ตอนที่ 810 อย่าห้ามฉัน ให้ฉันเอาเธอตาย
โรงพยาบาลหวาเซี่ย
ลั่วหานออกมาจากห้องฉุกเฉิน ดึงผ้าปิดปากลง คุณนายหลัวรีบวิ่งด้วยความเร็วแสง ไม่รอลั่วหานพูด มือของเธอคว้าข้อมือของ ลั่วหานไว้แน่น
“สามีฉันล่ะ? เขาเป็นยังไงบ้าง?”
แรงมือของผู้หญิงเยอะมาก ทำให้ข้อมือของลั่วหานเจ็บมาก “ช่วยกลับมาแล้ว”
หมอสองสามคนที่อยู่ข้างหลังเข็นผู้ป่วยออกมา เห็นคุณนายหลัวก็อดไม่ได้ที่จะมีสงครามเย็น ผู้หญิงคนนี้พวกเขาไม่กล้าหาเรื่องจริงๆ
คุณนายหลัวปล่อยลั่วหาน จับที่เตียงแล้วดู “ช่วยกลับมาได้แล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมคนยังไม่ตื่น? พวกเธอทำอะไรกับเขา?”
หมอสองสามคนมองลั่วหาน สายตาเต็มไปด้วยสัญญาณข้อความช่วยเหลือ ไม่มีใครกล้าพูดมั่ว
ลั่วหานเปิดประวัติให้เธอดู “ยาที่ใช้อยู่นี่ทั้งหมด เธอดูเองเถอะ”
คุณนายหลัวดูอย่างจริงจัง แต่ก็ไม่เข้าใจ “นี่คืออะไร? ฉันดูไม่ออก เธออธิบายให้ฉัน”
หลินซีเหวินไม่เต็มใจ “คุณนายหลัว ยาพวกนี้คือยานำเข้าทั้งหมด แค่ชื่อก็ทำให้เธอหัวโตแล้ว เธอยังอยากให้หมออธิบายให้ฟังอีก?”
คุณนายหลัวฟังแล้วไม่พอใจ “ฉันเป็นครอบครัวของผู้ป่วย ฉันขอให้หมออธิบายว่ายาที่สามีฉันใช้ เป็นคำขอที่สมเหตุสมผล พวกเธอไม่บอกฉันจะรู้ได้ยังไงว่าข้างในมีความผิดปกติอะไร? แล้วก็ ยานำเข้าอะไรนี่ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่านำเข้าหรือไม่นำเข้า?”
หลินซีเหวินอยากถีบเธอจริงๆ “หมอฉู่?”
ลั่วหานยิ้ม “เธออยากรู้ว่าสามีเธอใช้ยาอะไร จริงๆ แล้วง่ายมาก ไปตรวจที่เว็บไซต์ของโรงพยาบาลพวกเรา ไม่เข้าใจก็ดูพจนานุกรม ไม่รู้เรื่องก็ถามพยาบาล”
“ได้ยินหรือยัง? หมอฉู่บอกวิธีกับเธอแล้ว เธอสามารถตรวจเอง ตอนนี้พวกเราจะส่งสามีเธอไปที่ห้องผู้ป่วย รบกวนหลีกหน่อยได้ไหม?” หลินซีเหวินจะใช้สายตาฆ่าเธอแล้ว
คุณนายหลัวบ่น “ไม่ใช่ยาดีๆ ที่ผลิตในประเทศ จะใช้ยานำเข้าทำไม ยานำเข้าไม่มีประกันสุขภาพ ฉันว่าพวกเธอตั้งใจ”
แม่เอ๊ย!
หลินซีเหวินทนไม่ไหวจริงๆแล้ว “ฉันว่านะคุณนายหลัว ถ้ายานำเข้ากับยาในประเทศเหมือนกัน พวกเราจะใช้ยานำเข้าเหรอ? ยานำเข้ามีโอกาสหายขาดมากกว่ายาในประเทศสามสิบเปอร์เซ็นต์ เธอจะคิดบัญชีกับพวกเราเพราะเงินแค่นี้เหรอ? ชีวิตของสามีเธอสำคัญไหม?”
“สำคัญแน่นอน แต่พวกเราไม่อยากใช้เงินผิดที่!”
หลินซีเหวินอยากโต้แย้งเธอต่อ แต่โดนลั่วหานดึงไว้
คุณนายหลัวเดินจากไปกับเตียงผู้ป่วย หลินซีเหวินกระทืบเท้าแล้วด่า “พี่ลั่ว ทำไมเธอไม่ให้ฉันตบหล่อนให้ตาย?!”
