คำพูดเหล่านี้ลั่วหานพูดเพียงเบา ๆ และไม่เป็นทางการ แต่คนที่ได้ยินก็ยังสัมผัสได้
Merrick ไม่ได้ลืมตา ขนตาที่ปิดเปลือกตาล่างของเขากะพริบเพราะอารมณ์ที่แปรปรวนอย่างหนักและยากลำบาก
สิ่งเหล่านี้ไม่อาจจะรอดพ้นสายตาของลั่วหานไปได้
ในใจของMerrick คงจะรู้สึกผิดต่อน้องชายคนนี้ไม่น้อย
จากการพูดคุยกันหลายวันนี้ก็พบได้ว่า Merrick ไม่ใช่คนเย็นชาและใจไม้ไส้ระกำ บางทีอาจจะเป็นเพราะสถานะที่พิเศษเกินไปของเขา มีเรื่องมากมายที่ไม่อาจทำได้อย่างใจ หรือเพราะตอนนั้นอายุยังน้อย จึงทำให้ต้องทำร้ายคนใกล้ชิดเพื่อบรรลุเป้าหมาย
ในเมื่อเวลาผ่านไปแล้วสามสิบปี ความแค้นและเกลียดชังที่ยิ่งใหญ่และฝังลึก อาจจะสลายไปแล้ว?
ในใจของลั่วหานมีความคิดหนึ่งฉายแวบเข้ามา เพียงแต่ไม่รู้ว่าMerrick จะคิดแบบนั้นหรือไม่
ผ่านไปนานจนลั่วหานเข้าใจว่าเขาคงไม่คิดจะพูดอะไรอีกแล้ว Merrick ก็เปิดปากออกมาช้า ๆ “งั้นเหรอ…ผมไม่รู้เลย”
“…” รออยู่นาน คิดไม่ถึงว่าจะต้องรอคำพูดที่ไม่มีประโยชน์เช่นนี้!
เขาไม่รู้?
เขาเป็นคนที่ปิดวิลล่าแห่งนั้นไว้เองนี่? แล้วเขาจะบอกว่าไม่รู้เนี่ยนะ?
ลั่วหานไม่รีบร้อนที่จะถามถึงไปจนสุดและเคารพเขาอย่างเต็มที่ “ตอนพวกคุณยังอายุหนุ่ม ๆ หน้าเหมือนกันมากนะคะ คงจะเป็นเพราะยีนของคุณพ่อที่เด่นกว่า ดูผ่าน ๆ พวกคุณหน้าตาดีไม่แพ้ดาราเลยนะคะ ฉันคิดว่าตอนนั้นพวกคุณจะต้องเนื้อหอมมากในหมู่สาว ๆ แน่นอนใช่ไหมคะ?”
ถามแบบนี้ก็เพื่อถามเรื่องญาติสนิทของMerrick หรือว่าเขายังไม่แต่งงาน?
ไม่น่าจะใช่หรอกนะ?
หากสมาชิกระดับสูงของราชวงศ์อังกฤษไม่แต่งงานพวกเขาจะถูกมองว่าเป็นคนนอกคอกและเกรงว่าจะมีชื่อมีประเทศจีนไม่น้อยเลย
ใบหน้าของMerrick ถูกย้อมเป็นสีส้มจาง ๆ เมื่อดวงอาทิตย์ตกและไม่มีการเคลื่อนไหว “เรื่องนั้น…ผ่านไป ดีล่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้วไม่พูดถึงดีกว่า ผมอยากจะนอนพักสักครู่”
ลั่วหานกัดฟันและไม่พูดอะไร เจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นี่!
“ค่ะ คุณพักผ่อนเถอะค่ะ มีเรื่องอะไรก็เรียกฉันนะคะ”
ลั่วหานหันหลังและเดินไปที่ประตู เธอตั้งใจก้าวเท้าอย่างเชื่องช้าเพื่อเปิดโอกาสให้Merrick เปลี่ยนใจ มือจับที่ลูกบิดประตูแต่ยังไม่บิดในทันที
“แอนน่า…”
ในที่สุด เสียงเข้มต่ำที่ด้านหลังก็ดังขึ้น
“ยังมีอะไรรึเปล่าคะ?”
“คุณเคยพบเขาเหรอ?”
