ตอนที่ 852 คุณเลวเกินไปแล้ว ผมไม่เล่นกับคุณแล้ว
ถึงยังไงก็ไม่เข้าใจขนบธรรมเนียมของชนชาติจีนเจมส์ขึ้นไปโดยตรงอย่างซื่อบื้อมากไร้เดียงสามาก
ภาษาจีนของเจมส์ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ ภาษาจีนง่ายๆพูดจนสะดุด ภาษาจีนที่ประโยคยาวก็ได้แค่ชื่ออาหารเท่านั้น
แต่ค่าเฉลี่ยความงดงามของเจมส์ย่อมเห็นประจักษ์ชัดแจ้งกันทั่วทุกคนอย่างแน่นอน พบเจอกับคุณป้าที่ร้อนใจกำลังจะหาคู่ให้กับลูกสาว ผลลัพธ์คาดคิดได้
“สวัสดีครับ…….พวกคุณ …….อ๊อกไป๊ (ออกไป) ……..ก่อนสักพักได้ไหม?”
แผนการแรกของเจมส์คือพูดเกลี้ยกล่อมด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนยิ้มแย้ม หากว่าพูดเกลี้ยกล่อมล้มเหลว เขาค่อยใช้แผนการอื่น
แต่ว่า เขาเพิ่งเดินเข้าไปพูดประโยคเดียว คุณป้าที่ถูกเขาถามฮึกเหิมขึ้นมาเลย หลังจากมองลักษณะของเจมส์ให้ชัดเจนแล้ว ท่าทีจากน่าเบื่อจนถึงเบิกบานใจ หมุนเปลี่ยนอย่างไร้รอยต่อจริงๆ
“หนุ่มน้อย คุณชื่ออะไรหรือ?”
คุณป้าคนแรกถามเสร็จ คุณป้าที่อยู่ข้างหลังได้กลิ่นข่าวแห่กันเข้ามา แสงไฟของสนามเจิดจ้า มองเห็นคนได้ชัดเจนมาก แสงไฟตกอยู่บนใบหน้าของคน เพิ่มมิติของโครงหน้าขึ้นมา
“บ้านคุณอยู่ที่ไหนหรือ?”
“หนุ่มน้อยคุณทำงานอะไรหรือ? หน่วยงานอยู่บริเวณนี้หรือไม่?”
“ไอ้หยะ เหล่าจางลูกสาวคุณไม่ใช่หาคู่ได้แล้วหรือ? เมื่อกี้ยังอวดกับฉันอย่างรุนแรงล่ะ คุณอย่ามาเพิ่มความยุ่งยากให้เลย!”
ป้าที่ถูกเรียกว่าเหล่าจางไม่พอใจแล้ว “หาได้แล้วยังไงหรือ? หาได้ก็สามารถเปลี่ยนคนที่ดียิ่งกว่าได้”
พูดจบดึงมือของเจมส์ไว้อย่างอบอุ่น มองบนมองล่าง มองยังไงก็รู้สึกดีกว่าคู่ที่จะดูตัวกับลูกสาวหนึ่งหมื่นเท่า “ไอ้หย่าหยะ หน้าตาดูดีเหลือเกิน จะพูดถึงส่วนสูงก็มีส่วนสูง จะพูดถึงหน้าตาดีก็หน้าตาดี”
“มีส่วนสูงมีหน้าตาดีจริงๆ ยังมีหน้าตาเหมือนเป็นคู่กันกับเหมยเหมยบ้านฉันจริงๆล่ะ!”
“เหมยเหมยบ้านคุณหรือ? เธอไม่ใช่เพิ่งไปศัลยกรรมที่ประเทศเกาหลีหรือ?”
คุณป้าที่ถูกส่อเสียดไม่พอใจแล้ว สีหน้าเปลี่ยนทันที “ศัลยกรรมอะไรหรือ? นั่นเธอคือปรับแต่งเล็กน้อย! เข้าใจหรือไม่ว่าอะไรคือปรับแต่งเล็กน้อย?”
