ตอนที่ 806 กล้ารังแกผู้ชายของฉัน
“คุณชายรอง?”
เห็นคนที่เข้ามาคือหลงจื๋อ ดวงตาที่อยู่ใต้แว่นตาของตู้หลิงเซวียนยากที่จะคาดเดา
หลงจื๋อเข้ามาอย่างเกียจคร้าน “เมื่อกี้ประธานตู้เชิญฉันขึ้นมานั่ง ฉันก็ต้องมาสิ”
“ทีแรกฉันคิดว่าวันนี้นายจะได้เจอพี่ชายของนาย แต่ฉันคิดว่าฉันเข้าใจผิดแล้ว เกรงว่าพี่ชายนายจะไม่มาแล้ว” ความหมายของตู้หลิงเซวียนก็คือเสียดาย แต่ใครไม่ฟังไม่ออกว่าเขาใบ้ว่าหลงเซียวเป็นคนขี้ขลาด
หลงจื๋อดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง “ยังไม่ถึงเวลา อย่าเพิ่งตัดสินใจเร็วไป”
จากสไตล์การทำงานของพี่ชายแล้ว หากไม่ถึงสุดท้ายจะไม่ ปรากฏตัวง่ายๆ!
หลงถิงไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรมากนักกับการมาของเขา “โครงการของชานเมืองหลวงสำคัญมาก นายอย่าเอ้อระเหยลอยชาย”
หลงจื๋อเซสายตามองตู้หลิงเซวียน “พ่อมีผู้ช่วยที่เก่งขนาดนี้ ผมยอมออกเองไม่ดีกว่าเหรอ?”
ตู้หลิงเซวียนใช้สถานะพี่ชายทำเป็นดูแลใส่ใจเขา “โครงการของชานเมืองหลวงพ่อของนายจะให้นายเข้าร่วมทั้งหมด ตามโครงการใหญ่นี้ ช่วยให้นายเติบโตมากขึ้น”
หลงจื๋อกดมือถือ สิบเอ็ดนาฬิกาห้าสิบห้านาทีแล้ว “ฉันเติบโตได้ดี กินอาหารที่มีประโยชน์ก็พอแล้ว เนื้อสัตว์ที่มีไขมันมากเกินเยอะก็ย่อยยาก”
ตู้หลิงเซวียนยิ้มไม่พูดต่อ มองเขาเป็นนิสัยเด็ก
เมื่อมองไปที่นาฬิกา สายตาที่เยาะเย้ย
ในเวลาเดียวกัน ใต้อาคารMBK
รถของหลงเซียวมาถึง เขาเดินขึ้นอาคาร รถของลั่วหานก็ตามมาด้วย
เพียงแต่ว่าทั้งสองไม่ได้ขึ้นลิฟต์เดียวกัน
นี่คือครั้งแรกหลังจากที่หลงเซียวออกจากMBKแล้วกลับมา ในใจกลับรู้สึกนิ่ง ไม่มีคลื่น ไม่มีความแค้น
ฟ้าหลังฝนผ่านไปแล้วใบหน้าสง่างาม
ประตูห้องประชุมเปิดไว้ สามารถมองเห็นหลงถิง ตู้หลิงเซวียน หลงจื๋อ
ข้างๆ ยังมีทนายความของตู้หลิงเซวียนและหลงถิง ทุกคนท่าทางจริงจัง ใจร้อนเล็กน้อย
สิ่งที่หายากคือ ฉากที่มีชีวิตชีวาในวันนี้ หลงถิงกลับไม่เรียกสมาชิกของคณะกรรมการมา
“ฉันน่าจะไม่ได้มาสาย”
ขณะที่ทุกคนกำลังเก็บของเตรียมตัวออกไป เสียงต่ำของหลงเซียวมากับลมที่นุ่มนวล สูทสีดำยาวสูง
ตู้หลิงเซวียนวางเอกสารในมือ ซ่อนสายตาตกใจ “หลงเซียว ในที่สุดนายก็มา”
ฉันคิดว่าแกไม่มาแล้ว!
หลงเซียวเดินเข้ามา เหลือบไปเห็นสายตาที่เหมือนถูกรางวัลหนึ่งหมื่นล้านของหลงจื๋อ และรีบเคลื่อนออก “ในที่สุด? ตกลงกันว่าสิบสองนาฬิกา ดูเหมือนว่าฉันไม่จำเป็นต้องอุ่นเครื่องล่วงหน้าสำหรับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้นะ?”
เรื่องเล็กน้อย?
