บทที่ 1011 นายชนะภูเขาทองภูเขาเงิน
“พวกเราเป็นมดบนเชือกหนึ่งเส้น ฉันคิดเหตุผลนี้มากพอแล้ว”
สายตามืดมนของหลงถิงมองไปที่นอกหน้าต่าง คราบน้ำแข็งของฤดูหนาวดูเหมือนจะแตกสลายในสายตาของเขา
เพียงแต่ว่า เขาพูดแบบนี้ดูเหมือนจะไม่มีผลกระทบต่อคนฝั่งนั้น กลับทำให้คนนั้นหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะดังมาก ทำเอาหูของหลงถิงเจ็บ เขาดันโทรศัพท์ออกไปข้างนอกอย่างเคยชิน ใบหน้าทั้งใบมืดหมอง
“ดูเหมือนคุณจะคำนวณน้ำหนักของคุณผิดไป ยังมีอีก ดูเหมือนนายจะวางตัวเองผิดที่ ต้องให้ฉันเตือนนายหรือเปล่า ตอนนี้นายมาได้เป็นประธานของMBKแล้ว อำนาจบนมือนายส่วนใหญ่เป็นของหลงเซียว แม้กระทั่งลูกชายแท้ๆ ของนาย ก็ไม่ได้ยืนอยู่ทิศเดียวกับนาย”
การวิเคราะห์ที่สงบและแทบจะไม่มีความรู้สึก คิ้วของหลงถิงขมวดแน่น
ดูแล้ว สำนวนหมดอำนาจก็ไม่มีใครสนใจ ใช้กับสิ่งนี้เหมาะมากจริงๆ!
อย่างไรก็ตาม เหมือนเขาจะลืมแล้ว เขา หลงถิงเดินมาถึงจุดนี้ได้ มีตัวตนที่สำคัญ ไม่ใช่บังเอิญแน่นอน และไม่ใช่เพราะโชคช่วย!
“นายพูดถูก ฉันไม่ใช่ประธานของMBKแล้ว แต่ในมือฉันมีช่องทางที่เพียงพอที่จะตัดเงินของนาย ส่วนนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องให้ฉันเตือนนายสินะ?”
หลงถิงกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา ใบหน้าในที่มืด ครึ่งหนึ่งถูกแสงไฟกระทบ อีกครึ่งหนึ่งอยู่ในความมืดไม่สามารถแยกได้ ใบหน้าดุร้ายมาก
ตามที่คาดการณ์ไว้ เขาพูดแบบนี้แล้ว เสียงหัวเราะอีกฝั่งหยุดลงทันที “ดูเหมือนว่านายไม่ได้ป่วยและแก่จนสับสน”
หลงถิงอึ้มเย็น
คิดว่าเขาไม่มีจุดอ่อน?
เขาทำงานอะไรมักจะเหลือทางหลังไว้อีก จะไม่เสี่ยงแน่นอน!
เขาใช้ท่าเทียบเรือของ MBK เพื่อเปิดเส้นทางค้าของเถื่อนให้เขา ถึงปัจจุบันยังไม่ได้ส่งให้ใคร ต่อให้เขาตายอำนาจสูงสุดก็ต้องอยู่ในมือของเขา นี่คือชิปต่อรองของเขาที่จะได้ทุกอย่างกลับคืนมา
มีเส้นทางนี้ เขาสามารถพลิกกลับสถานการณ์ได้ เขาสามารถกลับมาได้ เขาสามารถทำให้คนที่เกลียดหายไปทีละคน!
หลงเซียวคิดว่าตัวเองเก่งมาก เขาต้องการครองโลก? มันเป็นแค่ความฝัน!
เขายังไม่ตาย!
คิดถึงตรงนี้ ออร่าสังหารที่ซีดขาดปรากฏบนใบหน้าแก่
“ข้อตกลงง่ายมาก ฉันสัญญาว่านายจะมีเงินไปเรื่อยๆ นายช่วยฉันจัดการสิ่งกีดขวาง ฉันไม่ต้องการให้ศาลทำให้ฉันเดือดร้อนอีก ขึ้นศาลครั้งที่สองจะเป็นครั้งสุดท้าย”
เขาพูดความต้องการของตนเอง ง่าย ตรง และไม่ให้ใครตัดบท
อีกฝั่งมีเสียงเคาะไม้ดังมา หลังจากเคาะสิบกว่าครั้งถึงพูด “นายอยากจัดการหลงเซียว?”
