ตอนที่ 786 ลูกสาวของนางฟ้าช่างงดงามน่ารัก
เสียงของเขาเหมือนดังก้องมาจากท้องฟ้า ทำให้บรรดาสาวๆในห้องโถงตกตะลึง แม้ว่าเขาจะคุกเข่าลงข้างหนึ่ง แต่เขาก็ยังดูสูงมาก ใบหน้าที่เงยขึ้นมองเธออย่างมั่นใจ ราวกับทั้งโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว
เขาพูดว่า พวกเราแต่งงานกันอีกครั้งเถอะครับ
ในครั้งนี้เขาไม่ได้เก็บเธอเอาไว้ในมุมไร้ผู้คนอีกต่อไป ไม่ได้ปกปิดตัวคนของเธอ เขาชดเชยพิธีบนเกาะเล็กๆแห่งนั้นในหลายปีที่ผ่านมา อีกทั้งรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ชดเชยให้เธอในหลายปีก่อน
แต่บัดนี้ ลั่วหานน้ำตานองหน้า
ที่จริง เธอเพียงต้องการใบสำคัญการสมรสก็พอแล้ว เดินทางไปที่ว่าการอำเภอก็สามารถจัดการให้เสร็จได้ในสิบกว่านาที แต่เธอคิดไม่ถึงว่า เขาจะขอเธอแต่งงานได้อลังการขนาดนี้
หลงเซียววางไมโครโฟนลง จากนั้นสวมแหวนลงไปในนิ้วมือที่กำลังสั่นของเธอ แหวนวงนั้น ในที่สุดก็พบเข้ากับเจ้าของสักที มันเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์จริงๆ
ลั่วหานหลับตาลงแล้วน้ำตาก็ไหลริน “หลงเซียว ขอบคุณนะคะ……ที่จริงฉันไม่ได้ต้องการมากขนาดนี้ จริงๆนะคะ”
ลูกน้อยได้ออกมาลืมตาดูโลกแล้ว เธอยังจะมานั่งนึกถึงความโรแมนติกอยู่อีกเหรอ？ เธอยังจะมานั่งคิดถึงเรื่องพิธีอะไรต่างๆอีกเหรอ？
เธอเพียงต้องการครอบครัวที่อบอุ่นเท่านั้น
หลงเซียวนำมือของเธอมาจูบแล้วพูดว่า “ผมเคยบอกว่า อะไรที่คนอื่นมี คุณก็จะต้องมี อะไรที่คนอื่นไม่มี ผมก็จะหามาให้คุณ พิธีขอแต่งงานที่สำคัญแบบนี้ จะพลาดไปได้ยังไง เพียงแต่ว่าพวกเราค่อนข้างจะพิเศษหน่อย คุณชอบไหม？”
ชอบสิ！ ชอบมากๆ！ ชอบเสียจนอธิบายไม่ถูก！
แขนทั้งสองข้างของลั่วหานเอื้อมมาโอบคอหลงเซียวไว้ แล้วซุกหน้าลงที่ทรวงอกของเขา “หลงเซียวคะ ฉันรักคุณ ฉันรักคุณ……”
นิ้วมือเรียวยาวของหลงเซียวลูบไปที่ผมยาวสลวยของเธอ แล้วพูดขึ้นที่ข้างหูเธอว่า “แลกมาได้กับประโยคนี้ ผมว่าทุกสิ่งในวันนี้คุ้มค่าเกินพอแล้วละครับ”
ลั่วหานอยากจะขำออกมาแต่ก็ทำไม่ได้ “ฉันไม่เคยพูดมาก่อนเสียที่ไหนกัน”
หลงเซียวหัวเราะเบาๆ “คุณเคยพูดต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้เหรอ？”
คะ？
ลั่วหานรู้สึกเขินอายขึ้นมาทันใด เมื่อสักครู่เธอตื่นเต้นมากเกินไปจนทำให้ลืมนึกถึงว่ามีผู้คนรอบข้างมากมาย แล้วพุ่งเข้าไปกอดเขาอีกทั้งพูดออกมาเสียงดังแบบนั้น มันช่าง……