เจมส์อึ้งอยู่ในเหตุการณ์นั้น ล้วนไม่รู้ว่าการเถียงกันที่เอะอะโวยวายอยู่ข้างหูตกลงพูดเรื่องอะไรกันแน่ เขาแค่สนใจว่าพวกคุณป้าจะไปเมื่อไหร่!
กู้เยนเซินกอดอกยืนอยู่นอกวงกลม มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นชมดูเจ้าชายน้อยแอฟริกาที่ถูกแย่ง และยังมีความชอบธรรมที่เป็นพี่น้องมากหยิบมือถือขึ้นมา อัดวิดีโอไว้
ชมดูหนังหนึ่งรอบอย่างพอใจ รักษาหลักการที่ปฏิบัติต่อสิ่งต่างๆอย่างเท่าเทียมกัน ส่งเข้าไปในกลุ่มที่แต่ก่อนชมดูลั่วหานรังแกโม่หรูเฟย
สุดท้ายในกลุ่มไม่มีคนพูดอะไร ถูกบันทึกการคุยกันทับไว้อยู่ข้างล่าง กู้เยนเซินเปิดไปหลายสิบหน้าจึงมองเห็น พบเห็นว่าถึงขนาดเปลี่ยนชื่อกลุ่มแล้ว
“หน่วยงานสวัสดิการ ”
นี่เป็นชื่องี่เง่าอะไรหรือ?
กู้เยนเซินส่งวิดีโอเข้าไปในกลุ่ม เขียนตัวหนังสือไปด้วย “พวกพี่น้อง อย่าพูดว่าผมไม่ได้ดูแลทุกคน จะส่งอย่างหนึ่งที่น่าสนุกให้พวกคุณดู”
คนแรกที่เปิดวิดีโอออกเป็นจางหย่ง “คุณชายกู้คุณถึงขนาดกล้าล้อเล่นกับ เจมส์! เขาเป็นผู้นำประเทศของอเมริกาในอนาคต คุณไม่กลัวเขาจะเตะคุณตายในทีเดียวหรือ?”
คนที่สองที่เปิดออกเป็นเกาจิ่งอาน เขากำลังดูเอกสารอยู่ในออฟฟิศ ดูแลพี่สาวทำให้งานล่าช้าแล้วมากมาย ช่วงนี้ได้แค่ทำโอทีสุดชีวิตเร่งความคืบหน้า “เจมส์! เขาก็คือลูกคนเดียวขององค์กษัตริย์ในปัจจุบันนี้ของอเมริกาหรือ? รอสักครู่ เป็นเหตุการณ์อะไรหรือ? คุณป้าเหล่านี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
กู้เยนเซินส่งคลิปเสร็จชมดูเหตุการณ์ต่อ ไม่ได้ตอบข้อความ อีกทั้งเขาอยากรู้ปฏิกิริยาของหลงเซียวเป็นหลัก คนอื่นๆเขาไม่สน
เจมส์ถูกล้อมรอบไว้ คุณป้าคุณลุงที่อบอุ่นสิบกว่าคนสืบหาจากชื่อของเขาจนถึงบรรพบุรุษสามรุ่นไปแล้ว คุณป้าที่นิสัยเปิดเผยหลายคนลงไม้ลงมือ อยากจะแก้เสื้อผ้าของเจมส์ออกดูกล้ามเนื้อของเขา
“ลูกสาวของฉันชอบผู้ชายที่มีกล้ามหน้าอก บอกว่ามีความรู้สึกปลอดภัย!”
“ลูกสาวของฉันก็ใช่! ยังบอกว่าดูแลหุ่นของตนเองไม่ได้ ยังจะเอาอะไรมาดูแลชีวิตล่ะ จะต้องหาหนุ่มน้อยรูปร่างดีสักคน”
“กล้ามเนื้อหน้าอกของเขาจับแล้วแข็งแรงมาก รูปร่างจะต้องดีแน่นอน!”
ในที่สุด เจมส์ก็ฟังเข้าใจความหมายของพวกเธอแล้ว คนเหล่านี้อยากจะแย่งเขากลับบ้าน!