“ฉันดูแค่ผลลัพธ์ กระบวนการ……ฉันไม่สนใจ”
“ชีวิตของหลงเซียว……เฮอะๆ ……ทำไมมีคนอยากได้เยอะขนาดนั้น?”
อีกฝั่งบ่นเงียบๆ
“ยังมีใคร? ใครอยากได้ชีวิตของเขา?”
หลงถิงรู้ว่าศัตรูของหลงเซียวไม่น้อย แต่กล้าเอาชีวิตของเขา มีไม่กี่คน!
“นี่ก็ไม่เกี่ยวกับนายแล้ว นายก็ไม่จำเป็นต้องถาม เรื่องของนายฉันจะให้คนจัดการ”
ตู๊ด
วางสายโทรศัพท์แล้ว
หลงถิงมองดูโทรศัพท์ สายตาเหลียวไปมองแหวนแต่งงาน
แหวนแต่งงานระยิบระยับทำให้เขานึกถึงทุกสิ่งที่เขาสูญเสียไป ทำให้เขารู้สึกเจ็บใจ
—
เสียงของหลงเซียวสิ้นสุดลง ทนายหลินที่อยู่ตรงข้ามได้เบิกตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อ
เป็นคนในเหตุการณ์ ภาระหน้าที่ในการบอกข้อมูลทั้งหมดแก่ทนายความ แต่หลินเค่อเฟยเป็นทนายความมาหลายปี เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำพูดที่น่ากลัวเช่นนี้
ดังนั้น เขานิ่งแล้ว
ตะเกียบที่ฝังด้วยหยกขาวกำลังจะถูกเขากำจนหัก
“ตกใจมาก?”
หลงเซียวยิ้มบางๆ รอยยิ้มที่ผ่อนคลายและใบหน้าตกใจของทนายหลินทำให้เกิดความแตกต่างอย่างชัดเจน
หลินเค่อเฟยพยายามทำให้อารมณ์สงบมา ต่อมากลืนน้ำลายหลายอึก “ฉันสามารถเข้าใจว่า นายมีส่วนร่วมทั้งด้านสว่างและด้านมืด?”
หลงเซียวหลับตา “ถูก”
ที่แท้……
หลินเค่อเฟยอยากได้ OX ขวดหนึ่งมาบรรเทาความผันผวนในใจ เขาทำคดีความมากมาย แต่ไม่ว่าการดำเนินคดีจะซับซ้อนเพียงใด ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายไม่ว่าจะเป็นด้านมืดหรือด้านสว่าง แต่มันเกี่ยวข้องถึงด้านมืดของต่างประเทศ ไม่ใช่แค่กฎหมายเท่านั้นที่รักษาได้
โดยเฉพาะ……กลุ่มมาเฟีย
นั่นคือพื้นที่หวงห้ามที่แตะต้องไม่ได้
“ถ้าอย่างงั้น ฉันสามารถเข้าใจว่า นายก็เคยฆ่าคน?” เสียงของหลินเค่อเฟยพยายามสงบที่สุด โชคดีที่ไม่มีเสียงสั่น
หลงเซียวพยักหน้า ไม่ได้พูด
แต่เพียงพอที่จะแสดงทุกอย่าง
ในใจของหลินเค่อเฟยรู้แล้ว ถ้าเจาะลึกลงไปอีก หลงถิงเป็นฆาตกร หลงเซียวก็เช่นกัน ในกรณีที่คดีความยังคงดำเนินต่อไป พวกเขาจะสูญเสียทั้งสองอย่าง
“คดีนี้ ถึงแค่ตรงนี้เหรอ?” หลินเค่อเฟยกำลังถามหาความหมายของเขา
“ไม่ใช่ คำขอของฉันคือ เพื่อไม่ให้เกี่ยวข้องกับฉัน ตัดสินหลงถิง ทนายหลิน นายสามารถทำได้ไหม?”
