ตอนที่ 918 คุณ คุณ คุณอย่ามาทำให้ฉันเสียเวลาตามหาภรรยา
คุณ คุณ คุณอย่ามาทำให้ฉันเสียเวลาตามหาภรรยา
“หลงถิงป่วยทางสมอง เกี่ยวอะไรกับหัวใจ?”
ช่วงต่างกันมากไปแล้ว?
กู้เยนเซินใช้มือสองข้างกุมแก้มทำท่าโลลิ “ใครว่าไม่เกี่ยวล่ะ? นายคว้าเอาความลำบากพยายามหลายสิบปีของเขาไปไม่ให้สุ้มให้เสียง โกรธจนเป็นโรคหัวใจ เฮ้อ เจ็บปวดใจจัง!”
หลงเซียวกลอกตาบนใส่เขา “คุณชายกู้ยืนฝั่งไหน?”
“ฉันเห็นใจคนป่วยร่างกายอ่อนแอ ไม่ได้ไง?” กู้เยนเซินยิ้มอ่อนอย่างมีนัยลึก ยิ้มได้กวนเท้าเล็กน้อย
แต่ว่าหลงเซียวอารมณ์ดี ไม่คิดเล็กคิดน้อย
“ยังมีธุระอีกไหม?” หลงเซียวเอ่ยปากถาม
“มีสิ หิว อย่ากินข้าว แล้วก็อยากกลับบ้านไปหาภรรยา ภรรยาฉันท้องแล้วนายก็รู้นี่ คุณชายอย่างฉันยังต้องมาร่วมมือกับการแสดงของนายอีก เฮ้อเจ็บปวดใจกว่าเดิมอีก!” กู้เยนเซินกุมหน้าอกทำท่าเหมือนหัวใจรับไม่ไหว
หลงเซียวไม่อยากจะสื่อสารกับคนที่ไอคิวต่ำกว่าค่าเฉลี่ยอีกต่อไป “ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว นายไปที่ฉู่ซื่อที”
“ฟัค! ฉันพูดแล้วนี่ว่าฉันหิวมาก นายยังจะให้ฉันไปฉู่ซื่อ? ขอร้องเลยท่านหลง เพื่อนประธานบอร์ด เปลี่ยนคนไม่ได้ไง? ฉันยุ่งวุ่นกับนายมาทั้งวันแล้วนะ ละเว้นฉันไว้เถอะ โบร!” ในใจกู้เยนเซินขมขื่นมาก!
หลงเซียวมุมปากของเขาเอียงไปด้านข้าง “ห้องทำงานของฉันลิ้นชักที่สองจากทางซ้าย กล่องกำมะหยี่สีดำ……”
กู้เยนเซินนึกถึงภาพที่สอดคล้องกันอย่างรวดเร็ว ลิ้นชัก กล่องกำมะหยี่สีดำ……ฟัค! ฟัค!
“แหวน! แหวนพลอยชมพู!” กู้เยนเซินฟื้นชีพเลือดเต็ม กระโดดตัวขึ้น ไม่หิวแล้ว ไม่เจ็บแล้ว สบายไปทั้งตัวเลย!
“ใช่ ตอนนี้เป็นของนายแล้ว”
โหยหามาตั้งนานขนาดนี้แล้ว ถ้ายังไม่ให้เขาอีกก็ทำให้เรื่องใหญ่อย่างขอแต่งงานล่าช้าแล้ว
ยังไงก็เป็นพรรคพวกของตัวเอง เป็นคนต้องใจกว้างกันหน่อย
กู้เยนเซินชี้จมูกตัวเอง “ให้ฉัน? แต่ฉันยังทำเรื่องให้นายไม่สำเร็จเลยนี่”
คิดไปก็ป่วยจิต ให้เจมส์ไปยั่วยวนเจิ้งซิน ตัดความคิดเจิ้งซิน
เฮ้อๆๆ ความคิดในสมองนายไม่เหมือนใครจริงๆ เลยหลงเซียว
หลงเซียวคลึงหว่างคิ้ว “ช่างเถอะ เจมส์กับเจิ้งซินไม่ใช่ทางเดียวกัน ทั้งคู่มาอยู่ด้วยกันไม่ได้ ภารกิจเสร็จสิ้น”
กู้เยนเซินกะพริบตาอย่างไร้เดียงสาเหมือนกับดวงตาของเจมส์ “ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? ไม่นึกเลยว่าคุณจะยอมแพ้? เยี่ยม! ดีมาก ยอมแพ้ก็ถูกต้องแล้ว! อื้อ! คู่ควรแก่การชื่นชม! very good!”