“คุณอยากได้คดีโชคชะตาจริงๆ เหรอ? ปล่อยหล่อนไปเถอะ อยากหาความทุกข์ให้ตัวเอง”
“เธอใจกว้าง แต่ฉันไม่ใช่! เดี๋ยวไม่รู้ว่าหล่อนจะทำอะไรพิเรนทร์อีก!” หลินซีเหวินกัดฟันด้วยความโกรธ
ลั่วหานบีบแก้มเธอ “ผู้ป่วยปัญญาอ่อนมีตั้งเยอะ หากเธออยากอยู่ร่วมกับพวกเขา พวกเขายังไม่ตาย ชีวิตเล็กๆ ของเธอจะหายไปก่อน”
หลินซีเหวินโกรธจนบึนปาก “พี่ลั่ว คนนี้ปัญญาอ่อนกว่าอีก ฉันเคยเจอคนที่ปัญญาอ่อน แต่ไม่เคยเจอปัญญาอ่อนขนาดนี้”
“อนาคตยังมีปัญญาอ่อนกว่านี้อีก ชินก็ดีแล้ว อย่าดื้อนะ มองข้ามเธอ ไปทำงานเถอะ” ลั่วหานปลอบเธอ ทำให้หัวใจดวงน้อยของหลินซีเหวินสงบ
สุดท้ายก็ยังเป็นเด็ก อารมณ์แปรปรวน พอเจอคนเยอะ ผ่านเรื่องมาเยอะ เธอก็จะนิ่งแล้ว
หลินซีเหวินเดินจากไป มือถือของลั่วหานสั่นอีกครั้ง
หลงเซียว “เพราะเจ้านาย วันนี้พวกเราทุกคนทำงานล่วงเวลา ประจำการโครงการของชานเมืองหลวง ออกแบบโปรแกรม”
“ดีแล้ว ฝั่งฉันก็มีงาน คืนนี้ฉันมีงานล่วงเวลาเล็กน้อย”
เขาทำงานล่วงเวลา เธอก็ทำงานล่วงเวลา บังเอิญจริงๆ
บริษัทฉู่ซื่อ ห้องประชุม
กู้เยนเซินและจี้ตงหมิงจ้องหลงเซียว
“ทำไม? หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ?”
กู้เยนเซินแซว “มี! ใบหน้ามีความสุขในสายลมฤดูใบไม้ผลิ การแสดงของนายมีความสุขมาก!”
จี้ตงหมิงเหลือบมองกู้เยนเซิน พูดในใจนายสรุปได้ดีมาก! เห็นด้วย!
หลงเซียววางมือถือลง “ชัดขนาดนั้นเชียว?”
“ชัดมาก! พวกเราสงสัยมาก สุดท้ายนายหาเงินจากไหนเยอะขนาดนั้น สองหมื่นสองพันล้านนะ ตกลงมาจากฟ้าก็กลายเป็นปล่องภูเขาไฟ นายทำได้ยังไง?”
หลงเซียวจัดเอกสารการประชุม จะเริ่มรอบต่อไปในเร็วๆ นี้ “ได้ภรรยาดี ปัญหาเรื่องเงินก็แก้ไขได้ดี มากกว่าตู้หลิงเซวียนสองพันห้าร้อยล้าน เป็นผู้ถือหุ้นอันดับสองของกลุ่มวิลล่าชานเมืองหลวง”
ปากของกู้เยนเซินฉีกถึงหู “รู้แล้วรู้แล้ว หมอฉู่เก่งมาก แย่งตู้หลิงเซวียนมาสองร้อยกว่าล้าน ฉันอยากรู้ เงินพวกนี้มาจากไหน?”
หลงเซียวปฏิเสธที่จะตอบ “สำคัญเหรอ?”
กู้เยนเซินกระพริบตา “ไม่สำคัญเหรอ?”
จี้ตงหมิงเงียบและสนใจมาก
ไป๋เวยเข้ามาพร้อมกับผู้จัดการแผนกวางแผน ทั้งฝ่ายวางแผนต่างก็ชื่นมื่น กราบไหว้เจ้านายในใจ
ไป๋เวยยื่นผังงานให้หลงเซียว “เริ่มได้แล้วค่ะ ท่านประธาน”
“อืม”
……
หลินซีเหวินหาวใหญ่ๆ เพราะง่วงนอน “พี่ลั่ว เธอเพิ่งมาทำงานก็จัดให้ตัวเองทำงานดึก ระวังคุณหลงถอนตำแหน่งของเธอแล้วให้เธอกลับไปเลี้ยงลูกที่บ้านนะ”
ลั่วหานถอดชุดกาวน์ออกเปลี่ยนเป็นเสื้อตัวเอง “ดังนั้นฉันจึงรีบกลับบ้าน หวังว่าจะทันก่อนที่เขาอาบน้ำเรียบร้อยนอนอยู่บนเตียง แล้วก็ออดอ้อน”
หลินซีเหวินรู้สึกสำลักไม่น้อย “พี่ลั่ว เธอไม่หวานบ้างจะเป็นยังไง?”