แต่ว่าสีหน้าของลั่วหานก็กลับมาเป็นปกติ เธอตอบว่า “ทุกๆเรื่องต้องมีครั้งแรกทั้งนั้นแหละค่ะ ฉันพูดคำรักกับสามีตัวเองผิดตรงไหน？ ใครมีข้อขัดแย้งหรือเปล่า ก้าวออกมาได้เลยนะคะ！”
“อ้อ แล้วแหวนของคุณล่ะคะ ฉันจะสวมให้คุณ” ลั่วหานนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้สวมให้เขา
ใครจะไปรู้ว่าหลงเซียวยกมือขึ้นแล้วชูนิ้วนางที่สวมแหวนไว้แล้ว “ผมรอไม่ไหวเลยสวมก่อนหน้าแล้วครับ”
ลั่วหานสีหน้าเคร่งขรึม “ไม่ได้นะคะ”
เมื่อพูดจบ เธอก็ถอดแหวนจากมือของเขาอย่างเผด็จการ เธอชูมันขึ้นแล้วพูดขึ้นมาต่อหน้าทุกคนว่า “เราสองสามีภรรยา จะร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่จากกันไปไหน ต่อแต่นี้ถ้ามีใครกล้าเข้ามาขัดขวางพวกเรา ไม่ว่าจะเป็นพระหรือเป็นมาร ฉันจะจัดการให้หมด！”
หลงเซียว “……”
ภรรยาของเขาช่างโหดจริง！
แต่ว่า เขาชอบ เผด็จการก็ดี หยิ่งจองหองก็ดี จะเรียบร้อยอ่อนโยนหรือยังไงเขาก็ชอบ
หลังจากลั่วหานประกาศความเป็นเจ้าของเรียบร้อยแล้ว เธอก็สวมแหวนลงไปที่นิ้วของเขา เมื่อเธอสวมมันเข้าไป แหวนทั้งสองวงก็ประสานกันราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน
หลงจื๋อดื่มไวน์ลงไปจนหมดแก้ว “พี่สะใภ้ผมสุดยอดเลยจริงๆ เมื่อสักครู่ผมตกใจกลัวจนแทบไม่กล้าหายใจ เอ่อ พี่ผมก็เก่งมากเหมือนกัน！
ใช้โอกาสฉลองลูกสาวครบหนึ่งเดือนเอามาเป็นวันขอแต่งงานเนี่ย！”
เกาจิ่งอานตบไปที่บ่าของเขา แล้วพูดด้วยท่าทีจริงจังว่า “ผมคิดว่านี่เป็นงานฉลองการขอแต่งงานของพี่ แล้วก็ถือโอกาสจัดงานครบรอบหนึ่งเดือนของลูกสาวต่างหากล่ะ”
หลงจื๋อทำท่าทางครุ่นคิดแล้วพูดว่า “อืม นั่นสินะ ตอนนี้หลานสาวผมยังไม่ออกมาเลย ก็ถูกพี่สะใภ้แย่งซีนไปเสียแล้ว โถๆๆ ชูชูที่น่าสงสาร พ่อแม่ของหนูยังรักในโลกของคนสองคนอยู่ ฮือๆ น่าสงสารจริงๆ อาจะคอยปกป้องหนูเอง！”
เกาจิ่งอานรีบพยักหน้าขึ้นว่า “ในใจของพี่ใหญ่ พี่สะใภ้สำคัญที่สุด！ ถ้าเป็นคนอื่นนะ สามีภรรยาอยู่ด้วยกันมาตั้งนานแล้ว จัดให้แล้วๆไปก็พอ แต่นี่พี่ผมทุ่มเทแรงกายแรงใจสุดความสามารถ ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ！”
หลงจื๋อหรี่ตามองไปที่บ่าของตนซึ่งมีมือของเกาจิ่งอานวางอยู่ แล้วผลักออกพูดว่า “พี่ของผมเป็นผู้ชายที่ดี！” เมื่อพูดจบก็เดินไปทางหลินซีเหวินเพื่อจะหลีกเกาจิ่งอาน
“นี่ อย่าทำแบบนี้สิ เลือดเนื้อเดียวกันแท้ๆ！ พวกเราเป็นน้องชายของพี่ใหญ่นะ แกยังได้ฉันเป็นพี่รองด้วย！” เกาจิ่งอานเดินตามไป
