ตอนที่ 784 เจ้าถิ่นมาจากไหน
ผู้สื่อข่าวต่างวิ่งออกไปและสาดแสงไฟไปรอบ ๆ พรมแดงตู้หลิงเซวียน ก้าวออกมาอย่างสง่างามภายใต้สปอตไลท์ชุดสูทสีดำที่มีรูปร่างสูงและตรงใบหน้าของเขาดูสง่างามและท่าทางของเขาก็สงบเขาเป็นคน สุภาพบุรุษในโลกธุรกิจ!
ตู้หลิงเซวียนพยักหน้าและยิ้มให้นักข่าวไม่ยอมรับการสัมภาษณ์ใด ๆ และเดินตรงเข้าไปในล็อบบี้ภายใต้การคุ้มกันของผู้ช่วยของเขา
ครั้งนี้ ลั่วหานก็ไม่ได้ออกไปต้อนรับเช่นกัน
ลั่วหานยิ้มจาง ๆ หลงเซียวไม่มา เกรงว่าจะมีการแสดงฉากเด็ด ดังนั้นเธอจะต้องรับผิดชอบในครึ่งแรก
ลั่วหานจัดการกับอารมณ์และเดินเข้าไป “ท่านประธานหลง เควิน ยินดีต้อนรับค่ะ”
หลงถิงพูดอย่างเย็นชา “หลงเซียวล่ะ?”
ลั่วหานยิ้มแหยง ๆ “คุณหลงยังไม่มาค่ะ แต่เชิญแขกผู้มีเกียรติทั้งสองได้เข้ามาในงานครบรอบหนึ่งเดือนก่อน ถือเป็นเกียรติอย่างมาก”
ตู้หลิงเซวียนบีบแก้วไวน์และหายใจราวกับว่าไม่มีอะไร “ถึงแม้ว่าคุณกับหลงเซียวจะหย่ากันแล้ว แต่ก็ยังเป็นลูกสาวของพวกคุณทั้งสองคน คงจะไม่ใช่ว่าแม้แต่งานเลี้ยงครบหนึ่งเดือนของลูกสาวก็ไม่มาหรอกนะ?”
ทั้งสามพูดคุยกัน กลุ่มผู้สื่อข่าวและคนรอบ ๆ ต่างพยายามแอบฟัง พวกเขารอว่าจะมีเซอร์ไพรส์!
ลั่วหานเอียงแก้วไวน์แตะแก้วของเขา “เขาเป็นคนจัดงานค่ะ เขาเป็นเจ้าของงานจะไม่มาได้ยังไง?”
หยวนชูเฟินยิ้มและพูด “ลั่วหาน เธอยุ่งอยู่คนเดียว เอาไว้ฉันจะสั่งสอนเซียวเอ๋อให้เธอเอง!”
ลั่วหานยิ้มและพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนและออดอ้อน “ดีค่ะ แม่ต้องช่วยหนูนะคะ หย่าแล้วเขายังรังแกหนูเลย”
หลงถิงกับตู้หลิงเซวียนประสานกัน ด้วยความไม่เข้าใจในความสัมพันธ์นี้ หลงเซียวทำอะไรของเขา?
ตู้หลิงเซวียนกล่าวด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนและสุภาพในฐานะรุ่นน้อง “คุณนาย แอนน่ากับหลงเซียวไม่ได้เป็นสามีภรรยากันนานแล้ว เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรต้องลำบากแอนน่า?”
หยวนชูเฟินรู้ว่าเขาต้องการเข้าร่วมทีมลั่วหานและพูดนุ่ม ๆ แต่แรง “สำหรับฉันลั่วหานเป็นเหมือนลูกสาวอยู่เสมอ คุณบอกว่าบางเรื่อง แล้วมันเรื่องไหนคะ?”