ลั่วหานหยิบกุญแจรถ “เดี๋ยวมดจะหิวเอานะ”
หลินซีเหวินแปลเองว่ากำลังหมายถึงคนโสด แล้วรู้ตัว ไม่ถูกนะ เธอไม่โสดสักหน่อย! เธอมีคู่ครองนะ!
ลั่วหานเดินไปขึ้นรถที่ชั้นจอดรถใต้ดิน ออกจากประตูหลัก
รถขับไปที่แผ่นกั้นใต้ตึกผู้ป่วยนอก มองเห็นรถBMWสีดำและตู้หลิงเซวียนที่ยืนพิงหน้ารถกำลังสูบบุหรี่
ในมือของตู้หลิงเซวียนถือบุหรี่ไว้หนึ่งม้วน ก้นบุหรี่สว่างและมืดตามจังหวะการหายใจของเขา
เห็นรถของลั่วหานออกมา ตู้หลิงเซวียนสะบัดเขม่าควัน มองเธอด้วยสายตานิ่ง
ลั่วหานลดกระจกลง ลมหนาวเทเข้ามาในรถ “มีอะไร?”
ตู้หลิงเซวียนคีบบุหรี่ “รอเธอ”
เที่ยงคืนแล้ว เขากำลังรอเธอ?
“มีเรื่องอะไร?” ลั่วหานเลื่อนกระจกขึ้นมาเล็กน้อย ลดการเข้ามาของลมหนาว
ตู้หลิงเซวียนสูบบุหรี่แรงๆ ดับบุหรี่ในมือ “ขอคุยด้วยหน่อย”
ลั่วหานไม่อยากเสียเวลา “ขึ้นมาเถอะ มีอะไรคุยบนรถ”
“ได้”
ตู้หลิงเซวียนขึ้นรถ ลั่วหานรู้สึกถึงกระแสความเย็น บนตัวเขาเหมือนโดนลมหนาวพัดจนทะลุแล้ว ลมหายใจยังเย็น ความร้อนในรถไม่สามารถกระจายกลบความเย็นได้
ความเย็นผสมกับกลิ่นยาสูบที่เข้มข้น ผ่านไปนานก็ไม่หาย
“รอนานแค่ไหน?”
หลังจากที่ตู้หลิงเซวียนขึ้นรถ ความเย็นบนร่างกายถูกแทนที่ด้วยความอุ่น อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น “รอเธอตลอด คิดว่าปกติเธอเลิกงานหกนาฬิกา”
ดังนั้น รอไปหกชั่วโมงเต็มๆ เหรอ?
ลั่วหานปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้น ให้เขาอุ่นเร็วๆ “ถ้านายหาฉัน เพราะเรื่องงาน ก็ไม่ต้องแล้ว ตอนกลางวันที่อยู่MBKฉันพูดชัดเจนแล้ว”
“แอนน่า ฉันจำได้ว่าเธอชอบกินมาการอง มีร้านหนึ่งไม่เลวเลย ไปกินเป็นเพื่อนฉันสิ” เขาเปลี่ยนความล้มเหลวและความอับอายตอนกลางวัน น้ำเสียงที่สง่างามและเป็นสุภาพบุรุษ เหมือนหนุ่มวรรณกรรม
ลั่วหานขับรถออกจากโรงพยาบาล จอดที่ข้างถนน “ไม่ต้องแล้ว วันนี้ดึกมากแล้ว”
ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วกับผู้ชายที่ยังไม่ได้แต่งงานอยู่ด้วยกันไม่ดี
“อย่างเราก็เป็นเพื่อนกัน แค่นี้เธอยังไม่ให้หน้าฉันเหรอ?” ตู้หลิงเซวียนหัวเราะเยาะตัวเอง
“เควิน ทำไมล่ะ? ก่อนหน้านี้อยากเตะฉันให้ตาย ตอนนี้เป็นสุภาพบุรุษที่ดีแล้วมาคุยกับฉัน ไม่เหนื่อยเหรอ?” ลั่วหานดูเวลา เที่ยงคืนสิบสองนาทีแล้ว หวังว่าหลงเซียวยังไม่กลับบ้าน
“โครงการของชานเมืองหลวง เธอกล้าพูดไหมว่าการแทรกแซงตามอำเภอใจของเธอมีเหตุผล งานครบเดือนของลูกสาวเธอสวมเงินของฉัน คุณกล้าพูดว่าไม่มีกลเม็ด? แอนน่า เธออย่าสองมาตรฐานกับคนอื่นและตัวเธอเอง”
ตู้หลิงเซวียนมองใบหน้าด้านข้างของเธอ ใต้ไฟสีเหลือง เธอยังสวยขนาดนี้
