฉู่ซื่อได้ต่ำลงกว่าเส้นที่คาดไว้ เนื่องจากผู้ถือหุ้นต่างสงสัยในความสามารถของผู้นำ ต่างพากันทิ้งหุ้นเพื่อเอาตัวรอด…….”
ข่าวต่างพากันระเบิดออกมาอย่างกะทันหัน ทั้งบนโลกออนไลน์ ทั้งในโทรทัศน์ต่างพากันแสดงพลังออกมากันอย่างล้นหลาม สายตานับไม่ถ้วนต่างจ้องมองมาที่เค้กก้อนใหญ่อย่างบริษัทฉู่ซื่อ ทั้งหมดต่างพากันเอื้อมมือพร้อมกับแผนการ ยื่นไปยังบริษัทฉู่ซื่อ
ผู้ถือหุ้นทั่วไปต่างลบบัญชีและปล่อยหุ้นออกไป ทำให้หุ้นของบริษัทฉู่ซื่อล้มลงเกินเส้นที่คาดการณ์ไว้ภายในสามสิบนาที เงินส่วนใหญ่ของบริษัทฉู่ซื่อถูกดูดออกไป แผนกการเงินได้เคลื่อนย้ายเงินสำรองไปห้าพันล้าน และก็ถูกกวาดล้างไปภายในหนึ่งชั่วโมง
จี้ตงหมิงมองดูการเปลี่ยนแปลงบัญชีธนาคารดุจน้ำ พูดพร้อมกับถอนหายใจ “จ่ายเงินเหมือนน้ำไหล….เป็นแบบนี้สินะ!”
กู้เยนเซินนิ้วมือแตะอยู่บนโทรศัพท์มือถือ หัวเราะเหอะเหอะแล้วพูดขึ้น “รีบร้อนไปทำไม? คนจ่ายเงินกำลังเดินทางมา”
คำพูดของเขายังไม่ทันพูดจบ กระดานหุ้นของบริษัทฉู่ซื่อก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ตัวเลขในบัญชีก่อนหลังไม่ถึงสิบวินาที ก็เอาหุ้นที่ผู้ถือหุ้นปล่อยออกไปซื้อเก็บไว้จนหมด!
กู้เยนเซินกระแอมเล็กน้อย พลางมองดูนาฬิกาข้อมือ วันนี้ถึงเวลาอันเหมาะสมที่จะปิดกระดาน เขาปัดๆที่ขาก่อนจะพูดขึ้น “ในที่สุดก็ได้นอนหลับอย่างสบายเสียที พรุ่งนี้ก่อนจะเริ่มเปิดกระดานใครก็อย่าได้มาปลุกฉัน!”
