ตอนที่ 801 อืม…จริงๆ ก็ขาดเงินนะ
วันถัดไป รุ่งอรุณ ทิศตะวันออกสว่างไสวด้วยดวงอาทิตย์ขึ้น เมืองหลวงค่อยๆ ตื่น
ห้องชั้นบนสุดของโรงแรม ภายในหน้าต่างฝรั่งเศสทรงสูง ร่างสูงใหญ่ของตู้หลิงเซวียนหันหน้าไปทางหน้าต่าง แสงกระทบกับหน้าเขา รอบตัวเขาเป็นแสงทั้งหมด
บุหรี่ในมือได้เผาไหม้แล้ว ควันลอยออกจากเหนือหัวของเขา หมอกสีขาว “จะไป?”
สักพัก เสียงไม่เร็วของเขาพูดออกมาสองคำ
ผู้ช่วยก้มหัว “ครับ เฉียวหย่วนฟานและภรรยาของเขานั่งเที่ยวบินวันนี้ออกจากประเทศจีนครับ เมื่อสักครู่นี้เฉียวหย่วนฟานติดต่อผมมา ให้ผมบอกท่าน โครงการของชานเมืองหลวงเขาไม่มีอำนาจ ท่านอยากทำอะไรก็ทำเถอะครับ”
ตู้หลิงเซวียนขยี้คิ้วดำของเขา “เฮอะๆ เฉียวหย่วนฟานดีกับหลงเซียวจริงๆ เขาไม่กลัวฉันใช้บริษัทเฉียวซื่อโดยตรงเหรอ?”
ผู้ช่วยไม่กล้าผู้ไปเรื่อย “ความหมายของท่านประธานคือ?”
“ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินหลงเซียวต่ำไป” เขาสูบบุหรี่ บุหรี่หนึ่งม้วนถูกเขาสูบหมดภายในสองสามคำ เขากดก้นบุหรี่ลงบนแก้ว ใช้แรงขยี้ ก้นบุหรี่แตก
“หากหลงเซียวเข้าร่วมโครงการของชานเมืองหลวง ไม่ใช่แค่แบ่งรายได้ส่วนหนึ่ง สถานะของเขาในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ก็จะเท่ากันเช่นกัน ก็จะกลายเป็นคู่หูกับ MBK”
“เขา? เป็นคู่หูกับMBK? นายมองหลงเซียวดีเกินไปแล้ว เขาอยากเป็นคู่หูกับMBK อย่างน้อยต้องมีโครงการของชานเมืองหลวงห้าโครงการ นายคิดว่าMBKคืออะไร? ปัจจุบัน ไม่มีใครกล้าแตะMBK หากMBKล้มละลาย เครดิตธนาคารจะขาดดุลมาก”
องค์กรขนาดใหญ่ประเภทนี้มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับธนาคาร ถึงแม้จะไปถึงจุดจบ ประเทศก็ให้การสนับสนุนเงินทุน ดังนั้น MBK มีที่พึ่ง
เขาอยากร่วมมือกับจีนและMBK แต่ตรงกลางมีหลงเซียวกั้นไว้ นั่นทำให้ ตู้หลิงเซวียนรำคาญมาก!
“แต่ว่าหลงเซียวอยู่ พวกเราก็ไม่สามารถครองอสังหาริมทรัพย์อย่างแท้จริงได้ หงุดหงิดจริงๆ” ผู้ช่วยคิดถึงความสูญเสียที่พวกเขาเคยประสบมาก่อน ในใจก็หงุดหงิดมากขึ้น
“เรื่องนี้รีบไม่ได้ ทำให้หลงเซียวกังวลกว่าเดิมไม่มีผลดีต่อพวกเรา แต่ว่า ฉันยังไม่ได้ให้คำตอบของส่วนแบ่งอย่างเจาะจง ฉันไม่เชื่อว่าหลงเซียวสามารถหาเงินเยอะได้ในเวลาสั้นๆ!”
