ตอนที่ 934 ใส่ชุดครอบครัวมาทรมานคนโสด
ณ รีสอร์ทหยีจิ่ง
“แอนน่า แอนน่า วันนี้คุณพักผ่อนหรือเปล่า?”
เจมส์อุ้มชูชูอยู่ ก่อนจะจ้องเขม็งไปยังลั่วหาน เธอเดินไปหนึ่งข้าว เขาก็เดินตามหนึ่งก้าว เป็นเหมือนผู้ติดตาม
“อืม พักผ่อน มีธุระเหรอ?” ลั่วหานหยุดดื่มน้ำ เจมส์ก็เฝ้าอยู่ข้างๆ กลัวว่าหากตัวเองกะพริบตาลงแล้วลั่วหานจะบินหนีไป
“วันนี้พวกเราไปเที่ยวกันเถอะ! พาAngelไปด้วย ไปดื่มกันให้สุดเหวี่ยง? คนจีนอย่างพวกคุณชอบกินของปิ้งย่างในฤดูหนาวไม่ใช่เหรอ? พวกเราก็ไปกันเถอะ! ผมเห็นในแผนที่ไป๋ตู้มีร้านปิ้งย่างน่าอร่อยๆ เยอะเลย ขับรถไปหนึ่งชั่วโมงก็ถึง เจ๋งสุดๆ!”
ลั่วหานกลืนน้ำอุ่นลงไป “ปิ้งย่าง?”
“ใช่ ผม คุณ เด็กน้อย วันนี้อากาศไม่หนาวมาก พระอาทิตย์กำลังดี ลมไม่แรง!” ดวงตาสีฟ้าครามของเจมส์มองมาด้วยความคาดหวัง
ชูชูเหมือนถูกอารมณ์ของเจมส์ครอบงำไปด้วย มองไปทางคุณแม่ด้วยสายตาใสซื่อบริสุทธิ์
“ไปปิ้งย่าง? เป็นคำเสนอที่ไม่เลวเลย” เสียงของหลงเซียวดังออกมาจากห้องรับแขก ก่อนจะตามมาด้วยร่างสูงโปร่ง
เจมส์รู้สึกระแวงขึ้นมาทันที “ทำไม? คุณต้องไปทำงาน ปิ้งย่างไม่เกี่ยวกับคุณอยู่ดี ให้ผมดูแลแอนน่าและเด็กน้อยแทน คุณไปทำงานเถอะ”
หลงเซียวทำเป็นมองไม่เห็นเจมส์ “ผมไปกับพวกคุณด้วย พวกเรายังไม่เคยไปกินปิ้งย่างด้วยกันมาก่อน”
“ดีเลย! ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
หลงเซียวจะไปด้วย ลั่วหานเต็มไปด้วยความรอคอย พวกเขาไม่ได้นัดเดทกันนานแล้ว ถึงแม้ครั้งนี้จะมีคนอื่นตามไปเป็นก้างขวางคอด้วยก็ตาม
เจมส์ทำเป็นยกมือของชูชูขึ้นโบกไปมา “เด็กน้อย มีคนจะทำแผนพัง ทำไงดี?”
หลงเซียวรีบแย่งลูกสาวเข้าไปกอดในอ้อมอกของตนด้วยความรักทันที “เจมส์ ดูเหมือนนายจะลืมบทสั่งสอนคราวที่แล้วไปแล้วสินะ”
เจมส์รู้สึกเหมือนมีบางอย่างแล่นผ่านสมอง ก่อนจะนิ่งขึ้นมาและเบะปากอย่างไม่ยินยอม “คุณ……อย่าอวดดีให้มาก ผมไม่เชื่อว่าหลังจากนี้คุณจะไม่ไป ประเทศM
ฮึ!
ปกติสไตล์การแต่งกายของลั่วหานมักจะไปทางพนักงานบริษัท ชุดออกกำลังกายค่อนข้างน้อย หลังจากหาแล้วหนึ่งรอบก็ยังหาที่เหมาะสมไม่เจอ ก่อนที่จะเลือกอะไรออกมาใส่ให้จบๆ ไป ก็เห็นชุดสีฟ้าที่ถูกเก็บไว้อยู่ใต้ตู้เสื้อผ้า
เธอลืมมันไปสนิทเลย!
ครั้งที่แล้วที่ไปเดินที่เมืองแห่งนางฟ้ากับหลงเซียวแล้วเลือกซื้อมา มีทั้งหมดสามชิ้น ยังไม่มีโอกาสใส่เลย
ชุดผู้หญิงเป็นเสื้อและกางเกงสองชิ้น เสื้อสีขาวลายการ์ตูนกระต่าย หมวกก็เย็บไว้ด้วยหูกระต่ายที่น่ารักทั้งสองข้าง ปลายหูพับลงมา สีอมขาวชมพู
กางเกงสีฟ้าและขาวสลับกันไป ขนนุ่มนิ่มคุณภาพผ้าก็ดีมาก
หลังจากลั่วหานเปลี่ยนเสร็จแล้ว ส่องกระจกสำรวจดู ตนเองก็ประหลาดใจเช่นกัน
เป็นครั้งแรกที่เธอลองชุดสไตล์นี้ เห็นแล้วต้องตกหลุมรักทันที!