รู้สึกถึงความอันตราย ปฏิกิริยาแรกของเจมส์คือหาความช่วยเหลือจากกู้เยนเซิน แต่ว่าทันทีที่เงยหน้าขึ้นพบเห็นมือถือของกู้เยนเซินสว่างอยู่ แสงสีฟ้าของหน้าจอสาดส่องใบหน้าของเขา สีหน้าทั้งสับปลับและภูมิใจ นิ้วพิมพ์ตัวหนังสืออย่างรวดเร็วอยู่บนหน้าจอ
ถูกหลอกแล้ว!สมิธที่สมควรตาย!
“สมิธ! come here!” เจมส์ร้องใส่กู้เยนเซินอย่างเสียงดังหนึ่งทียกมือข้างหนึ่งโบกไปโบกมาเรียก
แต่ว่ากู้เยนเซินแกล้งมองไม่เห็นสักนิด
หลังจากข้อความต่อไปอีกร้อยกว่าข้อความ ในที่สุดข้อความของหลงเซียวก็มาแล้ว “แผนการเลวพอ”
ประเมินค่าสูงมาก กู้เยนเซินตบต้นขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ฮ่าฮ่าฮ่า “จะต้องเลว ไม่อย่างนั้นจะช่วยคุณดึงเขาไว้ได้ยังไงล่ะ? เวลาดึกแล้ว การปฏิวัติเดี๋ยวก็สำเร็จ”
ภูมิใจเสร็จ กู้เยนเซินมองเห็นแขนที่สะบัดของเจมส์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่สัตย์ซื่อหนึ่งที โบกมือแสดงถึงว่าคุณสู้ๆ เพื่อปลาดาบของคุณ ต้องดันไว้ให้ได้!
ในใจของเจมส์พังทลายแล้ว!
โรงพยาบาลหวาเซี่ย
การผ่าตัดเสร็จอย่างราบรื่น หลายคนเดินออกจากห้องผ่าตัด หลินซีเหวินหมุนคอ “หมอหวาคุณอย่าลืมบอกคุณลู่ช่วยออกแบบชุดแต่งงานให้ฉัน จอง VIP ให้ฉันก่อน”
ลู่ซวงซวงช่วงนี้ลดภาระ ปริมาตรงานน้อยมาก แท้จริงแล้วไม่จำเป็นต้องนัดหมายสักนิด
หวาเทียนคิดไปหลายวินาที “ซวงซวงเป็นนักออกแบบแนวหน้า ลูกค้าที่นัดหมายไว้ล่วงหน้าเข้าคิวถึงเดือนเมษายนปีหน้าแล้ว ผมจะพยายามช่วยเรียกร้องไห้คุณนะ”
ลั่วหานถอดหมวก ผ้าปิดปากลง ถอดชุดผ่าตัดออก “หวาเทียน คุณอยู่ด้วยกันกับซวงซวง ความสามารถใหม่ที่เรียนรู้มาไม่น้อย”
หวาเทียนถอดหมวก ถุงมือออก “แน่นอน แฟนสาวยอดเยี่ยมเกินไป ผมก็ได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นได้ยินอยู่เป็นประจำเช่นกัน”
หลินซีเหวินยิ่งไม่เชื่อแล้ว “หมอหวา ฝีมือใหม่ที่คุณเรียนรู้คือหน้าด้านใช่หรือไม่? พึ่งพาไม่ได้ด้วยหรือ? บวกกับขี้โม้ล่ะ?”