พอชมไปมากมาย กู้เยนเซินก็ก้าวเท้าวิ่งออกไป กลัวว่าถ้าช้าไปวิเดียวเขาจะเปลี่ยนใจ
จี้ตงหมิงเคาะประตู กอดเอกสารและข้อมูลเข้ามา “เจ้านาย โครงการทั้งหมดที่MBKทำหลังจากคุณออกจากที่นี่ ข้างบนเป็นบริษัทจุนหลิน ข้างล่างเป็นเขตเมืองเก่าเจียงเฉิง ตรงกลางยังมีอีกหลายโครงการใหญ่อย่างเมืองหนิงไห่ เมืองอานหวา เมืองA ส่วนนี่คือแผนการลงทุนของMBK……”
ขนาดเอกสารสูงเท่าศอก เอกสารขาวดำเทาสามสีวางซ้อนกันเป็นระเบียบ
งานที่ต้องทำเยอะมาก!
หลงเซียวเท้าหน้าผาก “เสี่ยวจื๋อล่ะ?”
“คุณชายรองอยู่ในห้องทำงานตลอดไม่ออกมาข้างนอก แล้วก็ไม่มีใครเข้าไปเลย”
“ฉันลงไปดูเขาข้างล่างหน่อย” หลงเซียววางเอกสารทั้งหมด หยิบเสื้อสูทตัวนอกจากราวแขวนเสื้อมาสวมให้เรียบร้อย
จี้ตงหมิงเอ่ยเตือน “เจ้านาย มีสื่อโทรมาอยากจะนัดสัมภาษณ์ เฟิร์สไฟแนนซ์กับธุรกิจเมืองหลวง สื่อทั้งสองเจ้ากำลังรอคำตอบจากคุณ”
จี้ตงหมิงเลือกมาสองสื่อที่มีชื่อเสียงที่สุดจากสื่อจำนวนมาก เป็นรายการทางการเงินที่ดีที่สุดในประเทศจีน เนื้อหาค่อนข้างเคร่งครัด และค่อนข้างทางการมากกว่า เหมาะกับฐานะของหลงเซียวในตอนนี้
หลงเซียวไม่ชอบรับสัมภาษณ์
แต่หลงเซียววันนี้ เป็นกรณีพิเศษ “บริษัทเทียนเซี่ยมีคอลัมน์การเงินรึเปล่า?”
จี้ตงหมิงชะงัก “บริษัทเทียนเซี่ย? นี่……มีครับ แต่ชื่อเสียงของบริษัทเทียนเซี่ยไม่ค่อยดี ไม่กี่วันก่อนยังถูกพวกเราจัดการไปครั้งหนึ่ง ตอนนี้ยังกลับมาหายใจไม่ได้ เจ้านายคงไม่ได้อยากรับสัมภาษณ์ของบริษัทเทียนเซี่ยหรอกนะ?”
พวกเขาจะตกใจตายเอา! ผู้จัดการใหญ่ของบริษัทเทียนเซี่ยจะตกใจจนโรคหัวใจกำเริบเอา!
หลงเซียวเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ใช่ บอกคนของบริษัทเทียนเซี่ยไว้ด้วย”
จี้ตงหมิงไม่รู้จะบรรยายเสียงกรีดร้องสยองขวัญในใจตัวเองยังไงแล้ว!
เห็นสีหน้าที่ไม่สามารถเข้าใจได้ของจี้ตงหมิงแล้ว หลงเซียวหัวเราะเอ่ย “เป็นเรื่องปกติที่จะดูแลแผนกย่อยของ บริษัทตัวเองไม่ใช่เหรอ?”
ดูแล……แผนกย่อย?
จี้ตงหมิงกลืนน้ำลาย “ปกติ ปกติมาก! ผมจะไปทักทายคนของบริษัทเทียนเซี่ย ให้เขาเตรียมตัวให้พร้อม”
“อืม”
โรงพยาบาลหวาเซี่ย ห้องผู้ป่วยVIP
“พ่อ ตอนนี้หลงเซียวเป็นประธานบอร์ดบริหารของMBKแล้ว น่าโมโหเกินไปแล้ว! เขาไม่ได้ถูกMBKเตะออกไปแล้วเหรอ? ทำไมเขาถึงกลับมาอีก! ฉันโกรธมาก! ฉันโกรธมากจริงๆ!”
