ตอนที่ 807 พี่สะใภ้ ผมเชิดชูคุณมาก
หลงเซียวยกแก้วน้ำขึ้นอย่างสบาย ดื่มหนึ่งคำอย่างช้าๆ เขามีเหตุผลที่เชื่อแน่นอน เวลาที่มาลั่วหานได้คิดอย่างดีแล้วว่าทำอย่างไรให้ตู้หลิงเซวียนไปต่อไม่ได้
ฉะนั้นเขาให้สนามนี้กับเธอ คาดหวังมากว่าเธอจะทำอย่างไร
หลงจื๋อมองลั่วหานด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง จู่ๆ ในใจก็มีม้ากำลังวิ่ง แม่เจ้า สถานการณ์อะไรเนี่ย? พี่สะใภ้จะฉีกตู้หลิงเซวียน?
อยากจะหั่นแตงโมแล้วนั่งดูเงียบๆ
หันไปมองตู้หลิงเซวียน ปฏิกิริยาของเขาไม่ผ่อนคลายเหมือนอีกสามคน การปลูกฝังที่ดีและคุณภาพทางจิตใจที่แข็งแกร่งบังคับให้เขาแสร้งทำเป็นสงบ “เกี่ยวกับโครงการของเมืองเก่า เธออยากคุยอะไรกับฉัน?”
คิดจากมุมมองของตู้หลิงเซวียน ลั่วหานเป็นเพียงผู้นำอย่างเป็นทางการขอบริษัทฉู่ซื่อ รายละเอียดข้างในเธออาจจะไม่รู้
นอกจากนี้ลั่วหานไม่ใช่สาขาบริหารธุรกิจและการเงิน ไม่เข้าใจการจัดการธุรกิจ และไม่เข้าใจการลงทุน เธอสามารถพูดความคิดเห็นอะไรได้?
เป็นเพียงความคิดเห็นเอาแต่ใจของผู้หญิงคนหนึ่ง
แม้แต่หลงถิงก็มีความคิดที่จะดูความตื่นเต้น ไม่ได้แทรกบทสนทนา แต่รอให้ผู้ถือหุ้นที่มีชื่อของ MBK พูดถึงหัวข้อที่น่าอับอาย
เพียงแต่ว่า พวกเขาอาจจะลืมไปเรื่องหนึ่ง ลั่วหานที่ไม่ได้จบจากสาขาแบบนี้ อยู่กับหลงเซียวและได้ยินมานานแล้ว!
ลั่วหานใช้หัวข้อเล็กๆ เป็นจุดเริ่มต้น “เมืองเก่าเป็นโครงการใหญ่ที่MBKดำเนินการร่วมกับบริษัทฉู่ซื่อ ทั้งสองเท่ากัน จับมือกัน ถูกไหม?”
“ใช่ ตั้งแต่แบบร่างของโครงการออกมาเราก็เจรจากันแล้ว” ตู้หลิงเซวียนเห็นด้วยกับความคิดเห็นของลั่วหาน
หลงเซียวดื่มชาต่อ แต่เหมือนว่าน้ำชาไม่ลดลงสักนิด
หลงจื๋อคิดสักพัก อืม มีเหตุผล
ลั่วหานโยนอิฐเพื่อล่อให้โยนหยก เจาะลึกลงไป “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ในระหว่างการดำเนินโครงการ สำหรับประเด็นสำคัญใดๆ ทั้งสองบริษัทจำเป็นต้องเจรจา ตกลง ถึงจะเห็นผล?”
