ตอนที่ 915 หลงเซียวพูดว่า ฉันไม่เห็นด้วย
งานประชุมวันนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ความสำคัญไม่น้อยไปกว่าหลังจากที่หลงถิงดำรงตำแหน่งแล้วแบ่งหุ้นให้หลงจื๋อในครั้งนั้น
แต่หลงจื๋อจำได้อย่างชัดเจน แม้ว่าจะเป็นการประชุมแบบนั้น ในฐานะที่เป็นหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทMBK พี่สะใภ้ใหญ่และพี่ใหญ่ก็ไม่ได้เข้าร่วมเลยสักคน เป็นเพราะบริษัทMBKไม่ได้ประกาศให้เขาทราบ หรือว่าพวกเขารู้แล้วแต่ไม่สนใจ? หรือใช้การปฏิเสธเพื่อแสดงถึงการดูถูกบริษัทMBK?
ในใจหลงจื๋อคิดเชื่อมอย่างรวดเร็ว ในเวลาสั้นพะอืดพะอมไม่กี่วิ เขากรองฉากต่างๆ มากมายในสมอง โดยเฉพาะเมื่อคืน……
ลั่วหานมองเห็นหลงเซียวตรงหน้า ทั้งสองคนอยู่ห่างกันไม่กี่เมตร แต่ไร้การสื่อสารต่อกัน แม้แต่มองตอบรับสายตาน้อยนิดก็ไม่มี
จนหลงจื๋อออกมาจากภวังค์ ก็ไม่เห็นเงาของลั่วหานแล้ว
ลินดาอยู่ข้างๆ เตือนเขา “ประธาน?”
หลงจื๋อเด็ดเดี่ยว “อืม ไปกันเถอะ”
การเหม่อลอยในพริบตาเมื่อครู่ อยู่ในสายตาของเหลียงจ้งซุนทั้งหมด เขามองไปยังทางที่คนกลุ่มนั้นออกไป เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
ฉู่ลั่วหานทำไมจู่ๆ ก็มาประชุมที่MBKทั้งที่ไม่เคยมา? จากนิสัยของพวกเขาสามีภรรยา ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่เกี่ยวกับความเป็นความตาย เพียงกลัวจะถูกสอดมือเข้ามายุ่งสินะ?
คิดถึงตรงนี้ เหลียงจ้งซุนก็จำเป็นต้องเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น ส่งข้อความส่งให้หลงถิง
การประชุมบอร์ดบริหารจัดขึ้นที่ห้องประชุมใหญ่ที่สุดของบริษัทMBK ห้องประชุมที่กว้างขวางและสว่างสดใสด้านหนึ่งมีหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน มองไปเห็นวิวส่วนใหญ่ของเมืองหลวง มองจากสูงลงต่ำ ทำให้รู้สึกหยิ่งในศักดิ์ศรีของตน
สมาชิกหุ้นส่วนกี่สิบคนนั่งตามลำดับ ระหว่างนั้นคนไม่น้อยก็มองพิจารณาลั่วหาน วันนี้เธอสวมชุดชาเนลสีขาวครีม ความสามารถของชุดที่สวมใส่ ชุดฟิตพอดีร่าง ใบหน้าที่กระจ่างใสที่ผ่านการตบแต่งมาอย่างเรียบง่าย และผมยาวสลายราวสาหร่าย
ห้องประชุมมืดครึ้มกลายเป็นดวงจันทร์และดวงดาวเพราะการมาของเธอ
ลั่วหานมีเอกลักษณ์เฉพาะจากภายนอก พอคิดถึงฐานะของเธอ เหล่าคณะกรรมการก็ไม่กล้าดูแคลนเธอ
ดังนั้นจึงพากันคิดคำนวณในใจ
การประชุมเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ
เหลียงจ้งซุนให้ข้อมูลคร่าวๆ เกี่ยวกับโครงการหลักของบริษัท การเปลี่ยนตำแหน่งผู้นำบริษัท แผนการลงทุนและการพัฒนาของบริษัทในปัจจุบัน ช่องทางสำคัญของบริษัทในปีหน้า
คณะกรรมการมีการอภิปรายเชิงลึกในบางประเด็น หลังจากสรุปผลแล้วให้ลงคะแนนเสียงว่าจะผ่านหรือไม่