“ใช่ครับ! ผมก็แปลกใจเหมือนกัน เป็นไปไม่ได้ที่บริษัทฉู่ซื่อจะเอาเงินหมุนเวียนออกมาได้สามหมื่นล้าน หลงเซียวจงใจเล่นใหญ่หรือเปล่า?” ผู้ช่วยก็รู้สึกเหมือนทางข้างหน้าสว่าง ดูเหมือนจะพบความก้าวหน้าอย่างกะทันหัน
“เขาอยากจะหลอกฉัน ก็ต้องดูว่ามีความสามารถนั่นหรือเปล่า”
……
เฉียวหย่วนฟานและได้มิ้นเก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้ว หยังเซินและสาวใช้สองคนนำสัมภาระไปส่งที่รถ
ได้มิ้นดึงมือของลั่วหานและเค้นคำสองสามคำ แม่ลูกรักอำลา
ฝั่งนี้ เฉียวหย่วนฟานตบไหล่ของหลงเซียว “การตลาดก็เหมือนการสู้รบ นายต้องใจเย็นๆ อย่าเหมือนฉัน……” พูดไปเขาหัวเราะตัวเอง “ใช่สิ นายจะเหมือนฉันได้ยังไง นายเป็นถึงหลงเซียวนะ!”
หลงเซียวพยักหน้าอย่างถ่อมตัว “คุณพ่อเตือนถูกแล้ว ผมจะระวัง ทางที่ท่านเดินมาเยอะกว่าผม บทเรียนที่ได้รับสามารถช่วยผมหลีกเลี่ยงทางลัดได้”
เฉียวหย่วนฟานพยักหน้า “โครงการของชานเมืองหลวง นายเตรียมลงทุนเท่าไร?”
ข้อความย่อยคือ บอกฉันถ้านายขาดเงิน แม้ว่าเงินฉันจะไม่มาก แต่ที่จะสนับสนุนนายยังมีเล็กน้อย
หลงเซียวยิ้มและพูดอย่างใจกว้าง “สามหมื่นล้าน”
ถึงตาเฉียวหย่วนฟานหัวเราะไม่ออก “เยอะขนาดนี้…… ฉันโทรศัพท์หาฝ่ายการเงิน ถามดูว่าบริษัทสามารถเบิกเงินหมุนเวียนได้เท่าไร”
หลงเซียวยื่นมือไปหยิบกระเป๋าถือของเขา “ล้อเล่นครับ ในเมื่อต้องการลงทุนในตลาดขนาดใหญ่เช่นนี้ ผมจะไม่มีเงินสำรองได้ยังไง?”
เฉียวหย่วนฟานเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “จริงเหรอ? นายมีเงินจริงๆ? หลงเซียวนายอย่าฝืนเกินไปนะ สุภาษิตบอกว่าเงินหนึ่งอัฐสร้างความลำบากให้วีรบุรุษ ถ้าขาดเงินจริงๆ ต้องบอกฉันนะ ตอนนั้นนายลงทุนให้บริษัทเฉียวซื่อเยอะขนาดนั้น ฉันไม่ควรให้นายออกอย่างเดียวไม่ได้เข้าเลยหรือเปล่า? แล้วฉันเป็นอะไร? ปี่เซียะเหรอ?”
“ฮ่าฮ่า!” หลงเซียวหัวเราะเสียงดัง “เงินพวกนั้นคุณพ่อเก็บไว้เถอะครับ อนาคตจะต้องใช้ อีกอย่าง คุณพ่อพูดความจริงกับผม รายได้ปัจจุบันของบริษัทเฉียวซื่อเป็นอย่างไร? จำนวนเงินหมุนเวียนมีเท่านี้ไหมครับ?”