“ใช่ สัญญาเป็นแบบนี้” ตู้หลิงเซวียนกล่าวคำพูดเชิงบวกสองคำติดต่อกัน เริ่มไม่สบายใจแล้ว ดูเหมือนเขาจะเสียเปรียบ
“ถ้าอย่างงั้น มีคำถามสามข้ออยากถามประธานตู้ ข้อที่หนึ่ง เริ่มโครงการ MBKเปลี่ยนคนดูแลอย่างกะทันหัน เคยปรึกษากับบริษัทฉู่ซื่อไหม? จู่ๆ ประธานตู้ก็เข้าร่วม บริษัทเราไม่ได้ยอมรับใช่ไหม?” ลั่วหานเลิกคิ้ว ยิ้ม มองเขา
ท่าทางง่ายๆ สามท่า ทุกอันคือท้าทายโดยตรง
ตู้หลิงเซวียนขยับแว่นหนึ่งที “เส้นทางที่แตกต่างไปสู่เป้าหมายเดียวกัน MBKแค่หวังอยากให้โครงการดีขึ้นเฉยๆ แม้ว่าฉันจะไม่เก่ง แต่ต้องขอบคุณความกรุณาของประธานหลง ถึงมีโอกาสเข้าร่วมโครงการ”
ตู้หลิงเซวียนถ่อมตัวกดตัวเองจมดิน เพื่อหลบซ่อนคำถามของลั่วหาน
ลั่วหานกลับไม่ยอม “ประธานหลง MBKเป็นบริษัทใหญ่ขนาดนี้ ธุรกิจเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมมากกว่าสิบอุตสาหกรรม โลกภายนอกลือกันว่าผู้มีความสามารถโดดเด่นในประเทศจีนอยู่ที่MBKแล้วแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ทำไมแค่จัดการโครงการของเมืองเก่า คุณต้องเดินทางไปทั่วมหาสมุทรเพื่อขอความช่วยเหลือจากชาวต่างชาติ?”
ชาวต่างชาติ?
ช่วยเหลือ?
หลงถิงและตู้หลิงเซวียนถูกตบหน้าอย่างแรง!
ตู้หลิงเซวียนเป็นคนต่างชาติเชื้อสายจีน ได้ทิ้งสัญชาติจีนไปนานแล้ว
และหลงถิงให้ตู้หลิงเซวียนจัดการ เหมือนกำลังแสดงให้เห็นว่าMBKไม่มีคนแล้ว
นิ้วมือของหลงเซียวหมุนแก้วน้ำ ยกขึ้นขึ้นหนึ่งข้าง
ส่วนหลงจื๋อกำลังอ้าปากค้าง เก่งมากเลยพี่สะใภ้ของผม เพิ่งเริ่มการโต้กลับและทำให้พวกเขาล้มลงแล้ว
นิ้วของตู้หลิงเซวียนดันแว่น จากนั้นยิ้มอย่างสุภาพ “ฉันเคยทำโครงการที่คล้ายกัน มีประสบการณ์ระดับหนึ่ง”
ลั่วหานไม่แม้แต่มองเขา แต่กลับมองหลงถิง “ฉันกำลังถามเขา”
ตู้หลิงเซวียน “……”
หลงจื๋อ “……” ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ! เป็นคนนอก เขารู้สึกได้ว่าตู้หลิงเซวียนทำตัวไม่ถูกแล้ว น่าตลกจริงๆ!
หลงถิงขมวดคิ้ว “ง่ายมาก ผลประโยชน์ทางธุรกิจเป็นอันดับแรก ตราบเท่าที่สามารถสร้างประโยชน์สูงสุด ก็คือตัวเลือกที่ดีที่สุด”
ลั่วหานยิ้มแล้ว เธอที่สวยอยู่แล้วพอยิ้มแบบนี้ สว่างสดใสไปครึ่งห้องประชุม “ดีมาก ผลประโยชน์เป็นอันดับแรก! ขอฉันพูดหนึ่งประโยค บริษัทฉู่ซื่อก็เห็นผลประโยชน์เป็นอันดับแรก พิจารณาปัญหาค่าใช้จ่าย สำหรับโครงการในเมืองเก่าฉันขอเสนอแผนงานที่ดีที่สุดในนามของบริษัทฉู่ซื่อ ถอนตำแหน่งของประธานตู้”
อะไรนะ?
ถอนตำแหน่งของตู้หลิงเซวียน? นี่……
หลงจื๋อคิดไม่ถึงว่าพี่สะใภ้จะยื่นคำขอแบบนี้!