การประชุมในชั่วโมงแรกเป็นไปอย่างราบรื่นและกลมกลืน
“ประธาน แบบแผนที่คุณเสนอมาดูแล้วไม่เลวเลย แต่คุณสามารถมั่นใจได้ไงว่าการดิ่งของหุ้นบริษัทMBKจะไม่เกิดขึ้นอีก? จากทั้งหมดที่ฉันเข้าใจ MBKเกือบครึ่งปีมานี้ ราคาหุ้นขยับอยู่ตลอด เดี๋ยวสูงเดี๋ยวต่ำ ถึงขนาดLimit Downอยู่กี่ครั้ง สำหรับผู้ถือหุ้นรายใหญ่แล้ว ธุรกิจแบบนี้ ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี”
“กรรมการหวังพูดก็ไม่ผิด ราคาหุ้นของMBKในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาต้องหาผลจากความมั่นคง ราคาหุ้นผันผวนไม่มากแต่มีเสถียรภาพและเป็นระเบียบ ผู้ถือหุ้นเชื่อมั่นในบริษัทอย่างเต็มที่ แต่ปัจจุบัน……”
“ประธานประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ยังไงก็ยังเข้าวงการนี้ได้ไม่นาน โลกธุรกิจเมฆฝนก่อตัว ไม่มีใครรู้ว่าใครจะร่วงเป็นรายต่อไป ความผันผวนอาจทำให้องค์กรไม่เข้มแข็ง และสามารถจินตนาการถึงผลที่ตามมาได้”
“ที่สำคัญที่สุดคือ MBKต้นไม้ต้นเดียวที่กลายเป็นป่า ไม่เพียงแต่เกี่ยวกับตัวเอง ยังมีสาขาอีกมากมายนับไม่ถ้วน ถ้าวันหนึ่ง……”
สมาชิกกว่าสิบคนได้สนทนากันอย่างเผ็ดร้อนเกี่ยวกับราคาหุ้นและชื่อเสียงของบริษัทMBK
ลั่วหานอยู่ข้างๆ เป็นผู้ฟัง มีความเข้าใจสถานการณ์อย่างละเอียดถี่ถ้วน จุดประสงค์ของคนเหล่านี้ง่ายมาก ก็คืออยากสะบัดหลงจื๋อออกไป หรืออยากจะเพิ่มความกดดันให้เขา ดูว่าหลงจื๋อจะสามารถรับผิดชอบบริษัทMBKได้หรือไม่
มือขวาของหลงจื๋อเท้าหน้าผาก มือเรียวยาวข้อนิ้วขาวซีด ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยเมฆครึ้มจางๆ
หลงจื๋อยังอายุน้อยเริ่มต้นในจุดที่สูง ฐานไม่มั่นคง ไม่มีการสร้างมูลค่าในบริษัทMBK ไม่สามารถโน้มน้าวฝูงชนได้
ลั่วหานและหลงเซียวล้วนเคยวิเคราะห์แล้ว เพราะงั้นสถานการณ์ตอนนี้ไม่เกินคาดเลย
สิ่งที่ลั่วหานกังวลคือ เมื่ออยู่ใต้ความกดดันพะอืดพะอมหลงจื๋อจะกระทำเกินกว่าเหตุ อย่างเช่น……
“เงียบ!”
จู่ๆ หลงจื๋อก็ตะคอกเสียงดัง การสนทนาถูกขัดลง สถานการณ์คลี่คลายลงชั่วคราว ทุกๆ คนจ้องมองเขา รอเรื่องราวต่อไป
“ปัจจุบันบริษัทMBKมีแผนความร่วมมือ คนที่สงสัยกับการเติบโตของบริษัท กรุณาฟังฉันพูดให้จบก่อน”
หลงจื๋อเปิดซองเอกสารที่เหลียงจ้งซุนส่งให้ออก ดึงเอกสารชุดหนึ่งออกมา ยกมือขึ้นแกว่งกระดาษพิมพ์ “นี่คือโครงการความร่วมมือระหว่างบริษัทMBKและบริษัทหลินซื่อ ฉันดูแล้ว ไม่มีปัญหา ประชุมบอร์ดบริหารวันนี้ ประเด็นหลักของฉันคือคุยเรื่องนี้”
ลินดาเข้าใจสายตาของเขา เอาเอกสารร่วมมือกระจายแจกให้กับทุกคน
คิ้วดำขลับของลั่วหานกระตุกสองครั้ง ไม่นึกเลยว่าหลงจื๋ออยากจะเดินทางหลังร่วมมือกับหลินเหว่ยเย่? ที่เธอพูดเมื่อวานทำเป็นหูทวนลมงั้นเหรอ?
เหล่าคณะกรรมการมองหน้ากันเลิ่กลั่ก!