หลงเซียวยื่นนิ้วออกมาหนึ่งนิ้ว
เฉียวหย่วนฟานรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย “นี่……เกรงว่าจะไม่มี”
บริษัทเฉียวซื่อมีชื่อเสียง แต่เป็นเพียงบริษัทดั้งเดิมที่ทำธุรกิจธรรมดา ตอนนี้อุตสาหกรรมสิ่งพิมพ์ทั้งหมดอยู่ในภาวะถดถอย อุตสาหกรรมดิจิทัลของพวกเขาเพิ่งเริ่มต้น ช่วงการเปลี่ยนแปลงยังเป็นช่วงที่เพิ่มขึ้นอย่างยากลำบาก บอกตามตรงว่าไม่ได้ทำง่ายๆ
อีกอย่าง ตลาดดิจิทัลในอเมริกายังไม่พัฒนาเท่าจีน แทบไม่มีพอร์ทัลวรรณกรรมออนไลน์ขนาดใหญ่
แน่นอน ปัญหาที่ยืดยาวเหล่านี้ เฉียวหย่วนฟานจะไม่อธิบายให้หลงเซียวทีละขั้น อย่างไรก็ตามเขาก็เป็นผู้ชาย และดำเนินธุรกิจมากี่ปีแล้ว หน้ายังคงสำคัญ
“เรื่องเงินผมหาวิธีได้ ท่านไม่ต้องกังวล” สุดท้ายหลงเซียวก็เน้นย้ำอีกประโยค
ลั่วหานพูดประโยคดีๆ กับได้มิ้น และเข็นรถเข็นของได้มิ้นขึ้นรถแล้ว
เพื่อไม่ให้ลูกสาวและลูกเขยเดือดร้อน เฉียวหย่วนฟานเน้นย้ำไม่ต้องให้พวกเขาส่ง ยืนยันให้คนขับรถส่งไปสนามบิน
หลังจากรถจากไป ลั่วหานกล่าวอย่างไม่สบายใจ “ไม่ชอบความรู้สึกของการอำลาเลย ยังดีที่ไม่ตามไปถึงสนามบิน หากดูพวกเขาผ่านการรักษาความปลอดภัยที่สนามบิน ตัวเองกลับไปไม่ได้ ความรู้สึกแบบนั้นแย่จริงๆ”
หลงเซียวโอบไหล่ของเธอ ให้เธอเอียงมาพิงอกของตัวเอง “การจากลากันก็เพื่อการพบกันใหม่ ไม่จากลาจะพบกันใหม่ได้ยังไง?”
“แบบนี้ก็ไม่ผิด แต่ว่าในใจก็ไม่สบายใจ”
พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงดีกับเธอขนาดนี้ เธอไม่สามารถอยู่กับพวกเขาและกตัญญูกับทั้งสอง ในใจรู้สึกผิด
“ถ้าอยากให้พวกเขาอยู่ที่จีนจริงๆ ก็สามารถชักชวนแด๊ดดี้ของเธอในภายหลัง ให้เขาย้ายธุรกิจมาที่ประเทศจีน สำนักงานใหญ่ย้ายมาที่ประเทศจีน สาขาแยกอยู่ที่อเมริกา” หลงเซียวกลัวเธอไม่สบายใจ ให้คำแนะนำเพื่อบรรเทาอารมณ์
“ใช่แล้ว! ความคิดนี้ไม่เลวเลยนะ! ทำไมฉันถึงคิดไม่ออก ในปัจจุบันการพัฒนาวรรณกรรมทางอินเทอร์เน็ตของจีนเติบโตเต็มที่ เผยแพร่เว็บไซต์วรรณกรรมออนไลน์ไม่ดีกว่าเหรอ? ฉันสามารถลงทุนเงินจำนวนหนึ่งให้พวกเขา!”
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ลั่วหานตื่นเต้นจนปล่อยมือหลงเซียว “ฉันให้ไป๋เวยตรวจสอบสภาพแวดล้อมของตลาดในปัจจุบัน ดูว่าได้หรือไม่!”