ลั่วหานผิดพลาดจริงๆ แต่ตู้หลิงเซวียนเองก็ดีที่ไหนกัน เธอก็แค่ปกป้องตัวเองในแบบของเธอ
“ของหวานก็ช่างมันเถอะ กินตอนกลางคืนแล้วจะอ้วนเอา ให้เวลานายสิบนาที พูดให้จบที่นี่”
ตู้หลิงเซวียนถอยไปหนึ่งก้าว “ไปร้านกาแฟฝั่งนั้นเถอะ”
แถวโรงพยาบาลมีร้านที่เปิดบริการตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่น้อย ร้านกาแฟแห่งนี้เป็นที่ชื่นชอบของหมอที่ทำงานล่วงเวลาตอนดึก แต่ว่าเวลานี้ มีลูกค้าไม่กี่คน
“ได้”
ทั้งสองเข้าร้านกาแฟ ตู้หลิงเซวียนสั่งอเมริกาโน่หนึ่งแก้ว ลั่วหานสั่งเพียงน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว
นั่งตรงข้ามกัน มีโต๊ะกั้นไว้ เหมือนแม่น้ำฮวงโหกั้นไว้ ตู้หลิงเซวียนดื่มกาแฟหนึ่งคำ “ฉันแค่อยากอยู่กับเธอตามลำพังสักแป๊ป พวกเราอย่าหยิ่งใส่กัน คุยกันอย่างสบายได้ไหม?”
ลั่วหานไม่เข้าใจว่าตู้หลิงเซวียนกำลังคิดอะไรอยู่ นิ้วมือเคาะแก้วน้ำ “เควิน นายฉลาดมาก”
“ฉันจริงใจและจริงจังนะ ไม่มีจุดประสงค์”
“เควิน ถ้าตอนนี้นายจะพูดว่าเสียดายฉัน รักฉันเหมือนเดิมอะไรจำพวกนี้ ก็หน้าไหว้หลังหลอกเกินไป”
……
หลงเซียวไม่วางใจลั่วหานกลางคืนทำงานดึกขับรถกลับบ้าน ประชุมเสร็จก็ขับรถมาถึงโรงพยาบาล รถยังไม่จอดก็เห็นรถของลั่วหานจอดอยู่ข้างถนน
หลงเซียวลงรถ พบว่าบนรถไม่มีคน
กำลังจะโทรศัพท์หาก็เห็นเธอนั่งอยู่ในร้านกาแฟ ตรงข้ามคือตู้หลิงเซวียน
ภาพนี้ แปลจริงๆ
หลงเซียวกระชับเสื้อกันลม เปิดประตูกระจกของร้านกาแฟ
“ดึกมาแล้วนะเควิน ฉันต้องไปแล้ว” ลั่วหานวางแก้วลง
ตู้หลิงเซวียนรีบลุกขึ้นก่อนเธอ “แอนน่า ฉันแค่อยากมองเธอนานกว่านี้ ฉันย้ายงานมาที่จีน เพราะอยากอยู่ใกล้เธอ
ลั่วหานเชยคาง “เฮอะ……”
แยกไม่ออกว่าเขาจริงใจหรือหลอกลวง เพราะว่าเขาซ่อนเก่งมาก
ร่างสูงของหลงเซียวเดินเข้ามาในร้านกาแฟ เสื้อกันลมกว้างกวาดลมด้านล่าง ชั่วพริบตา ร่างก็เดินมาหยุดที่ข้างหลังของลั่วหาน “ตู้หลิงเซวียน ฉันเตือนนาย ห่างจากภรรยาฉันหน่อย”
หลงเซียวมาแล้ว?
จู่ๆ ลั่วหานก็มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม “ลาก่อน เควิน”
ตู้หลิงเซวียนท้าทาย “หลงเซียว ให้ผู้หญิงคนหนึ่งช่วยนาย นายเป็นผู้ชายเหรอ? ให้แอนน่าช่วยเรื่องโครงการ หาเงินให้นาย นายไม่เหมาะที่จะเป็นสามีของเธอ”
ริมฝีปากปากบางของหลงถิงยกขึ้นช้าๆ “ประธานตู้พูดถูกแล้ว ครอบครัวฉัน ภรรยาฉันใหญ่ที่สุดจริงๆ ภรรยาฉันทำได้ทุกอย่าง ผู้หญิงผู้ทรงอำนาจ สวยและฉลาด ยังมีหัวธุรกิจ ยังคลอดลูกสาวที่น่ารักให้ฉัน ดูแลบ้าน แต่น่าเสียดายสำหรับนาย ผู้หญิงที่ดีขนาดนี้ เป็นของฉัน”