หลินซีเหวินและโจวโร่หลินล้วนเป็นผู้หญิง พวกเธอถูกบรรยากาศเมื่อครู่ทำให้ซาบซึ้ง อีกทั้งบรรดาหญิงสาวชายหนุ่มคนอื่นๆล้วนพากันอิจฉา
หลินซีเหวินเอื้อมไปเช็ดน้ำตาที่หางตา เธอซาบซึ้งจนร้องไห้ “ผู้เชี่ยวชาญด้านอารมณ์บอกไว้ว่า ชีวิตต้องการพิธี ผู้หญิงคนไหนกันไม่ชอบความเซอร์ไพรส์ พี่สะใภ้ช่างเป็นผู้หญิงที่มีความสุขจริงๆ”
โจวโร่หลินมองไปยังทั้งของที่เพิ่งจะเสร็จพิธี หัวใจดวงน้อยของเธอก็เต้นโครมคราม “นั่นสิ！ วันนี้นางฟ้าของฉันสวยมากจริงๆ เทพบุตรของฉันก็หล่อมาก เสื้อคู่นั่นมันสะดุดตาจริงๆ ฉันกลับไปก็จะซื้อบ้าง！”
อีกด้านหนึ่ง หลงเซียวจูงมือลั่วหานแล้วยกแก้วขึ้นกับเฉียวหย่วนฟานและได้มิ้น “พ่อครับ แม่ครับ เมื่อตอนนั้นที่ผมกับลั่วหานแต่งงานกันที่เกาะ พ่อกับแม่ของเธอไม่ได้มาร่วมงานด้วยซ้ำ ในวันนี้ท่านทั้งสองชดเชยให้เธอแล้ว แก้วนี้ผมขอดื่มให้ท่านทั้งสอง ขอบพระคุณที่เลี้ยงดูลั่วหานมาอย่างดีครับ”
เฉียวหย่วนฟานและได้มิ้นรีบเอื้อมมือไปจับมือของลูกเขยไว้ ได้มิ้นยิ้มทั้งน้ำตา “เด็กดี พวกเธอทั้งสองเติมเต็มความปรารถนาของพวกเราและพ่อแม่ของแอนน่า！”
พวกเขาสูญเสียลูกสาวไป และคิดว่าชีวิตนี้คงไม่ได้ร่วมพิธีในฐานะพ่อแม่เจ้าสาวอีกแล้ว แต่เบื้องบนกลับให้โอกาสพวกเขา ไม่เพียงแต่ได้รับลูกสาวที่มากความสามารถ ยังได้เป็นตาเป็นยายอีกด้วย
หยวนชูเฟินก็ยกมือขึ้นปาดน้ำตา “ดีจริงๆ เซียวเอ๋อ ลั่วหาน ดีจริงๆ ในที่สุดวันนี้ก็ได้มาพร้อมหน้ากันเสียที！”
ลั่วหานมองเห็นเธอน้ำตานองหน้าก็รีบเข้าไปประคอง “แม่คะ แม่อย่าร้องไห้สิคะ ถ้าแม่ร้องหนูก็จะร้องตามด้วย ถ้าหนูร้องไห้คงจะเลอะเครื่องสำอางแน่”
“แม่ดีใจ ดีใจจริงๆ เอาล่ะๆ ไม่ร้อง ไม่ร้องแล้ว”
หลงถิงวางกระดาษในมือลง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “หลงเซียว ยินดีด้วย！”
หลงเซียวเพียงหันไปมองเขาด้วยแววตาไร้ความรู้สึก
ตู้หลิงเซวียนใช้มือใช้มือของตนกำไปที่คอแก้วไวน์ เขาออกแรงแล้ว “เพล้ง！” คอแก้วไวน์ถูกเขาบีบจนหัก
บรรดาสตรีที่อยากจะเห็นความครึกครื้นเมื่อครู่ บัดนี้หัวใจของพวกเธอได้แตกเป็นเสี่ยงๆ เนื่องจากหลงเซียวที่เป็นโสดคืออาหารอันโอชะของพวกเธอ ใครจะไปรู้เล่าว่าหงส์ฟ้าจะบินกลับไปยังเล้าเป็ด！
พิธีขอคืนดีที่ใหญ่โตเพียงนี้ ทำให้คนที่สงสัยว่าพวกเขาแกล้งหย่าร้างกันไม่กล้าหยิบมาล้อเล่นอีก พิธียิ่งใหญ่เพียงนี้ พวกเขาไม่รู้จะลงมือยังไงดี