แอนน่าหันหลังให้เขา ในที่สุดริมฝีปากสีเลือดหมูของเธอก็ขยับขึ้น “ถือว่าเคยเจอค่ะ เพียงแต่เขาในตอนนี้ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว MAX รูปลักษณ์ดูแย่มาก ถ้าเขาไม่บอก ฉันคงจำไม่ได้แน่”
ลูกกระเดือกของMerrick ขยับและเหตุการณ์ในอดีตก็ปรากฏขึ้นในใจ “เขาเป็นคนที่สุดโต่งเกินไป ทำร้ายตัวเอง และคนอื่น”
“อ้อ? แล้วใบหน้าของเขาถูกทำลายได้ยังไงคะ?” ลั่วหานกดนิ้วของเธอลงที่ลูกบิดและเผชิญหน้ากับความจริงที่กำลังจะปรากฏ เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก
“เขาทำให้บางคนขุ่นเคือง ไม่..ไม่ใช่คนของเขา ทำให้บางคนขุ่นเคือง” Merrick ลืมตาขึ้นดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดินในแววตาของเขา “ตอนคุณอยู่ในวิลล่า คุณคงจะเห็นสิ่งของอื่น ๆ ด้วยใช่ไหม?”
ลั่วหานพยักหน้า “ค่ะ รูปถ่ายชาวจีนเหล่านั้น ในนั้นมีสองคนที่ฉันรู้จัก พ่อแม่ของสามีฉัน และพ่อเลี้ยงของเขา ยังมีกลุ่มเพื่อนของพวกเขาในตอนนั้น นอกจากนั้น ฉันก็ไม่รู้จักแล้วค่ะ”
“MAX ในตอนนั้นเพื่อจะเล่นงานกลุ่มของผม เขารวบรวมคนเก่งหลายคนทั้งจากอเมริกาและอังกฤษเพื่อทำงานให้กับเขา เพื่อขยายอำนาจออกไป เขาทำเรื่องมากมายที่เข้าไปแตะเส้นตายของกฎหมาย มู่เส้าเอินที่คุณพูดถึงก็เป็นหนึ่งในคนที่เขาเกณฑ์มา”
ลั่วหานขมวดคิ้ว “ปู่ของฉันเก่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ? คุ้มที่จะให้ MAX หาทางเพื่อไปหาเขา?”
Merrick ยืดตัวตรงความเจ็บปวดในร่างกายทำให้คิ้วของเขากระตุก “ใช่ เขาดีเยี่ยมเลยล่ะ เขามีความสามารถพิเศษในการดำเนินงานด้านเงินทุนและมีความรู้เรื่องเงินทุนพันธบัตรทองคำและหุ้นเป็นอย่างดี
คุณไม่ได้เกิดในยุคนั้น ไม่เข้าใจเบื้องหลังโลกเงินทุนในตอนนั้น ผมพูดได้เพียงว่า หากคุณต้องการจะหาใครสักคนเพื่อฟองเงินจากสีดำให้เป็นขาว ทำให้ธุรกิจผิดกฎหมายให้มันถูกกฎหมาย มู่เส้าเอินเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดแล้ว”
ลั่วหานตกตะลึง เธอเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับมู่เส้าเอินมาไม่น้อย แต่ชื่นชมจนถึงขั้นราวกับเป็นเทพนั้น เขาเป็นคนแรก
ยิ่งกว่านั้น การประเมินผลของMerrick คงจะตรงจุดและมีวัตถุประสงค์
MAX จะต้องเลือกเขาด้วยความลำบากมากแน่ จะต้องมีเหตุผล!
“สามสิบปีก่อน มู่เส้าเอินถูกคนฆ่าอย่างเหี้ยมโหด เมื่อ MAX ได้ข่าวก็รีบไปช่วย เขากระโดดเข้าไปในกองไฟ แต่มู่เส้าเอินก็ถูกยิงเสียชีวิตก่อนแล้ว ใบหน้า MAX เสียโฉมอีกทั้งยังถูกยิง เกือบต้องตายในวิลล่า”
Merrick เอามือปิดตาด้วยความโศกเศร้ามองไม่เห็นว่าเขากำลังร้องไห้หรือไม่…
“…” ลั่วหานเงียบไป
ดังนั้น ใบหน้าที่เสียโฉมเกิดจากการช่วยชีวิตคน!
ทำไมเขาถึงให้ความสำคัญกับมู่เส้าเอินขนาดนั้น? คิดไม่ถึงว่าถึงขนาดกระโดดเข้าไปในกองไฟโดยไม่คิดชีวิต?
งั้น…เลือดที่อยู่ในวิลล่าก็ได้รับความกระจ่างแล้ว
เป็นของ MAX!