การลงทุนหลายหมื่นล้านเขากลับมองเป็นเรื่องเล็กน้อย?
นอกจากหลงจื๋อ สีหน้าของคนอื่นแปลกเล็กน้อย
หลงถิงฮิ้มเย็น “ให้คนเยอะขนาดนี้รอนาย นายไม่อายเหรอ”
“คุณพ่อ พี่ชายผมงานเยอะ งานยุ่ง ทุกนาทีก็นำไปทำสิ่งที่มีประโยชน์ ไม่เหมือนใครบางคน ในใจคิดแต่จะหลอกคนอื่นยังไง”
ตู้หลิงเซวียนทำเป็นฟังไม่รู้เรื่อง หลงถิงก็ไม่ได้ดี มองบนใส่เขา
“ในเมื่อมาแล้ว พวกเราก็คุยสัญญากันตรงๆเถอะ” เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของหลงถิงไม่พอใจ เขาคิดได้ว่า เพียงแค่หลงเซียวมา หลงเซียวต้องมั่นใจเอามากๆ
ตู้หลิงเซวียนก็ไม่สบายเล็กน้อย
เพราะว่า……
หลงเซียวไม่เคยสู้รบแบบไม่เตรียมตัว
ทนายความของหลงเซียวเป็นทนายความธุรกิจชั้นนำของเมืองหลวงหลินเค่อเฟย หลินเค่อเฟยเป็นถึงระดับทองคำของการค้า ส่วนมากกวาดคดีทางการค้าที่สำคัญทั้งหมดของเมืองหลวง และคดีที่เขารับมาไม่เคยแพ้
ตู้หลิงเซวียนเคยหาหลินเค่อเฟยเพราะต้องการทำคดีของบริษัทหลันเทียนและบริษัทหลักทรัพย์ แต่ว่าหลินเค่อเฟยไม่ให้เขาได้เห็นแม้แต่หน้าด้วยซ้ำ
คิดไม่ถึง วันนี้เขากลับมากับหลงเซียว
หลงถิงก็สังเกตเห็นหลินเค่อเฟย เพียงแต่ว่าเขาถนัดเก็บซ่อน ไม่ให้อีกฝ่ายมองความคิดที่แท้จริงของตัวเองออก
หลินเค่อเฟยหยิบเอกสารขึ้นทำเหมือนข้างๆ ไม่มีคน เปิดดูทีละหน้าอย่างตั้งใจ เมื่อเข้าสู่การทำงาน ทั้งตัวเขาให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าคนนอกห้ามเข้า ไม่ว่าโลกภายนอกจะเป็นอย่างไรเขาก็ไม่ได้รับผลกระทบ
ในเวลาเดียวกัน หลายคนกลับรอเขาดูเอกสารเงียบๆ
หลงจื๋อแอบมองพี่ชาย สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ตู้หลิงเซวียนดูเวลา “หลงเซียว สิบสองนาฬิกาแล้ว
หลินเค่อเฟยเงยหน้าขึ้น ดวงตาหลังแว่นตาของเขาเหมือนมีดที่เย็น เสียงแข็ง “ประธานตู้ รายละเอียดของสัญญามีปัญหา”
หลังของตู้หลิงเซวียนยืดออก “จะมีปัญหาได้ยังไง? สัญญาได้ผ่านการตรวจสอบอย่างแน่ชัดแล้ว ไม่มีข้อผิดพลาด”
ทนายความของตู้หลิงเซวียนและหลงถิงรู้ว่าหลินเค่อเฟยเป็นตัวละครแบบไหน พูดไม่ออก ถูกออร่าของเขากดทับ ไม่กล้าต่อรอง”
“สัญญาต้องให้ทนายความของทั้งสองฝ่ายตรวจสอบ หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ผ่านถือว่าไม่ถูกต้อง” ไม่มีคำพูดมากกว่านี้ ทุกคำตรงจุดสำคัญ
หลงถิงกดหน้าผาก “ตรวจใหม่!”
ไม่เชื่อว่าเขาสามารถตรวจพบอะไร!
เนื่องจากคำคัดค้านของหลินเค่อเฟย ทนายความทั้งสามคนวิเคราะห์รายละเอียดอีกครั้ง
วิเคราะห์ครั้งนี้ ทำให้หลงเซียวได้เวลาอันมีค่า
หลงเซียวอดทนรอ เขารู้ว่าเธอจะมา
รายละเอียดแก้เรียบร้อยแล้ว ตู้หลิงเซวียนนำเอกสารที่ปริ้นออกมาใหม่ให้หลงเซียว “สัญญาไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ถ้าอย่างนั้น สามหมื่นล้านที่นายจะลงทุนล่ะ?”