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จ หลงเซียวอุ้มชูชูขึ้นไปบนชั้นสองพอดี เปิดประตูเห็นลั่วลั่วที่สวมชุดหูกระต่ายอยู่นั้น ดวงตาคมคายที่แฝงไปด้วยความรักคู่นั้น มีประกายความไม่คุ้นชินขึ้นมา ก่อนจะนิ่งค้างไป
พอเปลี่ยนจากสไตล์การแต่งตัวจากผู้หญิงแกร่งวัยทำงาน มาเป็นน่ารักอ่อนโยนแบบลั่วหานวันนี้แล้ว ดูเด็กลงสิบกว่าปี เหมือนสาวน้อยคนหนึ่ง
ลั่วหานเอามือทั้งสองซุกลงไปในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะเอียงคอถาม “เป็นไงบ้าง? ดูดีไหม?”
“อืม……ดูดี”
เกินกว่าคำว่าดูดีไปมาก
ลั่วหานรีบหยิบชุดนุ่มนิ่มอีกชุดขึ้นมาส่งให้เขา “ของคุณ!”
คุณชายหลงมองเสื้อในมือของเธอ“ของ……ผม?”
“ชุดครอบครัว แน่นอนว่าคนละชิ้นสิ คุณรีบไปเปลี่ยนชุด ฉันจะใส่ให้ชูชู”
หลงเซียวตากระตุกขึ้นมา “……”
นอกจากชุดสูท เสื้อเชิ้ต เสื้อโคต เสื้อออกกำลังกายแล้ว หลงเซียวก็ไม่เคยท้าทายชุด……ที่น่ารักแบบนี้มาก่อน
แต่คำว่าชุดคู่รักที่ออกมาจากปากภรรยานั้น เอาชนะใจเขาได้
หลงเซียวหันหลังเปลี่ยนชุดอยู่ข้างๆ ลั่วหานก็รีบช่วยใส่ชุดให้ชูชู
“เด็กน้อย ชุดที่คุณแม่ซื้อให้ลูกชอบตลอดเลยใช่ไหม?”
ชูชูเชื่อฟังมาก แขนขาน้อยนั้นเคลื่อนไหวไปตามที่ลั่วหานจัดแจงให้ ไม่ร้องเลยแม้แต่น้อย
“ชูชู ลูกสาวน้อยของฉันสวยมากจริงๆ!”
สวยและน่ารักมากจริงๆด้วย!
ชูชูสวมชุดเดรสมีสีขาวเป็นหลัก และตกแต่งด้วยสีฟ้าเล็กน้อย ทั้งชุดเหมือนกระต่ายน้อยที่มีชีวิตชีวาจริงๆ สวมใส่หมวกเข้าไปอีก หูกระต่ายนุ่มนิ่มสองข้าง มาจุดประกายเด่นให้กับดวงตาสดใสของชูชู
ด้านหลังของชุดมีหางที่ตัดเย็บอย่างปราณีตอยู่ เป็นจุดที่ทำให้สมบูรณ์แบบขึ้นไปอีก
ชูชูก็พึงพอใจในชุดของตนเองมาก ส่องกระจกหัวเราะออกมา ดวงตาก็ยิ้มหยีเหมือนพระจันทร์
“เป็นไงบ้าง? พอได้ไหม?”
หลงเซียวเปลี่ยนชุดเสร็จ หันกลับมา ก่อนจะถามลั่วหานอย่างไม่แน่ใจ
ลั่วหานหันหัวกลับมา เห็นร่างขาวๆ อยู่ด้านหน้า วินาทีถัดไป นิ่งตะลึงค้างไป ถูกความน่ารักโจมตีเข้าให้แล้ว!
หลงเซียวที่เข้มงวดมาโดยตลอด สวมใส่ชุดและกางเกงเซตกระต่ายสีขาวออกมา แต่กลับดูดีจนทำให้ใจเธอเต้นแรงไม่หยุด
บนชุดสีขาวของเขาก็มีหมวกเช่นกัน แต่ไม่มีหู เสื้อกันหนาวดูตัวใหญ่แต่ไม่หลวมจนเกินไป กางเกงขายาวนั้น ความสูงที่โดดเด่นที่ถูกฉายออกมาชัดเจนมาก เมื่อกี้ที่สวมชุดทำให้ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด ผมที่ยุ่งเหยิงนี้ก็ดูเท่เหมือนคุณชายเลย!
พระเจ้า เหมือนผู้ชายอายุสามสิบที่ไหนกัน นี่มัน เด็กหนุ่มวัยรุ่นชัดๆ!