เหลียงจ้งซุนก็แปลกใจมาก ก่อนหน้านี้ไม่ได้ยินเสียงลมเลย!
ประตูห้องประชุมถูกเปิดออก หลินเหว่ยเย่ที่สวมชุดสูทค่อยๆ เดินเข้ามาในสายตาของทุกคน เขาดูแลตัวเองดีมาก ใบหน้าติดรอยยิ้ม ความใกล้ชิดให้ความรู้สึกปลอดภัยแบบที่มองไม่เห็น
“ทุกท่าน ผมมาโดยไม่ได้รับเชิญ หวังว่าจะไม่ทำให้ทุกคนเกิดความลำบากใจ” หลินเหว่ยเย่ลดท่าทีลง เปิดฉากด้วยการพูดถ่อมตัว
ทุกท่านที่นี่คุ้นหน้าคุ้นตาในโลกธุรกิจ จะไว้หน้าเขาบ้าง บางคนถึงกับลอบเอาใจเขา แน่นอนว่าการต้อนรับที่อบอุ่นมาก
หลินเหว่ยเย่มองไปรอบหน้าประชุม แล้วก็มองเห็นลั่วหาน
เพียงวินาทีเดียวเท่านั้น ก็ไปนั่งที่ของตัวเอง
หลงจื๋อเกร็งหลัง ดวงตาไม่กล้ามองไปทางลั่วหานเลยแม้แต่นิด ไม่แน่ใจว่าเพราะใจฝ่อหรือเพราะอย่างอื่น “แผนการร่วมมือที่ทุกท่านเห็น เป็นร่างที่บริษัทหลินซื่อทำขึ้น ในนั้นเขียนผลกำไรของบริษัทหลินซื่อ ทรัพยากร ลูกค้ารายใหญ่ บุคคลมีความสามารถระดับสูงและแผนกใจกลางขององค์กรไว้อย่างชัดเจน บริษัทหลินซื่อทั้งบริษัทเข้าร่วมหุ้นMBK สามารถขยายขอบเขตธุรกิจของบริษัทMBKได้อย่างมาก……”
หลงจื๋อชมบริษัทหลินซื่อไปยกใหญ่ พูดจนตัวเองเชื่อแล้ว
บริษัทหลินซื่อดีขนาดนี้จริงๆ เหรอ?
แต่ทำไม่พี่สะใภ้ใหญ่บอกว่าบริษัทหลินซื่อกำลังขาดทุน?
เขาเคยค้นบริษัทหลินซื่อ แต่ไม่มีร่องรอยการขาดทุนเลยแม้แต่น้อย กลับกัน ผลที่เขาหามาได้ ธุรกิจของบริษัทหลินซื่อก้าวหน้าอย่างมั่นคง อัตราในตลาดใหญ่กว่าบริษัทธุรกิจประเภทเดียวมาก พูดได้ว่าได้กำไรอย่างมหาศาล
พอมีความมั่นใจแล้ว ในที่สุดหลงจื๋อก็กล้ามองลั่วหานตรงๆ
แต่เขาก็พบกับความผิดหวัง ลั่วหานไม่ได้เปิดดูเอกสารบนมือ!
เหล่าคณะกรรมการแปลกใจว่าทำไมบริษัทหลินซื่อถึงเลือกที่จะรวมเข้ากับบริษัทMBK จากนั้นเขาก็แสดงความชื่นชอบอย่างมากสำหรับแผนความร่วมมือ ยังไงหลินเหว่ยเย่ก็เป็นนักธุรกิจอาวุโสในอุตสาหกรรมโบราณวัตถุ ภรรยาของเขาก็ยิ่งเด็ดเดี่ยว แม้ว่าตระกูลหลินไม่โด่งดัง แต่พวกเขาก็มีโชคในความเงียบ พวกเขาเป็นคนรวยจริงๆ
หลงจื๋อพูดต่อ “บริษัทMBKเดิมเป็นธุรกิจของครอบครัว ฉันกับหลินซีเหวินลูกสาวของบริษัทหลินซื่อจะแต่งงานกัน การแต่งงานของสองตระกูล รวมเข้าด้วยกัน เป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อเพิ่มและรักษาเสถียรภาพของกันและกัน คุณยังได้เห็นความจริงใจของคุณหลินเหมือนกัน เขาเต็มใจที่จะรวมบริษัทหลินซื่อเข้ากับบริษัทMBK กลายเป็นหุ้นส่วนของMBK”
แต่ว่า ยังมีประโยคหลังอีก ที่หลงจื๋อไม่ได้พูด
หนึ่งในคณะกรรมการเอ่ยอย่างกังวล “ประธาน เงื่อนไขของคุณหลินคือ เขาจะเป็นประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินของบริษัทMBK ฝ่ายการเงินเป็นหัวใจของบริษัท เกรงว่าจะไม่เหมาะ”
ลั่วหานเผยรอยยิ้มบางเบาออกมา หลินเหว่ยเย่เป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ หลงจื๋อเป็นดักแด้ ยังเป็นเด็กน้อย ตัวเองอ่อนแอเกินไป จะเอาชนะหลินเหว่ยเย่ได้อย่างไร?