เขาอายุยืนจริง ๆ แบบนี้ก็ยังรอดมาได้
“MAX ต้องมองดูมู่เส้าเอินตายในกองไฟโดยที่ช่วยออกมาไม่ได้ เขาโทษตัวเองเอามาก ในขณะเดียวกันก็ยิ่งเพิ่มความเกลียดชังในตัวผมเข้าไปอีก ตอนนั้นเขามาหาผมพร้อมกับเลือดท่วมตัว มันน่ากลัวมาก…”
เลือดบนใบหน้าพร่ามัวผิวหนังเปิดและมีเลือดไหลที่ขา เสื้อผ้าก็เสียหาย และเพียงแค่คิดถึงมัน ก็ยังรู้สึกว้าวุ่นใจขึ้นมาได้
“เขาถามผมว่า ผมส่งคนมาฆ่ามู่เส้าเอินรึเปล่า”
ลั่วหานกะพริบตา!
เขา?
“ผมบอกว่าไม่ใช่ผม ผมไม่รู้ว่าใคร แต่เขาไม่เชื่อ เขาปักใจเชื่อว่าผมเป็นคนฆ่ามู่เส้าเอิน เขาบอกว่าผมทำเพื่อไม่ให้เขาเล่นงานผมกลับ ลงมือก่อนจึงได้เปรียบ นี่คือความหมกมุ่นที่ทำให้เขายิ่งเกลียดผมเข้าไปอีก”
ใบหน้าที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แต่ซีดเซียวของ Merrick ดูเหมือนจะมีอายุหลายปีในทันทีที่อาบแสงพระอาทิตย์ตกที่ค่อยๆ ร่วงหล่นลงมามันให้ความรู้สึกของช่วงพลบค่ำ
ลั่วหานเชื่อว่าไม่ใช่Merrick แต่เธออธิบายไม่ถูก หากไม่ใช่เขา ทำไมหลังเกิดเรื่องคดีถึงถูกทำให้เละจนไม่เหลือชิ้นดีแบบนี้? ข้อมูลเกี่ยวกับมู่เส้าเอินถูกลบหายเกลี้ยง
“ฆาตกรคือใคร?” ลั่วหานกัดริมฝีปากแน่น มือขาวกำแน่นในกระเป๋าเสื้อกาวน์สีขาว!
“อาจเป็นคนอื่นที่มีข้อพิพาทกับ MAX นั่นแหละ คุณรู้จักกลุ่มมาเฟียอิตาลีรึเปล่า?” Merrick เริ่มจากลงลึก กลัวว่าจะทำให้เธอกลัว
ลั่วหาน: “…”
เธอ…รู้ แต่…พูดไม่ได้ว่ารู้
“ก่อนที่ MAX จะมาชักชวนมู่เส้าเอิน กลุ่มมาเฟียก็เขาหาเขา แต่ MAX ก็คว้าโอกาสไว้ แล้วกลุ่มมาเฟียจึงชักชวนหลงถิง เพื่อจะเอาชนะความแข็งแกร่งของ MAX พวกเขาจำเป็นต้องกำจัดผู้ช่วยของเขา คุณควรต้องรู้ มู่เส้าเอินเป็นหลักประกันด้านการเงินของ MAX ไม่มีเงินก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”
Merrick มองไปที่ปฏิกิริยาของลั่วหานและประหลาดใจเขาไม่เห็นเธอตื่นตระหนก
“คุณรู้ได้ยังไงคะ?”
หลักฐานคือกุญแจสำคัญ!
การพิจารณาคดีของหลงถิงมุ่งเป้าไปที่หลงถิงจนถึงตอนนี้และจู่ ๆ ก็มีมาเฟียออกมาหลงเซียวจะจัดการอย่างไร? หลงเซียวรู้หรือไม่? เขามีหลักฐานหรือไม่?
พระเจ้า!
เธออยากจะบินกลับประเทศเพื่อเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง!
“ฉัน?” Merrickยิ้ม “MAX อยากจะเล่นงานผม ทำให้ผมแพ้ ผมย่อมจะต้องจับตาดูเขา”
สิ่งที่เขาพูดนั้นคลุมเครือ แต่จริง ๆ แล้วเขาก็พูดชัดเจนว่าเขากำลังเฝ้าติดตาม MAX ดังนั้นเขาจึงรู้ทุกการกระทำของ MAX!
ช่างน่าขัน!
ลั่วหานอดคิดไม่ได้ว่า MAX ก็น่าสงสารเช่นกัน เขาคิดว่าเขาฉลาดมากและวางแผนแก้แค้นเบื้องหลัง แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าทุกการเคลื่อนไหวของเขาจะอยู่ภายใต้สายตาของศัตรู
ช่างน่าเศร้า!
ลั่วหานถือโอกาสถาม “แหวนวงนั้นเป็นยังไงกันคะ? แหวนที่วางอยู่ในหัวเตียงของ MAX เป็นแหวนที่เขาเตรียมจะมอบให้ใครรึเปล่า? คุณคงไม่ได้ฆ่าผู้หญิงของเขาหรอกใช่ไหม?