เจิ้งซินเดินไปมาในห้องผู้ป่วย กัดฟันกำหมัดแน่นกระทืบเท้า ทางที่จะระบายอะไรได้ก็ลองไปหมดแล้ว แต่ไฟในใจยังไม่ออกไป!
ยังโมโหมากๆ! โมโหจนจะระเบิดอยู่ตรงนี้แล้ว!
เจิ้งเฉิงหลินนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา ชุดผู้ป่วยสีฟ้าหลวมโคร่ง เขาสวมแว่นสายตาสั้น มองลูกสาวด้วยหางตา “นั่งลง กังวลอะไร?”
“ฉันต้องกังวลสิ! หลงเซียวกลับไปแล้ว! พ่อ ตอนนี้เขาเป็นประธานของMBKอีกแล้ว ฉันก็ยิ่งจับเขาไม่ได้น่ะสิ!” เจิ้งซินคิดไปถึงความเสียใจและความอัปยศอดสูที่เธอต้องทนทุกข์คืนนั้น โกรธมากๆ โกรธจนดวงตาแดงก่ำ ไหล่สั่นไหวขึ้นลง
เจิ้งเฉิงหลินรักลูกสาว ไม่กล้าพูดจาแรงๆ ใส่ แต่ว่าหลายเรื่องถ้าไม่พูดก็ไม่ได้ “ซินซิน ลูกไม่ใช่ศัตรูของหลงเซียว พ่อก็ไม่ใช่ จากนี้ไม่ต้องพยายามอีกต่อไปแล้ว แล้วก็ไม่ต้องมีความสัมพันธ์อะไรกับหลงเซียว”
เจิ้งซินได้ฟังก็ทิ้งตัวลงโซฟาหนักๆ คว้าดอกกุหลาบหนึ่งดอกมาดึงกลีบออกสี่ห้ากลีบ “ไม่! ฉันยอมไม่ได้! หลงเซียวใช้ประโยชน์จากฉันสองครั้ง หลอกฉัน! ฉันจะให้เขาอยู่อย่างสบายเกินหน้าเกินตาไม่ได้!”
เจิ้งเฉิงหลินวางหนังสือพิมพ์ลง บนหน้าหนังสือพิมพ์เขียนผังโครงการเมืองเจียงเฉิงไว้ ชุมชนเก่าโดยรอบจำนวนมากต้องถูกรื้อถอน คณะกรรมการพรรคเทศบาลรัฐบาลและการบริหารที่ดินต่างก็ให้ความสำคัญอย่างมาก
“ซินซิน หลงเซียวล้มตระกูลเสิ่นได้ ส่งคนรวยอันดับหนึ่งเมืองเจียงเฉิงเข้าคุกได้ นอกจากนี้ยังสามารถบังคับตัวละครอย่างหลงถิงให้ไร้หนทางเดินอีกด้วย จะไปแข่งกับเขาทำไม? อยากจะตามรอยใคร? เสิ่นเหลียว? หรือว่าหลงถิง? หรือว่า……”
เจิ้งเฉิงหลินพูดช้าลง เอ่ยอย่างจริงใจ “ซินซิน ลองคิดดูว่าในตอนนั้นตระกูลโม่หายไปได้ยังไง”
เจิ้งซินเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ ดวงตาแดงก่ำกะพริบน้ำตาออก “พ่อ……”
“โม่หรูเฟยเปลี่ยนจากดาราแนวหน้า เป็นประธานบริษัท แล้วก็กลายเป็นภรรยาของไอ้เป๋ซุนปิงเหวิน เธอค่อยๆ เปลี่ยนตัวเองไปเป็นบุคคลที่สามที่ทุกคนด่า ลูกคงไม่รู้หรอกใช่ไหม?”