“ฉู่ลั่วหาน เธอมากเกินไปแล้วนะ เธออย่าคิดว่าวันนี้เธอนั่งอยู่ที่นี่แล้วสามารถทำแบบนี้! หลงเซียว ให้ผู้หญิงของนายออกไป!” หลงถิงทนไม่ไหว ในที่สุดก็ระเบิดออกมา
หลงเซียวกลับตอบกลับอย่างไม่สนใจ “เกรงว่าจะไม่ได้ เธอเป็นเจ้านายของบริษัทฉู่ซื่อ เป็นเจ้านายของฉัน ฉันไม่มีสิทธิ์ให้เจ้านายของฉันออกไป”
ปากของตู้หลิงเซวียนกระตุกสองครั้ง
หลงจื๋อ “……”
พี่ชาย นายเป็นพระเจ้าช่วยเหรอ! ไม่ต้องหล่อเท่ขนาดนี้!
ลั่วหานพูดเสริม “คุณโวยวายอะไร? ฉันพูดไม่ถูกเหรอ? คุณเชิญคนนอกมาช่วย พวกเราต้องจ่ายเงินเดือนอีก ค่าตัวของประธานตู้ไม่น้อย โครงการหลายเดือนถึงหนึ่งปี เงินเดือนอย่างน้อยก็แปดหลักแล้วมั้ง? ฉันขี้เหนียวมาก ค่าตัวสิบล้าน……ฉันไม่ออกสักนิด”
เส้นเลือดบนหน้าผากของตู้หลิงเซวียนกระตุก สิบล้าน? ค่าตัวเขามากกว่าสิบล้าน!
นี่ไม่ใช่จุดสำคัญ ที่สำคัญคือ เธอบอกว่าไม่ออก? หมายความว่าไง?
หลงถิงกดความโกรธ “ประธานตู้ไม่ใช่คนแบบนั้น อย่าคิดว่าทุกคนเป็นคนร้ายที่หวังผลกำไรเท่านั้น”
“เฮอะๆ ประธานตู้เข้าร่วมโครงการไม่ใช่เพื่อเงิน? แล้วเพื่ออะไร? ประธาน หลงให้ประโยชน์อะไรกับเขาที่มากกว่าเงิน?” ลั่วหานถามอย่างเจาะจง
ตู้หลิงเซวียนยิ้มและพูด “แอนน่า โครงการนี้ฉันช่วยโดยไม่รับใช้จ่าย เมืองเก่าเป็นมรดกล้ำค่าของประเทศ พวกเราควรช่วยกันรักษา”
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ นายยิ่งไม่ควรเข้าร่วมโครงการนี้ วัฒนธรรมประเพณีของจีน มีคนจีนรักษา ให้นายเข้าร่วมคงจะไม่เหมาะสม ทัศนคติของฉันชัดเจนที่นี่แล้ว คะแนนของฉันไม่ผ่าน นายต้องออก ฉันไม่ได้กำลังปรึกษากับนาย ขอให้นายรู้ไว้ด้วย”
อ่อนข้อให้ไม่ได้ ดี แข็งข้อเลย!
ตู้หลิงเซวียนพูดไม่ออกทันที เพราะว่าลั่วหานมีสิทธิ์นั้นจริงๆ
เคล็ดลับนี้ของลั่วหาน……หลงเซียวคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน แต่ไม่ได้สนใจ ลูกผู้ชายสนใจเรื่องนี้ ดูเหมือนเจ้าเล่ห์
แต่พอเปลี่ยนเป็นลั่วหานเสนอกลับสมเหตุสมผลกว่ามาก
แล้ว ตู้หลิงเซวียนพูดไม่ออก
“คำถามข้อที่สอง สำนักที่ดินและทรัพยากรและสำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของเมืองเจียงเฉิงเคยเตือนเกี่ยวกับปัญหาการก่อสร้างของเมืองเก่า วัสดุก่อสร้างต้องผ่านการคัดกรองอย่างเคร่งครัด ทำไมไม่ใช่?”