เมื่อเห็นภาพเหล่านี้ หลงถิงก็รู้ดีว่าครั้งนี้เขาพ่ายแพ้อย่างไม่เป็นท่า
ชายหนุ่มชุดดำผมทอง พิมพ์ข้อความว่า “เจ้าชาย เหตุการณ์พลิกผัน หลงเซียวและแอนน่าคืนนี้กันแล้ว ควรทำอย่างไรต่อ”
หลังจากนั้น หลงเซียวและลั่วหานก็จูงมือกันขึ้นไปบนเวที มือของทั้งสองประสานกันช่างเข้ากันได้ดี เมื่อพวกเขายืนคู่กันช่างเหมือนกับกิ่งทองใบหยก
หลงเซียวพูดขึ้นเบาๆว่า “ที่รัก คุณมีอะไรอยากจะพูดไหม？”
ลั่วหานตอบกลับมาอย่างมั่นใจว่า “คุณเป็นหัวหน้าครอบครัว ฉันทำตามคุณค่ะ คุณพูดก่อน”
ทั้งสองยืนกระซิบกระซาบกันบนเวที ทำให้คนด้านล่างรู้สึกจั๊กจี้หัวใจ อยากรู้จริงๆว่าพวกเขาพูดอะไรกันอยู่！
“คุณช่วยไปอุ้มลูกสาวของเรามาหน่อยนะครับ ไม่อย่างนั้นคนอื่นๆจะคิดว่าในวันนี้เป็นพิธีแต่งงานของพวกเราแล้ว”
ลั่วหาน “ไม่ใช่เหรอคะ？ ฉันคิดว่าใช่เสียอีก ฮ่าๆ เดี๋ยวฉันไปอุ้มลูกมา คุณพูดไปก่อนนะคะ”
หลงเซียวปรับไมโครโฟนให้เข้ากับความสูงของตัวเอง “ในวันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองลูกสาวของผมครบรอบหนึ่งเดือน อาจจะผิดเพี้ยนไปหน่อย ต่อไปนี้ขอเชิญตัวเอกของงานได้แล้วครับ”
แปะๆๆๆ！
หลงจื๋อดีใจจนปรบมือออกมา คนอื่นๆก็เช่นกัน ไม่ว่าจะออกมาจากความรู้สึกจริงๆหรือเพียงแค่ไปตามน้ำ ก็ปรบมือให้เขาด้วยเสียงอันดัง
หลังจากนั้นไม่นาน ลั่วหานก็ถือตุ๊กตาตัวน้อยสีชมพูที่ดูอ่อนโยนออกมา ชูชูสวมชุดเจ้าหญิงลูกไม้ที่น่ารักพร้อมริบบิ้นสีชมพูที่หน้าผาก พร้อมกับโบว์เล็ก ๆ ที่แสนสวยงาม
เจ้าตัวน้อยอยู่ในอ้อมอกของลั่วหาน โผล่ออกมาเพียงศีรษะครึ่งหนึ่ง แต่ผิวอมชมพูนั้นทำให้ผู้พบเห็นใจละลาย！
เนื่องจากมีนักข่าวจำนวนมาก ลั่วหานจึงไม่ได้ให้พวกเขาเห็นหน้ามากนัก “เพื่อเป็นการปกปิดความเป็นส่วนตัว ขอความร่วมมือนักข่าวทุกท่านปิดกล้อง ต่อจากนี้เปิดได้แต่เครื่องบันทึกเสียง ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปและวิดีโอค่ะ หวังว่าทุกท่านจะให้ความร่วมมือ”
ความเป็นแม่ของลั่วหานช่างอ่อนโยน พลังแห่งความอ่อนโยนนั้นมากกว่าพลังแห่งการกดดัน
แน่นอนว่าพวกนักข่าวไม่กล้าที่จะถ่ายรูปโดยพลการ เนื่องจากกลัวคุณชายหลงจะมาจัดการกับตนในภายหลัง ถ้าเป็นเช่นนั้นพวกเขาคงจะกลายเป็นผุยผง
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพยักหน้าเป็นความหมายว่าได้เวลาแล้ว