หลินเค่อเฟยพยักหน้าให้หลงเซียว ยืนยันว่าสัญญาไม่มีปัญหาจริงๆ แม้ว่าในอนาคตจะมีความขัดแย้งต้องขึ้นศาล พวกเขายังมีความชอบธรรม
“ได้สิ”
ได้ยินพี่ชายตอบได้ หัวใจของหลงเจ๋อส่งขึ้นในลำคอ โอ้ สามหมื่นล้าน?! พี่มีเงินเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?
ผู้คนภายนอกกำลังพูดถึงจุดจบของหลงเซียว อะไรอยู่ใต้รั้วของคนจน พี่ชายมีเงินจริงๆ เหรอ?
หลินเค่อเฟยหยิบเช็กจากกระเป๋าเอกสารของเขาอย่างสบาย ๆ ดันเช็กด้วยสองนิ้วไปที่หลงถิง
อีกคนขมวดคิ้ว หยิบเช็กขึ้นมา และยิ้ม “หลงเซียว หนึ่งหมื่นกับสามหมื่น นายแยกไม่ออกเหรอ?”
ตู้หลิงเซวียนยิ้มและพูด “หนึ่งหมื่น? พวกเราคุยกันแล้วว่าลงทุนตั้งแต่สามหมื่น หนึ่งหมื่น ฉันว่าน่าจะไม่ได้นะ”
ดวงตาของหลงจื๋อกระตุก ไม่ใช่มั้ง? ไม่มีเงินจริงๆ! ทำยังไงดี? เขาก็ไม่มี!
หลงถิงหยิบสัญญาขึ้น “ในเมื่อไม่มีเงิน สัญญาก็ไม่นับ เสียเวลาฉันนานขนาดนี้ ฉันว่านายคิดแต่เงินจนบ้าไปแล้ว”
ริมฝีปากบางหลงเซียวกดลงเล็กน้อย ไม่พูดอะไร
ตู้หลิงเซวียนพูดอย่างสุภาพ “ธุรกิจต้องยุติธรรม ตอนนี้เงินทุนของหลงเซียวแน่น พวกเราก็อย่าไปบังคับเลย? ไม่เป็นไร ครั้งหน้าค่อยร่วมมือกัน แต่ว่า ครั้งหน้ารบกวนคุณหลงเตรียมเงินให้ครบค่อยมา”
หลงจื๋อกัดฟัน “ประธานตู้ พูดอะไรก็ระวังหน่อย!”
และหันไปมองพี่ชายและทนายหลินที่นิ่ง หลงจื๋อจะบ้าแล้ว “ไม่มีจริงๆ เหรอ?”
ทั้งสองไม่ตอบ
หลงถิงหื้มเย็นแล้วลุกขึ้น “คนที่ออกไป ก็ไม่ควรกลับมา!”
หลงจื๋อเห็นใจพี่ชาย แต่ไม่กล้าเผชิญหน้ากับพ่ออย่างเปิดเผย ทำได้เพียงอดทน
ตู้หลิงเซวียนก็ยิ้มและลุกขึ้น “ประธานหลง พวกเราค่อยคุยรายละเอียดเถอะ กว่าหลงเซียวจะกลับมาครั้งหนึ่ง ควรให้พื้นที่ที่เพียงพอแก่เขา ลิ้มรสความรู้สึกของMBK”
“ฉันมาถึงพอดีเลยนะ!”
ตู้หลิงเซวียนยังเยาะเย้ยไม่จบ เสียงที่ชัดเจนและเย็นชาของ ลั่วหานทำลายบรรยากาศที่น่าเบื่อ ผู้ชายทั้งห้องหันมามองผู้หญิงคนเดียว
ทันใดนั้นความกดอากาศก็แผ่วลงเล็กน้อย
ดวงตาของตู้หลิงเซวียนไม่สามารถควบคุมได้เล็กน้อยมองไปที่ลั่วหานชั่ววินาที แต่ก็เป็นเพียงวินาทีเดียว
“พี่สะใภ้! คุณมาแล้ว!” หลงจื๋อ ดึงเก้าอี้ออกให้ลั่วหานอย่างกระตือรือร้น ดีใจเหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต ได้ฟื้นคืนชีพ “พี่สะใภ้ นั่งสิ อยากดื่มอะไร? ผมไปหยิบน้ำชามาให้!”