ตู้หลิงเซวียนพยักหน้าและยิ้ม “ยินดีกับคุณนายด้วยที่มีลูกสาวดีขนาดนี้ งั้นต้องขอให้คุณนายลำบากอีกนิด ช่วยหาผู้ชายที่ดีกว่าเดิมให้แอนน่า”
“นี่คงไม่จำเป็นต้องให้คุณเป็นกังวลและไม่เกี่ยวกับคุณกระมังคะ?” หยวนชูเฟินตั้งแง่กับตู้หลิงเซวียน คนที่มีตาแป๊บเดียวก็ดูออกแล้ว
หลงถิงกระแอม “ป่านนี้แล้ว ทำไมหลงเซียวยังไม่มา? ในเมื่อเขาเป็นพ่องานแล้วปล่อยให้ผู้หญิงจัดการอยู่คนเดียว เขาทำงานเก่งจริง!”
ตู้หลิงเซวียนได้แต่หัวเราะ ไม่พูดอะไรและจิบแชมเปญ
ลั่วหานพูดขึ้นอย่างเกรงใจ “ไม่ใช่ว่ายังมีคุณเหรอคะ? จะพูดยังไง คุณก็ยังเป็นพ่อเลี้ยงของปัญหามากมายสำหรับสถานการณ์ที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้”
ลั่วหานชนแก้วหลงถิง ซึ่งเป็นการกระทำที่ทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์มากมายจากฉากนี้
ฉู่ลั่วหานมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหลงดีขนาดนั้น? ยิ้มตลอดไม่เหมือนศัตรูเลย!
ความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวนี้สับสนจริง ๆ
ระหว่างคุยกันหลายคนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาพร้อม ๆ กันเห็นได้ชัดว่ามีคนโพสต์บางอย่างและคนในแวดวงล้วนแต่เป็นคนรู้จักกัน เมื่อมีคนหนึ่งพูด ทุกคนก็จะรู้ด้วย
หลังจากผ่านไปสามนาที สีหน้าของเกาจิ่งอานและหลงจื๋อก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด!
“หลงเซียวไม่มางานครบรอบหนึ่งเดือนลูกสาว ตบหน้าอดีตภรรยาอย่างจัง ข่าวนี้โหดมาก!” มีคนโพสต์ข้อความในวงเพื่อน
มีคนตามน้ำ “เพื่อเอาคืนอดีตภรรยา หลงเซียวเผยไม้เด็ด หลงถิงกับตู้หลิงเซวียนร่วมด้วย หรือว่าบิ๊กทรีร่วมมือกันแล้ว?”
และมีคนที่กล้ายิ่งกว่าตามติด “จากศัตรูเป็นคนรัก? หลงถิงร่วมมือตู้หลิงเซวียนออกมางานครบรอบหนึ่งเดือนลูกสาวฉู่ลั่วหาน แต่กลับไม่เห็นพ่อของลูก”
หลงจื๋อเห็นแล้วโมโห “แม่ง คนเลวพวกนี้ ผมจะให้ฝ่ายเทคนิคบล็อกไอดีคนพวกนี้ให้หมด!”
เกาจิ่งอานจับไหล่เขาแน่น “อย่าเพิ่งรีบ พี่ใหญ่ของเราไม่ใช่คนแบบนั้น เขาไม่มาต้องมีสาเหตุแน่ รออีกนิด”
หลงจื๋อเหล่มองเขา “พี่ใคร? เขาเป็นพี่ผมต่างหาก!”
เกาจิ่งอานแสยะยิ้ม “จากอะไร? พวกนายมีสายเลือดเดียวกันเหรอ?”
หลงจื๋อตาโต “ฉัน…” ไม่มี! แต่ก็เป็นพี่ใหญ่!
เกาจิ่งอานตบไหล่เขา “นั่นสินะฉันไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา ในทางทฤษฎีแล้วเราก็เหมือนกัน”
หลงจื๋อถุย “ใครจะไปเหมือนนาย ฉันเรียกมาตั้งสิบกว่าปี!”
