ตอนที่ 868 ทำความผิดอะไรไว้
หลงเซียวนั่งลงบนโซฟา ลั่วหานถูกหลงเซียววางลงที่โต๊ะตรงข้ามโซฟา ทั้งสองมองสบตากัน ก่อนหน้าไม่กี่วินาทีไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา
หลงเซียวโกรธจนไม่รู้จะพูดอะไร ลั่วหานที่เป็นฝ่ายผิดก็ไม่กล้าเอ่ยปากก่อน
วินาทีที่ห้า สองมือของหลงเซียวจับยึดร่างของลั่วหานเอาไว้ “คุณให้อิสซามาเหรอ”
ลั่วหานส่ายหน้า “เป็นไปไม่ได้เลย ฉันไม่รู้เรื่อง”
“ดีมาก คำถามที่สอง ทำไมถึงยอมให้อิสซาพักที่บ้าน”
ลั่วหานได้แต่ขอพรสวรรค์โปรดเมตตาอยู่ในใจ ฉันมีทางเลือกไหม เมื่อสักครู่จะให้ปฏิเสธยังไง อย่าลืมสิว่าอีกฝ่ายอยู่ในฐานะไหน อีกอย่าง สถานะของเจมส์
“อืม…ปรับรสชาติของชีวิตไงคะ ปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์สามีภรรยาด้วย”
คำตอบอ้อมค้อมและไม่ตรงคำถาม
หลงเซียวโกรธจนอยากหัวเราะออกมา “คุณภรรยาคิดว่าชีวิตสามีภรรยาของเราต้องอาศัยผู้หญิงคนหนึ่งมาเพิ่มสีสันให้ชีวิตเหรอครับ”
“จะเป็นไปได้ยังไง ก็เห็นอยู่ว่ามีสี่คน เจมส์ อิสซา คุณชายกู้ ตอนนี้มีอาหย่งเพิ่มมาอีก อือหึ แม้ว่าฉันจะโง่ แต่จำนวนแค่สี่ฉันก็พอรู้นะ” ดวงตาอันชาญฉลาดของลั่วหานกะพริบปริบๆ ดวงตากลมสะท้อนเงาของหลงเซียว
ในที่สุดหลงเซียวก็อดไม่ได้ หัวเราะออกมา “คุณนี่ช่างหาเรื่องยุ่งให้ตัวเองเก่งจริงๆ อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน”
ลั่วหานก้มหน้า ยื่นมือออกไปคว้าลำคอหลงเซียว จูบลงไปบนหน้าผากของเขา “ไม่ใช่ว่ายังมีคุณเหรอ ฉันไม่ได้สู้อยู่คนเดียวซะหน่อย คุณพ่อ”
ดวงตาหลงเซียวอ่อนโยนลง มุมปากบางยกยิ้ม “คุณ…”
ลั่วหานโน้มตัวเข้าไปอีกครั้ง ครั้งนี้ริมฝีปากบางประทับลงไปบนริมฝีปากหนาของเขา ปิดปากเขาเอาไว้ แทะเล็มเบาๆ ครอบงำเขา ทำลายความโกรธที่ปะทุขึ้นของเขาได้เป็นอย่างดี
หลงเซียวยังคงนิ่งอยู่แบบนั้น ปล่อยให้เธอครอบครองริมฝีปากของเขาอย่างมีความสุข
ลั่วหานหายใจไม่ทัน กำลังเตรียมถอนริมฝีปากออก ใครจะรู้ว่าครั้งนี้เขาจะเป็นฝ่ายบุกเอง พลิกตัวเธอกดลงบนโซฟา อาศัยจังหวะเปิดปาก “คุณหาเรื่องเองนะ อย่ามาโทษผมแล้วกัน”
“คุณ…”
สองนาทีต่อมา หลงเซียวถอนริมฝีปากออกเพื่อให้ลั่วหานได้หายใจ เขามองริมฝีปากบางที่ถูกตัวเองกัดด้วยความพอใจ “ทำไม เอาใจผม ก็จะไม่ให้ผมพอใจสักหน่อยเหรอ”
ลั่วหานกัดฟัน หยิบหมอนอิงขึ้นมาโยนใส่เขาอย่างแรง “คนเลว จะให้ฉันออกจากบ้านยังไง”
หลงเซียวเช็ดเลือดที่ริมฝีปากของเธอ “ออกจากบ้านแบบนี้ ดีที่สุดแล้ว”
หึหึ…
ใช่ ดีที่สุดเลย ลั่วหานเพียงเดินลงไปก็กลายเป็นจุดสนใจทันที