ไม่ๆ ๆ มีดัชนี มีความรู้ มีภูมิฐานยิ่งกว่าหนุ่มวัยรุ่น!
สรุป……
“สามี คุณรีบบอกฉันที ดูดียิ่งกว่าดูดี ควรจะใช้คำบรรยายอะไร?” ลั่วหานกลืนน้ำลายลง เขาน่ารักขนาดนี้ เธออยากจะกระโดดขึ้นไปทับเขา!
หลงเซียวยืนยันภาพพจน์ของตนได้จากนัยน์ตาของเธอแล้ว “อืม ก็คงจะเป็นผมแล้วล่ะ”
ลั่วหาน“……”
เจมส์รออยู่ด้านล่างอยู่พักใหญ่ ก่อนจะรอไม่ไหวแล้ว “ทำไมพวกคุณถึงได้……”ช้าขนาดนี้!
หลังจากนั้น เขาตาค้างไปแล้ว
นี่เขามองเห็นอะไรกัน?
กระต่ายแสนน่ารักสามตัว!
กระต่ายน่ารักจนไม่อยากจะเชื่อตาตัวเอง!
ลั่วหานอุ้มชูชูไว้อยู่ หลงเซียวโอบลั่วหานอีกที เห็นได้ชัดว่าเป็นครอบครัวกระต่าย
“เสร็จแล้ว ออกเดินทางเถอะ”
ในใจของเจมส์อัดแน่นไปหมด “ทำไมไม่มีของผมล่ะ ผมก็อยากเป็นกระต่ายเหมือนกัน”
“ชุดครอบครัว ให้ใส่มั่วไม่ได้ แบบนี้นายก็หล่ออยู่แล้ว”
เจมส์รับไม่ได้อย่างมาก ตนเองตั้งใจแต่งตัวหล่อขนาดนี้ และยังจงใจเปลี่ยนชุดสีดำสบายๆ สไตล์ที่ใกล้เคียงกับลั่วหานมาอีก เธอกลับแต่งชุดครอบครัวกระต่าย!
หลงเซียวรับชูชูไปอุ้มต่อ กระต่ายตัวใหญ่อุ้มกระต่ายตัวเล็ก ก่อนจะก้าวเท้ายาวๆ เดินจากไป
ลั่วหานรีบเดินตามพวกเขาไป มองจากสายตาของเจมส์ลงมาก็จะเห็นหูกระต่ายของเธอพอดี รู้สึกถูกทิ่มแทงใจแล้ว
ชุดครอบครัว?!
มีใครใจร้ายได้มากกว่านี้อีกไหม?
เมื่อรวมกับคนขับรถหยังเซินแล้ว ขับรถซิ่งยิ่งกว่าตอนเสือออกล่าซะอีก ขับไปได้หนึ่งชั่วโมงก็ถึงย่านชานเมืองของเมืองหลวง
จุดหมายเลือกได้ไม่เลวเลย ไกลๆ นั้นมีภูเขาอยู่ ใกล้ๆ นี้ก็มีลำธาร ใต้เท้าเป็นพื้นที่หญ้าที่แห้งแล้ง
“อากาศดีจริงๆ! คุณสามี เรามาถ่ายรูปคู่ร่วมกันเถอะ!”
กลัวว่าชูชูจะเป็นหวัด เลยให้ลูกสวมหมวกกระต่ายอยู่ตลอดเวลา หูกระต่ายทั้งสองข้างเคลื่อนไหวไปมาอย่างน่ารัก
“ได้เลย ให้เจมส์ช่วยถ่ายให้พวกเรา”
ลั่วหานมองไปทางเจมส์ที่กำลังช่วยกันจัดโต๊ะปิ้งย่างอยู่กับหยังเซินด้วยความสงสาร “จะโหดร้ายเกินไปไหม?”
“เขาสมัครตัวมารับความโหดร้ายเอง ผมจะไม่ให้โอกาสเขาได้อย่างไร?”
“โอ……เค”
เจมส์นั่งอยู่บนพื้นอย่างโศกเศร้า “ผมไม่ทำแล้ว! ไปเรียกหลงเซียวมา!”
หยังเซินไม่กล้าเรียกเจ้านายตนให้มาทำ ก่อนจะหัวเราะและเอ่ย “ผมทำเองได้ คุณชายไปพักผ่อนกับเจ้านายเถอะ”
เจมส์ไม่เกรงใจอีกต่อไป เดินไปอย่างมาดเข้มเข้าไปถาม “กำลังเล่นอะไรกันอยู่?”
ลั่วหานส่งโทรศัพท์มือถือต่อให้เจมส์ “มาได้พอดีเลย ช่วยถ่ายรูปให้พวกเราหน่อย!”
หัวใจของเจมส์แตกสลายออกเป็นเสี่ยง ๆ “……ผมไม่ถ่าย! พวกคุณกำลังทรมานคนโสดอยู่!”