หลงเซียว “……”
ภรรยาใส่ใจเรื่องของเฉียวหย่วนฟานจริงๆ แต่ว่า ไม่คิดจะถามเขาเหรอ?
ตอนนี้เขา……ยากจนหน่อย
“ได้สิ ให้ ไป๋เวยถามดูก่อน”
จู่ๆ ลั่วหานก็ยิ้ม “ไป๋เวยกำลังช่วยฉันอีกเรื่อง น่าจะมีผลเร็ว ๆ นี้”
“เรื่องอะไร?”
“มีผลค่อยบอกนาย”
ทั้งสองกลับเข้าห้องนอน หลงเซียวเปลี่ยนชุดเตรียมไปทำงาน ลั่วหานก็แต่งตัวเรียบง่ายเตรียมตัวไปโรงพยาบาล
เก็บเรียบร้อย ทั้งสองเดินลงจากบันไดทีละคน ป้าหลันอุ้มชูชูดื่มนมที่ห้องนั่งเล่น ลูกรักได้ยินเสียงฝีเท้าก็ปิดปากไม่ดื่มอย่างกะทันหัน เอียงหัวไปหาคน
ป้าหลันเห็นท่าทางตื่นเต้นของชูชูก็มีความสุขมาก “คุณชาย คุณหญิงคะ หูของลูกรักดีมากเลย ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกคุณก็แยกได้”
ใจของลั่วหานละลายแล้ว วิ่งไปอุ้มและจูบ “ว้าวๆ ลูกสุดที่รักของฉัน เธอทำแบบนี้หม่ามี๊ก็ไม่อยากไปทำงานแล้วน๊า?
หลงเซียวก็ก้มหัวลงจุ๊บกระหม่อมของเด็กน้อย เด็กน้อยยิ้มจนตาหยี
“หรือว่า วันนี้เธอไม่ต้องไปทำงานแล้ว อยู่บ้านกับหล่อน?”
“ไม่ได้ไม่ได้ ฉันแค่พูดไปอย่างนั้น ยังไงก็ต้องไปโรงพยาบาล”
หยังเซินไม่อยู่ หลงเซียวไปรับรถที่โรงรถด้วยตัวเอง “ฉันส่งเธอไปโรงพยาบาลค่อยไปบริษัท”
“พวกเราไม่ใช่ทางเดียวกัน ฉันขับรถไปโรงพยาบาลก็ได้แล้ว” ลั่วหานดูเวลาเหมือนว่าจะสายแล้ว
“ไม่เป็นไร ตอนเช้าบริษัทไม่มีประชุม มีเวลาส่งเธอไปทำงานพอดี” หลงเซียวคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ ยิ้ม ยื่นใบหน้าเจ้าเล่ห์เข้าใกล้เธอ “อีกอย่าง เมื่อคืนเธอทำงานหนักขนาดนั้น ฉันจะวางใจให้เธอขับรถได้ยังไง?”
“เหี้ย! หลงเซียวนายหุบปากเลยนะ” เรื่องแบบนี้พูดออกมาแล้ว……ทำตัวไม่ถูกจริงๆ!
หลงเซียวหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
ขับรถไปถึงครึ่งทาง ลั่วหานได้รับโทรศัพท์จากไป๋เวย
มีมือถือกั้นไว้ยังรับรู้ได้จากน้ำเสียงของไป๋เวยว่าตื่นเต้นขนาดไหน “ลั่วลั่ว ทำเรื่องเรียบร้อยแล้ว! หลังจากนี้ฉู่ซีหรานจะไม่กล้าทำอะไรพิเรนทร์อีกแล้ว ครั้งนี้ดัดนิสัยเธอดีๆ เลย! ฝั่งจ้าวฟางฟางเธอบอกหล่อนด้วยนะ หลังจากนี้ไม่ต้องกลัวฉู่ซีหรานแล้ว”
“ได้สิ ขอบคุณมากนะ เดี๋ยวให้อั่งเปา” ลั่วหานพอใจมากใช้มือจิ้มหลังมือของหลงเซียว ขยิบตาใส่เขา
“อั่งเปา? เธออย่าหลอกฉันแล้ว อั่งเปาครั้งที่แล้วใหญ่มาก ทำเอาฉันนอนไม่หลับ เธอเก็บไว้ซื้อนมผงให้ชูชูเถอะ!”