ใครก็ดูออกว่าแผลที่มุมปากเธอเกิดขึ้นได้ยังไง เมื่อสักครู่ทั้งสองขึ้นไปด้านบนไม่บอกไม่กล่าวใคร ทำอะไร ยิ่งทำให้คนคิดเข้าไปใหญ่
“ว้าว…ต้องรุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอ” กู้เยนเซินปอกเปลือกส้ม ยัดเข้าปาก ในปากเต็มไปด้วยรสส้ม
จางหย่งแย่งจากมือไปหนึ่งชิ้น ยัดเข้าปาก “คุณชายกู้ คุณมั่นใจเหรอว่าจะอยู่หาเรื่องอยู่ที่นี่”
“ไม่ ผมจะไปวันนี้”
ลั่วหานกำมือแน่น นิ่งไว้แล้วยิ้มออกมา “คุณชายกู้ คุณจะกลับบ้านแล้วเหรอคะ”
“ใช่ครับ ผมชอบทานข้าว ไม่ชอบดูคนสวีทกัน” คุณชายกู้ยัดส้มอีกชิ้นเข้าปาก เขาไม่ได้กินส้ม แต่เข้ากินหัวใจที่แตกละเอียดของเขา
เจมส์กอดหมอนอิง เบะปากอย่างน่าสงสาร ใช้ภาษาจีนที่ไม่คล่องแคล่วบอก “แอนน่า ผมเสียใจมาก ทำไมคุณ…เหอะ”
อิสซาทำเหมือนมองไม่เห็น “ฉันหิวแล้ว ให้พ่อครัวเตรียมอาหารได้แล้ว อ้อ จริงสิ ได้ข่าวว่าคุณหมอแอนน่าทำกับข้าวเก่ง ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วนะคะ”
หลงเซียวบังลั่วหานเอาไว้ ให้เธอมายืนอยู่ด้านหลัง “คุณอิสซาครับ คุณอยากทานอะไร ภรรยาผมเป็นศัลยแพทย์ ถนัดตัดเนื้องอก คุณอยากได้จุดไหนครับ หัวใจ กระเพาะ สมอง”
อี๋
ในหัวอิสซามีภาพเนื้องอกในส่วนต่างๆโผล่มามากมาย อย่าว่าแต่ทานข้าวเลย ขนาดน้ำเธอยังจะอ้วกแล้ว
“ไม่ชอบทั้งนั้น”
จางหย่งและกู้เยนเซินยกขึ้นทั้งสี่มือ ยกนิ้วหัวแม่มือให้ เยี่ยม คุณเยี่ยมมาก
ประกาศความเป็นเจ้าของบ้านเรียบร้อย ลั่วหานเองก็สั่งสาวใช้ให้เตรียมอาหารเย็น จะว่ายังไงอิสซาและเจมส์ก็เป็นแขก จะช้าไม่ได้
ระหว่างที่เตรียมอาหารเย็น อิสซาและเจมส์ไปเล่นกับฟู้กุ้ย
เจมส์อยากอุ้มชูชูไปด้วย ทว่าถูกหลงเซียวปฏิเสธ เขาอุ้มลูกสาวเอาไว้ไม่ยอมให้ใครได้มีโอกาสเข้าใกล้
ขนาดจางหย่งเองก็ยังไม่เคยได้กอด
จางหย่งหยิบอมยิ้มออกมาหนึ่งอันแล้วยัดเข้าปาก “เจ้านายครับ เกี่ยวกับอิสซา ผมต้องบอกอะไรคุณอย่าง”
“ว่ามาสิ”
ด้านนอก…
อิสซานั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นหญ้า “พบอะไรหรือเปล่า”
เจมส์นั่งคุกเข่า ในมือมีกระดูกหนึ่งชิ้นเล่นกับฟู้กุ้ย “ไม่ครับ หลงเซียวรอบคอบมาก ไม่มีเบาะแสอะไรเลยสักนิด และผมก็ไม่เชื่อว่าหลงเซียวจะสมรู้ร่วมคิดค้าอาวุธกับพ่อค้าพวกนั้น”
อิสซาเท้าคาง “เหรอ แต่มีคนส่งข่าวให้ฉันนะ หลงเซียวคบค้าทำสิ่งผิดกฎหมายมีทรัพย์สินมากมาย หนึ่งในนั้นคือรายได้จากการค้าอาวุธ นำเข้ารายใหญ่ของประเทศ M อัตราการก่ออาชญากรรมในประเทศ M เพิ่มขึ้นเพราะการค้าอาวุธพวกนี้”