เกาจิ่งอานมองไปรอบ ๆ แล้วตอบไปด้วย “ไม่ใช่แข่งกันว่าใครเรียกมากกว่าเหรอ? ฉันเรียกอีกเยอะ ๆ”
ใกล้ถึงเวลาสิบนาฬิกา เพียงห้านาทีก่อนกำหนดการเปิดอย่างเป็นทางการ การสนทนาและความสงสัยในห้องโถงร้อนแรงขึ้น ผู้ที่มาร่วมงานแสดงความกล้าหาญและยืนยันว่านี่คือการแก้แค้นของหลงเซียวที่มีต่ออดีตภรรยา!
หลงถิงกับตู้หลิงเซวียนเฝ้าดูปฏิกิริยา ยังไม่กล้าจะด่วนสรุปอะไร เดิมพวกเขาก็ไม่เชื่อว่าหลงเซียวจะแก้แค้นฉู่ลั่วหาน
ลั่วหานมองดูโทรศัพท์มือถือและส่งข้อความให้หลงเซียว “มารึยัง?”
อย่างรวดเร็ว หลงเซียวตอบกลับมา “ควบคุมหน้างานได้ไหม?”
ก่อนที่ข้อความของลั่วหานจะถูกแก้ไขร่างสีดำก็เดินตามหลังเธอไปอย่างเงียบ ๆ กลิ่นโคโลญจน์ที่คุ้นเคยยังมีกลิ่นยาสูบและไม่จำเป็นต้องหันไปก็รู้ว่ามันคือตู้หลิงเซวียน
“แอนน่า ดูแล้วเหมือนคุณจะไม่มีความสุขที่อยู่ตรงนี้ เขาปล่อยให้คุณอยู่ในงานนี้คนเดียว ไม่สมกับที่เป็นสามีและไม่สมกับที่เป็นพ่อ”
หึ คำพูดที่ฟังดูเป็นกังวลและปวดใจมันคืออะไร?
ลั่วหานหันกลับไป เธอยิ้มและพูดอย่างมั่นใจและหยิ่งยโส “คุณคิดมากไปแล้ว พวกเราหย่ากันแล้ว ไม่ใช่สามีภรรยา ยิ่งกว่านั้น คุณพูดเรื่องพวกนี้กับฉันในฐานะอะไร?”
เควินยกมือขึ้นช้า ๆ พยายามทำให้ผมของลั่วหานเรียบ อยากจะสัมผัสใบหน้าของเธอแต่ก็ถูกลั่วหานหลบได้
“แอนน่า คุณเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง คุณต้องการใครสักคนที่จะปกป้องและดูแล หากเขาทำไม่ได้ ผมทำได้” เขาเปิดเผยความตั้งใจและระบุตำแหน่งของเขาในทันที
ลั่วหานกอดอกอย่างชาญฉลาด ถอยออกห่างและพูด “เอ๊? ไม่แคร์ว่าฉันจะเป็นแม่หม้ายแถมมีลูกติดเหรอ?”
“ไม่ คุณสวยที่สุดในใจของผมเสมอ” ตู้หลิงเซวียนพูดอย่างอ่อนโยนและสงบ
เห็นชัดว่า
เห็นได้ชัดว่ามันดูไร้สาระ แต่เขาไม่ได้ดูน่ารังเกียจเมื่อเขาพูดมันจริงๆ … สมแล้วที่เป็นสุภาพบุรุษแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องโกหกก็ตาม!
และในตอนนี้ กลุ่มนักข่าวก็ได้กลิ่นของข่าวเม้าท์ เลนส์จับภาพคนสองคนในระยะใกล้ นอกจากนี้เขายังจับคู่ดราม่าน้ำเน่าที่แฟนเก่าของเขากำลังตามง้ออดีตแฟนที่หย่าร้าง
เฉียวหย่วนฟานกับได้มิ้นยังตามเลนส์ของผู้สื่อข่าวไป “เควินกับแอนน่า ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ?”
ได้มิ้นมองอย่างพินิจพิเคราะห์ “เควินยังทำใจไม่ได้ เขาปักใจกับแอนน่าลึกเหลือเกิน”
เฉียวหย่วนฟานกลับไม่คิดเช่นนั้น “ลึก? เขารีบถอนทุนโดยไม่ให้หน้าผมสักนิด มันเรียกว่าลึก?”