เงินหนึ่งสลึงแต่ทำลายลึกมากเข้าใจไหม
“รอบนี้ใหญ่จริงๆ นะ” ลั่วหานเองก็อดไม่ได้ หัวเราะออกมา
วางสายโทรศัพท์ ลั่วหานใช้วีแชทส่งอั่งเปาให้ไป๋เวย เขียนไว้ว่า “อั่งเปาใหญ่ๆ”
หลงเซียวมองเธอที่ใบหน้ายิ้มอย่างได้ใจ กดมือที่ไม่เชื่อฟังของเธอไว้บนพวงมาลัย จับเข้าด้วยกัน
“มีเรื่องดีอะไรทำให้มีความสุขขนาดนี้?”
“ฉู่ซีหรานรังแกจ้าวฟางฟาง ทำให้จ้าวฟางฟางเกือบจะฆ่าลูกชายแล้วฆ่าตัวตาย ฉะนั้นฉันจึงให้ไป๋เวย……” ลั่วหานอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น
หลงเซียวฟังจบแล้วพยักหน้า “น่าสนใจ เสิ่นเหลียวถูกสวมเขาแล้วยังโอ้อวดแก่แล้วได้ลูกอย่างได้ใจ เฮอะ!”
“หากเสิ่นเหลียวรู้ เขาต้องฆ่าฉู่ซีหรานแน่ๆ”
“เธอไม่อยากให้ฉู่ซีหรานตาย?”
“ฟางหลิงหยู้ไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็นแล้ว ส่วนฉู่ซีหราน……ฉันรู้สึกว่าเธอไม่ถึงขั้นควรตาย เธออยากได้เงินของเสิ่นเหลียวเฉยๆ”
“เงิน……อืม วัตถุประสงค์ที่ง่ายมาก”
ลั่วหาน “……”
มือถือของหลงเซียวก็ดังขึ้น จี้ตงหมิงส่งข้อความมา “เจ้านาย อีกสิบนาทีจะประชุม ท่านถึงไหนแล้วครัว?”
หลงเซียวตอบกลับด้วยมือเดียว “ประชุมแทนฉัน”
จี้ตงหมิงจะกระทืบเท้าแล้ว “เจ้านาย นี่เป็นงานของคณะกรรมการนะครับ! ผมจะแทนท่านยังไง?”
อย่างไรก็ตาม หลงเซียวไม่ได้ตอบเขา
ผ่านไปสักพัก มือถือสั่นอีกแล้ว ครั้งนี้คือกู้เยนเซินส่งมา “คุณชายหลง ตำแหน่งส่วนตัวยังคงดำเนินต่อไป แต่มีช่องว่างระหว่างเงินที่คุณต้องการ ปัจจุบันมีเพียงหนึ่งหมื่นล้าน หากตู้หลิงเซวียนจงใจยุยงให้คุณโหวตสามหมื่นล้าน พวกเราก็จะมั่วอย่างหลับหูหลับตาแล้ว”
หลงเซียวจิ้มๆ หน้าจอโทรศัพท์ สายตาเซไปมองลั่วหาน ยิ้มอย่างรักใคร่ “ที่รัก ฉันก็มีจุดประสงค์ที่ง่ายมาก”
ลั่วหานตามเขาไม่ทัน ข้างหน้าก็คือโรงพยาบาลแล้ว เธอปลดเข็มขัดนิรภัยเตรียมลงรถ “หืม? จุดประสงค์อะไร?”