ลั่วหานยกนิ้วโป้งขึ้นแสดงถึงความเห็นด้วย “คำพูดแต่ก่อนในหนึ่งวันของหวาเทียนบวกกันขึ้นมาแล้วไม่ได้พูดถูกในหนึ่งชั่วโมงนี้ ยังกลายเป็นพูดมากแล้ว”
หลินซีเหวินพยักหน้าอย่างหนัก “ใช่! ดังนั้นหมอหวา แฟนสาวของคุณยอดเยี่ยมอย่างที่คิดจริงๆ ปรับเปลี่ยนคุณได้ไม่เลว”
หวาเทียนฟังแล้วรู้สึกไม่ถูก กลายเป็นอยู่ดีๆทำให้เขาเสื่อมเสียแล้ว
ลั่วหานไปเปลี่ยนชุดที่ห้องเปลี่ยนชุดหญิงจับมือถือดู ข้างบนมีสายเข้าหนึ่งสายไม่ได้รับ โทรมาหนึ่งนาทีก่อน
เบอร์ของเจมส์
ดึกขนาดนี้แล้ว ไม่รู้ว่ากู้เยนเซินพาเขาเที่ยวจนเป็นยังไงแล้ว ปลาดาบย่อมตกไม่ได้แน่นอน เจมส์อารมณ์ขึ้น จะต่อยกู้เยนเซินจนแบนหรือไม่?
เจมส์เป็นยอดฝีมือเทควันโด…….
ลั่วหานใส่มือถือเข้าไปในกระเป๋าเพิ่งใส่เสื้อคลุมเสร็จ มือถือดังขึ้นอีกแล้ว ยังเป็น เจมส์โทรมา
“เจมส์เที่ยวจนเป็นยังไงแล้วหรือ?”
ลั่วหานถามเสร็จ ในสายกลับเป็นเสียงเถียงกันที่เจี๊ยวจ๊าว อย่างน้อยมีสิบกว่าคนเถียงกันอยู่ที่โน่น ยังมีคนเอ่ยปากชี้ด่าโดยตรง สถานการณ์วุ่นวายเหลือเกิน
“แอนน่า แอนน่า คุณมาช่วยผมเร็วๆ! รีบมาช่วยผม! ช่วย——ผม!” เจมส์จับผู้ช่วยชีวิตได้เกาะไว้ไม่ยอมปล่อย แหกคอร้อง แทบร้องตะโกนแล้ว คำศัพท์สองตัวหลังเสียงแตกโดยตรง
ลั่วหานรู้สึกถึงความไม่ดี ผลักประตูก้าวใหญ่เดินไปข้างนอก “คุณอยู่ที่ไหนหรือ?”
เจมส์ร้อนใจจนกระโดด แต่ว่าที่นี่คือที่ไหนเขาไม่รู้ บริเวณนั้นล้วนเป็นภาษาจีน ไม่มีตัวหนังสือที่เขาสามารถอ่านออกได้
“ผม…….ผมไม่รู้ ที่นี่มีคนมากมาย มีคุณป้าเยอะแยะมากมาย!”
ลั่วหาน “……..”
ในเวลานี้สนามที่ไหนของเมืองหลวงไม่มีคุณป้ามากมายล่ะ?
“ยังมีสิ่งของอย่างอื่นอีกไหม?”
เจมส์แกะทางเส้นหนึ่งออกในท่ามกลางฝูงชนอย่างลำบาก เดินไปสองก้าวก็ถูกขวางกลับมา “ที่นี่…….โอ่ว มีทะเลสาบแห่งหนึ่ง ข้างทะเลสาบมีโรงแรมแห่งหนึ่ง! แอนน่าคุณรีบ……..มาช่วยผม! ช่วยผม!”
ย่างก้าวของลั่วหานปล่อยช้าลง คุณชายกู้พาเขาไปตกปลาที่ไหนหรือ?
สร้างสรรค์จริงๆ!
“สมิธ ล่ะ?”
เจมส์อยากกัดเขาตายในคำเดียว “เขาตายแล้ว!”
“อย่าล้อเล่น ตัวเขาล่ะ? ให้เขารับสาย” ลั่วหานกลับไปถึงออฟฟิศ แน่ใจว่า เจมส์ไม่เกิดเรื่องใหญ่อะไร เก็บกระเป๋าเตรียมตัวจะเลิกงานกลับบ้าน
เจมส์ฮึ หลายเสียง “เขาเลวเกินไปแล้ว รังแกผม! ผมไม่อยากเล่นกับเขาแล้ว!