ได้มิ้นพูด “ตอนหลังเขาก็ขอโทษคุณแล้วไม่ใช่เหรอ? พูดไป เขาเองก็บอก ตอนนั้นใจร้อน ใช่ไหม?”
เฉียวหย่วนฟานยังคงไม่เชื่อง่าย ๆ “การค้าเปรียบเสมือนสนามรบ ความคิดของเควินจะอ่านออกง่าย ๆ เหมือนของคุณที่ไหนกัน”
“ฉันมีสมบัติในมือมากมาย ไม่ต้องการผู้ชาย” ลั่วหานยิ้มอย่างหยิ่งผยองและเย็นชา น้ำเสียงเย็นยะเยือกเต็มไปด้วยความขัดแย้ง
ตู้หลิงเซวียนพยุงตู้ไวน์ด้วยมือข้างเดียวและโน้มตัวเข้าไปใกล้ “อยู่กับผม ผมให้คุณได้มากกว่า”
ลั่วหานกำลังเล่นกับแก้วไวน์ “อ้อ? ให้อะไรฉันเหรอ? ยกบริษัทหลันเทียนให้ฉันไหม? หรือว่า…โครงการพัฒนาวิลล่าที่ชานเมืองหลวงในเมืองหลวง?”
ตู้หลิงเซวียนสีหน้าเปลี่ยนไป “คุณรู้ได้ยังไง?”
นิ้วของลั่วหานแตะไปที่สูทของเขา “เควิน ฉันเสียดายอยู่บ้างที่ตอนนั้นไม่แต่งงานกับคุณ ธุรกิจของคุณขยายตัวเร็วมาก ฉันอิจฉามาก ไม่เท่า…คุณแบ่งส่วนหนึ่งให้ฉู่ซื่อ ถือเสียว่าเป็นของขวัญให้ลูกสาวฉันดีไหม?”
ตู้หลิงเซวียนหัวเราะอย่างรุนแรง “มีอะไรไม่ได้! ขอเพียงผมมี ขอเพียงคุณต้องการ ผมก็จะให้”
ลั่วหานเม้มริมฝีปาก “จริงเหรอ?”
เหรอ? งั้น…ดีมาก!
……
จางหย่งถือคอมพิวเตอร์และทุบอมยิ้ม “เจ้านาย! ไอ้คนเลวตู้หลิงเซวียนยังไม่เลิกตามราวีคุณนาย แถมยังชวนคุณนายคุย คุณรีบไปเล่นงานเขาเถอะครับ!”
หลงเซียวนั่งอยู่บนรถ ในมือของเขามีเอกสารชุดหนึ่ง “ไม่ต้องรีบ เธอจัดการได้”
จางหย่งทำตาปริบ ๆ “เจ้านาย แต่นั่นคือภรรยาของคุณนะครับ โดนผู้ชายคนอื่นก้อร่อก้อติก!” เจ้านาย ขอร้องให้คุณรับรู้ถึงอันตรายที่กำลังเข้ามาเสียหน่อยดีไหม ตู้หลิงเซวียนนั้นมีความสามารถไม่ธรรมดาเลยนะ เป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง
หลงเซียวพูด “เมียฉันมีเสน่ห์ ฉันรู้”
จางหย่ง: “…” จู่ ๆ ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
……
บริกรรีบเข้าไปในห้องโถงโดยทันที และกระซิบที่ข้างหูลั่วหาน “คุณหมอฉู่ ด้านนอกมีผู้ชายใส่ชุดดำบอกว่าต้องการพบคุณ เป็นชาวต่างชาติ”
ชุดดำ? ชาวต่างชาติ?
คงไม่ใช่เจมส์หรอกนะ?