ตู้หลิงเซวียนถูกปลดออกจากตำแหน่ง ขี้เกียจสนใจเธอตอนนี้
หลงถิงพูด “วัสดุก่อสร้างดูที่ประสิทธิภาพด้านต้นทุน ราคาของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปสูง”
“ประธานหลงจะไม่เชื่อในสิ่งหลอกลวงเช่นคุณภาพดีและราคาต่ำใช่ไหม? สิ่งของถูกต้นทุนต่ำ วัสดุแย่ อายุการใช้งานก็สั้น วิศวกรรมที่กว้างใหญ่ คุณต้องการทำลายมันบนวัสดุก่อสร้างเหรอ?”
ปัญหาของวัสดุก่อสร้าง……
หลงเซียวเคยจัดการ ในเวลานั้นเขาบังคับให้ตู้หลิงเซวียนเลือกวัสดุก่อสร้างใหม่ แต่เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย เขาไม่ได้เปลี่ยนสินค้าจากบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป สุดท้ายแล้วบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปเป็นสาขาของบริษัทฉู่ซื่อ
ลั่วลั่วรู้ได้อย่างไร?
หลงถิงฮึมฮัม “เธอก็แค่ต้องการทำธุรกิจของบริษัทฉู่ซื่อ!”
ลั่วหานยิ้ม “เจิ้งเฉิงหลินเป็นคนพูดเองกับปาก เกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“เธอ……”
ดีมาก เรื่องที่สอง ลั่วหานเรียกร้องเรื่องธุรกิจใหญ่ให้กับบริษัท วัสดุที่จะใช้ก่อสร้างเมืองเก่า กำหนดให้ใช้ของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป ถ้าอย่างนั้น สาขาของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปที่เมืองเจียงเฉิงสามารถทำเงินทั้งปีได้สำเร็จแล้ว
หลงเซียวอดไม่ได้ที่จะมองลั่วหานด้วยความชื่นชม คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาก็มีภาพที่เท่แบบนี้
หลงจื๋อที่เฝ้าดูอยู่ข้างๆ ไม่สามารถบรรยายอารมณ์ของเขาได้อีกต่อไป เขาแค่อยากจะคุกเข่าลง
“คำถามที่สาม โครงการของชานเมืองหลวง บริษัทฉู่ซื่อเป็นผู้ถือหุ้นอันดับสอง ก็มีสิทธิ์ปฏิเสธเหมือนเดิม ถูกไหม?”
ตู้หลิงเซวียนระมัดระวังแล้ว “เธออยากพูดอะไร? ”
ลั่วหานชอบพลังงานที่สดชื่นแบบนี้ที่ผลักดันให้ผู้คนหมดหวัง “ฉันไม่อยากพูดอะไร เพียงแค่ต้องการระบุสิทธิของฉัน แน่นอน ทุกคนก็เพื่อธุรกิจ สันติภาพนำเงิน อย่าทำให้น่าเกลียดเกินไป หากเกิดความไม่พอใจแบบเมืองเจียงเฉิง การประชุมโต๊ะกลมวันนี้ เกรงว่าจะเกิดขึ้นอีกครั้ง”
ความหมายก็คือ ตู้หลิงเซวียน นายอย่าคิดว่าตัวเองทนได้ ถ้านายยังกล้าทำอะไรอีก ฉันยังคงวิธีทำให้นายออก!
ควันเงียบไหม้ถึงจุดเดือด หลงถิงออกจากโต๊ะด้วยความโกรธ
วันนี้เขาจะเป็นโรคหัวใจวายเพราะลั่วหานจริงๆ แล้ว!
หลงถิงออกไป บรรยากาศของห้องประชุมเปลี่ยนไป หลงจื๋อที่ยืนอยู่ตลอดก็หัวเราะออกมา “ประธานตู้ เที่ยงฉันเลี้ยงอาหารนาย ร้านอาหารใหญ่เล็กในเมืองหลวงแล้วแต่นายเลือก ให้เหล้าที่ดีที่สุดกับนาย ผู้หญิงที่สวยที่สุด ปลอบใจนาย”
ตู้หลิงเซวียนทำเป็นไม่ได้ยิน “แอนน่า วันนี้เธอบังคับฉันมากเกินไป เพราะอะไร?”