เจมส์ไม่เล่นกับฟู้กุ้ยแล้ว นอนลงไปบนพื้นยื่นมือขึ้นไปบนฟ้า “พี่ครับ พี่เชื่อคนที่ส่งข่าวให้พี่ขนาดนั้นเลยเหรอ พี่ต้องเชื่อสายตาตัวเองสิ”
อิสซากำลังสงสัย “เขาโกหกฉันเหรอ”
“คนนั้นเป็นใครครับ เคยตรวจสอบไหม”
“เควินประธานบริษัทหลันเทียน” อิสซายักไหล่
เจมส์ลุกขึ้นนั่ง “พี่ครับ พี่โง่หรือเปล่า เควินกับหลงเซียวเป็นศัตรูคู่อาฆาต แน่นอนว่าเขากำลังใส่ร้ายหลงเซียว พี่เชื่อเขาเหรอครับ”
อิสซายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “พ่อของนายให้ฉันตามสืบเรื่องพ่อค้าอาวุธแบบลับๆ ฉันก็ต้องหาเบาะแสไหม ไม่งั้นฉันจะรู้ทันสถานการณ์ด้านนอกนั้นยังไง”
เจมส์หมดคำพูด “พี่ พี่นี่…จริงๆเลย”
อิสซาลูบศีรษะของเขา “เอาล่ะเอาล่ะ ฉันจะสืบให้ชัดเจน เกี่ยวกับเควิน ฉันจะหาโอกาสสืบดู พี่จะไม่กล่าวหาคนดี และจะไม่ปล่อยคนชั่วลอยนวลเด็ดขาด”
เจมส์สงสัยเธอขึ้นมา “แล้วพี่เป็นคนดีไหม”
“พูดบ้าอะไร หาเรื่องเหรอ”
หัวใจของอิสซาราวกับกำลังตีกลองอยู่ข้างใน เควินนำข่าวมาบอกเธอ เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน เธอช่วยเขา…
ตอนนี้ดูเหมือน ทุกอย่างจะพุ่งเป้าไปที่หลงเซียว และทำลายครอบครัวของเขา
หรือว่าจะพลาดไปแล้วจริงๆ มองคนผิดไปงั้นเหรอ
ขณะเดียวกัน ห้องบนชั้นสอง
หลงเซียวได้ฟังคำรายงานจากจางหย่ง เขายิ้มออกมาเป็นดั่งที่คาดเอาไว้ “อิสซาคนนี้มีความสามารถจริงๆสินะ ยังต้องตรวจสอบกันอีก”
จางหย่งเลียอมยิ้ม “เธอ แน่นอนว่าต้องเป็นศัตรูครับ ผมถึงไม่เป็นเพื่อนกับเธอไง”
หลงเซียวพบว่าชูชูกำลังหลับสบายอยู่ให้อ้อมแขนของเขา มือยังคว้าคอเสื้อเขาเอาไว้ ขนตาเป็นแพหนาสองข้าง น่ารักจนหัวใจเขาแทบหลอมละลาย
“แค้นหนักขนาดนั้นเลย เพราะเธอจูบนาย ขโมยจูบแรกของนายไปเหรอ”
“ผม…เปล่าซะหน่อย”
“ไม่ใช่อะไร ไม่ใช่จูบแรกเหรอ”
ใบหน้ากระอักกระอ่วนใบหน้าแดงก่ำ “นั่นไม่นับนะครับ ยังไงผมก็ไม่ต้อนรับเธอ อารมณ์ร้าย ไม่มีสมอง ฟุ่มเฟือย ไม่มีใครในสายตา แถมยังหน้าด้านไม่เกรงใจใครอีก ไม่มีความเป็นผู้หญิงสักนิด”
หลงเซียวยิ่งฟังยิ่งหัวเราะดังขึ้น “เจอกันสองครั้ง รู้จักกันไม่ถึงชั่วโมง เข้าใจเธอขนาดนั้นเลย อาหย่ง ฉันกล้าพนันเลย ว่านายมีความรู้สึกกับเธอ”
“เป็น…เป็นไปไม่ได้” จางหย่งตอบโต้มันที ปฏิเสธหนักแน่น
“กล้าพนันหรือเปล่า” ใบหน้าของหลงเซียวเจ้าเล่ห์ขึ้น
จางหย่งกัดอมยิ้มในปาก “พนันอะไรครับ”
“นายว่ามาสิ”
เพื่อแสดงออกให้รู้ว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงน่ากลัวแบบอิสซา กัดฟันสาบานในสิ่งที่ยากที่สุด “ถ้าผมรู้สึกหรือชอบเธอ ชีวิตนี้ผมจะไม่กินอมยิ้มอีก”
“ดีมาก”