สวรรค์ เขาอย่ามาเพื่อสร้างปัญหาเพิ่มเลย
ลั่วหานพยักหน้าแล้วพูดกับตู้หลิงเซวียน “มีแขกมา ฉันจะไปดูหน่อย”
“ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหม?” ตู้หลิงเซวียนคิดจะสวมรอยเล่นบทนำชาย
ลั่วหานยัดแก้วไวน์ใส่มือเขา “ไม่ต้อง คุณเป็นแขก ไม่รบกวนคุณดีกว่า”
ลั่วหานเดินไปและภาวนาอยู่ในใจ อย่าเป็นเขา ๆ ไม่งั้นงานวันนี้คงไม่สามารถจะควบคุมได้แน่
ลั่วหานเดินข้ามฝูงชนอย่างวิตกกังวลไปไม่ถึงประตูเมื่อเห็นชายคนหนึ่งสวมแว่นกันแดดสีดำและสวมชุดสีดำเดินเข้ามาพร้อมกล่องของขวัญสีแดงทึบ
ไม่ใช่เจมส์!
หัวใจที่ลอยเท้งเมื่อครู่ตกลงมาอย่างปลอดภัย ลั่วหานยิ้มให้เขา “คุณคือ?”
ยังไม่ทันที่ลั่วหานจะพูดจบ ชายที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีในชุดขาวหลายสิบคนเดินตามหลังชายคนนั้นแต่ละคนถือกล่องของขวัญที่คล้ายกันไว้ในมือ
กลุ่มคนก็บุกเข้าไปในห้องโถง คนข้างในอดไม่ได้ที่จะมองอย่างเงียบ ๆ และนักข่าวก็เบียดกันเพื่อให้ได้พาดหัวข่าว
ผู้คนเหล่านั้นไม่ได้รับความสนใจจากโลกภายนอกเลยพวกเขายืนตัวตรงด้วยสีหน้าเย็นชา
ชายที่เป็นหัวหน้ากลุ่มทำความเคารพใช้มือข้างหนึ่งกดหน้าอกอย่างสุภาพ “แอนน่าผู้มีเกียรติ ไม่ได้เจอกันเสียนาน ผมคิดถึงคุณมาก วันนี้เป็นงานครบรอบหนึ่งปีของเจ้าหญิงตัวน้อย นี่คือของขวัญชิ้นที่สองที่ผมให้เธอ ขอให้จำไว้ว่าผมอวยพรให้คุณจากที่แสนไกล เป็นห่วงคุณ”
ชายคนนั้นอ่านคำอวยพรที่ค่อนข้างน่าสงสัยที่เต็มไปด้วยความรัก แต่น้ำเสียงไม่เปลี่ยนไปเลยเหมือนกับการท่องการบ้าน
“มีคนมากมายให้ของขวัญ งานใหญ่มาก บรรยากาศดี ไม่ใช่เจ้าถิ่นแต่เป็นชนชั้นสูง!”
เป็นแม่หม้ายยังมีพวกไฮโปรไฟล์มาตามจีบ ลำพังแค่คิดก็อิจฉาจนต้องกัดฟันแล้ว!”
บางคนกัดฟันกรอดและพูดจาให้เสียหาย “ไม่แน่ว่าถ้าประสบความสำเร็จคงไม่ต้องการท่านเซียวแล้ว ที่แท้จะได้ปีนไปบนกิ่งไม้ที่สูงขึ้น แย่จริง ๆ!”
ลั่วหานรู้สึกได้ถึงลมเย็นจากด้านหลังจนทำให้เสียวสันหลังวาบ ทุกคนจ้องมองและด่าทอเธอจนหมาไปแล้วสินะ!
“นี่มัน?”
ชายหนุ่มลุกขึ้นและแสดงความยินดี “เป็นคำพูดจากเจ้านายของเรา”
ลั่วหานอับอาย หรือว่าจะ…เป็นสไตล์ของเจมส์!
“ขอบคุณมากค่ะ เชิญเข้าไปนั่ง”
ชายหนุ่มยังไม่ไปในทันทีแต่เขาเปิดกล่องของขวัญชิ้นที่หนึ่ง “คุณแอนน่าที่เคารพ นี่คือของขวัญชิ้นแรกที่เจ้านายของเราเตรียมไว้ให้เจ้าหญิงน้อย ช่วยโปรดรับไว้”