ลั่วหานยิ้มให้เขาอย่างเอ็นดู “ไม่เป็นไร ฉันทำธุระเสร็จก็ไปแล้ว”
หลงเซียวเงยหน้าขึ้น ยิ้มบางๆ ให้ภรรยา
เพียงแค่แป๊บเดียว ผ่อนคลายเหมือนอยู่ในทะเล อยากที่จะควบคุม
หลงถิงดูเวลา “ฉู่ลั่วหาน ตอนนี้คือเวลาสิบสองนาฬิกาสิบนาที”
ลั่วหานท้าทายเขาอย่างกล้าหาญ “ใช่ค่ะ สิบนาที นาฬิกาของท่านประธานตรงดีนะคะ”
หลงถิง “……”
หลงจื๋อ “……”
ตู้หลิงเซวียน “……”
น้ำแข็งในตาของหลงเซียวละลายทันที อ่อนโยนเหมือนน้ำพุใส “มาได้พอดีเลย”
ลั่วหานขยิบตาให้เขา คิดในใจ สัตว์ดิรัจฉานพวกนี้กล้าดียังไงมารังแกผู้ชายของฉัน ฉันเอาพวกแกตายแน่!
บรรยากาศในห้องประชุมตึงเครียด ทันที มือของตู้หลิงเซวียนวางไว้บนโต๊ะ ตั้งใจหรือไม่รู้ตัวก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ร่างสวย “โครงการที่พวกเราลงทุน คิดว่าเธอก็น่าจะรู้แล้ว จำนวนเงินลงทุนที่เราต้องการคือสามหมื่นล้าน แต่ว่าบนมือหลงเซียวมีเพียงหนึ่งหมื่น เกรงว่าการร่วมมือนี้จะไม่ได้”
ลั่วหานยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ประธานตู้ ความหมายของนายคือ หากเราลุงทนมากกว่าสามหมื่นล้าน ก็ได้แล้ว?”
ไม่รอเขาพูด หลินเค่อเฟยถือโอกาสพูด “ถูกต้องครับ การลงทุนเดิมเพิ่มตามกำลังการผลิต ไม่มีขีดจำกัด”
ลั่วหานเคาะโต๊ะ นิ้วเรียวยาวสวมแหวนแต่งงาน สว่างและแสบตา “ดีมาก”
เธอเปิดกระเป๋าสะพายข้าง หยิบเช็กหนึ่งใบออกมาจากข้างใน “ฉันในนามของเจ้านายของบริษัทฉู่ซื่อ เข้าร่วมโครงการของชานเมืองหลวงอย่างเป็นทางการ เมื่อกี้สามีของฉันออกหนึ่งหมื่นล้าน นั่นเป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อยของพวกเรา”
มุมปากของตู้หลิงเซวียนกระตุก “แอนนา เธอ……”
ลั่วหานวางเช็กหนึ่งหมื่นสองพันล้านลงเบาๆ “นี่คือหนึ่งหมื่นสอง รวมกันคือสองหมื่นสองพันล้าน เงินอีกส่วนหนึ่ง ให้ เลขบัญชีธนาคารกับฉัน ฉันโอนไปให้”
หลงเซียวกุมมือของลั่วหานใต้โต๊ะ มือนุ่มที่เหมือนไร้กระดูกบีบเขากลับ
หลงถิงลุกขึ้น ถ้ายังนั่งที่นี่อีกจะทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย “เฮอะ!”
ลั่วหานหยิบมือถือออกมา “เงินเยอะเกิน ตัวฉันเองก็จำไม่ได้แล้ว โทษสามีฉัน ไม่มีอะไรก็โอนเงินให้ฉัน ฉันก็ค่อนข้างขี้เกียจ ไปชอบไปตรวจที่ธนาคาร นี่จะลงทุนไม่ใช่เหรอ ฉันไปตรวจดู บังเอิญจัง สองหมื่นสองพันล้าน……พอดีเลย”
สองหมื่นสอง?
มากกว่าสามหมื่นเกินออกมาอีกสองพัน?
หลงเซียวก็คิดไม่ถึง เธอยังมีเพิ่มอีกสองพัน
ลั่วหานเลิกคิ้ว คิ้วสวยเหมือนภูเขาที่อยู่ห่างไกลแก้มขาวและรอยยิ้มดูเหมือนไม่เป็นอันตราย แต่แท้จริงแล้วมันซ่อนคมดาบที่พร้อมสวนกลับอยู่
ตู้หลิงเซวียนกำหมัด “ไม่ต้องมากขนาดนั้น สามหมื่นก็พอแล้ว”
มิฉะนั้น หลงเซียวก็จะกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสอง เขาก็จะถอยไปอยู่ที่สาม
ลั่วหานยักไหล่ “ในเมื่อไม่มีขีดจำกัด ผู้ที่สามารถก็ทำได้มากขึ้น ฉันมีเงิน เป็นไง?”