พอหลินเหว่ยเย่ได้เข้ามาสู่บริษัทMBK ขึ้นนั่งตำแหน่งประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงิน ถ้างั้น……ก็ไม่เท่ากับว่าหมาป่าสีเทาตัวใหญ่เข้าโพรงกระต่าย อยากกินเท่าไหร่ก็ได้งั้นเหรอ?
สิ่งต่างๆ ยังไม่ถึงจุดเปลี่ยน ลั่วหานยังคงเลือกที่จะนั่งเงียบ
หลงจื๋อเตรียมใจไว้อยู่แล้ว “เจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินสำคัญมาก แต่ในเมื่อคุณหลินวางอนาคตของบริษัทไว้ที่บริษัทMBK เขาจะต้องเต็มที่มากกว่าใครแน่ อีกทั้งตระกูลหลินและตระกูลหลงก็จะเป็นครอบครัวเดียวกัน”
หลินเหว่ยเย่แสดงออก “ฉันแค่อยากทำให้ดีที่สุดเพื่อช่วยประธาน จริงๆ แล้วร้อยปีต่อจากนี้ฉัน ก็ยังต้องยกบริษัทหลินซื่อให้ลูกสาวไม่ใช่เหรอ?”
ประโยคนี้ไม่มีปัญหา และยังกระจ่างมากพอ
แต่……เรื่องนี้น้ำหนักยังไม่มากพอ!
ร้อยปีต่อจากนี้? ใครจะรู้ได้ว่าเขาจะอยู่ได้อีกกี่ปี? ใครจะรู้ว่าก่อนตายคุณจะกลืนกินทั้งMBKไปได้
ลั่วหานถามอย่างไม่กระโตกกระตาก “ประธาน นอกจากคุณหลินจะเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินแล้ว ยังมีข้อเรียกร้องอย่างอื่นอีกสินะ?”
พอเธอพูดขึ้น เหล่าคณะกรรมก็พากันหูผึ่งอย่างพร้อมเพรียง
หลงจื๋อยิ้มบางเบา เอ่ยเอาใจเล็กน้อย “คุณหลินแลกเปลี่ยนบริษัทหลินซื่อเป็น 5% ของหุ้นเดิมของบริษัทMBK มีส่วนร่วมในการบริหารจัดการองค์กรในฐานะผู้ถือหุ้น”
ลั่วหานโยนแฟ้มทิ้งไประยะหนึ่ง อ้าแขนออก มองไปที่เหล่าคณะกรรมการด้านหน้าด้วยท่าทางที่ดูหมิ่น รวมทั้งหลินเหว่ยเย่ “ผลประกอบการประจำปีของบริษัทMBKสูงถึงหลายหมื่นล้าน หุ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์ได้ปันผลแสนล้านได้ง่ายๆ เมื่อเทียบกับการเรียกใช้อุตสาหกรรมที่กำลังตกต่ำที่พยายามอย่างไม่ประจบสอพลอ คุณหลินก็ต้องเต็มใจกอดขาบริษัทMBKมากกว่าอยู่แล้ว”
หลินเหว่ยเย่หัวเราะอย่างจริงใจและใจกว้าง การเป็นเหยื่อที่ถูกใส่ร้าย “ฉู่ลั่วหานปกป้องMBKอย่างจริงจัง รู้สึกระแวงฉันก็ควรแล้ว ฉันชื่นชมความรอบคอบของคุณมาก แต่มีบางสิ่งที่ฉันต้องขออธิบาย ทุกคนล้วนกล่าว ยอมเป็นหัวงูดีกว่าเป็นหางมังกร ฉันสละสิทธิ์ในการควบคุมบริษัทหลินซื่อ เต็มใจทำงานให้บริษัทMBK สิ่งที่สนใจไม่ใช่เงิน แต่อยากใช้กระดูกเก่าของฉันเพื่อปกป้องลูกเขยของฉัน”
เหอะ!