เจิ้งซินเม้มปากเป็นเส้นตรง ไม่พูดอะไร เพียงแค่โกรธจนอกกระเพื่อม
“เชื่อฟังคำพ่อ ลืมหลงเซียวไป ไม่ว่าจะเกลียดหรือชอบ ก็ไม่ต้องไปคิดถึงเขาอีกแล้ว กลับไปแล้วพ่อจะจัดหาหนุ่มหล่อเหลามากความสามารถให้ ลูกลองคุยดู จะเจอคนที่เหมาะกับคุณกว่า” เจิ้งเฉิงหลินยื่นมือข้ามโต๊ะ กุมมือที่สั่นเครือของเจิ้งซิน
เจิ้งซินกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ร่วงหล่นลงกับพื้นเสียงเปาะแปะ “พ่อ ฉันแค้นมาก! ฉันคับใจมาก! เจ็บใจมาก! พ่อ ฉันเจ็บหัวใจมาก”
เจิ้งเฉิงหลินเห็นลูกสาวร้องไห้จนเสียงแหบ ตัวเองก็มีความรู้สึกที่หลากหลายปะปนกัน “โทษพ่อไร้ความสามารถ ช่วยลูกคว้าความสุขมาไม่ได้”
เจิ้งซินไม่รับคำปลอบ ร้องไห้จนอกสลายเป็นชิ้นๆ “ไม่นึกเลยว่าเขาจะหลอกฉัน เพื่อที่จะสะบัดฉันออก!”
“ยังมีเรื่องนี้เหรอ?!”
——
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็อย่างเชื่องช้า
หลงจื๋ออดทนต่อความสุขและการสูญเสีย ปลอบโยนและใจแตกสลาย สุดท้ายก็กลับมานิ่งสงบ
“ฉันเข้าใจแล้ว พี่ใหญ่”
“เข้าใจก็ดีแล้ว ควรเลือกยังไง ล้วนอยู่ที่นายเอง”
แสงอัสดงกำลังดับลง แสงระยิบระยับของดวงอาทิตย์ส่องแสงงดงาม ทิวทัศน์ยามพระอาทิตย์ตกที่สวยงามแสดงเค้าโครงของเมืองหลวง ยิ่งใหญ่ตระการตา น่าเคลิบเคลิ้มใจ
ไม่ได้รู้สึกอย่างนี้นานมากแล้ว
หลงเซียวคิดและมองออกไปนอกหน้าต่าง
หลงจื๋อกลับเห็นอารมณ์ของทิวทัศน์ทั้งหมด “ฉันรักซีเหวิน ไม่เกี่ยวกับเบื้องหลังตระกูลของเธอ ไม่เกี่ยวกับพ่อแม่ของเธอ คนที่ฉันอยากแต่งด้วยมีเพียงเธอ”
จากการก่อความวุ่นวายของหลินเหว่ยเย่ จริงที่ว่าหลงจื๋อต้องสับสนอย่างเจ็บปวดมาเนิ่นนาน แต่เขาค่อนข้างแน่ใจในจิตใจของตัวเอง คนที่เขารัก คือหลินซีเหวิน!
“ดี แน่ใจในจิตใจของตัวเองก็ดีแล้ว”
ประสบการณ์ของหลงจื๋อขึ้นลงอย่างใหญ่โตภายในหนึ่งวัน ได้พบกับการถูกหักหลังและหลอกใช้ ได้ลิ้มรสทุกรสที่ผ่านมานี่สิบปียังไม่เคยได้ลิ้มลอง
ไม่สบายใจ!
“พี่ใหญ่ ฉันแพ้อย่างราบคาบแล้ว” หลงจื๋อยื่นมือออกไป ยิ้มให้กับแสงในเงาของพระอาทิตย์ตก
หลงเซียวไม่ได้จับมือเขา แต่เข้าไปกอดไหล่ของเขา มือตบหลังของเขา “อนาคตของMBK ต้องการนายเดินไปด้วยกัน”
หลังของหลงจื๋อแข็งค้าง “แต่ว่า……ฉันเกือบจะเอาMBKให้หลินเหว่ยเย่ไปแล้ว”
“คนก็ล้วนเคยทำผิดกันทั้งนั้น ฉันเชื่อว่าหลังจากนี้นายจะทำได้ดีกว่าเดิม”
“ฉัน……ไม่มั่นใจ”
“สายตาที่ฉันใช้มองคนแม่นมาก ไม่เคยมองพลาดมาก่อน”
นี่สามารถปลอบโยนหลงจื๋อได้แน่อยู่แล้ว เขาพยักหน้าแรงๆ “ขอบคุณนะ พี่ใหญ่!”