หลินเค่อเฟยไม่ได้ตอบทันที กฎหมายนับไม่ถ้วนฉายในสมองของเขา “มีวิธีเดียว ก็คือให้ธุรกิจของนายถูกกฎหมาย แล้วก็ นายต้องออกจากองค์กรโดยเร็วที่สุด”
นิ้วของหลงเซียวถูแหวน นิ้วเรียวยาวหมุนวน “ฉันจะพยายามเร็วที่สุด แต่ก็ไม่เร็วขนาดนั้น”
ไอ้MAX ทำเรื่องให้วุ่นวายกว่าเดิม
ตอนนี้หลินเค่อเฟยรู้ทุกอย่างแล้ว เขากลายเป็นที่พักพิงสุดลูกหูลูกตา ก็คือถูกหลงเซียวดึงเข้าค่ายของตัวเอง สถานะไม่ได้เป็นเพียงทนายความ ยังคงเป็นอุปสรรคทางกฎหมายสำหรับเขา เขารับรู้ถึงสิ่งนี้ กลัวเล็กน้อย
“นายบอกความจริงให้ฉัน อยากให้ฉันทำอะไร?”
พูดขนาดนี้แล้ว หลินเค่อเฟยก็ยอมแล้ว ขึ้นเรือโจร ลงไปคงจะยาก
หลงเซียวชื่นชมหลินเค่อเฟยมาก เพราะเขาฉลาด คุยกับคนฉลาดนั้นง่ายที่สุด “ฉันให้นายช่วยทำให้ธุรกิจทั้งหมดของฉันถูกกฎหมาย”
หนี้เสียระหว่างเขาและเหลียงหยู้คุนได้รับการชำระแล้ว เรื่องเก่าไม่พูดอีก
แต่การร่วมมือของเขากับอิตาลี ยังเหมือนมีก้างติดคอ
หลินเค่อเฟยวางตะเกียบลง วางมือทั้งสองข้างไว้ด้วยกันแล้วกดนิ้วหัวแม่มือชิดกัน “ได้”
ดวงตาของหลงเซียวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “พูดเงื่อนไขของนาย”
เขารู้ว่าหลินเค่อเฟยจะตกลง
หลินเค่อเฟยยิ้มแห้ง หยิบตะเกียบขึ้นมาใหม่ อาหารเย็นแล้ว เขากลับกินอย่างเอร็ดอร่อย “นายจะให้อะไรฉัน?”
เขาไม่พูด แต่ทนายความทำงานอะไร หลงเซียวก็รู้
หลงเซียวยกกาน้ำชาข้างๆ เทชาหนึ่งแก้ว หยิบขึ้นมาแล้วยกขึ้น “หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป ที่ปรึกษากฎหมายถาวรของMBK แล้วเพิ่ม……เพื่อนอย่างฉัน”
ประโยคสุดท้าย รอยยิ้มที่มุมปากของเขามีความมั่นใจมาก
จู่ๆ หลินเค่อเฟยก็หัวเราะ เงื่อนไขสองข้อแรกเป็นสิ่งที่ดึงดูดใจอย่างแท้จริง ทำให้ใจสั่น แต่ประโยคสุดท้าย เขายอมรับทั้งปากและใจ
“เพื่อนอย่างนาย ชนะภูเขาทองภูเขาเงิน”
แก้วชาสองใบชนกันเบาๆ น้ำชาใสไหลเข้าปากทั้งสองคน
คุยงานเสร็จ หลินเค่อเฟยขับรถกลับบ้าน
หยังเซินขับรถรอหลงเซียวอยู่ข้างนอก
เห็นเจ้านายออกมา หยังเซินเปิดประตูรถ
หลงเซียวสอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋าเสื้อกันลม ยกมืออีกข้างดูเวลา ดึกขนาดนี้แล้ว
“เจ้านายครับ กลับบ้านไหมครับ?”
หลงเซียวนั่งอยู่บนรถ เครื่องทำความร้อนทำให้ความเย็นบนใบหน้าของเขาเจือจางลง “ไปร้านดอกไม้แถวนี้ก่อน”
หยังเซินไม่เข้าใจ กลางคืนแบบนี้ไปร้านดอกไม้ทำไม? อีกอย่างคุณหญิงก็ไม่อยู่บ้าน เจ้านายจะให้ใคร?
แต่ว่าเรื่องของเจ้านาย เขาไม่กล้าถามไปมั่ว
“ครับ”