หลงเซียวประคองภรรยาและลูกสาวของตน ลั่วหานนำเจ้าตัวเล็กหันหน้าไปทางแขกทุกคน เป็นจังหวะพอดีกับที่เจ้าตัวเล็กกำลังอ้าปากหาว ปากเล็กๆสีชมพู อีกทั้งขนตาเรียวยาวกะพริบ แม้จะมองจากไกลๆก็ได้รับคำชมจากแฟนตัวยงทั้งหลาย
“โอ้โห！ ลูกสาวนางฟ้าของฉันน่ารักมากจริงๆ！”
“เจ้าตัวเล็กน่ารักมาก เหมือนนางฟ้าตัวน้อยเลยใช่ไหม！”
“ลูกสาวบุญธรรมของฉันต้องน่ารักมากอยู่แล้ว เธอมีพันธุกรรมที่ดีนี่！”
“ให้ตายสิ ฉันไม่เคยเห็นเด็กคนไหนน่ารักขนาดนี้มาก่อนเลย ได้ยินมาว่าคลอดก่อนกำหนดด้วย แต่ก็ยังน่ารักได้ขนาดนี้ โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นทุกครั้งที่เบิกตามองพ่อแม่ก็เหมือนกับกำลังยิ้มอยู่ ช่างฉลาดเสียจริงๆ！”
แม้แต่ตู้หลิงเซวียนเองเมื่อมองเห็นเจ้าตัวเล็กเข้า ความน่ารักของเธอทำให้เขารู้สึกเอ็นดูเป็นอย่างยิ่ง นี่คือลูกสาวของแอนน่า เธอช่างน่ารักดูดีเหมือนกับเธอจริงๆ
ถ้าเด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อสายของพวกเขา……จะดีขนาดไหน
หลงถิงขมวดคิ้ว เด็กคนนี้จะเป็นผู้สืบทอดทายาทของตระกูลมู่
ให้ตายสิ！ มู่เส้าเอิน ตระกูลมู่ทำไมถึงไม่หมดสิ้นไปสักทีนะ！
เมื่อไม่สามารถถ่ายภาพได้ บรรดานักข่าวก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงได้มีนักข่าวสาวคนหนึ่งตะโกนออกมาว่า “คุณชายหลงคะ ไม่ทราบว่าเจ้าตัวเล็ก ชื่ออะไร？”
เมื่อมีคนแรกก็มีคนที่สอง พวกเขาเอ่ยถามออกมากันว่า “คุณชายหลง ห้างสรรพสินค้านี้คุณต้องการสร้างขึ้นเพื่อองค์หญิงน้อยใช่ไหม？”
หลงเซียวให้ความร่วมมือกับนักข่าวแล้วตอบกลับไปว่า “ใช่ครับ ห้างนี้ผมมอบให้กับลูกสาว ชื่อภาษาอังกฤษของลูกสาวผมก็คือ Angel และAngel เป็นพรีเซ็นเตอร์ของห้างนี้”
หลงเซียว “……”เธอไม่เห็นรู้เรื่องด้วยเลย
ลูกสาวเพิ่งจะครบ 1 เดือน ได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ของห้างสรรพสินค้าแล้ว？
บรรดานักข่าวพบว่าหลงเสียให้ความร่วมมือดี ก็รีบเอ่ยถามขึ้นอีกว่า “คุณหลงครับ Angelมีชื่อภาษาจีนไหม？”
“นั่นสิคะคุณหลง ชื่อภาษาจีนของเจ้าตัวเล็กคืออะไรกัน？”
ลั่วหานมองไปยังหลงเซียวแล้วยิ้มขึ้น หยวนชูเฟินก็มองไปทางลูกชายเช่นกัน
ส่วนหลงถิงกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว
หลงเซียวมองผ่านไปทางหลงถิง จากนั้นพยักหน้าพูดด้วยสีหน้านิ่งเรียกว่า “มีครับชื่อภาษาจีนของ Angel ชื่อว่าชูเฉิน ชื่อเต็มของเธอคือมู่ชูเฉิน
ตอนที่ 786 ลูกสาวของนางฟ้าช่างงดงามน่ารัก