ทำไมไม่คิดถึงความสัมพันธ์เก่า ทำไมไม่ถึงความรู้สึก ทำไมต้องผลักฉันไปสู่ความสิ้นหวัง?
ลั่วหานกลับทำท่าทางทำงาน “ทำตามเรื่อง ทำตามตลาด ฉันเป็นนักธุรกิจที่ขี้เหนียว ไม่ยอมเสียเงิน”
การอธิบายนี้ ไม่ใช่การอธิบาย แต่ก็เป็นการอธิบาย
ออร่าที่สง่างามของตู้หลิงเซวียนพังทลายลง “แอนน่า ฉันทำให้เธอโกรธตรงไหนเหรอ? ต้องทำกับฉันถึงขนาดนี้?”
หลงเซียวบึนปาก คำพูดของตู้หลิงเซวียนที่พูดกับลั่วหานสนิทสนมเกินไปต่อหน้าเขาหรือเปล่า?
ลั่วหานจัดผม “เควิน แล้วลายเซ็นที่หลอกพ่อ ใช้กระดาษวิเศษเขียนสัญญาการโอนหุ้นและการหย่าร้างล่วงหน้า นายคิดว่านายทำให้ฉันโกรธที่ไหน?”
ตู้หลิงเซวียนพูดไม่ออกทำตัวไม่ถูก
ลั่วหานอารมณ์ดีและเกลี่ยขนที่ระเบิดของเขา “เควิน หากรักในอดีตนายรักษามัน อนาคตพวกเราเดินคนละทางกัน หากนายยังคงใช้เทคนิคที่คล้ายกัน ฉันฉู่ลั่วหานมีวิธี”
แสงแดดขยับ เวลาผ่านไป ผ่านไปสิบนาทีเต็มๆ นานจนทุกคนคิดว่าตู้หลิงเซวียนกลายเป็นใบ้แล้ว ในที่สุดเขาก็ดึงเก้าอี้ออก เดินจากไปด้วยความโกรธ
“แอนน่า การตลาดไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิด”
ในที่สุดหลงเซียวที่นิ่งมาตลอดก็เปิดปาก “ประธานตู้ ภรรยาของฉันได้เตือนนายในวันนี้ ไม่ใช่แค่การตลาด ไม่ใช่ของนาย อย่าโลภ ส่วนการตลาด ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือภรรยาของฉัน ยังมีเรื่องอื่นอีกไหมประธานตู้?”
“……ดี ดีมาก! พวกเธอ!”
ตู้หลิงเซวียนเหลือเพียงแผ่นหลัง ย้อนแสง
“พี่สะใภ้! เมื่อกี้คุณเก่งมากเลย! ทำไมคุณเก่งขนาดนี้! ผมเชิดชูคุณมาก!” หลงจื๋อกระโดดโลดเต้น ตื่นเต้นเหมือนแฟนคลับตัวยง
มือหนาของหลงเซียวกันมือของเขา กันไม่ให้เขากอดลั่วหาน ศอกผลัก หลงจื๋อออกจากลั่วหานไปสิบเซนติเมตร “เสี่ยวจื๋อ ที่นี่ไม่มีเรื่องของนายแล้ว ออกไปก่อน”
หลงจื๋อกอดอก “พี่ ผมอยากบูชาไอดอลของผม!”
“ออกไป อย่าให้ฉันพูดสามรอบ”
หลงจื๋อทรุดตัวลง แต่ว่าไม่กล้าที่จะไม่ฟัง พยักหน้า “ก็ได้ ผมออกไปก่อน แต่ว่าถ้าพี่ต้องการอะไรต้องบอกผมนะ!”
“ได้ ออกไปแล้วปิดประตูด้วย” หลงเซียวพูดความต้องการที่หนึ่ง
หลงจื๋อ “……” เจ็บปวดจัง
ลั่วหานหัวเราะ “จะทำ……” อะไร?
อะไรยังไม่ออกจากปาก ตัวถูกร่างใหญ่กอด ดึงเข้าอ้อมกอดที่กว้าง