หลงจื๋อยกนิ้ว เจ๋ง!
นิ้วมือของหลงเซียวนวดมือเธอ การเคลื่อนไหวเล็กๆ ความรักใคร่สิบล้าน
ทนายความของหลงถิงนำเลขบัญชีธนาคารให้ลั่วหาน อีกคนจัดการโอนและพูดอย่างสบาย “ประธานหลง พูดแล้ว ฉันก็เป็นผู้ถือหุ้นของMBK ช่วงนี้MBKเงียบเหงามากใช่ไหมคะ ไม่มีการประชุมคณะกรรมการ? บนมือฉันสิทธิ์ปฏิเสธหนึ่งเสียง ควรให้โอกาสฉันใช้มันไม่ใช่เหรอคะ?”
ลั่วหานตั้งใจเปิดเสียงมือถือ เมื่อพิมพ์เลขศูนย์จะส่งเสียงหนึ่งครั้ง เธอกดศูนย์ไปหลายครั้ง ติ้งติ้งติ้งจนหลายคนสั่นสะท้าน
หลงถิงหน้ามืด “เธออยากปฏิเสธอะไร?”
ในที่สุดลั่วหานก็พิมพ์จำนวนเงินเรียบร้อย ใช้สิทธิ์วีไอพีหนึ่งครั้งโอนออกไปหนึ่งหมื่นล้าน
เธอกดลายนิ้วมือของเธอ เยาะเย้ย “เช่น ปฏิเสธที่คุณเป็นประธานของMBK”
หน้าของหลงถิงมืดทันที “ฉู่ลั่วหาน เธออย่าบ้าเกินไป!”
ลั่วหานหัวเราะเฮอะๆ วางมือถือลง นั่งดีๆ “ฉันบ้าเกินไปจริงๆ แต่ว่าใครให้ฉันเป็นผู้ถือหุ้นอันดับสองของโครงการของชานเมืองหลวง และเป็นผู้ถือหุ้นของMBKล่ะ?”
หลงเซียว “……”
ภรรยาของเขาบ้าขนาดนี้ ทำไมเขาไม่รู้?
หลงถิงกลืนความข้องใจ “อันดับสอง? เฮอะๆ!”
ลั่วหานหยีตา “ใช่แล้ว สามหมื่นสองพันหนึ่งร้อยล้านเชียว! แม้อันดับหนึ่งจะสู้อันดับสองไม่ได้ แต่ก็ดีกว่าอันดับสาม ถูกไหมประธานตู้?”
สีหน้าของตู้หลิงเซวียนมืดกว่าเดิม “แอนน่า นี่แค่การร่วมมือ”
ลั่วหานวางข้อศอกไว้บนโต๊ะ “ใช่ นี่แค่การร่วมมือ ถ้าอย่างงั้น พวกเราก็ถึงสิ่งนี้ คุยการร่วมมือของพวกเรา!”
“เธอ……”
“ฉันอยากรู้ว่า ประธานตู้พูดจากปากว่าร่วมมือ สุดท้ายเป็นแบบไหนกัน หรือว่าทุกคนอยู่ด้วยกัน ฉันที่เป็นเจ้านายของบริษัทฉู่ซื่อ ก็ควรมีบทบาทเป็นผู้นำด้วยเช่นกัน ถูกไหม?”
จู่ๆ ตู้หลิงเซวียนก็รู้สึกว่าแอนน่ากลายเป็นคนแปลกหน้า ห่างไกล
ไม่ใช่ความห่างของความสัมพันธ์ แต่ความปิดกั้นของออร่า ไกลเกินไป เหมือนฝันเหมือนลมและเหมือนเมฆ
ที่แย่กว่าคือ แต่เขาทำได้เพียงปล่อยให้เธอทำ ไม่มีอำนาจ ไม่สามารถต้านทานได้ “เธออยากคุยอะไร?”
ลั่วหานยักคิ้ว “เยอะมาก เช่นการปรับปรุงเมืองเก่า ของเมืองเจียงเฉิง การลงทุนของบริษัทเฉียวซื่อ……ต้องให้ฉันเจาะจงมากขึ้นหรือเปล่า? ประธานตู้?”