“ไปโรงพยาบาลเถอะ ไปเยี่ยมพ่อของนาย” หลงเซียวปล่อยไหล่เขา ให้กำลังใจเขาออกจากห้องทำงานไป
แต่เท้าของหลงจื๋อกลับหนักอึ้ง ความกดดันในใจมากกว่าเดิม “พี่ใหญ่……ฉันไม่มีหน้าไปเจอเขา”
“นายจะได้เจอเขารึเปล่า เขายังไม่แน่”
หลงจื๋อเข้าใจ เกรงว่าพ่อจะไม่ไหวแล้ว
“โอเค ฉันเชื่อฟังพี่”
——
“พี่ใหญ่ๆๆ! คืนนี้ว่างไหม? ฉันจัดงานเลี้ยงฉลองให้คุณ! ทุกอย่างพร้อมแล้ว ขาดแค่การพยักหน้าจากคุณ!”
หลงเซียวเปิดแฟ้มเตรียมจะอ่าน เกาจิ่งอานในสายก็โพล่งขึ้น
นอกจากเกาจิ่งอานแล้วยังมี โจวโร่หลิน เกาหยิ่งจือ หวังเค่ย อีกทั้ง……เสียงหวานๆ ที่ดังมาก
เอ่อ……งานเลี้ยงฉลอง? ทำไมไม่พูดเลยล่ะว่าปาร์ตี้หลงถิง?
“ฉันอยู่บริษัท คืนนี้ไม่ว่าง” หลงเซียวกวาดตามองนาฬิกาข้อมือ หนึ่งทุ่มแล้ว
ข้อความที่ส่งไปให้ลั่วหานยังไม่มีคนตอบ ดูท่าหลงถิงยังอยู่ในห้องกู้ชีพ
เกาจิ่งอานร้องโห่เสียงดัง “อย่าทำอย่างนี้สิพี่ใหญ่! พวกเราเตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว! ตอนกลางคืนคุณชายกู้กับผู้ช่วยจี้ก็มาด้วย แอนดี้กับประธานไป๋ก็มา คุณอย่าปล่อยนกพิราบให้ฉันสิ ฉันรับปากพวกเขาหมดแล้ว!”
หลงเซียวหัวโต “พวกนายเล่นกันให้สนุก คืนนี้ฉันจ่ายให้เอง”
“อย่าสิพี่ใหญ่ ฉันโม้ออกไปหมดแล้ว ถ้าคุณไม่มา ฉันจะปิดฉากยังไง? พี่ใหญ่ ช่วยคนเดือดร้อนก็เหมือนดับเพลิง……”
เกาจิ่งอานเฉาไปแล้ว เขาไม่ได้แค่เชิญคนที่ใครก็รู้จักมาสองคน ยังพูดกับก๊วนเพื่อนของตัวเองว่า พี่ใหญ่ขึ้นครองตำแหน่งประธานMBK เขาจะต้องได้ข้อมูลแน่ โพสต์เว่ยป๋อ โมเม้นท์ Facebook!
คนอื่นเขาอวดคนรวยอวดลูกอวดเมีย เขาน่ะดี อวดพี่ใหญ่
“……” หลงเซียวไร้คำจะพูดต่อ
“โอเคพี่ใหญ่ คุณมาเถอะ แค่แป๊บเดียว คุณมาโผล่หน้าหน่อยได้เปล่า? ห้านาที! ขอแค่ห้านาที ฉันรับปากว่าจะไม่ทำให้งานของคุณล่าช้า!” เกาจิ่งอานแทบจะคุกเข่า
หลงเซียวเห็นว่าเวลายังไม่ดึกมาก เอกสารเอากลับไปอ่านที่บ้านได้ “เอาเถอะ ที่ไหน?”
“โอเคๆๆๆ! พวกเราอยู่ที่ห้องรวมบนคลับเส้นไต้ วันนี้ฉันเหมาห้อง คุณเข้ามาได้เลย ฉันรอคุณ ฮ่าๆ!”
หลงเซียว: “……”
เกาหยิ่งจือสะกิดกระดูกสันหลังของน้องชายตัวเองด้วยสายตาเหยียดหยาม “จิ่งอาน ทำตัวมีอนาคตหน่อยได้ไหม? ยังไงนายเองก็เป็นประธานของอึนเคอนะ ถึงกับต้องประจบหลงเซียวเลยเหรอ?”
เกาจิ่งอานยืดหัวและหน้าอกขึ้น “พี่ พี่ไม่เข้าใจ คนเขาอยู่โลกยุทธจักร พี่ใหญ่ต้องเลือกถูก!”