พูดได้น่าฟังจริงๆ!
“ในเมื่อไม่ได้ทำเพื่อเงิน คุณหลินจะพิจารณาเลิกเข้าหุ้นบริษัทMBKหรือไม่? หรือว่าส่งบริษัทหลินซื่อเป็นสินสอดทองหมั้นให้ตระกูลหลงโดยตรง?” ลั่วหานมองข้ามและโยนลูกไฟใส่เขา
“พี่สะใภ้ใหญ่ บริษัทหลินซื่อเป็นความพยายามทั้งชีวิตของคุณหลินและคุณนาย ยังมีพนักงานอีกนับหมื่น ไม่สามารถทำอย่างลวกๆ ได้” หลงจื๋ออดพูดแทนหลินเหว่ยเย่ไม่ได้
ลั่วหานอดกลั้น “คุณมั่นใจแล้วเหรอว่าจะร่วมมือกับบริษัทหลินซื่อ?”
หลงจื๋อมองไปที่หลินเหว่ยเย่ และได้เจรจากับคณะกรรมการอีกครั้ง สุดท้ายก็ตัดสินใจออกมา
“บริษัทหลินซื่อเป็นบริษัทใหญ่ ฉันไม่ได้รับผิดชอบการควบรวมกิจการ ทุกท่านยกมือตัดสิน ว่าเห็นด้วยเหรอไม่”
ลั่วหานเข้าใจขั้นตอนนี้ แต่ผลลัพธ์ได้คาดการณ์ไว้แล้ว
เหลียงจ้งซุนหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างกังวลใจ แต่ไม่มีการตอบกลับของหลงถิง หรือว่าประธานจะหมดสติไปอีกแล้ว?!
จะดีได้อย่างไร?
หนึ่งคน สองคน สามคน……
เหล่าคณะกรรมการล้วนมองในแง่ดีเกี่ยวกับความร่วมมือของทั้งสองบริษัทที่แต่งงานกัน ฉันเชื่อว่าการมาถึงของหลินเหว่ยเย่จะชดเชยข้อบกพร่องของหลงจื๋อ เล่นบทหลงถิงต่อไป สำหรับพวกเขาแล้ว ประโยชน์อันดับหนึ่ง!
“ดี มากกว่าครึ่งล้วนสนับสนุนการร่วมมือกันของบริษัทหลินซื่อและบริษัทMBK ถ้างั้น ฉันประกาศ MBKจะเข้าครอบครองบริษัทหลินซื่อทั้งหมด……”
ยังไม่ทันพูดจบ ประตูห้องประชุมก็เปิดออกอีกครั้ง
ร่างสูงของหลงเซียวเดินเข้าไปกลางประตูอย่างเผด็จการ แววตาตะลึงราวกับนกอินทรีล่าสัตว์ บินโฉบอยู่เหนือศีรษะ!
ลั่วหานกลั้นหัวเราะในใจ ใครบางคนสามารถสงบใจได้จริงๆ เลยนะ เพิ่งจะออกมาตอนสุดท้าย!
ห้องประชุมเงียบไปในพริบตา สายตาหลายสิบคู่จ้องมองใครบางคนที่อยู่นอกประตู หลินเหว่ยเย่เองก็แปลกใจเล็กน้อย
ข้างหลังหลงเซียวมือกู้เยนเซิน จี้ตงหมิงและแอนดี้ยืนอยู่ด้วย สร้างพลังโจมตีที่แข็งแกร่ง
หลงจื๋ออ้าปากช้าๆ “พี่ใหญ่?”
หลงเซียวพยักหน้า เดินก้าวใหญ่ไปข้างๆ ตำแหน่งประธาน “เมื่อครู่ฉันได้ยินว่าMBKจะร่วมมือกับหลินซื่อ?”
บุคคลข้างล่างไม่มีใครกล้าตอบสักคน
ลั่วหานเม้มปาก ร้ายกาจนี่ท่านเซียวของฉัน
นิ้วเรียวของหลงเซียวจิ้มเก้าอี้ด้านหลังของหลงจื๋อ “อีกทั้ง มากกว่าครึ่งหนึ่งของคณะกรรมการให้ผ่านแล้ว?”
บุคคลข้างล่างยังคงไม่ตอบ
ในที่สุดหลินเหว่ยเย่ก็ทนต่อไม่ไหว “หลงเซียว หลินซื่อและMBKจะรวมตัวกันอย่างเป็นทางการ……”
หลงเซียวเอ่ยขัด พูดประโยคเสียงเรียบ “ฉันไม่เห็นด้วย”
